එ කල බුදුකෙනකුන්ට අග්‍රභෝජනයක් දන්දෙමියි කප් ලක්‍ෂයක් පතා ආ තපස්සු - භල්ලුක නම් වෙළෙඳ දෙබෑ කෙනෙක් උතුරු දනව්වෙහි සිට පන්සියයක් ගැලින් බඩු පුරාගෙන මධ්‍ය මණ්ඩලයට යන්නාහු ඒ කිරිපලු වනයට පැමිණියාහ. පෙර ඔවුන්ට නෑ දේවතා දුවක් ඒ වෙනෙහි වසන්නී වෙළෙඳ දෙබෑයන් යන්නවුන් දැක උන් ලවා අද බුදුන්ට දන් දෙවා උන්ට වැඩක් කෙරෙමි යි සිතා අන් ගෙනයන පන්සියයක් ගැල් නාභිය දක්වා පොළෝ ගළා පුව, අදනා ගොන් දණ බිම ඇන රඳා ගියහ. එවේලෙහි වෙළෙඳ දෙබෑයෝ භයපත් ව මේ වෙනෙහි දෙවිකෙනකුන් කළ දෙයෙකැ යි දැන ගඳ දුම් මල් පහන් පුදා දෙවියන්ට ආරාධනා කළහ. එ කල දේවතා දූ දෙව්පිරිස් පිරිවරා ආකාශයෙහි සිට ඔවුන්ට පෙනී භය හරවා ‘මාගේ බුදුහු බුදුවූ දා පටන් එකුන් පනස් දවසක් මුළුල්ලෙහි තව දක්වා නිරාහාරයෙන් ම සත් සතියක් යවා දැන් මාගේ මේ වෙනෙහි පින්කෙත් ව වැඩහුන් සේක. තොපටත් මටත් පින් පුරා පරලෝ වැඩ නිසා බුදුන්ට අග්‍රභෝජනය දෙවාලනු කැමැත්තෙමි.
මෙසේ බුදුන්ගේ ගුණ කියා බුදුන්ට දනක් දෙන සේ ඔවුන් සමාදන් කරවාගෙන ඒ පන්සියයක් ගැල් ම හැරපූහ. එකෙනෙහි ඔහු දෙදෙන පැහැද මීපිඩු ගෙනගොස් බුදුන් පෙරටුව සිට ආරාධනා කළහ. මහා බ්‍රහ්මයා පිළිගැන්වූ පාත්‍රය කිරිපිඬු පිළිගත්විට ම අන්තර්ධාන ව ගියේය. කිරිපිඬු පිළිගැන්වූ තලිය නාගභවනයට ගියේ ය. එසේ හෙයින් ‘බුදුහු නම් පාණි පාත්‍රයෙන් නොපිළි ගනිති. කවර පාත්‍රයකින් පිළිගනිමි දෝ හෝ”යි සිතා වදාළසේක. එකෙනෙහි මාගේ ස්වාමිදරුවාණන් සසර ජාති ජාතියෙහි දන් දුන් චතුමධුර පූර්‍ණපාත්‍රයන්ගේ ආනුභාවයෙන් වරම් රජදරුවෝ සතරදෙන ඉන්‍ද්‍රනීල මාණික්‍යමය වූ පාත්‍ර සතරක් ගෙනාහ. බුදුහු පූර්‍ව බුද්ධවරයන්ගේ චාරිත්‍ර බලා ඒ පාත්‍ර නො ඉවසා වදාළසේක. නැවත මුංවන් පැහැ ඇති ශෛල පාත්‍ර සතරක් ගෙනවුත් ‘මාගේ පාත්‍රය ම ගත මැනව. මාගේ පාත්‍රය ම ගත මැනවැ’යි කියා බුදුන්ගේ ශ්‍රී හස්ත නැමැති පියුමට බස්නා නීලභෘඞ්ගරාජයන් සතර දෙනකු සේ මතු මත්තේ තබාපීහ. බුදුහු වරමුන් සතරදෙනාට ම අනුග්‍රහ සඳහා සතර ම එකපාත්‍රයක් වේවයි අධිෂ්ඨානකොට වදාළසේක. එකෙණෙහි සතර පාත්‍රය ම එක්ව ඇලි සතර මෝවිට තෝරා රේඛා පෙණි එක පාත්‍රයෙක් විය. එකල බුදුහු ඒ පාත්‍රයෙන් මීපිඬු පිළිගෙන පළමුවන භෝජනය වළඳා ඒ වෙළඳ දෙබෑයන්ට අනුමෙවෙනි බණ වදාරා බුත්සරණ-දහම්සරණ පිහිටුවා ඔවුන් බුදුසස්නෙහි ද්වෙවාචික නම් උපාසක කළ සේක.