මේ ආදී පූර්‍වාචාර්‍ය්‍යවරයන්ගේ සද්ධර්මානුශාසනාව ආයාචන මුලිකවම වූ හෙයින් මෙතැන්හි වනාහි ශ්‍රී ලඞ්කාද්වීපයෙහි වාතගිරි පර්වතයෙහි වැස සද්ධර්‍මසාගරයෙහි වැරපමණින් පීනා සාරය දැක, සුගතෝවාද නමැති ජීවිත රක්‍ෂාකිරීමෙහි ඉතා අප්‍රමාද ව බොහෝ සතුන් බෝධිසත්‍ව පාරමිතාවෙහි වීර්‍ය්‍ය වඩවා බණකීමෙහි අග පැමිණ, තමන් කරා පැමිණි බොහෝ සත්පුරුෂයන් බුදුබැව්හි ප්‍රාර්ථනාකරවූ මයූරපාද පරිවේණාධිපති වූ බුද්ධපුත්‍රයන් විසින් ද්විතීය පරාක්‍රමබාහු නම් නරපතිහට ම අනුශාසනා පිණිස ද සිංහල භාෂාව දන්නා සත්පුරුෂයන්ට ලෝ වැඩ පිණිසද, එම රජහුගේ අග්‍රාමාත්‍ය වූ බුද්ධාභිලාෂී වූ දේවප්‍රතිරාජ නම් ශ්‍රද්ධා පුරුෂයාණන්ගේ ආරාධනයෙන් ඔහුගේම නමින් කළ ආරාමයෙහි දී උපදවන ලද මේ පූජාවලි නම් වූ ධර්මව්‍යාඛ්‍යාන කථාවෙහි ඇසු ඇසුවන් බුදු බැව්හි ලෝභකරවා පියන තරම් වූ මේ සතරවන බෝධිසම්භාර පූජා කථාවද සත්පුරුෂයන් විසින් සාවධාන ව ඇසිය යුතු.
ඒ මාගේ ස්වාමි දරුවෝ යට කී ක්‍රමයෙන් පළමුව තමන් ඒ දිවකුරු බුදුන් දුටුදා ම චතුෂ්පදික ගාථාවක් අසා අමාමහනිවන් පැමිණ එකෙණෙහි ම පැවිදි ව සාරලක්ෂයක් රහතන් හා සමග සංඝනවක ව වඩනා මහපින් ඇතිවද සංසාරයෙහි ගොඩ නො දන්නා අපමණ සතුන් දැක උපන් මහා කරුණාවෙන් අමාපාත්‍රයක් ගෙන අනුන්ට නොදී වීර්යය පුරුෂයකු උදකළාව හිඳ කන්නා සේ, මම අද අමාමහ නිවන් එකළාව නො වළඳමි, බොහෝ සතුන් හා සමඟ වළඳමි යි සිතා හස්තගත වූ සක්විතිරජයක් හරණා සේ සම්ප්‍රාප්ත වූ නිවන් රජය හැර පියා සත්වයන් පිණිස තමන් වහන්සේ විඳිනා සංසාර ව්‍යසනය නිවන් සුවයක් සේ සිතා සංසාර සාගරයට වැද - එතැන් පටන් සාරාසංඛ්‍ය කප්ලක්ෂයක් මුළුල්ලෙහි පාරමිතා සාගරයට වැද අළලන්නා වූ ඒ මාගේ ස්වාමිදරුවාණන් වහන්සේ නොයෙක් ජාතිශතසහස්‍රයෙහි නොයෙක් සතුන් දිළිඳු වෙසින් අවුත් සිට කුස අල්වා පෑ “මහා බුද්ධාංකුරය! ඉතා බඩදළ යම්හ. අපගේ සාදුක් නිවව” යි බැගෑ තෙපුල් කීකල “සාධු! මතු බුදුව මුළුලොව දුකින් මුදමි’ යි පත පතා සසජාතකාදියෙහි දන් දුන් ඇග මස් කියම් නම්, දෙලක්ෂ සතළිස්දහසක් යොදුන් ඝන කඩ බොල් මහ පොළොවෙහි පස් මද ම ය, මස් බොහෝ ම ය, තවද ජාතිකොටියෙහි යක්ෂරාක්‍ෂසාදින් දිළිඳු වෙස් මවා අවුත් සිට ස්වාමි! පිපාසිතයම්හ, මතු තෙපි බුදුව දහම්වැසි වස්වා සසර ගිම් නිවා නම් දැනු දු තොප ඇඟලේ පොවා අපගේ පවස්ගිම් නිවව නරලේ බොනු කැමැත්තම්හ යි යාච්ඥා කළ කල ඔවුන් මුහුණ සතුටින් බලා සියලග පවහෙව සිරුර ගස්වා දරුකිරිදෙන මවක සේ ඒ දිළිඳුන්ට දුන් ලේ කියම් නම්, සතරමහාසාගරයෙහි දිය මද ම ය, ලෙහෙ බොහෝ ම ය, තව ද නොයෙක් වාරයෙහි අන්‍ධයන් අවුත් සිට භවත! අපි ජාත්‍යන්‍ධයම්හ. ලෝකාලෝකයක් නොම දුටුම් හ. මතු තෙපි බුදු ඇස් ලදින් මොහඳුරු දුරුකරා නම් අපගේ ද අඳුරු දුරු කරව යි කියා ඇස් ඉල්වූ කල තමා වැදූ දරුවන්ගේ ආපදාවන්හි කම්පිත වන මවක සේ ඒ අන්‍ධයන්ගේ දුක් ඉවසාගත නොහී සිවි ජාතකාදියෙහි උපුටා දුන් ඇස් කියම් නම් ආකාශයෙහි තරු මද ම ය. බුදුඇස් පතා දුන් ඇස් බොහෝ ම ය, තව ද, අසංඛ්‍ය ගණන් ජාතියෙහි ඒ ඒ සත්වයන් අවුත් සිට “භවත! මතු බුදු ව මුළුලොවට ඊශ්වර වෙහි නම් අද තාගේ තෙලෙ ඉස අපට දන් දි පියව”යි නින්‍දිත වූ බස් කී වේලෙහි අතන්‍දිත ව ඔවුන් මුහුණ බලා සුරතල් කියන ප්‍රියපුත්‍රයන් සේ සිතා එකෙණෙහි ම මගුල් කඩුව ගෙන බුදුවෙමමැයි පත පතා කපා දීපු මිණිඔටුනුපලන් රජහිස් ගොඩ කියම් නම් එකලක්‍ෂ අටසැටදහසක් යොදුන් උස මෙරගල් මිටි ම ය. ඉස්ගොඩ උස් ම ය. තවද අපමණ ජාතියෙහි දී දිළිඳුන් අවුත් සිට “භවත! එලාවම්හ. අතින් මෙහෙ කොට ගත නොහෙම්හ, තෙපි මතු ලොවුතුරා බුදු ම මුළුලොව තොප දරු කරා නම්, දැන් තොපගේ තෙලෙ දරුවන් අපට ගැතිකොට දෙව”යි කියා යාච්ඥා කළ කල දෙබසක් නො කියා වෙස්සන්තර ජාතකාදියෙහි ප්‍රිය දරුවන් බැඳ දුන් වැල්ගොඩ කියම් නම් මෙරගගල් මිටි ම ය, වැල්ගොඩ උස් ම ය. තව ද ජාති කොටියෙහි යාචකයන් අවුත් සිට “හිමි! තෙපි මතු බුදුවන දා මිහිකත ලවා දෙස් කියවා නම්, බුදු සිරිකත පතා නම් කරුණා මෛත්‍රී නමැති කාන්තාවන් දෙදෙනාාහට වල්ලභ වේ නම්, දැන් තොපගේ සිරිකත වන් තෙලෙ රජකත අපට දෙව”යි ඉල්වූ කල දෙබසක් නො කියා තමන්ගේ ප්‍රිය කාන්තාවන් බුදුබව පත පතා බැඳ දීපු වැල්ගොඩ කියම් නම් එම මෙරගල් මිටි ම ය. වැල්ගොඩ උස් ම ය.