ආලෝක කසිණයෙහි වනාහි “ආලොකං උග්ගණ්හන්තො ආලොකස්මිං නිමිත්තං ගණ්හාති භිත්තිච්ඡිද්දෙ වා තාලච්ඡිද්දෙ වා වාතපානන්තරිකාය වා” ‘ආලෝක කසිණය උගන්නේ ආලෝකයෙහි එනම් භිත්ති සිදුරෙහි හෝ කෙසි සිදුරෙහි හෝ කවුළු අතරින් හෝ නිමිත්ත ගන්නේ ය’ කී හෙයින් කෘතාධිකාර පින්වතුනට භිත්ති සිදුරු ආදීන් අතරෙන් කිසිවකින් හිරු එළිය හෝ සඳපහන හෝ වැදී භිත්තියෙහි හෝ භූමියෙහි හෝ නැඟෙන මණ්ඩලය දැක්මෙන් නිමිත්ත උපදනේ ය. අකෘතාධිකාර විසිනු ද එබඳු වූ ම ආලෝක මණ්ඩලය “ඔහාසො ඔහාසො” යි හෝ “ආලොකො - ආලොකො” යි හෝ භාවනා කට යුතු. එසේ නිමිත්ත උපදවා ගන්නට නො හැකි අය විසින් කළයෙක පහනක් දල්වා එහි කට වසා එහි පසෙක සිදුරක් කොටැ භිත්තියට අභිමුඛ කොටැ තැබිය යුතු. ඒ සිදුරින් පහන් එළිය නික්මැ භිත්තියෙහි මණ්ඩලයක් කෙරෙයි. ඒ බලා “ආලෝකො-ආලෝකො”යි භාවනා කළ යුතු. මේ වනාහි මුල දැක්වුණු නිමිත්තයනට වඩා චිරස්ථායී ය. මෙහි උද්ග්‍ර‍හනිමිත්ත භිත්තියෙහි හෝ භූමියෙහි හෝ නැඟුනු මණ්ඩලය බඳු ය. ප්‍ර‍තිභාග නිමිත්ත ඝන ප්‍ර‍සන්න ආලෝක පුඤ්ජයක් බඳු යි. සෙස්ස යට කී නියා මැ යි.
ආලෝක කසිණ වඩන ක්‍ර‍මය යි.