මේ අඞ්ගුලිමාල මහතෙරුන් වහන්සේ පූර්වජාතියෙක ගිලන් භික්‍ෂු කෙනකුන් වහන්සේ දැක මිරිස්-සිද්ධිගුරු-වගපුල් ආදි වූ කුළුබඩු බෙහෙත් මඩුවක් දන් දුන්සේක. තව ද: එක් ජාතියෙක ගිනිකබලක් හා පොරොවක් දන් දුන්සේක. ත ද: එක් ජාතියෙක හැලින් පීඩා ගන්නා වූ භික්‍ෂු කෙනකුන් වහන්සේ දැක පොරෝනා පලසක් දන් දුන් සේක. මේ කුශල මූලයෙන් මේ සා වූ තේජසක් ඇති සේකැ යි දතයුතු.
මෙසේ උදාර වූ පූජාවෙන් ඒ සත්වන දා රජ්ජුරුවෝ නුවර වාසීන් පරදවා බුදුපාමොක් සඟපිරිස් වැළඳවූහ. වළඳා අන්තයෙහි බුදුන් කරා ගොස් බුදුන් වැඳ සිට “ස්වාමීනි! මාගේ මේ පූජාවෙහි මෙ තෙනට රැස් වූ සියලු කප්පිය භාණ්ඩ වේව යි අකප්පිය භාණ්ඩ වේව යි මේ සියල්ල නුඹ වහන්සේට ම දින්මි”යි කියා සියල්ල ම පූජා කළහ. එ දවස් රජ්ජුරුවන් කළ පූජාව සඞ්ඛ්‍යා වශයෙන් තුදුස් කෙළක් පමණ ධනය වී ය. බුදුන්ට පැනවූ බුද්ධාසන ය, බුදුන් පිටට ලාලූ රුවන්මය වූ පිටාටුව ය, බුදුන් සිරසට වැඩූ සේසත ය, ශ්‍රීපාද දෙක තබා ලූ රුවන්මය වූ පාදපීඨ සඟළ ය යන මේ සතර අනර්ඝ විය. මෙසේ වූ දාන පූජාවක් සදෘශ කොට දෙවනුව දී ලිය හෙන්නා වූ අන්‍ය සත්ත්‍වයෙක් නැත් ම ය. එසේ හෙයින් මේ දානය අසදෘශ දාන නම් වෙයි. බුදුකෙනකුන්ට එක වාරයෙක මුත් දෙවාරයෙක නො ලැබේ ම ය. හැම බුදුන් ම ලබන්නා වූ මේ අසදෘශ දානය හැමකාලයෙහි ස්ත්‍රියක ම සංවිධාන කිරීම එයිත් ඒකාන්ත ධර්මයෙක් ම ය.
මෙසේ අනඳ මහ තෙරුන් වහන්සේ විසින් පස් විසි හවුරුද්දක් මුළුල්ලෙහි දවස්පතා කරන ලද අප්‍රමාණ වූ අග්‍ර වූ උපස්ථාන පූජා ය, ආනන්‍ද මහා බෝධියට නුවර වැසියන් දවස්පතා ම කරන ලද අප්‍රමාණ වූ පාරිභෝගික පූජා ය, බන්ධුල මල්ලිකාවන් දිවි පමණින් කරන ලද අප්‍රමාණ වූ අති ශ්‍රද්ධා පූජා ය, කොසොල් රජ්ජුරුවන් විසින් කරන ලද අති විශ්වාස පූජා ය, කෝසල මල්ලිකාවන් විසින් කරන කලද අති ශ්‍රද්ධා පූජා ය, උත්පල ගන්‍ධ නම් මහතෙරුන් වහන්සේ විසින් කරන ලද අසාධාරණ වූ ප්‍රතිපත්ති පූජා ය, තවද එම කොසොල් රජ්ජුරුවන් විසින් අනඳ මහ තෙරුන් වහන්සේට කරන ලද සාටක දාන පූජා ය, එම කොසොල් රජ්ජුරුවන් විසින් අනගි වස්තු සතරක් හා තුදුස් කෙළක් ධන පරිත්‍යාගයෙන් කරන ලද අසදෘශ මහාදාන පූජා ය යි සඞ්ඛ්‍යාවක් කොට ගත නො හැකි හෙයින් අසඞ්ඛ්‍යපථයට පැන නැංගා වූ බොහෝ පූජාවන් ලත් හෙයිනුත්, එසේ වූ පූජා විඳීමට සුදුසු හෙයිනුත්, හුදු කරුණාවෙන් මවාලූ රුවක් වැනි වූ හුදු මුදිතාවෙන් මවාලූ රුවක් වැනි වූ, හුදු මෛත්‍රියෙන් මවාලූ රුවක් වැනි වූ, හුදු ශීලයෙන් මවා ලූ රුවක් වැනි වූ, හුදු ක්‍ෂාන්තියෙන් මවාලූ රුවක් වැනි වූ, හුදු ප්‍රඥාවෙන් මවාලූ රුවක් වැනි වූ, හුදු සද්ධර්මයෙන් මවාලූ රුවක් වැනි වූ, හුදු සමාධියෙන් මවාලූ රුවක් වැනි වූ, හුදු විස්මයෙන් මවාලූ රුවක් වැනි වූ, හුදු නිවණින් මවාලූ රුවක් වැනි වූ, මාගේ ම ස්වාමිදරු වූ, මාගේ ම ගුරු වූ, මාගේ ම කල්‍යාණමිත්‍ර වූ, මට ම ශරණ වූ, මට ම පිහිට වූ, මාගේ ම බුදුරජාණෝ මේ මේ කාරණයෙනුදු අර්හත් නම් වන සේක.
එසේ හෙයින් කියන ලදුයේ මැයි:
පූජාවිසෙසං සහ පච්චයෙහි
යස්මා අයං අරහති ලොකනාථො,
අත්‍ථානුරූපං “අරහං”ති ලොකෙ
තස්මා ජිනො අරහති නාමමෙතං යි.
මේ පූජාවලියෙහි අප බුදුන් සැවැත් නුවර දී ම කොසොල් රජහුගෙන් ලද
අසදෘශ මහා දාන පූජා කථා නම් වූ විසි වන පරිච්ඡේදය නිමි.