දික්සඟි අටුවාහි ජනවසභසුත්ත වණ්ණනාවෙහි (452) මේ ප්‍ර‍වෘත්තිය පෙනේ:- දෙතිස් දෙමල රජුන් ජයගෙන අනුරාධපුරයෙහි රාජ්‍යයට පැමිණි දුටුගැමුණු රජුට ඒ ප්‍රීතිය නිසා මසක් මුළුල්ලේ නින්ද නො ගියේ ය. ඒ බව සංඝයාට දැන්නූ විට සංඝතෙමේ රජුට අටසිල් සමාදන් වෙන්ට නියම කොට ආභිධර්මික භික්‍ෂූන් අටනමක් රාජමන්දිරයට යවා චිත්තයමකය දේශනා කළ යුතුය යි ඔවුන්ට විධාන කෙළේ ය. ඒ අටනම ගොස් රජුට ඇඳේ නිදාගන්ට සලස්වා යමකය හදාරන්ට පටන් ගත්හ. ඒ දේශනාව අසමින් හුන් රජ නිද්‍රෝපගත විය. රජු නින්දට වැටුණු බව දැනගත් භික්‍ෂූහු “රජු පුබුදුවන්ට එපා” යයි සේවකයන්ට දැනුම් දී විහාරයට ගියහ. පසුදා උදය පිබිදුනු රජ තෙරවරු කොහිදැ යි විචාරා “ඔබ නිදන බව දැන ගියාහ” යි කීවිට “මාගේ ආර්‍ය්‍යයන් වහන්සේ නො දන්නා බෙහෙතක් නැත; නිද්‍රාජනක බෙහෙත් පවා දනිති”යි කීය.