ත්‍රිපිටකය
3. කුණ්ඩලකෙසීවග්ගො 3. කුණ්ඩල කෙසී වග්ග
1. කුණ්ඩලකෙසාථෙරීඅපදානං 1. කුණ්ඩලකෙසාපදානය
2. කිසාගොතමීථෙරීඅපදානං 2. කිසා ගෝතමී අපදානය
3. ධම්මදින්නාථෙරීඅපදානං 3. ධම්මදින්නාපදානය
4. සකුලාථෙරීඅපදානං 4. සකුලාපදානය
5. නන්දාථෙරීඅපදානං 5. නන්‍දා ජනපද කල්‍යාණි අපදානය
166
‘‘පදුමුත්තරො නාම ජිනො, සබ්බධම්මාන පාරගූ;
ඉතො සතසහස්සම්හි, කප්පෙ උප්පජ්ජි නායකො.
 166
“මින් (පෙර) සියක් දහස්වන කපෙහි (කෙළෙස් සතුරන්) ජයගත්තාවූ, සියළු දහම්හි පරතෙරෙට ගිය පදුමුත්තර නම් බුදුරජතෙම ලොව පහළවිය.
167
‘‘ඔවාදකො විඤ්ඤාපකො, තාරකො සබ්බපාණිනං;
දෙසනාකුසලො බුද්ධො, තාරෙසි ජනතං බහුං.
 167
“සව් සත්නට ඔවා දෙන්නාවූ, දහම් අවබෝධ කරවන්නාවූ, (සත්ත්‍වයන්) සසරින් එතර කරවන්නාවූ, දේශනාවෙහි දක්‍ෂවූ බුදුරජතෙමේ බොහෝ ජන සමූහයා සසරින් එතර කරවූහ.
168
‘‘අනුකම්පකො කාරුණිකො, හිතෙසී සබ්බපාණිනං;
සම්පත්තෙ තිත්ථියෙ සබ්බෙ, පඤ්චසීලෙ පතිට්ඨපි.
 168
“සව්සත්නට අනුකම්පා කරන්නාවූ, කාරුණිකවූ, හිත කැමැත්තාවූ (එම බුදුරජතෙම) පැමිණි සියලු තීර්ත්‍ථකයන් පන්සිල්හි පිහිටවූ සේක.
169
‘‘එවං නිරාකුලං ආසි, සුඤ්ඤතං තිත්ථියෙහි ච;
විචිත්තං අරහන්තෙහි, වසීභූතෙහි තාදිභි.
 169
“මෙසේ (එම කාලය) තීර්ත්‍ථකයන්ගෙන් හිස්වූ, නිරවුල්වූ, තාදී ගුණ ඇති, (පඤ්චවශිතාවන්ගෙන්) වශීභූතවූ, රහතුන්ගෙන් විසිතුරු වූවක් විය.
170
‘‘රතනානට්ඨපඤ්ඤාසං , උග්ගතොව මහාමුනි;
කඤ්චනග්ඝියසඞ්කාසො, බාත්තිංසවරලක්ඛණො.
 170
“එම බුදුරජතෙම අටපණස් රියනක් උසය. රන් ඇගෑවක් මෙන් බබලන්නේය. දෙතිස් මහපුරිස් ලකුණු ඇත්තේය.
171
‘‘වස්සසතසහස්සානි, ආයු විජ්ජති තාවදෙ;
තාවතා තිට්ඨමානො සො, තාරෙසි ජනතං බහුං.
 171
“එකල්හි විසි ලක්‍ෂයක් ආයුෂ වෙයි. ඒතාක් කල් වැඩහුන්නාවූ මෙම සර්‍වඥතෙම බොහෝ ජන සමූහයා (සසරින්) එතෙර කළ සේක.
172
‘‘තදාහං හංසවතියං, ජාතා සෙට්ඨිකුලෙ අහුං;
නානාරතනපජ්ජොතෙ, මහාසුඛසමප්පිතා.
 172
“එකල්හි මම හංසවතී නගරයෙහි නන් රුවනින් බබලන, මහත් සැපතින් යුත් සිටු කුලයක උපන්නී වීමි.
173
‘‘උපෙත්වා තං මහාවීරං, අස්සොසිං ධම්මදෙසනං;
අමතං පරමස්සාදං, පරමත්ථනිවෙදකං.
 173
“එම මහාවීරවූ බුදුරජුන් වෙත එළඹ අමෘතවූ, උතුම් අස්වැසිලි දෙනසුළුවූ, පරමාර්ත්‍ථය මේයයි දන්වන්නාවූ දම් දෙසුම් ඇසීමි.
174
‘‘තදා නිමන්තයිත්වාන, සසඞ්ඝං ලොකනායකං;
දත්වා තස්ස මහාදානං, පසන්නා සෙහි පාණිභි.
 174
“එකල්හි සංඝයා සහිත බුදුරජුන් පවරා පැවිදි සිත් ඇත්තී, සියතින් උන්වහන්සේට මහදන් දී,
175
‘‘ඣායිනීනං භික්ඛුනීනං, අග්ගට්ඨානමපත්ථයිං;
නිපච්ච සිරසා ධීරං, සසඞ්ඝං ලොකනායකං.
 175
“සංඝයා සහිත ලෝකනායකවූ බුදුරජුන් පාමුල සිරසින් වැටී, ධ්‍යාන කරන්නාවූ භික්‍ෂුණීන් අතුරින් අග තනතුර පැතීමි.
176
‘‘තදා අදන්තදමකො, තිලොකසරණො පභූ;
බ්‍යාකාසි නරසාරථි, ‘ලච්ඡසෙ තං සුපත්ථිතං.
 176
“එකල්හි නොදැමුනවුන් දමනය කරන්නාවූ, තුන් ලොවට පිහිටවූ, (දුක් නැතිකිරීමෙහි) සමත්වූ, නර ශ්‍රේෂ්ඨවූ තථාගත තෙම, “ඒ මැනවින් පතන ලද්ද ලබන්නෙහිය” යි පැවසූ සේක.
177
‘‘‘සතසහස්සිතො කප්පෙ, ඔක්කාකකුලසම්භවො;
ගොතමො නාම ගොත්තෙන, සත්ථා ලොකෙ භවිස්සති.
 177
“මින් මතු සියක් දහස්වන කපෙහි ඔක්කාක කුලයෙහි උපදින්නාවූ, නම්න් ගෞතම නම්වූ ශාස්තෘතෙමේ ලොව පහළවන්නාහ.
178
‘‘‘තස්ස ධම්මෙසු දායාදා, ඔරසා ධම්මනිම්මිතා;
නන්දාති නාම නාමෙන, හෙස්සති සත්ථු සාවිකා’.
 178
“උන්වහන්සේගේ ධර්‍මයෙහි දායාදිවූ, ධර්‍මයෙන් නිර්මිත කළාක් වැනිවූ, ඖරස (බුද්‍ධ) පුත්‍රී වූ, නම්න් “නන්දා” නම් ශාස්තෘ ශ්‍රාවිකාවක් වන්නෙහිය.”
179
‘‘තං සුත්වා මුදිතා හුත්වා, යාවජීවං තදා ජිනං;
මෙත්තචිත්තා පරිචරිං, පච්චයෙහි විනායකං.
 179
“එකල්හි එය අසා ප්‍රමුදිතව, දිවි ඇතිතාක් විනායකවූ බුදුරජුන්හට මෙත් සිත් ඇත්තී (සිව්) පසයෙන් පරිවරණය කෙළෙමි.
180
‘‘තෙන කම්මෙන සුකතෙන, චෙතනාපණිධීහි ච;
ජහිත්වා මානුසං දෙහං, තාවතිංසමගච්ඡහං.
 180
“මැනවින් කරණ ලද එම කර්‍මය කරණකොටගෙනද, චිත්ත ප්‍රණිධීන් කරණකොටගෙනද, මම මිනිස් සිරුර හැර තව්තිසා දෙව්ලොවට උත්පත්ති වශයෙන් ගියා (වෙමි.)
181
‘‘තතො චුතා යාමමගං, තතොහං තුසිතං ගතා (අගං (සී. පී. ක.));
තතො ච නිම්මානරතිං, වසවත්තිපුරං තතො (ගතා (ස්‍යා.)).
181
“මම ඉන් චුතවූවා යාම දෙව්ලොවට ගියෙමි. ඉන් තුෂිත දෙව්ලොවට ගියා, එතැනින් නිර්‍මාණරතියටද, ඉන් (චුතව) වශවර්ති (දිව්‍ය) පුරයටද (උත්පත්ති වශයෙන්) ගියෙමි.
182
‘‘යත්ථ යත්ථූපපජ්ජාමි, තස්ස කම්මස්ස වාහසා;
තත්ථ තත්ථෙව රාජූනං, මහෙසිත්තමකාරයිං.
 182
“එම කර්‍මයාගේ බලයෙන් යම් යම් තැනක උපදිම් නම් ඒ ඒ තන්හි රජවරුන්ගේ මෙහෙසිබව කෙළෙමි.
183
‘‘තතො චුතා මනුස්සත්තෙ, රාජානං චක්කවත්තිනං;
මණ්ඩලීනඤ්ච රාජූනං, මහෙසිත්තමකාරයිං.
 183
“ඉන් චුතව මිනිසත් බැව්හි සක්විති රජවරුන්ගේද, මණ්ඩලීක රජවරුන්ගේද මෙහෙසිබව කෙළෙමි.
184
‘‘සම්පත්තිං අනුභොත්වාන, දෙවෙසු මනුජෙසු ච;
සබ්බත්ථ සුඛිතා හුත්වා, නෙකකප්පෙසු සංසරිං.
 184
“දෙව් මිනිස් දෙගතියෙහි සම්පත් අනුභවකොට හැමතන්හි සුව ඇත්තීව බොහෝ කල්පයන්හි සැරිසැරීමි.
185
‘‘පච්ඡිමෙ භවෙ සම්පත්තෙ, සුරම්මෙ (පුරස්මිං (ස්‍යා.)) කපිලව්හයෙ;
රඤ්ඤො සුද්ධොදනස්සාහං, ධීතා ආසිං අනින්දිතා.
 185
“අන්තිම භවය පැමිණි කල්හි මම අතිමනොඥ කපිළවස්තු නගරයෙහි සුදේ‍ධාදන රජුගේ නොගරහන ලද්දාවූ දියණියක් වීමි.
186
‘‘සිරියා (සිරිංව (සී.), රංසිරිව (ස්‍යා.)) රූපිනිං දිස්වා, නන්දිතං ආසි තං කුලං;
තෙන නන්දාති මෙ නාමං, සුන්දරං පවරං අහු.
 186
“සිරිකත වැනිවූ රුවැති (මා) දැක එම කුලය ප්‍රීතිමත් වූයේ විය. එහෙයින් මාගේ නම සුන්දර යන උප පදය සහිත ‘නන්දා” (සුන්‍දර නන්දා) නම් විය.
187
‘‘යුවතීනඤ්ච සබ්බාසං, කල්‍යාණීති ච විස්සුතා;
තස්මිම්පි නගරෙ රම්මෙ, ඨපෙත්වා තං යසොධරං.
 187
“එම රම්‍යවූ නගරයෙහි යසෝධරාව හැර සකල යෞවනියන් අතුරෙහි කල්‍යාණීයයිද ප්‍රකටවූවා,
188
‘‘ජෙට්ඨො භාතා තිලොකග්ගො, පච්ඡිමො (මජ්ඣිමො (පී.)) අරහා තථා;
එකාකිනී ගහට්ඨාහං, මාතරා පරිචොදිතා.
 188
“(මාගේ) දෙටු සහෝදර තෙමේ තිලෝගුරු බුදුරජුය. එසේම බාල සහෝදර තෙමේද රහතෙකි. මම හුදකලාවූ ගිහිගෙහි වසන තැනැත්තියක්මි. මා විසින් (මෙසේ) මෙහෙයන ලද්දී වෙමි. (කෙසේදයත්?)
189
‘‘‘සාකියම්හි කුලෙ ජාතා, පුත්තෙ බුද්ධානුජා තුවං;
නන්දෙනපි විනා භූතා, අගාරෙ කිං නු අච්ඡසි.
 189
“දුවණියෙනි, තී ශාක්‍ය කුලයෙහි උපන්නී, බුදුරජුගේ සොහොයුරිය වෙහිය. නන්‍ද කුමරුවන්ගෙනුදු වෙන්වූවා, කිම ගිහිගෙහි වසන්නෙහිද?
190
‘‘‘ජරාවසානං යොබ්බඤ්ඤං, රූපං අසුචිසම්මතං;
රොගන්තමපිචාරොග්‍යං, ජීවිතං මරණන්තිකං.
 190
“තරුණබව ජරාව කෙළවරකොට ඇත්තේය. රූපය අපිරිසිදුවූකැයි සම්මතය. නීරෝගබව රෝගීබව කෙළවරකොට ඇත්තේය. ජීවිතය මරණය කෙළවරකොට ඇත්තේය.
191
‘‘‘ඉදම්පි තෙ සුභං රූපං, සසීකන්තං මනොහරං;
භූසනානං අලඞ්කාරං, සිරිසඞ්ඝාටසන්නිභං.
 191
“ශ්‍රී කාන්තාව හා එකට ගැටීමක් වැනිවූ, ආභරණයන්ගෙන් අලඞ්කාරවූ තීගේ මේ ශුභවූ රූපය සඳු මෙන් සිත් අලවනසුළුය. මනොඥය.
192
‘‘‘පුඤ්ජිතං ලොකසාරංව, නයනානං රසායනං;
පුඤ්ඤානං කිත්තිජනනං, උක්කාකකුලනන්දනං.
 192
“ලෙව්හි හරය පිඬු කරන ලද්දාක් මෙනි. ඇස්වලට රසඳුනකි. පුණ්‍යයන්ගේ කීර්තිය උපදවන්නකි. ඔක්කාක වංශය සතුටු කරවන්නකි.
193
‘‘‘න චිරෙනෙව කාලෙන, ජරා සමධිසෙස්සති (සමභිභොස්සති (සී. ස්‍යා.), සමධිහෙස්සති (පී.));
විහාය ගෙහං කාරුඤ්ඤෙ (කාරුඤ්ඤෙ (සී. පී.), පාරය්හිං (ස්‍යා.)), චර ධම්මමනින්දිතෙ’.
193
“(එම රූපය) නොබෝ කලකින්ම ජරාව අභිභවනය කරන්නේය. නොගරහනලද තරුණ බැව් ඇති කල්හිම ගිහිගෙය හැර ධර්‍මයෙහි හැසිරෙනු මැනව.”
194
‘‘සුත්වාහං මාතු වචනං, පබ්බජිං අනගාරියං;
දෙහෙන න තු චිත්තෙන, රූපයොබ්බනලාළිතා.
 194
“රූප යෞවනයෙහි ලොල්වූ මම මවගේ වචනය අසා අනගාර්‍ය්‍ය නම්වූ සසුනෙහි පැවිදිවීමි. (එය) කයින් පමණි. සිතින් නම් නොවේ.
195
‘‘මහතා ච පයත්තෙන, ඣානජ්ඣෙන පරං මම;
කාතුඤ්ච වදතෙ මාතා, න චාහං තත්ථ උස්සුකා.
 195
“මහත්වූ උත්සාහයෙන් ධ්‍යාන වැඩීමෙහි යෙදුනු මට මවු තොමෝ (එය) කිරීමට කියයි. මම එහි උත්සාවත් නොවූවා (වීමි.)
196
‘‘තතො මහාකාරුණිකො, දිස්වා මං කාමලාලසං (කමලානනං (ස්‍යා.));
නිබ්බින්දනත්ථං රූපස්මිං, මම චක්ඛුපථෙ ජිනො.
 196
“ඉක්බිති මහා කාරුණික බුදුරජතෙම කාමයෙහි ලොල්වූ මා දැක, රූපයෙහි කලකිරීම පිණි මාගේ ඇස් හමුවෙහි
197
‘‘සකෙන ආනුභාවෙන, ඉත්ථිං මාපෙසි සොභිනිං;
දස්සනීයං සුරුචිරං, මමතොපි සුරූපිනිං.
 197
“ස්වකීය ආනුභාවයෙන්, දර්ශනීයවූ, අති මනොඥවූ, මටද වඩා සුරූපීවූ ස්ත්‍රියක් මැවූහ.
198
‘‘තමහං විම්හිතා දිස්වා, අතිවිම්හිතදෙහිනිං;
චින්තයිං සඵලං මෙති, නෙත්තලාභඤ්ච මානුසං.
 198
“ඉතා විෂ්මිතවූ මම අතිශය විෂ්මයජනක ශරීර ඇති ඒ ස්ත්‍රී රූපය දැක, “මාගේ මිනිස්බවද, ඇස් ලැබීමද සඵලය” යි සිතීමි.
199
‘‘තමහං එහි සුභගෙ, යෙනත්ථො තං වදෙහි මෙ;
කුලං තෙ නාමගොත්තඤ්ච, වද මෙ යදි තෙ පියං.
 199
“පින්වතිය, එනු මැනව. යමකින් ප්‍රයෝජන නම් එය මට කියනු මැනව. තීගේ නම්ගොත්ද, කලයද, ඉදින් තීගේ ස්වාමියාද (කවරෙක්දැයි) මට කියනු මැනවැ” යි මම ඇයට (කීමි.)
200
‘න වඤ්චකාලො සුභගෙ (පඤ්හකාලො සුභණෙ (සී. ස්‍යා. පී.)), උච්ඡඞ්ගෙ මං නිවාසය;
සීදන්තීව මමඞ්ගානි, පසුප්පය මුහුත්තකං’.
 200
“පින්වතිය, ප්‍රශ්න විචාරණ කාලය නොවේ. මා ඇකයෙහි හොවාගනු මැනව. මාගේ අවයවයෝ ගිලිහී වැටෙන්නාක් මෙනි. මොහොතක් (මා) සතපවනු මැනව.
201
‘‘තතො සීසං මමඞ්කෙ සා, කත්වා සයි සුලොචනා;
තස්සා නලාටෙ පතිතා, ලුද්ධා (ලූතා (ස්‍යා.)) පරමදාරුණා.
201
“ඉක්බිති එම සුරූපිනිය මාගේ ඇකයෙහි හිසකොට සයනය කළාය. (එසේ නිදන්නාවූ) ඇයගේ නළලෙහි ඉතා දරුණුවූ මකුළුවෙක් වැටුනේය.
202
‘‘සහ තස්සා නිපාතෙන, පිළකා උපපජ්ජථ;
පග්ඝරිංසු පභින්නා ච, කුණපා පුබ්බලොහිතා.
 202
“එම මකුළුවාගේ වැටීම හා සමගම බිබිලි හටගත්තේය. (ඒවා) පිපුරුනේ, කුණුවූයේ, ලේ සැරව වැගිරුනේය.
203
‘‘පභින්නං වදනඤ්චාපි, කුණපං පූතිගන්ධනං;
උද්ධුමාතං විනිලඤ්ච, පුබ්බඤ්චාපි සරීරකං.
 203
“පිපිරීගිය කුණුවූ දුගඳ ඇති මුඛයද විය. ඉදිමුනු, නිල්වුනු, සාරය වැගිරෙන සිරුරුද විය.
204
‘‘සා පවෙදිතසබ්බඞ්ගී, නිස්සසන්තී මුහුං මුහුං;
වෙදයන්තී සකං දුක්ඛං, කරුණං පරිදෙවයි.
 204
“ඕතොමෝ වෙව්ලන සියළු අවයව ඇත්තී, නැවත හුස්ම හෙළන්නී, සිය දුක අඟවන්නී, බැගැපත්ව හැඬුවාය.
205
‘‘‘දුක්ඛෙන දුක්ඛිතා හොමි, ඵුසයන්ති ච වෙදනා;
මහාදුක්ඛෙ නිමුග්ගම්හි, සරණං හොහි මෙ සඛී’.
 205
“දුකින් දුඃඛිතවූවා වෙමි. වේදනාවෝ ස්පර්‍ශ කරති. මහ දුකෙහි නිමග්නවූවා වෙමි. යෙහෙලිණිය, මට පිහිටවනු මැනව.”
206
‘‘‘කුහිං වදනසොභං තෙ, කුහිං තෙ තුඞ්ගනාසිකා;
තම්බබිම්බවරොට්ඨං තෙ, වදනං තෙ කුහිං ගතං.
 206
“තීගේ මුඛ ශෝභාව කොහිද? තීගේ උස්වූ නාසය කොහිද? තීගේ තඹවන් බිඹුපල වැනි තොල් හා තීගේ මුහුණ කොහි ගියේද?
207
‘‘‘කුහිං සසීනිභං වණ්ණං, කම්බුගීවා කුහිං ගතා;
දොළාලොලාව (දාමාමාලඤ්ච (ස්‍යා.), දොලොලුල්ලාව (ක.)) තෙ කණ්ණා, වෙවණ්ණං සමුපාගතා.
207
“සඳු වැනි වත කොහිද? වටවූ ගෙල කොහි ගියේද? ඔන්චිල්ලාවක් මෙන් එල්බෙමින් ලෙලදෙන තීගේ කන් දුර්‍වර්‍ණබවට පැමිණියේය.
208
‘‘‘මකුළඛාරකාකාරා (මකුලම්බුරූහාකාරා (සී.), මකුළපදුමාකාරා (ස්‍යා.)), කලිකාව (කලසාව (සී. ස්‍යා. පී.)) පයොධරා;
පභින්නා පූතිකුණපා, දුට්ඨගන්ධිත්තමාගතා.
 208
“පියුම් කැකුලකට බඳු (තන පුඩු ඇති), කුඹු වැනි (මහත්) පියයුරු පිපිරී ගියේ, කුණුව ගිය කුණපයක් වූයේ, දුඟඳ බවට පැමිණියේය.
209
‘‘‘වෙදිමජ්ඣාව සුස්සොණී (තනුමජ්ඣා පුථුස්සොණී (සී. ස්‍යා.), වෙදිමජ්ඣා පුථුස්සොණී (පී.)), සූනාව නීතකිබ්බිසා;
ජාතා අමෙජ්ඣභරිතා, අහො රූපමසස්සතං.
 209
“සිහිනිඟ ඇති, පුළුලුකුලු ඇති (ඇය) ඉදිමී ගියාය. හටගත් වණ සහිත පව් ඇත්තීය. අශූචිභරිත වූවාය. අනේ! රූපය අශාස්වතය.
210
‘‘‘සබ්බං සරීරසඤ්ජාතං, පූතිගන්ධං භයානකං;
සුසානමිව බීභච්ඡං, රමන්තෙ යත්ථ බාලිසා’.
 210
“ශරීරයෙහි හටගත් සියල්ල කුණු ගඳය. භයානකය. යම් රූපයෙක්හි නුනුවණයෝ ඇලෙත් නම් (එය) සොහොනක් මෙන් පිළිකුල් කටයුතුය.
211
‘‘තදා මහාකාරුණිකො, භාතා මෙ ලොකනායකො;
දිස්වා සංවිග්ගචිත්තං මං, ඉමා ගාථා අභාසථ.
 211
“එකල්හි මාගේ සොහොයුරුවූ, මහා කාරුණික බුදුරජතෙම කලකිරුණු සිත් ඇති මා දැක මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.
212
‘‘‘ආතුරං කුණපං පූතිං, පස්ස නන්දෙ සමුස්සයං;
අසුභාය චිත්තං භාවෙහි, එකග්ගං සුසමාහිතං.
 212
“නන්‍දාවෙනි, රෝගීවූ, අපිරිසිදුවූ, කුණුවූ ශරීරය දෙස බලනු මැනව. එකඟව සමාධියෙන් යුතුව අශුභය කෙරෙහි සිත වඩනු මැනව.
213
‘‘‘යථා ඉදං තථා එතං, යථා එතං තථා ඉදං;
දුග්ගන්ධං පූතිකං වාති, බාලානං අභිනන්දිතං.
 213
“මේ කය යම් සේද, මේ (මළ තැනැත්තාගේ) කයද එබඳුය. මේ කය (උඩුකුරුව හෝනේ) යම්සේද, මේ (නොමළාවූ සත්ත්‍වයාගේ) කයද එබඳුමය. නුවණ නැතියවුන් විසින් පතන ලද (මේ කය) කුණුවූ දුඟඳ හමයි.
214
‘‘‘එවමෙතං අවෙක්ඛන්තී, රත්තින්දිවමතන්දිතා;
තතො සකාය පඤ්ඤාය, අභිනිබ්බිජ්ඣ දක්ඛසි’.
 214
“මෙය මෙසේ දිව රෑ දෙක්හි අනලසව බලන්නී, ඒ හේතුවෙන් සිය නුවණින්ම කලකිරී දක්නෙහිය.” (කියායි.)
215
‘‘තතොහං අතිසංවිග්ගා, සුත්වා ගාථා සුභාසිතා;
තත්‍රට්ඨිතාවහං සන්තී, අරහත්තමපාපුණිං.
 215
“ඉක්බිති මම සුභාෂිතවූ මෙම ගාථාවන් අසා අතිශයින් කලකිරුණී, එහි සිටියා, විදසුන් වඩන්නී රහත්බවට පැමිණියෙමි.
216
‘‘යත්ථ යත්ථ නිසින්නාහං, සදා ඣානපරායනා;
ජිනො තස්මිං ගුණෙ තුට්ඨො, එතදග්ගෙ ඨපෙසි මං.
 216
“යම් යම් තැනෙක්හි හුන්නාවූ මම හැම කල්හි ධ්‍යාන පරායනවූවාද, එම ගුණයෙහි තුටුවූ බුදුරජතෙම මා එතදග්‍රස්ථානයෙහි තැබූ සේක.
217
‘‘කිලෙසා ඣාපිතා මය්හං...පෙ.... විහරාමි අනාසවා.
 217
“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. ඇතින්නක් මෙන් බැඳුම් සිඳ, ආශ්‍රව රහිතව වෙසෙමි.
218
‘‘ස්වාගතං වත මෙ ආසි...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං.
218
“ඒකාන්තයෙන් බුද්ධ ශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේගේ සමීපයට මාගේ යහපත් පැමිණීමක් විය. පැමිණෙන ලද ත්‍රිවිද්‍යාවෝ ඇත්තාහුය. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරණ ලදී.
219
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො...පෙ.... කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං නන්දා භික්ඛුනී ජනපදකල්‍යාණී ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
 219
“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදහ. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුන කරණ ලදී.”
මෙහි මේ අයුරින් නන්‍දා ජනපද කල්‍යාණී භික්‍ෂුණීන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.
6. සොණාථෙරීඅපදානං 6. සොණාපදානය
7. භද්දකාපිලානීථෙරීඅපදානං 7. භද්දා කාපිලානි අපදානය
8. යසොධරාථෙරීඅපදානං 8. යසොධරාපදානය
9. යසොධරාපමුඛදසභික්ඛුනීසහස්සඅපදානං 9. යශෝධරා ප්‍රමුඛ දසදහසක් භික්‍ෂුණීන්ගේ අපදානය
10. යසොධරාපමුඛඅට්ඨාරසභික්ඛුනීසහස්සඅපදානං 10. යශොධරා ප්‍රමුඛ අටළොස් දහසක් භික්‍ෂුණින්ගේ අපදානය