නමො තස්ස භගවතො අරහතො සම්මා සම්බුද්ධස්ස.
වන්දිත්වා සිරසා සම්මා - සම්බුද්ධං පරමාදරා,
බුද්ධ වංසං පවක්ඛාමි - සංගහෙත්වාටඨ කථා නයං.
අසරණ වූවන්ට සරණ වූ, සරණාගතයන්ට වජ්ර පඤ්ජරයක් වැනි වූ, කරුණාවට නිධානයක් වූ, තුන් ලොවට නායක වූ, සම්මා සම්බුද්ධ සර්වඥ රාජෝත්තමයාණන් වහන්සේට උතුම් වූ ආදරයෙන් යුතුව, භක්ති ප්රේමයෙන් බර වූ හිසින්, භය ලෝභාදියෙන් තොරව මනාව වන්දනා කොට, අටුවා නය ගෙන බුද්ධවංශය හෙවත් බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ජීවිත කතාව සිංහල භාෂාවෙන් රචනා කරන්නෙමි. එය මනාව ඇසිය යුතුය.
පෙර ඒ ඒ කාරණයන් පිළිබඳව අපණ්ණක ජාතකය ආදී වූ යම් ජාතක ධර්ම කෙනෙක් සියල්ල දත්තා වූ සර්වඥයන් වහන්සේ විසින් දේශනා කරන ලද්දාහු ද, සත්වයන් සංසාර සාගරයෙන් එතෙර කිරීම අරමුණු කොට ඇත්තා වූ තුන්ලොවට නායක වූ සර්වඥයන් වහන්සේ යම් ජාතකයන්හි අනන්ත වූ බෝධි සම්භාරයන් මුහුකුරවා ගත් සේක් ද, ඒ සියල්ල එකතු කොට සංගායනාවට නගන්නා වූ සංගායනා කර්තෘන් විසින් යම් ධර්මයක් සංගායනා කරන ලද්දේ ද, ඒ ධර්මය ජාතක ධර්ම නම් වේ. එහෙයින් ජාතක අටුවාවෙහි මෙසේ කියන ලදී:
තං තං කාරණමාගම්ම, දෙසිතානි ජුතීමතා;
අපණ්ණකාදීනි පුරා, ජාතකානි මහෙසිනා.
යානි යෙසු චිරං සත්ථා, ලොකනිත්ථරණත්ථිකො;
අනන්තෙ බොධිසම්භාරෙ, පරිපාචෙසි නායකො.
තානි සබ්බානි එකජ්ඣං, ආරොපෙන්තෙහි සඞ්ගහං;
ජාතකං නාම සඞ්ගීතං, ධම්මසඞ්ගාහකෙහි යං.