1 එක් කලෙක ලක්දිව අවග්‍රහ හෙවත් නියඟය හේතුවෙන් සියල්ලන් විඩාවට පත් කරමින්, 2 ගොයම් මැලවී යන, ඉක්මවිය නොහැකි දුර්භික්ෂයක් ඇති කළාවූ ද, සියලු ලක්දිව වැසි මහජනයා 3 අතිශයින් බියට පත් කළාවූ ද මහා නියඟයක් හටගත්තේ ය. එකල්හි රජතුමා ත්‍රිවිධ චෛත්‍යයන්ට සහ බෝධීන් වහන්සේලාට ද, මහා ඍද්ධි ඇති නාථ, මෛත්‍රී ආදී 4 පූජනීය දෙවිවරුන්ට ද නානාප්‍රකාර පූජාවන් පවත්වා, මුළු ලක්දිව එක් උතුම් පූජා මංගල්‍යයක් කරවා, පුද පූජා පෙරදැරිව භික්ෂූන් වහන්සේලා රැස් කරවා පිරිත් ද දේශනා කරවී ය.

5 ඉන්පසු මුනිඳුන්ගේ දළදා වහන්සේ වැඩමවා ගෙන නුවර වටා පැදකුණු කරවා, 6 අනතුරුව ඒ රජතුමා “වර්ෂාව වසීවා!” යි මෙසේ අධිෂ්ඨාන කළේ ය. 7 එකල්හි ඒ ඒ දිසාවෙන් මහා වලාකුළු නැගෙන්නට වූ අතර, විදුලි කෙටීම් මගින් 8 නැවත නැවතත් අතිශයින් බැබළෙන්නා වූ ද, සකල ලෝකයාගේ කන් සහ සිත් පිනවමින් නැවත නැවත ගිගුම් දෙන්නා වූ ද, මහා ග්‍රීෂ්මය නිවන්නා වූ ද වැසි ඇද හැළුණේ ය. 9 එම වර්ෂාව මහජනයා සතුටු කරමින් ද, දුර්භික්ෂය විනාශ කරමින් ද, සියලු දිශාවන් බබළවමින් ද, 10 මැලවුණු ගොයම් ආදියට පණ දෙමින් ද වසින්ට පටන් ගත්තේ ය. “බුදුන්ගේ ආනුභාවයෙන් අපගේ 11 සිතට සතුට දෙන මේ වැසි වලාකුළු මෙසේ වසිති; එහෙයින් මේ 12 බුදු ගුණ මෙපමණ යැයි දැනගන්නට දිව්‍ය, බ්‍රහ්ම සහ මනුෂ්‍යයන් අතර කවරෙක් නම් සමත් වෙත් ද?” යැයි ජනයා මවිත වූහ.

“අපගේ රජතුමා ද මහත් තේජස් ඇත්තේ ය, මහා ඍද්ධි ඇත්තේ ය; 13 මොහු හා සමාන රජෙක් පෙර නොවූයේ ය, මතු ද නොවන්නේ ය” යි කියමින් එකල්හි 14 ලක්දිව වැසි මහජනයෝ, මුනි රජුන්ගේ ගුණ ද රජතුමාගේ ගුණ ද පුන පුනා කියමින් ප්‍රශංසා කළහ. 15 මෙසේ ධර්මයෙන් ලෝකයත් ශාසනයත් ආරක්ෂා කරමින්, තමාගේ ආත්ම භාවය ද සාරවත් කරගනිමින්, රජ සැප විඳිමින් සිටි ඒ රජතුමා එක් කලෙක වියපත් විය. 16 එවිට රජතුමා තමාගේ නැගණියගේ දරුවා වූ වීරබාහු කුමරු ද, තමාට පුත් වූ විජයබාහු ය, 17 එසේම බුවනෙකබාහු ය, තිලෝකමල්ල ය, එසේම පරාක්‍රමබාහු ය, ජයබාහු ය යන මේ ප්‍රියශීලී කුමාරවරුන් පස්දෙනා ද කැඳවා ඔවුනට මෙසේ අවවාද දෙන්නට පටන් ගත්තේ ය.

18 “දරුවෙනි, මාගේ බස් අසන්න; මේ ලෝකයෙහි පුත්‍රයෝ නම් 19 අවජාත ය, අනුජාත ය, අතිජාත ය යැයි කියනු ලබන කොටස් තුනකට අයත් වෙති. ඔවුන් අතුරෙන් යමෙක් මව්පියන්ගේ වංශ ක්‍රමයෙන් වඩන ලද්දා වූ ඓශ්වර්යය 20 හා ගුණයට එකඟව එය අනුභව කරන්නට දක්ෂ වූවාහු ද, වඳුරන් මල්වඩමක් ලැබ එය විනාශ කරන්නා සේ 21 ඒ සම්පත නසා දමා පිරිහුණු සිරි ඇත්තාහු ව හැසිරෙත් නම්, ඒ දරුවෝ ‘අවජාත’ යැයි පුරාතන පණ්ඩිතයෝ කීහ. යමෙක් එබඳු සම්පත්තියක් ලබා, මව්පියන් යම් සේ 22 (ධනය රැකගත්තේ) නම් එසේම කරන්නාහු ද, කුල සිරිත් ආරක්ෂා කරන්නාහු ද, ඒ දරුවෝ 23 ‘අනුජාත’ යැයි දැනගන්න. නැවත අනෙක් කරුණක් කියමි; යමෙක් කුල ක්‍රමයෙන් රැකෙන සම්පත් ද සමගම, නැවත අන්‍ය වූත් ඊට වැඩි වූත් බොහෝ සම්පත් 24 උපයා සැප විඳිත් ද, ධීර වූ ඒ දරුවෝ ‘අතිජාත’ යැයි ලොව ප්‍රකට වෙති.”

“25 මා විසින් පියාණන් දුන් එක් මායා රට පමණක් ගෙන, දැන් අනෙක් දෙරට ද දිනාගෙන 26 ඉතිරි නැති මුළු රාජ්‍ය ත්‍රිත්වය ම එක් සේසතකින් ලකුණු කරන ලදී. තව ද, ඔවුන් විසින් දිනාගත නොහැකි වූ සියලු දෙමළ සේනාවෝ ද මා විසින් පරදවන ලද්දාහ. ගිරි දුර්ග ආදිය ඇසුරු කොටගෙන ඒ ඒ තැන වාසය කළ සියලු වන්නි රජ දරුවෝ ද 27 මා වෙත ගෙන්වා ගන්නා ලද්දාහ. සියලු දේශාන්තරයන්හි ම කීර්තිය පැතිරවීමෙන් 28 මෙසේ දැහැමි ක්‍රමයෙන් ම බොහෝ කලක් මා විසින් රාජ්‍යය කරන ලද්දේ ය. පඬුරු සහිත රාජ කන්‍යාවන් දඹදිවෙන් ගෙන්වා පරදේශයන්හි ක්ෂත්‍රියයන් ද තොපගේ ඥාතීන් කළෙමි.”

“29 චන්ද්‍ර වංශයෙන් හා සූර්ය වංශයෙන් උපන් පාණ්ඩව හා චෝළ ආදී වීර වූ රජ දරුවෝ ඔවුනගේ කිරුළු හා ආභරණ ද මා වෙත එවූහ. හුදෙක් මේ තොප 30 සියල්ලන් විසින් පමණක් නොව, එන කාලයෙහි තොපගේ මුණුපුරු පරම්පරා හතක් 31 දක්වා විඳිය යුතු වූ, වෙශ්‍රවණ රජු විසින් සංඛ ආදී නිදන් නවය රැස් කරන්නා සේ මා විසින් රැස් කරන ලද රත්න ඇත්තේ ය. 32 මා විසින් දුදනෝ නිග්‍රහ කරන ලදහ; සජනයෝ ආරක්ෂා කරන ලදහ; බුදු සසුන ද මනාව සමගි කරන ලද්දේ ය. එහෙයින් මම පිය රජුගේ 33 අතිජාත පුත්‍රයෙක් වීමි. දරුවෙනි, තොපි ද මා වැනි වූ අතිජාත පුත්‍රයෝ වන්න.”

“34 පෙර ඔක්කාක රාජ පරම්පරාවෙන් පැවත ආ සගර රජුගේ හැට දහසක් පුත්‍රයෝ, එපමණම 35 රාජධානීන් ගොඩනගා සියලු දඹදිව හැට දහසක් කොටස් වලට බෙදාගෙන, 36 වෙන් වෙන් වූ රාජ්‍යයන් පාලනය කරමින් සමගිව ම විසූහ. එමෙන්ම ඒ දසබෑ රජ දරුවෝ ද පෙර 37 කීවාක් මෙන් ම දඹදිව දස කොටසක් කොට මනාව රජ කළහ. පින්වතුනි, එසේම තොපි ද සුදුසු පරිද්දෙන් මේ ලක්දිව බෙදාගෙන 38 එකිනෙකාට අනුශාසනා කරගනිමින් ම මනාව රාජ්‍යය කරව. දරුවෙනි, කිසි ලෙසකින්වත් පසමිතුරන්ට වාසි වන ලෙස සිදුරු නොදක්වන්න,” යැයි රජතුමා මෙසේ තමාගේ ඖරස පුත්‍රයන්ට සහ බෑණනුවන්ට අවවාද කළේ ය.

39 ඉක්බිති ඒ රජතුමා මහා සංඝයා වහන්සේ ද මහජනයා ද රැස් කරවා, “40 මාගේ බෑණනුවන් සහ ඖරස පුත්‍ර වූ මේ රජ දරුවන් සදෙනා අතුරෙන් 41 කවරෙක් රාජ්‍යයට යෝග්‍ය ද?” යි විචාළේ ය. එකල්හි රජුගේ ඒ වචන 42 අසා මහා සංඝයා වහන්සේ මෙසේ පිළිතුරු දුන් සේක: “මහරජාණෙනි, ඔබ වහන්සේගේ මේ 43 කුමාරවරු ද, මේ බෑණනුවන් ද යන මොහු සියල්ලෝම ධීර වීර ගුණ ඇත්තාහ, අති බහුශ්‍රැතයහ. සියල්ලෝ සංග්‍රාම කුසලතා ඇත්තාහ, සතුරන් මර්දනය කිරීමට සමත් ය; 44 ලෝක ශාසනය රකිනා රාජ්‍යයට ඉතා යෝග්‍ය වන්නාහ. එසේ වුව ද, ඔබ වහන්සේගේ වැඩිමහල් පුත් විජයබාහු කුමරු බාල කාලයේ පටන් තෙරුවන් 45 කෙරෙහි පැහැදුණේ ය. ගිලන් වූ මහණුන්ට උපස්ථාන කිරීමෙහි නිතර යෙදුණු සිත් ඇත්තේ ය. සත්‍යයෙන් සත්‍යය පිරික්සා බලයි. කෙළෙහිගුණ 46 දන්නේ ද වෙයි. උසස් වූ ශ්‍රද්ධාව, ප්‍රඥාව සහ ගුණ ඇත්තේ ය.”

“47 මහලු වූ ද දුබල වූ ද සත්වයන් අතුරෙන් අසරණයන්ට ඔහු ආදරය දක්වයි; එසේම දුප්පත් සත්වයන් කෙරෙහි 48 අතිශය කරුණාබර ය. තව ද ඒ කුමාරයා රාජ්‍යය අරාජිකව පැවති කාලයේ දාසභාවයට පමුණුවන ලද භික්ෂූන් වහන්සේලාගේ බොහෝ ඥාතීන් ද, අන්‍ය වූත් බොහෝ 49 ජනයන් ද, ඔවුන්ගේ ස්වාමිවරුන්ට රන් රුවන් ආදිය දී ඒ දාස භාවයෙන් මුදවා ගත්තේ ය. තවද මහරජාණෙනි, බොහෝ සොරුන් රජගෙදර පවා සොරකම් කොට 50 දඬුවම් ලැබීමට සුදුසු වූ කල්හි, ඔහු වෙතට ම පැමිණ තැති ගැන්ම හා බිය දුරු කොට, 51 කිසිදු උපද්‍රවයක් නැතිව අංග ඡේදනයට ද නොපැමිණ ජීවිත දානය ද ලදහ.”

“52 තවද මහරජාණෙනි, ඒ ඒ ගම්වල රජයට අයත් බදු අය කරගෙන සොර වූ මිනිසුන් ද 53 දැක, ඔවුන් වෙනුවෙන් ස්වකීය ධනය ගෙවා, දුකට පත් සියලු ජනයා ඒ ඒ බදුවලින් නිදහස් කොට, ලෝක පාලනයෙහි පණ්ඩිත වූ හෙතෙම නිත්‍යයෙන් ම ඔවුන් පාලනය කරයි. පළමු කොට ඔහුව දැක නිර්භය වූවාහු ම ඔබව දකිති. 54 එන කාලයෙහි වූ කලී අප කුල පරම්පරාව රක්නා වූ ඒ විජයබාහු කුමරුට, 55 මෙතැන් පටන් නිරතුරුව දැඩි භක්තියෙන් යුතුව තොපි සේවය කරන්න යැයි මෙසේ කියා, ඇමති කුලඟනෝ තමන් විසින් කරණ ලද ආදර ඇති තම තමාගේ 56 සැමියන් හික්මවති. යම් මව්පිය කෙනෙක් දෙතුන් අවුරුදු වයසැති බාල දරුවන්ගේ මිහිරි බොළඳ වචන අසනු කැමැත්තෝ නම්, එබඳු මව්පියන් විසින් 57 ‘තොපි කවුරුන්ව සේවනය කරන්නේ දැ’ යි විචාරන ලද දරුවෝ ’අපි ඒ 58 විජයබාහු කුමරුන්ව සේවනය කරන්නෙමු’ යි කියති. කෝපයෙන් මව්පියන් විසින් 59 තළන ලද දරුවෝ ඔහු වෙතට පැමිණ, තම තමාට වූ දුක කුමරුට කියති. එකල්හි විජයබාහු කුමරු ද කරුණාවෙන් ඔවුන් කැඳවා, 60 ‘මෙතැන් පටන් තොපි ඒ දරුවන්ට නොතළන්න’ යැයි මෙසේ කියා, තමාගේ ඒ භාණ්ඩාගාරයෙන් ම ඒ ඒ දරුවන්ට බත් හා වැටුප් ද දෙවයි.”

61 ඇස් ඇති පුද්ගලයෙක් පුන්සඳ සහිත අහස බලා “පුන්සඳ මෙහි කොයිදැ” යි 62 විචාරන්නා සේ, ඒ කුමරු කෙරෙහි රටවැසියා රංජනය කරන සුළු ගුණයෝ 63 විද්‍යාමාන යැයි දැනගන්න, පින්වත් මහරජාණෙනි. ඔබ වහන්සේ සංඝයාගෙන් කෙසේ නම් විචාරන්න ද? පින්වත් මහරජාණෙනි, ඇසුව මැනව; හුදෙක් ලක්දිව පමණක් නොව, දඹදිව පාලනයට ද ඔහු සතුව ශුභ ලක්ෂණ ඇත්තේ යැ” යි සංඝයා වහන්සේ දැන්වූහ.

64 ඔහු පිළිබඳව මේ ආදී බොහෝ ගුණ සංඝයාගේ මුවින් 65 අසා, රජතුමා සතුටු කඳුළින් තෙමුණු ඇස් ඇත්තෙක් විය. එකල්හි රජ තෙමේ 66 සන්තෝෂයෙන් ඒ විජයබාහු පුතු කැඳවා තමා සමීපයෙහි සමාන ආසනයක 67 හිඳුවී ය. ඉක්බිති මහරජ තෙමේ තමා විසින් නොකරන ලද යම් ලෝක ශාසන කෘත්‍යයක් වී නම්, ඒ සියල්ල මෙසේ ඔහුට දැන්වී ය. “68 පරසතුරන් විසින් රුවන්වැලිසෑය බිඳ හෙලන ලද්දේ ය; එය පෙරළා බඳවා රන් කොතකින් සරසවන්න. සිංහලාධිපතීන්ගේ යම් පුරාතන රාජධානියක් 69 සියලු නගරයන්ට තිලකයක් වී ද, උතුම් ඒ පොළොන්නරුව උස් වූ පවුරු දොරටු 70 හා මනාව බෙදන ලද සිව් දොරටු හා ගැඹුරු දිය අගලින් පිරිකෙව් කරන ලදුව, පෙර තිබූ පරිද්දෙන් කරවන්න. එහි දිව්‍ය විමානයක් සේ මනෝහර වූ පෙර දළදා මැදුරෙහි, ඒ දළදා පාදා යන දෙදෙනම පිහිටුවන්න. මම ද පූර්ව 71 රජුන්ගේ මේ රාජධානියෙහි ම අභිෂේක මංගල්‍යය පවත්වන්නට කැමැත්තෙමි.”

“72 ත්‍රිසිංහලයෙහි වූ සියලු භික්ෂූන් වහන්සේලා ද මහජනයා ද දහස් ගණනින් තොප වෙත පමුණුවා, 73 එහි මහා පූජා පෙරටු කොට මහවැලි ගඟ අසබඩ උපසම්පදා මංගල්‍යය කරවා 74 තෝ බුදු සසුන සමෘද්ධිමත් කරව” යන මේ ආදී වූ සියලු ලෝක ශාසන කර්තව්‍යයන් ඔහුට කියා, ඒ රජතුමා ඔහු අතෙහි රාජ්‍ය භාරය තැබුවේ ය. 75 ඉක්බිති රජතුමා ඉතිරි පස් රජ කුමරුවන් ද, මුණි උතුමාගේ උතුම් දළදා හා පාදා යන ඒ ධාතු දෙක ද, ශ්‍රමණ සමූහයා ද, සියලු අමාත්‍ය වර්ගයා ද, මුළු ලංකා පෘථිවිය ද ඔහුට ම පවරා දුන්නේ ය.

මෙතෙකින් හු දී ජනයාගේ ප්‍රසාදය හා සංවේගය පිණිස කළ මහවංශයේ රාජ භාර රෝපන නම් වූ අසූ හත් වෙනි පරිච්ඡේදය නිමි.