කීයේ මැනෝ:
සක්කා චෙ නභමඞ්ගුලෙන මිනිතුං සින්‍ධූදකං බින්‍දුතො,
මෙරුං සාසපභාජනෙ නිදභිතුං භූමිං නඛග්ගන්තරෙ.
කම්පෙතුං ධරණීධරං හිමධරං ආහච්චතුලංසුනා,
නො චෙ නාථගුණොදධිම්පතරිතුං කෙනා’පි ලොකත්තයෙ.
එසේ හෙයින් සද්ධර්‍ම සමුද්‍රය සේ අද්භූත වූ ධර්‍මයන් ඇතියේ ය. කපක් මුළුල්ලෙහි වර්‍ණනා කොටත් නිමවාලිය නො හැක්කා වූ විස්මය කර වූ ගුණයන් ඇති යේ ය. බඹලොව සේ අචින්තෙය්‍ය වූ චින්තාවන් ඇති යේ ය. රජුන්ගේ රාජ්‍ය පුදවා ගන්නා තරම් අසාධාරණ වූ උපමා ඇති යේ ය. බුදුනු දු අතින් පවා ආදර ලබන තරම් උතුම් වූ මහිම ඇති යේ ය. එහි විභාග වෙන වෙන ම මෙසේ දතයුතු. ඒ සමුද්‍රය තෙම අද්භූත වූ ධර්‍මයන් අටදෙනෙකුන් විරාජමාන ව දිව්‍ය අසුර නාගයන්ට ක්‍රීඩාමණ්ඩල ය වි ය. මාගේ බුදුන්ගේ ගුණ මුහුද ද අද්භූත වූ ධර්‍මයන් අටදෙනෙකුගෙන් විරාජමාන ව ප්‍රඥාවන්ත වූ විශුද්ධරාජයන්ට ක්‍රීඩාමණ්ඩලය ව මගුල් ගෙයක් සේ වි ය.
හේ කෙසේද? යත්;
ඒ සමුද්‍රය කෙළවර පටන්ගෙන අඟලෙක, වියතෙක, රියනෙක, යටෙක, ඉස්බෙක, ගව්වෙක, යොදනෙක, සියක් යොදනෙක, දහසක් සෙදනෙකැ යි යනාදි වශයෙන් ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ගැඹුරු ගැඹුරු වූ සුවාසූදහසක් යොදුන් අතිගම්භීර ව කිසිවක් හට අවිෂය ව සිටියේ ය. මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍ම සාගරය ද ත්‍රිවිධ වූ ශික්‍ෂා ය, සප්තානුස්මෘති ය, අෂ්ටාර්‍ය්‍යමාර්‍ග ය, ත්‍රයොදශධූතගුණ ය, අෂ්ටාදශ විදර්‍ශනා ය, සත්තිස් බෝධිපාක්‍ෂික ධර්‍මයෝ ය, අටතිස් අරමුණු ය, සමසතළිස් කර්‍මස්ථාන ය, දෙසිය පනස් මහාශික්‍ෂා ය යනාදි වශයෙන් ක්‍රම ක්‍රමයෙන් ගැඹුරු ව සුවාසූදහසක් ධර්‍මස්කන්‍ධ සඞ්ඛ්‍යාවෙකින් අතිගම්භීර ව සුගත් මෙර පැහැර ක්‍ෂොභවමින් සිට ගත මේ පළමුවන අද්භූත ධර්‍මය ය.
තව ද ඒ මහාසමුද්‍රය සුවහස් ගණන් මහරළ දිව වෙලාන්තය ඉක්ම අඟුලකුත් යා නො හෙයි. එසේ ම මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍ම සාගරයෙහි ශ්‍රාවකගණ නමැති මහරළ පඞ්ක්තීහු, ඔබගේ ශික්‍ෂාපද නමැති වෙලාන්ත ය ඉක්ම ජීවිතාන්ත ය දක්වා ත් යා නො හෙන්නාහ. මේ දෙවන අද්භූතධර්‍මය ය.
තව ද ඒ මහාසමුද්‍රයෙහි හස්ති, අශ්ව, අහි කුණපාදී කුණපයෙක් වේව යි, කෘෂ්ට ශෛවාලාදී කසලෙක් වේව යි, මැද රඳාලිය නො දී වේලාන්තයට පහකොට ඇමදා ම පිරිසිදු ව තිබෙන්නේ ය. මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍මසාගරයෙහි ද ශ්‍රාවකගණ නමැති මහරළ පඞ්ක්තීහු කෙලෙස් නමැති කුණපයන් හා පාපපුද්ගල නමැති දණ්ඩශෛවාලයන් ගිහිවෙලාන්තයට පහ කොට ඇමදා ම පරිශුද්ධ කරන්නාහු ම ය. මේ තුන්වන අද්භූත ධර්‍මය ය.
තව ද ඒ මහාසමුද්‍රයට ගඞ්ගා යමුනාදී නානාවිධ නාමයෙන් ප්‍රසිද්ධ වූ නො එක් ගඞ්ගාසමූහයෝ වැද තමතමන්ගේ පූර්‍වනාමයන් හැර සමුද්‍රනාමයට පැමිණෙන්නාහ. මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍ම සාගරයට ද ක්‍ෂත්‍රිය බ්‍රාහ්මණාදී ප්‍රසිද්ධ වූ චාතුර්‍වර්‍ණයෝ ද, අවශේෂ වූ චණ්ඩාල පුක්කුසාදී ලාමක වූ නානාකුලජාතීහු ද පැමිණ තම තමන්ගේ පූර්‍වයෙහි වූ වෙන වෙන ජාති ගොත්‍ර හැර බුද්ධ පුත්‍ර නාමයට පැමිණ උතුම් වන්නාහ. මේ සතර වන අද්භූත වූ ධර්‍මය ය.
තව ද ඒ මහාසමුද්‍රය කපක් මුලුල්ලෙහි වස්නා ඝන මහා වර්‍ෂාවෙනුත් උතුරුවාලිය නො හැක්ක. වර්‍ෂශතසහස්‍රයක් වැසි නො වස්නේ වී නමුත් අඟලක් පමණකුත් අඩු නො වේ ම ය. මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍මසාගරයෙහි ද අසඞ්ඛ්‍යගණන් මණ්ඩලවල බොහෝ සත්‍වයන් අමාමහනිවන් දක්වතු ත් පූරණත්‍වයෙකු ත් නො පැණෙයි. කෙතෙක් සත්‍වයෝ නොවතත් ඌනත්‍වයෙකුත් නො පැණෙයි. නොහොත් බුද්ධොත්පාදයෙක උපන් කෙතෙක් නියවතනුත් ඔබගේ ගුණයෙන් සද්ධර්‍මවර්‍ෂා කළත්, ගුණ මුහුද උතුරුවාලිය නො හැක්ක, නා නා ලබ්ධිගතුවන් කෙතෙක් උත්සාහ කළත්, ඒ ගුණ මුහුද අඩුකොට ලිය නො හැක්ක. එසේ හෙයින් මේ පස්වන අද්භූත ධර්‍මය ය.
තවද ඒ මහාසමුද්‍රය සකල කාලයෙහි ම අනික් රසයක් නැති ව එකවිධ වූ ලවණරසයෙන් ම විරාජමාන ය. එහෙයින් ම මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍මසාගරය ද සර්‍වාකාරයෙන් අනික් රසයක් නැතිව අමාමහනිවන් රසයෙන් ම හොබනේ ය. ප්‍රේමණීය වී ය. මේ සවන අද්භූත ධර්‍මය ය.
තවද ඒ මහාසමුද්‍රය මුක්තාමාණික්‍යාදී නානාවිධ වූ රත්නයෙන් සශ්‍රීක වි ය. මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍මසාගරය ද සතර සම්‍යක් ප්‍රදාණ ය, සතර සෘද්ධිපාද ය, පඤ්චෙන්‍ද්‍රිය ය, පඤ්චවිධ වූ බලය, ෂඩ්අභිඥා ය, සප්ත බොධ්‍යඞ්ග ය, සප්ත ආර්‍ය්‍යධන යා අෂ්ටාර්‍ය්‍ය මාර්‍ග ය, නවලොකොත්තර ධර්‍ම ය යනාදී නානාවිධ වූ ධර්‍මරත්නයෙන් සම්පූර්‍ණ ව සශ්‍රීක වි ය. ප්‍රේමණීය වි ය. එසේ හෙයින් මේ සත්වන අද්භූත ධර්‍ම ය ය.
තව ද ඒ මහාසමුද්‍රයෙහි තිමිය, තිමිඞ්ගලය, තිමිරපිඟලය, අජ්ඣාරොහණය, ආනන්‍දය යනාදී සියලු සියදහස්ගණන් යොදුන් දිග ඇති මහාමත්ස්‍යරාජයන්ගේ විජෘම්භණයෙන් ඉතා හොබනේ ය. මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍ම සාගරය ද, ශාරිපුත්‍ර, මෞද්ගල්‍ය යන ආනන්‍ද රාහුලාදී මහාශ්‍රාවක රාජයන්ගේ පැලඹීමෙන් ඉතා ම හොබනේ ය. එසේ හෙයින් මේ අටවැනි වූ අද්භූත ධර්‍මය ය.
මෙසේ අද්භූත ධර්‍මයන් දැක අතිප්‍රසන්න වූ ශ්‍රාවකගණ නමැති දිව්‍යරාජයෝ මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍මසාගරයට වැද, සිල් නමැති නැව් නැඟී, කර්‍මාස්ථාන නමැති රිටි හා පලුපත් ගෙණ, ශික්‍ෂාපද නමැති තරු ලකුණු බල බලා, ඉන්‍ද්‍රිය නමැති රුවල් නගා, තිලකුණු නමැති යොතින් බැඳ රඳව රඳවා, කරුණා නමැති දිය ඉස ඉස, ප්‍රඥා නමැති හස්තයෙන් ධ්‍යාන නමැති ක්‍රීඩා කෙළි කෙළ කෙළ, නිවන් නමැති මහසුව විඳිනාහු ය. මේ ආදී කාරණයෙන් සද්ධර්මය සමුද්‍ර ය බඳු වූ අද්භූත ධර්‍මයන් ඇති යේ ය යි දතයුතු.
තවද ඒ සමුද්‍රය නිමවා බැස බලා පී ම සෘද්ධිමතුන්ට විෂය ම ය. මාගේ බුදුන්ගේ සද්ධර්‍මසාගර ය වනාහි සෘද්ධිමතුන්ටත් අවිෂය මැ යි.