මහාබෝධි ශාඛාව පැළලුප් නුවරට පැමිණිදාම සංඝමිත්තා තෙරණිය ‘මහරජ, මම තාම්‍රපර්ණි ද්වීපයට යන්නෙමි”යි රජුට කීය. “එසේනම් දුවණියෙනි, මහබෝ අත්ත ද රැගෙන යනු මැනවැ”යි කියා ඉල්මස කළුවර පෝයදා එය ගංගා නදියේ නැවකට නංවා තෙමේද වින්‍ධ්‍යා වනය ඉක්මවා අනුක්‍රමයෙන් සත්දිනකින් තාම්‍රලිප්තියට පැමිණියේය. රජතෙමේ මූදුවෙරලෙහි මහාබෝධිය සත්දිනක් තබා දඹදිව රාජ්‍යයෙන් පිදීය. උඳුවප්මස පළමු පෑළවියදා අශෝක රජ මහාබෝධිය පිටත් කරවිය. නාගයෝ ආශ්චර්‍යයන් දැක තෙරණියට යාච්ඤා කොට මහාබෝධිය ගෙන ගොස් සත්දිනක් නාග රාජ්‍යයෙන් පුදා නැවත ගෙනවුත් තැබූහ. එදවස්හිම නැව දඹකොළ පටුනට පැමිණියාය. දෙවන පෑතිස් රජ මූදෙන් ගොඩ නැගී මූදු තෙර බෝධිය තබා තුන් දිනක් මුළු ලංකා රාජ්‍යයෙන් පිදී. සිවුවෙනි දිනය වූ උඳුවප් මස පුරදසවක්දා මහාබෝධිය රැගෙන වුත් අනුරාපුරයට පැමිණියේය. තුදුස්වක්දා බෝධිය ජාතිසම්පන්න කුලයන් සොළොසගේ අත්වලින් මිදුණු කෙණෙහි අසූරියනක් අහසට නැග ෂඩ්වර්‍ණ රශ්මීන් විහිදුවමින් හිරු බසිනා තෙක් අහසෙහි සිටියාය. හිරු බැස්ස කල්හි රෙහෙණ නැකතින් මහමෙව්නා උයනේ පොළොවෙහි පිහිටියාය. එය එහි පිහිටි කෙණෙහි දිය කෙළවර දක්වා මහපොළොව කම්පා විය.
අනුලා දේවිය පිරිවර සහිතව සංඝමිත්තා තෙරණිය සමීපයෙහි පැවිදිව නොබෝ කලකින් රහත්බව ලැබීය. දෙවෙනි වර්‍ෂයේ පළමු ඉල්මස වස් පවාරණ දිනයේදී මහාඅරිට්ඨ තෙර සෑගිරියේදී ලැබූ උපසම්පදා ඇත්තේ විනය පිටකය කටපාඩමින් කීවේය.
මහබෝ පැමිණි කාලය නිමියේයි