(9) 4. සමණවග්ගො | (9) 4. සමණ වර්ගය |
1. සමණසුත්තං | 1. සමණ කරණීය සූත්රය |
82
‘‘තීණිමානි
‘‘තස්මාතිහ, භික්ඛවෙ, එවං සික්ඛිතබ්බං - ‘තිබ්බො නො ඡන්දො භවිස්සති අධිසීලසික්ඛාසමාදානෙ, තිබ්බො නො ඡන්දො භවිස්සති අධිචිත්තසික්ඛාසමාදානෙ, තිබ්බො නො ඡන්දො භවිස්සති අධිපඤ්ඤාසික්ඛාසමාදානෙ’ති. එවඤ්හි වො, භික්ඛවෙ, සික්ඛිතබ්බ’’න්ති. පඨමං.
|
82
“මහණෙනි, ශ්රමණයාට අයත්වූ, ශ්රමණයා විසින් කළ යුතුවූ, වැඩ තුනකි. අධි ශීල ශික්ෂා සමාදානය, අධිචිත්ත ශික්ෂා සමාදානය, අධිප්රඥා ශික්ෂා සමාදානය යන මොහුයි. මහණෙනි, මේ වනාහි ශ්රමණයාට අයත්, ශ්රමණයා විසින් කළ යුතුවූ, වැඩ තුන වෙත්.
“මහණෙනි, එහෙයින් ‘අධිශීල ශික්ෂා සමාදානයෙහි අපගේ දැඩි කැමැත්ත වන්නේය. අධිචිත්ත ශික්ෂා සමාදානයෙහි අපගේ බලවත් කැමැත්ත වන්නේය. අධිප්රඥා ශික්ෂා සමාදානයෙහි අපගේ බලවත් කැමැත්ත වන්නේය.’ යි මෙසේ හික්මිය යුතුය. මහණෙනි, තොප විසින් මෙසේ හික්මිය යුතුය.
|
2. ගද්රභසුත්තං | 2. ගද්රභසුත්තං |
83
‘‘සෙය්යථාපි, භික්ඛවෙ, ගද්රභො ගොගණං පිට්ඨිතො පිට්ඨිතො අනුබන්ධො හොති - ‘අහම්පි දම්මො, අහම්පි දම්මො’ති
(අහම්පි ගො අම්හා අහම්පි ගො අම්හාති (සී.), අහම්පි අම්හා අහම්පි අම්හාති (ස්යා. කං. පී.), අහම්පි ගො අහම්පි ගොති (?)). තස්ස න තාදිසො වණ්ණො හොති සෙය්යථාපි ගුන්නං, න තාදිසො සරො හොති සෙය්යථාපි ගුන්නං, න තාදිසං පදං හොති සෙය්යථාපි ගුන්නං. සො ගොගණංයෙව පිට්ඨිතො පිට්ඨිතො අනුබන්ධො හොති - ‘අහම්පි දම්මො, අහම්පි දම්මො’’’ති.
‘‘එවමෙවං
‘‘තස්මාතිහ
|
83
“මහණෙනි, බූරුවෙක් ගවරැළ පසුපස, ‘මමද ගවයෙක්මි, මමද ගවයෙක්මි’ යි කියන්නාක් මෙන්, ‘අහම්පි අම්හා, අහම්පි අම්හා’ යි හඬ නගමින් ගමන් කරන්නේ වෙයිද, ඔහුට ගවයන්ගේ වර්ණයට බඳු වර්ණයක් නැත. ගවයන්ගේ හඬට බඳු හඬක් නැත. ගවයන්ගේ පාදයන්ට බඳු පා නැත. එහෙත් හෙතෙම, ‘අහම්පි අම්හා, අහම්පි අම්හා’ යි ‘මමද ගවයෙකි, මමද ගවයෙකි’ යි කියමින් ගවයන්ගේ පසුපස ගමන් කරන්නේ වෙයි.
“මහණෙනි, එසේම මෙහි ඇතැම් භික්ෂුවක්, ‘මමද භික්ෂුවක් වෙමි, මමද භික්ෂුවක් වෙමි’ යි කියමින් භික්ෂු සංඝයා පසුපස ගමන් කරන්නේ වෙයි. අනික් භික්ෂූන්ට මෙන් ඔහුගේ අධිශීල ශික්ෂා සමාදානයෙහි කැමැත්තක් නැත. අනික් භික්ෂූන්ට මෙන් ඔහුගේ අධිචිත්ත ශික්ෂා සමාදානයෙහි කැමැත්තක් නැත. අනික් භික්ෂූන්ට මෙන් ඔහුගේ අධිප්රඥා ශික්ෂා සමාදානයෙහි කැමැත්තක් නැත. හෙතෙම, ‘මමත් භික්ෂුවක් වෙමි, මමත් භික්ෂුවක් වෙමි’ යි භික්ෂු සංඝයාම පසුපස ගමන් කරන්නේ වෙයි.
“මහණෙනි, එහෙයින් ‘අධිශීල ශික්ෂා සමාදානයෙහි අපගේ දැඩි කැමැත්ත වන්නේය. අධිචිත්ත ශික්ෂා සමාදානයෙහි අපගේ බලවත් කැමැත්ත වන්නේය. අධිප්රඥා ශික්ෂා සමාදානයෙහි අපගේ බලවත් කැමැත්ත වන්නේය.’ යි මෙසේ හික්මිය යුතුය. මහණෙනි, තොප විසින් මෙසේ හික්මිය යුතුය.
|
3. ඛෙත්තසුත්තං | 3. පුබ්බකරණීය සූත්රය |
84
‘‘තීණිමානි, භික්ඛවෙ, කස්සකස්ස ගහපතිස්ස පුබ්බෙ කරණීයානි. කතමානි තීණි? ඉධ, භික්ඛවෙ, කස්සකො ගහපති පටිකච්චෙව
(පටිගච්චෙව (සී. පී.)) ඛෙත්තං සුකට්ඨං කරොති සුමතිකතං
(සුමත්තිකතං (ක.), එත්ථ මතිසද්දො කට්ඨඛෙත්තස්ස සමීකරණසාධනෙ දාරුභණ්ඩෙ වත්තතීති සක්කතඅභිධානෙසු ආගතං. තං ‘‘මතියා සුට්ඨු සමීකත’’න්ති අට්ඨකථාය සමෙති). පටිකච්චෙව ඛෙත්තං සුකට්ඨං කරිත්වා සුමතිකතං කාලෙන බීජානි පතිට්ඨාපෙති. කාලෙන බීජානි පතිට්ඨාපෙත්වා සමයෙන උදකං අභිනෙතිපි අපනෙතිපි. ඉමානි
‘‘එවමෙවං ඛො, භික්ඛවෙ, තීණිමානි භික්ඛුස්ස පුබ්බෙ කරණීයානි. කතමානි තීණි? අධිසීලසික්ඛාසමාදානං, අධිචිත්තසික්ඛාසමාදානං, අධිපඤ්ඤාසික්ඛාසමාදානං - ඉමානි ඛො, භික්ඛවෙ, තීණි භික්ඛුස්ස පුබ්බෙ කරණීයානි.
‘‘තස්මාතිහ, භික්ඛවෙ, එවං සික්ඛිතබ්බං - ‘තිබ්බො නො ඡන්දො භවිස්සති අධිසීලසික්ඛාසමාදානෙ, තිබ්බො
|
84
“මහණෙනි, ගෘහපති ගොවියා විසින් පළමුව කළයුතු වැඩ තුනකි. කවර තුනක්ද යත්?
“මහණෙනි, ගෘහපති ගොවිතෙම පළමුකොටම කෙත මනාව සාන ලද්දේ, මනාකොට සමකරන ලද්දේ වෙයි. පළමුකොටම සා, සමකොට, සුද්රසු කාලයෙහි බීජ වපුරන්නේ වෙයි. සුදුසු කාලයෙහි බීජ වපුරා, සුදුසු කාලයෙහි වතුර බඳින්නේද, වතුර හරින්නේ ද වෙයි. මහණෙනි, මේ ගෘහපති ගොවියා විසින් පළමුවම කළයුතු වැඩ තුන වෙත්.
“මහණෙනි, එමෙන් භික්ෂුව විසින් පළමුව කළයුතුවූ මේ වැඩ තුන වෙත්. කවර තුනක්ද? අධිශීල ශික්ෂා සමාදානය, අධිවිත්ත ශික්ෂා සමාදානය, අධිප්රඥා ශික්ෂා සමාදානය යන මොහුයි. මහණෙනි, මේ භික්ෂුව විසින් පළමුව කටයුතු වැඩ තුන වෙත්.
“මහණෙනි, ගෘහපති ගොවිතෙම පළමුකොටම කෙත මනාව සාන ලද්දේ, මනාකොට සමකරන ලද්දේ වෙයි. පළමුකොටම සා, සමකොට, සුද්රසු කාලයෙහි බීජ වපුරන්නේ වෙයි. සුදුසු කාලයෙහි බීජ වපුරා, සුදුසු කාලයෙහි වතුර බඳින්නේද, වතුර හරින්නේ ද වෙයි. මහණෙනි, මේ ගෘහපති ගොවියා විසින් පළමුවම කළයුතු වැඩ තුන වෙත්.
|
4. වජ්ජිපුත්තසුත්තං | 4. වජ්ජිපුත්තක සූත්රය |
85
එකං සමයං භගවා වෙසාලියං විහරති මහාවනෙ කූටාගාරසාලායං. අථ ඛො අඤ්ඤතරො වජ්ජිපුත්තකො භික්ඛු යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නො ඛො සො වජ්ජිපුත්තකො භික්ඛු භගවන්තං එතදවොච - ‘‘සාධිකමිදං, භන්තෙ, දියඩ්ඪසික්ඛාපදසතං
(දියඩ්ඪං සික්ඛාපදසතං (සී.)) අන්වද්ධමාසං උද්දෙසං ආගච්ඡති. නාහං
‘‘යතො ඛො ත්වං, භික්ඛු, අධිසීලම්පි සික්ඛිස්සසි, අධිචිත්තම්පි සික්ඛිස්සසි, අධිපඤ්ඤම්පි සික්ඛිස්සසි, තස්ස තුය්හං භික්ඛු අධිසීලම්පි සික්ඛතො අධිචිත්තම්පි සික්ඛතො අධිපඤ්ඤම්පි සික්ඛතො රාගො පහීයිස්සති, දොසො පහීයිස්සති, මොහො පහීයිස්සති. සො ත්වං රාගස්ස පහානා දොසස්ස පහානා මොහස්ස පහානා යං අකුසලං න තං කරිස්සසි, යං පාපං න තං සෙවිස්සසී’’ති.
අථ ඛො සො භික්ඛු අපරෙන සමයෙන අධිසීලම්පි සික්ඛි, අධිචිත්තම්පි සික්ඛි, අධිපඤ්ඤම්පි සික්ඛි. තස්ස අධිසීලම්පි
|
85
මා විසින් මෙසේ අසන ලදී. එක් සමයෙක භාග්යවතුන් වහන්සේ විශාලා නුවර මහවනයෙහි කූටාගාර ශාලාවෙහි වැඩවසන සේක. එසමයෙහි එක්තරා වජ්ජි පුත්තක භික්ෂුවක් භාග්යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්යවතුන් වහන්සේ වැඳ එක්පසෙක හුන්නේය. එක්පසෙක හුන් ඒ වජ්ජිපුත්තක භික්ෂුව භාග්යවතුන් වහන්සේට මෙසේ කීය. කෙසේද?
“ස්වාමීනි, අඩ මසක් පාසා එක්සිය පනසක් ශික්ෂාපද උදෙසීමට පැමිණෙයිද, ස්වාමීනි, මම මේ ශික්ෂාපද සමූහයෙහි හික්මීමට නොහැක්කෙමි” යනුවෙනි.
“මහණ, ඔබට අධිශීල ශික්ෂාව, අධිචිත්ත ශික්ෂාව, අධිප්රඥා ශික්ෂාව යන මේ ත්රි ශීලයෙහි හික්මිය හැකිද?”
“ස්වාමීනි, මම අධිශීල ශික්ෂාව, අධිචිත්ත ශික්ෂාව, අධිප්රඥා ශික්ෂාව යන ත්රි ශික්ෂාවෙහි හික්මීමට හැකි වෙමි” යි කීය.
“මහණ, එසේ නම් ඔබ අධිශීල ශික්ෂාව, අධිචිත්ත ශික්ෂාව, අධිප්රඥා ශික්ෂාව යන ත්රි ශික්ෂාවෙහි හික්මෙව.
“මහණ, යම් කලෙක පටන් ඔබ අධිශීලයෙහිද හික්මෙන්නෙහි නම්, අධිචිත්තයෙහිද හික්මෙන්නෙහි නම්, අධිප්රඥාවෙහිද හික්මෙන්නෙහි නම්, අධිශීලයෙහිද හික්මෙන්නාවූ, අධිචිත්තයෙහිද හික්මෙන්නාවූ, අධිප්රඥාවෙහිද හික්මෙන්නාවූ, ඔබගේ රාගය පහවන්නේය. ද්වේෂය පහවන්නේය. මෝහය පහවන්නේය.
“ඒ ඔබ රාගය පහවීමෙන්, ද්වේෂය පහවීමෙන්, මෝහය පහවීමෙන්, යමක් අකුසල්ද, එය නොකරන්නෙහිය. යමක් පාපයද, එය සේවනය නොකරන්නෙහිය.” යි වදාළ සේක.
“ඉක්බිති, ඒ භික්ෂුව පසුකාලයෙහි අධිශීලයෙහිද හික්මුණේය, අධිචිත්තයෙහිද හික්මුණේය, අධිප්රඥාවෙහිද හික්මුණේය, අධිශීලයෙහි හික්මුණාවූද, අධිචිත්තයෙහි හික්මුණාවූද, අධිප්රඥාවෙහි හික්මුණාවූද, ඔහුගේ රාගය පහවිය. ද්වේෂය පහවිය. මෝහය පහවිය. හෙතෙම රාගය පහවීම හේතුකොටගෙන, ද්වේෂය පහවීම හේතුකොටගෙන, මෝහය පහවීම හේතුකොටගෙන, යමක් අකුසල්නම්, එය නොකෙළේය. යමක් පවුනම් එය සේවනය නොකෙළේය.”
|
5. සෙක්ඛසුත්තං | 5. සෙඛපඤ්හ සූත්රය |
86
අථ ඛො අඤ්ඤතරො භික්ඛු යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නො ඛො සො භික්ඛු භගවන්තං එතදවොච -
‘‘‘සෙඛො, සෙඛො’ති, භන්තෙ, වුච්චති. කිත්තාවතා නු ඛො, භන්තෙ, සෙඛො හොතී’’ති? ‘‘සික්ඛතීති ඛො, භික්ඛු, තස්මා සෙඛොති වුච්චති. කිඤ්ච සික්ඛති? අධිසීලම්පි සික්ඛති, අධිචිත්තම්පි සික්ඛති, අධිපඤ්ඤම්පි සික්ඛති. සික්ඛතීති ඛො, භික්ඛු, තස්මා සෙඛොති වුච්චතී’’ති.
‘‘සෙඛස්ස
ඛයස්මිං පඨමං ඤාණං, තතො අඤ්ඤා අනන්තරා.
‘‘තතො අඤ්ඤාවිමුත්තස්ස
(අඤ්ඤාවිමුත්තියා (ක.)), ඤාණං වෙ
(ඤාණඤ්ච (ක.)) හොති තාදිනො;
අකුප්පා මෙ විමුත්තීති, භවසංයොජනක්ඛයෙ’’ති. පඤ්චමං; ( )
((අට්ඨමං භාණවාරං නිට්ඨිතං) (ක.))
|
86
එකල්හි එක්තරා භික්ෂුවක් භාග්යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්යවතුන් වහන්සේට වැඳ, එක්පසෙක හුන්නේය. එක් පසෙක හුන් ඒ භික්ෂුව භාග්යවතුන් වහන්සේට මෙසේ කීය. “ස්වාමීනි, ශෛක්ෂ, ශෛක්ෂ යයි කියනු ලැබේ. කෙතෙකින් ශෛක්ෂයෙක් වේද?” යනුයි.
“මහණ, හික්මෙයි යන අර්ථයෙන් ශෛක්ෂයයි කියනු ලැබේ. කිමෙක හික්මෙයිද? අධිශීලයෙහිද හික්මෙයි. අධිචිත්තයෙහිද හික්මෙයි. අධිප්රඥාවෙහිද හික්මෙයි. මහණ, හික්මෙයි, හික්මෙයි යන අර්ථයෙන් ශෛක්ෂයයි කියනු ලැබේය” යි වදාළසේක.
“ආර්ය්ය මාර්ගයෙහි පිළිපන්නාවූ, ත්රි ශික්ෂාවෙහි හික්මෙන්නාවූ, ශෛක්ෂයාහට ක්ලේශයන් ක්ෂය කරන්නාවූ මාර්ගය හා යෙදුණාවූ පළමුවැනි ඥානය උපදී. ඉක්බිති සතරවැනි මාර්ග ඥානයට අනතුරුව අර්හත් ඵලය උපදී.”
“ඉක්බිති අර්හත්ඵල විමුක්තියෙන් මිදුණාවූ, තාදී ගුණයෙන් යුත් ක්ෂීණාශ්රවයාහට භව සංයෝජනයන් ක්ෂය කිරීමෙහි මාගේ අර්හත්ඵල විමුක්තිය කම්පා නොවන්නීය යන ප්රත්යවෙක්ෂා ඥානය වෙයි.”
|
6. පඨමසික්ඛාසුත්තං | 6. සික්ඛාත්තය සූත්රය |
87
‘‘සාධිකමිදං
‘‘ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලෙසු පරිපූරකාරී හොති සමාධිස්මිං මත්තසො කාරී පඤ්ඤාය
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලෙසු පරිපූරකාරී හොති සමාධිස්මිං මත්තසො කාරී පඤ්ඤාය මත්තසො කාරී. සො යානි තානි ඛුද්දානුඛුද්දකානි සික්ඛාපදානි තානි ආපජ්ජතිපි වුට්ඨාතිපි. තං කිස්ස හෙතු? න හි මෙත්ථ, භික්ඛවෙ, අභබ්බතා වුත්තා. යානි ච ඛො තානි සික්ඛාපදානි ආදිබ්රහ්මචරියකානි බ්රහ්මචරියසාරුප්පානි තත්ථ ධුවසීලො ච හොති ඨිතසීලො ච, සමාදාය සික්ඛති සික්ඛාපදෙසු. සො තිණ්ණං සංයොජනානං පරික්ඛයා රාගදොසමොහානං තනුත්තා සකදාගාමී හොති, සකිදෙව ඉමං ලොකං ආගන්ත්වා දුක්ඛස්සන්තං කරොති.
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලෙසු පරිපූරකාරී හොති සමාධිස්මිං පරිපූරකාරී පඤ්ඤාය
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලෙසු පරිපූරකාරී හොති සමාධිස්මිං පරිපූරකාරී පඤ්ඤාය පරිපූරකාරී. සො යානි තානි ඛුද්දානුඛුද්දකානි සික්ඛාපදානි තානි ආපජ්ජතිපි වුට්ඨාතිපි. තං කිස්ස හෙතු? න හි මෙත්ථ, භික්ඛවෙ, අභබ්බතා වුත්තා. යානි ච ඛො තානි සික්ඛාපදානි ආදිබ්රහ්මචරියකානි බ්රහ්මචරියසාරුප්පානි තත්ථ ධුවසීලො ච හොති ඨිතසීලො ච, සමාදාය සික්ඛති සික්ඛාපදෙසු. සො ආසවානං ඛයා අනාසවං චෙතොවිමුත්තිං පඤ්ඤාවිමුත්තිං දිට්ඨෙව ධම්මෙ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරති.
‘‘ඉති ඛො, භික්ඛවෙ, පදෙසං පදෙසකාරී ආරාධෙති පරිපූරං පරිපූරකාරී. අවඤ්ඣානි ත්වෙවාහං
(අවඤ්චුවනෙවාහං (ක.)), භික්ඛවෙ, සික්ඛාපදානි වදාමී’’ති. ඡට්ඨං.
|
87
“මහණෙනි, තමහට හිත කැමැත්තාවූ කුලපුත්රයෝ යම් ශික්ෂාවෙක්හි හික්මෙද්ද, එබඳුවූ එක්සිය පනසක් ශික්ෂාපද අඩමසක් පාසා උදෙසීමට පැමිණෙයිද, මහණෙනි, ඒ සියලු ශික්ෂාපද ඇතුළත් වන්නාවූ මේ ශික්ෂා තුනක් වෙත්. කවර තුනක්ද? අධිශීල ශික්ෂාව, අධිචිත්ත ශික්ෂාව, අධිප්රඥා ශික්ෂාව යන මොහුයි. මහණෙනි, මේ ශික්ෂා තුනෙහි, ඒ සියලු ශික්ෂාපද ඇතුලත්වෙයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම ශීලය සම්පූර්ණ කරන්නේ වේද, සමාධිය එක්තරා ප්රමාණයකින් කරන්නේ වේද, ප්රඥාව එක්තරා ප්රමාණයකින් කරන්නේ වේද, හෙතෙම යම් කුඩා, අනුකුඩා ශික්ෂාපද වෙයිද, ඒ ශික්ෂාපදයන්ගේ වරදට පැමිණෙන්නේද වෙයි. වරදින් නැගී සිටින්නේද වෙයි. ඊට හේතු කවරේද?
“මහණෙනි, මෙහි මාර්ග ඵලයන්ට නුසුදුසු බව නොකියන ලදී. මහණෙනි, මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට සුදුසුවූ, මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට මුල්වූ, යම් ඒ ශික්ෂාපද කෙනෙක් වෙත්ද, එහි නිත්ය සිල් ඇත්තේ වෙයිද, පිහිටි සිල් ඇත්තේ වෙයිද, ශික්ෂා පදයන්හි සමාදන්ව හික්මෙයිද, හෙතෙම සංයෝජන තුනක් ක්ෂය කිරීමෙන් අපායෙහි නොවැටෙන ස්වභාවය ඇත්තාවූ, මාර්ග නියාමයෙන් නියතවූ, මතු මාර්ගත්රය පිහිටකොට ඇත්තාවූ, සෝවාන්වූවෙක් වෙයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම ශීලය සම්පූර්ණ කරන්නේ වේද, සමාධිය එක්තරා ප්රමාණයකින් කරන්නේ වේද, ප්රඥාව එක්තරා ප්රමාණයකින් කරන්නේ වේද, හෙතෙම යම් කුඩා, අනුකුඩා ශික්ෂාපද වෙයිද, ඒ ශික්ෂාපදයන්ගේ වරදට පැමිණෙන්නේද වෙයි. වරදින් නැගී සිටින්නේද වෙයි. ඊට හේතු කවරේද?
“මහණෙනි, මේ කාරණයෙහි මාර්ග ඵලයන්ට නුසුදුසු බව නොකියන ලදී. මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට යෝගයවූ, මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට මුල්වූ, යම් ශික්ෂාපද කෙනෙක් වෙත්ද, එහි නිත්ය සිල් ඇත්තේ වෙයිද, පිහිටි සිල් ඇත්තේ වෙයිද, ශික්ෂාපදයන්හි සමාදන්ව හික්මෙයිද, හෙතෙම තුන් සංයෝජනයන් ක්ෂය කිරීමෙන්, රාග, ද්වේෂ. මෝහයන් තුනීවූ හෙයින් සකදාගාමී නම් වෙයි. මේ කාම ලෝකයට එක් වරක්ම අවුත් දුක් කෙළවර කරයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම සීලය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, සමාධිය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, ප්රඥාව ප්රමාණයකින් සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, හෙතෙම යම් කුඩා, අනුකුඩා ශික්ෂාපද වෙත්ද, ඒ ශික්ෂාපදයන්ගෙන් වරදට පැමිණෙන්නේද වෙයි. නැගිටින්නේද වෙයි. ඊට හේතු කවරේද?
“මහණෙනි, මේ කාරණයෙහි මාර්ග ඵලයන්ට නුසුදුසු බව නොකියන ලදී. මාර්ගබ්රහ්මචර්ය්යාවට සුදුසුවූ, මාර්ගබ්රහ්මචර්ය්යාවට මුල්වූ, යම් ශික්ෂාපද කෙනෙක් වෙත්ද, එහි නිත්ය සිල් ඇත්තේ වෙයි. පිහිටි සිල් ඇත්තේ වෙයි. ශික්ෂාපදයන්හි සමාදන්ව හික්මෙයි. හෙතෙම ඕරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් බඹලොව ඕපපාතිකයෙක් වෙයි. ඒ බඹලොවින් ආපසු නොඑන ස්වභාවය ඇත්තාවූ, එහිම පිරිනිවෙන්නෙක් වෙයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම සීලය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, සමාධිය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, ප්රඥාව සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, හෙතෙම යම් කුඩා අනුකුඩා ශික්ෂාපද වෙත්ද, ඒ ශික්ෂාපදයන්ගෙන් වරදට පැමිණෙන්නේද වෙයි. නැගිටින්නේද වෙයි. ඊට හේතු කවරේද?
“මහණෙනි, එහි මාර්ගඵල ලැබීමට නුසුදුසු බව නොකියන ලදී. මාර්ගබ්රහ්මචර්ය්යාවට යෝග්යවූ, මාර්ගබ්රහ්මචර්ය්යාවට මුල්වූ යම් ශික්ෂාපද කෙනෙක් වෙත්ද, ඒ ශික්ෂාපදයන්හි නිත්ය සිල් ඇත්තේ වෙයිද, පිහිටි සිල් ඇත්තේ වෙයිද, ශික්ෂාපදයන්හි සමාදන්ව හික්මෙයිද, හෙතෙම ආශ්රවයන් ක්ෂය කිරීමෙන් ආශ්රව රහිතවූ අර්හත්ඵල සමාධියත්, අර්හත්ඵල ප්රඥාවත්, මේ ආත්මයෙහිම, තෙමේ විශේෂ ඥානයෙන් අවබෝධකොට ඊට පැමිණ වාසය කරයි.
“මහණෙනි, මෙසේ වනාහි කොටසක් පුරන්නාවූ පුද්ගලයා කොටසක් ලබයි. සම්පූර්ණකොට පුරන්නාවූ පුද්ගලයා සම්පූර්ණයෙන් ලබයි. මහණෙනි, මේ ශික්ෂාපදයෝ මෙසේ වඳ නොවන්නාහුයයි කියම්” යි වදාළ සේක.
|
7. දුතියසික්ඛාසුත්තං | 7. දුතිය සික්ඛාත්තය සූත්රය |
88
‘‘සාධිකමිදං, භික්ඛවෙ, දියඩ්ඪසික්ඛාපදසතං අන්වද්ධමාසං උද්දෙසං ආගච්ඡති යත්ථ අත්තකාමා කුලපුත්තා
‘‘ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලෙසු පරිපූරකාරී හොති සමාධිස්මිං මත්තසො කාරී පඤ්ඤාය මත්තසො කාරී. සො යානි තානි ඛුද්දානුඛුද්දකානි සික්ඛාපදානි තානි ආපජ්ජතිපි වුට්ඨාතිපි. තං කිස්ස හෙතු? න හි මෙත්ථ, භික්ඛවෙ, අභබ්බතා වුත්තා. යානි ච ඛො තානි සික්ඛාපදානි ආදිබ්රහ්මචරියකානි බ්රහ්මචරියසාරුප්පානි තත්ථ ධුවසීලො ච හොති ඨිතසීලො ච, සමාදාය සික්ඛති
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලෙසු පරිපූරකාරී හොති සමාධිස්මිං පරිපූරකාරී පඤ්ඤාය මත්තසො කාරී. සො යානි තානි ඛුද්දානුඛුද්දකානි සික්ඛාපදානි තානි ආපජ්ජතිපි වුට්ඨාතිපි. තං කිස්ස හෙතු? න හි මෙත්ථ, භික්ඛවෙ, අභබ්බතා වුත්තා. යානි ච ඛො තානි සික්ඛාපදානි ආදිබ්රහ්මචරියකානි බ්රහ්මචරියසාරුප්පානි තත්ථ ධුවසීලො ච හොති ඨිතසීලො ච, සමාදාය සික්ඛති සික්ඛාපදෙසු. සො පඤ්චන්නං ඔරම්භාගියානං සංයොජනානං පරික්ඛයා උද්ධංසොතො අකනිට්ඨගාමී. සො පඤ්චන්නං ඔරම්භාගියානං සංයොජනානං පරික්ඛයා සසඞ්ඛාරපරිනිබ්බායී හොති. සො පඤ්චන්නං ඔරම්භාගියානං සංයොජනානං පරික්ඛයා අසඞ්ඛාරපරිනිබ්බායී හොති. සො පඤ්චන්නං ඔරම්භාගියානං සංයොජනානං පරික්ඛයා උපහච්චපරිනිබ්බායී හොති. සො පඤ්චන්නං ඔරම්භාගියානං සංයොජනානං පරික්ඛයා අන්තරාපරිනිබ්බායී හොති.
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලෙසු පරිපූරකාරී හොති සමාධිස්මිං පරිපූරකාරී
‘‘ඉති ඛො, භික්ඛවෙ, පදෙසං පදෙසකාරී ආරාධෙති, පරිපූරං පරිපූරකාරී, අවඤ්ඣානි ත්වෙවාහං, භික්ඛවෙ, සික්ඛාපදානි වදාමී’’ති. සත්තමං.
|
88
“මහණෙනි, තමහට හිත කැමැත්තාවූ කුලපුත්රයෝ යම් ශීලයක්හි හික්මෙද්ද, අඩමසක් පාසා උදෙසීමට පැමිණෙන්නාවූ මේ ශීලය ශික්ෂාපද එක්සිය පණසක් වෙයි. මහණෙනි, ඒ සියලු ශික්ෂාපද ඇතුලත් වන්නාවූ මේ ශික්ෂා තුනක් වෙත්. කවර තුනක්ද? අධිශීල ශික්ෂාව, අධිවිත්ත ශික්ෂාව, අධිප්රඥා ශික්ෂාව යන මොහුය. මහණෙනි, මේ ත්රිශික්ෂාවෙහි ඒ සියලු ශික්ෂාපද ඇතුළත් වෙයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම සීලය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, සමාධිය ප්රමාණයකින් පුරන්නේ වෙයිද, ප්රඥාව ප්රමාණයකින් පුරන්නේ වෙයිද, හෙතෙම යම් කුඩා අනුකුඩා ශික්ෂාපද වෙත්ද, ඒ කුඩා අනුකුඩා ශික්ෂාපදයන්ගේ වරදට පැමිණෙන්නේද වෙයි. නැගිටින්නේ ද වෙයි. ඊට හේතු කවරේද?
“මහණෙනි, මෙහි මාර්ගඵලයන්ට නුසුදුසු බවක් නොකියන ලදී. මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට සුදුසුවූ, මාර්ගබ්රහ්මචර්ය්යාවට මුල්වූ, යම් ඒ ශික්ෂාපද කෙනෙක් වෙද්ද, එහි නිත්ය සිල් ඇත්තේ වෙයිද, පිහිටි සිල් ඇත්තේ වෙයිද, ශික්ෂාපදයන්හි සමාදන්ව හික්මෙයිද, හෙතෙම සංයෝජන තුනක් ක්ෂය කිරීමෙන් සත් වරක් කාම ලෝකයෙහි ඉපදීම සීමාකොට ඇති සෝවාන් පුද්ගලයෙක්ව, සත් වරක් දෙව් ලොවද, මිනිස් ලොවද සැරිසරා දුක් කෙළවර කරන්නේය.
“හෙතෙම සංයෝජන තුනක් ක්ෂය කිරීමෙන් කෝලා කෝල නම් සෝවාන් පුද්ගලයා වෙයි. භව දෙක තුනක සැරිසරා දුක් කෙළවර කරන්නේය.
“හෙතෙම සංයෝජන තුනක් ක්ෂය කිරීමෙන් ඒකබීජී නම් සෝවාන් පුද්ගලයා වෙයි. මිනිසත් බවක්ම ලබා දුක් කෙළවර කරයි.
“හෙතෙම සංයෝජන තුනක් ක්ෂය කොට රාග, දෝෂ, මෝහයන් තුනී වීමෙන් සකෘදාගාමී වෙයි. එක් වරක්ම මේ කාම ලෝකයට පැමිණ දුක් කෙළවර කරයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම සීලය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, සමාධිය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, ප්රඥාව ප්රමාණයකින් පුරන්නේ වෙයිද, හෙතෙම යම් කුඩා, අනුකුඩා ශික්ෂාපද වෙත්ද, ඒ ශික්ෂාපදයන්ගේ වරදට පැමිණෙන්නේද වෙයි. නැගිටින්නේ ද වෙයි. ඊට හේතු කවරේද?
“මහණෙනි, එය මාර්ග ඵලයන්ට නුසුදුසු බව නොකියන ලදී. මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට යෝග්යවූ, මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට මුල්වූ, යම් ශික්ෂාපද කෙනෙක් වෙද්ද, එහි නිත්ය සිල් ඇත්තේ වෙයිද, පිහිටි සිල් ඇත්තේ වෙයිද, ශික්ෂාපදයන්හි සමාදන්ව හික්මෙයිද, හෙතෙම ඕරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් උද්ධං සෝත අකනිට්ඨගාමී නම් (සුද්ධාවාස භූමියෙහි ඉපිද පිළිවෙලින් අකනිටා බඹලොව දක්වා ගොස් අකනිටා බඹලොවදී පිරිනිවෙන) අනාගාමී පුද්ගලයා වෙයි.
“හෙතෙම ඕරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් සසංස්කාර පරිනිබ්බායී නම් (උත්සාහයෙන් රහත් බවට පැමිණෙන) අනාගාමී පුද්ගලයා වෙයි. හෙතෙම ඕරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් අසංස්කාර පරිනිබ්බායී නම් (උත්සාහයක් නැතිව රහත් බවට පැමිණෙන) අනාගාමී පුද්ගලයා වෙයි.
“හෙතෙම ඕරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් උපහච්ච පරිනිබ්බායී නම් (අවිහාදියෙහි ඉපිද එහි ආයුෂයෙන් භාගයක් ඉක්මවා රහත්ව පිරිනිවෙන) අනාගාමී පුද්ගලයා වෙයි. හෙතෙම ඕරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් අන්තරා පරිනිබ්බායී නම් (අවිහාදියෙහි ඉපිද ආයුෂ බාගයක් නොයික්මවා රහත්ව පිරිනිවෙන) අනාගාමී පුද්ගලයා වෙයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම සීලය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, සමාධිය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, ප්රඥාව ප්රමාණයකින් පුරන්නේ වෙයිද, හෙතෙම යම් කුඩා, අනුකුඩා ශික්ෂාපද වෙත්ද, ඒ ශික්ෂාපදයන්ගේ වරදට පැමිණෙන්නේද වෙයි. නැගිටින්නේ ද වෙයි. ඊට හේතු කවරේද?
“මහණෙනි, එහි මාර්ග ඵලයන්ට නුසුදුසු බවක් නොකියන ලදී. මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට සුදුසුවූ, මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට මුල්වූ, යම් ශික්ෂාපද කෙනෙක් වෙද්ද, එහි නිත්ය සිල් ඇත්තේද වෙයි, පිහිටි සිල් ඇත්තේද වෙයි, ශික්ෂාපදයන්හි සමාදන්ව හික්මෙයි, හෙතෙම ආශ්රවයන් ක්ෂය කිරීමෙන් ආශ්රව රහිතවූ අර්හත්ඵල සමාධියත්, අර්හත්ඵල ප්රඥාවත් මේ ආත්මයෙහි තමාම විශේෂ ඥානයෙන් ප්රත්යක්ෂකොට ඊට පැමිණ වාසය කරයි.
“මහණෙනි, මෙසේ වනාහි කොටසක් සම්පූර්ණ කරන්නේ, කොටසක් ලබයි. සියල්ල සම්පූර්ණ කරන්නේ සියල්ල ලබයි. මහණෙනි, මෙසේ ශික්ෂාපද නොවඳයයි කියමි” යි වදාළ සේක.
|
8. තතියසික්ඛාසුත්තං | 8. තෘතීය සික්ඛාත්තය සූත්රය |
89
‘‘සාධිකමිදං
‘‘ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලෙසු පරිපූරකාරී හොති සමාධිස්මිං පරිපූරකාරී පඤ්ඤාය පරිපූරකාරී. සො යානි තානි ඛුද්දානුඛුද්දකානි සික්ඛාපදානි තානි ආපජ්ජතිපි වුට්ඨාතිපි. තං කිස්ස හෙතු? න හි මෙත්ථ, භික්ඛවෙ, අභබ්බතා වුත්තා. යානි ච ඛො තානි සික්ඛාපදානි ආදිබ්රහ්මචරියකානි බ්රහ්මචරියසාරුප්පානි තත්ථ ධුවසීලො ච හොති ඨිතසීලො ච, සමාදාය සික්ඛති සික්ඛාපදෙසු. සො ආසවානං ඛයා අනාසවං චෙතොවිමුත්තිං පඤ්ඤාවිමුත්තිං
‘‘ඉති
|
89
“මහණෙනි, තමහට හිත කැමැත්තාවූ කුලපුත්රයෝ යම් ශික්ෂාවෙක්හි හික්මෙද්ද, එබඳුවූ එක්සිය පනසක් ශික්ෂාපද අඩමසක් පාසා උදෙසීමට පැමිණෙයිද, මහණෙනි, ඒ සියලු ශික්ෂාපද ඇතුළත් වන්නාවූ මේ ශික්ෂා තුනක් වෙත්. කවර තුනක්ද? අධිශීල ශික්ෂාව, අධිචිත්ත ශික්ෂාව, අධිප්රඥා ශික්ෂාව යන මොහුයි. මහණෙනි, මේ ශික්ෂා තුනෙහි, ඒ සියලු ශික්ෂාපද ඇතුලත්වෙයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම සීලය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, සමාධිය සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, ප්රඥාව සම්පූර්ණ කරන්නේ වෙයිද, හෙතෙම යම් ඒ කුඩා අනුකුඩා ශික්ෂාපද කෙනෙක් වෙත්ද, ඒ ශික්ෂාපදයන්ගෙන් වරදට පැමිණෙන්නේද වෙයි. නැගිටින්නේ ද වෙයි. ඊට හේතු කවරේද?
“මහණෙනි, එහි මාර්ග ඵලයන්ට නුසුදුසු බවක් නොකියන ලදී. මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට සුදුසුවූ, මාර්ග බ්රහ්මචර්ය්යාවට මුල්වූ, යම් ශික්ෂාපද කෙනෙක් වෙද්ද, එහි නිත්ය සිල් ඇත්තේද වෙයි, පිහිටි සිල් ඇත්තේද වෙයි, ශික්ෂාපදයන්හි සමාදන්ව හික්මෙයි, හෙතෙම ආශ්රවයන් ක්ෂය කිරීමෙන් අර්හත්ඵල සමාධියත්, අර්හත්ඵල ප්රඥාවත් මේ ආත්මයෙහිම තෙමේම විශේෂ නුවණින් ප්රත්යක්ෂකොට ඊට පැමිණ වාසය කරයි.
“ඊට නොපැමිණෙන්නේ, එය ප්රතිවේධ නොකරන්නේ, ඔරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් අන්තරා පරිනිබ්බායී නම් පුද්ගලයා වෙයි.
“ඊට නොපැමිණෙන්නේ, එය ප්රතිවේධ නොකරන්නේ, ඔරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් උපහච්ච පරිනිබ්බායී නම් අනාගාමී පුද්ගලයා වෙයි.
“ඊට නොපැමිණෙන්නේ, එය ප්රතිවේධ නොකරන්නේ, ඔරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් අසංඛාර පරිනිබ්බායී නම් අනාගාමී පුද්ගලයා වෙයි.
“ඊට නොපැමිණෙන්නේ, එය ප්රතිවේධ නොකරන්නේ, ඔරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් සසංස්කාර පරිනිබ්බායී නම් පුද්ගලයා වෙයි.
“ඊට නොපැමිණෙන්නේ, එය ප්රතිවේධ නොකරන්නේ, ඔරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂය කිරීමෙන් උද්ධං සොත අකනිට්ඨාගාමී නම් අනාගාමී පුද්ගලයා වෙයි.
“ඊට නොපැමිණෙන්නේ, එය ප්රතිවේධ නොකරන්නේ, සංයෝජන තුනක් ක්ෂය කිරීමෙන් රාග දෝස බාගයක් තුනීවූ හෙයින් සකදාගාමී නම් වෙයි. වරක් මේ කාම ලෝකයට පැමිණ දුක් කෙළවර කරයි.
“ඊට නොපැමිණෙන්නේ, එය ප්රතිවේධ නොකරන්නේ, සංයෝජන තුනක් ක්ෂය කිරීමෙන් ඒකබීජී නම් සෝවාන් පුද්ගලයා වෙයි. මිනිසත් බවක්ම ලබා දුක් කෙළවර කරයි.
“ඊට නොපැමිණෙන්නේ, එය ප්රතිවේධ නොකරන්නේ, සංයෝජන තුනක් ක්ෂය කිරීමෙන් කෝලංකෝල නම් සෝවාන් පුද්ගලයා වෙයි. භව දෙක තුනක සැරිසරා දුක් කෙළවර කරයි.
“ඊට නොපැමිණෙන්නේ, එය ප්රතිවේධ නොකරන්නේ, සංයෝජන තුනක් ක්ෂය කිරීමෙන් සත්තක්ඛත්තු පරම නම් සෝතාපන්නයා වෙයි. සත් වරක් දෙව් ලොවද, මිනිස් ලොවද සැරිසරා දුක් කෙළවර කරයි.
“මහණෙනි, මෙසේ වනාහි සම්පූර්ණ කරන්නේ, සම්පූර්ණයෙන් ලබයි. කොටසක් පුරන්නේ කොටසක් ලබයි. මහණෙනි, මෙසේ වනාහි ශික්ෂාපද නොවඳයයි කියමි.”
|
9. පඨමසික්ඛත්තයසුත්තං | 9. චතුත්ථ සික්ඛත්තය සූත්රය |
90
‘‘තිස්සො
‘‘කතමා ච, භික්ඛවෙ, අධිසීලසික්ඛා? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලවා හොති...පෙ.... සමාදාය සික්ඛති සික්ඛාපදෙසු. අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, අධිසීලසික්ඛා.
‘‘කතමා ච, භික්ඛවෙ, අධිචිත්තසික්ඛා? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු විවිච්චෙව කාමෙහි...පෙ.... චතුත්ථං ඣානං උපසම්පජ්ජ විහරති. අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, අධිචිත්තසික්ඛා.
‘‘කතමා ච, භික්ඛවෙ, අධිපඤ්ඤාසික්ඛා? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු ‘ඉදං දුක්ඛ’න්ති යථාභූතං පජානාති...පෙ.... ‘අයං දුක්ඛනිරොධගාමිනී පටිපදා’ති යථාභූතං පජානාති. අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, අධිපඤ්ඤාසික්ඛා. ඉමා ඛො, භික්ඛවෙ, තිස්සො සික්ඛා’’ති. නවමං.
|
90
“මහණෙනි, මේ ශික්ෂා තුණෙකි. කවර තුනක්ද? අධිශීල ශික්ෂාවද, අධිචිත්ත ශික්ෂාවද, අධිප්රඥා ශික්ෂාවද වෙයි. මහණෙනි, අධිශීල ශික්ෂාව කවරේද?
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම සිල් ඇත්තේ වෙයිද, ප්රාතිමොක්ෂ සංවර සීලයෙන් සංවරව, ආචාර ගෝචර දෙකින් සමන්විතව, කුඩා වරදෙහි පවා භය දක්නා සුලුව, ශික්ෂාපදයන්හි දැඩිව ගෙන හික්මෙයිද, මහණෙනි, මෙය අධිශීල ශික්ෂාවයයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, අධිචිත්ත ශික්ෂාව කවරේද? මහණෙනි, මෙහි මහණ තෙම කාමයන්ගෙන් වෙන්වම, අකුසලයන්ගෙන් වෙන්වම, ..., චතුර්ථ ධ්යානයට පැමිණ වාසය කරයිද, මහණෙනි, මෙය අධිචිත්ත ශික්ෂාවයයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, අධිප්රඥා ශික්ෂාව නම් කවරේද? මහණෙනි, මෙහි මහණ තෙම මෙය දුකයයි තත්වූ පරිදි දනීද, මේ තෘෂ්ණාව දුක් ඉපදීමට හේතුවයයි තත්වූ පරිද්දෙන් දනී. මේ නිවණ දුක් නැතිවන තැනයයි තත්වූ පරිද්දෙන් දනී. මෙය දුක්ඛ නිරෝධ ගාමිණී ප්රතිපදාවයයි තත්වූ පරිදි දනීද, මහණෙනි, මෙය අධි ප්රඥා ශික්ෂාවයයි කියනු ලැබේ. මහණෙනි, මේ වනාහි ත්රි ශික්ෂාව වෙයි.
|
10. දුතියසික්ඛත්තයසුත්තං | 10. පඤ්චම සික්ඛත්තය සූත්රය |
91
‘‘තිස්සො
‘‘කතමා ච, භික්ඛවෙ, අධිසීලසික්ඛා? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සීලවා හොති...පෙ.... සමාදාය සික්ඛති සික්ඛාපදෙසු. අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, අධිසීලසික්ඛා.
‘‘කතමා ච, භික්ඛවෙ, අධිචිත්තසික්ඛා? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු විවිච්චෙව කාමෙහි...පෙ.... චතුත්ථං ඣානං
‘‘කතමා ච, භික්ඛවෙ, අධිපඤ්ඤාසික්ඛා? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු ආසවානං ඛයා අනාසවං චෙතොවිමුත්තිං පඤ්ඤාවිමුත්තිං දිට්ඨෙව ධම්මෙ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහරති. අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, අධිපඤ්ඤා සික්ඛා. ඉමා
‘‘අධිසීලං
ථාමවා ධිතිමා ඣායී, සතො ගුත්තින්ද්රියො
(උප්පත්තින්ද්රියො (ක.)) චරෙ.
‘‘යථා පුරෙ තථා පච්ඡා, යථා පච්ඡා තථා පුරෙ;
යථා අධො තථා උද්ධං, යථා උද්ධං තථා අධො.
‘‘යථා
අභිභුය්ය දිසා සබ්බා, අප්පමාණසමාධිනා.
‘‘තමාහු සෙඛං පටිපදං
(පාටිපදං (?) ම. නි. 2.27 පස්සිතබ්බං), අථො සංසුද්ධචාරියං
(සංසුද්ධචාරණං (සී. පී.), සංසුද්ධචාරිනං (ස්යා. කං.));
තමාහු ලොකෙ සම්බුද්ධං, ධීරං පටිපදන්තගුං.
‘‘විඤ්ඤාණස්ස නිරොධෙන, තණ්හාක්ඛයවිමුත්තිනො;
පජ්ජොතස්සෙව නිබ්බානං, විමොක්ඛො හොති චෙතසො’’ති. දසමං;
|
91
“මහණෙනි, මේ ශික්ෂා තුණෙකි. කවර තුනක්ද? අධිශීල ශික්ෂාවද, අධිචිත්ත ශික්ෂාවද, අධිප්රඥා ශික්ෂාවද වෙයි. මහණෙනි, අධිශීල ශික්ෂාව කවරේද?
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම සිල් ඇත්තේ වෙයිද, ප්රාතිමොක්ෂ සංවර සීලයෙන් සංවරව, ආචාර ගෝචර දෙකින් සමන්විතව, කුඩා වරදෙහි පවා භය දක්නා සුලුව, ශික්ෂාපදයන්හි දැඩිව ගෙන හික්මෙයිද, මහණෙනි, මෙය අධිශීල ශික්ෂාවයයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, අධිචිත්ත ශික්ෂාව කවරේද? මහණෙනි, මෙහි මහණ තෙම කාමයන්ගෙන් වෙන්වම, අකුසලයන්ගෙන් වෙන්වම, විතර්ක සහිත, විචාර සහිත, විවේකයෙන් හටගත් ප්රීතිය හා සැපය ඇති, චතුර්ථ ධ්යානයට පැමිණ වාසය කරයිද, මහණෙනි, මෙය අධිචිත්ත ශික්ෂාවයයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, අධිප්රඥා ශික්ෂාව කවරේද? මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම ආශ්රවයන් ක්ෂය කිරීමෙන්, ආශ්රව රහිත අර්හත්ඵල සමාධියත්, අර්හත්ඵල ප්රඥාවත් මේ ආත්මයෙහිම තමා විශේෂ ප්රඥාවෙන් දැන, ඊට පැමිණ වාසය කරහිද, මහණෙනි, මෙය අධි ප්රඥා ශික්ෂාවයයි කියනු ලැබේ. මහණෙනි, මේ ශික්ෂා තුන වෙති.
“දැඩි වීර්ය්ය ඇත්තාවූද, ප්රඥා ඇත්තාවූද, ධ්යාන වඩන්නාවූද, සිහි ඇත්තාවූද, රක්නාලද ඉන්ද්රිය ඇත්තාවූද, වීර්ය්යවත් පුද්ගල තෙමේ, අධිශීල ශික්ෂා, අධිචිත්ත ශික්ෂා, අධිප්රඥා ශික්ෂා යන ශික්ෂාත්රයෙහි හැසිරෙන්නේය.
“පළමු යම් සේද, පසුවද එසේ, පසුව යම් සේද, පළමුව එසේ, යටි කයෙහි යම් සේද, උඩු කයෙහිත් එසේ, උඩු කයෙහි යම් සේද, යටි කයෙහිත් එසේ,
“දවල් යම් සේද, රාත්රියෙහිත් එසේ, රාත්රියෙහි යම් සේද, දවල්ද එසේ, අර්හත් මාර්ග සමාධියෙන් සියලු දිශාවන්හි ආරම්මණයන් මැඩ පවත්වා හැසිරෙන්නේය.
“ඔහු ශෛක්ෂ (හික්මෙන්නෙක්) යයිද, පිළිපන්නෙකැයිද, පිරිසිදු සිල් ඇත්තෙකැයිද, ලෝකයෙහි චතුස්සත්යය අවබෝධ කළ කෙනෙකැයිද, වීර්ය්ය ඇත්තෙකැයිද, ප්රතිපත්තියේ කෙළවරට පැමිණියෙකැයිද කියත්.”
“තෘෂ්ණා ක්ෂය විමුක්තියයයි කියන ලද අර්හත්ඵල විමුක්තියෙන් යුක්තවූවහුගේ අවසාන විඤ්ඤාණය නිරුද්ධවීමෙන් ප්රදීපයාගේ නිවීම මෙන් චිත්තයාගේ මිදීම වන්නේය.”
|
11. සඞ්කවාසුත්තං | 11. පඞ්කධා සූත්රය |
92
එකං සමයං භගවා කොසලෙසු චාරිකං චරමානො මහතා භික්ඛුසඞ්ඝෙන සද්ධිං යෙන සඞ්කවා
(පඞ්කධා (සී. ස්යා. කං. පී.)) නාම කොසලානං නිගමො තදවසරි. තත්ර සුදං භගවා සඞ්කවායං විහරති. තෙන ඛො පන සමයෙන කස්සපගොත්තො නාම භික්ඛු සඞ්කවායං ආවාසිකො හොති. තත්ර සුදං භගවා සික්ඛාපදපටිසංයුත්තාය ධම්මියා කථාය භික්ඛූ සන්දස්සෙති සමාදපෙති සමුත්තෙජෙති සම්පහංසෙති. අථ ඛො කස්සපගොත්තස්ස භික්ඛුනො භගවති සික්ඛාපදපටිසංයුත්තාය ධම්මියා කථාය භික්ඛූ සන්දස්සෙන්තෙ සමාදපෙන්තෙ සමුත්තෙජෙන්තෙ සම්පහංසෙන්තෙ අහුදෙව අක්ඛන්ති අහු අප්පච්චයො - ‘‘අධිසල්ලිඛතෙවායං
(අධිසල්ලෙඛතෙවායං (ස්යා. කං. ක.)) සමණො’’ති. අථ ඛො භගවා සඞ්කවායං යථාභිරන්තං
අථ ඛො කස්සපගොත්තස්ස භික්ඛුනො අචිරපක්කන්තස්ස භගවතො අහුදෙව කුක්කුච්චං අහු විප්පටිසාරො - ‘‘අලාභා වත මෙ, න වත මෙ ලාභා
‘‘එකමිදං, භන්තෙ, සමයං භගවා සඞ්කවායං විහරති, සඞ්කවා නාම කොසලානං නිගමො. තත්ර, භන්තෙ, භගවා සික්ඛාපදපටිසංයුත්තාය ධම්මියා කථාය භික්ඛූ සන්දස්සෙසි සමාදපෙසි සමුත්තෙජෙසි සම්පහංසෙසි. තස්ස මය්හං භගවති සික්ඛාපදපටිසංයුත්තාය ධම්මියා කථාය භික්ඛූ සන්දස්සෙන්තෙ සමාදපෙන්තෙ සමුත්තෙජෙන්තෙ සම්පහංසෙන්තෙ අහුදෙව අක්ඛන්ති අහු අප්පච්චයො
‘‘තග්ඝ තං
(තග්ඝ ත්වං (සී. පී.)), කස්සප, අච්චයො අච්චගමා යථාබාලං යථාමූළ්හං යථාඅකුසලං, යස්ස තෙ මයි සික්ඛාපදපටිසංයුත්තාය ධම්මියා කථාය භික්ඛූ සන්දස්සෙන්තෙ සමාදපෙන්තෙ සමුත්තෙජෙන්තෙ සම්පහංසෙන්තෙ අහුදෙව අක්ඛන්ති අහු අප්පච්චයො - ‘අධිසල්ලිඛතෙවායං සමණො’ති. යතො ච ඛො ත්වං, කස්සප, අච්චයං අච්චයතො දිස්වා යථාධම්මං පටිකරොසි, තං තෙ මයං පටිග්ගණ්හාම. වුද්ධිහෙසා, කස්සප, අරියස්ස විනයෙ යො අච්චයං අච්චයතො දිස්වා යථාධම්මං පටිකරොති, ආයතිං සංවරං ආපජ්ජති.
‘‘ථෙරො චෙපි
‘‘මජ්ඣිමො චෙපි, කස්සප, භික්ඛු හොති...පෙ.... නවො චෙපි, කස්සප, භික්ඛු හොති න සික්ඛාකාමො න සික්ඛාසමාදානස්ස වණ්ණවාදී, යෙ චඤ්ඤෙ භික්ඛූ න සික්ඛාකාමා තෙ ච න සික්ඛාය සමාදපෙති, යෙ චඤ්ඤෙ භික්ඛූ සික්ඛාකාමා තෙසඤ්ච න වණ්ණං භණති භූතං තච්ඡං කාලෙන, එවරූපස්සාහං, කස්සප, නවස්ස භික්ඛුනො න වණ්ණං භණාමි. තං කිස්ස හෙතු? සත්ථා හිස්ස වණ්ණං භණතීති අඤ්ඤෙ නං භික්ඛූ භජෙය්යුං, යෙ නං භජෙය්යුං
‘‘ථෙරො
‘‘මජ්ඣිමො චෙපි, කස්සප, භික්ඛු හොති සික්ඛාකාමො...පෙ.... නවො චෙපි, කස්සප, භික්ඛු හොති සික්ඛාකාමො සික්ඛාසමාදානස්ස වණ්ණවාදී, යෙ චඤ්ඤෙ භික්ඛූ න සික්ඛාකාමා තෙ ච සික්ඛාය සමාදපෙති, යෙ චඤ්ඤෙ භික්ඛූ සික්ඛාකාමා තෙසඤ්ච වණ්ණං භණති භූතං තච්ඡං කාලෙන, එවරූපස්සාහං, කස්සප, නවස්ස භික්ඛුනො වණ්ණං භණාමි. තං කිස්ස හෙතු? සත්ථා හිස්ස වණ්ණං භණතීති අඤ්ඤෙ නං භික්ඛූ භජෙය්යුං, යෙ නං භජෙය්යුං ත්යාස්ස
|
92
“එක් සමයෙක්හි භාග්යවතුන් වහන්සේ කොසොල් රට මහත් භික්ෂු සංඝයා හා සමග චාරිකාවෙහි වඩිනුයේ පඞ්කධා නම් කොසොල් රට වාසීන්ගේ නියම්ගම යම් තැනෙක්හිද, එහි වැඩියහ. එතල්හි භාග්යවතුන් වහන්සේ පඞ්කධා නම් කොසොල් රට වාසීන්ගේ නියම්ගමෙහි වාසය කරත්. එකල්හි කස්සපගොත්ත නම් මහණ තෙමේ ආවාස අලුත්වැඩියා කිරීමෙහි යෙදී වාසය කරයි.
“එකල්හි භාග්යවතුන් වහන්සේ භික්ෂූන්ට දැහැමි කථාවකින් කරුණු ඉදිරිපත්කොට දක්වන සේක. සමාදන් කරවන සේක. උත්සාහවත් කරවන සේක. සිත් පහදවන සේක. එකල්හි කස්සපගොත්ත භික්ෂුවට ශික්ෂාපදයන්ගෙන් යුත් දැහැමි කථාවකින් භික්ෂූන්ට කරුණු දක්වන්නාවූ සමාදන් කරවන්නාවූ, උත්සාහවත් කරවන්නාවූ, සිත් තියුණු කරවන්නාවූ, සිත් පහදවන්නාවූ, භාග්යවතුන් වහන්සේ කෙරෙහි, ‘මේ ශ්රමණ තෙමේ පමණ ඉක්මවා හාර හාරා කරුණු කියන්නේය’ යි නොඉවසීමක්, නොසතුටක් උපන.
“ඉක්බිති භාග්යවතුන් වහන්සේ කැමතිතාක් පඞ්කධා නියම්ගමෙහි වාසයකොට, රජගහනුවර යම් තැනෙක්හිද, එහි චාරිකාවෙහි වැඩියහ. පිළිවෙලින් චාරිකාවෙහි වඩින සේක්, රජගහනුවර යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිනියහ. පැමිණ, රාජගහේ ගිජ්ඣකූට පර්වතයෙහි වාසය කළ සේක.
“ඉක්බිති භාග්යවතුන් වහන්සේ වැඩි නොබෝ වේලාවකින්, කස්සපගොත්ත භික්ෂූහුට මෙවැනි සිතක් ඇතිවිය. “ශික්ෂාපදයන්ගෙන් යුත් දැහැමි කථාවකින් භික්ෂූන්ට කරුණු දක්වන්නාවූ, සමාදන් කරවන්නාවූ, උත්සාහවත් කරවන්නාවූ, සිත් පහදවන්නාවූ, භාග්යවතුන් වහන්සේ කෙරෙහි, ‘මේ ශ්රමණ තෙමේ පමණ ඉක්මවා හාර හාරා කරුණු දක්වන්නේය’ යි මාහට නොඉවසීමක්, නොසතුටක් පහළවිය. එය මට අලාභයකි. ඒකාන්තයෙන් එය මට ලාභයක් නොවේ. මා විසින් නපුරුව ලබන ලද්දකි. යහපත්කොට ලබන ලද්දක් නොවේය’ යි පසුතැවීමක්, විපිළිසර බවක් ඇතිවිය. ‘මම භාග්යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණෙන්නෙම් නම් පැමිණ, භාග්යවතුන් වහන්සේගේ සමීපයෙහි වරද, වරද වශයෙන් ප්රකාශ කරන්නෙම් නම් යහපතැ’ යි සිතීය.
“ඉක්බිති කස්සපගොත්ත භික්ෂු තෙම සෙනසුන තැන්පත්කොට තබා, පාත්ර සිවුරුගෙන, රජගහනුවර යම් තැනෙක්හිද, ගිජ්ඣකූට පර්වතය යම් තැනෙක්හිද, භාග්යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්යවතුන් වහන්සේ වැඳ එක්පසෙක හිඳ ගත්තේය. එක්පසෙක හිඳගත් කස්සපගොත්ත භික්ෂු තෙම භාග්යවතුන් වහන්සේට මෙසේ කීය.
“ස්වාමීනි, එක් අවස්ථාවෙක භාග්යවතුන් වහන්සේ පඞ්කධා නම් කෙසොල් රට වාසීන්ගේ නියම්ගමෙහි වසන සේක. එකල්හි භාග්යවතුන් වහන්සේ ශික්ෂාපදයන්ගෙන් යුත් දැහැමි කථාවෙන් භික්ෂූන්ට කරුණු දක්වන සේක. සමාදන් කරවන සේක. උත්සාහ කරවන සේක. සිත් පහදවන සේක. ස්වාමීනි, ඒ මට භික්ෂූන්ට කරුණු දක්වන්නාවූ, සමාදන් කරවන්නාවූ, උත්සාහවත් කරවන්නාවූ, සිත් පහදවන්නාවූ, භාග්යවතුන් වහන්සේ කෙරෙහි, ‘මේ ශ්රමණ තෙම පමණ ඉක්මවා හාර හාරා කියන්නේය’ යි නොඉවසීමක්, නොසතුටු බවක් පහළවිය.
“ඉක්බිති භාග්යවතුන් වහන්සේ පඞ්කධා නියම්ගමෙහි කැමතිතාක් වාසය කොට, රජගහනුවර යම් තැනෙක්හිද, එහි චාරිකාවෙහි වැඩි සේක. ඒ භාග්යවතුන් වහන්සේ වැඩි නොබෝ වේලාවකින් මට පසුතැවීමක්, විපිළිසර බවක් ඇතිවිය. ශික්ෂාපදයන්ගෙන් යුත් ධර්ම කථාවෙන් භික්ෂූන්ට කරුණු දක්වන්නාවූ, සමාදන් කරවන්නාවූ, උත්සාහවත් කරවන්නාවූ, සිත් පහදවන්නාවූ භාග්යවතුන් වහන්සේ කෙරෙහි, ‘මේ ශ්රමණ තෙමේ පමණ ඉක්මවා හාර හාරා කියන්නේය’ යි නොඉවසීමක්, නොසතුටු බවක් පහළවිය. එය මට අලාභයකි. ලාභයක් නොවේ. මා විසින් නපුරු ලැබීමක් ලබන ලදී. යහපත් ලැබීමක් නොලබන ලදී” කියායි.
“මම භාග්යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණෙම් නම්, පැමිණ භාග්යවතුන් වහන්සේ සමීපයෙහි වරද වරද වශයෙන් ප්රකාශ කරන්නෙම් නම් යහපතැයි අදහස්වීය” යි කීය.
“ස්වාමීනි, ශික්ෂාපදයන්ගෙන් යුත් ධර්ම කථාවෙන් භික්ෂූන්ට කරුණු දක්වන්නාවූ, සමාදන් කරවන්නාවූ, උත්සාහවත් කරවන්නාවූ, සිත් පහදවන්නාවූ භාග්යවතුන් වහන්සේ කෙරෙහි, ‘මේ ශ්රමණ තෙමේ පමණ ඉක්මවා හාර හාරා කියන්නේය’ යි නොඉවසීමෙන්, නොසතුට පහළකිරීමෙන් බාලයකු මෙන්, මෝඩයතු මෙන්, අදක්ෂයකු මෙන් අපරාධය තෙම මා ඉක්මවා ගියේය. ස්වාමීනි, භාග්යවතන් වහන්සේ මත්තෙහි සංවරය පිණිස ඒ මාගේ අපරාධය පිළිගන්නා සේක්වා” යි කීය.
“කස්සපය, ශික්ෂාපදයන්ගෙන් යුත් ධර්ම කථාවකින් භික්ෂූන්ට කරුණු දක්වන්නාවූ, සමාදන් කරවන්නාවූ, උත්සාහවත් කරවන්නාවූ, සිත් පහදවන්නාවූ භාග්යවතුන් වහන්සේ කෙරෙහි, ‘මේ ශ්රමණ තෙමේ පමණ ඉක්මවා හාර හාරා කියන්නේය’ යි නොඉවසීමෙන්, නොසතුට පහළකිරීමෙන් අපරාධය තෙමේ බාලයකු සේ, මෝඩයතු සේ, අදක්ෂයකුසේ ඒකාන්තයෙන් තා ඉක්ම ගියේය.
“කස්සපය, යම් කලෙක පටන් තෝ වරද, වරද වශයෙන් දැක, ධර්මයවූ පරිද පිළියම් කෙරෙහි නම් අපි තාගේ වරද පිළිගනිමු.
“කස්සපය, යමෙක් වරද, වරද වශයෙන් දැක, ධර්මයවූ පරිදි පිළියම් කෙරේ නම්, මත්තෙහි සංවරයට පැමිණේ නම්, එය ආර්ය්ය විනයෙහි අභිවෘද්ධිය වෙයි.
“කස්සපය, ස්ථවිරවූ භික්ෂුවක් නමුත් ශික්ෂාකාමී නොවේද, ශික්ෂාපද පිරීමෙහි ගුණ නොකියන්නේ වේද, ශික්ෂාකාමී නොවූ යම් අන්ය භික්ෂූහු වෙත් නම් ඔවුන් ශික්ෂා සම්පූර්ණ කිරීමෙහි නොයොදවන්නේ වෙයිද, ශික්ෂාකාමීවූ යම් අන්ය භික්ෂූහු වෙත් නම්, සුදුසු කාලයෙහි ඔවුන්ගේ ඇති විද්යමාන ගුණ ප්රකාශ නොකෙරේ නම්, කස්සපය, මම එවැනි ස්ථවිර භික්ෂුවකගේ ගුණ නොකියමි. ඊට හේතු කවරේද?
“ශාස්තෲ තෙම ඔහුගේ ගුණ කියායයි අන්ය භික්ෂූහු ඔහු භජනය කරන්නාහුය. යම් කෙනෙක් ඔහු භජනය කරත් නම් ඔවුහු ඔහුගේ ගති පැවතුම් අනුව යන්නාහුය. ඔවුන්ට එය බොහෝ කාලයක් අහිත පිණිස, දුක් පිණිස වන්නේය. කස්සපය, එහෙයින් මම එවැනි ස්ථවිර භික්ෂුවකගේ ගුණ නොකියමි.
“කස්සපය, මධ්යමවූ භික්ෂුවක්ද, නවකවූ භික්ෂුවක්ද ශික්ෂාකාමී නොවේද, ශික්ෂාපද පිරීමෙහි ගුණ නොකියන්නේ වේද, යම් ඒ අන්ය භික්ෂූහු ශික්ෂාව නොපුරත්ද, ඔවුන් ශික්ෂා පිරීමෙහි සමාදන් නොකරවයි නම් යම් ඒ අන්ය භික්ෂූහු ශික්ෂාකාමී වෙත්ද, ඇත්තාවූ, විද්යමානවූ, ඔවුන්ගේ ගුණ සුදුසු කාලයෙහි නොකියයි නම් කස්සපය, මම එවැනිවූ නවක භික්ෂුවකගේ ගුණ නොකියමි. ඊට හේතු කවරේද?
“ශාස්තෲ තෙමේ ඔහුගේ ගුණ කියායයි අන්ය භික්ෂූහු ඔහු භජනය කරන්නාහුය. යම් කෙනෙක් ඔහු භජනය කරන්නාහුද, ඔවුහු ඔහුගේ ගති පැවතුම් අනුව යන්නාහුය. ඔවුන්ට එය බොහෝ කාලයක් අහිත පිණිස, දුක් පිණිස වන්නේය. කස්සපය, එහෙයින් මම එවැනි නවක භික්ෂුවකගේ ගුණ නොකියමි.
“කස්සපය, ස්ථවිර භික්ෂුවක් ශික්ෂාකාමී වෙයිද, ශික්ෂා පිරීමෙහි ගුණ කියන්නේ වෙයිද, යම් ඒ අන්ය භික්ෂූහු ශික්ෂා නුපුරත් නම්, ඔවුන් ශික්ෂා පිරීමෙහි යොදවත්ද, යම් ඒ අන්ය භික්ෂූහු ශික්ෂාකාමී වෙත්නම්, ඇත්තාවූ, විද්යමානවූ, ඔවුන්ගේ ගුණ සුදුසු කාලයෙහි කියන්නේද,
“මම ඒ ස්ථවිර භික්ෂුවගේ ගුණ කියමි. කුමක් හෙයින්ද?
“ශාස්තෲ තෙමේ ඔහුගේ ගුණ කියායයි අන්ය භික්ෂූහු ඔහු භජනය කරන්නාහුය. ඔවුහු ඔහුගේ ගති පැවතුම් අනුව යන්නාහුය. එය ඔවුන්ට බොහෝ කාලයක් හිත පිණිස, සැප පිණිස වන්නේය. කස්සපය, එහෙයින් මම එවැනි ස්ථවිර භික්ෂුවගේ ගුණ කියමි.
“කස්සපය, මධයමවූ භික්ෂුවක්ද ශික්ෂාකාමී වෙයිද, ශික්ෂා පිරීමෙහි ගුණ කියන්නේ වෙයිද, යම් ඒ අන්ය භික්ෂූහු ශික්ෂා නුපුරත් නම්, ඔවුන් ශික්ෂා පිරීමෙහි යොදවත්ද, යම් ඒ අන්ය භික්ෂූහු ශික්ෂාකාමී වෙත්නම්, ඇත්තාවූ, විද්යමානවූ, ඔවුන්ගේ ගුණ සුදුසු කාලයෙහි කියන්නේද, කස්සපය, නවක භික්ෂුවක්ද ශික්ෂාකාමී වෙයිද, ශික්ෂා පිරීමෙහි ගුණ කියන්නේ වෙයිද, යම් ඒ අන්ය භික්ෂූහු ශික්ෂා නුපුරත් නම්, ඔවුන් ශික්ෂා පිරීමෙහි යොදවත්ද, යම් ඒ අන්ය භික්ෂූහු ශික්ෂාකාමී වෙත්නම්, ඇත්තාවූ, විද්යමානවූ, ඔවුන්ගේ ගුණ සුදුසු කාලයෙහි කියන්නේද,
“ශාස්තෲ තෙමේ ඔහුගේ ගුණ කියායයි අන්ය භික්ෂූහු ඔහු භජනය කරන්නාහුය. ඔවුහු ඔහුගේ ගති පැවතුම් අනුව යන්නාහුය. එය ඔවුන්ට බොහෝ කාලයක් හිත පිණිස, සැප පිණිස වන්නේය. කස්සපය, එහෙයින් මම එවැනි ස්ථවිර භික්ෂුවගේ ගුණ කියමි.
|