“මේ ලෝකයෙහි සීලයට අනුවම හික්මිය යුතුයි. මනාකොට හික්මුනාවූ සිල් ඇති තැනැත්තාට මේ ලෝකයෙහි සියලු සම්පත් පමුණුවයි.

“ප්‍රශංසාවත්, වස්තු ලාභයත්, පරලොව සැපයත් යන තුන් ආකාර සැපයක් පතන්නාවූ ප්‍රඥාවන්තයා විසින් සීලයම රැකිය යුතුයි.

“සිල් ඇති තැනැත්තේ වනාහි සීලයෙන් හික්මීම නිසා බොහෝ මිත්‍රයන් ලබයි. දුශ්ශීල පුද්ගලයා නරක හැසිරීම නිසා යහපත් මිත්‍රයන්ගෙන් පිරිහෙයි.

“දුශ්ශීල මනුෂ්‍යයා නින්දා හා අපකීර්තිය ලබයි. සිල්වත් පුද්ගලයා හැමකල්හි ගුණ වර්ණනා හා ප්‍රශංසා ලබයි.

“සීලය කුශල ධර්මයන්ට ප්‍රමුඛ වෙයි. සියලු උත්තරී මනුෂ්‍ය ධර්මයන්ට පැමිණීමද වෙයි. සමථ විදර්ශනා ආදී ධර්මයන්ද උපදනේ වෙයි. ඒ නිසා සියලු ධර්මයන්ට මූලිකව පවත්නා සීලය පිරිසිදු කළ යුතුයි.

“කාය දුශ්චරිතාදිය වළකන නිසා සීලසංවරය සීමාවක් බඳුය. එසේම සිත සන්තොෂ කරන්නේය. සියලු බුදුවරයන්ගේ තොටක් (එතරවන ස්ථානයක්) වැනිය. ඒ නිසා සීලයම පිරිසිදු කළයුතුය.

“සීලය අසමාන බලයක් වැනිය. සීලය උතුම් ආයුධයක් වැනිය. සීලය උතුම් ආභරණයක් වැනිය. සීලය පුදුමවූ යුද ඇඳුමක් බඳුය.

“සීලය මහත් බල ඇති සේතුවක් (ඒදණ්ඩක්) වැනිය. සීලය ඉතා උතුම් සුවඳක් වැනිය. දිශානු දිශාවන්ට පැතිරී යන සුවඳ විලේපනයක් වැනිය.

“සීලය අග්‍රවූ බත් මුලක් වැනිය. සීලය උතුම්වූ මාර්ගෝපකරණයක් වැනිය. යම් තැනකට යනු කැමැත්තහුට ශ්‍රේෂ්ඨ වාහනයක් වැනිය.

“සීලයෙන් නොහික්මුණු අඥාන පුද්ගලයා මෙලොවද නින්දා ලබයි. පරලොවද නොසතුටු සිත් ඇත්තෙක්ව වෙසෙයි. හැම තැනම නොසතුටෙන් වෙසෙයි.

“සීලයට අනුව හික්මුණු පුද්ගලයා මේ ලෝකයෙහි දීම කීර්තිය ලබයි. පරලොව ස්වර්ගසැපයෙන් සතුටුවෙයි. හැම තැනදීම ඒ ධෛර්‍ය්‍යසම්පන්න පුද්ගලයා සතුටින් වෙසෙයි.

“මෙහි සීලයම අග්‍රයි. ප්‍රඥාවද උතුම් වෙයි. මනුෂ්‍ය හා දිව්‍යලෝකයෙහිත් සීල ප්‍රඥා දෙකට ජය ලැබෙයි.

“මම නීච කුලයෙහි උපන්නේ ස්වල්ප ආහාර ඇති දිළින්දෙක් වීමි. පරමල් අස්කරන පහත් කර්මාන්තයකද යෙදී සිටියෙමි.

“මිනිසුන් විසින් පිළිකුල් කරන ලද්දෙක්වද, අවමන් කරන ලද්දෙක්වද ඝටනා ලද්දෙක්වද විසුවෙමි. එකල්හිද හිස පහත්කොට බොහෝ ජනයා විසින් වඳිනු ලබන්නාවූ

“උතුම්වූ මගධපුරයට පිවිසෙන්නාවූ භික්ෂු සංඝයා විසින් පිරිවරණ ලද්දාවූ බුදුරජාණන් වහන්සේ ඒ අවස්ථාවෙහි දුටුවෙමි.

“කද බහා තබා උන්වහන්සේට වැඳීමට පැමිණියෙමි. මට අනුකම්පාකොට පුරුෂොත්තමවූ බුදුරජාණන් වහන්සේ වැඩි සිටිසේක.

“ශාස්තෲන් වහන්සේගේ පාද වන්දනාකොට එකත් පසෙක සිටියේ සියලුම සත්වයන්ට උතුම්වූ පැවිද්ද මම ඉල්ලුවෙමි.

“ඉක්බිති කාරුණිකවූ සියලු ලෝවැස්සන්ට අනුකම්පාකරන්නාවූ ශාස්තෲන් වහන්සේ මට “භික්ෂුව, මෙහි එවයි’ වදාළ සේක. එයින්ම මට උපසම්පදාවද විය.

“ඒ මම තනිවම වනයෙහි තෘෂ්ණාවෙන් තොරව වාසය කරන්නේ මට යම් අවවාදයක් දුන්නේද, ඒ ශාස්තෲන් වහන්සේගේ වචනයට අනුව කටයුතු කෙළෙමි.

“රාත්‍රිය පිළිබඳ ප්‍රථම යාමයෙහි පෙරවිසූ කඳ පිළිවෙල සිහිකරන ඤාණය ලදිමි. රාත්‍රිය පිළිබඳ මධ්‍යම යාමයෙහි දිව ඇසද පිරිසිදු කෙළෙමි.

“රාත්‍රිය පිළිබඳ අළුයම් කාලයෙහි අවිද්‍යාන්ධකාරයද දුරු කෙළෙමි. රාත්‍රිය ගෙවී හිරු උදාවීම ඇතිවූ කල්හි,

“නිදුකාණන් වහන්ස, ඔබවහන්සේගේ යම්බඳු ආශ්‍රවයෝ වෙත් නම්, ඒ කෙළෙස් ක්ෂයවී ගියාහ. ඔබ වහන්සේ දක්ෂිණාර්හයෙක් වූයෙහිය. ඉක්බිති දෙවියන් විසින් පිරිවරණ ලද ශාස්තෲන් වහන්සේ මා දැක සිනා පහළකොට මේ කාරණය වදාළහ.

“ඉන්ද්‍රිය සංවරයෙන්ද, සීලයෙන්ද, ප්‍රඥාවෙන්ද, ශ්‍රේෂ්ඨ හැසිරීමෙන්ද යන මෙකී ගුණයන්ගෙන් බ්‍රාහ්මණයෙක් වෙයි. ඒ නිසා මොහු උත්තම බ්‍රාහ්මණයෙකි.”