“මේ නුවර සතර දොරටුවක් ඇත්තේය. අයොමයවූ දැඩිවූ තොරණ ඇත්තේය. ඇතුල් කොට හාත්පස පව්රෙන් වටකරණ ලද්දේ වෙමි. මා විසින් කිනම් පාපයක් කරණ ලදද,

“යක්ෂය, සියලු දොරටු වසනලදහ. පක්ෂියෙකු මෙන් ගමන් වලකන ලද්දේ වෙමි. කවර කරුණකින් මම චක්‍රයෙන් ගසන ලද්දෙම්ද,

“යහළුව, තෝ දහසක් ලැබ වෙළඳාමෙන් ලක්ෂයක් හා අධිකවූ විසිදහසක් ලැබ අනුකම්පා ඇත්තාවූ නෑයන්ගේ කීම නොකෙළේය. නැව ඉක්ම යාමට සමර්ථවූ අල්පවූ සිද්ධිය ඇති සාගර නම්වූ මුහුදට පැන ගියෙහිය.

“සතර දෙනෙකුගෙන් නොසතුටුව අටදෙනෙකු ලඟට ගියේය. අට දෙනෙකුගෙන් නොසතුටුව සොළොස් දෙනෙකු ළඟට ගියේය. සොළොස් දෙනෙකුගෙන් නො සතුටුව දෙතිස් දෙනෙකු ළඟට ගියේය. වැඩි වැඩියක් කැමැත්තේ ක්ෂුරචක්‍රයට ළංවීය. තෘෂ්ණාවෙන් නසනලද පුරුෂයාගේ මතුයෙහි ක්ෂුර චක්‍රය කැරකේ.

“මතුයෙහි විශාලවන්නාවූ, නොපිරවිය හැක්කාවූ පඤ්චකාමයන්හි ආශාවෙන් පැතිර යන්නාවූ ඒ තෘෂ්ණාව අනුව යම් කෙනෙක් ගිජුවෙද්ද, ඔව්හු ක්ෂුරචක්‍රය දරන්නාහු වෙත්.

“බොහෝවූ වස්තුව හැරදමා මාර්ගය නොබලා යම් කෙනෙකුන්ගේ සිත පරීක්ෂාකාරී නොවේද, ඔව්හු ක්ෂුරචක්‍රය දරන්නාහුවෙත්.

“යමෙක් තෙම තමා විසින් කළයුත්තද සලකා බලා මහත්වූ සම්පත්තියද බලා අනර්ථයෙන් යුක්තවූ ආශාව සේවනය නොකරන්නේද, අනුකම්පා ඇත්තවුන්ගේ කීම කරන්නේද, එබඳුවූ පුරුෂයා මේ ක්ෂුර චක්‍රය මැඩනොපවත්නේය.

“යක්ෂය, මේ ක්ෂුර චක්‍රය මාගේ හිසෙහි කෙතෙක් කල් කෙතෙක් අවුරුදු දහස්ගණන් සිටින්නේද, එය මට විචාරණ ලද්දෙහි කියව,

“මිත්ත වින්දකය, මාගේ වචනය අසව, තෝ වනාහි ඉතා දොස් ඇත්තෙහි බලවත්වූ දොස් ඇත්තෙහි තාගේ හිසෙහි ඇවිණෙනලද ඒ චක්‍රය ජීවත්වන්නේ නො මුදන්නෙහිය.”

“ඒකාන්තයෙන් කළුවූ මේ පුරුෂතෙම කළුවූ භොජනය අනුභව කරයි. කළුවූ භූමිප්‍රදේශයෙහි වේ. මාගේ සිතට ප්‍රිය නොවේ.

“ශක්‍රය, සමින් කළුනම් නොවෙයි. ඇතුළත හර ඇත්තේ බ්‍රාහ්මණ නම් වේ. යමෙකු කෙරෙහි පාපකර්මයෝ ඇද්ද, හෙතෙම ඒකාන්තයෙන් කෘෂ්ණවේ.

“බ්‍රාහ්මණය, තාගේ සුදුසුවූ මේ යහපත් කීම නිමිති කොට යම් කිසිවක් සිතින් කැමැත්තෙහි නම් එබඳු වරයක් තට දෙමි.

“සියලු දේවතාවන්ට අධිපතිවූ ශක්‍රය, ඉදින් මට වරයක් දෙන්නෙහි නම් විශේෂයෙන් ක්‍රොධ රහිතවූ විශේෂයෙන් ද්වේෂ රහිතවූ නිර්ලෝභීවූ ස්නෙහ රහිතවූ තමාගේ ප්‍රවෘත්තිය ප්‍රාර්ථනා කෙරෙමි. මට මේ සතර වරයන් දෙව,

“බ්‍රාහ්මණය, ක්‍රෝධයෙහි හෝ ද්වේෂයෙහි හෝ ලාභයෙහි හෝ ස්නේහයෙහි හෝ කිනම් ආදීනවයක් සිහිකරන්නෙහිද, මට ඒ කාරණය විචාරණ ලද්දේ කියව,

“නොඉවසීමෙන් උපන්නාවූ මේ ක්‍රෝධයතෙම පළමු මදව ඉපිද පසුව බොහෝ වේ. නැවත වැඬේ. ඇලෙන්නේය. බොහෝවූ සිත් තැවුල්ද ඇත්තේය. එහෙයින් ක්‍රෝධය නො කැමැත්තෙමි.

“දුෂ්ටයාගේ පළමු ඵරුෂ වචනයවේ. අනතුරුව අතින් ඇල්ලීම වේ. ඉන්පසුව පොරබැදීම වන්නේය. ඊට අනතුරුව දඬු පහර වන්නේය. ඉන්පසු කොපයෙන් ආයුධයෙන් ගසන්නේය. ද්වේෂයතෙම ක්‍රෝධයෙන් උපදනේය. මෙබඳු ද්වේෂය නොකැමැත්තෙමි.”

“ගම් පැහැරීමද බලාත්කාරයෙන් ගැණීමද වංචාවෙන් ගැනීමද යන මොහු ලෝභ ධර්මයන් අතුරෙහි දක්නා ලැබෙත්. එහෙයින් ලෝභය නොකැමැත්තෙමි.

“සියලු දෙවතාවන්ට අධිපතිවූ ශක්‍රය, ඉදින් මට වරයක් දෙන්නෙහි නම් වනයෙහි වසන්නාවූ නිතර තනිව වාසය කරන්නාවූ මට අතිශයින් තපසට අන්තරාය කරන්නාවූ ආබාධයෝ නූපදින්නාහුද, එබඳු වරයක් කැමැත්තෙමි.

“සියලු භූතයන්ට අධිපතිවූ ශක්‍රය, ඉදින් මට වරයක් දෙන්නෙහි නම් මා පිණිසවූ කිසිවක්හුගේ සිත හෝ කය හෝ වචනය හෝ කිසිකලෙක්හි අපිරිසිදු බවකට නොපැමිණෙන්නේ නම් ශක්‍රය, මෙබඳුවූ වරයක් කැමැතිවන්නෙමි.”

[මෙම ජාතකය අඩුය]

“සංඛ නම් බ්‍රාහ්මණය, නුඹ වනාහි බහුශ්‍රැතවූයේ අසනලද ධර්ම ඇත්තේවෙහිය. ඔබ විසින් මහණ බමුණෝද, දක්නාලදහ. එසේ ඇතිකල්හි නුසුදුසු කාලයෙහි වැළපීම දක්වන්නෙහිය. මා හැර ප්‍රතිවචන දෙන්නාවූ අනික් කවරෙක්වේද,

“මනා බැම ඇති. සිත් කළුවූ මනාකොට බහා ලන ලද ස්වර්ණාභරණ ඇති ස්ත්‍රියක් ස්වර්ණමයවූ තලියක් දෙඅතින් ගෙන සතුටු සිත් ඇත්තී බත් අනුභව කරවයි. මෙසේ මට කියයි. ඈට මම නොකැමැත්තෙමියි කියමි.

“බ්‍රාහ්මණය, තමහට සුව කැමැත්තාවූ පුරුෂතෙම මෙබඳුවූ යක්ෂයා දැක විචාරන්නේය. එහෙයින් නැගී සිටුව, ඔහු ඇදිළි බඳනාලද්දේ නුඹ දෙවතා දුවක් වෙහිද, නොහොත් මනුෂ්‍ය ස්ත්‍රියක් වෙහිදැයි විචාරව.

“මහත් ආනුභව ඇති ස්ත්‍රිය යම්හෙයකින් නුඹ සුවසේ මා බලන්නෙහිද? නුඹ බත් අනුභව කරවයි. මෙසේ මට කියන්නෙහිද, තී විචාරමි. නුඹ දෙව්දුවක් වෙහිද, මනුෂ්‍ය ස්ත්‍රියක් වෙහිදැයි විචාළේය.

“සංඛ නම් බ්‍රාහ්මණය, සමුද්‍ර ජලය මධ්‍යයෙහි මෙතනට ආවාවූ මම මහත් ආනුභාව ඇති දෙව්දුවක්මි. අනුකම්පා ඇත්තී තොපටම වැඩ සඳහා මෙතැනට පැමිණියෙමි. ඉතා දූෂ්‍යවූ සිත් ඇත්තී නොපැමිණියාද වෙමි.

“සංඛනම් බ්‍රාහ්මණය, ඒ ඔබගේ සිතින් යම්කිසිවක් කැමතිවන ලදද, එසේවූ ආහාර පානයද ශයනාසනද අනෙකප්‍රකාරවූ යානාවන්ද යන මේ සිල්ලම මම පිළියෙල කොට දෙමි.

“මනාවූ ගාත්‍ර ඇති මනාවූ කටිපෙදෙස් ඇති මනාවූ බැම ඇති, මනාවූ මධ්‍ය ප්‍රදෙශ ඇති තැනැත්තිය මාගේ යම්කිසි දෙනලද දානයක් හෝ කරණ ලද ආගන්තුග සත්කාරයක් හෝ ඇද්ද, අපගේ ඒ සියල්ලට නුඹ අධිපතිය. මාගේ කවර කර්මයක්හුගේ මේ විපාකය වේද,

“බ්‍රාහ්මණය, ග්‍රීෂ්ම කාලයෙහි මාර්ගයෙහි හුණු වැල්ලෙහි ගැටුණු පා ඇති පිපාසිතවූ ක්ලාන්තවූ එක් පසේ බුදු කෙනෙකුට වහන් සඟලක් පිළියෙල කොට දුන්නේය. ඒ තා දුන් දානය තොපට අද කැමති සම්පත් දෙන්නෙහිය.

“අනික් යානාවකට භූමියක් නොම ඇත්තේය. එහෙයින් ඒ නැව නොයෙක් පුවරුයෙන් යුක්තවූවා දිය නොවැදගන්නී අනුකූලවාතයෙන් යුක්තවූවක් වේවා. අදම මා මෝලිනී නම් නුවරට පමුණුවාවා.

“එතැන්හිලා ප්‍රීතියෙන් යුක්තවූ සුන්දර සිත් ඇත්තාවූ සතුටුවූ ඒ දෙව්දුව විචිත්‍රවූ නැවක් මවාගෙන සහචර පුරුෂයා සමග සංඛ නම් බ්‍රාහ්මණයා ගෙන ගොස් ඉතා රම්‍යවූ මෝලිනී නම් නුවරට පැමිණවීය.”

“බමුණ, යමෙක්තෙම තොපගේ මහත්වූ ඇස් ඇති මඳ සිනාවෙන් යුක්තව බණන්නාවූ ප්‍රියාව බලාත්කාරයෙන් හැරගෙන යන්නේනම් කුමක් කරන්නෙහිද,

“මෑ ගෙණයන්නවුන් කෙරෙහි කෝපයෙන් උපන්නේ නම් හෙතෙම නොමුදන්නේය. ජීවත්වන්නාවූ මාගේ ඒ කෝපය නොමිදෙන්නේය. එහෙයින් ධූලිය මහත් වර්ෂාවක් මෙන් වහාම එය වළක්වන්නෙමි.

“හේ නුඹ පෙර යමක් කල්පනා කෙළෙහිද, අද බලය ප්‍රකාශ කළාහු මෙන් නිශ්ශබ්දවූයේ දැන් සඟල සිවුර මසමින් හිඳිනෙහි (මේ කිමෙක්ද?)

“මාගේ ක්‍රෝධය උපන් නමුත් අනුන්ට හැඟෙන පරිද්දෙන් පහළ නුවූයේය. ජීවත්වන්නාවූ මාගේ කෝපය නොමිදෙන්නේය. එහෙයින් ධූලිය මහත්වූ වර්ෂාවක් මෙන් වහාම වැළැක්වූයේ වෙමි.

“තාගේ සිත්හි කුමක් උපන්නේද, තාගේ කුමක් නොමිදුනේද හෙවත් ප්‍රකාශ නොවීද, ජීවත්වන්නාවූ තොපගේ කුමක් නොමිදිනීද, ධූලිය මහත්වූ වර්ෂාවක් මෙන් කවරක්හු නුඹ වැළැක්වීද,

“උපන්නාවූ යමක් කරණකොටගෙණ දුක සොයන්නාවූ සතුරෝ සතුටු වෙද්ද, එබඳුවූ අඥානයන්ට ගොචරවූ ක්‍රෝධයතෙම මාගේ සිත්හි උපනි. නොමිදුනේය.

“යමක්හු වනාහි උපදනා කල්හි ස්වාර්ථය නොදනීද, අඥානයන්ට ගොචරවූ ඒ ක්‍රෝධය තෙම මාගේ සිත්හි උපනි. නොමිදුනේය.

“මහරජ, යම් ක්‍රෝධයකින් මඩනාලද්දේ දශ කුශලයන් දුරුකෙරේද, මහත්වූද අර්ථය බැහැර කෙරේද, භයානකවූ ක්ලෙශ සංඛ්‍යාත සේනා ඇති බලවත්වූ ඒ ක්‍රෝධය තෙම උදාර සත්වයන් පවා මඩින්නේය. හෙතෙම මා කෙරෙන් නොමිදුණීමය.

“දරදණ්ඩ ගටන කල්හි ගින්න වනාහි උපදනේය. ඒ ගින්න යමකින් උපදීද, ඒ දර දණ්ඩම හළු කෙරේ.

“එපරිද්දෙන් මදවූ නුවණ ඇති බාල භාවයෙන් යුක්තවූ කිසිවක් නොදන්නාවූ පුරුෂයාගේ උත්තර ප්‍රත්‍යුත්තර නම් එකට එක කීමෙන් ක්‍රෝධය තෙම හටගනියි. හෙතෙමේද ඒ ක්‍රෝධයෙන්ම දවනු ලැබේ.

“තණ කොළෙහිද දරෙහිද ගින්න මෙන් ක්‍රෝධය තෙම යමෙකුට වැඬේද, ඔහුගේ යසස කරුවල පක්ෂයෙහි චන්ද්‍රයාමෙන් පිරිහෙන්නේය.

“යමෙකුගේ ක්‍රෝධය තෙම දර නැත්තාවූ ගින්න මෙන් සංසිඳේද, ඔහුගේ යසස පුර පක්ෂයෙහි සඳ මෙන් පිරෙන්නේය.”

“පහන්වූ සිත් ඇති පින් කැමතිවූ මම සත් දවසක් බ්‍රහ්ම චර්යාවෙහි හැසුරුනෙම්ද, නැවත අන්‍යවූ මාගේ යම් මේ හැසිරීමක් ඇද්ද, මම යම් අධිකවූ පනස් අවුරුද්දක් ප්‍රව්‍රජ්‍යාව නොකැමැත්තේම යම් තපසක් කෙරෙම්ද, මේ සත්‍යයෙන් සුවයෙක් වේවා. විෂ නසන ලද්දේ වේවා. යඤ්ඤදත්ත කුමාරතෙම ජීවත්වේවා.

“කිසිකලෙක්හි මම යම්හෙයකින් දානයට සතුටු නොවීමද, ලැගුමට ආකල්හි ආගන්තුකයාද දැක සතුටු නොවීමද, බහුශ්‍රැතවූ ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයෝද මාගේ අප්‍රිය බව දැන නොගත්තාහුද, මම වනාහි නොකැමැත්තේම දෙන්නෙම්ද, මේ සත්‍යයෙන් සුවයෙක් වේවා. විෂයතෙම නසන ලද්දේ වේවා, යඤ්ඤදත්ත තෙම ජීවත් වේවා.

“පුත්‍රය, මහත්වූ තේජස් ඇති යම් සත්වයෙක් තෙම තුඹසින් උඩට නැගී තා දෂ්ට කෙළේද, ඒ සර්පයා කෙරෙහිද තාගේ පියා කෙරෙහිද අද අප්‍රිය බැවින් මට කිසි විශේෂයෙක් නැත. මේ සත්‍යයෙන් සුවයෙක් වේවා, විෂයතෙම නසන ලද්දේ වේවා, යඤ්ඤ දත්ත තෙමේ ජීවත්වේවා.

“කෘෂ්ණයා හැර සෙසු ශාන්තවූද, තත්වූම ප්‍රව්‍රජ්‍යා නොකැමැති නොවන්නාහු පැවිදිවන්නාහුයි දීපායනයෙනි, කුමකට පිළිකුල් කරමින් නොකැමැත්තේ බ්‍රහ්මචර්යාවෙහි හැසිරෙන්නෙහිද,

“කෙළතොලුවූ ඒකාන්තයෙන් අඥානවූ ඒ මෙතෙම ශ්‍රද්ධාවෙන් ගිහිගෙන් නික්ම නැවත ඒ පිණිසම නැවතුණේය. යන කීමට පිළිකුල් කරන්නෙමි.

“නොකැමැත්තේ බ්‍රහ්මචර්යාවෙහි හැසිරෙමි. එතකුදු වුවත් ප්‍රව්‍රජ්‍යාවෙහි පින නුවණැත්තන් විසින් පසස්නා ලදී. සත්පුරුෂයන්ගේ ස්ථානයකැයි මෙසේද මම කුසල් කරන්නෙක් වෙමි.

“තෝ ශ්‍රමණයන්ද බ්‍රාහ්මණයන්ද මගින්ද භික්ෂුවද ආහාර පානයෙන් සන්තර්පණය කරව. කන බොන දෙයින් යුක්තවූ තොපගේ මේ ගෘහය සතරමං සන්ධියෙහි පැන් පොකුණක් වැනි වූවක්ද වන්නේය. නැවත කවර කීමකට පිළිකුල් කරමින් නොකැමැත්තේ මේ දානය දෙන්නෙහිද,

“මාගේ මවුපියෝද මුතුන්මිත්තෝද ශ්‍රද්ධා ඇත්තෝ වූහ, දානපතීවූහ. පිළිගන්නවුන්ගේ වචන දත්තෝවූහ. ඒ කුලපරම්පරාවෙන් ආ චාරිත්‍රය අනුව පවත්නාවූ මම මාගේ කුලයෙහි හීනවූ අන්තිමවූ කුලයෙහි බොල්වූවෙක් නොවෙම්වායි මේ කීමට පිළිකුල් කරමින් නොකැමැත්තේ මේ දානය දෙමි.

“මනා ශරීර ඇත්තිය, තරුණවූ කුමාරිවූ සමර්ථ නොවන්නාවූ ප්‍රඥා ඇති යම්බඳුවූ තීගේ නෑ සමූහයාගෙන් ගෙණායෙම්ද, ඒ තී වනාහි කාමයෙන් ජීවත්ව සෙසු උපස්ථානයෙන් මට අත්පා මෙහෙවර කරන්නීද අප්‍රිය බවක් මට නොදැන්වීය. පින්වතිය, එසේ ඇතිකල්හි කවර කරුණකින් මා සමග තිගේ සංවාසභාවය මෙබඳුවූයේ වීද,

“මේ අපගේ කුලයෙහි ඉතා දුර සිටම පුරුෂ පරම්පරාවක් නම් කිසිකලෙකත් නොම ඇත. ඒ කුලයෙහි වෘත්තිය අනුව පවත්නාවූ මම අන්තිම වූයෙම්ද, කුල බොල් වූයෙම්ද, නොවෙම්වායි මේ කීමට පිළිකුල් කරමින් නොකැමැත්තී තොපට පාදපරිචාරිකා වීමි.

“මණ්ඩව්‍යය, නොබිණිය යුතුවූ යමක් තොපට බිණීම්ද, මාගේ ඒ වචනය අද මේ පුත්‍රයා පිණිස ක්ෂමා කෙරේවා. මේ ලෝකයෙහි පුත්‍ර ප්‍රේමයට වැඩිවූ කිසිවක් නැත්තේය. අපගේ පුත්‍රවූ ඒ මේ යඤ්ඤදත්ත කුමාරතෙම ජීවත් වේවා.”

“නිග්‍රොධ රජ මම මොහු නොහඳුනමි. මේ කවරෙක්ද, කාගේ එකෙක්දැයි ශාඛයා යම්සේ කීයේද, එපරිද්දෙන් කිමෙක්ද, තොපිත් සිතව්ද,

“ශාඛයාගේ වචනය කරන්නාවූ පුරුෂයෝ මුඛප්‍රහාරයන් දී ඉන්පසු ගෙල අල්වා ගැන්මෙන් මාස පිටත දැමූහ.

“ජනාධිපතිය, තොපගේ යහළුවූ නුවණ නැත්තාවූ කළගුණ නොදන්නාවූ මිත්‍ර ද්‍රෝහීවූ ශාඛයා විසින් මෙබඳුවූ අකටයුත්තක් කරණ ලදී.

“යහළුව, තෝ මට යමක් කීයෙහිද, එය මම නොදනිමි. ශාඛයා විසින් කරණ ලද පීඩාව මට වනාහි කිසිවෙක් නොකීයේය.

“ඒ තෝ මටද ශාඛයාද යන මේ යහළුවන් දෙදෙනාට සමානව ජීවත්වීම සිදුකෙළෙහිය. අපට තෝ ඓශ්චර්ය දෙන්නෙහි මිනිසුන් අතරෙහි මහත් බවද සමෘද්ධියද තා කෙරෙන් ලබනලද්දෝ වීමු. මෙහිලා සැකයෙක් නැත.

“ගින්නෙහි බහාලු බීජයද යම්සේ දවාද, නොහටගණීද එපරිද්දෙන් අසත්පුරුෂයා කෙරෙහි කළ උපකාරය නස්නේය. නොකැඩෙන්නේය.

“සිල්වත්වූ ආර්යයන්ට බඳු පැවතුම් ඇති කෘතඥවූ ඒ පුරුෂයා කෙරෙහි කළ උපකාරය මනා කෙතෙහි බහාලු බිජුවට මෙන් නොනස්නේයි.

“අසත්පුරුෂ සිතිවිලි ඇති ලාමකවූ වඤ්චනිකවූ මේ ශාඛයා අඩයටි වලින් නසත්වා. මොහුගේ ජීවිතය නොකැමැත්තෙමි.

“මහරජ, අසත්පුරුෂවූ මොහුට ක්ෂමා කෙරේවා. මළහුගේ ප්‍රාණයෝ නැවත ගෙන්විය නොහැකි වෙත්. දෙවයෙනි, ක්ෂමා කරව. මොහුගේ වධය මම නොකැමැත්තෙමි.

“න්‍යග්‍රොධයාම සෙවනය කරන්නේය. ශාඛයා වෙත නොමියන්නේය. ඉදින් ශාඛයා කෙරෙහි යම් ජීවත්වීමක් වේද, එයට වඩා නිග්‍රෝධයා කෙරෙහි මියයාම උතුම්වේ.”

“පියාණෙනි, කුකුළලද නැත. වැල් අලද නැත. සිරි අලද නැත. තල් අලද නැත. එතකුදු වුවත් හුදකළාවූයේ වනයෙහි සොහොන් මැද වලක් කණන්නෙහිය. පියාණෙනි, කුමක් කැමැත්තෙහිද,

“පුත්‍රය, තාගේ මුත්තනු තෙම නොයෙක් ලෙඩ වලින්වූ දුකින් පහරණ ලද්දේ ඉතා දුර්වලය. අද මම ඔහු වලෙහි ලන්නෙමු. ඔහුගේ ඒ ජීවිතය නොකැමැත්තෙමි.

“මේ අදහස පාපකාරීය. එහෙයින් යහපත ඉක්මවා සිටියාවූ දරුණුවූ කර්මයක් කරන්නෙහිය.

“පියාණෙනි, ජරාවට පැමිණියාවූ නුඹද මා විසින් මෙබඳුවූ කර්මයක් ලබන්නෙහිය. ඒ කුලයෙහි ආ පැවතීම බල පවත්නේ මමද නුඹ වලෙහි බහා ලන්නෙමි.

“කුමාරය, තෝ පරුෂ වචනවලින් නින්දා කරමින් මා ගටා බණන්නෙහිය. පුත්‍රය, තෝ මාගේ ලෙහි උපන්නාවූ පුත්‍රවූයේම මට අහිතානුකම්පා ඇත්තෙක් වෙහිය.

“පියාණෙනි, මම නුඹට අහිතානුකම්පා ඇත්තේ නොවෙමි. පියාණෙනි, මමද නුඹට ජාතානුකම්පා ඇත්තේ වෙමි. එහෙයින් පාප කර්මය කරන්නාවූ තා එයින් වළක්වන්ට සුදුස්සෙමි.

“සවිට්ඨය, පාප ස්වභාව ඇත්තාවූ යමෙක් තෙම නිරපරාධවූ මවට හෝ පියාට හෝ හිංසා කෙරේද, හෙතෙම ශරීර භෙදයෙන් මත්තෙහි පරලොව සැක නැතිව නරකයට පැමිණේ.

“සවිට්ඨය, යමෙක් තෙම මවට හෝ පියාට හෝ ආහාරයෙන්ද පානයෙන්ද උපස්ථාන කෙරේද, හෙතෙම ශරීර භෙදයෙන් මත්තෙහි පරලොව සැක නැතිව සුගතියට පැමිණේ.

“පුත්‍රය, තෝ මට අහිතානුකම්පා ඇත්තේ නොවෙහි පුත්‍රය, තෝ මට හිතානුකම්පා ඇත්තෙහිය, මමද තාගේ මව විසින් කියන ලද්දේ මෙබඳුවූ දරුණු කර්මය කෙරෙමි.

“තාගේ අයහපත් ස්වභාව ඇති යම් ඒ භාර්යාවක් වේද? මට වැදූ මවවූ ස්වකීයවූ මෝතොමෝ මව්ය. සිය ගෙදරින් මැය බැහැර කරව, නුඹට ඕතොමෝ අනිකුදු දුකක් පමුණු වන්නීය.

“තාගේ අනාර්ය ස්වරූපවූ යම් මේ භාර්යාවක් ඇද්ද, ඕතොමෝ මාගේ ස්වකීයවූ උත්පාදකවූ මව්ය. ඇතින්නක් මෙන් දැමුනාවූ වසඟ බවට පැමිණියාවූ ඒ ලාමක ස්වභා ඇත්තී නැවත පැමිණේවා.”

“තාගේ ව්‍රත සමාදානය කිමෙක්ද’ බ්‍රහ්මචර්යාව කිමෙක්ද? මේ විපාකය කවර නම් සුචරිතයක්හුගේද, මට මේ කාරණය කියව. කවර නම් කාරණයකින් තොපගේ කුලයෙහි බාලයෝ නො මියන්නාහුද?

“දශකුශල ධර්මයෙහි හැසිරෙමු. බොරු නොකියමු. සෙසු පාප කර්මයන්ද දුරු කරමු. සියලු අනාර්යවූ කර්මය දුරු කරමු. ඒ කාරණයෙන් අපගේ බාලයෝ නොමියෙත්.

“අසත් පුරුෂයන්ගේද සත්පුරුෂයන්ගේද ධර්මය අසමු. අසත් පුරුෂයන්ගේ ධර්මය නොම කැමැත්තෙමු. අසත්පුරුෂයන් හැර සත් පුරුෂයන් අත් නොහරිමු. ඒ කාරණයෙන් අපගේ බාලයෝ නොමියන්නාහ.

“දන් දීමට පළමුකොටද සතුටු සිත් ඇත්තෝ වෙමු. දෙමින්ද සතුටු සිත් ඇති වෙමු. දානය දීද පසුව පසුතැවිලි නොවෙමු. එසේ හෙයින් අපගේ බාලයෝ නොමියන්නාහ.

“ශ්‍රමණයන්ද බ්‍රාහ්මණයන්ද මගීන්ද ගුණකියා ඉල්ලන්නවුන්ද යාචකයන්ද දිළිඳුවූවන්ද යන මොවුන් බතින් පැනින් අපි පිනවම්හ. එසේ හෙයින් අපගේ බාලයෝ නොමියන්නාහ.

“අපිද භාර්යාවන් ඉක්ම නොයම්හ. භාර්යාවෝද අප ඉක්ම නොයත්. ඔවුන් කෙරෙන් පිටත් ස්ත්‍රීන් කෙරෙහි බ්‍රහ්මචර්යාව හැසිරෙමු. එසේ හෙයින් අපගේ බාලයෝ නොමියන්නාහ.

“අපි හැමදෙන සතුන් මැරීමෙන් වැළකීමු. ලෝකයෙහි නුදුන්දෙය දුරුකරමු. මද්‍යපානය කරන්නෝ නොවෙමු. බොරුද නොකියමු. එසේ හෙයින් අපගේ ළදරුවෝ නොමියත්.

“සුශිලවූ මේ අප ස්ත්‍රීන් කෙරෙහි යම් පුත්‍ර ස්ත්‍රී කෙනෙක් උපදිද්ද, මොහු ඒකාන්තයෙන් ධාරණ ශක්ති ඇත්තෝ වෙත්. බොහෝවූ නුවණ ඇත්තාහු බහුශ්‍රැත වූවාහු වේදයෙහි පරතෙරට ගියාහුද වෙති. එසේ හෙයින් අපගේ ළදරුවෝ නොමියෙත්.

“මව්ද, පියාද, සහෝදරයෝද, සහෝදරියෝද, පුත්‍රයෝද, භාර්යාවෝද යන අපි හැමදෙනම පරලොව හේතුකොටගෙණ කුශල ධර්මයෙහි හැසිරෙමු. එහෙයින් අපගේ ළදරුවෝ නොමියත්.

“දාසයෝද, දාසීහුද, අප අනුව ජීවත් වන්නෝද පිරිවර ජනයෝද කම්කරුවෝද යන හැමදෙන පරලොව පිණිස කුශල ධර්මයෙහි හැසිරෙත්. එහෙයින් අපගේ බාලයෝ නොමියෙත්.

“ඒකාන්තයෙන් කුශල ධර්මයතෙමේ ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නාහු වර්ෂා කාලයෙහි මහත්වූ කුඩයක් මෙන් රකියි. ධර්මයෙන් රක්ෂාකරණ ලද මාගේ ධර්මපාල නම්වූ කුමාර තෙම සුවපත් වේ. (එසේ හෙයින් මේ) අනිකෙකුගේ ඇට වෙතියි” කීයේය.

“කරණ ලද පව් ඇත්තහු කෙරෙහි විශ්වාස නොකරන්නේය. බොරු කියන්නහු කෙරෙහිද විශ්වාස නොකරන්නේය. තමා පිණිස පවත්නා නුවණැත්තහු කෙරෙහිද විශ්වාස නොකරන්නේය. ඉතා ශාන්තයෙකු මෙන් සිටින්නහු කෙරෙහිද විශ්වාස නොකරන්නේය.

“පිපාසිත ගවයන් සමානවූ සමහර පුරුෂ කෙනෙක් වෙත්. ඔහු මිත්‍රයන් වචනයෙන් කා දමන්නවුන් වැන්නෝය. ක්‍රියාවෙන් කිසිවක් නොකරත්.

“යමෙකු කෙරෙහි කෘතඥ බවක් නැද්ද, එසේවූ හිස්වූ ඇදිළි බැඳීම් ඇති වචනයෙන් වැඩිසිටියාවූ නිශ්ශාර මනුෂ්‍යයා කරා නොපැමිණෙන්නේය.

“වෙන වෙන පවත්වන සිත් ඇති ස්ත්‍රීන්ද පුරුෂයන්ද නොම විශ්වාස කරන්නේය. යම් කෙනෙක් වෙන්වම සංසර්ගය කොට පවතිද්ද, එබඳුවූවහුද විශ්වාස නොකරන්නේය.

“අනාර්යවූ ක්‍රියාවට බැසගත්තාවූ අස්ථිරවූ වචන ඇති සියල්ල නසන සුළුවූ පිළිසන්වූ මුවහත් කරණලද කඩුවක් බඳුවූ ඒ පුරුෂයා විශ්වාස නොකරන්නේය.

“මෙහි සමහර කෙනෙක් මිත්‍ර රූපකවූ සිත් නැත්තාවූ සිළුටු වචනයෙන්ද අනෙක ප්‍රකාරවූ උපායවලින් යුක්ත වෙද්ද, එබඳු වූවහුද විශ්වාස නොකරන්නේය.

“එබඳු නුවණ නැත්තාවූ පුරුෂතෙම යම් තැනෙක්හි ආහාරයක් හෝ ධනයක් හෝ දක්නේ වීනම් ද්‍රොහ කරන්නේය. ඔහුද නසායන්නේය.

“බොහෝවූ සතුරෝ මිත්‍රරූපයෙන් කැමති වූවාහු සේවනය කෙරෙත්. මෙබඳු නින්දා කටයුතු පුරුෂයන් ඇටිකුකුළා උකුස්සා මෙන් දුරු කරන්නේය.

“යමෙක් උපන්නාවූ අර්ථය වහා අවබෝධ නොකෙරේද හෙතෙම සතුරන්ගේ වසඟයට පැමිණේ, පසුවද තැවේ.

“යමෙක් වනාහි උපන්නාවූ අර්ථය වහාම දැනගණීද, සතුරන්ගේ වියවුලින් උකුස්සා කෙරෙන් ඇටිකුකුළා මෙන් මිදෙන්නේය.

“වනයෙහි අටවනලද සොර උගුලක් මෙන්ද ධාර්මිකවූ නිතර විනාශ කරන්නාවූ එබඳුවූ ඔහු හුණවනයෙහි වසන ඇටිකුකුළා උකුස්සා මෙන් පරීක්ෂා ඥානයෙන් යුක්තවූ පුරුෂතෙම දුරින් දුරුකරන්නේය.”

“සැරසුනාවූ මට කොඩොල් ඇති මල් දරන්නාවූ රන්වන් සඳුන් ගැල්වූ තෝ මේ වනමැද කුමකට දුක්වූයේ හිස අත්බැඳගෙණ හඬන්නෙහිද?

“ස්වර්ණමයවූ බබළන්නාවූ රියකූඩුවක් මට ලැබුනේය. එයට රෝද දෙකක් නොලබමි. ඒ දුකින් ජීවිතය හරිමි.

“ස්වර්ණමයවූ, මාණික්‍යමයවූ, ලෝභමයවූ නැවත රජතමයවූ රථයක් තට කරන්නෙමි. කියව, ඒ චක්‍ර යුග්මය තට ලබාදෙමි.

“ඒ මානවකතෙම ඔහුට මෙසේ කීය. මාගේ රථය තෙම ස්වර්ණමය විය. මෙහිලා බබළන්නාවූ සඳහිරු දෙදෙන වෙත්. ඒ චක්‍ර යුග්මයෙන් මාගේ රථය සොභමානවේ.

“මානවකය, තෝ වනාහි අඥානයෙහිය යම්බඳු තෝ නොපැතිය යුත්තක් පතන්නෙහිද, එහෙයිනි තෝ මිය යන්නෙහියයි සිතමි. තෝ සඳහිරු දෙදෙන නොලබන්නෙහිය.

“ගමනාගමනයද වර්ණධාතුවද මේ අහසෙහි උභය වීථිහුද දක්නා ලැබේ. පරලොව ගිය තැනැත්තේ වනාහි නොම දක්නා ලැබේ. හඬන්නාවූ අප දෙදෙනා අතුරෙන් කවරෙක් වනාහි අතිශයින් අඥානවේද?

“මානවකය, සැබවක්ම කීයෙහිය. හඬන්නාවූ අප දෙදෙනාගෙන් මමම ඉතා අඥානවෙමි. චන්ද්‍රයා ඉල්වා අඬන්නාවූ ළදරුවෙකු මෙන් කළුරිය කළ පරලොව ගියහු ප්‍රාර්ථනා කරමි. එහෙයින් සැබවක්ම කීයෙහිය.

“ගිතෙල් ඉසින ලද්දාවූ ගින්නක් මෙන් ශොකාග්නියෙන් ඇවිල ගත්තාවූ මා ඒකාන්තයෙන් ජලයෙන් ඉසින ලද්දක් මෙන් සියලු පීඩා නිවූයේය.

“ශෝකයෙන් පෙළුනාවූ මාගේ පුත්‍ර ශෝකය යමෙක් දුරු කෙළේද, හෙතෙම මාගේ හෘදයෙහි පැවැත්තාවු යම් ශොක නොමැති හුලක් වීද, ඒ හුල ඒකාන්තයෙන් උදුරා දැමීය.

“නොපිසන්නාවූද සත්පුරුෂයෝ භෝජනය ලැබ දෙනු කැමතිවෙත්. තෝ වනාහි කිමෙක්ද, පිසන්නේ යම් හෙයකින් නොදෙන්නේ නම් එය සුදුසු නොවේ.

“මසුරුකමින්ද ප්‍රමාදයෙන්ද මෙසේ දානය නොදෙනු ලැබේ. පින කැමතිවන්නාවූ නුවණැත්තහු විසින් දිය යුතුවේ.

“යමකට බියපත්වූ මසුරු පුද්ගලයා නොදේද, නොදෙන්නාහුට ඒ භයම වන්නේය. මසුරු තැනැත්තේ සාදුකද පිපාසාවද යන යමකට බියවේද, එයම අඥානයා මෙලෙව්හිද පරලෙව්හිද ස්පර්ශ කෙරේ.

“එහෙයින් මසුරු මළ මැඩපවත්වන්නේ මසුරු බව දුරුකොට දානය දෙන්නේය. කරණලද පින් පරලෙව්හි ප්‍රාණීන්ට පිහිට වෙත්.

“දීමට දුෂ්කරවූ දානය දෙන්නවුන්ගේ දුෂ්කරවූ කර්මය කරන්නවුන්ගේ ප්‍රතිපත්තියට අසත් පුරුෂයෝ අනුව කටයුතු කරන්නෝ නොවෙති. එසේමැයි සත්පුරුෂයන්ගේ ධර්මය තෙම අනුව පවත්නට නොපිළිවනි.

“එහෙයින් සත්පුරුෂයන්ගේද, පරලොව ගතිය මෙයින් වෙනස්වේ. එසේමැයි. අසත්පුරුෂයෝ නරකයට යෙති. සත්පුරුෂයෝ දෙව්ලොවට යන්නාහ.

“සමහරු මද වස්තුවක් ඇතිකල්හිද දන්දෙත්. සමහර කෙනෙක් ඇත්තාවූ බොහෝ වස්තුවෙන්ද නොදෙන්නාහ. මදකිනුදු දෙන ලද දක්ෂිණාතොමෝ දහසක් පමණ දීම හා ප්‍රමාණ කරණලද්දී සමවේ.

“යමෙක් වනාහි අඹුදරුවන්ද රකිමින් ස්වල්පවූ දෙය්‍ය ධර්මය දෙමින් සුචරිත ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නේවී නම් පිඬු සිඟා යාමද හැසිරෙන්නේ නම් දහසක් යාග ඇත්තාවූ ලක්ෂයක් ඇති නමුත් ඒ යාගයෝ එබඳු දැහැමින් සොයා දන් දෙන්නාවූ දුගියාගේ දානයෙහි සොළොස්වැනි කොටසද නොඅගිත්.

“මහත්වූ මහත් වටිනාකම ඇත්තාවූ මේ දාන සංඛ්‍යාත යාගයතෙම දැහැමින් සෙමෙන් දුන් දානයට වඩා කවරහෙයින් අගනා බවට නොයේද, දහසක් යාග ඇත්තාවූ ඒ ලක්ෂයක් දෙන එබඳු වූවහුගේ කොටසකට කෙසේ නොඅගනාහුද,

“විෂමවූ කාය කර්මාදියෙහි පිහිටියාවූ සමහර කෙනෙක් අනුන්ට පීඩාකොට අනුන් නසා තවද අනුන් ශොක කරවා දෙන්නාහුද, කඳුළු මුහුණු ඇති දඬුවම් සහිතවූ ඒ දක්ෂිණාතොමෝ දැහැමින් සෙමෙන් දුන් පුද්ගලයාගේ සමබවට නොපැමිණේ. මෙසේ දහස් ගණන් යාග ඇත්තාවූ ලක්ෂයක් ඒ පුරුෂයෝ එබඳුවූ තැනැත්තාගේ සොළොස් වෙනි කලාවටද නො අගිත්.”

“චක්‍රවාකය තෝ වනාහි ශරීරවර්ණ ඇත්තෙහිය. විශිෂ්ට රූ ඇත්තෙහිය. ඝනවූ මනාව හටගත් රන්වන් පැහැ ඇත්තේ මනාවූ රූ ඇත්තේ විශේෂයෙන් ප්‍රසන්නවූ මුහුණ හා ඉඳුරන් ඇත්තේ වෙහිය. එහෙයින් ගං ඉවුරුවල හුන්නේ පෙටි මස්ද, ලුල් මස්ද, ලේල්මස්ද, යන මෙසේවූ භොජනය අනුභව කෙරෙහිද,

“යහළුව, මම මේ භොජනය හෝ දිය සෙවෙල් යන මෙයින් අන්‍යවූ ජංගල දෙශයෙහිවූ මාංශයන් හෝ අනුභව නොකරමි. දියෙහි මස් හෝ අනුභව නොකරමි. මේ සෙවෙල් දිය පරඬලා දෙක මාගේ භොජනයයි.

“මම මේ සෙවෙල් දිය පරඬලා යන දෙක සක්වා ලිහිණියාගේ භොජනයයි නොම හදහමි. යහළුව මම වනාහි ගමෙහි ලුණුවලින්ද, තෙල්වලින්ද යුක්තවූ මිනිසුන් අතරෙහි කරණලද පවිත්‍රවූ මසින් යුක්තවූ භොජනය අඩුනැතිව කෙරෙමි. එතකුදු වුවත් සක්වාලිහිණිය, තට මෙන් මට එබඳු වූ ශරීරවර්ණයෙක් නම් නොමැත.

“තමා කෙරෙහි වෛර සිත බලන්නේ මනුෂ්‍ය ප්‍රජාව පෙළන්නේ හටගත් චිත්තොත්‍රස ඇත්තේ, බියපත්වූයේ අනුභව කරන්නෙහිය. එහෙයින් තාගේ ශරීර වර්ණය මෙබඳුවේ.

“කව්ඩුව, තෝ වනාහි පාප කර්මයෙන් සියලු ලොවට විරුද්ධ වෙහිය. තා විසින් ලබනලද ආහාරය තා නොපිනවයි. එහෙයින් තාගේ ශරීර වර්ණය මෙබඳුවේ.

“යහළුව, මමද සියලු සතුන්ට හිංසා නොකරන්නේ මද උත්සාහ ඇත්තේ, සැකයක් නැත්තේ, ශොක නැත්තේ කොයිනුත් බියක් නැත්තෙම් අනුභව කරමි.

“හේ තෝ උත්සාහ කරව, ස්වකීය දුශ්ශීල භාවය ඉක්මවා පවතුව, එකල්හි අවිහිංසාවෙන් යුක්තව ලෝකයෙහිම හැසිරෙන්නෙහි මා මෙන් ලොවට ප්‍රියයෙක් වන්නෙහිය.

“යමෙක්තෙම අනුන් නොනසාද, විනාශයක් නොකෙරේද, ධන හානියක් නොකෙරේද, ධන හානියක් අනුන්ලවා නොකරවාද, සියලු සතුන් කෙරෙහි මෛත්‍රී කොටස් ඇත්තේද, ඕහට කිසිවෙකු හාද වෛරයක් නැත්තේය.

“බොහෝ ප්‍රඥා ඇත්ත, නුඹ මාළු නැත්තාවූ යව සාලේ බත අනුභව කෙරෙහිද, එසේ වූ විපතට පැමිණියාවූ නුඹ එබඳු ශ්‍රී තොමෝද ධෛර්‍ය්‍යයද ස්මෘතියද රක්ෂා නොකෙරේ. එහෙයින් එය සැබෑවිල.

“මම දුකින් පුරාතන සැපය වඩන්නෙම් කාලය හා අකාලය සොයන්නෙම් මාගේ කැමැත්තෙන් සැඟවුනේ අභිවෘද්ධියට ද්වාරයන් විවෘත කරන්නේ වෙම්ද, ඒ කාරණයෙන් යවසාලේ බතින් සතුටුවෙමි.

“උත්සාහ කිරීමට කාලය දැන නුවණින් අර්ථය වඩා සිංහ විජාම්භනයෙන් විජාම්භනය කෙරෙමි. නැවතද ඒ සමෘද්ධියෙන් යුක්තවූ මා දක්නෙහිය.

“සුවපත්වූ සමහරු වනාහී පව් නොකෙරෙත්. නැවත අපකීර්තිය හා එක්වන භයින් පව් නොකෙරෙත්. නුඹවනාහි ප්‍රබලවූයේම බොහෝවූ කරුණු සිතන්නේ මට කවර කරුණකින් දුකක් නොකෙරෙහිද,

“පණ්ඩිතයෝ තමහට සුව සඳහා පව්කම් නොකෙරෙත්. කායික චෛතසික දුකින් පෙළුනාවූ විපතට පැමිණියාහුද, ඡන්දයෙන් ද ද්වේෂයෙන්ද ධර්මය අත්නොහරිත්.”

“මොළොක්වූද, දරුණුවූද, යම්කිසි කාරණයකින් බැගෑවූ තමා නගාසිටුවන්නේය. එසේ සිට පසුව සුචරිත ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නේය.

“යම් ගසක්හුගේ සෙවෙනෙහි හුන්නේ වීනම් හෝ ශයනය කෙළේනම් හෝ ඒ වෘක්ෂයාගේ ශාඛාවක් නොබිඳින්නේය. කුමක් හෙයින්දයත්, බිඳුනේවී නම් ඒ පවිටුතෙම මිත්‍රද්‍රෝහියාමවේ.

“මනුෂ්‍යතෙම යමෙකුගේ වනාහි ධර්මය දන්නේද, යම් සත්පුරුෂ කෙනෙක් මොහුගේ සැකය දුරුකෙරෙද්ද, එයම මොහුට පිහිටදවේ. පිළිසරණදවේ. එහෙයින් ඒ ගුරුවරයා සමග මිත්‍ර බව නුවණැත්තේ නොදිරවන්නේය.

“ගෘහස්ථතෙම කම් සැප අනුභවකරන්නේ අලසවීනම් යහපත් නොවේ. පැවිදිතෙම සංයම නැත්තේනම් යහපත් නොවේ. රජතෙම පරීක්ෂාකාරි නොවේ නම් යහපත් නොවේ. යම් පණ්ඩිතයෙක් කිපෙනසුළු වී නම් හෙතෙම යහපත් නොවේ.

“ක්ෂත්‍රියතෙම කරුණු විමසා කරන්නේය. රජ තෙම නොවිමසා නොකරන්නේය. කුමක්හෙයින්දයත්, රාජය, විමසා කටයුතු කරන්නහුගේ යශසද, කීර්තියද වැඬේ.

“මනුෂ්‍යතෙම මංගල ප්‍රාර්ථනා කාලයෙහි කුමක් නම් ජපකරන්නේ කවර නම් වේදයක් හෝ ශ්‍රැතයන් අතුරෙන් කවරක් හෝ හදාරා ඒ මංගලාර්ථ පුරුෂතෙම මේ ලෙව්හිද, පරලෙව්හිද, කෙසේ කරන්නේ මංගලයෙන් රක්නාලද්දෙක් වන්නේද,

“සියලු දෙවියෝද, බ්‍රහ්මයෝද, සියලු දීර්ඝ ජාතීහුද, සියලු සත්වයෝද, යන මොහු යමක්හුගේ මෛත්‍රී සිතින් පුදන ලද්දාහු වෙද්ද, එය සියලු භූතයන් කෙරෙහි මිනිසුන්ට මංගල නම් වෙයි කියත්.

“යමෙක් සියලු ලෝකයහට යටත් පැවතුම් ඇත්තේ බාලයන් සහිතවූ ස්ත්‍රී පුරුෂයන්ගේ නපුරුකොට කියනලද වචනයන් ඉවසන්නේද, නොපිළිකුල් වචන ඇත්තේද? ඒ ඉවසීම පුරුෂයා හට නිරපරාධවූ මංගලයයි කියත්.

“යමෙක් තෙම යහළු මිත්‍රයන් කෙරෙහිද ශිල්පයෙන් හෝ කුලවත් බැවින් හෝ වස්තුවෙන් හෝ ජාතියෙන් හෝ අවමන් නොකෙරේද? යහපත් ප්‍රඥා ඇත්තේ වැඩට සුදුසු කාලයෙහි ස්මෘති ඇත්තේ වේද, යහළුවන් කෙරෙහි ඒ නින්දා නොකිරීම ඕහට මංගලයයි කියත්.

“නොරැවටීම් ඇති යමෙක්හට සත්පුරුෂයෝ ඒකාන්තයෙන් මිත්‍ර වෙද්ද, ඉතාම විශ්වාස වෙද්ද, එසේම මිත්‍ර ද්‍රෝහී නොවේද, වස්තුවෙන් බෙදීම ඇති ඔහුට මිත්‍රයන් අතුරෙහි ලැබිය යුතුවූ ඒ විශ්වාසය මංගලයයි කියත්.

“යමෙක්හුගේ භාර්යාව සමවූ වයස් ඇත්තීද, සමගි වූවාද, අනුව පවත්නීද, සුචරිත ධර්මයන් කැමැත්තීද, දරුවන් ඇත්තීද, කුලවත්වීද, පතීව්‍රතා ඇත්තීද, එබඳු අඹුවන් කෙරෙහි ඒ සුවපත් භාවයයි කියත්.

“ජනාධිපතිවූ යශස් ඇත්තාවු රජතෙම යමක්හුගේ පවිත්‍ර බවද වික්‍රමයද දනීද, මට සුහෘදයයි නොවෙනස් බැවින් දනීද, රජුන් කෙරෙහිලා ඒකාන්තයෙන් එය මංගලයයි කියත්.

“සැදැහැ ඇත්තේ ප්‍රසන්න සිත් ඇත්තේ සතුටු වෙමින් ආහාරයද පානයද සුවඳද මල්ද දෙන්නේ නම් එය ස්වර්ගයන්හි ඒකාන්තයෙන් ස්වස්ථානයයි කියත්.

“ඥාන වෘද්ධවූ යහපත් ප්‍රතිපත්තියෙන් ආරාධනා කරණ ලද්දාවූ සත්පුරුෂවූ බහුශ්‍රැතවූ සිල්වත්වූ ඍෂිහු යමක්හු උතුම් ධර්මයෙන් පවිත්‍ර කෙරෙත්නම් එය රහතුන් මැදවිය යුතුවූ ස්වස්ථානයයි කියත්.

“මෙකී මංගලයෝම ලෝකයෙහි නුවණැත්තන් විසින් පසස්නා ලදහ. සුවවැඩීමට කාරණයහ. එහෙයින් ප්‍රඥා සහිතවූ මනුෂ්‍යතෙම මෙහිලා ඒ මංගලයන්ම සෙවනය කරන්නේය. මෙයින් පිටත් දෘෂ්ට මංගලයන්ගෙන් සත්‍යවූ කිසිවක් නොම ඇත්තේය.

“කණ්හය, නැගී සිටුව, කුමට වැද හොවීද, නුඹ නිදීමෙන් කවර වැඩෙක්ද, කේශවය, නුඹගේ හෘදය වැනිවූ දකුණු ඇස වැනිවූ ඝත නම්වූ යම් ස්වකීය සහෝදරයෙක් ඇද්ද, ඔහුගේ හෘදය අපස්මාර වාතයෝ බලකෙරෙත්. හෙතෙම නැවත නැවත කියයි. හෙවත් සාවා මට දෙවයි කියා නන් දොඩයි.

ඒ රෝහණෙය්‍ය නැමැත්තහුගේ ඒ වචනය අසා යුහුසුළු ස්වභාව ඇති කෙශවතෙම භාතෘ ශෝකයෙන් පෙළුනේ නැඟී සිටියේය.

“කිමෙක්ද, උමතුවූවෙකු මෙන් මේ සියලු ද්වාරවතී නුවර ඇවිදිනෙහි සාවාය සාවායයි දොඩවන්නෙහිය. කවරෙක් වනාහි තොපගේ සාවා හැර ගත්තේද?

“ස්වර්ණමයවූද මැණික්මුවාවූද ලෝහමයවූද තවද රජතමයවූද සංඛමයවූද සිලාමයවූද ප්‍රවාළමයවූද, සාවෙකු තට කරවන්නෙමි. නොහොත් වනයෙහි වසන්නාවූ මෙයින් අන්‍යවූද සාවෝ ඇත්තාහ. තට ඒ සාවුන්ද ගෙණ දෙන්නෙමි. තෝ වනාහි කෙබඳුවූ සාවෙකු කැමැත්තෙහිද කෙශවය, යම් සා කෙනෙක් පොළොව ඇසුරු කළාහුද ඔවුන් මම නොකැමැත්තෙමි. චන්ද්‍රයා කෙරෙන් සාවා කැමැත්තෙමි. ඒ සාවා මට හැරගෙණ දෙව.

“ප්‍රිය ඤාතිය, යමෙක් නොපැතිය යුත්තක් පතන්නෙහිද, චන්ද්‍රයා කෙරෙන් සාවා කැමැත්තෙහිද, ඒ තෝ ඒකාන්තයෙන් මධුරවූ ජීවිතය හරින්නෙහිය.

“කණ්හය, ඉදින් මෙසේ දන්නෙහි වීනම් යම් අනිකෙකුට අනුශාසනා කරන්නෙහි නම් කවර හෙයකින් පෙර මළාවූ පුත්‍රයාට අදත් ශොක කෙරෙහිද?

“මාගේ උපන්නාවූ පුත්‍රතෙම නැවත නොමියේවායි මිනිසෙකු විසින් හෝ නොමිනිසෙකු විසින් යම් හෙයකින් නොලැබිය හැක්කේද එහෙයින් ලැබිය නොහැකි දෙයක් කොයින් ලැබෙන්නේද,

“කණ්හය, පරලොව ගියාවූ යමෙකු අනුව ශොක කෙරෙහිද, ඒ පුත්‍රයා මන්ත්‍රයකින් හෝ මුල් බෙහෙතකින් හෝ අන් ඖෂධවලින් හෝ වස්තුවෙන් හෝ ගෙණෙන්නට නොපිළිවනි.

“ගිතෙල් ඉසින ලද ගින්නක් මෙන් ඇවිලගත්තාවූ මා ඒකාන්තයෙන් දිය ඉසිනලද්දාක් මෙන් සියලු පීඩාව නිවූයේය.

“යමෙක් තෙම ශෝකයෙන් පෙළුනාවූ මාගේ පුත්‍ර ශෝකය දුරුකෙළේද, හෙතෙම මාගේ හෘදය ඇසුරුකළාවූ යමක්වීද, මාගේ ඒ ශොක නමැති හුල ඒකාන්තයෙන් ඇද දැමීය.

“මානවකය, ඔබගේ වචනය අසා ඒ මම උදුරා දැමූ ශොක නමැති හුල් ඇත්තේ පහව ගියාවූ ශොක ඇත්තේ නොකැළඹුනු සිත් ඇත්තේ වෙමි. ශොක නොකරමි. නොහඬමි.

“යම්කෙනෙක් අනුකම්පා ඇත්තාහු වෙද්ද, වැඩිමහළු සොහොයුරා ඝතයා මෙන් ශෝකයෙන් වළක්වත්ද, එබඳුවූ ප්‍රඥා සම්පන්නවූ ඔව්හු මෙසේ කෙරෙත්.”