1 එකල ඉතිරිව සිටි සොහොයුරන් දෙදෙනා, තම වැඩිමහල් සොහොයුරු මානාභරණ යුවරජු මියගිය පුවත 2 අසා, වහාම තම තමන්ගේ ප්‍රදේශවලින් අවුත් අවසන් කටයුතු සිදු කළෝය. ඉක්බිති කිත්සිරිමේ 3 කුමාර තෙමේ, වැඩිමහල් සොහොයුරා සතුව තිබූ රට තමා යටතට ගෙන, බාල සොහොයුරා කැඳවා, 4 ඔහුට අනික් රටවල් දෙක පවරා දී එහිම වාසය කරන ලෙස අණ කළේය.

හේ තෙමේ වැඩිමහල් සොහොයුරාගේ වදන් පිළිගෙන රත්නාවලී බිසව ද, කුමාරයා ද, (කුමාරයාගේ සොහොයුරියන් වූ) දූවරුන් දෙදෙනා ද 5 කැටුව මානාකුල නුවරට ගොස් එහි සමගිව වාසය කරමින්, 6 කුමාරයා වෙනුවෙන් සියලු මංගල කටයුතු කරවා මහත් පෙරහරින් යුතුව දිනෙන් දින ඔහු පෝෂණය කළේය.

7 ඉක්බිති ඒ සිරිවල්ලභ ඈපා තෙමේ, රත්නාවලී බිසවගේ වැඩිමහල් දියණිය වූ 8 මිත්‍රා නම් කුමරිය තම පුතුට සරණ පාවා දෙනු කැමැත්තේ ඇමතියන් සමග මෙසේ සාකච්ඡා කළේය. “සැබවින්ම කාලිංග වංශයෙහි උපන්නා වූ රාජ කුමාරවරු මේ ලක්දිව නැවත නැවතත් රජකමට පත් වූහ. 9 ඉදින් කාලිංග වංශයේ උපන් ගජබා කුමරුට දෙනු පිණිස මේ රත්නාවලී දේවිය රහසිගතව තම දියණිය යැවුවහොත්, 10 විවාහයෙන් බැඳෙන ඒ ගජබා කුමාර තෙමේ වඩාත් බලවත් වන්නේය. එවිට මාගේ මේ පුත්‍ර තෙමේ සෑම ආකාරයකින්ම ආධාර රහිත වූ හෝ පිහිටක් නොලබන්නෙකු හෝ වන්නේය. 11 එහෙයින් මේ කුමරිය මාගේම පුතුට දිය යුත්තිය; එසේ කළ කල්හි ඒකාන්තයෙන්ම අපගේ දියුණුවක්ම වන්නේය” යි ඔහු මන්ත්‍රණය කළේය.

12 සූර්ය වංශයට ආභරණයක් බඳු වූ රත්නාවලී දේවිය ද ඒ සියල්ල අසා, සෑම ආකාරයකින්ම එම යෝජනාව නුරුස්නා බැවින් රජුට මෙම පුවත කීවාය. “විජය කුමාර තෙමේ 13 සියලු යකුන් මරා මේ ලක්දිව යම් කලෙක මනුෂ්‍ය වාසයක් කළේ ද, එතැන් පටන් අපගේ කුලය විජය රජ කුලය හා ගැලපුණේය. 14 කාලිංග වංශයේ උපන්නවුන් සමගම ආවාහ විවාහ සම්බන්ධතා පැවැත්වූ පුරුදු ඇත්තා වූ අප, අන් රජුන් හා අපගේ සම්බන්ධයක් ඇති කරගත් බවක් අසා හෝ නැත. 15 සෝම වංශයෙහි උපන් රජුන් සිටිය දී, ඔබෙන් උපන් කුමරෙකු හා 16 ආර්යභාවයෙහි (උසස් සූර්ය වංශයෙහි) උපන් මේ කුමරිය අතර සම්බන්ධය කෙසේ නම් ගැලපෙන්නේ දැ?” යි ඇය කීවාය.

17 මෙසේ ඒ දේවිය විසින් නොයෙක් ආකාරයෙන් විරෝධය පා වළකද්දීත්, සිරිවල්ලභ රජතෙමේ ඒ කුමරිය බලහත්කාරයෙන් ගෙන තම පුතුට පාවා දුන්නේය. 18 ඉන්පසු ඒ මානාභරණ (සිරිවල්ලභගේ පුත්‍ර) කුමාර තෙමේ අනේක ගුණයෙන් උසස් වූ බිරිඳ හා එක්ව සියලු ජනයන් සතුටු කරමින් පියාණන් වෙත විසීය.

19 ඒ වික්‍රමබාහු රජ තෙමේ විසි එක් අවුරුද්දක් රජකම විඳ ශරීරය බිඳී යාමෙන්, කර්මානුරූපව පරලොව ගියේය. 20 ඉක්බිති ගජබා කුමරු සම්පූර්ණ බලසේනා ඇතිව සාරවත් වූ රජය තම අත්අඩංගුවට ගෙන පොළොන්නරු නුවර විසීය.

21 ඉක්බිති කිත්සිරිමේ සහ සිරිවල්ලභ යන රජ දරුවෝ දෙදෙනා මේ පුවත අසා මෙසේ සිතූහ. “ඒ වික්‍රමබාහු රජු අපගේ මාමා වූ බැවින්, මුලදී රජකම දැරූ කල්හි නොයෙක් ආකාරයෙන් අපට නින්දා කළ ද අපි එය ඉවසා සිටියෙමු (නැතහොත් ඔහු හා මහත් යුද්ධයක් නොකළෙමු). 22-23 එහෙත් ඔහුගේ පුත් වූ බාල කුමරු මුල් රජය අනුශාසනා කරද්දී එයට උපේක්ෂා සහගතව සිටීම ඒකාන්තයෙන්ම අපට නුසුදුසුය. 24 මේ තෙමේ යම්තාක් කල් සිය රටෙහි මුල් බැස නොගන්නේ ද, ඒ තාක් කල් තුළ ඒ රජය උදුරා ගැනීම වටින්නේය” යි සිතා, 25 සියලු වේලක්කාර සේනාව වස්තු දීමෙන් (අල්ලස් දී) තමන් වෙත නමා ගත්තාහුය.

26 එකල ඒ රජුට (ගජබා රජුට) හිතවත් වූ සේවකයන් කීප දෙනෙක් හැර, රටවැස්සෝ ගජබා රජු කෙරෙහි කලකිරුණෝ, රජුන් දෙදෙනා වෙත ඒ රටින් නොයෙක් පරිද්දෙන් එක් වූහ. ඔවුහු, “අපි ඔබ වහන්සේලාට රාජ්‍යය සාදා දෙන්නෙමු, ඔබ දෙදෙනා විසින් හුදෙක් ඊට අනුබල දීම පමණක් කළ යුතුය” යි රජුන් දෙදෙනා වෙත දූතයන් යැවූහ. 27 ඉක්බිති සහෝදරයෝ දෙදෙනා වහා සිය සේනාවන් සරසා ගෙන දෙපැත්තකින් ඒ ගජබා රජ කුමරහුගේ රට මැදට පැමිණියාහුය; එසේම ඔවුහු දූතයන් ද යැවූහ.

28 ඉක්බිති ගජබා මිහිපල් තෙමේ සිය ඇමතියන් රැස් කරවා, “සියලු 29 වේලක්කාර සේනාව සෘජුවම අපට සතුරු විය. රජවරු දෙදෙනෙක් ද යුද්ධය පිණිස අපගේ රටට පැමිණියහ. 30 (එබැවින්) පළමු කොට ඔවුන් අතුරෙන් වැඩි බල ඇති පක්ෂයේ මුව බිඳ දැමුවහොත්, ඉන්පසු අනෙක් අය සමග වහා සුවසේ යුද්ධ කළ හැක්කේය” යි මන්ත්‍රණය කළේය.

31 මෙසේ නිශ්චය කොට ඔහු තම සියලු සෙනග ගෙන සිරිවල්ලභ රජු ඉදිරියට යුද්ධය පිණිස පැමිණියේය. 32 සිරිවල්ලභ රජ තෙමේ ද උදෑසන පටන් සවස් වන තෙක් ඉතා බිහිසුණු 33 යුද්ධයක් කළ නමුත්, ඔහුට (ගජබා රජුට) කිසිදු පරාජයක් කිරීමට නොහැකිව එතැනින්ම නැවත සිය රටට වහා පලා ගියේය.

34 ගජබා රජුගේ ගෝකර්ණ නම් ඇමතිවරයා විසින් පරාජය කරන ලද කිත්සිරිමේ රජ තෙමේත් සිය රටට (පලා) ගියේය. 35 ගජබා රජ තෙමේ ද ඒ යුද්ධයේ දී කිසිදු හානියකට නොපැමිණියේ පෙරළා නුවර වෙත අවුත්, අපරාධ කළ 36 බලවත් වූ බොහෝ සේනා නායකයන්ට නිග්‍රහ කොට (දඬුවම් දී), රට ද සන්සුන් කොට සිය නුවරට පිවිසියේය. 37 එතැන් පටන් ඒ රජ දරුවෝ සිය රටවල් තුළ එකිනෙකා හා මිත්‍ර සම්බන්ධතා ඇති කරගෙන වාසය කළහ.

38 ඉක්බිති රජුන් පිනවන පැරකුම්බා කුමර තෙමේ ධාරණ ශක්තිය ඇත්තේ, 39 නොයෙක් ශිල්පයන්හි ඉතා මැනවින් හික්මෙන්නේ, කළ යුතු දේ හා නොකළ යුතු දේ ගැන 40 නොයෙක් අයුරින් විමසා බැලිය හැකි බුද්ධිය ඇති බැවින් ද, ඉතා උසස් 41 අදහස් ඇති බැවින් ද, මහා පිනැති බැවින් ද, සිය මවගේ ආදර සත්කාර මැද වාසය කිරීමේ සැපයෙහිත්, බාල ක්‍රීඩාවන්හි රසයෙහිත් නොඇලුණු සිත් ඇත්තේ විය.

42 හෙතෙම, “ශූර බව ආදියෙන් යුක්ත වූ මා වැනි රජ කුමරුවෝ මෙබඳු පිටිසර රටක කෙසේ නම් වාසය කරද් ද? යුවරජුන් විසින් පරිභෝජනය කළ යුතු, මා උපන් ප්‍රදේශයටම දැන් යන්නෙමි” යි සිතා පිරිවර ජනයා සමග ඒ නුවරින් නික්මුණේය. 43-44 හෙතෙම ක්‍රමයෙන් ගමන් කරමින් සංඛනායකත්ථලි නම් වූ ගම වෙතට පැමිණියේය.

45 එහි සිටි කිත්සිරිමේ රජ තෙමේ ඒ පුවත අසා, “රාජ්‍යයට හිමිකම් කියන, මට සමාන දරුවකු නැති බැවින් මම හුදකලා වූයෙමි. 46 යම් සිතේ වේදනාවක් වී නම් එය දැන් සංසිඳී ගියේය. මාගේ වැඩිමහල් සොහොයුරා බඳු වූ ඔහුගේ ශරීර ස්වභාවය නිරන්තරයෙන් දැකගැනීමට මාගේ මහත් පිනක් පහළ වී යැයි” සිතා, 47 ප්‍රීති වේගයට යටත් වූයේ ඒ නුවර තොරණ ආදියෙන් මනෝහර කොට නොයෙක් අයුරින් අලංකාර කරවීය.

48 බල සෙනගින් පිරිවරා ගත් නරේන්ද්‍ර තෙමේ, මංගල සම්මත යහපත් වූ එක් විශේෂ නැකතකින් පෙරමගට ගොස්, 49 අන් අය හා සමාන නොවන අසාමාන්‍ය ගුණයෙන් හා සකල මංගල ලක්ෂණයෙන් ද සමන්විත වූ කුමරහු දැක, 50 සතුටුව ප්‍රේමයෙන් වැළඳගෙන ලැමෙහි හොවා, නැවත නැවතත් හිස සිඹ ගත්තේය. 51 ඒ දෙස බලා සිටි මහජනයා මධ්‍යයේ, ඒ රජ තෙමේ ඇසින් සතුටු කඳුළු ධාරා නිතර වගුරුවමින්, පුතු හා සමග මනෝහර වූ එක් වාහනයකට නැගී, 52 බෙර හඬින් හාත්පස දස දිගුන් පුරවමින්, ඒ නුවරට ඇතුළු වී මනෝහර අලංකාරයන් සිය පුතුට දක්වමින් රජ මාළිගයට පිවිසියේය.

53 ඉක්බිති ඒ කුමර තෙමේ සැට්ටලන ඇමතියන් සහ අරක්කැමියන් ආදී වූ නොයෙක් පිරිවර ජනයා ලැබ, නානා ගුණයෙන් සතුටු කරන ලද පියහු (කිත්සිරිමේ රජු) වෙත සැපසේ විසීය.

මෙතෙකින් හුදී ජනයාගේ ප්‍රසාදය හා සංවේගය පිණිස කරන ලද මහාවංශයේ ‘සංඛත්ථලි ගමන’ නම් වූ හැට තුන්වන පරිච්ඡේදය නිමි.