මඞ්ගල බුදුන්ට ඉක් බිති ව සුමන නම් බුදුන් බුදු ව බ්‍රහ්මාරාධනාවෙන් දහම් සක මේඛලා නම් උයන්හි දී පවත්වා වදාළ කල්හි දෙවි මිනිසුන්ගෙන් කෙළ ලක්‍ෂයක් නිවන් දුටහ. සුමන නම් බුදුන් නිවන් දුටුවන් වෙන් ව හිඳිනා ලෙසට ත් ඒ කුසල් නමැති රුවන් කෙලෙස් සොරුන් වැද ලා හැර නො ගන්නා ලෙසට ත්, සිවු පිරිසුදු සිල් නමැති මහා පවුරක් ඇති, සමාධි නමැති අගල් ඇති, විවසුන් නමැති වීථි ඇති, චතුර්විධ මාර්‍ග නමැති වාසල් ඇති, සිහි නුවණ නමැති දොර ඇති, සමවත් නමැති මණ්ඩප පොකුණු ආදීන් හෙබියා වූ බෝධි පාක්ෂික ධම් නමැති ජනයන් විසින් ගැවසී ගත් නිවන් නමැති මහ නුවරක් කෙතෙක් දෙනාට වුව ත් අවසර ඇති කොට මැවූ සේක. එ සේ මවා ලා ඒ නිවන් නුවර සතර සිහිවටන් නමැති රාජ වීථි සතරකු ත් මැවූ සේක.
ඒ මවා වදාළ සිහිවටන් වීථි නම් සතර නැළි ගන්නා ලාසෙන් එක් යාළෙක වී ඇට ස කෙළ තෙ තිස් ලක්‍ෂ සැට දහසක් වන නියායෙන් එක් සිය පනස් යාළ සතරමුණු අට ලාසෙක. වී ඇට ගණනින් හසුරු සනකට චිත්ත ප්‍රවෘත්ති ය වන හෙයින් කුසල් ජවන් නමැති බොහෝ ගෙවල් ඇත්තේ ය. ඒ වීථිත් මායා දී රහිත බැවින් හැද පරස් නො ව ඉඳුරා සිට්ටි. බොහෝ විෂ ය ඇති බැවින් හැසී පළල්ව සිට්ටි. ඒ නිවන් නුවර සැලැසී සිටියා වූ සිහිවටන් වීථිවල ශ්‍රාමණ්‍ය ඵලය, පිළිසිඹියා ය, අභිඥා ය, සමාපත්තිය යන මේ රුවන් තිබෙන සල් පිළිත් ඇති කළ සේක. ඇති කොට ලා ඒ රුවන් හැර ගන්ට තරමුන් අභිප්‍රාය ලෙසින් හැර ගන්නා ලෙසට සදහම් නමැති බෙර ලැවූ සේක. සදහම් නමැති බෙර හඬ අසා කෙළ ලක්‍ෂයක් දෙනා නිවන් දැක්මෙන් ඒ රුවන් ලත්හ.
නැවත සුනන්‍දවතී නුවර අඹ රුක් මුල්හි දී යමා මහ පෙළහර කළ දවස් කෙළ ලක්‍ෂයක් සත්‍වයෝ නිවන් දුටහ. නැවත දස දහසක් සක්වල දෙවි බඹුන් මේ එක සක්වලකට රැස් ව දෙවි මිනිසුන් නිරෝධ සමවත් විෂයෙහි කළ සැක දුරු කරන්ට බණ වදාළ දවස් අනූ කෙළ දහසක් සත්තු නිවන් දුටහ. තව ද මේඛලා නම් නුවර වස් වැස කෙළ ලක්‍ෂයක් දෙනා රහත් කරවා වදාළ සේක. නැවත එක් සමයෙක සකස්පුර නුවරට නුදුරු තැනෙක අරින්‍දම නම් රජ්ජුරුවන්ගේ කුශලානුභාවයෙන් රන් පර්වත මුදුනෙහි යුගඳුරු මුදුනෙහි බබළන ශරත් චන්ද්‍රයා මෙන් බබළමින් වැඩහිඳ බණ වදාරා අනූ කෙළක් විතර රහත් කරවා වදාළ සේක. නැවත සක් දෙවිඳුහු තමන් වහන්සේ දක්නට ආ දවසෙක අසූ කෙළක් විතර රහත් කරවා වදාළ සේක.