වසභරජතුමාට මල්සුවඳ අතුරෙන් දෑසමන්සුවඳ අග්‍රවේය යන කීම ඇතුළත් අංගුත්තර දසකනිපාතයේ සූත්‍ර‍යක් අසන්ට ලැබී ඒ කීම සත්‍යදැයි පරීක්ෂණය කරන්ට සිත්විය. රජතුමා එක් කාමරයක් සිව්දෑගඳින් පිරිබඩ කරවා නොයෙක් සුවඳැති මල් ගෙන්වා දෑසමන් මිටක් කරඬුවක් මැද්දේ ද ඉතිරි මල් මිට මිට බැගින් එය වටේට ද තබා කාමරයේ දොර වසා පිටතට නික්මුණේ ය. ටිකවේලාවක් ගතකොට දොර හැර කාමරයට ඇතුල් වෙන විට සියලු සුගන්ධයන්ට පළමුකොට දෑසමන් සුවඳ නාසයට වැදුණේ ය. එකෙණෙහි රජතුමා මාලිගය ඇතුළේ මහාතලයෙහි වැටී මහාචෛත්‍යය දෙසට හැරී සම්බුද්ධයන් වහන්සේගේ කීම් සත්‍යයයි කියමින් වැන්දේය. (අංගුත්තර දසනිපාත වණ්ණනාවෙනි.)