සිංහලට නැගියයුතු:
- බ්‍රාහ්මණී කුමාරියා සද්ධිං පාතො නදියං නහාත්‍වා ගෙහං අගමි.
- නාරියො ඔදනං පචිත්‍වා භුඤ්ජිත්‍වා කුක්කුටීනම්පි අදංසු.
- සුවෙ දෙවියා කුමාරියො සඛීහි සහ වාපිං ගන්ත්‍වා නහායිස්සන්ති.
- රාජිනී පරිසාය සහ දීපා නික්ඛම්ම නාවාය ගමිස්සති.
- වානරී ඉත්‍ථියො පස්සිත්‍වා තරුං ආරුය්හ නිසීදි.
- තරුණියො හත්‍ථෙහි තරූනං සාඛා ආදාය ඡින්‍දිංසු.
- තුම්හෙ පුන වාපිං තරිත්වා[1] අටවිං පවිසථ.
- දීපයො අටවීසු ඨත්‍වා මිගී මාරෙත්‍වා ඛාදන්ති.
- යුවතීනං පිතරො සායං අටවියා ආගම්ම භුඤ්ජිත්‍වා සයිස්සන්ති.
- හත්‍ථිනී පොක්ඛරණිං ඔරුය්හ නහාත්‍වා කදලියො ඛාදිස්සති.
- සීහී අජං මාරෙත්‍වා සුසූනං දස්සති.
- මම මාතුලානී පුත්තස්ස දුන්‍දුභිං ආනෙස්සති.
- සකුණියො මහියං චරිත්‍වා සුසූනං ආහාරං පරියෙසන්ති. (=සොයත්)
- කාකී තරුනො සාඛාසු නිසීදිත්‍වා වීහිං භුඤ්ජිංසු.
- ගාවියො භූමියං සයිත්‍වා ගාමෙ චරිත්‍වා අටවිං ගච්ඡිංසු.
පාලියට නැගියයුතු:
- සිංහ දෙන ඊයේ මුවදෙනක මරා කෑවාය.
- බැමිණිය ගඟෙන් එතෙරව[2] කැලයෙන් කිඳුරියක ගෙනාවාය.
- ඉක්බිති තරුණියගේ සොහොයුරා ගඟෙහි නා ගෙට ගොස් අනුභව කෙළේය.
- වැඳිරිය ගසට නැග අතේ ඇඟිලිවලින් අත්තක් ඇල්ලුවාය.[9]
- තරුණියෝ වැවට ගොස් නා ක්‍රීඩාකොට වහා ගමට ආහ.
- තෙපි ඔරුවලින් ගඟෙන් එතෙරව ගම්වලින් කිකිළියන් ගෙනෙවු.
- තරුණිය පියාට බත් පිස යෙහෙළියන් සමග එහි වැවට ගියාය.
- අපේ සොහොයුරෝ අද උදේ වනයට ගොස් මුවදෙනක මැරූහ.
- අපි වැවෙහි නා ගමට ගොස් පිස අනුභව කොට නිදන්නෙමු.
- මාගේ සොහොයුරියෝ එතැනින් ඔරුවක නැග ගඟේ ගියහ.
- කුමරියෝ වහා මල්මාලාවක් ගෙනවුත් දේවියගේ බෙල්ලෙහි තැබූහ.
- සිටුහුගේ දෙන්නු ද ගොන්නු ද හවස වනයෙන් නික්ම වැවෙහි (පැන්) බී ගමට ඇතුළු වූහ.
- දේවිය පිරිස සමග රජුගේ පොකුණට ගොස් නෑවාය.
- ස්ත්‍රියකගේ සොහොයුරිය බෙරයක් මිළට ගෙන යෙහෙළියකට දුන්නාය.
- සිංහයෝ ඇතුන් ද ඇතින්නන් ද මරා කා වනයන්හි වාසය කරත්.
33. උකාරාන්ත ඉත්‍ථිලිංග මාතු - ශබ්දය
|
විභක්තිය |
එකවචන |
බහුවචන |
|
පඨමා |
මාතා (=මවුතොමෝ) |
මාතරො (=මවුවරු) |
|
දුතියා |
මාතරං (=මව) |
මාතරෙ, මාතරො (=මවුන්) |
|
තතියා: කරණ: පඤ්චමී |
මාතරා, මාතුයා |
මාතරෙභි, මාතරෙහි, මාතූභි, මාතූහි |
|
චතුත්ථි: ඡට්ඨි |
මාතුයා, මාතු |
මාතරානං, මාතානං, මාතූනං |
|
සත්තමී |
මාතරි |
මාතරෙසු, මාතූසු |
|
ආලපන |
(හෙ) මාත, මාතා |
(හෙ) මාතරො |
ධීතු (=දූ), දුහිතු (=දූ) ශබ්දයෝ මාතු ශබ්දයට සමානවෙති.
34. ධෙනු ශබ්දාදිය මීට
වෙනස්ව වරනැගේ.
|
විභක්තිය |
එකවචන |
බහුවචන |
|
පඨමා |
ධෙනු (=දෙන් තොමෝ) |
ධෙනූ, ධෙනුයො (=දෙන්නු) |
|
දුතියා |
ධෙනුං (දෙන) |
ධෙනූ, ධෙනුයො (=දෙනුන්) |
|
තතියා: කරණ: පඤ්චමී |
ධෙනුයා |
ධෙනූභි, ධෙනූහි |
|
චතුත්ථි: ඡට්ඨි |
ධෙනුයා |
ධෙනූනං |
|
සත්තමී |
ධෙනුයං, ධෙනුයා |
ධෙනූසු |
|
ආලපන |
(හෙ) ධෙනු |
(හෙ) ධෙනූ, ධෙනුයො |
|
පාලි වචනය |
සිංහල තේරුම |
පාලි වචනය |
සිංහල තේරුම |
|
|
යාගු |
කැඳ |
රජ්ජු |
රෑණ |
|
|
කණෙරු |
ඇතින්න |
කාසු |
වළ |
|
|
දද්දු |
දදය |
සස්සු |
නැන්දම්මා |
|
|
කණ්ඩු |
කැසීම |
විජ්ජු |
විදුලිය |
|
|
ධාතු |
ධාතුව |
|
|
මේ ආදීහු ධෙනු - ශබ්දය මෙන් වරනැගෙත්.