“බ්‍රාහ්මණය, කවර අදහසක් ඇත්තේ කුමක් සිතමින් කුමක් පතමින් කුමක් සොයමින් කවර කරුණකින් ග්‍රීෂ්ම ඇත්තාවූ මේ ගංඉවුරෙහි තනිව හුන්නෙහිදැයි දෙව්දුව ඇසීය

“විශාලවූ මහත්වූ කලයක් යම්සේද, එබඳුවූ වර්ණයෙන්ද සුවඳින්ද රසයෙන්ද උතුම්වූ අඹගෙඩියක් විය. නිර්මලවූ මධ්‍යප්‍රදෙශ ඇති දෙවතා දුව ගඟ දියෙන් ගසා ගෙණ යන්නාවූ එය දැක මම අත්වලින් ගෙණ එය ගිනිහල් ගෙයට ගෙණ ගියෙමි.

“ඉන්පසු කෙසෙල් කොළවල එය තබා මම පිහියෙන් එය කපා මාගේ සාපිපාස දුරුකර ගතිමි.

“ඒ මම පහව ගියාවූ කායචිත්ත පීඩා ඇත්තෙමි. එය අඹ ඵලය අවසන් වූයේ දුක ඉවසන්නේ අන් කිසීම ඵලයෙක්හි ආස්වාදයක් නොලබමි.

“යම් අඹ ඵලයක් මධුරවූ රසයෙන් අග්‍රවූ සිත් කළුවූවක්වීද මහා ජලයෙහි බැසයන්නාවූ යමක් මම දියෙන් ගොඩ ගතිම්ද, එය මා වියලවා ඒකාන්තයෙන් මට මරණය එළවන්නේය.

“යම්හෙයකින් මම උපවාසය කෙරෙම්ද, මත්ස්‍යයන්ගෙන් යුක්තවූ දිගු පුළුල ඇති සිත් කළුවූ ගඟබලා හුන්නෙම්ද, මාවිසින් ඒ සියල්ල ඔබට කියන ලදී.

“අපලායිනිය, හෙවත් පැන නොයන්නිය, ඔබද මට තමා කියව, කළ්‍යාණිය, ඔබ කවරක් හෝ වෙහිද, මනා මධ්‍යප්‍රදෙශ ඇත්තිය, කුමකට හෝ ඔබ මෙහි ආයෙහිද

“මනාව ඔපමට්ටන් කරණලද රත්‍රංපටක් බඳුවූද පර්වත හිස්හී උපන් තරුණ ව්‍යාඝ්‍රධෙනුවක් බඳුද වූවාය. දෙවියන් අතර දෙවියන්ගේ යම් පරිචාරිකා ස්ත්‍රිහු වෙද්ද, මනුෂ්‍යලෝකයෙහි රූපයෙන් යුක්තවූ යම් ස්ත්‍රීහු වෙද්ද, දෙවියන් අතරෙහිද ගන්ධර්වලෝකයෙහි හා මනුෂ්‍යලෝකයෙහිද තිගේ රූපයට සමානවූ රූ ඇත්තියක් නැත්තේය.

“මනොඥවූ උතුම් ලක්ෂණයෙන් යුත් තැනැත්තිය මාවිසින් විචාරණ ලද්දී වෙහි එය කියව නාමයද නෑයන්ද මට කියවයි, තවුස්තෙම කීයේය.

“බ්‍රාහ්මණය, ඔබ යම් කෝසිතී නම් සිත් කළු ගංගාවක් බලා හුන්නෙහිද, උතුම් ජලය බැසයන්නාවූ සැඩ පහරින් යුක්තවූ ඒ ගංගාවෙහි පිහිටි විමානයෙහි අධිගෘහිතවූ දෙවතා දූ නම් මම වෙමි.

“නොයෙක් වෘක්ෂ සමූහයාගෙන් ගැවැසී ගත්තාවූ බොහෝවූ කඳුරැළි මාම ප්‍රමුඛකොට ඇත්තාහුවෙත්. බොහෝවූ වර්ෂා ජලය මේ ගඟටම ඇතුල් වෙත්.

“තවද, බොහෝවූ ඒ ඒ වනයෙන් වැහෙන්නාවූ ජලයෝද ප්‍රවිෂ්ට වෙත්. නීලවර්ණ ජලයෙන් යුත් දිය පහරවල් දරන්නාවූ නාගයන් සතුටු කරණ වන සංඛ්‍යාත ජලයෙන් හෝ යුක්තවූවාහු බොහෝවූ ගංඟාවෝ මේ ගඟට පිවිසෙත්.

“ඒ නදීහු අඹ, දඹ, හා දෙල්ද, බක්මීද, තල්ද, දිඹුල්ද, යන බොහෝ ගෙඩි ජාතීන් නිරන්තරයෙන් මේ ගඟදිය පහරට පමුණුවත්.

“ඒ ගඟ උභය තීරයෙහි යම්කිසි ඵලයක් දියෙහි වැටේද, එය මේ ගංගා ජලපහර අනුව ගියාවූ ඵලයයි. සැක නැතිවේ.

“මහත්වූ ප්‍රඥා ඇත්ත නුවණැත්තේ මෙය දැන මාගේ වචනය අසව, මහරජ, තෘෂ්ණාවශයෙන් ඇලීම රුචි නොවෙව, එය දුරුකරව,

“රට වර්ධනය කරන්නාවූ මහරජ, මස් ලේ වලින් වැඩෙමින් තරුණව සිටි ඔබ යම් හෙයකින් නිරාහාරව මරණය කැමැති වෙහිද, එහෙයින් මම මෙය නුඹගේ නුවණින් වෘද්ධ බවකැයි නොහඟිමි.

“ඔහුගේ තෘෂ්ණා වසඟවීම බ්‍රහ්මයෝද දෙවියන් සහිතවූ ගන්ධර්වයෝද සංයමවූ සිත් ඇති යශස් ඇත්තාවූ ලෝකයෙහි යම් ඍෂීහු ඇද්ද, නුවණින් වැඩුනාවූ යශස් ඇත්තාවූ ඔව්හු නිසැකයෙන් දැන ගනිත්යයි දෙව්දුව කීය.

“නුවණැත්තේ සියලු සුචරිත ධර්මය මෙසේ දැන ජීවිතයාගේ නැසීමද චුතවීමද දැන සිටීද ඉදින් ඒ අනිකාගේ වධය පිණිස නොසිතාද, ඒ මනුෂ්‍යයාට පව්රැස් නොවේ.

“මෙසේ ලොවට හිත ඇත්තාහුයයි ඍෂි සමූහයා විසින් දක්නාලද කල්හි මාකෙරෙහි අයහපත්වූ නින්දා කිරීම කැමැත්තෙන් යුක්තවූ තැනැත්තිය තී පාප කර්මයක් හැරගනු කැමැත්තෙහිය.

“පුළුල්වූ මනා කටිප්‍රදෙශ ඇත්තිය, ඉදින් මම තිගේ ගංඉවුරෙහි මැරෙන්නෙම්ද, මා පරලොව ගිය කල්හි තිට සැක නැතිව අපකීර්තියෙක් පැමිණෙන්නේය.

“මනා මධ්‍ය ප්‍රදෙශ ඇත්තිය. එහෙයින් පාප කර්මයෙන් ආරක්ෂාවෙව, මා මළකල්හි තිට සියලු ජනතෙම පසුව නින්දා නොකෙරේවායි.

“නොඉවසිය හැක්ක ඉවසන සුළු මහරජ, මේ කරුණ මාවිසින් දන්නාලදී. යමෙක්තෙම හැරදැමිය නොහැකි කාමගුණයන්හැර සංයම් සීලයෙහිද සුචරිත ධර්මයෙහිද පිහිටියේවීද, ඒ ඔබට තමාද ඒ අඹද දෙමි.

“යමෙක්තෙම පළමු බන්ධය හැර පසුව තෘෂ්ණා බන්ධනයෙක් හි පිහිටියේ වේද, හෙතෙම අධර්මයෙහිද හැසිරේ මොහුගේ පාපයද වැඬේ.

‘එව, ඒ අඹ උයනට පමුණු වන්නෙමි. ඒකාන්තයෙන් අඹ ඵල කෙරෙහි මන්දොත්සාහ වෙව, සිහිල්වූ අඹ උයනෙහි නොකලකිරී වාසය කරව.

“මහරජ, මල් රසයෙන් මත්වූ වක්වූ ග්‍රීවා ඇති ලිහිණින් විසින් නාද කරණ ලද ඒ අඹඋයන බලව, කොස්වා ලිහිණිහුද මොණරුද දිව්‍යවූ කෝයට්ඨි නම් පක්ෂිහුද ස්වර්ණශාලීය නම් පක්ෂිහුද එහි වෙසෙත්.

“හංස සමූහයා විසින් නාද කරණලද්දාවූ මේ අඹ උයනෙහි කොවුලෝ නාද කරන්නාහු තමන් ප්‍රබොධ කෙරෙත්. මෙහි අඹ වෘක්ෂයෝ පලබරින් නැමුනු අතු අග ඇත්තාහ. සමහර බිම්පෙදෙස් මල් රැසින් හැල් පිදුරු ඇති කලවිටි සමානයහ. වනුක්ද හොරගස්ද බක්මීද ඇත්තාහ. පැසුනු පලබරින් යුත් තල්ගස්ද ඇත්තාහයි කීවාය.

“දිවමල් දරන්නාවූ මිනි ඔටුනු දරන්නාවූ දිව අබරණ පැළඳ අංගදාභරණයෙන් යුක්තවූ රත්සඳුන් ගැල්වූ තොපි රාත්‍රියෙහි දිව්‍ය සම්පත් අනුභව කරන්නෙහිය. දාවල් වනාහි දුක්වේදනාව විඳින්නෙහිය.

“යම් මේ සොළොස් දහසක් දිව්‍ය ස්ත්‍රීහුවෙද්ද, ඔව්හු ඔබට පරිචරණය කරන්නාහ. මෙසේ අද්භූතවූ දුටුවන් ලොමු ඩැහැගන්වන්නාවූ මහත් ආනුභාව ඇත්තේ වෙහිය.

“මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි යම් කර්මයක්කොට දැන් තමාගේ පිටමස් කන්නෙහිද, පෙර තමහට දුක්එලවන්නාවූ කවර නම් පාපකර්මයක් කෙළේදැයි ඇසුවේය.

“පෙර ජාතියෙහි මම වේදයන් හදාරාකාමයන්හි ඇළුනෙක්වීමි. මම බොහෝ කලක් අනුන්ට අවැඩ පිණිස හැසුරුනෙමි. යම් පුද්ගලයෙක් අනුන්ගේ පිට මස් කන්නාවූ කේලාම් කියන්නෙක්වේද, යම්සේ මම අද තමන්ගේ පිට මස් කන්නෙම්ද, මෙසේ හෙතෙම තමාගේ පිටමස් කඩ කඩා කන්නේයයි විමාන ප්‍රේතයා කීයේයයි” වදාළේය.

“බ්‍රාහ්මණය, ඔබ චන්ද්‍රයා මෙන් රාත්‍රිය බබුළුවමින් අහස සිටිනෙහිය. ඔබගේ ශරීරයෙන් සියගණන් රැලි ඇති අහසෙහි විදුළියක් මෙන් රශ්මීහු නික්මෙත්. දෙව් ලොවින් ආයෙහිද, කොයින් ආයෙහිද,

“ඒ ඔබ සුන්වූ වාතය ඇති අහසෙහි ගමන් කරන්නෙහිය. අහසෙහි යන්නේද සිටින්නේදවෙහි පයින් ගමන් නොයන්නාවූ දෙවතාවන්ගේ යම් ඍර්ධියක් වේද, ඒ ඍර්ධිතොමෝ නුඹ විසින් මනාව වඩනා ලද්දී ප්‍රතිෂ්ඨාවක් මෙන් කරණලද්දීවේ.

“අහසෙහි ගමන් කරමින් මෙහි පැමිණ සිටිනෙහි ඔබ කවරෙක් වෙහිද, කළය මිලදී ගනිව්යයි යම් මේ කාරණයක් කියන්නෙහිද, ඒ නුඹ කවරෙක් හෝ වෙහිද, මේ කළය තෙම කුමකින් යුක්තවූයේ වේදැයි, මේ කාරණය මට කියවයි, සබ්බමිත්ත නම් රජතෙම කීයේය.

“මහරජ, මේ කළය තෙම ගිතෙල් පිරූකළයක් නොවේ. තලතෙල් පිරූ කළයකුත් නොවේ. උක්පැනි පිරූ කළයක් නොවේ. මීයෙන් පිරුණු කළයකුත් නොවේ. කළයේ ආදීනවයෝ බොහෝවෙත්. කළයෙහිවූ බොහෝ දෝෂයන් අසව්.

“යමක් පානය කොට ගමන් කරන්නේ පියවරක් පාසා පෙරලෙන්නේද, ප්‍රපාතයට වැටෙන්නේද, වලටද ගුහාවටද අපිරිසිදු මඩවලටද ගම්දොර ගමරවලටද වැටෙන්නේද, බොහෝවූ අනුභව නොකටයුතුදෙය අනුභව කරන්නේද, එයින් පිරුනාවූ මේ කළය මිලදී ගනිමු.

“ඉදින් යමක් පානය කොට සිතෙහි අධිපතිකම් නැත්තේ සුරා කසට අනුභව කරන්නාවූ ගවයෙකු මෙන් ඇවිදීද, අනාථ වෙමින් ගායනාකරන්නෙකු අනුව ගායනා කෙරේද, නටන්නහු අනුව නටාද, එයින් පිරුනාවූ මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“ඉදින් යමක් පානයකොට නිර්වස්ත්‍ර තවුසෙකු මෙන් නග්නව ගමෙහිද වීථි අතරෙහිද හැසිරෙන්නේද, ඉතා මුළාවූ සිත් ඇත්තේ ඉතා බොහෝ කල්සයනය කරන්නේද, ඒ සුරාවෙන් පිරුණු මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“ඉදින් යමක් පානයකොට නැගීසිට වෙව්ලමින් හිසද අත්ද සොළවමින් සිටීද, හෙතෙම දැවයෙන් කරණ ලද යන්ත්‍ර රූපයක් මෙන් නටයි. ඒ සුරාවෙන් පිරුණු මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“ඉදින් යම් සුරාවක් පානය කොට ගින්නෙන් දැවුනාහු සයනය කෙරෙද්ද, තවද හිවලුන් විසිනුත් කනු ලබද්ද, බන්ධනයටද හිංසාවටද සම්පත් පිරිහීමටත් පැමිණෙද්ද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුනාවූ මේ කළය මිලදී ගණිව්.

“ඉදින් යම් සුරාවක් පානයකොට නොකිය යුත්ත කියන්නේද, සභාවෙහි හුන්නේ අපගතවූ වස්ත්‍ර ඇත්තේ වේද, කුනුතැවරීම් සහිතව වමනයෙහි ගැළුනේ ව්‍යසනයට පැමිණියේවේද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුනාවූ මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“ඉදින් යම් සුරාවක් පානයකොට උත්කෘෂ්ටවූයේ කැළඹුනාවූ රතුවූ ඇස් ඇත්තේ සියලු පෘථිවිය මාගේම යයිද මා හා සමවූ සතර දිසාවට අධිපතිවූ රජෙකුත් නැත්තේයයි හඟීද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුනාවූ මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“යම් සුරාවක් පානය කොට මානය ඇත්තාහු අධික මාන ඇත්තාහු වෙද්ද, කලහ ඇත්තාහු කේලාම් කියන්නාහු වෙද්ද, අයහපත් වර්ණ ඇත්තාහු නග්න භාවය ඇත්තාහු පැන දුවන්නාහුවෙද්ද, සොරුන්ගේද ධූර්තයන්ගේද නිෂ්පත්තියට නිවාසස්ථානවේද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුනාවූ මේ කලය මිලදී ගනිව්.

“සමෘද්ධවූද පිරීගියාවූද නොයෙක් දහස් ගණන් ධනය ඇති කුල ලෝකයෙහි වූවාහුද මේ සුරාවෙන් ඒ කුලයෝ සිඳුනාවූ ධනය ඇත්තන් කරණලද්දාහුය. එබඳු සුරාවෙන් පිරුණාවූද මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“සුරාපානය කළාවූ යම් කුලයෙක්හි ධාන්‍යද ධනයද රිදීද රත්‍රංද කුඹුරුද ගවයන්ද යන මොවුන් විනාශයට පමුණුවද්ද, ඒ සුරාව වස්තු ඇති කුලයන් නසන්නීවේ. එබඳු සුරාවෙන් පිරුණාවූ මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“ඉදින් යම් සුරාවක් පානය කොට දුෂ්ට ස්වභාව ඇත්තාවූම පුරුෂතෙම පියාටද මවටද ආක්‍රොෂ කෙරේද, නැන්දනියද තවද යෙහෙළියද භාර්‍ය්‍යාවයයි සිතා අතින් අල්වාගන්නේද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුනාවූ මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“ඉදින් යමක් පානය කොට දුෂ්ට ස්වභාවය ඇත්තාවූම ස්ත්‍රී තොමෝ මාමාටද ස්වාමියාටද ආක්‍රොෂ කරන්නීවේද, වැඩකාරයාද සමීපයෙහි හැසිරෙන තැනැත්තාද ස්වාමියායයි අතින් අල්වාගන්නීවේද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුණු මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“ඉදින් යම් සුරාවක් පානය කොට පුරුෂතෙම ධර්මයෙහි සිටියාවූ ශ්‍රමණයෙකුට හෝ බ්‍රාහ්මණයෙකුට හෝ හිංසා කරන්නේද, හෙතෙම ඒ හේතුවෙන් අපායටත් යන්නේද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුණු මේ කළය මිලදී ගනිව්,

“ඉදින් යමක් පානය කොට කයින් හෝ වචනයෙන් හෝ සිතින් හෝ දුශ්චරිතයෙහි හැසිරෙද්ද, දුශ්චරිතයෙහි හැසිර ඔව්හු නිරයට යද්ද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුණාවූ මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“පෙර බොහෝවූ රන්ද පරිත්‍යාග කරමින් යාඥා කරන්නාහු යමකු ලවා බොරුකියවීම නොලබද්ද හෙතෙම ඒ සුරාව පානය කොට බොරුව කියාද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුනාවූ මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“ඉදින් යමක් පානය කොට ඉක්මන් කටයුත්තක් ඇතිවූ කල්හි පනිවිඩයක් යවන්නේ හෙතෙම කියනලද කරුණත් නොදනීද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුණු මේ කළය මිලදී ගනිව්,

“ලජ්ජාවෙන් යුත් සිත් ඇත්තාවූද සුරාමදයෙන් මත්වූවාහු ලජ්ජානැතිබව පහළ කරත්ද, ප්‍රාඥවූවාහුද බොහෝකොට බෙනෙත්ද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුනාවූ මේ කළය මිලදී ගනිව්.

“ඉදින් යම්සුරාවක් පානයකොට එකතැන රැස්වූවාහු අනුභව නොකරන්නාහු හිස් බිම දුක්වූ සයනයෙන් සයනය කරද්ද, දුර්වර්ණ භාවයට හා නින්දාවටත් පමුණුවද්ද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුණාවූ මේ කළය මිලදී ගණිව්.

‘ඉදින් යම්සුරාවක් පානය කොට කුලින් පහරලත් ගවයන් මෙන් පතිතවූ කඳ ඇත්තාහු සයනය කෙරෙද්ද, ඒ සුරාපානයාගේ වේගය මිනිසා විසින් ඉසිලිය නොහැක්කේමවේ.

‘මනුෂ්‍යයෝ යම් සුරාපානයක් ඝොර විෂ ඇත්තාවූ සර්පයෙකු මෙන් දුරුකෙරෙද්ද, ලෝකයෙහි විෂ හා සමානවූ එය කවර මිනිසෙක් පානය කරන්ට සුදුසුවේද,

“ඉදින් යම් සුරාවක් පානයකොට දශබෑ රජදරුවෝ මුහුදුතෙර හැසිරෙන්නාහු මොහොල්වලින් ඔවුනොවුන්ට පහර දුන්නාහුද, එබඳු සුරාවෙන් පිරුනාවූ මේ කළය මිලදී ගණිව්,

“ඉදින් යම් සුරාවක් පානයකොට ප්‍රමාදවූ මායා සහිතවූ අසුරයෝ සාස්ථකයයි සම්මතවූ තව්තිසා දෙව් ලොවින් චුතවූවාහුද, මහරජ, එබඳු ඒ මේ නිරර්ථකවූ සුරාව දැනගෙණ ඔබ වැන්නෙක් කෙසේ පානය කරන්නේද,

“මහරජ, මේ කළයෙහි දී හෝ මී හෝ නොවේයයි මෙසේ දැන මිලදී ගනුව, සබ්බමිත්ත නම් රජ මෙසේ වනාහි මේ කළයෙහිවූ දේ මා විසින් ස්වභාවෙන් තොපට කියන ලද්දේයයි බමුණු වෙසින් ආ ශක්‍ර තෙම කීයේය.

“බ්‍රාහ්මණය, ඔබ යම් බඳු හිතානුකම්පා ඇත්තෙක් උතුම් වැඩ කැමැත්තෙක් වෙහිද, මාගේ පියා හෝ තවද මාගේ මව හෝ එබඳු නොවේ. එහෙයින් ඒ මම දැන් නුඹගේ කීම කරන්නෙමි.

“ඔබට ගම්වර පසක්ද දාසීන් සත්සියයක්ද ගවයන් සියයක්ද ආජානීය අශ්වයන් යෙදූ මේ රථ දශයක්ද දෙමි. ඔබ මට වැඩ කැමතිවූ ගුරුවරයෙක් වෙහියයි රජතෙම කීයේය.

“මහරජ, දාසීන් සියය තොපටම වේවා ගම්වරද ගවයෝද තොපටම වෙත්වා ආජානීය අශ්වයන් යෙදූ රථද තොපටම වෙත්වා මම වනාහි දෙව්ලෝ වැස්සන්ට අධිපතිවූ ශක්‍රයාවෙමි.

“මහරජ, නුඹ මාංශයෙන් යුක්තවූ බතද ගිතෙල් හා කිරිද වළඳව, මීයෙන් යුක්තවූ මෑවලින් කළ කැවුම් අනුභව කරව, මෙසේ ඔබ සුචරිත ධර්මයෙහි ඇලුනේ කිසිවෙකු විසින් නින්දා නොකරණ ලද්දේ දෙව්ලොවට පැමිණේවයි කියා අවවාදකොට ශක්‍රතෙම දෙව්ලොවට ගියේය.”

“ඒකාන්තයෙන් නිරාහාරව සිටින්නාවූ මට අද සත්වන දවසෙහි ආහාර අනුභව කරණ කාලයෙහි බොහෝ කලකින් මහත්වූ කෑයුත්තෙක් පහළවිය. එබැවින් එය කියව, යම්සේ දන්නාලද්දේ වේද, එසේ ජාතිය කියව. කොයි සිට ආයෙහිද, කවරෙක් හෝ වෙහිදැයි (මිනිස් යකා ඇසීය.)

“මුව දඩයමට ප්‍රවිෂ්ටවූ ජයද්දිස නම් ඉදින් තොප විසින් අසන ලද්දේද, ඒ මම පර්වත පාර්ශවයන්හිද වනයන්හිද හැසිරෙමි. මේ පසද මෘගයා අනුභව කරව. අද මා මුදවයි (ජයද්දිස රජතෙම කීයේය.)

“නුඹ මා සතුවූම දෙයින් කියන්නෙහිය. හිංසා කරණු ලබන්නේ යමක් කියන්නෙහිද මේ පසද මුවා මාගේ ගොදුරවේ. පළමුකොට තා අනුභව කොට අනුභව කරණු කැමති වූ මේ පසද මුවා පසුව කන්නෙමි. තොපට මේ වැළපීමට කාලය නොවේයයි (යක්ෂතෙම කීයේය.)

“ඉදින් මාගේ ගණු දෙනුවෙන් මිදීමක් නැත්තේද, එහෙයින් ගොස් බ්‍රාහ්මණයාට ඒ පොරොන්දු ධනය දී හෙට උදෑසන පෙරලා ඊමට ප්‍රතිඥා ගණුව, සත්‍ය වචනය රක්නේ නැවත මෙහි එන්නෙමියි (රජතෙම කීයේය.)

“මහරජ, මරුවා සමීපයට පැමිණියාවූ තා කිනම් කර්මයක් තවයිද, හෙට උදෑසන ඊමට හැක්කේහි නම් අවසර දෙන්ට හැක්කෙමුයි එය මට කියවයි කීයේය.

“මා විසින් බ්‍රාහ්මණයෙකුට ධනය දෙමියි එහි ආශාව ඇති කරණ ලදී. ඒ පොරොන්දුවූ ඇපය නුමුදන ලදී. ඒ පොරොන්දු ධනය බ්‍රාහ්මණයාට දී සත්‍ය වචනය රකිමින් මම නැවත මෙහි එන්නෙමියි (රජතෙම කීයේය.)

“ඔබ විසින් බ්‍රාහ්මණයාට යම් ධනාශාවක් කරණ ලද්දීද ඒ පොරොන්දු ඇපය නොමුදන ලද්දේද, ඒ පොරොන්දු ධනය බ්‍රාහ්මණයාට දී සත්‍ය වචනය රකිමින් නැවත මෙහි එවයි යක්ෂතෙම කීයේය.

“කාමයන් කැමති වන්නාවූ ඒ රජතෙම පෝරිසාදයා අතින් මිදුනේම ස්වකීය රාජමන්දිරයට ගොස් ඒ පොරොන්දුවූ ධනය බමුණාට දී අලීනසත්ත නම් පුත්‍ර කුමාරයා කැඳවූයේය.

“පුත්‍රය, අදම රාජ්‍යයෙහි අභිෂෙක වෙව. රටවැස්සන් කෙරෙහිද ජනයන් කෙරෙහිද දැහැමින් රාජ්‍යය කරව, අධර්මයෙන් රාජ්‍යය කිරීමක් නම් තාගේ රටෙහි නොවේවා මම පෝරිසාදයාගේ සමීපයට යමියි (රජතෙම කීයේය.)

“දෙවයන් වහන්ස, ඔබට කිනම් කර්මයක් කරමින් සතුටු නොකෙළෙම්ද, අද ඔබ යම්හෙයකින් මා රාජ්‍යයෙහි අභිෂෙක කරන්නෙහිද, එය අසන්ට කැමැත්තෙමි. ඔබගෙන් වෙන්ව මම රාජ්‍යයද කැමති නොවන්නෙමියි (කුමාර තෙම කීයේය.)

“පුත්‍රය, මම නුඹගේ කර්මයකින් හෝ වචනයකින් හෝ කරණ ලද අපරාධයක් සිහි නොකරමි. මම පෝරිසාදයා හා සමග පොරොන්දුවක් වී ආවෙමි. එහෙයින් සත්‍ය වචනය රක්නේ නැවත එහි යන්නෙමියි (රජතෙම කීයේය.)

“පිය රජ්ජුරුවෙනි, මම යන්නෙමි. ඔබ මෙහිම වුව මැනව. ඒ පෝරිසාදයා කෙරෙන් ජීවිතය මිදීමෙක් නැත්තේය. ඉදින් ඔබ යන්නෙහිම නම් මමද යමි. එසේ ඇති කල්හි අප දෙදෙනාම නොවන්නෙමුයි කුමාරතෙම කීයේය.

“පුත්‍රය, ඒකාන්තයෙන්ම මෙතෙම සත්පුරුෂයන්ගේ ස්වභාවයවේ. එසේ වුවත් යම්කලෙක්හි ඔබ ඒ කැලල්වූ පා ඇති පෝරිසාදතෙම තියුණුවූ ලී හුල් වලින් ඇන බලාත්කාරයෙන් පිස කන්නේද, එකල්හි එය මට මරණයටද වඩා ඉතා දුක්වන්නේයයි රජතෙම කීයේය.

“පිය රජ්ජුරුවෙනි, මම ඔබගේ ප්‍රාණයෙන් මාගේ ප්‍රාණය පරිවර්තනය කරන්නෙමි. හෙවත් මාරුකරන්නෙමි. ඔබ පෝරිසාදයාගේ සමීපයට නොයනු මැනව. යම්හෙයකින් ඔබගේ ප්‍රාණය හා මාගේ ප්‍රාණය මාරුකරන්නෙමි. යන මේ යමක් වේද එහෙයින් ජීවත්වීමට වඩා මරණය මම කැමැත්තෙමියි කීයේය.

“ඉන්පසු ඒකාන්තයෙන් ධෛර්‍ය්‍යවත්වූ රාජපුත්‍ර තෙම මවගේද පියාගේද පා වැන්දේය. දුක්වූ මොහුගේ මව් තොමෝ බිම ඇදවැටුනීය. මොහුගේ පියතෙමේ දෙයත් බැඳගෙණ හඬයි.

“පළමුකොට පිය රජතෙමේ පිටි පා යන්නාවූ ඔහු දැන ඇඳිළිබැඳගෙණ දෙවියන්ට නමස්කාර කරයි. පුත්‍රය, සෝම නම් දෙව්රජද වරුණ නම් දෙව්රජද මහාබ්‍රහ්මයාද චන්ද්‍රයාද සූර්‍ය්‍ය දිව්‍යරාජයාද යන මේ දෙවියන් විසින් රක්නා ලද නුඹ පෝරිසාදයා කෙරෙන් අවසර ලද්දේ සුවසේ පෙරලා ඒවායි ආශිංසනය කෙළේය. දණ්ඩකාරණ්‍යවූ නුවරට ගියාවූ රාමනම් තැනැත්තහුට මනාව රක්නාලද ඔහුගේ මව යම් සුවයක් කළාද, ඒ සුවය මම ඔබට කරමි. පුත්‍රය, මේ සත්‍යය කරණකොට ගෙණ දෙවියෝ සිහිකෙරෙත්වා. පෝරිසාදයාගෙන් අවසර ලද්දේ සුවසේ පෙරලා ඒවායි (මම සත්‍යක්‍රියා කළාය.)

“ඒකාන්තයෙන් මම අලීනසත්ත කුමරු කෙරෙහි ඉදිරියෙහිද රහසද කළාවූ චිත්ත ප්‍රදූෂ්‍යයක් සිහිනොකරමි. සහෝදරය, මේ සත්‍යය කරණකොට ගෙණ දෙවියෝ සිහි කෙරෙත්වා. පෝරිසාදයාගෙන් අවසරලද්දේ සුවසේ පෙරලා ඒවායි නැගනිය සත්‍යක්‍රියා කළාය.

“මාගේ ස්වාමිවූ අලීනසත්ත කුමාරයෙනි, යම් හෙයකිනුත් ඔබ මා නොඉක්මවූ සිත් ඇත්තෙහිද මාගේ සිතිනුත් ඔබ අප්‍රියයෙක් නොවෙහිද, ස්වාමිය, මේ සත්‍ය කාරණාකොට දෙවියෝ සිහිකෙරෙත්වා. පෝරිසාදයාගෙන් අවසර ලද්දේ සුවසේ පෙරලා ඒවායි (අගමෙහෙසිය සත්‍ය ක්‍රියා කළාය.)

“මහත්වූ ඍජුවූ මනොඥ මුහුණක් ඇති ඔබ කොයි සිට ආයෙහිද, වනයෙහි වසන්නාවූ මා නොදන්නෙහිද, රෞද්‍රවූද මා පුරුෂයන් කන්නෙකැයි දැන කවරෙක් නම් සුවය පතමින් මෙහි එන්නේදැයි (පෝරිසාදතෙම ඇසීය.)

“රෞද්‍රවූ තැනැත්ත නුඹ පුරුෂයන් අනුභව කරන්නෙකැයි දනිමි. වනයෙහි වසන්නාවූ තා නොදන්නෙම් නොවෙමි. මමද ජයද්දිස රජහුගේ පුත්‍ර වෙමි. පියහුගේ මිදීම හේතුකොටගෙණ අද මා තවයි. (කුමාරතෙම කීයේය)

“ඔබ ජයද්දිස රජහුගේ පුත්‍රයායයි දනිමි. ඔබ දෙදෙනාගේ මුඛවර්ණය එබඳුමවේ. යමෙක් පියාගේ මිදීම හේතුකොට ගෙණ මරණයට කැමතිවන්නේ නම් නුඹ විසින් කරණ ලද මේ ක්‍රියාව ඉතා දුෂ්කරවූවක්ම වේයයි පෝරිසාද කීයේය.

“යමෙක් පියාගේ මිදීම හේතුකොට ගෙණද මවගේ මිදීම හේතුකොට ගෙණද, මරණයට කැමතිවන්නේ නම් හෙතෙම පරලොව ගොස් ස්වර්ගයෙහිවූ සැපයෙන් යුක්තවේ. එහෙයින් මම මෙහි කිසි දුෂ්කරයක් නොහඟිමියි (කුමාර තෙම කීයේය)

“මමද වනාහි ඉදිරියෙහිවූ රහස හෝ තමන්ගේ පාපකර්මය ඒකාන්තයෙන් සිහිනොකරමි. මම නුවණින් පිරිසිඳින ලද ජාති මරණ ඇත්තේ වෙමි. මට මේ ලෝකයෙහි යම්සේම වේද, පරලොවද එසේම වේ.

“මහත් ආනුභාව ඇත්ත අද දැන් මා අනුභව කරව. මේ ශරීරයට කටයුතු දෑ කරව. වෘක්ෂයාගේ අගින් හෝ තා පිණිස මම වැටෙමි. කැමතිවන්නේ තෝ මාගේ මස් අනුභව කරවයි (කුමාරතෙම කීයේය.)

“රාජ පුත්‍රය, පියාගේ මිදීම හේතුකොට ගෙණ ප්‍රාණය හරණෙහි යන මෙයද තා විසින් කැමතිවනු ලැබේ. එහෙයින් මෙහි නුඹ ඉක්මන් ස්වභාව ඇත්තේ දර බිඳ රැස්කොට ගිනි දල්වවයි. (පෝරිසාද කීයේය.)

“ඉක්බිති ඒකාන්තයෙන් ධෛර්‍ය්‍යවත්වූ රාජපුත්‍ර තෙම දර එක්කොට මහත්වූ ගින්නක් දල්වා දැන් මේ මහා ගින්න මා විසින් දල්වන ලද්දේයයි දැන්වූයේය.

“බලහත්කාර කම් කරණ සුළු තැනැත්ත අද දැන් මා අනුභව කරව. ලොමුඩැහැගත්තේ කුමට මා නැවත නැවත බලන්නෙහිද, යම් යම් පරිද්දකින් කැමති වන්නේ මා අනුභව කරන්නෙහිද, ඒ ඒ පරිද්දෙන් තොපගේ වචනය මම කරමියි (කුමාරතෙම කීයේය.)

“ධර්මයෙහි පිහිටියාවූ සත්‍ය වචන ඇත්තාවූ ප්‍රතිග්‍රාහකයන්ගේ වචන දන්නාවූ තොප වැන්නෙකු අනුභව කරන්ට කවරෙක් නම් සුදුසු වේද, යමෙක් තොප වැනි සත්‍ය වචන ඇත්තෙකු අනුභව කරන්නේ නම් ඔහුගේ මුදුනද සත්කඩක්ව පැලෙන්නේයයි (පෝරිසාද කීයේය.)

“මේ වනාහි ඒ සස පණ්ඩිතතෙම බ්‍රාහ්මණයෙකැයි හඟිමින් ස්වකීය ශරීර මාංශ දීම පිණිස සාතෙම බමුණා වාසය කරවීද, යක්ෂය එහෙයින්ම ඒ චන්ද්‍ර දිව්‍ය පුත්‍රතෙම ලකුණ ඇත්තේයයි ප්‍රසිද්ධවූයේ අද ප්‍රේමය වඩන්නේ වේයයි කීයේය.

“යම්සේ පසළොස්වක්හි රාහු මුඛයෙන් මිදුනාවූ චන්ද්‍රතෙම බබළාද, සූර්‍ය්‍යතෙම බබළාද මෙපරිද්දෙන් මහත් ආනුභාව ඇති කුමාරය, පෝරිසාදයාගෙන් මිදුනාවූ නුඹ පියාද මවද සතුටු කරමින් කම්පිල්ල දෙශයෙහි බබළව. ඔබගේ සියලු නෑ පිරිවරද සතුටුවේවායි (මහසත්හු පිටත් කෙළේය.)

“ඉක්බිති ඒකාන්තයෙන් ධෛර්‍ය්‍යවත්වූ රාජපුත්‍රතෙම පෝරිසාදයාට කරණ ලද ඇඳිලි ඇත්තේ පෙරළා ගියේය. පෝරිසාදයා විසින් අනුදන්නා ලද අලීනසත්ත කුමාරතෙම සැප ඇත්තේ නිරෝගවූයේ කම්පිල්ල දෙශයට පෙරලා ආයේය.

“නියම්ගම් වැස්සෝද දනව් වැස්සෝද ඇතැරුවෝද රථසෙනගද පාබල සෙනගද යන සියල්ලෝ බඳැඳිළි ඇත්තාහු නුඹවහන්සේ දුෂ්කර කටයුතු කරන්නෙක්වෙහිය. ඔබට නමස්කාරවේවායි නමස්කාර කරමින් ඒ කුමරුවෙතට එළඹුනාහුයයි” වදාළේය.

“රන්වන් ශරීර ඇත්තිය, කුමකට ශොක කෙළෙහිද, උතුම් ශරීර වර්ණ ඇත්තිය කුමක් හෙයින් පඬුවන්වූයෙහිද, මහත්වූ ඇස් ඇත්තිය අත් වලින් මඩනා ලද පියුම් මාලාවක් මෙන් කුමක් නිසා මළානිකවූයෙහි දැයි (රජතෙම ඇසීය.)

“මහරජ, සිහිනයෙන් මට දොළක් පැමිණියේය. මාගේ ඒ දොළ යම්බඳුද, හෙතෙම පහසුවෙන් ලැබෙන ස්වභාව ඇත්තෙක් නොවේම” යයි (බිසව කීවාය.)

“එම්බා නන්දනිය, මේ ලෝකයෙහි මිනිසුන් අයත්වූ යම්කිසි කාම සම්පත් කෙනෙක් ඇද්ද, ඒ සියල්ල මට බොහෝ සුලභ වෙත්. මම තිට දොළදෙමියි (රජතෙම කීයේය)

“දේවයන්වහන්ස, ඔබගේ රාජ්‍යයෙහි යම්කිසි වැදි කෙනෙක් වෙත් නම් ඔව්හු කැඳවත්වා. මාගේ දොළ යම්බඳු වේද, මම එය මේ වැද්දන්ට කියන්නෙමියි බිසව කීවාය.”

“එම්බා දේවිය, මේ ඒ වැද්දෝ දක්ෂවූවාහු භය නැත්තාහු වෙත්. වනාන්තර දන්නාහුද මෘගයන් හඳුනන්නා හුදවෙත්. මේ සියල්ලෝම මා සඳහා හරණලද දිවි ඇත්තෝද, වෙත්යයි රජතෙම කියේය.”

“මෙහි යම්තාක් වැදිපුත්‍රයෝ රැස්වූවාහුද, ඒ සියල්ලෝ අසව්. මම ස්වප්නයෙහි ෂට්වර්ණ දළ ඇති ශ්වෙත වර්ණවූ ඇතෙකු දුටුවෙමි. ඔහුගේ දළ වලින් මට ප්‍රයෝජන ඇත්තේය. එය නොලැබූ කල්හි මාගේ ජීවිතය නැතැයි බිසව කීවාය.

“එම්බා දේවිනි, අපගේ පියවරුන් විසින්ද මුත්තනුවරු විසින්ද එබඳු ෂට්වර්ණ දළ ඇති ඇතෙක් දක්නාලදැයි නොඅසනලදී. රාජපුත්‍රීතොමෝ ස්වප්නයෙහි යම් ඇතෙකු දිටීද, ඒ ඇත් රජතෙම යම්බඳු නම් එය අපට කියව.

“ස්වප්නයෙහි යම් ෂට්වර්ණ දළ ඇති ඇතෙකු දිටීද, ඒ ඇත්රජතෙම සතර දිසාවය. සතර අනුදිසාවය, උඩය, යටය යන මේ දස දිසාවන් ගෙන් කවර දිසාවක සිටීදැයි වැද්දා ඇසීය.

“මෙතැනින් ඍජුව උතුරු දිශාවෙහි මහත්වූ පර්වත සතක් වෙත්. ඉන් සයක් ඉක්මවා මනාව පිපුනාවූ ගස් ඇති කිඳුරන්ගෙන් ගැවසීගත්තාවූ සුවර්ණ පාර්ශව නම් මහත් පර්වතයක් වෙයි.

“කිඳුරන්ගේ වාසභවනයවූ ඒ පර්වතයට නැගී පර්වත පාමුල බලව, එකල්හි මේඝයකට සමාන වර්ණ ඇති අටදහසක් උඩින් පහළට ඇදෙන මුල් ඇති මහත් නුගරුකක් දක්නෙහිය.

“එහි ඒ නුග ගස යට ෂට්වර්ණ දළ ඇති සතුරන් විසින් මැඩලිය නොහැකි සියල්ල සුදුවූ ඇත් රජතෙම සිටියි. රථ හිස සමාන දළ ඇති වාතයටබඳු වේගයෙන් ගොස් සතුරන්ට පහරදෙන්නාවූ අටදහසක් හස්තීහු ඔහු රකිත්.

“ඒ ඇත්තු බිහිසුනු ලෙස ප්‍රශ්වාස කරමින් සිටිත්. කම්පාවූ වාතයටද කිපෙත්. එහි මනුෂ්‍යවූවෙකු වනාහි දැක හළුකරන්නාහුය. ඔහුගේ ධූලිවත් ඉතිරි නොවන්නේයයි දේවි තොමෝ කීවාය.

“එම්බා දේවීනි, මේ රාජ කුලයෙහි රත්තරණින් කරණලද්දාවූ මුතු, මැණික් වලින් කරණලද්දාවූද වෙරළු මිණියෙන් කරණලද්දාවූද, බොහෝවූ ආභරණයෝ ඇත්තාහ. දළකඩ පළඳනායෙන් කුමක් කරන්නෙහිද, ඔබ ෂට්වර්ණ දළ ඇති ඇත් රජ මරවනු කැමැත්තීවෙහිද, නොහොත් වැදි පුත්‍රයන් මරවනු කැමැත්තෙහිදැයි වැද්දා ඇසීය.

“එම්බා වැදිපුත්‍රය, ඒ මම හටගත් ඊෂ්‍යා ඇත්තී දුකින් පෙළුනීද විමි. එය සිහිකරන්නී මම මත්තෙහිද වියලෙන්නෙමි. වැදිපුත්‍රය, මාගේ මේ කටයුත්ත කරව, තොපට ගම්වර පසක් දෙන්නෙමියි දේවී තොමෝ කීවාය.

“දේවීනි, ඒ හස්ති රාජතෙම කොතනක වෙසේද, කොතැන්හි සිටීමට පැමිණේද, ස්නානයට ගියාවූ මොහුගේ ගමන් වීථිය කවරක්වේද, කෙසේනම් හෙතෙම ස්නානය කෙරේද ඒ ඇතුගේ ගතිය කෙසේ දනිමුදැයි වැද්දා ඇසීය.

“ඒ වාසස්ථානයෙහිම නුදුරුතන්හි සිත්කළුවූද මනාකොට ඇත්තාවූද මහත්වූ ජලය ඇත්තාවූද බමර සමූහයාගෙන් ගැවසීගත්තාවූද ඒ පුෂ්කරණියක් හෙවත් ඡද්දන්ත නම් විල ඇත්තේය. මේ විලෙහි වනාහි ඒ ඇත්රජ තෙම ස්නානය කරයි.

“හිස සහිතව ස්නානය කළාවූ උපුල් මල් දරන්නාවූ සියල්ල සුදුවූ හෙළ පියුම් බඳු සමින් යුත් ශරීර ඇති ඇත්රජ තෙම සතුටු වෙමින් සර්ව සුභද්‍රා නම් මෙහෙසිය පෙරටුකොට

ගෙණ ස්වකීය නිවාස ස්ථානයට පැමිණේයයි දේවීතොමෝ කීවාය.

‘වැදිතෙම එහිදීම දේවියගේ වචනය උගෙණ හියවුරුද මහදුන්නද ගෙණ හෙතෙම මහත්වූ පර්වත හත ඉක්මවා ස්වර්ණපාර්ශව නම් මහා පර්වතය දැනගත්තේය.

“කිඳුරන්ගේ වාසභවනයවූ පර්වතයට නැග පර්වත පාමුල බැලීය. එහි මේඝය බඳු වර්ණ ඇති අටදහසක් පාරෝහ ඇති මහත්වූ නුගරුක දුටුයේය.

“එහි (නුගරුකයට) ෂට්වර්ණ දළ ඇති සියල්ල සුදුවූ සතුරන් විසින් මැඩලිය නොහැකිවූ ඇත්රජු දුටුයේය. රථහිස් සමාන දළ ඇති වාතය බඳු වේගයෙන් ගොස් සතුරන්ට පහර දෙන්නාවූ අටදහසක් හස්තීහු ඔහු රකිත්.

“ඒ ඇත්රජතෙම යම් විලෙක්හි ස්නානය කෙරේද, එහිම නුදුරුතැනෙක්හි සිත්කළුවූද, මනාකොට ඇත්තාවූද මහත් ජලය ඇත්තාවූද, සුපිපි මල් ඇත්තාවූද, බමර සමූහයාගෙන් ගැවැසීගත්තාවූද, ඒ විල දුටුයේය.

“ඇත්රජහුගේ ගමන්කරණ තැන්ද, නැවතී සිටින තැනද, ස්නානයට ගියාවූ මොහුගේ යම් ගමන් වීථියක් වේ නම් එයද දැක චිත්ත වසඟයට ගියාවූ දේවිය විසින් මෙහෙයන ලද යහපත් ස්වභාව ඇති වැදිතෙම වලක් සෑරුවේය.

“ඒ වැද්දා වලක් සාරා තමාද, දුන්නද එහි ඇතුලත් කොට පුවරුවලින් වැසීය. නපුරුකම්කරණසුළුවූ ඒ වැදි තෙම තමන් පාර්ශවයෙහි ආවාවූ ඒ ඇත්රජුට මහත්වූ ඊයකින් විද්දේය.

“විදිනලද්දාවූද, ඇත්රජතෙම මහත්ලෙස කුඤ්ච නාද කෙළේය. සියලුම ඇත්තු දරුණු ස්වභාවයෙන් කුඤ්ච නාදකළාහුය. ඒ ඇත්තු තෘණරඬපලාද කාෂ්ටද සුණු කරමින් හාත්පස අටදිසාවට දිව්වාහුය.

“මොහු නසන්නෙමියි අල්වාගන්නේ ඍෂීන්ගේ ධ්වජයවූ කාෂාය වස්ත්‍රය හෙවත් සිව්ර දුටුයේය. දුකින් පෙළුනාවූ ඇත් රජුට රහතුන්ගේ ධ්වජය මේසිව්ර සත්පුරුෂයන් විසින් නොනැසිය යුතුයයි මේ සංඥාව පහළවූයේය,

යහළු වැදි පුත්‍රය, යම් පුරුෂයෙක් රාගාදී කෙළෙස් කසට වලින් යුක්තවූයේ ඉන්ද්‍රිය දමනයෙන් හා වාක් සත්‍යයෙන් තොරවූයේ කාෂාය වස්ත්‍ර වැළඳ ගන්නේද, හෙතෙම කාෂාය වස්ත්‍රය වැළඳ ගැණීමට සුදුස්සෙක් නොවේ.

“යමෙක් වනාහි වමාරණලද කෙළෙස් කසට ඇත්තෙක් සීලයන්හි මනාව පිහිටියෙක් වන්නේද ඉන්ද්‍රිය දමනයෙන් හා වාක් සත්‍යයෙන් යුක්තවූ හෙතෙම ඒකාන්තයෙන් කාෂාය වස්ත්‍රය වැළඳගැණීමට සුදුසු වේයයි කීයේය.

“මහත්වූ ඊතලයකින් විදින ලද ඇත් රජතෙම දූෂ්‍ය නොවූ සිත් ඇත්තේ වැද්දාට මෙසේ කීයේය. යහළු වැදි පුත්‍රය, කුමක් පතමින් කුමක් හේතුකොටගෙණ හෝ මට හිංසා කෙළේද, මේ කවරෙකුගේ ප්‍රයෝගයක් හෝ වේදැයි ඇත් රජතෙම ඇසීය.

“ස්වාමීනි, කසී රජහුගේ මෙහෙසි තොමෝ සුභද්‍රා නම් වීය. ඕතොමෝ රජ කුලයෙහි පුදන ලද්දීවේ ඕතොමෝ ඔබ දුටුවාය. ඒ සුභද්‍රා දේවීතොමෝ මටද කීයේය. දළවලින් ප්‍රයෝජන ඇත්තේයයිද මට කීයේයයි වැද්දා කීයේය.

“මාගේ පියවරුන්ගේද මුත්තනුවරුන්ගේද යම් දාඨායුග්ම වෙද්ද, ඒ මේ මහත්වූ දාඨායුග්මයෝ බොහෝ ඇතැයි ඕතොමෝ දනියි. ක්‍රොධ ඇත්තාවූ අඥානවූ මට වධ කරණු කැමතිවූ ඒ රාජ පුත්‍රීතොමෝ වෛරයක් කෙළේය

“වැදිපුත්‍රය, තෝ කියත ගෙණ නැගී සිටුව, මා මැරෙන්ට පෙර මේ දත්දෙක කපව, ඒ ක්‍රොධ ඇත්තාවූ රාජ පුත්‍රියට හස්තිරාජතෙම නසන ලදී. එබැවින් මේ ඔහුගේ දළදෙක ගණුවයි කියවයි ඇත් රජතෙම කීයේය.

ඒ වැදිතෙම නැගිට කියත ගෙණ උතුම් ඇත් රජහුගේ දළ කපා පොළොවෙහි අසමානවූ සෝභාවත්වූ ඉතා යහපත්වූ ඒ දළදෙක ගෙණ එතනින් වහා නික්ම ගියේය.

“ඇත්රජුට විදීමෙන් මරණ භයින් තැතිගත්තාවූ දුක්වූ යම් ඒ හස්තීහු අට දිශාවන්ට දිව්වාහුද ඔව්හු ඇතුන්ට පසමිතුරුවූ පුරුෂයා නොදැක ඒ ඇත් රජතෙම යම් තැනෙක්හිද එතනට පෙරලා ආවාහුයයි වදාළේය.

“ඒ හස්තීහු එතැන්හි හඬා වැළප සොහොනෙහි පස් ස්වකීය හිසෙහි විසුරුවා ඒ සියල්ලෝ සර්ව සුභද්‍රා නම් මෙහෙසිය පෙරටුකොට ස්වකීය නිවාස ස්ථානයට ගියාහුයයි වදාළේය.

“ඒ වැදිතෙම ඇත්රජුගේ මනොඥවූ සුන්දරවූ පෘථිවියෙහි අසමානවූ රන්වන් රැසින් හාත්පස බබුළුවන්නාවූ දළදෙක හැරගෙණ කශී රටට පැමිණියේය. හෙතෙම ඇත් රජ නසනලදී. එබැවින් ඔහුගේ මේ දළදෙකයයි. රාජ කන්‍යාවට දළදෙක දුන්නේය.

“පළමු ජාතියෙහි ප්‍රිය ස්වාමීවූ ඇත්රජහුගේ දළ දෙක දැක ශෝකයට පත්වූ ඇගේ එහිදීම හෘදය පැලුනේය ඒ හේතුවෙන්ම ඒ අඥාන තැනැත්ති කළුරිය කෙළේයයි වදාළේය.

“සම්‍යක්සම්බෝධියට පැමිණියාවූද මහත් ආනුභාව ඇති ශාස්තෲන් වහන්සේ පිරිස් මැද සිනා පහළකළ සේක. කෙළෙසුන් කෙරෙන් මිදුනාවූ සිත්ඇති රහත් භික්ෂුහු බුදුවරයෝ නිකරුනේ සිනහ පහළ නොකරන්නේයයි කරුණ විචාළාහුය.

“මහණෙනි, කසටවත් හැන්දාවූ ශාසනයෙහි පැවිදිව වාසය කරන්නාවූ යම් තරුණ කුමරියක් දක්නහුද ඕතොමෝ වනාහි එකල්හි රාජ කන්‍යාව වූවාය. එකල්හි මම ඇත් රජ වීමි.

“යම් වැද්දෙක් ඇත් රජහුගේ මනොඥවූ යහපත්වූ පෘථිවියෙහි අසමානවූ දළදෙක කපාගෙණ කශීරටට පැමිණියේද, එකල්හි හෙතෙම වනාහි දැන් දෙවදත්ත වූයේය.

“පහවූ කෙළෙස් දරථ ඇති පහවූ ශොක ඇති පහවූ කෙළෙස් හුල්ඇති බුදුරජතෙම බොහෝ කලකට පෙර සැරි සරණ ලද උස් පහත්වූ මේ පුරාණ චරිතය ප්‍රකාශකොට වදාළේය.

“මහණෙනි, මම වනාහි එකල්හි ඒ ඡද්දන්ත විලෙහි වුයෙමි. එකල්හි ඇත්රජද වීමි. මෙසේ මේ ජාතකය දරව්ය”යි වදාළේය.

“එම්බා සුචීරථ බ්‍රාහ්මණය, අපි මේ ඉඳිපත් නුවර රාජ්‍යයටද කුරු රට අධිපති බවටද පැමිණියෙමු. මහත් බවට පැමිණෙන්ට මේ පෘථිවිය දිනන්ට කැමැත්තෙමි.

“හෙද ධර්මයෙන් වේ. අධර්මයෙන් නොවේ. අධර්මය තෙම මට රුචිනොවේ. ශුචීරථනම් බ්‍රාහ්මණය, රජගේම ධාර්මිකවූ චරිතය කටයුතුවේ.

“බ්‍රාහ්මණය, යම් හෙයකින් මේ ලෝකයෙහිද නින්දා ලබන ලද්දාහු නොවෙමුද, යමකින් පරලොව නින්දා ලබන ලද්දාහු නොවෙමුද යමකින් දෙවි මිනිසුන් අතර යශසට පැමිණෙමුද, එය කියව,

‘බ්‍රාහ්මණය, යම්බඳුවූ මම ඵල විපාක නමැති අර්ථයද එයට හේතුවූ ධර්මයද සමාදන්ව පවතින්ට කැමැත්තෙම්ද බ්‍රාහ්මණය ඒ අර්ථයද ධර්මයද විචාරණ ලද්දේ මට කියවයි (රජතෙම) ධර්මයාග නම් ප්‍රශ්නයක් ඇසුවේය.

“මහරජ, ඔබ අර්ථයද ධර්මයද කරන්ට කැමැත්තෙහිය යන යමක්වේද, මෙය ප්‍රකාශ කරන්ට විධුර පණ්ඩිතයන් හැර අනිකෙක් සුදුසු නොවේයයි (ශුචීරථ බ්‍රාහ්මණතෙම කීයේය.)

“ශුචිරථ බ්‍රාහ්මණය මෙහි එව, මා විසින් මෙහෙයන ලද්දේ විධුර පණ්ඩිතයා වෙත යව, රත්‍රං නිෂ්ක දහසක් හැර ගෙණයව, අර්ථයද ධර්මයද අනුශාසනා කළහුට පූජාවශයෙන් මෙය දෙවයි, රජතෙම කීයේය.

“ඒ භාරද්වාජ ගොත්‍රයෙහිවූ ශුචිරථ බ්‍රාහ්මණතෙම විධුරපණ්ඩිතයාගේ සමීපයට ගියේය. මහා බ්‍රාහ්මණතෙම ස්වකීය ගෘහයෙහි ආහාර අනුභව කරන්නාවූ ඔහු දුටුවේ යයි වදාළේය.

“මම යශ පිරිවර ඇත්තාවූ කොරව්‍ය රජහුගේ එවන ලද දූතයෙක් වෙමි. යුධිට්ඨිල ගොත්‍රයෙහිවූ ධනඤ්ජය රජ තෙම අර්ථයද ධර්මයද හෙවත් ධර්මයාග නම් ප්‍රශ්නය අසවයි මට කීයේය. විධුර පණ්ඩිතය, අර්ථයද ධර්මයද අසනලද්දාවූ ඔබ එය මට කියවයි ශුචීරථතෙම කීයේය.

“බ්‍රාහ්මණය, මට මහජනයාගේ නොයෙක් සිතිවිලි නමැති ගඟ වසන්නෙමියි කටයුත්තෙක් විය. ඒ මහ සයුර නොවසන්ට නොහැකි වෙමි. එහෙයින් කෙසේනම් එබඳු අවකාශයෙක් වන්නේද, අර්ථයද ධර්මයද විචාරණ ලද්දාවූ මම තොපට කියන්ට නොහැක්කෙමියි, කීයේය.

“බ්‍රාහ්මණය, තමහට ජාතකවූ මාගේ ඖරස පුත්‍රවූ භද්‍රකාර නම් මාගේ පුත්‍රයෙක්වේ. ඔබ ඔහුවෙත ගොස් ඒ අර්ථයද ධර්මයද විචාරවයි විධුර පණ්ඩිතතෙම කීයේය.

“ඒ භාරද්වාජ ගොත්‍රයෙහිවූ බ්‍රාහ්මණතෙම භද්‍රකාර නම් මානවකයා වෙතට ගියේය. මහාබ්‍රාහ්මණතෙම ස්වකීය ගෘහයෙහි උන්නාවූ ඔහු දුටුවේයයි වදාළේය.

“මම යශ පිරිවර ඇත්තාවූ කොරව්‍ය රජුගේ සමීපයෙන් එවන ලද දූතයෙක්මි. යුධිෂ්ඨිල ගොත්‍රයෙහිවූ ඒ රජ තෙම අර්ථයද ධර්මයද හෙවත් ධර්මයාග නම් ප්‍රශ්නය විචාරවයි මට කීයේය. භද්‍රකාර නම් මානවකය ඔබ ඒ අර්ථයද ධර්මයද මට කියවයි ශූචිරථ බ්‍රාහ්මණතෙම කීයේය.

“යම්සේ පුරුෂයෙක් මස් කද බිම තබා ගොයෙකු ලුහුබඳීද, එමෙන් මම ගෙයි බිරිඳ සිටියදී පරදාරාවන් වෙත යමි. එහෙයින් අර්ථයද ධර්මයද විචාරණ ලද්දාවූ මම තොපට කියන්ට නොහැක්කෙමි.

“ශුචිරථ නම් බ්‍රාහ්මණය, සඤ්ජයනම් මාගේ බාල සහෝදරයෙක් සිටියි. ඔහුවෙත ගොස් ඔබ අර්ථයද ධර්මයද හෙවත් මේ ප්‍රශ්නය අසවයි භද්‍රකාරතෙම කීයේය.

“ඒ භාරද්වාජ ගෝත්‍රයෙහිවූ බ්‍රාහ්මණතෙම සඤ්ජය මානවකයා, වෙතට ගියේය. මහා බ්‍රාහ්මණතෙම ස්වකීය ගෘහයෙහි උන්නාවූ ඔහු දුටුවේය.

“මම යශ පිරිවර ඇත්තාවූ කොරව්‍ය රජහුගේ සමීපයෙහි එවනලද දූතයෙක්මි. යූධිෂ්ඨිල ගොත්‍රයෙහිවූ ඒ රජතෙම ධර්මයාග නම් ප්‍රශ්නය අසවයි මට කීයේය. සඤ්ජය මානවකය, අසන ලද්දාවූ ඔබ ඒ අර්ථයද ධර්මයද මට කියවයි ශුචිරථ බ්‍රාහ්මණතෙම කීයේය.

“එම්බා ශුචීරථ නම් බ්‍රාහ්මණය, හැමකල්හි සවසද උදයද මරුවා මා ගිලියි. එහෙයින් විචාරණ ලද්දාවූ මම අර්ථයද ධර්මයද ඔබට කියන්ට නොහැක්කෙමි.

“එම්බා ශුචීරථ නම් බ්‍රාහ්මණය, සම්භාව නම් මාගේ බාල සහෝදරයෙක් සිටියි. ඔබ ඔහුවෙත ගොස් මේ අර්ථයද ධර්මයද විචාරවයි, සඤ්ජය මානවකයා කීයේය.

“පින්වත, ඒකාන්තයෙන් මේ ධර්මයතෙම අද්භූතය. අපට මෙය රුචිනොවේ. පියාද පුත්‍රයෝ දෙදෙනද යන තුන් දෙනෙක්වූහ. ඔවුන් අතුරෙන් එකෙකුත් ප්‍රඥාවෙන් මේ ධර්මය නොදකිත්.

“අර්ථයද ධර්මයද විචාරණලද ඔව්හු එය කියන්ට නොහැකිවූහ. අර්ථයද ධර්මයද විචාරණ ලද්දාවූ මේ ලදරු තෙමේ කෙසේ නම් එය දන්නේදැයි (ශුචීරථ බ්‍රාහ්මණයා කීයේය.)

“බ්‍රාහ්මණය, සම්භව කුමරු නොවිචාරා ලදරුවායයි ඔහුට අවමන් නොකරව, සම්භව කුමාරයන් විචාරා අර්ථයද ධර්මයද දැනගන්නේය.

“අහසින් ගමන්කරන්නාවූ නිර්මලවූ චන්ද්‍රතෙමේ යම්සේ ලෝකයෙහි සියලු තාරකා සමූහයන් ආලෝකයෙන් ඉක්මවා බබළාද,

“මෙපරිද්දෙන්ම ලදරු බැවින් යුක්තවූයේද සම්භව කුමාරතෙම ප්‍රඥාව හා යුක්තවීමෙන් සෙස්සන් ඉක්මවා බබළයි. ළදරුයයි සම්භව කුමරු නොවිචාරා ඔහුට අවමන් නොකරව, බ්‍රාහ්මණය, සම්භවකුමරු විචාරා අර්ථයද, ධර්මයද දැනගන්නේය.

“බ්‍රාහ්මණය, යම්සේ ග්‍රීෂ්ම මාසයන් සම්බන්ධිවූ සිත්කළුවූ බක්මස සෙසු මාසවලට වඩා ගස්වල පිපි මල්වලින් ඉතාම ශොභමානවේද,

“මෙපරිද්දෙන්ම සම්භව කුමාරතෙම ළදරුබැවින් යුක්තවූයේද ප්‍රඥා යෝගයෙන් ශොභමානවේ. එහෙයින් ළදරුවායයි සම්භව කුමරු නොවිචාරාම ඔහුට අවමන් නොකරව, බ්‍රාහ්මණය, සම්භව කුමරු විචාරා අර්ථයද, ධර්මයද දැනගණුව.

“බ්‍රාහ්මණය, යම්සේ හිමමෙන් යුක්තවූ නොයෙක් වෘක්ෂවලින් ගැවසීගත්තාවූ දේව සමූහයාට වාසස්ථානවූ ගන්ධමාදන පර්වතයතෙම දිව්‍යවූ ඖෂධ වලින් සියලු දිශාවන් බබුළුවාද, සුවඳහමාද,

“මෙපරිද්දෙන්ම සම්භව කුමාරතෙම ළදරුබැවින් යුක්තවූයේද ප්‍රඥා යෝගයෙන් ශොභමානවේ. එහෙයින් ළදරුවායයි සම්භව කුමරු නොවිචාරාම ඔහුට අවමන් නොකරව, බ්‍රාහ්මණය, සම්භව කුමරු විචාරා අර්ථයද, ධර්මයද දැනගණුව.

“බ්‍රාහ්මණය, ගිනිසිළු ඇති තේජස් පිරිස ඇත්තාවූ තෘප්තියකට නොපැමිණෙන්නාවූ ගියමග තෘෂ්ණා භාවයට පමුණුවන්නාවූ ගින්නතෙම වනයෙහි දිළිසෙමින් යන්නේද,

“ගිතෙල් හා වෙඬරු ලන ලද උතුම් වනලැහැබ දවන්නාවූ බොහෝ දර ඇත්තාවූ පර්වත මුදුනෙහි ගින්න තෙම රාත්‍රියෙහි යම්සේ බබළාද,

“එපරිද්දෙන්ම ළදරු බැවින් යුක්තවූයේද, සම්භව කුමාරතෙම ප්‍රඥාවෙන් යුක්ත බැවින් බබළයි. සම්භව කුමරු නොවිචාරා ළදරුයයි ඔහුට අවමන් නොකරව, බ්‍රාහ්මණය, සම්භව කුමරු විචාරා ධර්මයාග නම් ප්‍රශ්නය දැනගණුව.

“ආජානීය අශ්වයා ගමන් වේගයෙන් දැනගනිත්. බර ඉසිලීමෙන් වෘෂභයාද දැනගණිත්. කිරිදෙවීමෙන් ධෙනුව කිරි ඇත්තීයයි දැනගණිත්. වචනයෙන් පණ්ඩිතයා දැනගණිත්.

“මෙපරිද්දෙන්ම ළදරුබැවින් යුක්තවූයේද සම්භව කුමාරතෙමේ ප්‍රඥාව හා යෙදීමෙන් පණ්ඩිතයායයි දැනගණිත්. සම්භව කුමරු නොවිචාරා ළදරුවායයි ඔහුට අවමන් නොකරව, බ්‍රාහ්මණය, සම්භව කුමරු විචාරා අර්ථයද, ධර්මයද හෙවත් ධර්මයාග නම් ප්‍රශ්නය දැනගන්නේයයි සඤ්ජය මානවක තෙම කීයේය.

“ඒ භාරද්වාජ ගොත්‍රයෙහිවූ බ්‍රාහ්මණතෙම සම්භව කුමරුගේ සමීපයට ගියේය. මහා බ්‍රාහ්මණතෙම ගෙයින් පිටත්හි ක්‍රීඩාකරන්නාවූ ඔහු දුටුයේයයි” වදාළේය.

“මම යශ පිරිවර ඇත්තාවූ කෝරව්‍ය රජහුගේ සමීපයෙන් එවනලද දූතයෙක්මි. යුධිෂ්ඨිල ගෝත්‍රයෙහිවූ රජතෙම අර්ථයද ධර්මයද හෙවත් ධර්මයාග නම් ප්‍රශ්නය විචාරවයිද මට කීයේය. සම්භව කුමාරයෙනි, විචාරණ ලද්දාවූ ඔබ ඒ අර්ථයද, ධර්මයද මට කියවයි, ශුචීරථ බ්‍රාහ්මණතෙම කීයේය.

“එබැවින් ඉතා දක්ෂයෙක් යම්සේද එසේ මම තොපට කියන්නෙමි. රජතෙමේද වනාහි එය දනීද, ඉදින් කරන්නේ හෝ වේවා නොමරන්නේ හෝ වේවා කර එසේ කියන්නෙමියි සම්භව කුමාරතෙම කීයේය.

“ශුචිරථ නම් බ්‍රාහ්මණය, අද කටයුත්තක් රජ විසින් විචාරණ ලද්දේ සෙටයයි කියන්නේද, යුධිෂ්ඨිල ගොත්‍රයෙහි වූ රජතෙම එබඳු කටයුත්තක් ඇතිවූකල්හි එය ප්‍රමාද කොට නොවෙසේවා.

“ශුචීරථ බ්‍රාහ්මණය, රජහු විසින් විචාරණ ලද්දේ තමන් පිළිබඳවම කියන්නේය. සිත් නැත්තාවූ මුළාවූවෙක් යම්සේද, එමෙන් මිථ්‍යාදෘෂ්ටි සංඛ්‍යාත අසත් මාර්ගයෙහි නො පිහිටු වන්නේය.

“තමා ඉක්මවා නොපවත්නේය. අධර්මයෙහි නො හැසිරෙන්නේය. මිථ්‍යාදෘෂ්ටි නම් නොතොටට නොබසින්නේය. අනර්ථයෙහි යුක්තවූවෙක් නොවන්නේය.

“යම් රජෙක් තෙමේ මෙකී කරුණු කරන්ට දනීද, ඒ රජතෙම හැමකල්හි පුරපස සඳ මෙන් වැඬේ.

“නෑයන්ටද ප්‍රියවේ. මිත්‍රයන් අතරද බබළයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් පසු ඒ සප්‍රාඥතෙම ස්වර්ගයෙහි උපදීයයි වදාළේය.”

“බරණැස් නුවර කශීදනව් වැස්සන්ගේ රට වර්ධනය කරන්නාවූ රජෙක් වූයේය. මිත්‍රයන්ගෙන්ද, ඇමැතියන්ගෙන්ද පිරිවරණලද ඒ රජතෙම මිගාජිර නම් උයනට ගියේය.

“එහිසේවත කුෂ්ටයෙන් සුදුවූ කබර රෝගයෙන් කැළල්වූ කුෂ්ටරෝග ඇත්තාවූ පිපීගිය කොබෝලීල ගසක් මෙන් විශේෂයෙන් නැසුනාවූ කෘෂවූ ඉල්පී ගිය නහර ඇත්තාවූ බමුණෙකු දුටුවේය.

“ඉතා කරුණා කළයුතුබවට පැමිණියාවූ, දුකට පැමිණියාවූ ඒ මිනිසා දැක විෂ්ම පත්වූ රජතෙම සතුන් අතුරෙන් තෝ කවරෙක්දැයි ඇසීය.

“තොපගේ අත් පා සුදු වෙත් හිස, එයට වඩා සුදුය. තොපගේ ශරීරය තිත් සහිතය. තෝ කුෂ්ටය බහුලකොට ඇත්තේද වෙහි.

“තොපගේ පිට ඇටවැළක් මෙන් උස් පහත්විය. තොපගේ ශරීරාවයවයෝ කළුවැල් පුරුක් මෙන්වූහ. මෙබඳුවූ අන් පුරුෂයෙකු නොදිටිමි.

“රජසින් ගැවසීගත් පා ඇති හටගත් උද්වෙග ඇති කෘෂවූ ඉල්පුනු නහර ඇති සයින් පිඩීතවූ තෝ වියලීගිය ශරීර ඇත්තෙක් වෙහිය. කොයි සිට ආයෙහිද, කොතැන්හි යෙහිද,

“දැකිය නොහැකිවූ ශරීරාකාර රහිතවූ දුර්වරණවූ භයානක දැකුම් ඇත්තෙක් වෙහිය. තොපගේ වැදූ මවවූ යම් තැනැත්තියක්වේද, ඒ මවද තා දකින්ට නොකැමැති වන්නේය.

“පෙර කිනම් කර්මයක් කෙළේද, කවර වධ නොකොට යුත්තෙකු නැසුයේද, යම් ඒ දරුණු කර්මයක්කොට මේ දුකට පැමිණියේදැයි රජතෙම ඇසීය.

“මේ ලෝකයෙහි වනාහි සත්‍ය වචන ඇත්තහුට පණ්ඩිතයෝ ප්‍රශංසාකෙරෙත්. එබැවින් මම දක්ෂ පුරුෂයෙක් යම්සේද, එසේ ඔබට කියන්නෙමි.

“මම තනිව ගවයන් සොයා ඇවිදිමින් මුළාවූයේ අරාජකවූ හිස්වූ විවේකයෙන් නොයෙක් හස්තීන් විසින් සේවනය කරණ ලද්දාවූ හිමාලයෙහි මනුෂ්‍යපථය ඉක්මවා හැසුරුණෙමි.

“චණ්ඩ මෘගයන් විසින් හැසිරෙනලද වනයෙහි මම මුළාවූයෙමි. එහි සත් දිනක් සා පිපාසා දෙකින් පෙළුනේ හැසුරුනෙමි.

“එහි අනුභව කරණු කැමැත්තේ විෂම තැනෙක්හි පිහිටියාවූ ප්‍රපාතයට අභිමුඛව එල්බෙන්නාවූ මිහිරි ඵල දරන්නාවූ තිඹිරි ගසක් දුටුයෙමි.

“සුළඟින් වැටුනාවූ ගෙඩි අනුභව කෙළෙමි. ඒ ගෙඩි මට බොහෝ සෙයින් රුචිවූහ. එයින් තෘප්තියට නොපැමිණියේ ගසට නැග එහි හිඳගෙණ උන්නෙමි.

“එක ගෙඩියක් මා විසින් අනුභව කරණ ලද්දේවිය. දෙවන ගෙඩියක් කැමතිවන ලදී. එහෙයින් ඒ අත්ත පොරොවෙන් කැපුවාක් මෙන් බිඳුනේය.

“ඒ මම අතු සමග උඩුකුරුවූ පා ඇත්තේ යටිකුරුවූ හිස ඇත්තේ පිහිටක් නැති එල්බීමක් නැති පර්වත දුර්ගයෙහි වැටුනෙමි.

“යම්හෙයකින් ජලයෙන් ගැඹුරුවීද, එහෙයින් අත් පා බිඳීමට නොපැමිණියෙමි. එහි දුක්වූයේ පිහිටක් නැත්තේ දශ රැයක් සයනය කෙළෙමි.

“ඉක්බිති පර්වතයෙහි හැසිරෙන්නාවූ ගෝණාංගුල නම් වඳුරෙක් අත්තෙන් අත්තට පනිමින් ගස්වල ගෙඩිකමින් මෙහි ආයේය.

“හෙතෙම කාෂවූ පඬුවන්වූ මා දැක මා කෙරෙහි කරුණා ඇති බවක් කෙළේය. පින්වත, මෙහි මෙසේ දුකින් පෙළුනාවූ හෙතෙම කවරෙක් නම් වේද, මනුෂ්‍යයෙක් හෝ අමනුෂ්‍යයෙක් හෝ වෙහිදැයි තමා මට කියව.

“ඔහුට ඇඳිළිකොට මේ වචනය කීමි. මම ව්‍යසනයට පැමිණියාවූ මිනිහෙක්මි. මට මෙයින් ඒ ගොඩට ගමනක් නැත. එය ඔබට කියමි ඔබට යහපතක් වේවා. ඔබද මට පිහිට වෙවයි කීයේය.

“වඳුරු රජතෙම බරවූ ගලක් ගෙණ ගල හා යෙදීමක්කොට පර්වතයෙහි හැසිරෙමින් මෙය කීයේය.

“එව, මාගේ පිටට නැග අත් දෙකින් ග්‍රීවය අල්වා ගනුව, මම තා වේගයෙන් ගිරි දුර්ගයෙන් ගොඩට ලන්නෙමි.

“ශ්‍රීමත්වූ ඒ වඳුරු රජහුගේ ඒ වචනය අසා ධෛර්‍ය්‍ය සම්පන්නවූ ඔහුගේ පිටට නැග අත් දෙකින් බෙල්ල අල්වා ගත්තෙමි.

“තේජස් ඇත්තාවූ බලවත්වූ ඒ වඳුරුතෙම වෙහෙසෙමින් දුකසේ වේගයෙන් මා ඒ නරකාවාටයෙන් ගොඩ සිටවීය.

“මා ගොඩගෙණ වෙහෙසවූ ශ්‍රේෂ්ඨවූ වඳුරුතෙම යහළුව, මම මොහොතක් කල් නිදන්නෙමි. එබැවින් මා ආරක්ෂා කරවයි මේ වචනය කීයේය.

“සිංහයෝද, ව්‍යාඝ්‍රයෝද, දිවියෝද යනාදීවූ මේ වනයෙහි යම් චණ්ඩ මෘගයෝ වෙද්ද, ඔව්හු ප්‍රමාදවූ මට හිංසා කරන්නාහුය. ඔබ ඔවුන් දැක වළක්වව,

“මෙසේ මට ආරක්ෂා කරන්ට කියා ඒ වඳුරුතෙම මොහොතක් නිදාගත්තේය. එකල්හි මම නුණුවණින් මෙනෙහිකර ලාමකවූ දෘෂ්ටියක් ලදිමි.

“සෙසු වන මෘගයන් මෙන්ම මේතෙමේද මිනිසුන්ගේ ආහාරය වේ. එබැවින් සාදුකින් පෙළුනේ මේ වඳුරා මරා කන්නෙම් නම් යෙහෙක.

“අනුභව කරණ ලද්දේද, මාර්ගොපකරණ වශයෙන් මස් හැරගෙණද යන්නෙමි. එහෙයින් වනකතර එතර කරන්නෙමි. මට මාර්ගොපකරණද වන්නේයයි.

“ඉක්බිති ගලක්ගෙණ හිසට ගැසුයෙමි. ආහාරයෙන් ක්ලාන්තවූ මාගේ පහර දුර්වලවිය.

“වහා නැගිට්ටාවූ ලෙයින් වැකුණාවූ ඒ වඳුරු තෙමේද කඳුළු පිරුණු ඇස්වලින් යුක්තව හඬමින් මා දෙස බැලීය.

“පින්වත් තෙමේ මට යහපතක් නොකෙළේය. මට මෙබඳු දෙයක් කෙළෙහිය. උඹට දීර්ඝායුෂ වෙහිවා. සෙස්සන් වළකන්ට සුදුසු වෙහිය. (එසේවූවක් මට කෙළෙහිය.)

“එබඳු නපුරු දෙයක් කළාවූ බොල පුරුෂය, මා විසින් මෙබඳු දුර්ගමවූ ප්‍රපාතයෙන් ගොඩනගනලද තෝ මෙබඳු අයුත්තක් කෙළෙහි ඉතා පුදුමය.

“පරලොවින් ගෙණෙනලද්දෙකු මෙන් නරාවලෙන් ගොඩගත්තාවූ තෝ මට ද්‍රෝහ කරන්නෙමියි සිතුයෙහිය. ලාමක ස්වභාව ඇත්තාවූ පවිටුවූ තා විසින් ඒ පවිටු සිත සිතනලදී.

“අධර්මයෙහි පිහිටි තැනැත්ත තෝ මෙබඳු කටුක වේදනාවක් නොවිඳුව, තා විසින් කළ ඒ පාපකර්මයේ ඵලය තෙම හුණ ගස මෙන් තා නොනසාවා.

“ලාමක ස්වභාව ඇති සංයම නැති පුරුෂය, තා කෙරෙහි මාගේ විශ්වාසයෙක් නැත. මාගේ පිටුපසින් එව සමීපයෙහි මා දකිමින්ම යව,

“වල් මෘගයන් අතින් මා මුදනලද්දේය. මිනිසුන් වාසය කරණ ප්‍රදෙශයට පමුණුවන ලද්දේ අධර්මිෂ්ටය, මේ මාර්ගය වේ. ඒ මගින් සුවසේ යවයි කීයේය.

“පර්වතවාසීවූ වඳුරුතෙම මෙය කියා හිසෙහිවූ රුධිරය සෝදා කඳුළු පිසදමා එතනින් පර්වතයට නැංගේය.

“ඒ මම ඒ වඳුරු රජ විසින් සාපකරණලද්දේ දැවීමෙන් පෙළුනේ වෙමි. දැවෙනු ලබන්නාවූ ශරීරයෙන් යුක්තව ජලය පානය කරන්ට එක් විලකට ආයෙමි.

“මේ සියලු විල ගින්නෙන් හුණුකරණ ලද්දාක් මෙන්ද ලේ වැකුනාක් මෙන් පූයාලේ සමානව මට වැටහුනේය.

“යම්තාක් දිය බින්දු මාගේ ශරීරයෙහි වැටුනාහුද, ඒතාක් අඹ, බෙලි හා සමානවූ ගණ්ඩයෝ හටගත්තාහුය.

“මේ ගණ්ඩයෝ කුණුවූවාහු බිඳී පූයා ලේ වැගුරුණාහුය. යම් යම් මගකින්ම ගම්වලද නියම්ගම්වලද මම යෙම්ද,

“එහි ස්ත්‍රීහුද පුරුෂයෝද දඩුගත් අත් ඇත්තාහු කුණු ගඳින් ගැවසීගත් හෙයින් මේ දිශාවට නොඑවයි. මා වළකත්.

“මාගේ මෙබඳුවූ මේ දුකට දැනට සත් අවුරුද්දක් වෙත්. පූර්වයෙහි තමන් කරණලද මිත්‍රද්‍රෝහි කර්මයවූ ස්වකීය කර්මය විපාක විඳිමි.

“එහෙයින් තොපට මම කියමි. තොපට යහපතක් වේවා. යම්තාක් දෙනා මෙහි රැස්වූවාහුද, ඒ සියල්ලෝ යම් හෙයකින් මිත්‍රද්‍රෝහි කර්මය ලාමකවේද, එහෙයින් මිත්‍රයන්ට ද්‍රෝහකරන්නෝ නොවෙත්වා.

“මේ ලෝකයෙහි යමෙක් මිත්‍රයන්ට ද්‍රෝහ කෙළේද, හෙතෙම කුෂ්ට රෝගියෙක් කිලාස ඇත්තෙක්වේ. ඒ මිත්‍ර ද්‍රෝහතෙම මරණින් මතු නරකයෙහි උපදීයයි” වදාළේය.

මෙය මහා උම්මග්ගජාතකයෙහි ප්‍රකාශ වන්නේය.

“විසුරණාවූ වචන ඇති නොසඟවනලද මන්ත්‍රණ ඇති සංයම් නැත්තාවූ මේ කිය යුතුය, නොකිය යුතුයයි පරීක්ෂාවක් නැති, නුවණ නැති ඒ පුද්ගලයා තමා විසින් කරණලද්දාවූම භය අනුව යෙයි. කුමක් මෙන්ද යත්, පණ්ඩරක නාග නම්වූ මේ අනුව ගිය සුපර්ණයා මෙනි.

“යම් මිනිසෙක් සැඟවියයුතු රහස් මන්ත්‍රය කථා කරමින් එය රැකිය නොහැක්කහුට මුළාවෙන් කියාද, බිඳුනා වූ මන්ත්‍ර ඇති ඒ පුද්ගලයා වහා භය අනුව යෙයි. කවරෙකු මෙන්ද යත්, පණ්ඩරක නාග නම් වූ මා අනුව ගිය සුපර්ණයා මෙනි.

“අනුව පවත්නාවූ මිත්‍රතෙම ගරුවූ සැඟවියයුතු කරුණ දැනගන්ට සුදුසු නොවේ. සුහද මිත්‍රතෙමේද ප්‍රඥා නැත්තේ හෝ ඇත්තේ හෝ අනර්ථ ඇත්තේද රහස දැනගන්ට සුදුසු නොවේ.

“මේ අචේලකතෙම ශ්‍රමණයෙක් යයිද, ලෝක සම්මත යයිද, වඩනාලද සිත් ඇත්තේයයිද හඟිමින් මම විශ්වාසයට පැමිණියෙමි. ඔහුට මම සැඟවියයුතු කරුණ ප්‍රකටකොට කීමි. එහෙයින් ඉක්මුණු අර්ථ ඇත්තේ බැගෑපත්ව හඬයි.

“උතුම්වූ සුපර්ණය, පළමුකොට මම ඔහුට කියනලද සැඟවියයුතු මේ වචනය ආරක්ෂාකරන්ට නොහැකිවිමි. මේ භය මට ඔහුගේ පාර්ශවයෙන් ආයේයයි ඉකුත්වූ අර්ථ ඇත්තේ බැගෑපත්ව හඬමි.

“යම් මිනිහෙක් ඒකාන්තයෙන් සුහෘදයයි හඟිමින් පහත් කුල ඇත්තෙකු කෙරෙහි ද්වේෂයෙන් හෝ නොහොත් රාගයෙන් ඇළුනේ හෝ සැඟවියයුතු කරුණ කියාද, ඒ අඥාන තෙම සැක නැතිව පෙරලා පැමිණවූයේ නසන ලද්දේ නම්වේ.

“සඟවනලද වචනඇති අසත්පුරුෂයන්ට ඇතුලත්වූ යමෙක් සැඟවියයුතු වචනය පිරිස් මැද කියාද, ඒ මිනිසා ආශීර්විෂයෙකු මෙන් අයහපත් මුඛ ඇත්තෙකැයි කියත්. එබඳු පුරුෂයා කෙරෙන් දුරින්ම දුරු වන්නේය.

“ආහාරද, පාන වර්ගද, කශීවස්ත්‍රද මනවඩන ස්ත්‍රීන්ද මල්මාලාද, දිව්‍යවූ සුගන්ධ සඳුන්ද යන සියලු කාම සම්පත් හැරදමා යන්නෙමු. පින්වත් සුපර්ණය ඔබට ප්‍රාණයෙන් යුක්තව පැමිණියෙමුයි හඬමින් කීයේය.

“මේ ලෝකයෙහි ප්‍රාණියෙකුවූ නාගරාජය, ශ්‍රමණයාද සුපර්ණයාද තවද ඔබද යන මෙහි තුන්දෙනා අතුරෙන් කවරෙක්නම් නින්දාවට පැමිණේද, කවර කරුණකින් සුපර්ණයා විසින් මා ගන්නා ලද්දේදැයි තමාටම නින්දාකෙරෙහිද

“ඒ ශ්‍රමණතෙම මා විසින් යහපතැයි සම්මත කරණ ලද්දේ විය. මට ප්‍රියයෙක්ද විය. සිතින් සම්භාවනා කරණ ලද්දෙක්ද විය. එහෙයින් ඔහුට මම සැඟවිය යුතු කරණ ප්‍රකටකොට කිමි. ඒ හේතුකොට ගෙණ දැන් ඉක්මවූ අර්ථ ඇත්තේ බැගෑපත්ව හඬමියි කීයේය.

“නාගරාජය, පෘථිවියෙහි නොමැරෙන ස්වභාව ඇති සත්වයෙක් නම් නැත්තේය. ප්‍රඥාව සමානවූ නින්දා නොකට යුත්තක්ද නැත. සත්‍ය වචනයෙන්ද සුචරිත ධර්මයෙන්ද ප්‍රඥාවෙන්ද, ඉන්ද්‍රිය දමණයෙන්ද මේ ලෝකයෙහි මනුෂ්‍යතෙම නොලැබියහැක්ක ලබාගනියි.

“මවද, පියාද නෑයන් අතුරෙන් උතුම්වෙත්. මේ පුද්ගලයාට ඔවුන් හැර තුන් වෙනිවූ අනුකම්පා ඇත්තෙක් නම් නැත්තේය. ඔවුන්ටද උතුම්වූ රහස මන්ත්‍රයාගේ බිඳීම සැක කරමින් නොකියන්නේය.

“මවද, පියාද, සහෝදරිහුද, සහෝදරයෝද, යහළුවෝද යන යමෙකුගේ ස්ව පක්ෂයෙහිවූවෝ වෙද්ද, ඔවුන්ටද මන්ත්‍රයාගේ බිඳීම සැක කරමින් උතුම්වූ රහස නොකියන්නේය.

“ඉදින් ළදැරිවූ ප්‍රිය වචන කියන්නීවූ පුත්‍රයන්ගෙන්ද රූපයෙන්ද යසසින්ද යුක්තවූ භාර්‍ය්‍යාවද ස්වාමි පුරුෂයාට රහස මට කියවයි කියන්නීද, මන්ත්‍රණයාගේ බිඳීම සැක කරන්නේ ඈටද උතුම් රහස නොකියන්නේයයි සුපර්ණතෙම කීයේය.

“සැඟවිය යුතු කරුණ ප්‍රකාශ නොකරන්නේය. නිධානයක් මෙන් එය රකින්නේයයි දන්නහු විසින් සැඟවියයුතු කරුණ ප්‍රකාශ කරණ ලද්දේ යහපත් නොවේ.

“පණ්ඩිතතෙම රහස ස්ත්‍රියට නොකියන්නේය. පසමිතුරාටද නොකියන්නේය. යමෙක් ආමිෂය හේතුකොට ගෙණ එක්වේද, ඔහුටද යම් මිනිසෙක් සිතෙහි සොරකම ඇත්තේ නම් ඔහුටද නොකියන්නේය.

“යම් මිනිසෙක් සැඟවියයුතු කරුණ නොදන්නහුට දක්වාද, හෙතෙම මන්ත්‍ර භේද භයින් ඔහුට දාසවූවෙක්ව ඉවසයි.

යම් පමණක් මිනිසාගේ මන්ත්‍රණය කොට ඇති සැඟවිය යුතු කරුණ දනිද්ද, එපමණම උද්වෙගයෝ ඔහුට පැමිණෙත්. එහෙයින් සැඟවිය යුත්ත නොහරින්නේය.

“දාවල් රහස් කරුණ විවේකව සිට කියන්නේය. රාත්‍රියෙහි කියන්නේ වේලා නොඉක්මවා හෙවත්, බිත්තියෙන් පිට නොඇසෙනසේ කියන්නේය. යම් හෙයකින් ලඟ අසා සිටියාහු මන්ත්‍රණය අසද්ද, එහෙයින් මන්ත්‍රණය වහා බිඳීමට පැමිණේයයි කීයේය.

“දොරටු නැත්තාවූ අයෝමයවූ සොඳුරු ශාලා ඇත්තාවූ හාත්පස කනින ලද දිය අගල ඇත්තාවූ මහත් නුවරක් යම්සේ වන්නේද, මේ ලෝකයෙහි රහස් මන්ත්‍රණ ඇති ඒ පුරුෂයෝද මෙබඳුයයි මට වැටහෙත්.

“නාගරාජය, රහස් මන්ත්‍රණ ඇත්තාවූ නොවිසුරුණු වචන ඇත්තාවූ ස්වකීය අර්ථයන්හි ස්ථිරවූ යම් මනුෂ්‍යයෙක් වෙද්ද, සර්පයෙකු කෙරෙන් ජීවත් වෙනු කැමති මිනිසුන් මෙන් ඔවුන් කෙරෙන් පස මිතුරෝ දුරින් බැහැර වෙත්.

“ගිහිගෙය හැර පැවිදිවූ මේ නිගණ්ඨයා නග්නවූයේ හිස මුඬු කරණ ලද්දේ ආහාර හේතුවෙන් හැසිරෙයි. ඔහු කෙරෙහි මම රහස් කරුණ යම්හෙයකින් ප්‍රකාශ කෙළෙම්ද එහෙයින් අර්ථයෙන්ද ධර්මයෙන්ද පිරිහුනෙමු.

“එම්බා සුපර්ණ රාජය, මේ ශ්‍රමණයා කෙසේ කරන්නෙක්වේද, කෙබඳු සිල් ඇත්තෙක්වේද, කිනම් ව්‍රතයකින් පවත්නේද, ශ්‍රමණව හැසිරෙමින් මමත්වය කරණ ලද්දවුන් හැර කෙසේ කරන්නෙක් දෙව්ලොවට පැමිණේදැයි නාරජ ඇසීය.

“යහළු නාරජ ලජ්ජාවෙන්ද ඉවසීමයයි කියනලද ක්ෂාන්තියෙන්ද ඉන්ද්‍රිය දමනයෙන්ද යුක්තවූ නොකිපෙන ස්වභාව ඇත්තේ කේලාම් කීම හැර මමත්වය කරන ලද්දවුන් හැර හැසිරෙන්නේ ශ්‍රමණයා නම්වේ. මෙසේ කරන්නේ දෙව්ලොවට පැමිණේයයි සුපර්ණතෙම කීයේය.

“යම්සේ මවු සිරුරෙන් හටගත් ළදරු පුත්‍රයා දැක ඔහු සියලු සිරුරෙහි පතුරුවාද, පක්ෂි රාජය, මෙපරිද්දෙන්ම පුතුට අනුකම්පා කරන්නාවූ මවක් මෙන් ඔබ මට පහළ විය. (හෙවත් මා බලා ජීවිතය දෙවයි නාගයා කීයේය.)

“එම්බා නාගය, එහෙනම් අද තෝ වධයෙන් මිදෙව, සමීපයෙහි වාසය කරන්නාය. අනුන් විසින් දෙනලද තැනැත්තාය. තමහට ජාතකවූ තැනැත්තායයි පුත්‍රයෝ තිදෙනෙක්ම වෙත්. ඉන් අන්‍යවූ පුත්‍රයෙක් නම් නැත්තේය. නුඹ මට ඔවුන්ගෙන් එක්තරා පුත්‍රයෙක් වූයේයයි සිත් ඇළුම් කරවයි, සුපර්ණතෙම කීයේය.

“සුපර්ණතෙම මෙසේ මේ වාක්‍ය කියා නාගයා බිම සිටුවා නුඹ අද මිදුනේ සියලු භය ඉක්මවා සිටියේ ගොඩ හා දියෙහි මා විසින් රක්නා ලද්දෙක් වෙව,

“රෝග ඇත්තවුන්ට දක්ෂවූ වෙදෙකු යම්සේද, පැන් බොනු කැමැත්තවුන්ට සිහිල් දිය ඇති විලක් යම්සේද, හිම කාලයෙහි සීතලෙන් පීඩා ඇත්තවුන්ට ගෙයක් යම්සේද, එමෙන්ම තොපට මම පිහිට වෙමියි සුපර්ණතෙම කීයේය.

“එම්බා නාගරාජය, පසමිතුරුවූ පක්ෂියෙකු හා මිත්‍ර සන්ථානය කොට දළ විවෘත කොට සයනය කෙරෙහිය. කොයින් තට බියක් ආයේදැයි සුපර්ණයා ඇසීය.

“සතුරා කෙරෙහි සැක කටයුතුමය. මිතුරුවූ කල්හිද විශ්වාස නොකටයුතුය. අභය ස්ථානයවූ මිත්‍රයා කෙරෙන් භය උපන්නේ ජීවිත සංඛ්‍යාතවූ මුල්ම සිඳියි.

“යමෙකු හා කලක කරණ ලද්දේද, ඔහු කෙරෙහි කෙසේනම් විශ්වාස කරන්නේද, නිතර පිළියෙල වී සිටිය යුතුයි. යමෙක් නිතර පිළිවෙළට සිටීනම් හෙතෙම සතුරන් සමග නොඇළෙයි.

“විශ්වාසවූ කල්හිද ඔහු විශ්වාස නොකරන්නේය. සැක නොකරණ ලද්දේද, සැක කරණ ලද්දෙක් වන්නේය. නුවණැත්තේ යම් යම් පරිද්දෙකින් උත්සාහ කරන්නේද, ඒ ඒ පරිද්දෙන් අනික් තැනැත්තේ ඔහුගේ ස්වභාවය නොදන්නේයයි නාරජ කීයේය.

“දෙවියන්ට බඳු වර්ණ ඇත්තාවූ පිරිසිදු පිංකඳු වැනි වූ ඒ පුරුෂ නාගයෝ දෙදෙන එක්ව රථය උසුලන්නාවූ අශ්වයන් දෙදෙනෙකු මෙන් කදම්බිය නම් නිගණ්ඨයා වෙත පැමිණියාහුය.

“ඉක්බිති ඒකාන්තයෙන් පණ්ඩරක නම් නාරජ තෙම අචේලකයා වෙත තෙමේම පැමිණ මෙය කීයේය. අද සියලු භය ඉක්මවූ මිදුනාවූ මම ඒකාන්තයෙන් ඔබගේ සිතට ප්‍රිය නොවීම්දැයි ඇසීය.

“පණ්ඩරක නම් නාගයාට වඩා සුපර්ණ රාජතෙම නිසැකයෙන්ම මට ප්‍රියවූයේය, යන මෙය සැබව, රාගයෙන් ඇළුනාවූද ඒ මම දැනගෙණම මේ පාප කර්මය කෙළෙමි. මුළාවෙන් නොදැන නොකෙළෙමියි, අචේලකයා කීයේය.

“එම්බා දුශ්ශීල නිගණ්ඨය, මෙලොවද පරලොවද දක්නාවූ පැවිද්දාට වනාහි මට ප්‍රිය හෝ අප්‍රිය හෝ වේයයි අදහසක් නොවේ. ඔබ වනාහි මනා සංයම ඇත්තවුන්ගේ ආකාරයෙන් සංයම නැතිව මේ ලෝකය මුළා කරමින් හැසිරෙන්නෙහිය.

“ආර්‍ය්‍යයෙකුට බඳු ස්වභාව ඇත්තෙහිය. එතකුදු වුවත් අනාර්‍ය්‍යයෙක්ද වෙහිය. සංයම නැත්තේ සංයම ඇත්තෙකු බඳුවෙහිය. තෘෂ්ණා ස්වභාව ඇත්තෙහිය. ලජ්ජා නැති ස්වභාව ඇත්තේ ලාමකවූ බොහෝ දුශ්චරිත කෙළේයයි නාරජතෙම නින්දා කෙළේය.

“එම්බා නිගණ්ඨය, මිත්‍රද්‍රෝහිවූ නුඹ දූෂ්‍ය නොකළාවූ මිත්‍රයාට ද්‍රෝහ කෙළේද වෙහිය. කේලාම් කියන්නෙක්ද වූයෙහිය. මේ සත්‍ය වචනය කරණකොටගෙණ තොපගේ මස්තකය සත් කඩක්ව පැලේවායි නාරජ ශාප කෙළේය.

“මේ ලෝකයෙහි යම්හෙයකින් මිත්‍රද්‍රෝහි කර්මයට වඩා ලාමකවූ අන් කර්මයෙක් නැත්තේද, එහෙයින් මිත්‍රයන්ට ද්‍රෝහ නොකටයුතුයි. ඉසිනලද විෂයෙන් සත්වතෙම නැසුනාක්මෙන් නාරජහුගේ සත්‍ය ක්‍රියාවෙන් සංවරයෙහි සිටි නිගණ්ඨතෙම නැසුනේයයි වදාළේය.”

“වටවූ ඌරු (කලවා) යුග්මයක් ඇත්තීය, මේ පර්වත කඳු රැළියෙහි සීතලින් වෙව්ලමින් එකළාව සිටින්නෙහිය. තී කවර තැනැත්තියක්ද, මිටින් ගතහැකි මධ්‍ය ප්‍රදේශ ඇත්තීය, මා විසින් විචාරණ ලද්දීවෙහිය. තීගේ නමද නෑයන්ද මට කියව.

“සුන්දරිය, සිංහ ව්‍යාඝ්‍රයන් විසින් සේවනය කරණ ලද සිත්කළුවූ මේ වනය බබුළුවමින් සිටින්නාවූ තී කවර තැනැත්තියක් හෝ වෙහිද, මනා මැද පෙදෙස් ඇත්තිය, තී කවරෙකුගේ නෑ තැනැත්තියක් හෝ වෙහිද, සොඳුර, තිට වඳිමි මම අසුරයෙක්මි. තිට නමස්කාර වේවායි. අසුරයා කීයේය.

“අසුරය, කශී රජහුගේ යම් පුත්‍රයෙක්වේද, සොත්ථි සේනයයි ඔහු දනිත්. මම ඔහුගේ භාර්‍ය්‍යාවූ සම්බුලා නම් වෙමි. මෙසේ දැනගණුව, වඳිමි. තට යහපතක් වේවා මම සම්බුලා නම් වෙමි. තට නමස්කාර වේවා.

“තට යහපතක්වේවා, වේදෙහි පුත්‍රතෙම රෝගාතුරව වනයෙහි වෙසෙයි. එකළාවූ මම රෝගයෙන් පෙළුනාවූ එකළාව උන් ඔහුට උපස්ථාන කෙළෙමි

“මමද වනයෙහි ඇවිද සොයාගෙණ මී හා මෘගයන් කා ඉතිරි කළ මස්ද යම් කලක හැරගෙණයම්ද, එය අනුභව කරන්නේවෙයි. ඔහුට අද ඒකාන්තයෙන් එය නොලැබී තැවේයයි (සම්බුලාව කීය.)

“සම්බුලාවෙනි, රෝගාතුරවූ දිරීමට පත්වූ ඒ රාජ පුත්‍රයා සමග වනයෙහි කුමක් කරන්නෙහිද, මම තිට ස්වාමි පුරුෂයාවෙමියි (අසුරයා කීයේය.)

“ශෝකයෙන් පීඩිතවූ දුර්ගතවූ ශරීර ඇති මාගේ කවර රූපයක් විද්‍යමානවේද, අසුරය තට යහපතක්වේවා මට වඩා විශිෂ්ට රූ ඇති අන් අඟනක් සොයාගණුවයි (සම්බුලාව කීය.)

“සුන්දරිය, එව මේ පර්වතයට නැගෙව, මාගේ භාර්‍ය්‍යාවෝ සාර සියයක් වෙත්. සියලු කාමසම්පත්තීන් සමෘද්ධවූ තී ඔවුන්ට ප්‍රධාන වෙව,

“තාරකාබඳු ආලෝක ඇත්තිය, යම්කිසිවක් සිත කැමැත්තෙහිද, ඒ සියල්ල ඒකාන්තයෙන් මට බොහෝවේ. අද මා සමග අභිරමණය කරව,

“සම්බුලාව ඉදින් නුඹ මාගේ මෙහෙසි බව නො කරන්නෙහි නම් උදෑසන ආහාරය පිණිස සුදුසුය මාගේ කෑ යුත්ත වන්නෙහියයි හඟිමි.

“ජටා සතක් ඇති රෞද්‍රවූ පිඟුවන්වූ මිනිසුන් කන්නාවූ රකුසුතෙම වනයෙහි පිහිටක් නොදක්නාවූ ඒ සම්බුලාවද අත අල්වාගත්තේය.

“රෞද්‍රවූ ක්ලෙශ වශයෙන් ආමිෂයෙහි ලොල්වූ ඇස් ඇති පිශාචයා විසින් යටත් කරණලද සතුරාගේ වසඟයට පැමිණියාවූ ඒ සම්බුලාවද ස්වාමියා අනුවම ශොක කරයි

“මාගේ ස්වාමි පුත්‍රයාගේ සිත අන්පරිද්දකින් වන්නේයයි යම්බඳු දුකක්වේද, රාක්ෂස තෙම මා කන්නේය යන යම් දුකක් වේනම් මෙය මට එබඳු දුකක් නොවේ.

“මේ ලෝකයෙහි දෙවියෝ නැත්තාහ. ඒකාන්තයෙන් අධිගෘහිතව වාසය නොකරත්. ඒකාන්තයෙන් ලොව රක්නාවූ දෙවියෝ නැත්තාහුය. දරුණුකම් කරන්නාවූ සංයම නැත්තවුන් වළකන්නාහු ඒකාන්තයෙන් නොම ඇත්තාහුයයි (සම්බුලා තොමෝ වැළපුනාය.)

“මෝතොමෝ යශස් ඇත්තාවූ ශාන්තවූ විෂමාචාර නැත්තාවූ ගින්නක්මෙන් උග්‍රතේජස් ඇත්තාවූ ස්ත්‍රීන් අතුරෙන් උතුම් තැනැත්තියෙකි. රාක්ෂසය, තෝ ඉදින් ඒ කන්‍යා ස්ත්‍රිය කරන්නෙහි නම් තාගේ මුදුන සත්කඩක්ව පැලෙන්නේය. තෝ මේ පතිව්‍රතාව නොදවව, මුදාහරුව, ඕතොමෝ පතීව්‍රතාවකැයි (ශක්‍ර තෙම කීයේය.)

“රකුසාකෙරෙන් මිදුනාවූ ඒ සම්බුලාවද ගොදුරු ගෙණ එන්නාවූ පක්ෂිධෙනුවක් කැදැල්ලට එන්නාක් මෙන්ද නික්ම ගියාවූ වස්සා ඇති ගවගාලට එන්නාවූ ධෙනුවක් මෙන්ද අසපුවට ආයේය.

“ශෝකයෙන් හටගත් උණුසුමෙන් මත්වූ ඇස් ඇති යශස් ඇති සම්බුලානම් ඒ රාජ පුත්‍රී තොමෝ ඒ වනයෙහි ස්වාමියා නොදක්නී වැළපුනීය.

“ශ්‍රමණයන්ද බ්‍රාහ්මණයන්ද චරණ ධර්මයන්ගෙන් යුක්තවූ ඍෂිවරයන්ද මම වඳිමි. රාජපුත්‍රයා නොදක්නී මම නුඹ වහන්සේලාගේ සරණ ගියාවෙමි.

“සිංහයන්ද ව්‍යාඝ්‍රයන්ද වනයෙහි සෙසු යම් මෘග කෙනෙක් ඇත්නම් ඔවුන්ද වඳිමි. රාජපුත්‍රයා නොදක්නීවූ මම තොපගේ සරණ ගියාවෙමි.

“තෘණ වර්ගද ලතා වර්ගද ඖෂධ ජාතීහුද පර්වතයන්ද වනයන්ද මම වඳිමි. රාජපුත්‍රයා නොදක්නීවූ මම තොපගේ සරණ ගියාවෙමි.

“නිළුපුල් බඳු වර්ණ ඇති තාරකා මාලාවන් ගෙන් යුක්තවූ රාත්‍රියද මම වඳිමි. රාජපුත්‍රයා නොදක්නීවූ මම තීද සරණ කොට ගියාවෙමි.

“සෙසු ගංගා වන්ගේ ජලය පිළිගන්නාවූ භාගීරථි නම් ගංගාව මම වඳිමි. රාජපුත්‍රයා නොදක්නීවූ මම ඔබගේද සරණ ගියාවෙමි.

“හිමවත් පර්වත නම්වූ උතුම්වූ පර්වත රාජයා මම වඳිමි. රාජපුත්‍රයා නොදක්නීවූ මම ඔබගේද සරණ ගියා වෙමියි. සම්බුලා තොමෝ වැළපුනාය.

“යශස් ඇත්තාවූ රාජපුත්‍රිය, ඒකාන්තයෙන් තී අද ඉතා සවස්ව ආයෙහිය. අද කවරෙකු හා එක්වූයෙහිද, තිට මට වඩා ඉතා ප්‍රියවූ කවරෙක් ඇත්තේදැයි (රාජපුත්‍ර තෙම ඇසීය.)

“ඒ සතුරුවූ රකුසා විසින් අල්වා ගන්නාලද මම වනාහි ඔහුට මෙය කීවෙමි. මාගේ ආර්‍ය්‍ය පුත්‍රයාගේ සිත අන් පරිද්දෙකින් වන්නේයයි යම් දුකක්වේද, රාක්ෂස තෙම මා කන්නේය යන යමක්වේ නම් මෙය මට එබඳු දුකක් නොවේයයි කීවෙමි

“සෙරවූ බොහෝ අදහස් ඇත්තාවූ යම් ස්ත්‍රීහු වෙද්ද, ඔවුන් කෙරෙහි සත්‍ය වචනය ඉතා දුර්ලභවේ. ස්ත්‍රීන්ගේ අදහස මත්ස්‍යයාගේ දියෙහි ගමන් මාර්ගය මෙන් දැනීමට දුෂ්කරයයි (රාජපුත්‍රතෙම කීයේය.)

“යම්සේ මම ඔබට වඩා ඉතා ප්‍රියවූ අන්‍යයෙකු නොදනිමියි කියම්ද, ඉදින් එසේ මාගේ සත්‍යය රක්නේ නම්, සත්‍ය තෙමේ මා රකීවා මේ සත්‍ය වචනය කරණකොට ගෙණ ඔබගේ ව්‍යාධිය සංසිඳේවායි (සම්බුලා තොමෝ සත්‍ය ක්‍රියා කළාය.)

“සොඳුරු සම්බුලාවෙනි, අපගේ යම් සත්සියයක් හස්තීහුද ඔවුන් පිට නැඟී අවි දරන්නාහුද ධනුර්ධරයන් සොළොස් සියයක්ද මෙනුවර රකිත්. එසේ කල්හි තී කෙබඳු සතුරන් දක්නෙහිදැයි, රජතවුස් තෙම ඇසීය.

“පියුම් ගැබ බඳු සෝභාවත් මතුපිට සිවිය ඇත්තාවූ අලංකාරයෙන් සැරසුනාවූ කෘෂ මධ්‍ය ශරීර ඇත්තාවූ හංස ධෙනුන්ගේ මෙන් මිහිරි ස්වර ඇත්තාවූ ස්ත්‍රීන් බබළයි. ඔබගේ ඒ පුත්‍රතෙම ඔවුන්ගේ මිහිරිවූ ගීත වාදිතය අසා පියාණෙනි, පෙර යම්සේද, දැන්මට එසේ නොපවතියි.

“පියාණෙනි, ස්වර්ණයෙන් සකස් කරණලද ආභරණ දරන්නාවූ අලංකාර කරණලද මනා සිරුරු ඇත්තාවූ මිනිස් දෙවඟනන් බඳුවූ සොත්ථිසේන රජහට ප්‍රියවූ නින්දා නො කරණලද ශරීරාවයව ඇත්තාවූ ක්ෂත්‍රිය කන්‍යාවෝ ඔහු පොළඹවත්.

“පියාණෙනි, ඉදින් මම පෙර මෙන් නැවතද වනයෙහි සිඟා හැසිරීමෙන් ඒ ස්වාමියා පෝෂණය කරන්නෙම් නම් මට බුහුමන් කරන්නේය. අවමන් නොකරන්නේය. ඒ කාරණයෙන්ද පියාණෙනි, මට මෙයට වඩා එය අරණ්‍යය උතුම් වන්නේය.

“ආහාර පානය බොහෝකොට පිළියෙලවූ ගෘහයෙහි යම් ස්ත්‍රියක් තොමෝ විශේෂයෙන් සැරසුනාවූ අබරණ ඇත්තී සියලු ගුණාංගයෙන් යුක්තවූවා ස්වාමියාට ප්‍රිය නොවන්නීද, ඈට ගෙළ වැළ බැඳ ගෙණ මැරීම ඒ ගෘහ වාසයට වඩා උතුම්වේ.

“තවද දිළිඳුවූ බැගෑපත්වූ සහල් නැලියක්වත් නැත්තාවූ නිදන කළාල දෙවෙනිකොට ඇත්තාවූ යම් ස්ත්‍රියක් තොමෝ ඉදින් ස්වාමියාට ප්‍රිය වන්නීනම් සියලු ගුණාංගයෙන් යුක්තවූද, ස්වාමියාට අප්‍රියවූ මේ රාජ්‍යසැපතට වඩා ස්වාමියාට ප්‍රියවූ දිළිඳුවූද මෝතොමෝ උතුම් වන්නීයයි සම්බුලා තොමෝ කීවාය.

“පුත්‍රය, යම් ස්ත්‍රියක් තොමෝ පුරුෂයාට හිත ඇත්තීද, එබඳු ස්ත්‍රීහුද දුර්ලභවෙත්. යම් පුරුෂයෙක් තෙම ස්ත්‍රිය කෙරෙහි භක්ති ඇත්තේ හිතවත්වේද, එබඳු පුරුෂයෙක්ද දුර්ලභවේ. මේ සම්බුලානම් භාර්‍ය්‍යා තොමෝ තොපට හිත ඇත්තීද, සිල් ඇත්තීදවේ. මහරජ, එහෙයින් සම්බුලාව සමග දැහැමින් වාසය කරවයි, තාපසවූ පිය රජතෙම අවවාද කෙළේය.

“සොඳුර සම්බුලාවෙනි, ඉදින් නුඹ මහත්වූ ලබන ලද සම්පත් ඇති කල්හි ඊෂ්‍යාවට බැස ගත්තී මරණයට පැමිණෙන්නෙහිද, මමද මේ රාජ කන්‍යාවෝද යන ඒ සියල්ලෝම තොපගේ වචනය කරන්නාහු වෙමුයි. (රජ තෙම සියලු සම්පත් ඇයට බාර කෙළේය” යි වදාළේය.)

“ප්‍රමාද නොවීම නිවනට කරුණු වේ ප්‍රමාදවීම මරණයට කරුණුවේ. අප්‍රමාද වූවාහු නොමියනු ලබත්. මහරජ, යම් කෙනෙක් ප්‍රමාද වූවාහුද, ඔව්හු මළවුන්වැනි වෙත්.

මහරජ, ත්‍රිවිධ මදයෙන් ප්‍රමාදය හටගනියි, ප්‍රමාද හේතුවෙන් විනාශය හටගණියි. විනාශ හේතුවෙන් ද්වේෂයෝ හටගණියි. එබැවින් මදයට නොපැමිණේවා.

ප්‍රමාදවූ බොහෝ රජදරුවෝ ධනයද රටද යන මෙයින් පිරිහුනාය. තවද යම් අධිපතීහු ගමින් පිරිහුනාය. ප්‍රව්‍රජිතයෝ පැවිදි පිළිවෙතින් පිරිහුනාහුය.

රට වර්ධනය කරන්නාවූ මහරජ, ප්‍රමාදවූ රජහුගේ රටෙහි සියලු සම්පත් විනාශවෙත්. රජුට එය දුකයයි කියනු ලැබේ,

මහරජ, සීමාව ඉක්මවා ප්‍රමාද වන්නෙහි නම් මෙතෙම පැරණි රජුන්ගේ ධර්මය නොවේ සමෘද්ධවූද සම්පත්තීන් පිරුණාවූද ඒ ජනපදය සොරු විනාශ කෙරෙත්.

ඒ ප්‍රවේනි රක්නා පුත්‍රයෝ නොවන්නාහ. හිරණ්‍යාදී ධනය නොවන්නේය. ඇල් හා සෙසු වී ආදී ධාන්‍යය නොවන්නේය. රට පැහැර ගනු ලබන කල්හි සියලු සම්පත් වලින් පිරිහෙන්නේය.

“සියලු සම්පතින් පිරිහුනු ක්ෂත්‍රිය රජවූද ඔහු නෑයෝද මිත්‍රයෝද යහළුවෝද බුහුමන් කටයුතුයයි නොහඟිත්.

“ඇතරුවෝද, සේනාවන්හි වූවෝද, රථිකයෝද, පාබලසේනාවෝද යන ඔහු අනුව ජීවත්වන්නාහු ඔහුට බුහුමන් කටයුතුයයි නොහඟිත්.

“මනාව විධාන නොකරණලද කර්මාන්ත ඇති අඥානවූ නපුරු මන්ත්‍රණ ඇති මන්ත්‍රීන්ගෙන් යුක්තවූ නුවණ නැති ඔහු සර්පතෙම දිරාගිය හැව දමන්නාක් මෙන් ලක්ෂ්මී තොමෝ හැර දමයි.

“මනාව විධාන කරණ ලද කර්මාන්ත ඇති සුදුසු කල්හි වීර්‍ය්‍ය කරණ සුළුවූ අනලස්වූ රජුට සියලු සම්පත් වෘෂභයා සහිත ගවයන් මෙන් අභිමුඛ වෙමින් වැඩෙත්.

“මහරජ, රටෙහිද, දනව්වෙහිද, පැවතුම් ඇසීමෙහි හැසිරෙව, එහි දැකද අසාද, ඉන්පසු එය පිළිපදින්නෙහියයි (රුක් දෙවියා අවවාද කෙළේය.)

“යම්සේ අද මම කටුවකින් මිදුනා ලද්දේ දුක් විඳිම්ද, මෙසේ පඤ්චාල රජතෙම යුද්ධ භූමියෙහි හීයෙන් විදුනා ලද්දේ දුක් විඳියි (එක්තරා ගම්වැසි මහළු මිනිහෙක් කීයේය.)

“එම්බා මහළු පුරුෂය, නුඹ ජරාවට පැමිණියේ දුර්වලවූ ඇස් ඇත්තෙහිය. රූපය මනාකොට නොදක්නෙහිය. කටුවක් හැනුනේය යන ඒ යමක් වේද, එහි බඹදත් රජුගේ කිනම් දෝෂයක්දැයි පුරෝහිත තෙම ඇසීය.

“බ්‍රාහ්මණය, යම්බඳුවූ මම කටු ඇති මාර්ගයෙහි කටු ඇනුනෙම්ද, මෙහි එබඳුවූ බඹදත් රජහුගේ බොහෝවූ දෝෂයෝ වෙත්. නොරක්නාලද ජනපදයෝ වෙත්. අධාර්මික අයබදු ගැණීමෙන් නසන ලද්දාහුය.

“රාත්‍රි කාලයෙහිද සොරු පැහැර ගණිත්. දහවල් අධර්මයෙන් අයබදු ගන්නෝ පැහැර ගණිත්. පවිටු රජහුගේ රටෙහි අධාර්මික ජනතෙම බහුලවේ.

“පියාණෙනි, මෙබඳු භය ඇතිකල්හි භයින් පීඩිතවූ මිනිස්සු කටුගෙණවුත් දොරටු අවුරා ගෙවල්හැර ගොස් වනයෙහි සැඟවිය යුතු තැන් සාදාගනිත්යයි (මහළු මිනිසා කීයේය.)

“යම් රජෙකුගේ රටෙහි ස්වාමීයන් නැත්තාවූ තරුණියෝ මහළු බවට යෙද්ද, ඒ මේ බ්‍රහ්මදත්ත රජ තෙම කවර කලෙක්හි නම් මැරෙන්නේදැයි (එක්තරා දිළිඳු ස්ත්‍රියක් නින්දා කරමින් කීවාය.)

“අනර්ථ පද කීමෙහි දක්ෂවූ ජඩතැනැත්තිය, තී විසින් නපුරක්ම කියනලදී. කොතැන්හි රජතෙම දැරියන්ට ස්වාමියෙකු සොයාදැයි (පුරෝහිතයා ඇසීය.)

“බ්‍රාහ්මණය, මා විසින් නපුරක් නොකියන ලදී. මම අර්ථ පද කීමෙහි දක්ෂවෙමි. මේ රජ විසින් දනව් වැස්සෝ නොරක්නා ලද්දාහුය. අධර්මවූ අයබදු ගැනීමෙන් නසන ලද්දාහුය.

“රාත්‍රියෙහිද සොරු පැහැර ගනිත්. දාවල් අධර්මයෙන් අයබදු ගන්නෝ පැහැර ගණිත්. පවිටු රජහුගේ රටෙහි අධාර්මික ජනයා බහුලවේ. දුකසේ ජීවිකාව කරන්නාවූ භාර්‍ය්‍යාවත් දුකසේ පෝෂණය කරන්නාවූ රටෙහි ළදැරියෝ කොයින් ස්වාමියෙකු ලබන්නාහුදැයි (මහළු ස්ත්‍රී කීවාය.)

“යම්සේ මේ සාළිය නම් ගවතෙම සීවැලින් හැනුනේ බැගෑපත්ව සයනය කෙරේද, මෙපරිද්දෙන්ම පඤ්චාල රජතෙම යුද්ධ භූමියෙහි හෙල්ලකින් අනින ලද්දේ සයනය කෙරේවායි (ගොවියෙක් ආක්‍රොශ කෙළේය.)

“ජඩවූ කර්ෂකය, යම්බඳුවූ තෝ තුමූම අපරාධය කොට රජුට ශාප කරන්නෙහිද, එබඳුවූ තෝ බ්‍රහ්මදත්ත රජුට නිකරුනේ කිපුනෙහියයි (පුරෝහිතයා කීයේය.)

“බ්‍රාහ්මණය, මම බඹදත් රජුට කරුණු ඇතිව කිපුනෙමි. රජු විසින් දනව් වැස්සෝ නොරක්නා ලද්දාහ. අධර්මය අයබදු ගැණීමෙන් පෙළන ලද්දාහ.

“රාත්‍රියෙහිද සොරු පැහැර ගනිත්. දාවල් අධර්මයෙන් අයබදු ගන්නෝ පැහැර ගනිත්. පවිටු රජහුගේ රාජ්‍යයෙහි අධාර්මික ජනයා බහුලවේ.

“ඒ මාගේ භාර්‍ය්‍යා තොමෝ දෙවනු පියන ලද්දීයයි සිතමි, එහෙයින් විකාලයෙහි බත් ගෙණායේය. බත් ගෙනෙන තැනැත්තිය අපේක්ෂා කරමින් කෙවිටි කෙළෙමි. එහෙයින් සාලිය නම් මේ ගවතෙම සී වැලින් හැනුනේයයි ගොවියා කීයේය,

“යම්සේ අද මම දෙන විසින් පහරණ ලද්දෙම් මාගේ කිරි භාජනයත් පෙරලන ලදද මෙසේම පඤ්චාල රජතෙම යුද්ධ භූමියෙහි කඩුවෙන් ගසන ලද්දේ නැසේවායි (ගොපලුතෙම කීයේය.)

“දෙන කිරි භාජනය පෙරලුවේය. ගොපොල්ලාටද හිංසා කෙළේය. යන යමක් ඇද්ද, පින්වතා අපගේ රජුට යම්හෙයකින් නින්දා කෙළේද, එහි බඹදත් රජහුගේ කිනම් දෝෂයෙක්දැයි බමුණු ඇසීය.

“බ්‍රාහ්මණය, පඤ්චාල රජතෙම ගැරහිය යුත්තෙක බඹදත් රජහුගේ දනව් වැස්සෝ නොරක්නා ලද්දාහ. අධර්ම අයබදු ගැණීමෙන් පෙළන ලද්දාහ.

“රාත්‍රියෙහිද සොරු ධනය පැහැර ගණිත්. දාවල් අධර්මයෙන් අයබදු ගන්නෝ පැහැර ගණිත්. පවිටු රජහුගේ රාජ්‍යයෙහි අධාර්මික ජනයා බහුලවේ.

“චණ්ඩවූ පැනදුවන්නාවූ මේ දෙන පෙර යම්හෙයකින් නොදෙවීමද අද දැන් කිරි කැමැත්තවුන් විසින් උපද්‍රැත හෙයින් ඇය දෙවීමුයි ගොපොල්ලා කීයේය.

“යම්සේ බැගෑපත්වූ මේ දෙන පුත්‍රයා නැත්තී වැළපෙමින් ඔබිමොබ දුවයිද, එසේම පඤ්චාල රජතෙම පුත්‍රයන් නැත්තේ හඬාවා පුත්‍රයන් නැතිව වියලේවායි (ගම් දරුවෝ කීහ.)

“දරුවෙනි, ගවයා නම් රක්නාවූ ගවපාලයාටම දුවන්නේය. කෝපව තණ නොකෑම හෝ කරනේය යන යමක්වේද, මෙහි බඹදත් රජහුගේ කවරනම් අපරාධයක් ඇත්තේදැයි (පුරෝහිතයා ඇසීය.)

“මහාබ්‍රාහ්මණය, බඹදත් රජහුගේ අපරාධයවේ. රජුවිසින් දනව්වැස්සෝ නොරක්නා ලද්දාහ. අධර්ම අයබදු ගැණීමෙන් පෙළන ලද්දාහ.

“රාත්‍රියෙහිද සොරු ධනය පැහැර ගනිත් දාවල් අධර්මයෙන් අයබදු ගන්නෝ පැහැර ගනිත්, පවිටු රජහුගේ රාජ්‍යයෙහි අධාර්මික ජනයා බහුලවේ. කෙසේ නම් කඩු කොපුව පිණිස කිරිබොන වස්සෝ මරණු ලබත් දැයි (ගම් දරුවෝ කීහ)

“යම්සේ අද වනයෙහි උපන් මම ගමෙහි වසන්නාවූ කව්ඩන් විසින් කනු ලබම්ද, මෙසේ පඤ්චාල රජතෙම පුත්‍රයන් සහිතව යුද්ධයෙහි නසන ලද්දේ කනු ලබාවායි මැඩියා කීයේය.

“එම්බා මණ්ඩුකය මනුෂ්‍යලෝකයෙහි රජවරු සියලු සතුන් කෙරෙහි ආරක්ෂාව නොපිහිටුවත්, තා වැනි ජීවත් වන්නෙකු කපුටෝ කන්නාහුය යන යමක්වේද, මෙතෙකින් රජතෙම අධාර්මික නොවේයයි පුරෝහිත බමුණා කීයේය.

“බ්‍රාහ්මණතෙමේ, ඒකාන්තයෙන් අධර්ම ස්වභාව ඇත්තෙක. රජහුගේ කැමැත්ත අනුව කියන්නෙහිය. බොහෝ සතුන් විනාශ කරණු ලබන කල්හි අතිශයින් දොස් කියයුතු රජ පුදන්නෙහිය.

“බ්‍රාහ්මණය, ඉදින් මේ රට සමෘද්ධවූ සතුටු වන්නාවූ විශේෂයෙන් ප්‍රසන්නවූ ජනයා ඇති යහපත් රාජ්‍යයක් වන්නේ නම් කව්ඩෝ පූජාවවූ අග්‍රපිණ්ඩය අනුභව කොට වාසය කෙරෙත්, මා වැනි ජීවත් වන්නෙකු කව්ඩෝ නො කන්නාහුයයි (රුක්දෙවියාගේ ආනුභාවයෙන් මැඩියා කීයේය.”)