“සන්සුන් සමවත් පස්මරුන් පැරදවූ සමාධි බලයෙන් සමීපයට වැඩමවූ මනුෂ්‍යොත්තමවූ සිදුහත් බුදුරජුන් දිටිමි.

“දැක දිය බෙරලිය මල් ගෙන බුදුරජුන්හට පිදීමි. සියළු මල් එක එක සමව ලං ලංව හැපුනාහු, නටු උඩුකුරුවූවාහු, පෙති යටිකුරු වූවාහු,

“ඉතා විසිතුරු වූවාහු, අහසෙහි මල් ඇතිරියක් මෙන් සිටි කල්හි (ඒ පිළිබඳව ඇතිවූ) එම චිත්ත ප්‍රසාදය කරණකොට ගෙන මම තුසිත දෙව් ලොවට ගියෙමි.

“මින් සිව් අනූවන කපෙහි යම් පුෂ්ප පූජාවක් කෙළෙම්ද. (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. බුද්ධ පූජාවෙහි මේ විපාකයයි.

“මින් පස් පණස්වන කපෙහි පෘථිවීශ්වරවූ, මහත් බල ඇති සමන්තඡදන නම් සක්විති රජෙක් වීමි.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් උම්මා පුප්ඵිය තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”

“බබලන්නාවූ කුඹුක් ගසක් වැනිවූද, ශ්‍රේෂ්ඨ ආජානීයයෙකු මෙන්වූද, ඕසධි තාරකාව මෙන් දිලිසෙන බබලන්නාවූ, නරශ්‍රේෂ්ඨ බුදුරජුන් දිටිමි.

“(දැක) මම ශාස්තෲන් වහන්සේට ඇඳිලි බැඳ වැන්දෙමි. බුදුරජුන්ට පැසසීමි. ස්වකීය පුණ්‍ය කර්‍මයෙන් සතුටුවූයේ, පිරිසිදු වැලි ගෙන ඔඩොක්කුවෙහි ලා ගෙන ගොස් විපස්සී බුදුරජුන් වැඩිය මගෙහි දැමීමි.

“ඉක්බිති පැහැදි සිතින් ඉන් අඩක් වැලි බුදුරජුන් දවල් කල වෙසෙන දිවා විහාරස්ථානයෙහි තාදී ගුණ ඇති තථාගතයන් වහන්සේට පූජාවක් ලෙස ඉසීමි.

“මින් එක් එක් අනූවන කපෙහි මම යම් වැලි ඉසීමක් කෙළෙම්ද. (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. වැලි ඉසීමෙහි මේ විපාකයයි.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් පුලින පූජක තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”

“ශාස්තෲන් වහන්සේගේ පවුල් සිවුර ගස් මුදුනක එල්බෙනු දැක මා විසින් ඇඳිලි බැඳ (එය) වඩාත් ඔසවන ලදී.

“දුරදීම දැක මට සතුට පහළවිය. (ඉක්බිති) ඇඳිලි බැඳ වඩාත් සිත පැහැදවීමි.

“මින් එක් අනූවන කපෙහි වූ එකල්හි යම් (බුදුරජුන්ගේ පවුල් සිවුර පිළිබඳ) පැහැදී හැඟීමක් ලැබූයෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. බුදුරජුන් පිළිබඳ පැහැදි හැඟීමෙහි මේ විපාකයයි.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් හාසජනක තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”

“උපතින් සත් හැවිරිදිවූ මම මන්ත්‍ර ශාස්ත්‍රයෙහි තෙරපතුයේ කුල පරපුර දැරීමි. මා විසින් යාගයක්ද මෙහෙයවන ලදී.

“එකල්හි මගේ (යාගය උදෙසා) අසූසාර දහසක් සිවුපාවුන් මරත්. (එම සිවුපාවෝ) යාගය පිණිස යූපස්තම්භය වෙත පමුණුවන ලද්දාහු පසෙක සිටියාහුය.

“උදාවන හිරු වැනිවූද, පසලොස්වක් දිනයෙහි සඳ වැනිවූද, කිහිරඟුරු මෙන් බබලන පැහැපත් මුහුණු ඇත්තේ, සතුටුවූ තුන් ලෝක වාසීන් විසින් පුදන ලද, (තිලොවට) හිතවත්වූ, සර්‍ව සම්පූර්‍ණ අදහස් ඇති, සිදුහත් බුදුරජ තෙම එතැනට එළඹ මෙම වචන වදාළ සේක. (කෙසේදයත්?)

“කුමරුවෙනි, සව්සත්නට හිංසා නොකිරීම මට රුචිකෙරේ. එසේම සොරකමින්ද, දුරාචාරයෙන්ද, මත් පැන් බීමෙන්ද වැලැක්මත්, සමචරියාවෙහි ඇල්මත්, බහුශ්‍රුතබව හා කෘතඥ බවත්, (මට රුචි කෙරේ.) මේ ධර්‍මයෝ මෙලෙව්හිද, පරලෙව්හිද, ප්‍රශංසා කටයුත්තේ වෙත්.

“මේ ධර්‍මයන් වඩා සව් සත්හට හිත වැඩෙහි ඇළුනේ බුදුරජුන් කෙරෙහි සිත පහදවා උතුම් මග (ප්‍රතිපදාව) වඩනු මැනව.”

“ලෝක ජ්‍යෙෂ්ඨවූ, නරශ්‍රේෂ්ඨවූ, සර්‍වඥ තෙම මෙය වදාරා මටම අනුශාසනා කොට අහසට නැඟ වැඩමවූ සේක.

“පෙර සිත පිරිසිදුකොට, පසුව සිත පැහැදවීමි. මම එම චිත්ත ප්‍රසාදය කරණ කොට ගෙන තුසිත දෙව් ලොව උපනිමි.

“මින් සිව් අනූවන කපෙහි වූ එකල්හි යම් (බුදුරජුන් කෙරෙහි) සිත පැහැදවීමක් කෙළෙම්ද, ඒ හේතුවෙන් දුගතියක් නොදනිමි. බුදුන් සිහිකොට සිත පැහැදවීමෙහි මේ විපාකයයි.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් යඤ්ඤසාමික තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”

“මම චන්‍ද්‍රභාග නදී තීරයෙහි අසපුවක වෙසෙමි. මම වනයෙහි හැසිරෙන්නාවූ ස්වර්‍ණ මෘගයෙක් දිටිමි.

“එම ස්වර්‍ණ මෘගයා කෙරෙහි සිත පහදවා බුදුරජුන් සිහි කෙළෙමි. එම චිත්ත ප්‍රසාදය කරණකොටගෙන අනික් බුදුවරයන්ද සිහි කෙළෙමි.

“අතීතයෙහි යම් බුදු කෙනෙක් වූවාහුද, වර්‍තමානයෙහි හා අනාගතයෙහි යම් බුදුකෙනෙක් වෙත්ද, ඒ තෙකල්හිවූ බුදුවරුම මේ ස්වර්‍ණ මෘග රාජයා යම් සේද එසේම බබළත්.

“මින් සිව් අනූවන කපෙහි වූ එකල්හි යම් බුදුවරයන් වහන්සේ කෙනෙක් සිතින් සිහිපත් කෙළෙම්ද, ඒ හේතුවෙන් දුගතියක් නොදනිමි. ඒ බුදුවරුන් සිහිපත්කිරීමෙහි මේ විපාකයයි.

“මින් සත් විසිවන කපෙහි පෘථිවීශ්වරවූ, මහත් බල ඇති, අරඤ්ඤසත්ත නම් සකිවිති රජ කෙනෙක් වීමි.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් නිමිත්ත සඤ්ඤක තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”

“අතුරු අවුණෙහි (වීථිය මැද) වඩින්නාවූ, කසුන් ඇගෑවක් මෙන් බබලන, දෙතිස් මහා පුරිස් ලකුණු යුත්, රන්වන් බුදුරජුන් දුටිමි.

“සර්‍වාර්ත්‍ථයෙන් සිදුකළ (කෙළෙස්වලින් වන) කම්පාවක් නොමැති පස්මරුන් පරදවා ජයගත් සිදුහත් බුදුරජුන් වැඩමවා එම මහා මුනිවූ සර්‍වඥයන් වහන්සේ වැළඳවීමි.

“එකල්හි ලෙව්හි කාරුණීකවූ බුදුරජතෙම මා වෙත ආලෝකය පැතිරවූ සේක. මම බුදුරජුන් කෙරෙහි සිත පහදවා කල්පයක් ස්වර්‍ගයෙහි සතුටුවීමි.

“මින් සිව් අනූවන කපෙහි වූ එකල්හි යම් දනක් දුනිම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. භික්‍ෂු දානයාගේ මේ විපාකයයි.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් අන්නසංසාවක තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”

“යම් කලෙක්හි ආයු පිරිහී යෑමෙන් දෙවියෙක් දෙව්ලොවින් චුතවූයේද, (එකල්හි) අනුමෝදනය කරන්නාවූ දෙවියන්ගේ ත්‍රිවිධ ශබ්ද කෙනෙක් පිටවී යෙත් (කෙසේදයත්?)

“පින්වත, මින් චුතව මනුෂ්‍යයන්ගේ සහභාවයවූ සුගතියට යනු මැනව. මිනිස්වූයේ, සසුනෙහි උතුම්වූ ශ්‍රද්‍ධාව ලබව.

“ඒ ශ්‍රද්‍ධා තොමෝ බැසගන්නා ලදී. එහි හටගත් මුල් ඇත්තී, මැනවින් පිහිටන ලද්දී, වියයුතු වන්නීය. මනාකොට අවබෝධ කරණ ලද ධර්‍මයෙහි දිවි ඇති තාක් නොපසුබටවූ, කයින්ද, වචනයෙන්ද, සිතින්ද, බොහෝ කුසල්කොට නිදුක්වූ (ක්ලේශොෂධී රහිත බැවින්) පිරිසිදුවූ, (අත්බැව් සම්පත් හා භවභෝග සම්‍යක් උපදනා) ඔෂධිකවූ ඒ බොහෝ කුසල්ද කොට පරිත්‍යාගයෙන් යුතුව අනික් මිනිසුන්ද බ්‍රහ්මචරිය නම්වූ සද්‍ධර්‍මයෙහි පිහිටවනු මැනව, කියායි.

“නුවණැති දෙවිවරු (එසේ) චුතවන්නාවූ දෙවියනට දෙව්පුරයට නැවත එනු මැනවයි කියා මෙම අනුකම්පාවෙනුදු අනුමෝදනය (අනුව සතුටු කිරීම) කෙරෙත්.

“දිව්‍ය සමූහයා රැස්වූ කල්හි මට සංවේගයක් ඇතිවිය. (කෙසේදයත්?) මම මින් චුතව කිනම් යෝනියකට උත්පත්ති වශයෙන් යන්නෙම්ද කියායි.

“වඩනලද ඉඳුරන් ඇති ශ්‍රමණයෙක් තෙම මාගේ දුක දැන, මා ඒ දුකින් ගොඩගනු කැමැත්තේ, මාගේ සමීපයට පැමිණියේය. එකල්හි “සුමන” නම්වූ ඒ පදුමුත්තර බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ශ්‍රාවක තෙම අර්ත්‍ථයෙන් හා ධර්‍මයෙන් අනුශාසනය කොට මා සංවේගයට පත් කෙළේය.

“මම උන්වහන්සේගේ වචනය අසා බුදුරජුන් කෙරෙහි සිත පැහැදවීමි. ඒ ප්‍රාඥයන් වහන්සේට අභිවාදනය කොට මම එහි කළුරිය කෙළේ වෙමි.

“එකී කුශල මූලයෙන් මෙහෙයන ලද මම එම දෙව්ලොවෙහි උපදින්නෙම් (ඉක්බිති) මව් කුසෙහි වසන්නේ නැවතත් මව් කුසින් දරයි.

“මම එම අත්බැවින් චුතව තව්තිසා දෙව්ලොව උපනිමි. මම එකල්හි මේ අතරතුර කාලයෙහි දොම්නසක් නොදනිමි.

“තව්තිසා දෙව්ලොවින් චුතව මව් කුසක උපනිමි. මම මව් කුසින් බිහිව (ලදරු බැවින්) කළු සුදු (හෙවත් හොඳ නරක කුමක්දැයි) නොදනී.

“මම උපතින් සත් ඇවිරිදි වයස් ඇත්තේ ආරාමයට පිවිසියෙමි. තාදී ගුණ ඇති, භාග්‍යවත්වූ ගෞතම කාශ්‍යප පුත්‍රයන් වහන්සේගේ බොහෝ දෙනා විසින් මැනවයි පිළිගත් සසුනයයි කියන ලද එම විසිතුරු ත්‍රිපිටක ධර්‍මයෙහි (දක්‍ෂව) බුදුරජුන්ගේ සසුන කරන්නාවූ භික්‍ෂූන් දුටිමි.

“සැවැත් නම් නුවරෙක් විය. කොසොල් රජ තෙමේ එහි වී. (එම කොසොල් රජ තෙම) ඇතුන් යෙදු රියකින් උතුම් බෝධිය වෙත එළඹියේය.

“මම එම රජුගේ ඇතා දැක පූර්‍ව කර්‍මය සිහි කෙළෙමි. මමද ඇඳිලි බැඳ එම සභාවට ගියෙමි.

“උපතින් සත් ඇවිරිදිවූයේම, අනගාර්‍ය්‍ය නම්වූ සසුනෙහි පැවිදිවීමි. (එකල) සම්‍යක් බුදුරජුන්හට උවටැන් කෙළේද හේ (මේ) ආනන්‍ද නම් ශ්‍රාවක තෙමේයි.

“සිටි පියවරෙහිම සිට පද සැටදහසක් වුවද බුදුරජුන් වදාළ නියාවෙන්ම දැන ගැනීමෙහි සමත් බැවින් ගතිමත්වූද, බුද්‍ධ වචනය ඉගෙන ගන්නා වීර්‍ය්‍යයද, සඣායනය කිරීමෙහි වීර්‍ය්‍යයද, සිත්හි ලා දැරීමෙහි වීර්‍ය්‍යයද, ශාස්තෲන් වහන්සේට උවටැන් කිරීමෙහි වීර්‍ය්‍යයද, අන් හැම දෙනටම වඩා අධිකව ඇති බැවින් ධෘතිමත්වූද, එසේම අන් හැම දෙනාටම වඩා බුදුවදන් සිත්හි ලා දැරීමෙහි සිහි ඇති බැවින් ගතිමත්වූද, (මෙම සසුනෙහි භාණ්ඩාගාරික පර්‍ය්‍යාප්තියෙහිම සිට බුදුවදන් උගත් බැවින් බහුශ්‍රුතවූද, (එම ආනන්‍ද ස්ථවිර තෙම) රජුගේ සිත පහදවමින් මහත් ආලෝකයක් නික්මවීය.

“මම උන්වහන්සේගේ ධර්‍මය අසා පූර්‍ව කර්‍මය සිහිපත් කෙළෙමි. එහි හුන්නේම රහත් බවටද පැමිණියෙමි.

“ඉක්බිති සිවුර එකස්කොට, හිසෙහි ඇඳිලි බැඳ, සම්බුදු රජුන් වැඳ, මෙම වචනය කීමි. (කේසදයත්)

“මම ශාස්තෘවූ, විපදෝත්තමවූ, පදුමුත්තර බුදුරජුන්ගේ සිහසුනෙහි (බුද්‍ධාසනයෙහි) නික මල් ගෙන තැබීමි.

“විපදෝත්තමයන් වහන්ස, ලොක ජ්‍යෙෂ්ඨයන් වහන්ස, නර ශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්ස, එම (කුශල) කර්‍මය කරණකොටගෙන ජය පරාජය දෙක හැර නිශ්චල ස්ථානයවූ නිවණට (රහත්බවට) පැමිණියේ වෙමි.

“පස් විසි දහස්වන කපෙහි මනුජාධිපතිවූ අබ්බුද නිරබ්බුද නම්වූ අට සක්විති රජ කෙනෙක් වූහ.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් නිග්ගුණ්ඩි පුප්ඵිය තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”

“තාදී ගුණ ඇති, ලෝක ජ්‍යෙෂ්ඨවූ වෙස්සභූ භාග්‍යවතුන් වහන්සේට ඒ සියලු ජනයෝ එක්ව මහා පූජාවක් කෙරෙත්.

“මම එකල්හි දෑසමන් මල්වලින් මල් දමක්ද, සුණු පිඩක්ද කොට බුද්‍ධාසනය ඉදිරියෙහි නගා තැබීමි.

“සියලු දෙන එක්ව උතුම් මල් දෙස බලත්. තාදී ගුණ ඇති බුද්‍ධ ශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේට කවරෙකු විසින් මේ මල් පුදන ලදදැයි (අසත්.)

“මම එම චිත්ත ප්‍රසාදය කරණකොටගෙන නිර්‍මාණරතී දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපනිමි. පෙර තමා විසින් කරන ලද පුණ්‍ය කර්‍මය (පිළිබඳ විපාකය) අනුභව කෙළෙමි.

“දිව්‍යවූ හෝ මනුෂ්‍යවූ හෝ යම් යම් යෝනියක උපදිම්ද, (ඒ හැම තැන්හිම) සියලු දෙනාම ප්‍රිය වෙමි. පුෂ්ප පූජාවෙහි මේ විපාකයයි.

“සන්හුන් ඉඳුරන් ඇති තවුසනට කයින් හෝ, වචනයෙන් හෝ, යලි සිතින් හෝ මා විසින් කරණ ලද නින්දාවක් ගැන නොදනිමි.

“මම එම සුචරිතය කරණකොටගෙනද චිත්ත ප්‍රණිධීන් (ප්‍රාර්ත්‍ථනා) කරණකොටගෙනද, සියළු දෙනා විසින් පුදන ලද්දෙක් වෙමි. (තවුසනට) ආක්‍රොශ නොකිරීමෙහි මේ විපාකයයි.

[“මින් එක් තිස්වන කපෙහි යම් පුෂ්ප පූජාවක් කෙළෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. බුද්ධ පූජාවෙහි මේ විපාකයයි.]

“මින් එකොළොස්වන කපෙහි සත් රුවනින් යුත්, මහත් බල ඇති සහස්සාර නම් සක්විති රජෙක් වීමි.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් සුමනා වෙලිය තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”

“තාදී ගුණ ඇති, ලෝක ජ්‍යෙෂ්ඨවූ, සත්ත්‍වයන් නිවනට පමුණුවන්නාවූ, සත්‍යය දේශනා කරන්නාවූ, භාග්‍යවත්වූ සිද්‍ධාර්ත්‍ථ බුදුරජුන්හට දියෙහි හටගත් මනරම් නෙලුම් මල් ගෙනවුත් පුෂප ඡත්‍රයක් (මල් කුඩයක්) කොට පිදීමි.

“ලෝකයාගේ පූජාවන් පිළිගන්නාවූ, ත්‍රිවිධ ලෝකයට අවබෝධ කළ ශාස්තෘවූ සිද්‍ධාර්ත්‍ථ බුදුරජ තෙමේ භික්‍ෂු සංඝයා මැද වැඩ සිටියේ මෙම ගාථාවෙන් වදාළ සේක. (කෙසේදයත්)

“යමෙක් මාගේ සිත පහදවා මල්සැතක් (කූඩයක්) කරවීද, හෙතෙම එම සිත පැහැදවීම කරණකොටගෙන දුගතියක නොයයි (කියායි.)

“ලෝක නායකවූ සිද්‍ධාර්ත්‍ථ බුදුරජ තෙමේ මෙය වදාරා, පිරිස මෙහෙයවා, අහසට නැංගාහ.

“නරදෙවිවූ බුදුරජුන් නැගී ගිය කල්හි සේසතද නැගී ගියේය. බුදුරජුන්ගේ ඉදිරියෙහි උතුම් ඡත්‍රයද යයි.

“මින් සිව් අනූවන කපෙහිවූ යම් ඡත්‍රයක් පිදූයෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. පුෂ්ප ඡත්‍ර (මල් කුඩ) පූජාවෙහි මේ විපාකයයි.

“සූසැත්තෑවන කපෙහි සත් රුවනින් යුත්, මහත් බල ඇති ජලසිඛ නම් අට සක්විති රජකෙනෙක් වූහ.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් පුප්ඵ ඡත්තිය තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”

“ලෝකයාගේ පූජාවන් පිළිගන්නාවූ, පදුමුත්තර බුදුරජතෙම අහසෙහි දිය වැස්සක් මෙන් දහම් වැසි වස්වති.

“අමා පිය (නිර්‍වාණ ධර්‍මය) දෙසන්නාවූ එම සම්බුදුරජුන් දුටිමි. (දැක) සිය සිත පහදවා තම ගෙට ගියෙමි.

“අලංකාර කරණ ලද ඡත්‍රයක් (කුඩයක්) ගෙන නරෝත්තමවූ බුදුරජුන් වෙත එළඹියෙමි. සතුටුවූයේ, සතුටු සිතින් මම (එය) අහසෙහි දැමීමි.

“මැනවින් සකස් කළ යානයක් මෙන්ද, දැමුණු උතුම් ශ්‍රාවකයෙකු මෙන්ද, සම්බුදුන් වෙත එළඹ හිස මතුයෙහි (උඩ) පිහිටියේය.

“ලොවට අනුකම්පා කරන්නාවූ, කාරුණීකවූ, ලෝකාග්‍රනායක බුදුරජ තෙමේ භික්‍ෂු සංඝයා මැද හිඳ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක. (කෙසේදයත්)

“යමෙකු විසින් අලංකාර කරණ ලද, මනරම්වූ මේ ඡත්‍රය (කුඩය) දෙන ලදද, එම සිත පැහැදවීම කරණකොටගෙන හෙතෙම දුතියට නොයයි.

“දෙවියන් අතුරෙහි සත් වරක් දිව්‍ය රාජ්‍යය කරන්නේය. දෙතිස් වරක් සක්විති රජ වන්නේය.

“කල්ප ලක්‍ෂයකින් මතුයෙහි ඔක්කාක කුලයෙහි උපදින්නාවූ ගෞතම නම්වූ ශාස්තෘ තෙමේ ලොව පහළ වන්නේය.

“උන්වහන්සේගේ ධර්‍මයෙහි දායාදවූ, ධර්‍මයෙන්ම කොට නිම කළාක් වැනි ඖරස බුද්ධ පුත්‍රයෙක්ව, සියලු ආශ්‍රවයන් ප්‍රහාණ පරිඥා වශයෙන් දැන ආශ්‍රව රහිතව පිරිනිවන් පාන්නේය කියායි.

“මම වදාරණ ලද එම අභීත වචන බුදුරජුන්ගේ හඬයයි දැන, පහන් සිත් ඇත්තේ, සොම්නස්වූයේ, වැඩියක්ම සතුටු ඉපදවීමි.

“මිනිස් අත්බව අත්හැර, දෙව් අත්බවට පැමිණියෙමි. මට මනරම්වූ, උතුම් විමානයක් පැන නැඟුනේය.

“විමානයෙන් (පිටතට) නික්මෙන්නාවූ මට සේසතක් දරයි. එකල්හි සිහි ලැබීමි. පූර්‍ව කර්‍මයාගේ මේ විපාකයයි.

“දෙව්ලොවින් චුතව මිනිසත් බවටද පැමිණියෙමි. මින් සත් සියවන කපෙහි සවරක් සක්විති රජෙක් වීමි.

“එම (මිනිස්) කයින් චුතව තිදස් පුරයට පැමිණියෙමි. පිළිවෙලින් (එහි) හැසිර නැවත මිනිසත් බවට පැමිණියෙමි.

“මව් කුසෙහි පිළිසිඳගත් මට සේසත් දැරුවාහුය. උපතින් සත් හැවිරිදි කල්හි මම අනගාර්‍ය්‍ය නම්වූ සසුනෙහි පැවිදිවීමි.

“මන්ත්‍ර ශාස්ත්‍රයෙහි පරතෙරට ගියාවූ ඒ සුනන්‍ද නම් බමුණු තෙම පළිඟු සතක් (කුඩයක්) ගෙන අග්‍ර ශ්‍රාවකයන් වහන්සේට දුන්නේය.

“මහා වීරවූද, මහා කථිකවූද, ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිර තෙමේ අනුමෝදනාව කළහ. උන්වහන්සේගේ අනුමෝදනාව අසා පූර්‍ව (කුශල) කර්‍මය සිහි කෙළෙමි.

“ඇඳිලි බැඳගෙන සිය සිත පැහැදවීමි. පූර්‍ව (කුශල) කර්‍මය සිහිකොට රහත් බවට පැමිණියෙමි.

“(මම) එම අසුනෙන් නැගිට හිසෙහි ඇඳිලි බැඳගෙන සම්බුදුරජුන්හට වැඳ මෙම වචන කීමි.

“මින් සියක් දහස් (ලක්‍ෂයක්) වන කපෙහි, ලෙව්හි උත්තරීතර කෙනෙක් නැති බැවින්) අනුත්තරවූ, චතුරාර්‍ය්‍ය සත්‍යය අවබෝධ කළාවූ, (ත්‍රිවිධ) ලෝකය මැනවින් දත්, ලෝකයාගේ පූජාවන් පිළිගන්නාවූ පදුමුත්තර බුදුරජ තෙම (ලොව පහළවිය.)

“මා විසින් විසිතුරුවූ, මනාව අලංකාර කරන ලද ඡත්‍රයක් උන්වහන්සේට දෙන ලදී. සියල්ල තෙමේම අවබෝධ කළාවූ, අග්‍ර පුද්ගලවූ සර්‍වඥ තෙම දොහොතින් (එම) පිළිගත්තේය.

“බුදුරජ තෙම ආශ්චර්‍ය්‍යයෙකි. ධර්‍මය ආශ්චර්‍ය්‍යයකි. අපගේ ශාස්තෘ සම්පත්තියද ආශ්චර්‍ය්‍යයකි. මම එක ඡත්‍රයක් (කුඩයක්) දීම කරණකොටගෙන දුගතියක නොඉපදුනිමි.

“මාගේ ක්ලේශයෝ දවන ලදහ. සියළු භවයෝ නසන ලදහ. සියළු ආශ්‍රවයන් ප්‍රහාණ පරිඥා වශයෙන් දැන ආශ්‍රව රහිතව (රහත්ව) වෙසෙමි.

“සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් සපරිවාර ඡත්තදායක තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”