ත්‍රිපිටකය
2. සීහාසනියවග්ගො 2. සිහාසන දායක වග්ග
1. සීහාසනදායකත්ථෙරඅපදානං 1. සීහාසනදායකත්ථෙරඅපදානං
2. එකත්ථම්භිකත්ථෙරඅපදානං 2. එකත්‍ථම්භක ථේරාපදානය
3. නන්දත්ථෙරඅපදානං 3. නන්‍ද ථේරාපදානය
4. චූළපන්ථකත්ථෙරඅපදානං 4. චුල්ල පන්ථක ථේරාපදානය
35
‘‘පදුමුත්තරො නාම ජිනො, ආහුතීනං පටිග්ගහො;
ගණම්හා වූපකට්ඨො සො, හිමවන්තෙ වසී තදා.
 35
“එකල්හි පූජාවන් පිළිගන්නාවූ හෙවත් පූජාවනට ගෙයක් බඳුවූ ඒ පදුමුත්තර නම් බුදුරජාණන් වහන්සේ ගණ(සමූහ)යා කෙරෙන් වෙන්වූයේ හිමවතෙහි විසූ සේක.
36
‘‘අහම්පි හිමවන්තම්හි, වසාමි අස්සමෙ තදා;
අචිරාගතං මහාවීරං, උපෙසිං ලොකනායකං.
 36
“එකල්හි මම හිමවගෙහි අසපුවක වෙසෙමි. පැමිණි නොබෝ කල් ඇති, ලෝක නායකවූ, මහා වීරයන් (බුදුරජාණන්) වහන්සේ වෙත එළඹියෙමි.
37
‘‘පුප්ඵච්ඡත්තං ගහෙත්වාන, උපගච්ඡිං නරාසභං;
සමාධිං සමාපජ්ජන්තං, අන්තරායමකාසහං.
 37
“මල් කූඩයක් ගෙන නර ශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේ වෙත එළඹියෙමි. මම සමාධියට සමවන් උන්වහන්සේගේ සමාධියට අනතුරක් නොකෙළෙමි.
38
‘‘උභො හත්ථෙහි පග්ගය්හ, පුප්ඵච්ඡත්තං අදාසහං;
පටිග්ගහෙසි භගවා, පදුමුත්තරො මහාමුනි.
 38
“මම දෑතින් ගෙන මල් සැත දුනිමි. උන්වහන්සේ එය පිළිගත් සේක.
39
‘‘සබ්බෙ දෙවා අත්තමනා, හිමවන්තං උපෙන්ති තෙ;
සාධුකාරං පවත්තෙසුං, අනුමොදිස්සති චක්ඛුමා.
 39
“සතුටුවූ ඒ සියලු දෙවිවරු හිමවතට එළඹෙත්. පසැස් ඇති බුදුරජතෙම අනුමෝදනා කරන්නේයයි සාධුකාර පැවැත්වූහ.
40
‘‘ඉදං වත්වාන තෙ දෙවා, උපගච්ඡුං නරුත්තමං;
ආකාසෙ ධාරයන්තස්ස (ධාරයන්තං මෙ (ක), ධාරයතො මෙ (?)), පදුමච්ඡත්තමුත්තමං.
40
“ඒ දෙවිවරු මෙය කියා අහසෙහි දරන්නාවූ උතුම්වූ සියුම් සැක ඇති නරශ්‍රේෂ්ඨයන් (බුදුන්) වහන්සේ වෙත එළඹියාහුය.
41
‘‘සතපත්තඡත්තං පග්ගය්හ, අදාසි තාපසො මම;
‘තමහං කිත්තයිස්සාමි, සුණාථ මම භාසතො.
 41
“(මේ තවුස් තෙමේ) සියුම් සැතක් ගෙන මට දුන්නේය. ඔහු පිළිබඳව මම (කරුණු) ප්‍රකාශ කරමි. (එසේ) කියන්නාවූ මාගේ වචනය අසව්.
42
‘‘‘පඤ්චවීසතිකප්පානි, දෙවරජ්ජං කරිස්සති;
චතුත්තිංසතික්ඛත්තුඤ්ච, චක්කවත්තී භවිස්සති.
 42
“(මෙතෙම) පස් විසි වසරක් දිව්‍ය රාජ්‍යය කරන්නේය. සූතිස් වරක් සක්විති රජද වන්නේය.
43
‘‘‘යං යං යොනිං සංසරති, දෙවත්තං අථ මානුසං;
අබ්භොකාසෙ පතිට්ඨන්තං, පදුමං ධාරයිස්සති’.
 43
“(මෙතෙම) දිව්‍යවූ හෝ, මනුෂ්‍යවූ හෝ, යම් යම් යෝනියක සැරිසරාද, අභ්‍යවකාහයෙහි (එලිමහනෙහි) හුන්නේ පියුමක් (කුඩයක් මෙන්) දරන්නේය.
44
‘‘කප්පසතසහස්සම්හි, ඔක්කාකකුලසම්භවො;
ගොතමො නාම ගොත්තෙන (නාමෙන (සී. ක.)), සත්ථා ලොකෙ භවිස්සති.
44
“කල්ප ලක්‍ෂයකින් මතුයෙහි ඔක්කාක නම් කුලයෙහි උපදින්නාවූ, නම්න් ගෞතම නම් වූ, ශාස්තෲන් වහන්සේ ලොව පහළවන සේක.
45
‘‘‘පකාසිතෙ පාවචනෙ, මනුස්සත්තං ලභිස්සති;
මනොමයම්හි කායම්හි, උත්තමො සො භවිස්සති.
 45
“(උන් වහන්සේ) පිටකත්‍රය ධර්‍මය දෙසූ කල්හි හෙතෙම මිනිසත් බව ලබන්නේය. මනොමයවූ ශරීර නිර්මාණයෙහි අග්‍රද වන්නේය.
46
‘‘‘ද්වෙ භාතරො භවිස්සන්ති, උභොපි පන්ථකව්හයා;
අනුභොත්වා උත්තමත්ථං, ජොතයිස්සන්ති සාසනං’.
 46
“සොහොයුරන් දෙදෙනෙක් වන්නාහුය. දෙදෙනම පන්ථක නම් වන්නාහුය. උත්තමාර්ත්‍ථයවූ නිවණ ප්‍රතිවේධ කොට සසුන බබුළුවන්නාහුය.
47
‘‘සොහං අට්ඨාරසවස්සො (සො අට්ඨාරසවස්සොහං (ස්‍යා.)), පබ්බජිං අනගාරියං;
විසෙසාහං න වින්දාමි, සක්‍යපුත්තස්ස සාසනෙ.
 47
“ඒ මම අටළොස් වියැත්තේ, අනගාර්‍ය්‍ය නම් ශාසනයෙහි පැවිදිවීමි. මම ශාක්‍ය පුත්‍රවූ බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ශාසනයෙහි විශේෂයක් (ධර්‍මාවබෝධය) නොවිඳිමි.
48
‘‘දන්ධා මය්හං ගතී ආසි, පරිභූතො පුරෙ අහුං (අහං (ස්‍යා.));
භාතා ච මං පණාමෙසි, ගච්ඡ දානි සකං ඝරං.
 48
“මාගේ ගතිය (ස්වභාවය) අන්‍ධ (මෝඩ) විය. පෙර දුකින් මඩනා ලද්දේ විය. දැන් ස්වකීය ගෘහයට යවයි කියා මාගේ සොහොයුරාද මා පන්නා දැමීය.
49
‘‘සොහං පණාමිතො සන්තො, සඞ්ඝාරාමස්ස කොට්ඨකෙ;
දුම්මනො තත්ථ අට්ඨාසිං, සාමඤ්ඤස්මිං අපෙක්ඛවා.
 49
“පන්නා හරින ලද ඒ මම සඟරම දොරටුවෙහි (නැවතී) දොම්නස්වූයේ, පැවිදි බැව්හි බලාපොරොත්තු සහිතවූයේ, එහි සිටියෙමි.
50
‘‘භගවා තත්ථ (අථෙත්ථ සත්ථා (සී. ස්‍යා.)) ආගච්ඡි, සීසං මය්හං පරාමසි;
බාහාය මං ගහෙත්වාන, සඞ්ඝාරාමං පවෙසයි.
 50
“ඉක්බිති ශාස්තෘතෙම එහි පැමිණියේය. මාගේ හිස පිරිමැද්දේය. මාගේ අතින් අල්ලාගෙන සංඝාරාමයට ඇතුළු කරවිය.
51
‘‘අනුකම්පාය මෙ සත්ථා, අදාසි පාදපුඤ්ඡනිං;
එවං සුද්ධං අධිට්ඨෙහි, එකමන්තමධිට්ඨහං.
 51
“මෙසේ පිරිසිදු (මෙය ගැන) එකත්පසෙක හිඳ මනාකොට ඉටුවයි (සිහි කරවයි) කියා මට අනුකම්පාවෙන් ශාස්තෘතෙම රෙදි කඩක් දුන්නේය.
52
‘‘හත්ථෙහි තමහං ගය්හ, සරිං කොකනදං අහං;
තත්ථ චිත්තං විමුච්චි මෙ, අරහත්තං අපාපුණිං.
 52
“මම එය ගෙන පියුම සිහි කෙළෙමි. එහි (පියුමෙහි) මාගේ සිත (නැවතී රහත් බැවින්) මිදුනේය. රහත්බවට පැමිණියෙමි.
53
‘‘මනොමයෙසු කායෙසු, සබ්බත්ථ පාරමිං ගතො;
සබ්බාසවෙ පරිඤ්ඤාය, විහරාමි අනාසවො.
 53
“සියලු තන්හි මනොමය ශරීරයෙන් නිර්මිත කිරීමෙහි පරතෙරට පැමිණියේ, සියලු ආශ්‍රවයන් ප්‍රහාණ පරිඥා වශයෙන් දැන දුරුකළේ, ආශ්‍රව රහිතව (රහත්ව) වෙසෙමි.
54
‘‘පටිසම්භිදා චතස්සො, විමොක්ඛාපි ච අට්ඨිමෙ;
ඡළභිඤ්ඤා සච්ඡිකතා, කතං බුද්ධස්ස සාසනං’’.
ඉත්ථං සුදං ආයස්මා චූළපන්ථකො (චුල්ලපන්ථකො (සී. ස්‍යා.)) ථෙරො ඉමා ගාථායො අභාසිත්ථාති.
54
“මේ සිව් පිළිසිඹියාවෝද, අෂ්ට විමොක්‍ෂයෝද, ෂඩභිඥාවෝද සාක්‍ෂාත් කරණ ලදී. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සසුනද කරණලදී. මෙහි මේ අයුරින් ආයුෂ්මත් චුල්ල පන්ථක තෙරුන් වහන්සේ මෙම ගාථාවන් වදාළ සේක.”
5. පිලින්දවච්ඡත්ථෙරඅපදානං 5. පිළින්දවච්ඡ ථේරාපදානය
6. රාහුලත්ථෙරඅපදානං 6. රාහුල ථේරාපදානය
7. උපසෙනවඞ්ගන්තපුත්තත්ථෙරඅපදානං 7. උපසෙන ථේරාපදානය
8. රට්ඨපාලත්ථෙරඅපදානං 8. රට්ඨපාල ථේරාපදානය
9. සොපාකත්ථෙරඅපදානං 9. සොපාක ථේරාපදානය
10. සුමඞ්ගලත්ථෙරඅපදානං 10. සුමඞ්ගල ථේරාපදානය