ඉන්පසුව, ඒ මහා පරාක්‍රමබාහු මහරජතුමාගේ බෑණනුවන් වූ, ‘කවීශ්වර’ යන නාමය දරන පණ්ඩිතයාණන් වහන්සේ ‘විජයබාහු’ යන නමින් ලංකේශ්වර හෙවත් ලක්දිවට අධිපති රජතුමා බවට පත් වූහ 1. රාජාභිෂේකයට පැමිණියා වූ, මහා කරුණාවෙන් යුතු වූ, ව්‍යක්ත බුද්ධියක් ඇති මේ රජතුමා, තම මාමා වූ පරාක්‍රමබාහු මහරජාණන් විසින් දඟගෙයි (සිරගෙයි) දමන ලදුව වධ බන්ධනයෙන් පීඩාවට පත්ව සිටි ලක්දිව වැසියන්ව එම දුකින් නිදහස් කරවීය 2-3. එසේම ඒ ඒ තැන්හි සියලු දෙනාට තම තමන්ගේ ගම් බිම් හා කුඹුරු ආදිය නැවත ලබා දී, සියලු ආකාරයෙන්ම ඔවුන්ගේ සතුට වර්ධනය කළේය 4-5.

වෙසමුණි රජුට අලකා පුරය මෙන් ද, ශක්‍ර දේවේන්ද්‍රයාට අමරාවතිය මෙන් ද, ඒ පොළොන්නරුව නගරයම ඔහුගේ රාජධානිය විය 6. මහා කීර්තියක් ඇති එතුමා, මාගධී භාෂාවෙන් (පාලි භාෂාවෙන්) ඉතා උසස් වූ සන්දේශයක් (හසුනක්) රචනා කොට, අරිමද්දන පුරයේ (බුරුමයේ) වාසය කරන රජවරුන් වෙත යැවීය 7. මෙසේ මුල දී තම මී මුත්තන් වූ පළමුවන විජයබාහු රජතුමාගේ ආකාරයෙන්ම, ඔහු සමඟ මිත්‍ර සන්ථවය ඉතා සෙනෙහසින් ඇති කර ගත්තේය 8. ලංකාව හා අරිමද්දන දේශය යන දෙරටෙහිම භික්ෂූන් වහන්සේලාට ප්‍රීතිය වඩවමින් සම්බුද්ධ ශාසනය මනා කොට බැබළවීය 9.

ඒ පෘථිවීශ්වරයාණන් (රජතුමා) මනු නීති ක්‍රමය මදකුත් ඉක්මවා නොයමින්, සිව් සඟරාවතින් මහා ජනතාව සතුටට පත් කළේය 10. යහපත් ස්වභාවය හා පවිත්‍ර බව ප්‍රමුඛ කොට ඇත්තා වූ ගුණයන්ගෙන් යුක්ත වූ හෙතෙම, පිරිසිදු වූ බුද්ධාදී රත්නත්‍රය කෙරෙහි අතිශයින්ම පැහැදුණේය 11. මොනවට හික්මුණු, සැම කල්හිම සතුටු සිතින් යුතු වූ එතුමා, ප්‍රණීත වූ සිව්පසයෙන් භික්ෂු සංඝයාට උපස්ථාන කළේය 12. බුද්ධිමත් වූ ඒ රජතුමා මහා උත්සාහය දක්වමින්, බෝධිසත්ව වරයෙකු මෙන් සියලු ආකාරයෙන්ම සකල සත්ත්වයන්ට සියලු අර්ථ සිද්ධීන් ඇති කළේය 13. මහා ප්‍රඥාව ඇතිව, සතර අගතියෙන් තොරව විනිශ්චය කරන්නා වූ හෙතෙම, යහපත් මිනිසුන්ට අනුග්‍රහ ද, දුදනන්ට නිග්‍රහ ද (දඬුවම්) කළේය; මෙසේ ප්‍රකට වූ ඒ රජතුමා ලෝක ශාසනය විෂයෙහි නානාවිධ වූ පින්කම් කොට එක් අවුරුද්දක් රාජ්‍යය කළේය 14-15.

ඉක්බිත්තෙන් කාලිංග කුලයෙහි උපන්, මිත්‍රද්‍රෝහී වූ ‘මහින්ද’ (හයවන මිහිඳු) නම් වූ එක් පුරුෂයෙක්, ‘දීපනී’ නම් වූ ගොපලු දියණියක සහායිකාවක ලෙස ලබා ගෙන, දුර්මති ඇත්තේ දුෂ්ට උපායකින් ඒ රජු (විජයබාහු) මරවනු ලැබීය 16. සේනාපතියන්ගේ ද, යෝධයන්ගේ ද, කිපුණා වූ රටවැසියන්ගේ ද, ඇමතියන්ගේ ද යන සියලු දෙනාගේම කැමැත්ත නොලබමින් හෙතෙම ඉතා දුකසේ දින පහක් ලංකා රාජ්‍යය කළේය 17. එවිට විජයබාහු රජුගේ උප රජු වූ, කාලිංග වංශයේ උපන් ‘කීර්ති නිශ්ශංක’ නම් ක්ෂත්‍රියයා ඔහු මරවා රජ විය 18.

හෙතෙම රාජාභිෂේකයට පැමිණ, පුලස්ති පුරවරයෙහි (පොළොන්නරුවෙහි) රමණීය වූ ගල් මුවා දළදා මැදුරක් බඳවා, ඒ උතුම් මාලිගය රන් කොතකින් අලංකාර කළේය 19. කාමර පන්සියයකින් සැදුම්ලත් විහාරයක් තම නමින් කරවා එය භික්ෂු සංඝයාට පූජා කොට උපස්ථාන කළේය 20. පණ්ඩිත වූ එතුමා රන් රිදියෙන් උසස් ලෙස බබළන්නා වූ, බිතු ටැඹින් (බිත්ති සහ කුළුණු) අලංකාර වූ, හිඟුලෙන් කළ බිම් ඇති, රන් උළු සෙවිලි කරන ලද ‘දඹකොළ’ (දඹුල්ල) නම් විහාරයක් කරවා එහි රන්මුවා බුද්ධ ප්‍රතිමා සැත්තෑ තුනක් පිහිටුවීය 21-22. භක්තිය පෙරටු කරගත් ඒ රජතුමා සිවුරඟ සෙනඟ සමඟ සමන්තකූට පර්වතයට (ශ්‍රී පාදයට) ගොස් මනා කොට වැඳ, ලංකා ද්වීපයෙහි සැම තන්හි මල් වතු හා පළතුරු උයන් ද, නොයෙක් ශුභ වූ සභාවන් ද මනා කොට කරවූයේය 23-24. මෙසේ දිනක් පාසා බොහෝ ආකාර වූ පින් රැස් කරන්නා වූ ඒ රජතුමා නව අවුරුද්දක් මනා කොට රාජ්‍යය කරවූයේය 25.

ඉක්බිත්තෙන් ඒ මහරජාණන්ගේ පුත්‍ර වූ ‘වීරබාහු’ යයි ප්‍රසිද්ධ වූ රජතෙම එක් රැයක් පමණක් රාජ්‍යය කොට මරුවාට වසඟ විය (මිය ගියේය) 26. ඉන්පසුව ඒ කීර්ති නිශ්ශංක රජුගේම මලණුවන් වූ ‘වික්‍රමබාහු’ රජතෙම මාස තුනක් රාජ්‍යය වින්දේය 27. ඉක්බිත්තෙන් ඔහු මරා නිශ්ශංක රජුගේ බෑණනුවන් වූ ‘චෝඩගංග’ නම් රජතෙම නව මසක් රාජ්‍යය කළේය 28. ඉන්පසු මහා බල ඇති ‘කීර්ති’ නම් සේනානායක තෙමේ, ඒ රජුගේ ඇස් උපුටා දමා ඔහු දුරු කොට, පරාක්‍රමබාහු රජුගේ අගමෙහෙසිය වූ ‘ලීලාවතී’ බිසවුන් ලවා කරදරයක් නැතිව තුන් වසරක් රාජ්‍යය කරවූයේය 29-30.

ඉක්බිත්තෙන් ඔක්කාක වංශයෙහි උපන්නා වූ, වික්‍රමයෙන් සිංහයෙකු වැනි වූ ‘සාහසමල්ල’ නම් ක්ෂත්‍රියයෙක් ද දෙවසරක් රාජ්‍යය කළේය 31. ඉන්පසුව ඉක්මවිය නොහැකි වික්‍රම ඇති, තම රාජ කුලය වර්ධනය කරන, පණ්ඩිත වූ ‘ආයස්මන්ත’ නම් සේනානායක තෙම ඒ රජු පහකොට, කීර්ති නිශ්ශංක මහරජාණන්ගේ අගමෙහෙසිය වූ ‘කල්‍යාණවතී’ නම් බිසවුන් ලවා ධර්ම නීතියෙන් සය අවුරුද්දක් රාජ්‍යය කරවීය 32-33. බුද්ධ ශාසනයෙහි මමත්වය (ආදරය) ඇත්තා වූ ඒ කල්‍යාණවතී නම් දේවිය, ‘පණී ශාලක’ (පන්නශාලක) නම් ගමෙහි තම නමින් වෙහෙරක් කරවා, ඊට ගම් නතු කිරීමෙන් ගම් කෙත්, පිරිකර, මෙහෙකරුවන් හා උයන් ආදිය ද දුන්නාය 34-35.

ඒ බිසවගේ අනුමැතියෙන් සකල ලංකා රාජ්‍යයට අනුශාසක වූ, කඳවුරු කුලයෙහි උපන් ආයස්මන්ත නම් සේනාපති තෙම, ‘දේව’ නම් නිලධාරියා ‘වල්ලි’ නම් ගමට යවා එහි මනෝහර වූ විහාරයක් කරවා මහා සංඝයාට පිදුවේය 36-37. හෙතෙම තම රාජ කුලයට අයත් වූ දියුණුව ඇති, සිය නමින් ප්‍රසිද්ධ වූ පිරිවෙනක් කරවා ඊට ආරක්ෂාව පිළිබඳ විධිවිධාන යෙදුවේය 38. දුකසේ ඉක්මවා ගත යුතු වූ දුර්භික්ෂ කාලයෙහි, ආරාම ආදියෙහි සේවය සඳහා පවරන ලද්දා වූ ගම්, කෙත්, පිරිකර හා දාසි දාසයන් ලබා දුන්නේය 39. පින් කැමති වූ හෙතෙම කුල හතරේ ජනයා (ක්ෂත්‍රිය, බ්‍රාහ්මණ, වෛශ්‍ය, ශූද්‍ර) එකිනෙක මිශ්‍ර නොවී පවත්වා ගනු වස් ‘ධර්මාධිකරණ’ නම් වූ නීති ශාස්ත්‍රයක් සම්පාදනය කරවීය 40.

ඉක්බිත්තෙන් ‘ධර්මාශෝක’ නම් වූ එක් කුමාරයෙක් අවුරුද්දක් රජ කළේය; හෙතෙම රජ වන විට උපතින් තුන් මසක් වයස් වූ බිළිඳෙකි 41. මහා සේනාවක් විසින් පෙරටු කරන ලද්දා වූ ‘අණිකංග’ නම් මහා ඈපා තෙමේ, සොළී රටින් අවුත් ආයස්මන්ත සේනානායකයන් සහිත වූ පුලස්ති පුරයට අධිපති වූ ඒ ධර්මාශෝක නම් කුමාරයන් මරවා, දාහත් දිනක් රජ කළේය 42-43. ඉක්බිත්තෙන් ඔහුගේ බලවත් වූ ‘චමුනක්ක’ නම් වූ සේනාපති තෙමේ, ඒ අණිකංග නම් රජු මරා, දුෂ්ට අදහස් ඇත්තේ පෙර රජ කළා වූ ලීලාවතී නම් රාජාග්‍ර දේවිය ලවා නැවතත් රාජ්‍යය කරවීය 44.

ඉක්බිත්තෙන් හුලින් බිඳුණු (තුවාල වූ) උරහිසක් ඇති ‘ලෝකේශ්වර’ නම් වූ රජෙක්, මුහුදින් එතෙර සිට මහත් වූ දෙමළ සෙනඟක් රැගෙන අවුත් මුළු සිරිලක තමන්ට යටත් කොට ගෙන, පොළොන්නරුවෙහි වෙසෙමින් නව මසක් රජ කළේය 45-46. එකල්හි ‘කළුන්නරු’ වංශයෙහි උපන් ධෘතිමතුන් (ධෛර්යවන්තයන්) අතරින් බල පරාක්‍රමයෙන් යුතු වූ ‘පරාක්‍රම’ නම් සෙන්පති තෙම, චන්ද්‍ර සූර්ය වංශ දෙකෙන් උපන් රාජ තේජස හා විලාස ඇත්තා වූ ලීලාවතී නම් මෙහෙසිය නැවත ද රාජ්‍යයෙහි අභිෂේක කළේය 47-48. මෙසේ ඒ මෙහෙසියට සත් මසක් පමණ ගිය කල්හි, තේජස් ඇත්තා වූ ‘පරාක්‍රම’ නම් පාණ්ඩ්‍ය රජතෙම මහත් වූ පඬි සෙනඟක් රැගෙන පඬි රටින් ලක්දිවට බැස, ඒ දේවිය ද පැරකුම් සෙනෙවියා ද පහකොට ලංකාද්වීපය නිරවුල් කොට, පුලස්ති පුරවරයෙහි වෙසෙමින් මනු නීතිය නොඉක්මවා තුන් අවුරුද්දක් රාජ්‍ය අනුශාසනා කළේය 49-51.

ඉක්බිත්තෙන් ලංකාවාසී වූ ජනයන්ගේ රෞද්‍ර වූත්, අතිශයින් වැඩි දියුණු වූත් යම් කිසි පාප කර්මයක් හේතු කොට ගෙන, එකල ලංකාව ආරක්ෂා කිරීමෙහි නියුක්ත වූ දෙවිවරුන් ඒ ඒ තැන්හි ආරක්ෂා විධිවිධාන යෙදීමට උපේක්ෂා කරන කල්හි (නොසලකා හරින කල්හි), මිථ්‍යා දෘෂ්ටීන් සමාදන් වූ, දුර්නීතියෙහි නිතර ඇලුනු සිත් ඇත්තා වූ, දානාදී කුසල කර්ම නමැති වන ලැහැබ දැවීමෙහි ලැව් ගින්නක් බඳු වූ, සද්ධර්මය නමැති මානෙල් මල් වනය විනාශ කිරීමෙහි කාන්තියෙන් යුත් චන්ද්‍රයා වැනි වූ, මහා මෝහයෙන් හිස් වූ විචාර බුද්ධියක් ඇති, කාලිංග වංශයෙහි උපන් ‘මාඝ’ නම් වූ එක් අධාර්මික රජෙක් සූවිසි දහසක් යෝධයන්ට අධිපතිව කාලිංග රටින් බැස ලංකාද්වීපය අල්ලා ගත්තේය 52-57.

මාඝ රජු නමැති මහා ග්‍රීෂ්මය, ලංකා රාජ්‍යය නමැති මහා වනය පෙළීමට බොහෝ වූ යෝධයන් නමැති ලැව්ගිනි මෙහෙයවීය 58. ඉන්පසු ලෝකයාට පීඩා කරන්නා වූ ඔහුගේ කුරිරු වූ මහා යෝධයෝ, “අපි කේරළ යෝධයන් වන්නෙමු” යයි ඝෝෂා කරමින් තැනින් තැන මිනිසුන්ගේ වස්ත්‍රාභරණ ආදිය පැහැර ගත්හ 59-60. බොහෝ කාලයක් ආරක්ෂා කරන ලද කුල චාරිත්‍ර කඩ කළහ; අත් පා ආදිය කැපූහ; බොහෝ ගෙවල් කඩා දැමූහ; ගවයන් හා මී ගවයන් ආදීන් තමන් සතු කරගෙන බැඳ දැමූහ 61-62. මහා ධනවත් වූ පොහොසත් ජනයන් බැඳ වධ කොට ධනය ගත්හ; සියලු බොහෝ වූ චෛත්‍යයන් විනාශ කළහ 63.

ඔවුහු විහාරයන්හි වාසය කළහ; උපාසකයන්ට පහර දී පෙළූහ; දරුවන්ට තැලූහ; පීඩාවට පත් වූවන් තව තවත් පෙළූහ; ජනයන් ලවා බර ඉසිලවූහ; බලෙන් බොහෝ වැඩ කරවූහ 64. ප්‍රසිද්ධ වූත් ප්‍රශස්ත වූත් බොහෝ පොත්වල නූල් ලිහා, (පොත් විනාශ කොට) ඒ ඒ තැන විසිරවූහ 65. ශ්‍රද්ධාව ඇත්තා වූ පැරණි රජවරුන්ගේ කීර්ති ශරීරය හා සමාන වූ රත්නාවලී ආදී වූ මහත් වූ චෛත්‍යයන් බිම හෙළමින් වනසා, ඒ චෛත්‍යයන්ගේ ජීවිතය හා සමාන වූ බොහෝ ශාරීරික ධාතූන් අතුරුදහන් කළහ; මෙය ඉතාමත් කනගාටුදායකය! 66-67.

මෙසේ දුෂ්ට අදහස් ඇත්තා වූ මාර යෝධයන් සමාන වූ ද්‍රවිඩ යෝධයෝ ලොව ද ශාසනය ද නැසූහ 68. ඉක්බිත්තෙන් පුලස්ති නම් පුරය (පොළොන්නරුව) සියලු ආකාරයෙන් හාත්පසින් වටලා, පැරකුම් පඬි රජු අල්ලා ගත්හ 69. ඉන්පසුව ඒ රජුගේ ඇස් උපුටා මුතු, වෙරළු මිණි ආදී වූ සියලු ධනය පැහැර ගත්හ 69. ඉක්බිත්තෙන් මාණාභරණ ආදී වූ ඒ ප්‍රධාන යෝධයෝ, ඒ කාලිංග මාඝ රජු ලංකා රාජ්‍යයෙහි අභිෂේක කළහ 70. මෙසේ ඒ රජතෙම රට තමා අතට ගෙන රාජාභිෂේකයට පැමිණ පොළොන්නරුවෙහි විසීය 71. ඒ රජතෙම මහා ජනයා මිසදිටු ගන්වා (වැරදි ආගම් අදහන්නන් බවට පත් කොට), කලවම් නොවී පැවති සතර කුලයේ ජනයා අතිශයින්ම කුල සංකීර්ණභාවයට පත් කළේය (මිශ්‍ර කළේය) 72. සිංහලයන්ට අයත් වූ ගම්, කෙත්, ගෙවල්, උයන් වතු, දාසයන්, ගවයන් සහ මී ගවයන් ආදී සියල්ල කේරළයන්ට ලබා දුන්නේය 73. විහාරයන් හා පිරිවෙන් ද, බොහෝ දේවාලයන් ද කිසියම් යෝධ කෙනෙකුන්ගේ වාසස්ථාන පිණිස නියම කළේය 74-75.

හෙතෙම බුදුන් සතු වූ ද, එසේම දහම් සහ සඟුන් සතු වූ ධනය ද බලෙන් උදුරා ගෙන, නරකයට යනු පිණිස බොහෝ පව් සිදු කර ගත්තේය 76-77. මාඝ නම් රජතෙම මේ ආකාරයෙන් බලාත්කාරකම් කොට විසි එක් වසරක් ලක්දිව රජකම් කරවීය 78. මෙසේ ලංකාද්වීපයේ ඒ ඒ රජවරු මහත් වූ ධන ලෝභයෙන් ඒ ඒ රජුන් මරා, තමන් ද මේ කර්මයෙන් ආයුෂ නැතිව රාජ්‍යයට පැමිණියත්, එය බොහෝ කලක් විඳීමට නොහැකි වූහ; මෙය ඉතාමත් කනගාටුදායකය! 79. එහෙයින් නුවණැති ජනයා ප්‍රාණඝාතයෙන් වැළකේවා; විෂ බඳු වූ ධන ලෝභය අත්හරිත්වා! 80.

මෙතෙකින් හුදී ජනයාගේ පහන් සංවේගය පිණිස කළ මහාවංශයේ ‘සොළස රාජක’ (රජුන් දහසය දෙනා) නම් වූ අසූවෙනි පරිච්ඡේදය නිම විය.