සෑගිරියෙහි සොහොයුරු තෙරදෙනමක් විසූහ. දෙටුතෙර නම ධුතාංග රකින්නෙක් විය. එක් දිනක් කණිටු තෙරනම තමාට ලැබුණු උක්ගස් කෑල්ලක් රැගෙන දෙටු තෙරුන් වෙත ගොස් එය වැළඳුව මැනවැයි කී විට “ඕනෑ නැතැ”යි කීය. “කිමෙක් ද ස්වාමීනි, ඒකාසනිකවෙත් දැ”යි බාලතෙරුන් ඇසූවිට තමා පණස් අවුරුද්දක් ඒ අංගය රැකි නමුත් ඒ බව සොහොයුරාටව්ත අඟවන්ට නො කැමති වූ වැඩිමහලු තෙරනම උක් කැබැල්ල රැගෙන වළඳා කට සෝදා නැවත ධුතාංගය අධිෂ්ඨාන කොට ගියේය. මෙය මැඳුම්සඟි අටුවාහි රථවිනීතසුත්තවණ්ණනාවෙහ (350) එයි. අංගුත්තරඒකනිපාත අටුවාහි (44) ද වෙනසක් නැතිව පෙනේ.