අනේපිඬු මහසිටුහුගේ දුවණියක වන චූළසුභද්දාව ඇගේ මයිලණුවන් ඉදිරියේ කී ශ්‍ර‍මණ ගුණ දැක්වෙන ගාථා පෙළක් ධම්මපදට්ඨකථාවෙහි පකිණ්ණකවග්ගගේ චූළ සුභද්දා වත්ථුවෙහි එන්නේ ය.
ඒ මෙසේ ය:
1. “සන්තින්ද්‍රියා සන්තමනසා සන්තං තෙසං ගතං ඨිතං
ඔක්ඛිත්තචක්ඛු මිතභාණි තාදිසා සමණා මම.
-
2. කායකම්මං සුචී තෙසං වාචාකම්මං අනාවිලං
මනෝකම්මං සුවිසුද්ධං තාදිසා සමණා මම.
-
3. විමලා සංඛමුත්තාභා සුද්ධා අන්තරබාහිරා
පුණ්ණා සුද්ධේහි ධම්මේහි තාදිසා සමණා මම.
-
4. ලාභේන උන්නතෝ ලෝකෝ අලාභේන ච ඕනතෝ.
ලාභාලාභේන ඒකට්ඨා තාදිසා සමණා මම.
-
5. යසේන උන්නතෝ ලෝකෝ අයසේන ච ඕනතෝ.
යසායසේන ඒකට්ඨා තාදිසා සමණා මම.
-
6. පසංසාය උන්නතෝ ලෝකෝ නින්දාය ච ඕනතෝ.
සමා නින්දා පසංසාසු තාදිසා සමණා මම.
-
7. සුඛෙන උන්නතෝ ලෝකෝ දුක්ඛෙන ච ඕනතෝ,
අකම්පා සුඛදුක්ඛෙසු තාදිසා සමණා මම.”
තේරුම :-
1. “මාගේ හාමුදුරුවරු සන්සුන් ඉඳුරන් ඇත්තෝ ය. සන්සුන් සිත් ඇත්තෝ ය. උන්වහන්සේලාගේ ගමනත් සිටීමත් සන්සුන් ය. උන්වහන්සේලා යටට හෙළන ලද ඇස් ඇත්තෝ ය. පමණට කථා කරන ස්වභාවය ඇත්තෝ ය. මාගේ ශ්‍ර‍මණයෝ එවැන්නෝ ය.
2. මාගේ හාමුදුරුවන්ගේ කායකර්ම පිරිසිදු ය. වාක් කර්ම පිරිසිදු ය. මනඃකර්ම පිරිසිදු ය. මාගේ ශ්‍ර‍මණයෝ එවැන්නෝ ය.
3. මාගේ හාමුදුරුවරු ඇතුළ පිට දෙකින් ම සක් සේ මුතු සේ නිර්මලයෝ ය. ශුද්ධ වූ ගුණධර්මයන්ගෙන් පිරුණෝ ය. මාගේ ශ්‍ර‍මණයෝ එවැන්නෝ ය.
4. ලෝවැස්සා ලාභය නිසා උඩඟු වන්නේ ය. අලාභය නිසා බැගෑපත් වන්නේ ය. මාගේ හාමුදුරුවරු ලාභාලාභ දෙක්හි සම ව හැසිනේනේ ය. මාගේ ශ්‍ර‍මණයෝ එවැන්නෝ ය.
5. ලෝවැස්සා පරිවාරසම්පත්තියෙන් උඩඟු වන්නේ ය. පරිවාරසම්පත්තිය නැති වීමෙන් බැගෑපත් වන්නේ ය. මාගේ හාමුදුරුවරු යසායස දෙක්හි සම ව හැසිරෙන්නෝ ය. මාගේ ශ්‍ර‍මණයෝ එවැන්නෝ ය.
6. ලෝවැසියා ප්‍ර‍ශංසාවෙන් උඩඟු වන්නේ ය. නින්දාවෙන් බැගෑපත් වන්නේ ය. මාගේ හාමුදුරුවරු නින්දා ප්‍ර‍ශංසා දෙක්හි සම ව පවතින්නෝ ය. මාගේ ශ්‍ර‍මණයෝ එවැන්නෝ ය.
7. ලෝවැසියා සැපයෙන් උඩඟු වන්නේ ය. දුකින් බැගෑපත් වන්නේ ය. මාගේ හාමුදුරුවරු සැපදුක් දෙක්හි සම ව පවතින්නෝ ය. මාගේ ශ්‍ර‍මණයෝ එවැන්නෝ ය.”