ලෝකයට අධිපතිවූ සහම්පතී නම් බ්‍රහ්මතෙමේද වඳින ලද්දේ මේ ලෝකයෙහි (නුවණ නමැති) ඇසෙහි (රාගාදී) ස්වල්ප කෙලෙස් රජස් ඇති සත්ත්‍වයෝ ඇත්තාහ. මේ ප්‍රජාවට අනුකම්පාකොට දහම් දෙසනු මැනවයි අනුත්තරවූ බුදුරදුන් අයැදී.

අෂ්ට විද්‍යායෙන් හා පසළොස්චරණ ධර්‍මයන්ගෙන් යුත්, තාදී ගුණ ඇති, ශරීර ශෝභාවක් දරන්නාවූ (නොහොත් නුවණ නමැති පහණක් ඇත්තාවූ) අන්තිම ශරීරයක් දරණ, තමන් වහන්සේට සමාන පුද්ගලයෙක් නැත්තාවූ තථාගතයන් වහන්සේට සියලු සත්ත්‍වයන් කෙරෙහි කරුනාව උපනි.

යම් හෙයකින් මේ දෙවි මිනිස්සුන්ට උතුම්වූ මේ බුදුරජහු කෙබඳුද, ලොවට හිතවූ උන්වහන්සේගේ ඎද්‍ධි බලය, ප්‍රඥා බලය කෙබඳුද, බුද්‍ධ බලය කෙබඳුදැයි නොදනිත්.

යම් හෙයකින් මේ දෙවි මිනිස්සු මිනිසුන්ට උතුම්වූ මේ බුදුරජහු මෙබඳුය, ලොවට හිතවූ උන්වහන්සේගේ ඎද්‍ධි බලය හා ප්‍රඥා බලය මෙබඳුය, බුද්‍ධ බලය මෙබඳුයයි නොදනිත්ද?

එහෙයින් මම උතුම්වූ බුද්‍ධ බලය දක්වන්නෙමි. අහසෙහි රුවනින් හෙබි සක්මණක් මවන්නෙමි.

බිම වැසි දෙවියෝද, චාතුම්මහාරාජික නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, තාවතිංස නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, යාම නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, තුසිත නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, නිම්මානරතී නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, පරනිම්මිත වසවත්ති නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, නැවත යම් බඹලෝ වැසි බ්‍රහ්ම කෙනෙක් ඇද්ද, ඔවුහුද, සතුටුවූවාහු මහත් ඝෝෂාවක් කළහ.

ඒ කාලයෙහි ආශ්චර්‍ය්‍යවූ පෙළහර දැක බොහෝවූ දෙවියන් සහිත මිනිස්සුද, ලෝකාන්තරික නිරයවල උපන් සත්ත්‍වයෝද සතුටුවූහ. මුළු පොළොව බැබලවී. ලෝකාන්තරික නරකයෝද අනාවරණය වූහ. අඳුරද නැසුනේ විය.

දෙව්, ගඳඹ, මිනිස්, රකුස් යන මොවුන් සහිත මේ මිනිස් ලොවෙහිද, අන් දෙව්ලෝවලද යන උභය ලෝකයන්හිද, යටද, උඩද, සරසද පැතිර පැවති විශාලවූ මහත් ආලෝකයක් ඇතිවී.

සීලාදී ගුණයෙන් සියලු සත්ත්‍වයන් විෂයෙහි උතුම්වූ, තමන් වහන්සේට වඩා උසස් කෙනෙක් නැති, සත්ත්‍වයන් හික්මවන ශාස්තෘතෙම දෙවි මිනිසුන් විසින් පුදන ලද්දේ විය. මහත් ආනුභාව ඇති, සිය පින් ලකුණෙන් යුත් බුදුරජතෙම ආශ්චර්‍ය්‍යවූ පෙළහරක් දැක්වී.

එකල්හි මිනිසුන් අතර උතුම්වූ පසැස් ඇති ලෝහිමිවූ ඒ බුදුරජතෙම සහම්පති නම් මහබඹහු විසින් අයදනා ලද්දේ හිත කාරණය බලා එහි මනාව නිමියාවූ සියලු රණින් නිමවන ලද සක්මණක් මැවී.

ඎද්‍ධි, ආදේශනා, අනුශාසනී යන තුන් පෙළහරෙහි භාග්‍යවත් තෙම වසීවූයේ විය. ලෝනාහිමිවූ බුදුරජතෙම මනාව නිමියාවූ, සියලු රනින් නිමවන ලද සක්මනක් මැවී.

දස දහසක් සක්වළෙහි උතුම්වූ මහාමේරු පර්වතයන් රුවන් සක්මනෙහි කණු මෙන් පිළිවෙලින් දැක්වී.

පස්මරුන් දිනූ බුදුරජතෙම දස දහසක් සක්වළ ඉක්මවා සක්මණ මැවී. රුවන් මුවා (රණින් කළ) සක්මණ දෙපසෙහි බිමද රණින් කරන ලද්දේය.

ඊට අනුරූපවූ තලාඳ වලලු (බාල්ක පරාල)ද, ඒ මත රුවන් පෝරු (ලෑලිද) අතුරණ ලදහ. දෙපසෙහි මවන ලද සියලු වේදිකාවෝද, මුලුල්ලද, රුවන්මුවා වෙති.

මිණිමුතු වැල්ලෙන් ගැවසුණු මවන ලද රුවන් මුවා සක්මණ හිරු මෙන් සියලු දිගුන් හොබවයි.

නුවණැති දෙතිස් මහා පුරිස් ලකුණෙන් යුත් පස්මරුන් දිනූ සම්බුදුරජතෙම ඒ සක්මණෙහි සක්මන් කිරීමේදී බබළමින් සක්මන් කළ සේක.

(එහි) රැස්වූ සියලු දෙවියෝ දෙව්ලොව හටගත් මදාරා මල්ද, පියුම්ද, පරසතු මල්ද සක්මණෙහි විසුරුවත්.

දස දහසක් සක්වළ දෙවියෝ සතුටු සිත් ඇත්තාහු උන්වහන්සේ බලත්. (ඒ දෙවියෝ) වඳිමින් සතුටු වූවාහු විශේෂයෙන් සතුටුවූවාහු, ප්‍රමුදිතවූවාහු රැස්වෙති.

තාවතිංස නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, යාම නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, තුසිත නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, නිම්මානරතී නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, පරනිම්මිත වසවත්ති නම් දෙව්ලෝ වැසි දෙවියෝද, යම් දෙවි කෙනෙක් ඇද්ද, ඔවුහුද ඔදවැඩි සිත් ඇත්තාහු, සතුටු සිත් ඇත්තාහු, ලෝනාහිමිඳුන් දකිත්.

දෙව්, ගඳඹ, මිනිස්, යක්, යන මොවුන් සහිත නාග, ගුරුළු යන මොහුද වෙත්. රකුසෝද සත්ත්‍ව ලෝකයාහට හිතානුකම්පා ඇති උන්වහන්සේ අහසෙහි උදාවූ සඳ මඬල මෙන් දකිත්.

ආභස්සර නම් බඹලොව වැසි බඹහුද, සුභකිණ්ණ නම් බඹලොව වැසි බඹහුද, වෙහජඵල නම් බඹලොව වැසි බඹහුද, අකණිටා නම් බඹලොව වැසි බඹහුද, ඉතා පිරිසිදු සුදු වත් හැන්දාහු, හිස මත දෙ අත් තබා වඳින ලද්දාහු සිටිත්.

පුදුමයකි. ජිනරාජයන් වහන්සේ ලෝකයාට හිතානුකම්පා ඇතිසේකැයි ඒ (පෙළහරපානා) තාලයෙහි සඳුන් සුණු මුසු මදාරා මල්ද, පස්වනක් මල්ද දමත්. අහසෙහි වස්ත්‍රයන්ද කරකවත්.

නුඹවහන්සේ සත්ත්‍වයන්ට ශාස්තෘ (අනුශාසක)ත් වන සේක. කොඩියක් මෙන්ද වන සේක. ධජයක් මෙන්ද වන සේක. යාග ටැඹක් මෙන්ද වන සේක. පිහිටක් වන සේක. පිහිටීමක් වන සේක. පහනක් මෙන්ද වන සේක. දෙපා ඇත්තවුන්ට උතුම්ද වන සේක.

දසදහස් ලෝදාහි මහත් ඎද්‍ධි ඇති දෙවියෝ සතුටුවූවාහු, විශේෂයෙන් සතුටුවූවාහු, ප්‍රමුදිතවූවාහු, පිරිවරා (සිට) නමස්කාර කරත්.

පැහැදුනු තුටු සිත් ඇති දෙවියෝද, දෙවඟනෝද, පස්වනක් මලින් නරදෙටුවන් වහන්සේ පුදත්.

පැහැදුණු තුටු සිත් ඇති දෙවි සමූහයෝ ඒ නරදෙටුවන් වහන්සේ දකිත්. පස්වනක් මලින් පුදත්.

ලෝකයෙහි අහෝ! පුදුමයකි. පෙර නොවූවෙකි. ලොමු දැහැගැන්මකි. මා විසින් මෙබඳු පුදුමයක් ලොමු දැහැගැන්මක් පෙර නොදක්නා ලද්දේයයි,

ඒ දෙවියෝ තම තමන්ගේ විමානවල හිඳ අහසෙහි පුදුමය (පෙළහර) දැක මහ සිනහවෙන් සිනහසෙත්.

අහසෙහි පිහිටි විමානවල වසන්නාවූද, බිම පිහිටි විමානවල වසන්නාවූද, තණග පිහිටි විමානවල වසන්නාවූද, මග පිහිටි විමානවල වසන්නාවූද දෙවියෝ සතුටුවූවාහු, විශේෂයෙන් සතුටුවූවාහු, ප්‍රමුදිතවූවාහු, වැඳගෙන නමස්කාර කරත්.

බොහෝ ආයුෂ ඇති, පින්වත්, මහත් ඎද්‍ධි ඇති යම නාග කෙනෙක් වෙද්ද (ඔවුහුද) සතුටු සිත් ඇත්තාහු, නරෝත්තමයන් නමස්කාර කරත්. පුදත්.

අහසෙහි පුදුමය (පෙළහර) දැක, පවන් මගවූ අහසෙහි (දේවනාටක) සංගීතීන් පවත්වත්. දිව බෙර වාදනය කරත්.

(දෙවියෝ) අහසෙහි පුදුමය දැක සක්ද, පණාබෙරද තවත් බොහෝ දෙණ්ඩි නම් බෙර විශේෂයන්ද (නොහොත් උඩැක්කිද) අහසෙහි වාදනය කරත්.

ඒකාන්තයෙන් අපට අද වෙනදා නොවූවක්ද ලොමු දැහැගැනීමක්ද උපනි. එහෙයින් නොවරදවා වැඩ සිදුවීම ලබමු. අප විසින් යහපත් කාලයක් ලබන ලද්දේය.

එකෙනෙහි “බුද්‍ධ” යන වචනය අසා ඒ දෙවියන්ට ප්‍රීතිය උපනි. “බුද්‍ධය, බුද්‍ධය” යි කියන්නාහු, හිස මත දෙ අත් තබා වැඳගෙන සිටිත්.

(දේවාදී) ප්‍රජාවෝ හී හී යන අනුකරණ ශබ්දයද, සාධුකාර ශබ්දයද, ඔල්වර හඬද, පැහැදීමේ ලකුණුද වැඳගෙන නොයෙක් ආකාරයෙන් අහසෙහි පවත්වත්.

බුදුගුණ ගී ගයත්. මුඛයෙන් සිරු හඬ නගත්. වාදනය කරත්. අත්පොළසන් දෙත්. නටත්. පස්වණක් මල්ද, සඳුන් සුණුමුසු මදාරා මල්ද දමත්.

“මහාවීරය, නුඹවහන්සේගේ පාදයන්හි සක් ලකුණුය, ධජය, වජිරය, පතාකාය, වඩ්ඪමානය, අංකුසය (යන ලක්‍ෂණයන්) යම්සේ පිරිවරන ලදද,

“(එසේම) රූපයෙන්ද, සීලයෙන්ද, සමාධියෙන්ද, ප්‍රඥායෙන්ද (අනුන් හා) අසමානය. දම්සක් පැවැත්මෙන්ද, ඵල විමුක්තියෙන්ද, අසමයයි කියන ලද ඉකුත් බුදුවරයන් හා සමානය.

“නුඹ වහන්සේගේ ශරීරයෙහි ඇතුන් දස දෙනෙකුගේ ශක්තියයි කියන ලද දස නාග බලය, පියවි බලයයි. දම්සක් පැවැත්මෙන්ද, ඎද්‍ධි බලයෙන්ද අසමානය.

“මෙසේ ලොවී ලොව්තුරා ගුණයෙනුත්, සියලු බුද්‍ධාඞ්ගයෙන් සැදුනු මහාමුණිවූ, කරුණා ඇති, ලෝකස්වාමීවූ බුදුරජුන් වඳිමි.

“අභිවාදනයටද, අනුන් හමුවෙහි ගුණ කීමටද, වැඳීමටද, ඉදිරියෙහි පැසසීමටද, කයින් හෝ සිතින් නමස්කාර කිරීමටද, පිදීමටද යන සියල්ලට නුඹ වහන්සේ සුදුසු සේක.

“ලෝකයෙහි වැඳීමට සුදුසුවූ යම්කිසි කෙනෙක් ඇද්ද, යම් කෙනෙක් වැඳීමට සුදුසුසෝ වෙත්ද, මහාවීරය, නුඹ වහන්සේ ඒ සියල්ලන්ට උතුම්ය. නුඹ වහන්සේ හා සමානයෙක් නැත.”

(සොළොස් වැදෑරුම්) මහා නුවණ ඇති, සමාධි ධ්‍යානයන්හි දක්‍ෂවූ, අගසව් සැරියුත් තෙර, ගිජුකුළු පව්වෙහි සිටියේම ලෝකනායකවූ බුදුරදුන් දකී.

හොඳින් මල් පිපීගිය මහ සල් ගසක් මෙන්ද, අහසෙහි සඳ මෙන්ද, මධ්‍යාහ්නයෙහි හිරු මෙන්ද, නරෝත්තමයන් වහන්සේ බබලයි.

දැල්වෙන පහන් රුකක් මෙන්ද, උදාවූ හිරු මෙන්ද, බඹයක් පමණ තැන පැතිර පවතින ආලෝකයෙන් යුත් නුවණ ඇත්තාවූ ලෝකනායකවූ බුදුරදුන් දකී.

(එකල) සිවුමග ඵලයන් පිළිබඳ සොළොස් කිස කළ, තාදී ගුණ ඇති, ආසවයන් පහකළාවූ, රාගාදී කෙළෙස් කිලුටු නැති කර දැමූ, පන්සියයක් භික්‍ෂූන් සැරියුත් තෙර ඇසිල්ලකින් රැස්කරවී. (එසේ කරවා)

“(භාග්‍යවතුන් වහන්සේ) ලෝකප්පසාදක නම් පෙළහරක් දැක්වූ සේක. අපිදු එහි යන්නෙමු. අපි පස්මරුන් දිනූ බුදුරදුන් වඳින්නෙමු.

“එව්. අපි සිව්දෙනා එකතුවී ගොස් ලෝනා හිමි ජිනරාජයන් වහන්සේ බලා විචාරන්නෙමු. සැකය සංසිඳවන්නෙමු” (යි කීය.)

නුවණ ඇත්තාවූ, සංවර කළ ඉඳුරන් ඇති ඒ භික්‍ෂූහු, “යහපතැ” යි (සැරියුත් තෙරුන්ට) පිළිවදන් දී, පා සිවුරු ගෙණ ඉක්මණින් එළඹියාහුය.

මහ නුවණැති සැරියුත් තෙර උතුම් දමනයෙන් දැමුණු, රාගාදී කිලුටු නැති රහතුන් සමග ඎද්‍ධියෙන් (භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙත) එළඹී.

මහ පිරිස් ඇති සැරියුත් තෙර ඒ රහත් භික්‍ෂූන් විසින් පිරිවරණ ලදුව, අහස්හි බබලන දෙවියකු මෙන් ඎද්‍ධියෙන් එළඹී.

උන්වහන්සේලා කහින හඬක්ද, කිවිසින හඬක්ද නොකොට, මනා පැවතුම් ඇත්තාහු, ගෞරව සහිත වූවාහු, යටහත් පැවතුම් ඇත්තාහු, සම්බුදුන් කරා එළඹියහ.

අන් උපදෙස් රහිතව සිව්සස් අවබෝධ කළ ලෝනාහිමිවූ, ධීර ගුණයෙන් යුත්, අහසෙහි නැගී සිටි සර්‍වඥයන් වහන්සේ වෙත එළඹ (භික්‍ෂූහු උන්වහන්සේ) දකිත්.

බබලන පහන් රුකක් වැනිවූද, අහසෙහි විදුලිය වැනිවූද, දින මැද හිරු මඬල වැනිවූද, ලෝනා හිමිවූ බුදුරදුන් දකිත්.

සියලු පන්සියයක් භික්‍ෂූහු හොඳින් පෑදුනු ජලාසයක් වැනි, හොඳින් පිපුණු පියුමක් වැනි, ලෝනා හිමිවූ බුදුරදුන් දකිත්.

(ඒ භික්‍ෂූහු) සතුටුවූවාහු, විශේෂයෙන් සතුටුවූවාහු, ප්‍රමුදිතවූවාහු, ශාස්තෘන් වහන්සේගේ සක් ලකුණෙන් යුත් සිරිපාදයන් ඇඳිලි බැඳ වඳිමින් වැඳ වැටෙත්.

මහ නුවණ ඇති, කටුකරඬු මලක් හා සමාන ශරීර ශෝභාවක් ඇති, සමාධි ධ්‍යානයන්හි දක්‍ෂවූ සැරියුත් තෙර ලොකනායකවූ බුදුරදුන් වඳී.

ගර්ජනා කරන කලු වැහි වළාකුළක් වැනිවූද, නිල් උපුල් (මානෙල්) මලක් හා සමවද, ශරීර ශෝභාවක් ඇති, ඎද්‍ධි බලයෙන් අසමවූ, මහත් ඎද්‍ධි ඇති මුගලන් තෙරද,

උදුනෙහි කෝවයෙහි ලා උණුකොට පිරිසිදු කළ රන් හා සමාන ශරීර වර්‍ණ ඇති, ධුත ගුණයෙහි අග නැත්පත්, දෙවි මිනිසුන් විසින් ප්‍රශංසා කරන ලද, ශාස්තෲන් වහන්සේ විසින්ද වර්‍ණනා කළ මහ කසුප් තෙරද (බුදුරදුන් වඳී.)

යමෙක් දිවැස් ඇත්තවුන් අතුරෙහි අගතැන් පැමිණියේද, මහ පිරිස් ඇති භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ ඥාති ශ්‍රේෂ්ඨවූද, ඒ අනුරුද්‍ධ තෙරද නුදුරු තැනෙක්හිම සිටියි.

ආපත්ති-අනාපත්තියෙහිද, පිළියම් කළ හැකි කර්‍ම, පිළියම් නොකළ හැකි කර්‍මයෙහිද සමත්වූ, විනය දැනීමෙහි අග තැන තැබූ ශාස්තෲන් වහන්සේ විසින් වර්‍ණනා කරන ලද උපාලි තෙරද (නුදුරෙහි සිටියි.)

සියුම් තියුණු අර්ත්‍ථයන් අවබෝධ කළ, දම් දෙසන්නවුන් අතර උතුම්වූ, පිරිස් ඇති (කුසල් දම් සෙව් බැවින්) ඉසිවූ, මන්නානි නම් බැමිණියගේ පුත් ඉතා ප්‍රසිද්‍ධ පුණ්ණ නම් තෙරද (නුදුරෙහි සිටියි.)

උපමාවෙහි දක්‍ෂවූ, සැක නැති කර දමන, මහා වීර්‍ය්‍ය ඇති, මුනීන්‍ද්‍රයන් වහන්සේ, මේ රහතුන්ගේ සිතිවිලි දැන, තමාගේ ගුණ (හෙවත් බුදුගුණ) වදාළ සේක.

“යම් ගමනක අවසානයක් නොපෙනේද, ඒ අසංඛයෝ සතරෙකි. සත්ත්‍ව සමූහයාද, අහසද, සක්වළවල්ද අපමණයහ. (එමෙන්) බුද්‍ධ ඥානයද ප්‍රමාණ කළ නොහැක. මොවුහු (මෙපමණයයි) දැනගන්ට නොහැක්කාහ.

“ලෝකයෙහි මාගේ යම් විකුර්‍වණ ඎද්‍ධියක් වීද, එය කවර පුදුමයක්ද, පෙර නොවූ, ලොමු දැහැගන්නා අනික් බොහෝ පුදුමයෝ (ඇත්තාහ.)

“යම් කලෙක මම තුසිත දෙව්ලොව දෙවියන් අතර සන්තුසිත නම් (දෙව් රජෙක්) වීද, ඒ කාලයෙහි දසදහසක් සක්වළ දෙවියෝ මා කරා පැමිණ, වැඳගෙන යාඥා කරත්.

“(කෙසේද?) මහත් විර්‍ය්‍ය ඇති (දේවය), ඔබට (බුදුවීමට) මේ කාලයයි. මිනිස් ලොවෙහි මව් කුස පිළිසිඳගණු මැනව. දෙවියන් සහිත ලෝකයා (සසර සයුරෙන්) එතර කරමින් නිවන් අවබෝධ කරණු මැන.”

“යම් කාලයෙක තුසිත දෙවියන් අතරින් චුතව මව් කුසෙහි පිළිසිඳ ගත්තෙම්ද, ඒ කාලයෙහි දසදහසක් සක්වළෙහි පොළොව කම්පා විය.

“යම් කාලයෙක මම මව් කුසින් සිහි ඇතිව බිහිවූයෙම්ද, (ඒ කාලයෙහි) දසදහසක් සක්වළ සාධු නාද පවත්වමින් කම්පා විය.

“මව් කුස පිළිසිඳ ගැනීමෙහිද, මව් කුසින් බිහිවීමෙහිද, මා හා සමානවූවෙක් නැත. බුදුබව ලැබීමෙහිද, (සිව්සස් අවබෝධ කිරීමෙහිද), දම්සක් පැවැත්විමෙහිද මම උසස් වූයෙමි.

“ලෝකයෙහි බුදුවරයන්ගේ ගුණ මහත් බව විෂ්මයයි. පුදුමයි. දසදහස් ලෝක ධාතුව සය ආකාරයකින් කම්පා විය.”

මහා ආලෝකයක්ද, පුදුමයක්ද, ලොමුදැහැගැණුමක්ද වී. ඒ වේලාවෙහි ලොවෙහි දෙටුවූ, මිනිසුන්ට උතුම්වූ, පස්මරුන් දිනූ භාග්‍යවතුන් වහන්සේද දෙවියන් සහිත ලෝකයාහට පෙළහර දක්වමින් ඎද්‍ධියෙන් යුක්තව සක්මන් කළ සේක. ලෝක නායකයන් වහන්සේ (රුවන්) සක්මනෙහි සක්මන් කරමින්ම දහම් දෙසූ සේක. සතර රියන් සක්මනෙහි යම්සේ අතර නොනැවතුණු සේක.

මහා නුවණ ඇති, සමාධියෙහි හා ධ්‍යානයෙහි සමත්වූද, සාවක පාරමී ඤාණයාගේ පරතෙරට පැමිණියාවූද, සැරියුත් තෙර, ලෝකනායකවූ බුදුරදුන් වෙතින් (මෙසේ) විචාරයි.

“මහාවීරවූ නරෝත්තමයාණෙනි, නුඹවහන්සේගේ අභිනීභාරය (පැතිම) කෙබඳුද? ධීරයන් වහන්ස, නුඹ වහන්සේ විසින් කවර කාලයක උතුම් සම්බෝධිය පතන ලද සේක්ද?

“දාන පාරමිතාවද, සීල පාරමිතාවද, පඤ්ඤා පාරමිතාවද, විරිය පාරමිතාවද, කෙබඳුද? ඛන්ති පාරමිතාවද, සච්ච පාරමිතාවද, අදිට්ඨාන පාරමිතාවද, මෙත්තා පාරමිතාවද, උපෙක්ඛා පාරමිතාවද කෙබඳුද?

“වීර්‍ය්‍යය ඇත්තාවූ ලෝහිමියාණෙනි, (නුඹවහන්සේ විසින්) කෙසේ දස පාරමිතාවෝද, කෙසේ උප පාරමිතාවෝද, කෙසේ පරමත්‍ථ පාරමිතාවෝද පුරණ ලද්දෝද?”

(මෙසේ) ඒ සැරියුත් තෙරුන් විසින් විචාරන ලද්දෝ කුරවි කෙවිල්ලන්ගේ මෙන් මිහිරි නාද ඇති බුදුරජහු (දෙවි මිනිසුන්ගේ) සිත් නිවමින් දෙවියන් සහිත ලෝකයා සතුටු කරවමින් (මේ බුද්‍ධවංශය) ප්‍රකාශ කළ සේක.

පස්මරුන් දිනූ (දීපංකර ආදී) ඉකුත් බුදුවරයන් විසින් දේශනා කරන ලද, නික්‍රීඩිත (කප්ප - ජාති - ගොත්ත - ආයු - බෝධි - සාවක - සාවිකා ආදී පිළිවෙල සහිත)වූ බුද්‍ධ පරම්පරාවෙන් පැවත ආ, ලොවට හිතවූ පුබ්බේනිවාසානුස්සතිය අනුව ගිය (නුවණින්) දෙවියන් සහිත ලෝකයා කෙරෙහි ප්‍රකාශ කළ සේක.

“සතුට හා සිතේ පැහැදීම උපදවන, සෝක නමැති උළ උදුරා දමන්නාවූ, සියලු සැප ලැබීමට හේතුවන මා විසින් දේශනා කරන ලද බුද්‍ධ වංශය ගරුකොට අසව්.

“ජාතිමද ආදිය නැතිකරන, ශෝකය පහකරන, සසර දුකින් මුදවන, සියලු දුක් නැතිකරන මාර්‍ගයට සකස්ව පිළිපදීවා.”