ඇතිරිලි-පරුක්කන් ආදි ආස්තරණ පාපූරණාදියෙහි ලෝභයෙන් එහි ඉණිකුණු ආදිව කෙසේ උපදිද්ද? යත්:-
භාග්‍යවත් වූ බුදුරජාණන් වහන්සේ ජේතවන මහාවිහාරයෙහි වැඩවසන කල්හි සැවැත්නුවර වාසී එක් කුලපුත්‍රයෙක් ශාසනයෙහි මහණව ලබනලද උපසම්පදා ඇතිව තිස්ස ස්ථවිරයන් වහන්සේ යයි මෙනමින් ප්‍රසිද්ධ වූ සේක. ඒ තෙරුන්වහ්නසේ කල්යාමකින් දනව්වෙහෙරක වස්වැස අටරියන් දළඔලියළක් ලැබ වස්අන්තයෙහි සැවැත්නුවරට ගොස් නැඟනියන් අතට දුන්සේක. ඒ නැඟනියෝ මාගේ බෑණන් වහන්සේට සිව්රුකොට වළඳින්ට මේ දළඔලියළ සුදුසු නො වන්නේය යි එකඩ සිවුම් මුවහත් ඇති වෑයෙකින් කපා කපා සුණුවිසුණු කොට වනලා කොටා අඹරා පෙළා සීන් හු කැට කඩක් වියවූහ. තෙරුන්වහන්සේත් හූ ඉදිකටු සපයා සිව්රුගෙත්තමට සුදුසු ලදරුභික්‍ෂූන් හා සාමණේරතැන් රැස් කරවා නැගණියන් සමීපයට ගොස් මා තොප සමීපයේ තුබූ වස්ත්‍රය දෙවා සිව්රක් කරවන්නා කැමැත්තෙමි කී සේක. එසඳ ඒ නැගණියෝ නවරියන් ඔලියළ මෑත්කොට ගෙණවුත් බෑණන් වහන්සේ අතතිබූය. ඒ තෙරුන්වහන්සේ එකඩ අල්වා ගෙන විදහා මාගේ වස්ත්‍රය දළව තිබෙයි. අටරියනෙක. මේ වූ කලි ඉතා සීන් නවරියනෙක. එසේ හෙයින් මෙකඩ මාගේ නොවෙයි. තොපගේ කඩෙක් වන්නේය. මට මින් ප්‍රයෝජන නැත. මාගේ කඩ මට දෙවයි කීසේක.
එසඳ නැගනියෝ ස්වාමීනි! මේ කඩ නුඹවහන්සේගේමය, ගත මැනවැයි කියා දුන්නුය. එසඳ තෙරුන්වහන්සේ නො ඉවසූසේක්මය. ඉක්බිත්තෙන් ඒ නැගිනියෝ තෙරුන්වහන්සේට තමන් කළ කාරිය මුළුල්ලම කියා ස්වාමීනි! මේ ඉණකඩ නුඹවහන්සේගේමය. ගත මැනවැයි කියා දුන්නුය. එසඳ තෙරුන් වහන්සේ ඒ නවරියන් ඔලියළ ඇරගෙන විහාරයට ගොස් සිව්ර ගෙත්තමට පටන්ගැන්වූසේක. එකල උන්වහන්සේගේ නැඟනියෝ සිව්ර ගෙත්තම්කරන භික්‍ෂූන් වහන්සේට කැඳ අවුළුපත්-බත්-මාලු-ආදි වූ දෙය සකස්කොට දුන්හ. ඒ සිව්ර ගෙත්තම් කොට රඳා නිමිදවස් සෙසුදවසටත් වඩා අධික කොට සත්කාර කැරවූසේක. ඒ තෙරුන්වහන්සේ රඳානිමි සිව්ර බලා ඒ සිව්රෙහි උපන්නා වූ බලවත් ලෝභ ඇතිව සෙට පාන්වූකල වළඳිමියි සිව්ර පත්කොට සිව්රුවසෙහි තබා එදවස් වැළඳූ ආහාරය දිරාගත නොහී රාත්‍රියෙහි කාලක්‍රියා කොට එම සිව්රෙහි ඉණිකුණුව උපන්සේක. ඒ තෙරුන්වහන්සේගේ නැගණියෝ බෑණන් වහන්සේ කාලක්‍රියාකළ නියාව අසා අවුත් භික්‍ෂූන්වහන්සේගේ දෙපත්ලෙහි වැටී පෙරළි අඬන්නට පටන් ගත්හ. එඳස භික්‍ෂූන්වහන්සේ එක්ව තෙරුන්වහන්සේගේ ආදාහන කෘත්‍යය කොට ගිලානුපස්ථායකයෙක් ලෙඩ බැලූ තැනක් නැතිහෙයින් සංඝයා වහන්සේටම ඒ සිව්ර පැමිණෙන්නේය. එසේහෙයින් ඒ මතකසිව්ර බෙදම්හයි සිව්ර මෑත්කරවූ සේක. එසඳ ඒ හිණිකුණු තෙමේ භික්‍ෂූන්වහන්සේ මා සන්තක සිව්ර උදුරාගෙන කපා නසනසේකැයි කියා සිව්රෙහි ඈතමෑත දිවන්නේය. සර්වඥයන් වහන්සේ ගඳකිළියෙහි වැඩහිඳම දිවකණින් ඒ හිණිකුණා කියන්නාවූ කථාශබ්දය අසා අනඳ මහතෙරුන් වහන්සේට වදාරණසේක් ආනන්‍දස්ථවිරයෙනි! තිස්සයාගේ සිව්ර නොබෙදා සතියක් තබන්නට කියව යි වදාළසේක. අනඳ මහතෙරුන් වහන්සේත් එපරිද්දෙන්ම කැරවූසේක. ඒ හිණිකුණු සිව්රේම වැස ලෝභය දුරුකොට සත්වැනිදවස් මිය තුෂිතදිව්‍යලෝකයෙහි උපන්නේය. සර්වඥයන් වහන්සේ අටවැනිදවස් තිස්සයාගේ සිව්ර බෙදාගන්නට කියවයි විධාන කැරවූසේක. භික්‍ෂූන්වහන්සේත් බුදුන් වදාළ ලෙසම අටවැනිදවස් සිව්ර බෙදා ගත්සේක. මෙසේ සිව්ර බෙදාගෙන බුදුරජාණන් වහන්සේ කරා ගොස් විචාරණසේක්, ස්වාමීනි! තිස්සස්ථවිරයන්ගේ සිව්ර සත්දවසක් තබා අට වැනි දවස් බෙදාගන්ට අනුදත්තේ කුමක්නිසාදැයි විචාළසේක. එසඳ සර්වඥයන් වහන්සේ වදාරණසේක් මහණෙනි! තිස්සයා තමාගේ සිව්රෙහි හිණිකුණුව උපන්නේය. තොප ඇම එක්ව සිව්ර බෙදන්නට වන්කල්හි මේ භික්‍ෂූහු මා සන්තක සිව්ර උදුරා ගනිතියි මුරගාමින් ඈතමෑත දිව්වේය. ඒ හිණිකුණු සැබැවින් එදවස් තොප ඇම ඒ සිව්රකපා බෙදා ඇරගතොත් තොප ඇම කෙරෙහි සිත් කළකිරුවා නිරයෙහි උපදනේය. එසේ හෙයින් මම ඒ සිව්ර කපා එදවස් බෙදාගත නොහී තබවාපීමි. දැන්වූ කලි ඒ තෙමේ තුෂිතදිව්‍යලෝකයෙහි උපන්නේය. එසේ හෙයින් තොප ඇමට අටවැනිදස් සිව්ර බෙදාගන්ට මා විසින් අනුදත්තේ මේ කාරණයෙනැයි වදාළසේක. මේ ආස්තරණ-පාපුරණාදියෙහි ලෝභයෙන් එහි හිණිකුණු ආදිව උපදනාහ.