ත්‍රිපිටකය
4. චතුකනිපාතො 4. චතුක්ක නිපාතය
1. නාගසමාලත්ථෙරගාථා 1. නාගසමාල ථේර ගාථා
2. භගුත්ථෙරගාථා 2. භගු ථේර ගාථා
3. සභියත්ථෙරගාථා 3. සභිය ථේර ගාථා
4. නන්දකත්ථෙරගාථා 4. නන්දක ථේර ගාථා
5. ජම්බුකත්ථෙරගාථා 5. ජම්බුක ථේර ගාථා
6. සෙනකත්ථෙරගාථා 6. සොනක ථේර ගාථා
7. සම්භූතත්ථෙරගාථා 7. සම්භූත ථේර ගාථා
8. රාහුලත්ථෙරගාථා 8. රාහුල ථේර ගාථා
9. චන්දනත්ථෙරගාථා 9. චන්දන ථේර ගාථා
10. ධම්මිකත්ථෙරගාථා 10. ධම්මික ථේර ගාථා
303
(ජා. 1.10.102 ජාතකෙපි) ‘‘ධම්මො හවෙ රක්ඛති ධම්මචාරිං, ධම්මො සුචිණ්ණො සුඛමාවහති;
එසානිසංසො ධම්මෙ සුචිණ්ණෙ, න දුග්ගතිං ගච්ඡති ධම්මචාරී.
303
“දශකුශල ධර්මය ඒකාන්තයෙන් ධර්මචාරී පුද්ගලයා රකියි. යහපත්කොට පුරුදු කළ ධර්මය සැප ගෙනදෙයි. පුරුදු කළ ධර්මයෙහි මේ ආනිසංසය ධර්මචාරී පුද්ගලයා දුගතියකට නොයවයි.
304
(ජා. 1.15.385) ‘‘නහි ධම්මො අධම්මො ච, උභො සමවිපාකිනො;
අධම්මො නිරයං නෙති, ධම්මො පාපෙති සුග්ගතිං.
304
“ධර්මය අධර්මය යන දෙක සමාන විපාක දෙන්නේ නොවේ. අධර්මය අපායට යවයි. ධර්මය නිවනට යවයි.
305
‘‘තස්මා හි ධම්මෙසු කරෙය්‍ය ඡන්දං, ඉති මොදමානො සුගතෙන තාදිනා;
ධම්මෙ ඨිතා සුගතවරස්ස සාවකා, නීයන්ති ධීරා සරණවරග්ගගාමිනො.
305
“එසේ හෙයින් ධර්මයෙහි ආශාව කරන්නේය. නොසෙල්වෙන බුදුන් කෙරෙහි සතුටුවන්නේ ධර්මයෙහි ආශාව කරන්නේය. ධර්මයෙහි සිටියාවූ ශ්‍රේෂ්ඨ පිහිට අනුව යන ප්‍රඥා වන්තයෝ නිවනට පමුණුවත්.
306
‘‘විප්ඵොටිතො ගණ්ඩමූලො, තණ්හාජාලො සමූහතො;
සො ඛීණසංසාරො න චත්ථි කිඤ්චනං,
චන්දො යථා දොසිනා පුණ්ණමාසිය’’න්ති.
306
“අවිද්‍යාව දුරුකරණලදී. තෘෂ්ණා දැල නසනලදී. ඒ මම ක්ෂය කළ සංසාරය ඇත්තෙම් දොස් නැති කලා සම්පූර්ණ සඳ මෙන් ක්ෂය කළ සංසාරය ඇත්තේ රාගාදී ක්ලේශයන් නැත්තෙක්වීමි.”
11. සප්පකත්ථෙරගාථා 11. සප්පක ථේර ගාථා
12. මුදිතත්ථෙරගාථා 12. මුදිත ථේර ගාථා