ත්‍රිපිටකය
3. සුභූතිවග්ගො 3. සුභූති වග්ග
1. සුභූතිත්ථෙරඅපදානං 1. සුභූති ථේරාපදානය
2. උපවානත්ථෙරඅපදානං 2. උපවාන ථේරාපදානය
52
‘‘පදුමුත්තරො නාම ජිනො, සබ්බධම්මාන පාරගූ;
ජලිත්වා අග්ගික්ඛන්ධොව, සම්බුද්ධො පරිනිබ්බුතො.
 52
“සියළු පරතෙරට ගියාවූ, පස් මරුන් දිනූ, පදුමුත්තර බුදුරජාණන් වහන්සේ ගිනිකඳක් මෙන් බබලා පිරිණිවන් පෑ සේක.
53
‘‘මහාජනා සමාගම්ම, පූජයිත්වා තථාගතං;
චිතං කත්වාන සුකතං, සරීරං අභිරොපයුං.
 53
“මහජනයා එක්රැස්ව, තථාගතයන් වහන්සේ පුදා, මැනවින් සැයක් කොට සර්‍වඥ දේහය එයට නැගූහ.
54
‘‘සරීරකිච්චං කත්වාන, ධාතුං තත්ථ සමානයුං;
සදෙවමානුසා සබ්බෙ, බුද්ධථූපං අකංසු තෙ.
 54
“එහි ශරීරය පිළිබඳ ආදාහණ කෘත්‍යය කොට, ධාතු ගෙනාවාහුය. ඒ සියලු දිව්‍ය මනුෂ්‍යයෝ (එම ධාතු නිදන්කොට) බුද්ධස්ථූපයක් කළාහුය.
55
‘‘පඨමා කඤ්චනමයා, දුතියාසි මණීමයා;
තතියා රූපියමයා, චතුත්ථී ඵලිකාමයා.
 55
“(එම ස්ථූපයෙහි) පළමු නිම් වළල්ල රන්මුවාය. දෙවැන්න මිණිමුවාය. තෙවැන්න රිදීමුවාය. සිව්වැන්න පළිඟුමුවාය.
56
‘‘තථා (තත්ථ (ස්‍යා. ක.)) පඤ්චමියා භූමි (නෙමි (සී.)), ලොහිතඞ්ගමයා අහු;
ඡට්ඨා මසාරගල්ලස්ස, සබ්බරතනමයූපරි.
 56
“එසේම, පස්වෙනි නිම් වළල්ල පියුම් රාමිණිමුවායි. සවැන්න මැසිරිගල්මුවායි. (මේ සියල්ලට) මතුයෙහි (කොටස) සර්‍වරන්තමයය.
57
‘‘ජඞ්ඝා මණිමයා ආසි, වෙදිකා රතනමයා;
සබ්බසොණ්ණමයො ථූපො, උද්ධං යොජනමුග්ගතො.
 57
“ජඝනය (යට කොටස) මිණිමුවාය. වේදිකාව රුවන්මුවාය. (මෙසේ) සෑය ස්වර්‍ණමයයි. යොදුනක් උසට පැන නැංගේය.
58
‘‘දෙවා තත්ථ සමාගන්ත්වා, එකතො මන්තයුං තදා;
මයම්පි ථූපං කස්සාම, ලොකනාථස්ස තාදිනො.
 58
“එකල්හි එහි දෙවියෝ රැස්ව එකතුව මන්ත්‍රණය කළාහුය. (කෙසේදයත්?) තාදී ගුණ ඇති ලෝකනාථයන් වහන්සේට අපිදු සෑයක් කරමු.
59
‘‘ධාතු ආවෙණිකා නත්ථි, සරීරං එකපිණ්ඩිතං;
ඉමම්හි බුද්ධථූපම්හි, කස්සාම කඤ්චුකං මයං.
 59
“(ඒ පදුමුත්තර බුදුරජාණන් වහන්සේගේ) ධාතු වෙන් වෙන්ව නැත. මුළු සිරුරම එකට කැටිව තිබේ. (එබැවින්) අපි මේ සෑයෙහිම වැසීමට සැට්ටයක් (වැස්මක්) කරන්නෙමුය කියායි.
60
‘‘දෙවා සත්තහි රත්නෙහි (සත්තරතනෙහි (සී.)), අඤ්ඤං වඩ්ඪෙසු යොජනං;
ථූපො ද්වියොජනුබ්බෙධො, තිමිරං බ්‍යපහන්ති සො.
 60
“දෙවියෝ (එම සෑය) සත්රුවනින් තවත් යොදුනක් වැඩි කළාහුය. (ඉක්බිති) එම සෑය දෙයොදුනක් උසය. (එහි ආලෝකයෙන්) අඳුරද දුරුකෙරෙයි.
61
‘‘නාගා තත්ථ සමාගන්ත්වා, එකතො මන්තයුං තදා;
මනුස්සා චෙව දෙවා ච, බුද්ධථූපං අකංසු තෙ.
 61
“එකල්හි නාගයෝ එහි රැස්ව එකතුව මන්ත්‍රණය කළාහුය. (කෙසේදයත්?) ඒ මනුෂ්‍යයෝද, දෙවියෝද බුදුරජාණන් වහන්සේට සෑය කළාහුය.
62
‘‘මා නො පමත්තා අස්සුම්හ (අස්සුම්හා (සී. ස්‍යා.), ආසිම්හා (?)), අප්පමත්තා සදෙවකා;
මයම්පි ථූපං කස්සාම, ලොකනාථස්ස තාදිනො.
 62
“අපිදු පමා නොවෙමු. දෙවියන් සහිත ලෝ වැස්සෝද පමා නොවෙති. තාදී ගුණ ඇති ලෝක නාථයන් වහන්සේට අපිදු සෑයක් කරන්නෙමුය” කියායි.
63
‘‘ඉන්දනීලං මහානීලං, අථො ජොතිරසං මණිං;
එකතො සන්නිපාතෙත්වා, බුද්ධථූපං අඡාදයුං.
 63
“ඉඳුනිල්ද, මහනිල්ද, යලි ජොති රස නම් මැණික්ද එක්කොට බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සෑය වැසූහ.
64
‘‘සබ්බං මණිමයං ආසි, තාවතා බුද්ධචෙතියං;
තියොජනසමුබ්බිද්ධං (තීණි යොජනමුබ්බිද්ධං (සී. ක.)), ආලොකකරණං තදා.
64
“එකල්හි (එය) එපමණකින් සියල්ල මිණියෙන් කරණ ලද එලිය කරන්නාවූ තුන් යොදුන් උස බුද්‍ධස්ථූපයක් විය.
65
‘‘ගරුළා ච සමාගන්ත්වා, එකතො මන්තයුං තදා;
මනුස්සා දෙවා නාගා ච, බුද්ධථූපං අකංසු තෙ.
 65
“එකල්හි ගුරුළෝද එහි රැස්ව මන්ත්‍රණය කළාහුය. (කෙසේදයත්?) ඒ මනුෂ්‍යයෝද, දෙවියෝද, නාගයෝද බුද්‍ධස්ථූපයක් කළාහුය.
66
‘‘‘මා නො පමත්තා අස්සුම්හ, අප්පමත්තා සදෙවකා;
මයම්පි ථූපං කස්සාම, ලොකනාථස්ස තාදිනො’.
 66
“අපිදු පමා නොවෙමු. දෙවියන් සහිත ලෝ වැස්සෝ පමා නොවූවෝ වෙති. තාදී ගුණ ඇති ලෝකනාථයන් වහන්සේට අපිදු සෑයක් කරන්නෙමු.
67
‘‘සබ්බං මණිමයං ථූපං, අකරුං තෙ ච කඤ්චුකං (සබ්බමණිමයං ථූපෙ, අකරුත්තරකඤ්චුකං (සී.));
යොජනං තෙපි වඩ්ඪෙසුං, ආයතං බුද්ධචෙතියං.
 67
“ගුරුළෝ ස්ථූපයෙහි සර්‍වමණිමය පිට සැට්ටයක් (වැස්මක්) කළාහුය. ඔවුහුද බුද්ධස්ථූපයෙහි උස යොදුනකින් වැඩි කළාහුය.
68
‘‘චතුයොජනමුබ්බිද්ධො, බුද්ධථූපො විරොචති;
ඔභාසෙති දිසා සබ්බා, සතරංසීව උග්ගතො.
 68
“සිව් යොදුන් උස (මෙම) බුද්ධස්තූඵය බබළයි. උඩට නැගුණු සූර්‍ය්‍යයා මෙන් සියලු දිශාවන් ආලෝක කෙරෙයි.
69
‘‘කුම්භණ්ඩා ච සමාගන්ත්වා, එකතො මන්තයුං තදා;
මනුස්සා චෙව දෙවා ච, නාගා ච ගරුළා තථා.
පච්චෙකං බුද්ධසෙට්ඨස්ස, අකංසු ථූපමුත්තමං.
 69
“එකල්හි කුම්භාණ්ඩයෝද (දිව්‍ය විශේෂයකි) එහි රැස්ව එකතුව මන්ත්‍රණය කළාහුය. (කෙසේදයත්?) මනුෂ්‍යයෝද, දෙවියෝද, නාගයෝද, එසේම ගුරුළෝද, වෙන වෙනම බුද්ධ ශ්‍රේෂඨයන් වහන්සේට උතුම් සෑයක් කළාහුය. අපි පමාවූවෝ නොවෙමු. දෙවියන් සහිත ලෝ වැස්සෝද පමානොවූවෝ වෙති.
70
‘‘‘මා නො පමත්තා අස්සුම්හ, අප්පමත්තා සදෙවකා;
මයම්පි ථූපං කස්සාම, ලොකනාථස්ස තාදිනො;
රතනෙහි ඡාදෙස්සාම, ආයතං බුද්ධචෙතියං’.
 70
71
‘‘යොජනං තෙපි වඩ්ඪෙසුං, ආයතං බුද්ධචෙතියං;
පඤ්චයොජනමුබ්බිද්ධො, ථූපො ඔභාසතෙ තදා.
 71
“තාදී ගුණ ඇති බුද්ධශ්‍රේෂඨයන් වහන්සේට අපිදු සෑය කරවන්නෙමු. බුද්ධස්ථූපය මතුයෙහි අපිදු රත්නයන්ගෙන් වසන්නෙමුය කියායි.
72
‘‘යක්ඛා තත්ථ සමාගන්ත්වා, එකතො මන්තයුං තදා;
මනුස්සා දෙවා නාගා ච, ගරුළා කුම්භඅණ්ඩකා.
 72
“ඔවුහුද බුද්ධස්ථූපය යළි යොදුනක් (උස) වැඩි කළාහුය. එකල්හි පස් යොදුන් උස සෑය බබළයි.
73
‘‘පච්චෙකං බුද්ධසෙට්ඨස්ස, අකංසු ථූපමුත්තමං;
‘මා නො පමත්තා අස්සුම්හ, අප්පමත්තා සදෙවකා.
 73
“එකල්හි යක්‍ෂයෝද එහි රැස්ව එකතුව මන්ත්‍රණය කළාහුය. (කෙසේදයත්?) මනුෂ්‍යයෝද, දෙවියෝද, නාගයෝද, ගුරුළෝද, කුම්භාණ්ඩයෝද වෙන වෙනම බුද්ධ ශ්‍රේෂඨයන් වහන්සේට උතුම් සෑයක් කළාහුය. අපි ප්‍රමාද නොවෙමු. දෙවියන් සහිත ලෝ වැස්සෝද පමා නොවූවෝ වෙති.
74
‘‘‘මයම්පි ථූපං කස්සාම, ලොකනාථස්ස තාදිනො;
ඵලිකාහි ඡාදෙස්සාම, ආයතං බුද්ධචෙතියං’.
 74
“තාදී ගුණ ඇති ලෝකනාථයන් වහන්සේට අපිදු සෑයක් කරවන්නෙමු. බුද්ධස්ථූපය මතුයෙහි පළිඟුයෙන් වසන්නෙමුය කියායි.
75
‘‘යොජනං තෙපි වඩ්ඪෙසුං, ආයතං බුද්ධචෙතියං;
ඡ යොජනානි උබ්බිද්ධො, ථූපො ඔභාසතෙ තදා.
 75
“ඔවුහුද බුද්ධස්ථූපය මතුයෙහි යොදුනක් වැඩි කළාහුය. එකල්හි (එම) සෑය සයොදුනක් උස්වේ.
76
‘‘ගන්ධබ්බා ච සමාගන්ත්වා, එකතො මන්තයුං තදා;
‘මනුජා දෙවතා නාගා, ගරුළා කුම්භයක්ඛකා.
 76
එකල්හි ගත්‍ධර්‍වයෝද රැස්ව එකතුව මන්ත්‍රණය කළාහුය. (කෙසේදයත්?) මනුෂ්‍යයෝද, දෙවියෝද, නාගයෝද, ගුරුළෝද, කුම්භාණ්ඩයෝද, යක්‍ෂයෝද බුද්ධස්ථූපය කළාහුය. මෙහි අපි (කිසිවක්) නොකළාහු වෙමු. තාදී ගුණ ඇති ලෝකනාථයන් වහන්සේට අපිදු සෑය කරවන්නෙමුය කියායි.
77
‘‘‘සබ්බෙකංසු බුද්ධථූපං, මයමෙත්ථ අකාරකා;
මයම්පි ථූපං කස්සාම, ලොකනාථස්ස තාදිනො’.
 77
78
‘‘වෙදියො සත්ත කත්වාන, ඡත්තමාරොපයිංසු තෙ;
සබ්බසොණ්ණමයං ථූපං, ගන්ධබ්බා කාරයුං තදා.
 78
“ඔවුහු (එහි) වේදිකා සකස්කොට ඡත්‍රයක්ද නැගූහ. එකල්හි ගත්‍ධර්‍වයන් සෑය සර්‍ව ස්වර්‍ණමයම කරවූහ.
79
‘‘සත්තයොජනමුබ්බිද්ධො, ථූපො ඔභාසතෙ තදා;
රත්තින්දිවා න ඤායන්ති, ආලොකො හොති (ආලොකා හොන්ති (ස්‍යා. ක.)) සබ්බදා.
79
“එකල්හි සත් යොදුනක් උස සෑය බබළයි. රෑ දාවල්හු නොදැනෙත්. හැම කල්හි ආලෝකය වේ.
80
‘‘අභිභොන්ති න තස්සාභා, චන්දසූරා සතාරකා;
සමන්තා යොජනසතෙ, පදීපොපි න පජ්ජලි.
 80
“තාරකා සහිතවූ චන්‍ද්‍ර සූර්‍ය්‍යයෝ එම චෛත්‍යයාගේ ප්‍රභාව නොඉක්මවත්. හාත්පස යොදුන් සියයක් තන්හි පහනකුදු නොදැල්වීය.
81
‘‘තෙන කාලෙන යෙ කෙචි, ථූපං පූජෙන්ති මානුසා;
න තෙ ථූපමාරුහන්ති, අම්බරෙ උක්ඛිපන්ති තෙ.
 81
“එකල්හි යම්කිසි මනුෂ්‍ය නෙනෙක් සෑයට (කිසිවක්) පූජා කෙරෙත් නම් ඔවුහු සෑයට නොගනිත්. (ඔවුහු) අහසට උඩ දමත්.
82
‘‘දෙවෙහි ඨපිතො යක්ඛො, අභිසම්මතනාමකො;
ධජං වා පුප්ඵදාමං වා, අභිරොපෙති උත්තරි.
 82
“දෙවියන් විසින් තබන ලද “අභිසම්මත” නම් යක්‍ෂයෙක් විය. (හෙතෙම උඩට දැමූ) ධජ හෝ මල්දම් සෑ මුදුනෙහි නගා තබයි.
83
‘‘න තෙ පස්සන්ති තං යක්ඛං, දාමං පස්සන්ති ගච්ඡතො;
එවං පස්සිත්වා ගච්ඡන්තා, සබ්බෙ ගච්ඡන්ති සුග්ගතිං.
 83
“ඔවුහු එම යක්‍ෂයා නොදකිත්. එය ගෙණ යන යක්‍ෂයාගේ මල්දම පමණක් දකිත්. යන සියල්ලෝ මෙසේ දැක සුගතියට යෙත්.
84
‘‘විරුද්ධා (විසද්ධා (සී.)) යෙ පාවචනෙ, පසන්නා යෙ ච සාසනෙ;
පාටිහෙරං දට්ඨුකාමා, ථූපං පූජෙන්ති මානුසා.
 84
“ත්‍රිපිටක බුද්ධ වචන සංඛ්‍යාත ධර්‍මයෙහි සැදැහැති යමෙක් වෙත්නම් ඔවුහුද, සසුනෙහි පහන්වූ යමෙක් වෙත් නම් ඔවුහුද, (යන සියළු) මනුෂ්‍යයෝ ප්‍රාතිහාර්‍ය්‍ය දකිණු කැමැත්තාහු ස්ථූපය (මල්දම් ආදියෙන්) පුදත්.
85
‘‘නගරෙ හංසවතියා, අහොසිං භතකො (වරකො (ස්‍යා. ක.)) තදා;
ආමොදිතං ජනං දිස්වා, එවං චින්තෙසහං තදා.
 85
“එකල්හි මම හංසවතී නගරයෙහි බාලයෙක් වීමි. එකල්හි සතුටුවූ ජනයා දැක මම මෙසේ සිතීමි.
86
‘‘‘උළාරො භගවා හෙසො, යස්ස ධාතුධරෙදිසං;
ඉමා ච ජනතා තුට්ඨා, කාරං කුබ්බං න තප්පරෙ (කුබ්බන්තනප්පකං (සී.)).
86
“යම් (බුදු) කෙනෙකුගේ දාගෙය මෙබඳු (ගරු සත්කාර) ලබානම් (එම ධාතු අයත්) ඒ භාග්‍යවත් තෙමේ උදාර කෙනෙකි. මේ ජන සමූහයාද සතුටුවූවාහු බොහෝවූ සත්කාර කෙරෙත්.
87
‘‘‘අහම්පි කාරං කස්සාමි, ලොකනාථස්ස තාදිනො;
තස්ස ධම්මෙසු දායාදො, භවිස්සාමි අනාගතෙ’.
 87
“මමද තාදී ගුණ ඇති පදුමුත්තර ලෝකනාථයන් වහන්සේගේ (චෛත්‍යයට) සත්කාරයක් කරන්නෙමි. අනාගතයෙහි උන්වහන්සේගේ ධර්‍මයෙහි කොටස්කරුවෙක් වන්නෙමියි (සිතීය).
88
‘‘සුධොතං රජකෙනාහං, උත්තරෙය්‍යපටං මම;
වෙළග්ගෙ ආලගෙත්වාන, ධජං උක්ඛිපිමම්බරෙ.
 88
“රජකයෙකු විසින් මැනවින් සෝධා පිරිසිදු කරණ ලද මාගේ උතුරු සළුව උණ දඬුවක අග එල්වා ධජයක් සකස්කොට අහසෙහි (උඩට) ඔසවා තැබීමි.
89
‘‘අභිසම්මතකො ගය්හ, අම්බරෙහාසි මෙ ධජං;
වාතෙරිතං ධජං දිස්වා, භිය්‍යො හාසං ජනෙසහං.
 89
“අභිසම්මත යක්‍ෂ තෙම මාගේ ධජය ගෙන අහසෙහි එල්වා තැබිය. වාතයෙන් සෙලවෙන්නාවූ ධජය දැක මම බොහෝ සතුට ඉපදවීමි.
90
‘‘තත්ථ චිත්තං පසාදෙත්වා, සමණං උපසඞ්කමිං;
තං භික්ඛුං අභිවාදෙත්වා, විපාකං පුච්ඡහං ධජෙ.
 90
“එහි සිත පහදවා ශ්‍රමණයෙකු වෙත එළඹුනෙමි. මම ඒ භික්‍ෂුවට වැඳ ධජයෙහි විපාක විමසීමි.
91
‘‘සො මෙ කථෙසි ආනන්ද, පීතිසඤ්ජනනං මම;
‘තස්ස ධජස්ස විපාකං, අනුභොස්සසි සබ්බදා.
 91
“හෙතෙම මාගේ මහත් ප්‍රීතිය ඇතිකරණ (අනුසස්) මට මෙසේ කීය. (කෙසේද යත්?) හැම කල්හි ඒ ධජයාගේ විපාකය අනුභව කරන්නෙහිය.
92
‘‘‘හත්ථී අස්සා රථා පත්තී, සෙනා ච චතුරඞ්ගිනී;
පරිවාරෙස්සන්ති තං නිච්චං, ධජදානස්සිදං ඵලං.
 92
“ඇත්, අස්, රිය, පාබල යන සිව්රඟ සේනාවෝ නිරතුරුවම ඔබ පිරිවරන්නාහුය. මෙය ධජ දානයාගේ විපාකයයි.
93
‘‘‘සට්ඨිතූරියසහස්සානි, භෙරියො සමලඞ්කතා;
පරිවාරෙස්සන්ති තං නිච්චං, ධජදානස්සිදං ඵලං.
 93
“සැට දහසක් තූර්‍ය්‍යයෝද මැනවින් අලංකාර කරණ ලද භේරීහුද ඔබ නිරතුරුවම (වැයීමෙන්) පිරිවරන්නාහුය. මෙය ධජ දානයාගේ විපාකයයි.
94
‘‘‘ඡළාසීතිසහස්සානි, නාරියො සමලඞ්කතා;
විචිත්තවත්ථාභරණා, ආමුත්තමණිකුණ්ඩලා.
 94
“සැරසුන අසූදහසක් (පමණ) ස්ත්‍රීහු විසිතුරු අබරණ ඇත්තාහු, එල්බන ලද මිණි කොඬොල් ඇත්තාහු, දිග ඇසි පිහාටු ඇත්තාහු, සිනා සහිතවූවාහු, මැනවැයි හැඳින්විය යුතු ශරීරාවයව ඇත්තාහ. සිහින් කටී ප්‍රදේශ ඇත්තාහු නිරතුරුවම පිරිවරන්නාහුය. මෙසේ ධජ දානයාගේ විපාකයයි.
95
‘‘‘අළාරපම්හා හසුලා, සුසඤ්ඤා තනුමජ්ඣිමා;
පරිවාරෙස්සන්ති තං නිච්චං, ධජදානස්සිදං ඵලං.
 95
96
‘‘‘තිංසකප්පසහස්සානි, දෙවලොකෙ රමිස්සසි;
අසීතික්ඛත්තුං දෙවින්දො, දෙවරජ්ජං කරිස්සසි.
 96
“කල්ප තිස් දහසක් මුළුල්ලෙහි දෙව්ලොවෙහි සිත් අලවා වසන්නෙහිය. ශක්‍ර දේවේන්‍ද්‍රව අසූ වරක් දිව්‍ය රාජ්‍යය කරන්නෙහිය.
97
‘‘‘සහස්සක්ඛත්තුං රාජා ච, චක්කවත්තී භවිස්සසි;
පදෙසරජ්ජං විපුලං, ගණනාතො අසඞ්ඛියං.
 97
“දහස් වරක් සක්විති රජ වන්නෙහිය. මහත්වූ ප්‍රදේශ රාජ්‍යය ලැබූ වාර ගණන මෙතෙකැයි ගණන් වශයෙන් ගිණිය නොහැක.
98
‘‘‘කප්පසතසහස්සම්හි, ඔක්කාකකුලසම්භවො;
ගොතමො නාම ගොත්තෙන, සත්ථා ලොකෙ භවිස්සති.
 98
“මින් කල්ප ලක්‍ෂයකින් මතුයෙහි ඔක්කාක කුලයෙහි උපදින්නාවූ, ගොත්‍රයෙන් ගෞතම නම්වූ ශාස්තෲන් වහන්සේ ලොව පහළවන්නේය.
99
‘‘‘දෙවලොකා චවිත්වාන, සුක්කමූලෙන චොදිතො;
පුඤ්ඤකම්මෙන සංයුත්තො, බ්‍රහ්මබන්ධු භවිස්සසි.
 99
“කුශල මූලයෙන් මෙහෙයන ලදුව, දෙව්ලොවින් චුතව, පුණ්‍ය කර්‍මය හා එක්වූයේ බ්‍රාහ්මණයෙක් වන්නෙහිය.
100
‘‘‘අසීතිකොටිං ඡඩ්ඩෙත්වා, දාසෙ කම්මකරෙ බහූ;
ගොතමස්ස භගවතො, සාසනෙ පබ්බජිස්සසි.
 100
“අසූ කෙළක් ධනයද, බොහෝවු දස් කම්කරුවන්ද හැර ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුණෙහි පැවිදි වන්නෙහිය.
101
‘‘‘ආරාධයිත්වා සම්බුද්ධං, ගොතමං සක්‍යපුඞ්ගවං;
උපවානොති නාමෙන, හෙස්සසි සත්ථු සාවකො’.
 101
“ශාක්‍ය කුල ශ්‍රේෂ්ඨවූ ගෞතම බුදුරජාණන් වහන්සේ සතුටුකොට නම්න් උපවානයයි බුද්ධ ශ්‍රාවකයෙක් වන්නේය” යි වදාළ සේක.
102
‘‘සතසහස්සෙ කතං කම්මං, ඵලං දස්සෙසි මෙ ඉධ;
සුමුත්තො සරවෙගොව කිලෙසෙ ඣාපයී මම.
 102
“කල්ප ලක්‍ෂයකට පෙර මා විසින් කරණ ලද කර්‍මය මෙහිදී විපාක දැක්විය. (දුනු දියෙන්) මැනවින් මිදී ගිය හි සැරය මෙන් මාගේ කෙළස් දැවීය.
103
‘‘චක්කවත්තිස්ස සන්තස්ස, චතුදීපිස්සරස්ස මෙ;
තියොජනානි සමන්තා, උස්සීසන්ති ධජා සදා.
 103
“සතර මහා දිවයිනට අධිපතිවූ, සක්විති රජවූ මට හැමකල්හි හාත්පස තුන් යොදුනක් ධජයෝ ඔසවනු ලබත්.
104
‘‘සතසහස්සිතො කප්පෙ, යං කම්මමකරිං තදා;
දුග්ගතිං නාභිජානාමි, ධජදානස්සිදං ඵලං.
 104
“මින් කල්ප ලක්‍ෂයකින් පෙරවූ එකල්හි යම් කර්‍මයක් කෙළෙම්ද, (ඒ හේතුවෙන්) දුගතියක් නොදනිමි. ධජ දානයාගේ මේ විපාකයයි.
105
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො, විමොක්ඛාපි ච අට්ඨිමෙ;
ඡළභිඤ්ඤා සච්ඡිකතා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං ආයස්මා උපවානො ථෙරො ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
105
“මේ සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් උපවාන තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”
3. තිසරණගමනියත්ථෙරඅපදානං 3. සරණාගමනීය ථේරාපදානය
4. පඤ්චසීලසමාදානියත්ථෙරඅපදානං 4. පඤ්චසීල සමාදානීය ථේරාපදානය
5. අන්නසංසාවකත්ථෙරඅපදානං 5. අත්තසංසාවක ථේරාපදානය
6. ධූපදායකත්ථෙරඅපදානං 6. ධූපදායක ථේරාපදානය
7. පුලිනපූජකත්ථෙරඅපදානං 7. පුලින පූජක ථේරාපදානය
8. උත්තියත්ථෙරඅපදානං 8. උත්තරිය ථේරාපදානය
9. එකඤ්ජලිකත්ථෙරඅපදානං 9. එකඤ්ජලික ථේරාපදානය
10. ඛොමදායකත්ථෙරඅපදානං 10. ඛොමදායක ථේරාපදානය