“ආයෝගෙ සුගතෙ දත්වා සංඝෙ ගණවරුත්තමෙ,
පඤ්චානිසංසෙ අනුභොමි කම්මානුච්ඡවිකෙ මම,
-
සමාධීසු න කම්පාමී වසී හොමි සමාධිසු
අභෙජ්ජපරිසො හොමි ආදෙය්‍ය වචනො සදා
ජායතී භොගසම්පත්ති භවෙ සංසරතො මම.”
ආයෝග යනු පටි විශේෂයකි. බුදුනට ද සඟනට ද ආයෝගයන් පුදා කර්මයට අනුරූප වූ අනුසස් පසක් ලබමි. සමාධියෙහි නො ඇලෙමි. සමාධියෙහි වශී භාවය ඇත්තෙමි. නො බිඳෙන පිරිස් ඇත්තේ වෙමි. හැම කල්හි විශ්වාස කරන කථා ඇත්තේ වෙමි. භවයෙහි හැසිරෙන්නා වූ මා හට භෝග සම්පත්තිය ඇති වේ.