හෙළදිව සද්ධාතිස්ස මහරජ භික්ෂුසංඝයා වෙත පැමිණ තමාට අවවාද දීමට සුදුසු තෙරනමක් ගැන කිව මැනව”යි කීය. සංඝතෙමේ “මහරජ, කුණ්ඩලතිස්ස නම් තෙරනමක් මෙයින් සිවුයොදුනක් දුර තැනක වසයි. ඒ තෙරනම ඔබට අවවාද දීමට සුදුස්සෙකි”යි කීය. ඉක්බිති රජ සිවුරඟ සෙනඟ පිරිවරාගෙන තෙරුන් වසන තැනට ගියේය. තෙරනම “මට රජගෙට යාමෙන් ඇති ඵලය කුමක්ද? යම්සේ රජ මා දැක බලාපොරොත්තු රහිතව යන්නේ නම් එසේ කරන්නෙමි”යි සිතා තමා වසන ගෙය තුළ බිම දෙතිස් පිළිකුල් කොටස්වල නම් ලියමින් හුන්නේය. රජතෙම යතුරු කඩුල්ලෙන් බලා තෙරුන්ට අත් කුකුස (=අතේ කල බලය) ඇතැයි කියා එතැනින්ම හැරී ගියේය. නැවත රජ භික්ෂු සංඝයාගෙන් විචාළේය. සංඝතෙමේ ඒ තෙරනම ගැනම කීය. රජ දෙවෙනිවර ගොස් “වනයෙහි දහවල් නිදන්නේය”යි කියා හැරී ආවේය.
ඉන්පසු කලක් ගතවී පිරිනිවෙන්නා වූ තෙරනම රජුගේ පැහැදීම ඇතිවීම සඳහා මා මළ පසු මාගේ දේහය ඇතුළත් කුළුගෙය අහසින් නුවරට යේවායි අධිෂ්ඨාන කෙළේය. තෙර නම කුළුගෙට නැගී පිරිනිවුණු පසු එය අහසට නැගී මහ ජනයාගේ මහත් සත්කාර ලබමින් නුවරට ආවේය. ඒ කලබලය නිසා රජ ද ඉදිරියට ආවේය. ථූපාරාමයටත් ලෝහප්‍රාසාදයටත් අතරෙහි ශෛලචෛත්‍යයක් වේ. එය මත්තට කුළුගෙට එනවිට චෛත්‍යය අහසට නැගී කුළුගෙය ඉවත්ව ගියවිට නැවත පොළොවේ පිහිටියේය.
ඒ අවස්ථාවෙහි මහා ව්‍යග්ඝ තෙරනම ලෝවාමහපායෙහි භික්ෂූන්ට විනය උගන්වමින් සිටියේය. මේ කුණ්ඩලාතිස්ස තෙර පෙර අශෝක මහරජ විය. මහා ව්‍යග්ඝ තෙර ඒ රජුගේ මිත්‍රයෙක් විය. කුණ්ඩලතිස්ස තෙර මහා ව්‍යග්ඝ තෙරුන්ගේ ආයුෂ ගෙවී ඇති බව දැක තමා හෙවි කුළුගෙයි තවත් ආසනයක් මැවෙන්ට සැලැස්වීය. ඒ හිස්වූ ආසනය සහිත කුළුගෙය එනු දැක මහාව්‍යග්ඝ තෙරනම ප්‍රාසාදයෙන් නික්ම අහසට ගොස් ඒ කුළුගෙට ඇතුල්ව පිරිනිවියේය. මෙය මහජනයාට මහත් ආශ්චර්යයක් වූ නමුත් එහි සිටි එක් මිනිසෙක් මේ මිනිස්සු කුමක් නිසා විස්මයට පැමිණියෙහුදැයි සිතී. එක් ධර්මකථික නමක් ඒ මිනිසා හික්මවන්නෙමියි සිතා පසුකලක සිවු පිරිසි මැද දහම් දෙසීය. ඒ මිනිසා “ඔබ මා හික්මවනවා නම් මමත් ඔබ හික්මවන්නෙමි”යි කීය. මෙසේ වැරදි අදහස් ඇත්තහුට ගුරුවරුන්ගෙන් ප්‍රයෝජනයක් නැත.