1 ඉක්බිති යුව රජ පදවියෙහි සිටි, රාජ්‍ය නීතිය දන්නා වූ එතුමාගේ නම විජයබාහු නම් විය; ඔහුගේ කීර්තිය සෑම තැනම පැතිර ගියේය. 2 මහා නුවණ ඇති හෙතෙම එහි සිට සිය අණසක පතුරුවා බෙර හසුරුවා, නොයෙක් ඇමතියන්ව සුදුසු තනතුරුවල පිහිටුවිය. 3-4 කාර්යයෙහි දක්ෂ වූ හෙතෙම රජරට වාසය කරන්නා වූ සොළීන්ව මැඩපැවැත්වීම පිණිස උපක්‍රම යොදමින් එහි විසීය. 5 සොළී රජතෙම ඒ බව අසා පොළොන්නරුවෙහි සිටියා වූ සිය සෙනෙවියාට බලසේනා සහ වාහන දී යැවීය. 6 කතරගම ළඟට පැමිණි එම සෙනෙවියාව ඒ අවස්ථාවේදී පරාජය කළ නොහැකි යැයි දැනගත් මහා ඈපාණන් වහන්සේ (විජයබාහු කුමරු) එතැනින් ඉවත්ව පර්වත දුර්ගයකට ගියේය.

සොළී සෙනෙවි තෙමේ වේගයෙන් කතරගමට කඩා වැදී එය කොල්ලකා ගත් නමුත්, එහි වැඩි කලක් විසීමට 7 නොහැකි වූයෙන් නැවත තමා සිටි ප්‍රදේශයටම ගියේය. ඉක්බිති ඈපාණන් වහන්සේ 8 ද පර්වතයෙන් වහා අවුත් මහත් වූ සේනා සමූහයක් සමඟ සිප්තල නම් ස්ථානයේ විසීය. 9 මහාදිපාද රජ තෙම රාමඤ්ඤ (බුරුම) රට රජු වෙතට බොහෝ ජනයා ද, ඉතා වටිනා ධන සමූහයක් ද යැවීය. 10 (එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස) විසිතුරු වස්ත්‍ර, කපුරු, සඳුන් ආදී වස්තූන්ගෙන් පිරී ගිය නොයෙක් නැව් තොටුපළවල් වෙත පැමිණියහ. හෙතෙම නොයෙක් ආකාරයේ ධනය දී යෝධයන්ව සංග්‍රහ කරමින් බඳවා ගත්තේය; 11 ඉක්බිති මහත් සේනාවක් සහිතව තම්මල නම් ගමෙහි විසීය.

රජරට වැසි ජනයා 12 ඔවුනොවුන් හා විරුද්ධ වූ බැවින්, සියල්ලෝම එක්ව රජුට දිය යුතු බදු ආදිය නොදෙති. 13 සොළී රජුට විපක්ෂ වූවෝ ඔහුගේ අණ බිඳ, මදයෙන් උඩඟුව, බදු අය කරන රාජ පුරුෂයන් වෙහෙසට පත් කරමින් කැමති කැමති පරිදි හැසිරුණාහ. 14 ඒ බව අසා බලවත් කෝපයට පත් වූ සොළී රජ තෙම, මහත් සේනාවක් ලබා දී සිය ඇමතියා පිටත් කළේය. 15 මහා තොටට ගොඩ බැස්සා වූ හෙතෙම, ඒ ඒ තැන්හි බොහෝ ජනයන් විනාශ කරමින් රජරට වැසියන්ව තම 16 වසඟයට ගත්තේය; ක්‍රර වූ අණසක ඇති හෙතෙම පිළිවෙළින් රුහුණට ගොස් සේනා සහිත වූයේ, වේල්ල බිඳ දැමූ සාගරයක් මෙන් මුළු ප්‍රදේශයම යටකර ගත්තේය. රවිදේව සහ චල යන නම් ඇති මහත් බලසම්පන්න වූ දෙදෙනා රජුට සතුරුව දෙමළ සෙනෙවියාට වසඟ විය.

17 සේනාපති තෙම මහත් වූ පක්ෂපාතී බලයකින් යුක්ත වූ ඔවුන් දෙදෙනා දැක, 18 සියලු රුහුණු රට වහාම තමාගේ අතට පත් වූයේ යැයි සිතුවේය. විජයබාහු රජ තෙමේ (තම රාජ්‍යත්වයේ) එකොළොස් වෙනි වර්ෂයෙහිදී සොළීන් මැඩපැවැත්වීම පිණිස පලටුපාණ නම් ස්ථානයේ බලකොටුවක් කරවා එහි විසීය. 19 එකල්හි සොළී සේනාව එම පර්වතය හාත්පසින් වට කළාය. එහි දෙපිරිසේම සේනාවන්ට භය උපදවන්නා වූ දරුණු යුද්ධයක් ඇති විය.

20 රජුගේ යෝධයෝ ඒ සියලුම දෙමළ සේනාව වනසා, පලා 21 යන්නා වූ මහා සොළී සාමන්තයා ද ලුහුබැඳ ගොස්, තඹවිටි නම් ගමෙහිදී යාන 22 වාහන සහ වටිනා වස්තූන් සමඟ ඔහුගේ හිස ද කපා ගෙන, අල්ලා ගන්නා ලද සියලු බඩු ගෙනැවිත් රජුට දක්වා; “පොළොන්නරුවට යාම පිණිස මේ සුදුසු කල් ය”යි 23 කීහු. මිහිපල් තෙමේ ද ඇමතියන්ගේ බස් අසා එකල්හි මහා සේනා සමූහයා සමඟ පොළොන්නරුවට ගියේය. සොළී රජ තෙමේ මේ 24 සියලු පුවත් අසා තියුණු කෝපයට වසඟ වූයේ, මිහිපල්හු අල්ලා ගනු 25 කැමතිව, දැඩි වීර්යය ඇතිව තෙමේ ම වහා මුහුදු පටුනට අවුත් (හෝ තම නියෝජිතයන් එවා) ඉතා විශාල වූ මහ සෙනඟක් ලක්දිවට එවීය.

26 රජ තෙමේ ඒ බව දැන සොළී සේනාව සමඟ යුද්ධ කරනු පිණිස මහ 27 සේනාවක් දී සිය සෙනෙවියා යැවීය. (යුද්ධයට) යන්නා වූ ඒ සේනාපති තෙමේ අනුරාධපුරය සමීපයෙහි දෙමළ සේනාව සමඟ මහත් වූ යුද්ධයක් පැවැත්වීය. 28 ඒ යුද්ධයෙහි දී රජුගේ බොහෝ මනුෂ්‍යයෝ මරණයට පත් වූහ. ඒ රට 29 වැස්සෝ නැවතත් දෙමළන්ට යටත් වූහ. එකල්හි මහ රජ තෙමේ 30 පොළොන්නරුව අතහැර වේගයෙන් විල්ලිකා බාන නම් ප්‍රදේශයට පැමිණියේය; එකල්හි ඒ ප්‍රදේශයේ (කැරලි ගසා) සිටි ඇමතියන් දෙදෙනෙකු මරා දමා, සිය බල සේනා රැස් කරමින් එහි වාසය කළේය.

31 සොළී සෙනෙවියා තමන් ලුහුබඳින්නේ යැයි අසා, කාලය ගැන දන්නා වූ රජ 32 තෙමේ වාතගිරි නම් පර්වතයට ගොස් ඒ පව්ව වෙත බලකොටු පිහිටුවා ගත්තේය. 33 එහි සිට තුන් මසක් යුද්ධ කරමින් දෙමළන්ව පසු බස්වනු ලැබීය. පෙර යුද්ධයක දී 34 මරන ලද කේශධාතු නම් අධිපතියාගේ බාල සොහොයුරා විසින් (තමාගේ සොහොයුරාව) මැරවීම සිහි කරමින්, රොස් වූ සිත් ඇති රජ තෙමේ මුළු ගුත්හල් මණ්ඩලයම පෙරළා දැමුවේය (පාලනය වෙනස් කළේය).

35 ඉක්බිති මහත් බල ඇත්තා වූ ලංකේශ්වර තෙමේ වහා එහි 36 ගොස් මරුතලා නම් ස්ථානයෙහි කඳවුරු බැඳ, යුද්ධ කොට සතුරන්ව බදිරංගණය නම් දුර්ගයෙන් පලවා හැරියේය; තවද කුබුල්ගල්ල නම් ස්ථානයෙන් ද පහර දී එලවා දැමුවේය. 37 අඹුදරුවන් ආදී සියල්ල ද, නොයෙක් ධනය ද, සේනාව ද සමඟ පලා යන්නා වූ හෙතෙම (සතුරා) සොළීන් සතුව පැවති රටට වහා ගියේය. 38 එකල්හි නරේෂ්වර තෙමේ එහි තිබූ ඔහු සතු සියලු ධනය ගෙන්වාගෙන තම්බල නම් ගමෙහි අලුතින් බලකොටුවක් පිහිටුවිය. ඉන්පසු පිළිවෙළින් ගොස් මානාහුල නම් 39 නගරයෙහි සොළීන් හා යුද්ධ කිරීමට සේනාව මැනවින් සංවිධානය කරමින් විසීය.

40 ඉක්බිත්තෙන් රජ තෙමේ මහ බලැති ඇමතියන් දෙදෙනෙකු 41 කැඳවා, එහි ජනයන් වසඟ කරනු පිණිස දකුණු දිශාවට යැවීය. ඉක්බිත්තෙන් රජ 42 තෙමේ කර්කශ වූ (දැඩි) මහා ඇමතියන් දෙදෙනෙකු සොළීන්ගේ අභිමානය වනසනු පිණිස වෙරළබඩ මහා මාර්ගය ඔස්සේ යැවීය. දකුණු පසට යන ලද්දා වූ මහා බලැති ඒ ඇමතියෝ දෙදෙනා මුහුන්නරුගම් නම් වූ දුර්ගය ද, බලතල ද, 43 වැතරූ නම් බලකොටුව ද, බුද්ගමුව ද, තලගුල් ද, මහගල සහ මජගල්ල ද, 44 අනුරාධපුරය ද යන මේ ස්ථානයන් ක්‍රමයෙන් අල්ලා ගෙන, රට වැසියන්ව 45 තමන්ගේ වසඟයෙහි පවත්වමින් මහා තොට (මන්නාරම) දක්වා පැමිණියහ.

ඉක්බිත්තෙන් වෙරළබඩ මහා මාර්ගයෙහි යවන ලද ඇමතිවරු දෙදෙනා ද ඒ ඒ තැන තිබූ චාගම ආදී වූ 46 කඳවුරු පහර දී ගනිමින්, පිළිවෙළින් පොළොන්නරුව වෙත පැමිණ; “මෙහි වැඩම කිරීම සුදුසු ය”යි 47 රජු වෙත දූතයන් යැවූහ. 48 දිශා දෙකෙහි ගියා වූ ඇමතියන් විසින් පවත්වන ලද වික්‍රමාන්විත ජයග්‍රහණයන් අසා, කල් දන්නා වූ ඒ මිහිපති තෙමේ විධි දන්නා වූයේ, වහාම සමගි වූ 49 සේනාව සන්නද්ධ කොට සොළීන් උපුටා දැමීම පිණිස ඒ නුවරින් නික්මුණේය. රජතෙමේ ගඟ (මහවැලි) දිගේ යමින් මියුගුණ දාගැබ් (මහියංගණය) සමීපයෙහි සේනා නිවෙසක් 50 කරවා ස්වල්ප කාලයක් විසීය. ස්ථාන දන්නා වූ මහාවීර තෙම නැවතත් සේනා නිවේස කරවා 51 පිළිවෙළින් අවුත් පොළොන්නරුවෙහි යුද්ධ කරනු පිණිස රැස් වූහ.

52 සොළීහු නුවරින් පිටතට නික්ම ගොස් මහ යුද්ධයක් කොට, පැරදී භය ඇතිව සිය නුවරට 53 පිවිස, සියලු පුර දොරවල් වසා දමා, පිටත දොරටු සහ අට්ටාල ඇසුරු කළාහු; 54 බොහෝ උත්සාහ ඇත්තා වූ, බිය එලවන්නා වූ මහ යුද්ධයක් පැවැත්වූහ. ඒ නුවර වටලා ගෙන එක් මසක් සහ පසළොස් දිනක් (මාස එකහමාරක්) යුද්ධ කරන්නා වූ 55 රජුගේ මහා සේනාවට අර්ථය සිද්ධ කරනු (නුවර අල්ලා ගනු) නොහැකි විය. එවිට මහා රජුගේ මහත් වූ වීර්යය ඇති, මහා ශූර වූ, මහා බලැත්තා වූ, මහා 56 මානය ඇත්තා වූ රවිදේව, වල ආදී වූ මායා රටේ යෝධයෝ පවුර පැන, බලාත්කාරයෙන් පුරයට පිවිස ක්ෂණයකින් සියලු දෙමළුන් මුලිනුපුටා දමන ලෙස මැරූහ.

57 මෙසේ ලත් ජය ඇති, මහත් වූ නුවණැති ඒ විජයබාහු නම් 58 වූ රජ තෙමේ එකල්හි සිය අණින් නුවර බෙර හැසිරවීය. ජය ශ්‍රී මහා බෝධිය පිහිටුවීමෙන් පසු දොළොස් වෙනි හවුරුද්ද දක්වා ලක්දිව රජ දරුවෝ බෝධි පූජා කරවූහ. සොළී රජ තෙම ස්වකීය සේනාවගේ විනාශය අසා සිංහලයෝ බලවත් යැයි සිතා නැවත සේනාවක් නො එවීය.

58 උඩඟු වූ සොළී ශ්‍රේෂ්ඨයන්ව නිරවශේෂයෙන් (ඉතිරි නැතිව) නසන ලද්දා වූ, රට ඉතා මනා කොට තබන ලද්දා වූ, නුවණැති, වීර වූ රාජ ශ්‍රේෂ්ඨ තෙම; තමන්ගේ අභිලාෂය වූ අනුරාධපුරවරයට අතිශයින් සතුටුව (රාජ්‍යත්වයේ) පසළොස් වෙනි වර්ෂයෙහි සම්ප්‍රාප්ත වූයේය.

මෙතෙකින් හුදී ජනයාගේ ප්‍රසාදය හා සංවේගය පිණිස කරන ලද මහාවංශයේ ‘අනුරාධපුරාභිගමන’ නම් වූ පනස් අට වෙනි පරිච්ඡේදය නිමි.