උබ්බරී ථේරී ගාථා

ත්‍රිපිටකය

අන්තර්ගතය තරුයෙදූ

3. තිකනිපාතො	3. තික නිපාතය
1. අපරාසාමාථෙරීගාථා	1. අඤ්ඤරා (අප්‍රකට) සාමා ථේරී ගාථා
39 ‘‘පණ්ණවීසතිවස්සානි , යතො පබ්බජිතාය මෙ; නාභිජානාමි චිත්තස්ස, සමං ලද්ධං කුදාචනං.	39 “පැවිදිවී විසිපස් වසක් වනතෙක් මා සිතට සන්සිඳීමක් ලැබුණු බවෙක් නම් කිසි කලෙක නොදනිමි.
40 ‘‘අලද්ධා චෙතසො සන්තිං, චිත්තෙ අවසවත්තිනී; තතො සංවෙගමාපාදිං, සරිත්වා ජිනසාසනං.	40 එසේ සිත සැනසීමක් නොලැබ සිත වසඟ නොවූවා බුදුබණ සිහිකර ඉන් කලකිරීමට පැමිණියෙමි.
41 ‘‘බහූහි දුක්ඛධම්මෙහි, අප්පමාදරතාය මෙ; තණ්හක්ඛයො අනුප්පත්තො, කතං බුද්ධස්ස සාසනං; අජ්ජ මෙ සත්තමී රත්ති, යතො තණ්හා විසොසිතා’’ති.	41 බොහෝ දුකින් මිරිකෙමින් වීර්යයෙහි ඇළුණු මට නිවන් ලැබිණ. බුද්ධාවවාදය කෙළෙමි. තණ්හාව වියලා අදට සත්දවසක් විය.
2. උත්තමාථෙරීගාථා	2. උත්තමාථෙරීගාථා
42 ‘‘චතුක්ඛත්තුං පඤ්චක්ඛත්තුං, විහාරා උපනික්ඛමිං; අලද්ධා චෙතසො සන්තිං, චිත්තෙ අවසවත්තිනී.	42 “උත්තමා ථේරී ගාථා
43 ‘‘සා භික්ඛුනිං උපගච්ඡිං, යා මෙ සද්ධායිකා අහු; සා මෙ ධම්මමදෙසෙසි, ඛන්ධායතනධාතුයො.	43 “මා විසින් ඇදහිය යුතු වචන ඇති පටාචාරා නම් රහත් භික්ෂුණියක් වීද, ඈ වෙතට පැමිණීමි. ඕතොම ස්කන්ධායතන ධාතූන් ගැන මට දහම් දෙසුවාය.
44 ‘‘තස්සා ධම්මං සුණිත්වාන, යථා මං අනුසාසි සා; සත්තාහං එකපල්ලඞ්කෙන, නිසීදිං පීතිසුඛසමප්පිතා (නිසීදිං සුඛසමප්පිතා (සී.)); අට්ඨමියා පාදෙ පසාරෙසිං, තමොඛන්ධං පදාලියා’’ති.	44 “මට ඇය අනුශාසනා කළ පරිදි ඇගේ ධර්මය අසා සත් දවසක් එක අරමිණියෙන් සිටියෙමි. අටවෙනි දිනයෙහි අඳුරු නසා පය දිග හැරියෙමි.”
3. අපරාඋත්තමාථෙරීගාථා	3. (අප්‍රකට) උත්තමා ථේරී ගාථා
45 ‘‘යෙ ඉමෙ සත්ත බොජ්ඣඞ්ගා, මග්ගා නිබ්බානපත්තියා; භාවිතා තෙ මයා සබ්බෙ, යථා බුද්ධෙන දෙසිතා.	45 “යම් මේ අවබෝධයේ අංග සතක් වේද බුදුන් දෙසූසේ ඒ සියල්ල මා විසින් වඩන ලදහ.
46 ‘‘සුඤ්ඤතස්සානිමිත්තස්ස, ලාභිනීහං යදිච්ඡකං; ඔරසා ධීතා බුද්ධස්ස, නිබ්බානාභිරතා සදා.	46 ශුන්‍යතා අනිමිත්ත යන සමාපත්ති දෙක කැමතිසේ ලබන්නාවූ නිවනෙහි ඇලුනු බුදුන්ගේ උරෙහි වැඩුන දුවක් වීමි.
47 ‘‘සබ්බෙ කාමා සමුච්ඡින්නා, යෙ දිබ්බා යෙ ච මානුසා; වික්ඛීණො ජාතිසංසාරො, නත්ථි දානි පුනබ්භවො’’ති.	47 දෙව් මිනිස් සියළු කාමයෝ සිඳින ලදහ. උපදනා සසර ගෙවිණි. මින් මතු නැත වීමක් නැත.”
4. දන්තිකාථෙරීගාථා	4. දන්තිකා ථේරී ගාථා
48 ‘‘දිවාවිහාරා නික්ඛම්ම, ගිජ්ඣකූටම්හි පබ්බතෙ; නාගං ඔගාහමුත්තිණ්ණං, නදීතීරම්හි අද්දසං.	48 “දවල් විවේකයෙන් නැගිටියේ ගිජුකුළු පව්වෙහි දියෙහි ගැලී ගොඩනැගුණු ඇතෙකු ගංතෙර දිටිමි.
49 ‘‘පුරිසො අඞ්කුසමාදාය, ‘දෙහි පාද’න්ති යාචති; නාගො පසාරයී පාදං, පුරිසො නාගමාරුහි.	49 පුරුෂයෙක් අකුස්ස ගෙන පිටට නැගීමට පය දෙවයි ඉල්ලයි. එවිට හස්තියා පය දිගු කෙළේය. ඉන් ඔහු පිටට නැගිණි.
50 ‘‘දිස්වා අදන්තං දමිතං, මනුස්සානං වසං ගතං; තතො චිත්තං සමාධෙසිං, ඛලු තාය වනං ගතා’’ති.	50 “නොදැමුනාවූ, පසුව හික්මවනලද, මිනිසුන් වසයට ගිය ඌ දැක ඉන්පසුව සිත එකමුතු කෙළෙමි.”
5. උබ්බිරිථෙරීගාථා	5. උබ්බරී ථේරී ගාථා
51 ‘‘අම්ම ජීවාති වනම්හි කන්දසි, අත්තානං අධිගච්ඡ උබ්බිරි; චුල්ලාසීතිසහස්සානි (චූළාසීතිසහස්සානි (සී.)), සබ්බා ජීවසනාමිකා; එතම්හාළාහනෙ දඩ්ඪා, තාසං කමනුසොචසි.	51 “උබ්බරිය, දුව ජීව, කියා වනමැද හිඳ හඬන්නෙහිය, තමන් ගැන තේරුම් ගනුව. ජීව නම් සුවාසූ දහසක් සියළු දූවරු මේ සොහොනෙහිම දවන ලදහ. ඔවුන් අතුරෙන් කවරක උදෙසා දුක්වෙහිද?
52 ‘‘අබ්බහී (අබ්බුතී (ස්‍යා.), අබ්බුළ්හං (ක.)) වත මෙ සල්ලං, දුද්දසං හදයස්සිතං (හදයනිස්සිතං (සී. ස්‍යා.)); යං මෙ සොකපරෙතාය, ධීතුසොකං බ්‍යපානුදි.	52 හදවත ඇසුරු කළ දැකීමට නොහැකි හුලක්වූ ශෝකය ඒකාන්තයෙන් ඇද දැමීය. යම් හෙයකින් ශෝකයෙන් යුත් මගේ අනිත්‍ය ශෝකය පහ කෙළේය.
53 ‘‘සාජ්ජ අබ්බූළ්හසල්ලාහං, නිච්ඡාතා පරිනිබ්බුතා; බුද්ධං ධම්මඤ්ච සඞ්ඝඤ්ච, උපෙමි සරණං මුනි’’න්ති.	53 “එහෙයින් ඒ මම උපුටා හල හුල් ඇත්තී, ශොක නැත්තී පිරිනිවියා වෙමි. මුනිවරය, බුදුන් දහම් සඟුන් සරණ කොට යමි.”
6. සුක්කාථෙරීගාථා	6. සුක්කා ථේරී ගාථා
54 ‘‘කිංමෙ කතා රාජගහෙ මනුස්සා, මධුං පීතාව (මධුපීතාව (සී.)) අච්ඡරෙ; යෙ සුක්කං න උපාසන්ති, දෙසෙන්තිං බුද්ධසාසනං.	54 “බුදුබණ දෙසන සුක්කා භික්ෂුණිය වෙතට යමෙක් නොපැමිණෙත්ද, ඒ මේ රජගහවැසියෝ මී බීවන් මෙන් හිඳිති.
55 ‘‘තඤ්ච අප්පටිවානීයං, අසෙචනකමොජවං; පිවන්ති මඤ්ඤෙ සප්පඤ්ඤා, වලාහකමිවද්ධගූ.	55 නෛයාර්නිකවූ අමෘත රසය වගුරුවන ඕජාවත්වූ එයද මගීහු වැහි දිය මෙන්, නුවණැත්තෝ ඉතා ආදරයෙන් බොත්.
56 ‘‘සුක්කා සුක්කෙහි ධම්මෙහි, වීතරාගා සමාහිතා; ධාරෙති අන්තිමං දෙහං, ජෙත්වා මාරං සවාහන’’න්ති.	56 “සුක්කාවෙනි, පවිත්‍ර ධර්මයෙන් යුක්තව ඇළුම් නැතිව එකඟ සිත්ව සේනා සහිත කෙලෙස් මරු දිනා මේ අන්තිම ශරීරය උසුලව.”
7. සෙලාථෙරීගාථා	7. සේලා ථේරී ගාථා
57 ‘‘නත්ථි නිස්සරණං ලොකෙ, කිං විවෙකෙන කාහසි; භුඤ්ජාහි කාමරතියො, මාහු පච්ඡානුතාපිනී’’.	57 “ලෝකයෙහි මිදීමක් නම් නැත. විවේකයෙන් කුමක් කෙරේද? කාම රුචීන් අනුභව කරව. පසුව පසුතැවිලි නොවෙව.
58 ‘‘සත්තිසූලූපමා කාමා, ඛන්ධාසං අධිකුට්ටනා; යං ත්වං ‘කාමරතිං’ බ්‍රූසි, ‘අරතී’ දානි සා මම.	58 කාමයෝ ශරීර කොටන ආයුධයක් හා හුලක් වැනියහ. තා කියනා ඒ කාමරතිය මට නම් දැන් අරතියෙකි.
59 ‘‘සබ්බත්ථ විහතා නන්දී (නන්දි (සී. ස්‍යා.)), තමොඛන්ධො පදාලිතො; එවං ජානාහි පාපිම, නිහතො ත්වමසි අන්තකා’’ති.	59 සියල්ලෙහි තෘෂ්ණාව වනසන ලදී. මෝහ රාශිය පළන ලදී. මාරය, මෙසේ දනුව, පාපිය, තෝ නැසුණෙහිය.”
8. සොමාථෙරීගාථා	8. සෝමා ථේරී ගාථා
60 ‘‘යං තං ඉසීහි පත්තබ්බං, ඨානං දුරභිසම්භවං; න තං ද්වඞ්ගුලපඤ්ඤාය, සක්කා පප්පොතුමිත්ථියා’’.	60 “බුද්ධාදීන් විසින් ලැබිය යුතු ස්ථානයවූ, ලැබීමට දුෂ්කරවූ, යම් ස්ථානයක් වේද, එය දෑඟිලි නුවණ ඇති ස්ත්‍රියක විසින් ලැබිය නොහැකියි.
61 ‘‘ඉත්ථිභාවො නො කිං කයිරා, චිත්තම්හි සුසමාහිතෙ; ඤාණම්හි වත්තමානම්හි, සම්මා ධම්මං විපස්සතො.	61 සිත එකමුතු කළ ඥාණය පවත්නා සමයෙහි මනා කොට ධර්මයන් දක්නාවූ අපට ස්ත්‍රී බව කුමක් කෙරේද?
62 ‘‘සබ්බත්ථ විහතා නන්දී, තමොඛන්ධො පදාලිතො; එවං ජානාහි පාපිම, නිහතො ත්වමසි අන්තකා’’ති.	62 සියල්ලෙහි තෘෂ්ණාව වනසන ලදී. මෝහ රාශිය පළන ලදී. ලාමකය, මෙසේ දනුව, මාරය, තෝ නැසුණෙහිය.”