1 ඒ උත්තිය රජුගේ අභාවයෙන් පසු ඔහුගේ බාල සොහොයුරු වූ මහාසිව රජු සද්ජනයන් ඇසුරු කරමින් දස වසරක් රාජ්‍ය පාලනය කළේය. 2 එම රජතුමා භද්දසාල තෙරුන් කෙරෙහි පැහැදී සිත සතුටු කරවන්නා වූ නගරංගන විහාරය කරවීය. 3 මහාසිව රජුගේ අභාවයෙන් පසු ඔහුගේ බාල සොහොයුරු සූරතිස්ස රජතුමා පින්කම් කිරීමෙහි ගෞරව ඇතිව දස වසරක් රජකම් කළේය.

4 ඒ රජතුමා දකුණු දිගෙහි නගරංගන නම් විහාරය කරවූ අතර, නැගෙනහිර දිගෙහි හත්ථික්ඛන්ධ (ඇත් කඳ) විහාරය ද, ගෝණගල විහාරය ද කරවීය. 5 එසේම වංගුත්තර පර්වතයෙහි (නැගෙනහිර පව්වෙහි) පචීනපබ්බත නම් විහාරය ද, රෙහෙණ (රහෙරක) කඳු පාමුල කොළඹාලක විහාරය ද කරවූයේය. 6 තවද රිටිගල සමීපයෙහි ලංකාරාමය ද, නැගෙනහිර දිගෙහි වලස් ගල ද, නුවරට උතුරින් ගිරිනිල්පනාකඩ විහාරය ද ආදී වූ බොහෝ විහාරයන් කරවීය.

7 පෘථිවීශ්වර වූ ඒ රජතෙමේ ලක්දිව ඒ ඒ තැන ගඟින් එතරත් මෙතරත් පිහිටි රම්‍ය වූ පන්සියයක් පමණ විහාරයන් කරවීය. 8 රජ වීමට පෙරත්, රජ වීමෙන් පසුවත් වශයෙන් හැට වසරක් මුළුල්ලෙහි මැනවින් දැහැමින් එම විහාර කර්මාන්ත කරවීය. 9 තුණුරුවන් කෙරෙහි ගෞරව ඇති ඒ තෙමේ රාජ්‍යත්වයට පත්වීමට පෙර ‘සුවර්ණපිණ්ඩතිස්ස’ යයි නමක් දැරූ අතර, රාජ්‍යාභිෂේකයෙන් පසු ඒ රජුගේ නම ‘සූරතිස්ස’ යනුවෙන් ව්‍යවහාර විය.

10 ඉන්පසු මහත් බල ඇති සේනය සහ ගුත්තිකය යන අශ්ව නාවික පුත්‍රයන් දෙදෙනෙක් ඒ සූරතිස්ස රජු අල්වා ගෙන රජ විය. 11 ඔවුහු දෙදෙනා දෙවිසි (22) හවුරුද්දක් ධාර්මිකව රාජ්‍යය කරවූහ. 12 ඉක්බිති එක් කුස උපන් සහෝදරයන් අතුරෙන් නව වැනි සහෝදරයා වූ මුටසීව රජුගේ පුත් අසේල කුමරු, ඒ දෙදෙනා (සේන සහ ගුත්තික) අල්වා ගෙන අනුරාධපුරයෙහි දස හවුරුද්දක් රාජ්‍යය කරවීය.

13 සෘජු ගතිගුණ ඇති එළාර නම් දෙමළ තෙමේ රාජ්‍යය ලබා ගැනීමේ අරමුණින් සොළී රටින් මෙහි පැමිණියේය. 14 හෙතෙමේ අසේල රජු අල්වා ගෙන සතළිස් සතර (44) හවුරුද්දක් රාජ්‍යය කළ අතර, විනිශ්චය ලබා දීමේදී සතුරන් කෙරෙහිත් මිතුරන් කෙරෙහිත් මධ්‍යස්ථව කටයුතු කළේය. 15 යුක්තිය පසිඳලීම බලාපොරොත්තු වන්නන් විසින් හඬවනු පිණිස, ඔහු තමා නිදන ඇඳෙහි හිස පැත්තේ ඉතා දිගු යොතක් යොදා ඒ හා සම්බන්ධ කළ සීනු ගෙඩියක් එල්ලා තැබුවේය.

16 ඒ රජුට එක් පුතෙක් ද දුවක් ද වූහ; දිනක් ඒ රාජ කුමාරයා රථයට නැගී තිසා වැවට යමින් සිටියේය. 17 ඒ යන අතරමගදී මව සමග පාරේ වැතිර සිටි ඉතා තරුණ වසු පැටියෙකුගේ බෙල්ලට, කුමරු නොදැනුවත්වම රථ රෝදය උඩින් යාමෙන්, වසු පැටියා මරණයට පත් විය. 18 එවිට ඒ දෙන (එළදෙන) කිපුණු සිත් ඇත්තී ගොස් රජුගේ නිදන කාමරයෙහි වූ ඒ මිණි ගෙඩිය ගැසුවාය; රජතුමා (කරුණු විමසා) එම රථ චක්‍රයෙන්ම තම පුත්‍රයාගේ හිස සිඳවීය.

19 තවත් දිනෙක තල් ගසක තිබූ කැදැල්ලක සිටි ලිහිණි පැටියෙකු එක් සර්පයෙක් විසින් ගිල දමන ලදී; එවිට ඒ පැටියාගේ මව වූ ලිහිණි දෙන පැමිණ විනිශ්චය සීනුව ගැසුවාය. 20 රජතෙමේ ඒ සර්පයා ගෙන්වා උගේ බඩ පලා ඒ ලිහිණි පැටියා පිටතට දමා, සර්පයාව ඒ තල් ගසෙහිම ඇණ ගසා එල්ලා තැබුවේය.

21 උතුම් තුණුරුවන්ගේ රත්නමය වටිනාකමවත්, එහි ගුණ සාරයවත් නොදන්නා වූ රජතෙමේ චාරිත්‍ර ධර්මයන් රක්ෂා කරමින් සෑගිරියට (මිහින්තලයට) ගියේය. 22 එහි භික්ෂූන් වහන්සේලාට දන් පිළිගන්වා ආපසු එන අතරතුර, ඔහු රථයෙහි සිටියදීම රථයේ විය ගස කොන වැදී බුදු සෑයක (චෛත්‍යයක) එක් දෙසක් බිඳී ගියේය. 23 එවිට අමාත්‍යයෝ රජුට කතා කොට, “දේවයන් වහන්ස, අපගේ චෛත්‍යය ඔබ වහන්සේ විසින් බිඳින ලද්දේය” යි කීහ.

24 මේ රජතෙමේ නොදැන කළ දෙයක් වුවද, වහා රථයෙන් බැස “මාගේ හිස ද මේ රථ රෝදයෙන්ම සිඳ දමව්” යැයි පවසා මාර්ගයෙහි වැතිර ගත්තේය. 25 එවිට අමාත්‍යයෝ, “මහා රාජාණෙනි! අපගේ ශාස්තෘන් වහන්සේ පර හිංසාව කැමති වන සේකක් නොවේ; එබැවින් සෑය තිබූ පරිදිම සකස් කරවා සමාව ලබා ගත මැනවැ” යි ඔහුට පැවසූහ. 26 හෙතෙම එහි ගැලවී වැටුනු ගල් පහළොසක් පමණ ප්‍රමාණය නැවත සකස් කරවීම සඳහා තමන් විසින්ම කහවනු පහළොස් දහසක් පූජා කළේය.

27 එක් මැහැල්ලක් වී වේලා ගැනීම සඳහා අව්වෙහි දැමූ අතර, නොකල්හි මහා වැස්සක් වැසී ඒ වී තෙමී ගියේය. 28 ඈ තොමෝ තෙමුණු වී ද රැගෙන ගොස් විනිශ්චය ලබා දෙන ලෙස ඉල්ලා ඒ සීනුව නාද කළාය; රජතෙමේ ඒ අකල් වැස්ස ගැන අසා, මැහැල්ල ආපසු යවා, “රජු ධර්මයෙහි පිහිටි කල්හි වැස්ස සුදුසු කලට ලැබිය යුතුය” යි සිතා ඇගේ පැමිණිල්ල විනිශ්චය කරනු පිණිස උපවාසයට (සත්‍ය ක්‍රියාවට) වාඩි විය.

29 (රජුගේ සත්‍ය ක්‍රියාව නිසා) බිලී පූජා බාරගන්නා වූ දේව පුත්‍රයා රජුගේ තේජසින් මඩනා ලද්දේ, සතර වරම් මහ රජුන් වෙත ගොස් ඒ බව දැන්වීය. 30 ඒ දෙවියෝ ඔහු කැඳවාගෙන ගොස් ශක්‍ර දෙවියන්ට ඒ බව දැක්වූහ; ශක්‍ර තෙමේ වස්ස වලාහක දිව්‍ය පුත්‍රයා කැඳවා, නියමිත කාලයට (කාල වර්ෂණය) වැසි වැස්සවීමට ආඥා කළේය. 31 බිලී පූජා ගන්නා දේව පුත්‍රයා රජුට ඒ පුවත දැන්වීය; ඒ පටන් රජුගේ පාලන ප්‍රදේශයෙහි දහවල් කාලයේ වැසි නොවැස්සේය.

32 වැසි වලාහක තෙමේ සතියක් පාසා සතියක් පාසා රාත්‍රී මධ්‍යම යාමයෙහි පමණක් වැසි වැස්සුවේය. 33 සෑම තැනකම පිහිටි කුඩා වලවල් පවා වැසි දියෙන් පිරුණේය; මිථ්‍යාදෘෂ්ටි ඇත්තා වූ වුවද, මේ රජතෙමේ අගතිගාමී දෝෂයෙන් මිදුණු පමණින්ම මෙවැනි මහිමයකට පැමිණියේය. 34 එසේ හෙයින් සම්‍යක් දෘෂ්ටි ඇත්තා වූ, මේ ලෝකයෙහි උපන් නුවණැති මිනිසා අගතිගාමී දෝෂය කෙසේ නම් අත් නොහරින්නේද?

මෙතෙකින් හුදී ජනයාගේ පහන් සංවේගය පිණිස කළ මහාවංශයේ විසිඑක් වන පරිච්ඡේදය නිම විය.