“උපාහනෙ ජිනෙ දත්වා සංඝෙ ගණවරුත්තමෙ
තීණානිසංසෙ අනුභොමි කම්මානුච්ඡවිකෙ මම
-
හත්ථියානං අස්සයානං සිවිකා සන්දමානිකා
සට්ඨිසතසහස්සානි පරිවාරෙන්ති මං සදා
-
මණිමයා කම්බ්ලිකා සොණ්ණරජත පාදුකා
නිබ්බත්තන්ති පදුද්ධාරෙ භවෙ සංසරතො මම
-
නියාමං පටිධාවන්ති ආචාරගුණ සොධනං
ඉමෙ ගුණෙ පටිලභෙ තස්ස නිස්සන්දතො අහං
-
පාදුකෙ සුගතෙ දත්වා සංඝෙ ගණවරුත්තමෙ
ඉද්ධිපාදුක මාරුය්හ විහරාමි යදිච්ඡකං”
බුදුනට ද සඟනට ද පාවහන් පුදා මාගේ කර්මයට අනුරූප වූ අනුසස් තුනක් ලබමි. හස්තියාන ද අශ්ව යාන ද සිවිකා ද රථ ද හැම කල්හි සැටලක්ෂයක් මා පිරිවරත්. මැණිකෙන් කළා වූ ද, කම්බිලියෙන් කළා වූ ද, රනින් රිදියෙන් කළා වූ ද පාදුකාවෝ මාගේ පා ඔසවන කල්හි පහළ වෙති. (සතරවන ගාථාව නිශ්චිතාර්තයක් නො දිය හැකි සේ අවුල් ය.) බුදුනට හා සඟනට පාදුකාවන් දී සෘද්ධිපාදුකාවට නැඟී රිසි සේ වාසය කරමි.