යෙ පරිනිබ්බුතෙ තථාගතෙ චෙතියං හින්දන්ති බෝධිං ඡින්දන්ති ධාතුම්හි උපක්කමන්ති තෙසං කිං හොතීති? භාරියං කම්මං හොති ආනන්තරිය සදිසං. සධාතුකං පන ථූපං වා පටිමං වා බාධමානං බොධිසාඛං ඡින්දිතුං වට්ටති, සචෙ තත්ථ නලීනා සකුණා චෙතියෙ වච්චං පාතෙන්ති, ඡින්දිතුං වට්ටති යෙව. පරිභොග චෙතියතො හි සරීර චෙතියං මහන්තතරං චෙතියවත්තුං හින්දිත්වා ගච්ඡන්තං බොධිමූලම්පි ඡින්දිත්වා හරිතුං වට්ටති. යා පන බොධි සාඛා බොධිඝරං බාධති තං ගෙහරක්ඛණ්තං ඡින්දිතුං න ලභති, බොධි අත්ථං හි ගෙහං, න ගෙහත්ථාය බොධි, ආසනඝරෙපි එසෙව නයො, යස්මිං පන ආසනඝරෙ ධාතුයො නිහිතා හොන්ති, තස්ස රක්ඛනත්ථාය බොධිසාඛං ඡින්දිතුං වට්ටති. බොධිරක්ඛණත්ථං ඔජාහරණසාඛං වා පූතිට්ඨානංවා ඡින්දිතුං වට්ටතියෙව, සරීරපටිජජග්ගනෙ විය පුඤ්ඤම්පි හොති
(මනොරථපූරණි 250)
තේරුම :
“යමෙක් තථාගතයන් වහන්සේ පිරිනිවීමෙන් පසු චෛත්‍ය බිඳිත් ද, මහබෝ සිඳිත් ද, ධාතූන් වහන්සේ ලා වැනසීමට උපක්‍රම කෙරෙත් ද ඔවුනට කුමක් වේද යත්? ආනන්තර්ය කර්මයක් හා සමාන බරපතල අකුශල කර්මයක් වේ. සධාතුක ස්ථූපයකට හෝ බුදු පිළිමයකට හෝ බාධා පැමිණෙන බෝ අතු කැපීම වටනේ ය. ඉදින් ඒ බෝ අතුවල හිඳ පක්ෂීහු චෛත්‍යයෙහි වර්චස් හෙලත් නම් කපන්නට වටනේ ය. පරිභෝග චෛත්‍යයට වඩා ශරීර චෛත්‍ය උසස් හෙයිනි. චෛත්‍ය වස්තුව බිඳගෙන යන බෝ මුල් ද සිඳ ඉවත් කරන්නට වටනේ ය. යම් බෝධි ශාඛාවක් බෝධි ගෘහයකට බාධක වේ නම් එය ගේ රැකීම සඳහා සිඳීම නොවටී. ගෙය බෝධිය පිණිස ය. බෝධිය ගෙය පිණිස නොවේ. ආසනඝරය ගැන ද මේ ක්‍රමය ම ය. යම් ආසනඝරයක ධාතු නිදන් කොට ඇත්තේ නම්, එය රකිනු පිණිස බෝධි ශඛා සිඳීම වටී. බෝධිය රකිනු පිණිස ඕජාව ගලන අතු හෝ දිරූ තැන් හෝ ඉවත් කිරීම වටී. එසේ කිරීමෙන් ශරීර ප්‍රතිජග්ගනයෙහි කුසල් ද වේ.