තව ද ශුද්ධෝදන රජ්ජුරුවෝ සක් රුවනක් පතන සක්විති රජකු සේ බුදුන් දැකුම් පත පතා පෙරමග බල බලා විඩාව; නැවත බුදුන් හා එක දා උපන් කාළුදායි නම් අග මැතියාණන් කැඳවා, ‘පුත කාළුදායිනි! තොප හා එක දා උපන. එක කෙළිමඬලෙහි වැඩි තොප හා ඉතා යහළු වූ ම පුතණුවන් සිද්ධාර්ථ කුමාරයන් කැඳවා දහස් දහස් ඇමැතියන් දී නව වාරයෙක නව මහා අමාත්‍යයකු යවීමි. මේ නව දහසක් දූතයන් අතුරෙන් ම පුතණුවන් ගෙනෙන්නා තබා එක කෙනෙකුන් අසුන් පමණක් කියා එන කෙනෙක් නැත. තෙපි ද දහසක් දෙනා හා සමග මඟුල් වෙසින් ගොස් ම පුතණුවන් මා ඇස දක්වා ලිය හෙව්දැ’යි විචාළාහු ය. කාළුදායී කියන්නෝ: මම ගියම් නම් නුඹ පුතණුවන් ඇස දක්වා ලමි, බල එකෙක් ඇත, බුදුන් දුටු විට ම බුදුන් කෙරේ මහණ වෙමි, මහණ වන්ට අවසර ලදිම් නම් දැන් ම යෙමි යි කීහ. රජ්ජුරුවෝ කියන්නාහු: පුත තෙපි මහණ වේව යි මහණ නො වේව යි මපුතණුවන් මා ඇස දක්වාපු නම් මට නො කළ උපකාරයෙක් නැතැයි කීහ. ඉක්බිත්තෙන් ඒ කාළුදායී නම් අමාත්‍යයාණෝ රජ්ජුරුවන් වැඳ සමුගෙන දහසක් ඇමතියන් ගෙන සුදු පිළි හැඳ සුදු මල් පැලඳ සුදු විලවුන් ගෙන ශුද්ධ වූ බුදුන් කරා මෙසේ ශුද්ධ වූ මඟුල් වෙසින් ගොස් පිරිස් කෙළවර සිට බණ අසා රහත් ව ඒහි භික්‍ෂුභාවයෙන් මහණ වූහ.