බුදුරජාණන් වහන්සේ දිනක් සැවැත් නුවර පිඬු පිණිස වඩිනා සේක්, ළමුන් සමූහයක් එක් ගරඬියකුට දංඩෙන් පහර දෙනු දැක, “දරුවනි, තෙපි කුමක් කරවු දැ?” යි ඇසූ සේක.
“අපි මේ සර්පයාට දංඩෙන් පහර දෙමු” යි ඔහු කීහ.,
“ඒ ඇයි දැ?” යි බුදුරජාණන් වහන්සේ පුළුවුත් සේක.
“මූ දෂ්ට කරන බැවින් යැ” යි ළමෝ පිළිතුරු දුන්හ.
එවිට බුදුරජාණන් වහන්සේ “දරුවෙනි, තමනට සැප පහසු සිදු කරන අදහසින් සතකු පෙළීමෙන් උපනුපන් තන්හි තෙපි සැපයක් නම් නො ම ලබන්නහු ය. තමන් ගේ සැප පතමින් අනුනට හිංසා පීඩා වධ බන්ධන කිරීම හරි නැතැ”යි206 වදාරා අවවාද කළ සේක. දේශනාවසානයේ දී සියලු ළමෝ සෝවාන් පෙළෙහි පිහිටියා හ.