දිගාවැවෙහි විසූ ජාතකභාණක මහතෙර ගාථාදහසක් ඇති වෙස්සන්තර ජාතකය දේශනා කරන්නේය යි දැනගන්ට ලැබී මාගම තිස්ස මහවෙහෙරවාසී තරුණ භික්‍ෂුනමක් එක් දිනකින් නවයොදුන් මග ගෙවා එහි පැමිණියේය. ඔහු පැමිණි කෙණෙහි ම තෙරණුවෝ ද දහම් දෙසන්ට පටන් ගත්හ. ගමන් වෙහෙසින් විඩාවට පත් භික්‍ෂුනම පළමු ගාථාව ඇසූ විගසම නින්දට වැටී බණ අවසන් කරන වේලෙහි පිබිදුණේ ය. ඕහට අවසන් ගාථාවත් ඇසුණි. එවිට ඒ භික්‍ෂුනම “මා වෙහෙසී ආ ගමන නිෂ්ඵල වීය”යි කියමින් හඬන්ට පටන් ගත්තේ ය. එය දුටු එක් මිනිසෙක් කරුණු විචාරා දැනගෙන ධර්‍මදේශක තෙරුන්ට ඒ කරුණ දැන්වීය. එවිට තෙරනම “මම හෙටත් ඒ බණ දෙසන්නෙමි”යි කීය. ඒ භික්‍ෂුව එදා බණ අසා සෝවාන්ඵලය ලැබීය. (මෙය අංගුත්තර තිකනිපාත අටුවාවෙහි පෙනේ.)