අංගුත්තර එකනිපාතඅටුවාහි (13) මේ කථාව පෙනේ:- මහා දාඨිකනාග රජතෙම අම්බත්‍ථලයෙහි මහාචෛත්‍යය කරවා ගිරිභණ්ඩවාහන පූජාව ද පවත්වා කලින් කල අන්තඃපුර ස්ත්‍රීන් පිරිවරා ගෙන සෑගිරියට ගොස් භික්‍ෂුසංඝයාට දන්දෙයි. ඒ රජුගේ “දමිළදේවී” නමැති පළමුවියෙහි පිහිටි මනා රූසපුව ඇති මෙහෙසියක් විය. වයස්ගත වී මහණ වූ චිත්ත ස්ථවිර නමැත්තෙක් අසංවරයෙන් බලන්නේ ඒ දේවිය දැක රූපයෙහි නිමිතිගෙන උමතුවූවා සේ “දෙමළ දේවිය යහපත්ය, දෙමළ දේවිය යහපත් ය”යි උන්සිටි තැන්වල දී කියන්ට විය. වැඩි කලක් ගතවෙන්ට පෙර ඒ දේවියගේ මරණය සිදුවිය. ඇගේ අවමංගල කෘත්‍යය සඳහා ගිය භික්‍ෂූන් අතරෙන් ඇතැම් කෙනෙක් හැරී අවුත් චිත්තස්ථවිරයන් අමතා “ඔබ යම් දේවියක් ගැන වැලපෙන්නාහු නම් ඒ දේවියගේ අශුභ දර්‍ශනයට අපි ගියෙමු”යි කීහ. චිත්තස්ථවිරතුමා “යම් දේවියකගේ ආනුභාවයෙන් තෙපි අශුභ දර්‍ශනයට ගියාහු නම් ඒ තොපගේ මුහුණු දුම් පැහැයෙන් යුක්ත වෙති”යි උමතු වචන ම කීය.