1-2 අතිශයින් උදාර වූ අදහස් ඇති, අන්ය දේශයන් පිළිබඳව ද මැනවින් දන්නා වූ ඒ පරාක්රමබාහු කුමාරයා, රාජ්යයෙහි නියුක්ත ඇමතිවරුන් සමඟ එහි මන්ත්රණයට පැමිණියේය. 3-5 එසේ පැමිණ රජතුමා මෙසේ පැවසීය: “මා රජ වීමේ ඵලය නම් සියලු සතුරන් විනාශ කර ලෝකය ද ශාසනය ද දියුණු කොට සම්පත් ඇති කිරීමයි. ඉතා කුඩා වූ ද මේ රාජ්යය මාගේ ප්රඥා මහිමයෙන් සමෘද්ධියට පත් කරවමි. එය අන්ය රජවරුන්ගේ මහිමය ඉක්මවා පවතින පරිදි වහාම සකස් කරන්නෙමි.”
6-7 ඒ ස්වාමී වූ රජතෙමේ එසේ සිතා, තමා සමඟ හැදී වැඩුණු සියලු ඇමතිවරුන්ට සුදුසු පරිදි තනතුරු දී ඔවුන්ට ඉසුරෙන් සංග්රහ කළේය. ඉන්පසු සමනල කන්දේ පටන් මුහුද දක්වා වූ රාජ්ය සීමාවෙහි නොයෙක් තැන්වල සිය සේනාව පිහිටුවා, “හැමට පළමු කොට බෙහෙවින් ධාන්ය රැස් කිරීම කළ යුත්තේ ය” යැයි සිතා ඇමතිවරුන්ට මෙසේ කීවේය.
8-10 “මට අයත් රාජ්යයෙහි අහස් දියෙන් (වැසි ජලයෙන්) ගොවිතැන් කෙරෙන ගොයම් බිම් හැර, නොසිඳෙන දිය ඇති ගංගා මඟින් සහ මහ වැව් මඟින් ජලය ලැබෙන කෙත් ඇත්තේ ඉතා ස්වල්පයකි. එසේම මේ රට බොහෝ වූ පර්වතවලින් ද, ඝන වූ වන ලැහැබ්වලින් ද, මහා වගුරු බිම්වලින් ද යුක්ත හෙයින් ගොවිතැනට අවහිර සහිතය. 11-12 මෙබඳු දේශයෙහි අහසින් වැටෙන ජලය මදකුත් ලෝකයාට වැඩක් නොවී කිසි කලෙකත් මුහුදට නොයැවිය යුතුය. මැණික්, රන් ආදිය හටගන්නා ආකර බිම් හැර අනෙක් සියලු තැන්හි කෙත් වතු මැනවින් ඇති කළ යුතුය.
13-15 ලෝකයාට වැඩක් නොකොට, සිය අතට පත් දෙයක් පමණක් අනුභව කරමින් විසීම මා වැන්නන්ට කිසිසේත්ම සුදුසු නොවේ. එබැවින් තොපි සියල්ලෝම ඉතා දුෂ්කර වූ ද, පැමිණි කටයුත්තෙහි නොපසුබස්නා වීර්යය ඇති ව, එහි ඇති අසීරු බව නොසිතා මාගේ විධානය පරිදි කිසිවක් ඉතිරි නොකර නොවරදින ලෙස මේ කර්මාන්තයන් සිදු කරව්.”
16 ‘කොටුබදය’ යැයි ප්රකට නම පමණක් ඉතිරි ව තිබූ, විනාශ වී ගිය, පෙර කල රජවරුන් විසින් බැඳීමට ඉතා දුෂ්කර බවට පත් ව තිබූ ‘දැදුරු’ නම් ඔයේ මහා වේල්ල බැඳීමට මහත් යසස් ඇති රජතුමා නියෝග කළේය. 17-18 ඉක්බිති ඒ සියලු ඇමතිවරු එහි ඇති අසීරු බවත්, එය කළ නමුත් ස්ථිර නොවන බවත් නොයෙක් ආකාරයෙන් රජුට ප්රකාශ කළෝය. 19-21 පරාක්රමබාහු රජතෙමේ ඒ කතාව ප්රතික්ෂේප කරමින් මෙසේ කීවේය: “ලෝකයෙහි උත්සාහවන්ත මිනිසුන්ට කළ නොහැක්කේ කුමක් ද? රාම කුමාරයා වඳුරු සමූහයා ලවා මහ මුහුදේ පවා වේල්ලක් බැඳවූයේය. ඒ කථාව අද දක්වාත් ලෝකයෙහි පවතී.
22-23 ඉදින් මාගේ තේජස ලක්දිව එක් සේසත් කිරීමෙන් සලකුණු කොට ලෝක ශාසනය වැඩීමට හේතු වන්නේ නම්, මෙය ආරම්භ කළ පමණින්ම නිමවීම පෙනෙන්නේය.” මෙසේ පැවසූ මහා උත්සාහවන්ත රජතුමා ඔවුන්ගේ උත්සාහය මැනවින් වර්ධනය කළේය.
24-25 මහා නුවණැති ස්වාමී තෙමේ, වේල්ලේ මුවදොර පටන් ‘රත්කරව්ව’ නම් රට දක්වා පළමුව නොයෙක් පුරුෂ ප්රමාණ ගැඹුරු වූ ද, අතිශයින් පුළුල් වූ ද, ඉතා ශක්තිමත් වූ ද මහා ඇලක් කරවීය. 26-28 රටවැසි ගල් වඩු සමූහයා ද, ලෝහ වැඩකරුවන් ද, බොහෝ වූ කම්මල්කරුවන් ද, රන්කරුවන් ද රැස් කරවා, ඔවුන් ගල් කොටන කටයුත්තෙහි යොදවා, ඔවුන් ලවා සම්බන්ධ වූ තැන් සොයාගත නොහැකි, අතිශයින් ස්ථිර වූ, තනි ගල් තලාවක් මෙන් මැනවින් නිමවන ලද බදාම ඇත්තා වූ වේල්ලක් මහා යසස් ඇති රජතෙමේ බැඳවීය.
29-30 සැදැහැවත් රජතුමා ඒ වේල්ල මත බෝධි වෘක්ෂයක් ද, පිළිම ගෙයක් ද, එසේම දාගැබක් ද පිහිටුවිය. 31-32 පණ්ඩිත වූ රජතෙමේ සියලු ජල පහර ඒ මහා ඇළ මාර්ගයෙන් මුහුදට වැටෙන සේ සැලැස්වීය. ඒ ඇළ දෙපස මහා වනය කප්පවා, නොයෙක් දහස් ගණන් ගැල්වලින් වී ගෙන යා හැකි පරිදි කෙත් කරවා, අටුකොටු වලින් පිරුණු බැවින් ‘කොටුබදය’ යන්න අර්ථයට ගැළපෙන ව්යවහාරයක් බවට පත් කළේය.
33-35 ඉක්බිති ‘සක්වඩමන’ සහ ‘කිඹුල්වාණය’ යන ගංගා එක්වන ස්ථානයෙහි රජතුමා යට කියන ලද පරිදි ‘ඌරු දොළ’ නම් වූ තැන අමුණක් බැඳවීය. එහි ද මහා ඇළක් පවත්වා, ඒ ඌරු දොළ ඇළ මාර්ගයෙන් ජලය ‘මාගල් වැවට’ යොමු කරවා, එහි කැඩී බිඳී ගිය තැන් ඉතිරි නොකොට බැඳවීය. දිය බැහැර යන මාර්ගයන්ගේ බැස යන ජලය පෙරටු කොට පූර්ව ප්රමාණයට වඩා වැඩි වූ දිය පිටාර ගැලීමක් ද කරවා එතැන් පටන් ඌරු දොළ දක්වා කෙත් කරවා එහි ද වී රැස් කළේය.
36-38 ඔහු දැදුරු ඔයේ ‘දොරාදත්තික’ නම් ස්ථානයෙහි දිය බැස්මක් (සොරොව්වක්) ද, මහ ඇළක් ද කරවා එතැන් පටන් ඌරු දොළ දක්වා කෙත් කරවා එසේම එහි ද ධාන්ය රාශියක් රැස් කළේය. 39-40 පෙර ඉතා කුඩා වූ ‘පඬු වැව’, එහි උස් බව හා දිග පළල වැඩිකොට, ඉතා ශක්තිමත් වැව් බැම්මක් ඇති කරවා, සොරොව්වක් සහිත වූ, ඉතා උස් වූ මහා ජල කඳක් රැඳෙන මාර්ගයක් කරවා ඊට ‘පැරකුම් මුහුද’ (පරාක්රම සමුද්රය) යන නම තැබීය.
41-43 ඒ වැව මැද වූ දූපතෙහි ඇති ගල මුදුනේ කෙලෙස් නමැති කඳු මුදුන් සුන් කරන සෑයක් ද කරවීය. ඒ දූපත මැද ඉතා සොඳුරු වූ, ලෝකවාසීන්ගේ සතුට වඩන්නා වූ, රාජ මාලිගාවක් වැනි වූ තුන් මහල් මැදුරක් කරවීය.
44-50 එසේම දයාබර සිත් ඇති රජතෙමේ සිය රාජ්යයෙහි මේ කියන්නා වූ වැව් ද, අනිකුත් විනාශ වී ගිය බොහෝ අමුණු සහ වැව් ද බැඳවීය: මාගල වැව, සිටු වැව, සතුන්ගතු වැව, තඹ වැව, අඹ වැව, වසා වැව, ගිරිබා වැව, පටාල වැව, මණ්ඩික්කුලම, මොනර වැව, සාදියගම් වැව, කිණිහිරිගල් වැව, බුද්ගමු දොළ, හූරුගමු වැව, මහකිරලා වැව, ගිරියා වැව, රක්නා වැව, අඹාල වැව, කටනුනරු වැව, ජල්ලිබා වැව, උතුරාල වැව, සියඹලා ගම් වැව, දවලවිටිගම් වැව, කිරා වැව, නළන්නරු වැව, කරවිටවිලත් වැව, දිඹුල්ගම් වැව, මූනරු වැව, කසාල් වැල, කලලහල් වැව, මුල්වාරික වැව, ගිරිසගමු නම් වැව, පොලොන්නරු වැව සහ විසිරිතල වැව යනු ඒවාය.
51-53 ‘පස් යොදුන් මහ මඩ’ වගුර සහ කුඩා විල් කප්පවා, එයින් ජලය ගංගාවලට හරවා කෙත් බවට පත් කළේය. වී රැසක් ද එක්රැස් කළේය. එහි වන බිම් සහ අනිකුත් බොහෝ තැන්වල සෑම වන බිම් වෙන් කොට, ගම් ප්රධානීන් ලවා කෙත් කිරීමෙහි රටවැසියන් යොදවා කටයුතු සැලැස්වීය. 54-56 රජයෙහි පෙර ලැබුණු ආදායමට වඩා වැඩි වූ ආදායම අලුත් කෙත්වලින්ම රැස් කරනු ලැබුවේය. නුවණැති රජතෙමේ, රටවැසියන් කිසි කලෙකත් දුර්භික්ෂ බිය නොහඳුනන ලෙස කටයුතු කළේය. නීති දත් ඒ රජතෙමේ, “මාගේ රජයෙහි යම් කිසි තැනක ප්රයෝජනයක් නොගෙන අතහැර දැමූ කුඩා ගෙවත්තක තරම්වත් බිම් කඩක් නොතිබේවා” යි කීවේය.
57-58 ඵල (ගෙඩි) පිණිස ප්රසිද්ධ වූ ද, එසේම මල් පිණිස ප්රසිද්ධ වූ ද, නොයෙක් වැල් සහ රුක් විශේෂයන්ගෙන් ඝන ව ගැවසුණා වූ, අනුභවයට සුදුසු දේවලින් පිරුණු, නානා විධ උයන්වලින් සොඳුරු වූ, සිත් ඇදගන්නා වූ ආරාමයන් රජතුමා ඒ ඒ තැන්හි පිහිටුවූයේය. 59 විධානයෙහි දක්ෂ වූ රජතෙමේ, සමෘද්ධියට පත් වූ තමාගේ කුඩා රාජ්යය, තමාගේ ප්රඥා විශේෂයෙන් අන්ය වූ මහත් රාජ්යයක් පවා ඉක්මවා පවතින පරිද්දෙන් මේ සියල්ල සිදු කළේය.