ජීවකයෝ ඒ ශාටක යුග්මය බලා ඉතා මාහැඟි සේ දැක “මේ අනිකක්හට තරම් වස්ත්‍රයෙක් නො වෙයි, ලොවුතුරා බුදුන්ට පූජාවට තරමැ”යි සිතා බුදුන්ට තමන් විරේචනෙය කැරවූ දවස් සෝණ සිටාණන්ගෙන් ගෙනා සුවඳ හැල්බත වැළදූ අන්තයෙහි ඒ ශාටක යුග්ම ය ගෙන ගොස් බුදුන් ශ්‍රීපාදමූලයෙහි පුදා “ස්වාමි දරුවූ බුදුරජාණෙනි! නුඹගේ ප්‍රථම බෝධියෙහි පටන් මෙ වකට විසි අවුරුද්දෙක් අතික්‍රාන්ත වි ය. මෙතුවක් කල් මුළුල්ලෙහි නුඹ වහන්සේගේ සියලු භික්ෂුගණයා ම පාංශුකූල චීවර ධාරීහ, අද දක්වා ගෘහපති චීවරයක් පිළිගන්නා භික්ෂු කෙනෙක් නැත, අනාගතයෙහි ත් එසේ ම පවතී නම් ශ්‍රද්ධාවන්ත වූ බොහෝ සත්ත්වයෝ තමන් තමන්ගේ භෝග පමණින් ලද උතුම් වූ වස්ත්‍රදානය දී බොහෝ පින් රැස් කොට ගත නො හෙන්නාහ. බොහෝ දෙනාට වන ලෝ වැඩත් නිසා නුඹවහන්සේගේ ශ්‍රීමත් කුලෙන් මහණ වූ සංඝයාට ඵාසු ත් නිසා, මට ම අනුග්‍රහත් නිසා, මාගේ මේ අනර්ඝ වූ සළුසඟළ නුඹවහන්සේ පිළිගෙන ‘මෙයින් මත්තෙහි ගැහපති චීවරය භික්ෂුණුත් පිළිගන්නා පරිද්දෙන් ශික්ෂාපදයක් පනවමි’යි යන වරයෙකින් ගැත්තවුට මේ පිළියම කළ තැනට ප්‍රසාදයක් දී වදාළ මැනැවැයි” ආරාධනා කළහ.
එ වේලෙහි ස්වාමිදරුවෝ ජීවකයන් කී පවත් අසා සකාරණ සේ දැක ‘මාගේ ශාසන ය රූක්‍ෂ ප්‍රතිපත්තියෙන් ම, එකාකාරයෙන් ම, පවතී නම් බොහෝ කාලයක් නො පවත්නේ ය. තමන් තමන් බලානුරූප වූ පරිද්දෙන් ශ්‍රාවකයෝ ප්‍රතිපත්ති පුරත් නම් මාගේ ශාසන ය බොහෝ කලක් පවත්නේය” “බොහෝ ශ්‍රද්ධාවන්තයෝත් ගැළවෙන්නාහුමය”යි සිතා ලෝක ශාසන දෙක්හි උපන් මහ කුළුණු ඇති ව එ වේලෙහි භික්ෂුගණයා රැස්කොට තමන් වහන්සේ ඒ සාටක යුග්මය පිළිගෙන “අනුජානාමි භික්ඛවෙ ගහපති චීවරං, යො ඉච්ඡති පංසුකූලිකො හොතු, යො ඉච්ඡති ගහපති චීවරං සාදියතු, ඉතරිතරෙනපහං භික්ඛවෙ සන්තුට්ඨිං වණ්ණෙමි” යි පාළි වදාරා ගෘහපති චීවරය පිළිගන්නා පරිද්දෙන් ශික්ෂාපද පනවා එ වේලෙහි ජීවකයන්ට අනුරූප වූ ධර්‍මදෙශනා කළ සේක. එ වේලෙහි ජීවකයෝ බුදුන් අතින් වරලද සන්තොෂයෙන් පින පිනා බණ අසන්නාහු යෙළ දහසක් කෙලෙසුන් නසා දහසක් නයින් පිරුණාවූ සෝවාන්ඵලයට පැමිණියහ. සිවථිකායෙන් උපන් ශාටක හෙයින් ඒ සළුසඟළ සිවෙය්‍ය ශාටක නම් වි ය.
බුදුහු එ වේලෙහි “මෙයින් මතු බොහෝ ශ්‍රද්ධාවන්තයෝ මාගේ ශ්‍රාවකයන්ට අනැඟි වූ බොහෝ වූ වස්ත්‍රදානයත් දෙන්නාහු ය. ඒ වස්ත්‍රයන් නිසා මතු සොරුන් සතුරන්ගෙන් මාගේ භික්ෂූන්ට බොහෝ උපද්‍රව වන්නේ ය, ශ්‍රාවකයන් ඒ උපද්‍රවයෙනුදු ගොඩනඟා සංඝයාට ශ්‍රමණසාරුප්‍ය වන පරිද්දෙන් අනැඟි වූ පිළී අගය නැති වන සේ, ගිහි පුද්ගලයන්ට ප්‍රයෝජන නොවන සේ, කපා කිරීම් විවර ව්‍යවහාරයක් උපදවමි”යි සිතා අනඳ මහ තෙරුන් වහන්සේ බණවා, ඒ ශාටක යුග්ම ය ඔබ අතට දී “ආනන්දය! කිඹුල්වත් පුරයෙහි කුඹුරු බලගැ”යි වදාළ සේක.
එ වේලෙහි අනඳ මහ තෙරුන්වහන්සේ පෙර තමන් වහන්සේ බුදුන්ගේ අදහස් දන්මි යි ප්‍රාර්ථනා කොට කප්ලක්‍ෂයක් පැරුම් පුරා ආ මහා ප්‍රඥා ඇති හෙයින් බුදුන් වදාළ එකවචන මාත්‍රාවෙන් බුදුන්ගේ අදහස් සකසා දැන ඒ ශාටක යුග්මය හස් කපා හැර මැඬිලි තිසක් පොලූ ගෙන ඒ තිස පස් අක්තක් කොට ඒ අතුපස එක්කොට කපා කරණ ලක්‍ෂණය කිඹුල්වත කුඹුරු වූ නියාවටම උපදවාලා බුදුන් සිතූ සැටියේ ම සඟළ සිවුරු නිමවා කිණිහිරි මලක් සේ රඳා බුදුන් ශ්‍රී හස්තයට දුන් සේක. බුදුහු සිවුර බලා අදහස් නො වැරැදි සේ දැක සාධු සාධු ආනන්දය! බුදුන් අදහස් දැන්මෙහි අග්‍රයෙහි ය”යි ඔබට ස්තුති වදාරා “මෙයින් මතු මාගේ භික්ෂු නු දු තුන්සිවුරත් මෙසේම කපා කොටා වළඳන්නේ ය”යි නියෝග කළ සේක. එ තැන් පටන් සිවුරු කපා කිරීම් ව්‍යවහාර උපන.