“ඍද්ධියෙන් හා යසසින් දිලියෙමින් යහපත් වර්ණයෙන් සියලු දිශා බබුළුවමින් කවරෙක් මගේ පා වඳියිද?”

“මම පෙර ජලය ගොචර කොට ඇත්තේ දියෙහි මැඩියෙක් වීමි. ඔබගේ ධර්මය අසද්දී වස්සන් බලන්නෙක් මා මැරීය.

“මොහොතක් සිත පහදවා ලැබූ ඍද්ධියද යසසද බලන්න. මාගේ ආනුභාවයද, වර්ණයද, ආලෝකයද බලන්න.

“ගෞතමන් වහන්ස, යම්කිසි කෙනෙක් බොහෝ කාලයක් ධර්මය ඇසුවාහු නම් යම් තැනකට ගොස් ශොක නොකරද්ද නොසෙල්වෙන ස්ථානයට පැමිණියාහුය.”

“බොහෝ කාලයක් පිට පලාතක සිට සුවසේ පැමිණි පුරුෂයකු නෑයෝද, මිත්‍රයෝද, සහෝදරයෝද සතුටින් පිළිගනිත්ද,

“එසේම මෙලොවින් පරලොවට කළ පින් ඇති කෙනෙකු පැමිණි ප්‍රිය නෑයකු මෙන් පින් පිළිගනිත්,

“ඉතා පවිටු ස්වභාව ඇති දන් නොදෙන සුළු රෙවතිය, යම්හෙයකින් තිට නිරයට යාම පිණිස දොර නොවසන ලදද එහෙයින් හුන් තැනින් වහා නැඟී සිටුව දුකට පැමිණෙව නිරාදුකින් සමවෙහි නිරි සත්තු යම් නිරයක කෑ ගසත්ද එහි තී පමුණුවන්නෙමු නොහොත් දමන්නෙමු.”

මෙසේත් කියා ලේ වන් ඇස් ඇති මහත්වූ යම දූතයන් සමාන ඒ යක්ෂයෝ දෙදෙන වෙන වෙනම අත් අල්වාගෙන දිව්‍ය සමූහයා වෙත රේවතිය පැමිණවූහ.

සිත් කළුවූද දහසක් රැසින් දිළිසෙන හිරු විමනක් බඳු රන් දැල් වසා සිටි යහපත් හිරු මඬලක් සේ බබළන බොහෝ දෙවඟනන් ගෙන් ගැවසී ගත් අර විමන කාගේද?

“සඳුන් සුවඳ විලවුන් ගල්වන ලද සිරුරු ඇති දෙවඟනෝ විමන (ඇතුලත පිටත) දෙපසින් හොබවත්. ඒ විමන හිරු මඬලක්සේ පෙනෙයි. දෙව්ලොවට පැමිණි කවරෙක් (මේ) විමනෙහි සතුටු වේද?”

“බරණැස් නුවර මසුරු නොව දානපතිව දන් දුන්නාවූ බුද්ධාදී තුනුරුවන්හී පහන් සිතැති නන්දිය නම් උවසුවෙක් විය. ඕහට (දහසක් රැසින් දිලිසෙන) හිරු මඬලක් සේ බබළන දිව්‍යාංගනා සමූහයෙන් ගැවසීගත් මේ විමන (පහළ විය.)

“සඳුන් සුවඳ විලවුන් ගල්වන ලද සිරුර ඇති දිව්‍යාංගනා සමූහයා විසින් දෙපස හොබවත්. එය හිරුමඬලක් සේ පෙනේ. ඒ නන්දියතෙම දෙව්ලොවට පැමිණියේ විමනෙහි සතුටු වෙයි.”

“මම ඒ නන්දියාගේ බිරින්ද වීමි. ගෙයි සිටියාවීමි. ඔහුගේ සියලු වස්තුවට ස්වාමි දුවක් වීමි. දැනුදු ස්වාමියාගේ විමනෙහි සිත් අලවමි. (ඒ) නරකය දැකීමටවත් නොපතමි.”

“ඉතා ලාමක ස්වභාවය ඇති රේවතිය මේ තීගේ නිරයයි. තී විසින් මිනිස් ලොවදී පින්කම් නොකරණ ලද්දේය. තී වැනි මසුරු මලයෙන් යුත් අනුන්ට ක්‍රොධ උපදවන ලාමක ස්වභාව ඇත්තේ දෙවියන්ගේ සහභාවය නොලබයි.

“මලමුත්‍රවලින් හා මහත් පණුවන්ගෙන් ගැවසීගත් දුගඳ හමන මේ අසූචි වැළකීම දක්නා ලැබේද මෙසේ දුගඳ හමන අශුචි වළ කුමක්ද?”

“මේ සංසවක නම් නරකය වෙයි. සියක් පුරුෂ ප්‍රමාණ ගැඹුරුය, යම් නරකයක අවුරුදු දහසක් ආයුෂ නම් එහි රේවතිය (නුඹ) පැසෙන්නේය.

“කයින් හා වචනයෙන්ද, මනසින්ද, කිනම් අකුශලයක් මවිසින් කරන ලද්දේද, සියක් පුරුෂ ප්‍රමාණවූ සංසවක නම් අශුචි නරකය කවර අකුශලයක් හේතුකොට ගෙන මවිසින ලබන ලද්දේද,

“මහණුන්ද, බමුණන්ද, අන් යදියන්ද මුසාවාදයෙන් වංචා කෙළෙහිය. පාපය තා විසින් කරණලදී.

“රේවතිය, ඒ අකුශල හේතුවෙන් සියක්පුරුෂ ප්‍රමාණ ගැඹුරුවූ සංසවක නම් ගූථ නිරය (තී විසින්) ලබනලදී. තී එහි අවුරුදු දාහක් පැසෙන්නෙහිය.

“(තිගේ) අත්ද කපත්, පාද කපත්, කන්ද කපත්, නාසයද කපත්, තවත් කවුඩු රැළ එක්රැස්ව පෙරළෙමින් කති.

“සත්වයෝ යම් කුශලයක්කොට සුවපත් වෙත්ද, පසුතැවිලි නොවෙත්ද, එබඳු දන් දීමෙන් ද සම හැසිරීමෙන් ද හික්මීමෙන් ද, ඉන්ද්‍රිය දමනයෙන් ද, බොහෝ කුසල් කරන්නෙමි. මා (මිනිස් ලොවට) පමුණුවන්නාහුනම් මැනවි”

“තී පෙර (කුසල් නොකොට) ප්‍රමාදව දැන් (කුමක් පිණිස) හඬයිද තමන් කළ අකුශල කර්ම විපාකය (තීම) විඳින්නෙහිය.

“මෙසේ මා විසින් විචාරන ලද්දාවූ කවරෙක් දෙව් ලොවින් මිනිස් ලොවට ගොස් බහා තබනලද දඬු ඇති ගුණවතුන් කෙරෙහි දන්දෙව, වස්ත්‍ර සෙනසුන් ආහාර පාන වර්ග දන් දෙවයි කියන්නේද, (තී වැනි) මසුරු ස්වභාව ඇති අනුන්ට ද්වේෂ කරණසුලු ලාමක ස්වභාව ඇති පුද්ගලයා දෙවියන්ගේ සහභාවය නොලබායයි කියන්නේද?

“ඒ මම මෙතනින් මිදීගොස් මිනිසත්බව ලබාගෙන යදියන් බස් දන්නාසුලුව සීලයෙන් යුක්තව දන්දීමෙන්ද මනා පැවැත්මෙන්ද සීල සංයමයෙන් හා ඉන්ද්‍රිය දමනයෙන්ද යුක්තව ඒකාන්තයෙන් බොහෝ පින් කරන්නෙමි.

“පුෂ්පාරාම ඵලාරාමයන් රොපනය කරන්නෙමි. යා නොහැකි තන්හි ඒදඬු, පාලම් දමන්නෙමි. පිරිසිදු සිතින් ළිං පැන් පොකුණු ආදිය කරවන්නෙමි.

“පක්ෂය සම්බන්ධ යම් අටවකක් වී නම් එදා ද තුදුස්වකද පසළොස්වකද වස් කාලයෙහිද අෂ්ටාංගයෙන් යුක්ත

“උපොසථ සීලය සමාදන් වන්නෙමි. නිත්‍ය පංචශීලයෙහි හික්මෙන්නෙමි (පිහිටන්නෙමි) මා විසින් මේ අපාදුක තමන්ම දක්නා ලදී. දන්දීමෙහි පහ නොවන්නෙමි.”

මෙසේ ඔබමොබ පෙරළෙමින් විලාප කියමින් හඬන රේවතිය පා උඩුකුරුව හිස යටිකුරුව සිටිනසේ සංසවක නම් ගූථ නරකයෙහි හෙලුහ.

“මම පෙර (මිනිස් ලොවදී) තදමසුරු තැනැත්තියක්ද මහණ බමුණන්ට පරිභව කරන්නියක්ද වීමි. බොරුවෙන් හිමියා වඤ්චාකොට (දැන්) මම දරුණු ස්වභාව ඇති සංසවක නම් ගූථ නරකයෙහි පැසෙමි.”

“රාගයෙන් වෙන්වූ තෘෂ්ණා රහිත ශොක නැති, (ප්‍රත්‍යයන්) රැස් නොකරන ලද, ප්‍රිය භාවය කරන, මිහිරිවූ ප්‍රගුණවූ, යහපත් කොට බෙදන ලද යම් ලොකොත්තර ධර්මයක්වේද, මේ ධර්මය පිහිට කොට ගනුව,

“යම් තැනෙක්හි දෙනලද්ද මහත් ඵලයයි කීවාහුද, පිරිසිදු පුරුෂ යුග සතරෙක්හිවූ ඔව්හු පුද්ගලයන් වශයෙන් අට දෙනෙක්වූ මේ සංඝයා පිහිට වශයෙන් ගනුව,

“අහසෙහි සූර්යයා එසේ නොබබළාද, සඳද නොබබළාද, පුසේ නැකත්තරුවද නොබබළාද යම්සේවූ, අසමාන මහත් ආලෝකයවූ, තවුතිසා දෙව්ලොවින් පොළොවට පැමිණි නුඹ කවරෙක්ද?

“පිරිසිදුවූ නිර්මලවූ යහපත්වූ විමානය සූර්යයාගේ රැස් යටපත් කරයි. විසි යොදුනකට වඩා ආලෝකය වේ. රාත්‍රියෙහිද දවාලක් මෙන් කරයි.

“බොහෝ පියුම්, විසිතුරු මහනෙල්, ආදී නොයෙක් අලංකාර මලින් ගැවසුණ, රජස් නැති පිරිසිදු රන් දැලින් ගැවසුණ අහසෙහි සූර්යයා සේ බබළයි.

“රතු කහ වස්ත්‍රවලින් යුක්තවූ අගිල් පුවඟු සඳුන් රාශිවලින් පිරුණු රන් ශරීරයක් වැනි සිවියෙන් තාරකාවන්ගෙන් පිරුණු අහස මෙනි.

“නොයෙක් වර්ණයෙන් යුත් ස්ත්‍රී පුරුෂයෝ මෙහි බොහෝ වෙත්. මෙහි මලින් අලංකාරවූ ආභරණ ඇත්තාහ. මල් වාතයෙන් මුදන ලදුව සුවඳ වහනය කරත්. ආලෝක පතුරුවන රන් වස්ත්‍රය.

“කිනම් කෙලෙස් සංයමයක ඉන්ද්‍රිය දමනයක මේ විපාකයද, කිනම් කර්ම ඵලයකින් මෙහි උපන්නේද, තා විසින් මේ විමානය යම්සේ ලබන ලදද එහෙයින් දැන් විචාරණ ලද මට වචනයක් පාසා කියනු මැනව”

“ශාස්තෲන් වහන්සේ මේ මාර්ගයෙහි මාණවකයකු හමුවී අනුකම්පාවෙන් යමක් අනුශාසනා කළේද, ශ්‍රේෂ්ඨ රත්නයවූ ඔබවහන්සේගේ ධර්මය අසා ඡත්තතෙම එය පිළිගන්නෙමැයි” කියේය.

“ශ්‍රේෂ්ඨවූ උතුම් ජිනයන් වහන්සේ පිහිට කොට යම් ධර්මයද එසේම භික්ෂු සංඝයාද පිහිට කොට යමි. පළමුව, ස්වාමීනි, මම සරණ නොගිය කෙනෙක්මි. පසුව ඔබගේ වචනය එසේම කෙළෙමි.

“අපවිත්‍රවූ නානාප්‍රකාර ප්‍රාණඝාතයෙහි නොහැසිරෙව. ඤාණවන්තයෝ සතුන් කෙරෙහි අසංවරය වර්ණනා නොකළාහුය. ස්වාමීනි මම පළමුව වෙන්වී නොසිටියෙමි. පසුව, නුඹවහන්සේගේ වචනය එසේම කෙළෙමි.

“අනුන් විසින් රකින ලද නුදුන් දෙය ගතයුතු කොට නොසිතීය. ස්වාමීනි, මම පළමුව ඉන් වෙන් නොව සිටියෙමි. පසුව ඔබවහන්සේගේ වචනය එසේම පිළිපැද්දෙමි.

“අනුන් විසින් රක්නා ලද අනුන්ගේ භාර්යාවන් වෙත නොයන්නේය එසේයාම ආර්ය (උතුම්) නොවන්නකි. ස්වාමීනි පළමුව මම ඉන් වෙන් නොවී සිටියෙමි. පසුව නුඹවහන්සේගේ වචන එසේම කෙළෙමි.

“අන් පරිද්දෙකින් බොරු නොකියව. නුවණැත්තෝ බොරු කීම වර්ණනා නොකළ හුය. ස්වාමීනි මම පළමුව ඉන් වෙන් නොවී සිටියෙමි. පසුව ඔබවහන්සේගේ වචනය එසේම කෙළෙමි.

“යමකින් පුරුෂයාගේ සිහිය පහවේද, ඒ සියලු මත්වන දෙය දුරුකළ යුතුය. ස්වාමීනි, මම පළමුව ඉන් නොවැළැක්කෙමි. පසුව නුඹවහන්සේගේ වචනය එසේම කෙළෙමි.

“ඒ මම මෙහි පන්සිල් රැක තථාගතයන් වහන්සේගේ ධර්මයෙහි පිළිපැද සොරු යන මග හන්දියකට පැමිණියෙමි. වස්තුව නිසා ඔව්හු මා මැරූහ.

“පින මෙපමණක්ම සිහි කරමි. ඉන්පසු මාගේ අන් පිනක් නොපෙනේ. ඒ සුචරිත කර්මයෙන් මම කැමති දේ කැමැත්තේ තවුතිසා දෙව්ලොව උපන්නෙමි.

“ක්ෂණයක් මොහොතක්, සංවර වූවහුගේ ධර්මය අනුව පිළිපැදීමෙහි විපාකය බලව, යසසින් බලනු ලබන්නී දිලිසෙන්නා මෙනි. ලාමක කර්ම ඇති බොහෝදෙනා මට ප්‍රසංසා කරත්.

“දේශනා ස්වල්පයකින් සුගතියට ගියේ වෙමි. සැපයටද පැමිණියේ වෙමි. යම් කෙනෙක් නිතර ධර්මය අසයිද ඔවුහු නිර්භය අමෘතය ස්පර්ශ කෙරේයයි හඟිමි.

“තථාගතයන් වහන්සේගේ ධර්මය පරිදි ස්වල්ප යහපතක් කරන ලද්දේද මහා විපාක ඇතිවේ. ඡත්‍ර තෙමේ කළ පින් ඇති බැවින් සූර්යයා මෙන් පෘථිවිය බබුළුවයි බලව.

“කුසල් නම් කුමක්ද, කුමක හැසිරෙමුද, මෙසේ ඇතැම් අය විසින් රැස්ව මන්ත්‍රණය කරත්. ඒ අපි නැවතද මිනිසත් බව ලැබූයේ පිළිපන්නාහු සිල් ඇත්තෝව වාසය කරමු.

“ශාස්තෲන් වහන්සේ බොහෝ උපකාරය. මට අනුකම්පා කරන්නෙකු වෙත කලින්ම මෙසේ මාගේ සිහිය පිහිටවීමි. ඒ මම සත්‍ය නම් ඇත්තහු කරා ගියෙමි. නැවතද අනුකම්පා කරනු මැනව. ධර්මය අසමි.

“යම් කෙනෙක් කාම රාගය දුරු කරත්ද, අනුශය සහිත භව රාගයද මෝහයද අත්හැර ඔව්හු නැවත මවුගැබක විසීමට නොපැමිණෙත්. සිහිල්ව පිරිනිවන් පෑවාහුය.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්‍ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්‍රීහුද නටත්.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය..

“රනින් නිමියාවූ පා දහයක් ඇති දොරටුවේ සිටි කකුළුතෙම මා පෙර කළ කුශලය සිහි කරවන්නේය.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්‍ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්‍රීහුද නටත්.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මාගේ ආයුෂ දිව්‍ය වර්ෂ දහසකි. වචනයෙන් හා සිතින් පවත්වන ලද පුණ්‍ය කර්මය ඇත්තෙම් දිව්‍ය කාමයන්ගෙන් යුක්තව සිටිමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්‍ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්‍රීහුද නටත්.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“යම් තැනෙක්හි දෙන ලද්ද, මහත් ඵලවේද, දන්නාවූ පණ්ඩිතයා විසින් මනාව පිළිපන් බුදුරජාණන් වහන්සේ කෙරෙහි කෙරෙහි පින් කටයුතුය.

“බුදුරජතෙම ඒකාන්තයෙන් මට අනුකම්පා පිණිස අරණ්‍යයේ සිට ගමට වැඩිසේක. එහි සිත පහදවාගෙන තව්තිසා දෙව්ලොව උපන්නෙමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්‍ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්‍රීහුද නටත්.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“යම් තැනෙක්හි දෙන ලද්ද, මහත් ඵලවේද, දන්නාවූ පණ්ඩිතයා විසින් මනාව පිළිපන් භික්ෂූන් කෙරෙහි කෙරෙහි පින් කටයුතුය.

“මහණ තෙමේ ඒකාන්තයෙන් මට අනුකම්පා පිණිස අරණ්‍යයේ සිට ගමට වැඩිසේක. එහි සිත පහදවාගෙන තව්තිසා දෙව්ලොව උපන්නෙමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්‍ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්‍රීහුද නටත්.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය..

“යමක් දේද, එය නොවේ. අවශ්‍ය දෙය දෙන ලද්දේ එයම ශ්‍රේෂ්ඨය, ඉදිකටුවක් දෙන ලද්දේ ඉදිකටුවම ශ්‍රේෂ්ඨය.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්‍ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්‍රීහුද නටත්.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය..

“මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි මනුෂ්‍යයෙක්වූයේ

“අතිශයින් ප්‍රසන්නවූ අවුල් නොවූ, කෙලෙස් රජස් නැති භික්ෂුවක් දුටිමි. උන්වන්සේට පැහැදුණේ ස්වකීය අත්වලින් හිදිකටුවක් දුනිමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“ඉතා සුදු කඳක් ඇති මහත්වූ දික්වූ දළ ඇති, ශක්තිමත් මහත් වේගයක් ඇති, ඇතෙකු පිට නැඟී යහපත්කොට සරසනලද, ශ්‍රේෂ්ඨ ඇතෙකු පිට නැඟී අහසින් මෙහි පැමිණියේය.

“ඇතාගේ දළදෙකෙහි මවනලද මනාව පිපුණු පිරිසිදු ජලය ඇති නෙළුම් විල් වෙත්. පද්මයන්හිද තූර්යවාද කරන්නියෝ පලාගෙන මතුවෙත්. මනහරවූ මොව්හුද නටත්.

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය..

“වැටුණු මල් අටක් කාශ්‍යප සර්වඥයන් වහන්සේගේ චෛත්‍යයෙහි මගේ අතින් පූජා කෙළෙමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“සියල්ලෙන් සුදුවූ උතුම් හස්තියෙකුවූ මහත් ඇතෙකු පිට නැඟී ස්ත්‍රී සමූහයා විසින් පෙරටු කරණ ලද්දේ මහා වනයෙහි කැරකෙයි. සියලු දිශාවන් දවහත් තරුව මෙන් බබුළුවයි.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“සතුටුවූ ඒ දිව්‍යපුත්‍ර තෙම වංගීස තෙරුන් වහන්සේ විචාරන ලද්දේ ප්‍රශ්න කරණ ලද්දේවේ. ප්‍රතිඵලය යම් කර්මයකද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි නියම මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ ඇස ඇත්තහුගේ උපාසකයෙක්වීමි. සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වූයෙමි. ලෝකයෙහි නුදුන්දේ දුරු කෙළෙමි.

“මද්‍යාපාන නොකළෙමි. බොරුද නොකියමි. ස්වකීය භාර්යාව සමග සතුටුවූවෙක් වීමි. පැහැදුණු සිතින් ආහාරද පානද සහිත සකස් කොට මහත් දානයක් දුනිමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

එම්බා දිව්‍ය පුත්‍රය, සර්වාංග සුදුවූ ඇත් වාහනයක නැඟී (පංචාංගික) තූර්යවාදනයෙන්වූ ඝොෂා පවත්වමින් අහසෙහි බබළයි. තෙපි කවරෙක්ද?

“දෙවතාවෙක්ද, ගාන්ධර්වයෙක්ද නොහොත් පෙර දන් දුන් ශක්‍රයාද නොහඳුනන බැවින් විචාරමු. අපි ඔබ කෙසේ දකිමුද?”

“මම දෙවියෙක් නොවෙමි. ගාන්ධර්වයෙක් නොවෙමි. පුරින්දද නම් ශක්‍රයාද නොවෙමි. සුධර්මා නම් යම් දෙවිකෙනෙක් ඇද්ද? ඔවුන්ගෙන් එක්තරා කෙනෙක් වෙමි.”

“ඇඳිලි දැඩිකොට සුධර්ම නම් දිව්‍යපුත්‍රයන් විචාරමි. මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි කිනම් කර්මයක් කොට සුධර්මාවෙහි උපදීද?”

“උක් පැලක් වේවයි තණ පැලක් වේවයි පිළීකුටියක් වේවයි යමෙක් මේ තුනින් එකක්දී සුධර්මාවෙහි උපදින්නේය.”

“මනාකොට සදා නගන ලද දුන්නක් ගෙන එක් කෙළවරක් බිම ඔබා අනෙක් කෙළවර එල්ලී සිටිනාවූ තෝ රජකුලයේ කුමාරයෙක්ද නොහොත් මේ වනයෙහි වසන වල් වැද්දෙක්ද?”

“ස්වාමීනි මම අස්සක රජුගේ වනයෙහි හැසිරෙන්නාවූ පුත්‍රයාය. ස්වාමීන් වහන්ස, මගේ නම නුඹ වහන්සේට කියමි. සුජාතයයි මා දැනගන්න.

“මම මෘගයන් සොයන්නේ මහාවනයට වැදුණෙමි. එම මෘගයා නොදැක්කෙමි. මම නුඹවහන්සේ දැක සිටියෙමි.

“මහා භාග්‍ය ඇත්ත, ඔබගේ පැමිණීම යහපත්ය. අයහපත් පැමිණීමක් නොවේ. මෙතැනින් දිය ගෙන ඔබේ පා සෝදාගන්න.

“සිහිල්වූ මේ ජලය පර්වත ගුහාවෙන් ගෙන එනලදී. රාජපුත්‍රය, එතැනින් වී ඇතිරියෙහි හිඳිනු මැනව.

“මහාමුනීන් වහන්ස, නුඹගේ වචනය කණට මිහිරිය. යහපත්ය. කෙළතොළු නොවේ. අර්ථවත්ය. මනොඥය. අර්ථය සිතා කියන්නෙහිය.

“වනයෙහි වාසය කරන්නාවූ නුඹවහන්සේට කිනම් ඇල්මක්ද, ශ්‍රේෂ්ඨ ඍෂිවරය, විචාරණලද්ද කියනු මැනව. නුඹවහන්සේගේ වචන මාර්ගය අසා තේරුම් ඇති ධර්ම පදයක හැසිරෙමි.”

“කුමාරය, සියලු සත්වයන්ට හිංසා නොකිරීමද සොරකමින්ද ස්ත්‍රීසෙවනය කිරීමෙන්ද බොරුකීමෙන්ද රහමෙරින්ද වැලකීම අපට රිසි වන්නේය.

“දුශ්චරිතයෙන් වෙන්වීමද බොහෝ අසූ පිරූ තැන් ඇති බව (උගත්කම) ද, කළගුණ දන්නා බවද යන මේ උසස් ධර්මයෝ මෙලොවම ප්‍රශංසා කටයුතු වන්නාහ.

“රාජකුමාරය පස්මසකින් මෙපිට ඔබේ මරණය වේයයි දනුව තමා මුදන්න.

“ඒ මම කිනම් දෙශයකට ගොස් කිනම් කර්මාන්තයක් කිනම් බලපරාක්‍රමයක් කොට, කිනම් විද්‍යාවකින් අජරාමර (නොදිරන්නෙක් නොමැරෙන්නෙක්) වෙම්දැයි” විචාළේය.

“එම්බා රාජකුමාරය, මනුෂ්‍යතෙම යම්තැනකට ගොස් එකාන්තයෙන් අජරාමරවේද එබඳුවූ කර්මයක්, විද්‍යාවක් ධෛර්‍ය්‍යක් නොපෙනේ.

“මහත් ධන ඇත්තාවූ මහත් වස්තු ඇත්තාවූ රටවල් ඇති රජවරු පවා බොහෝ ධනධාන්‍ය ඇත්තෝවුවද ඔවුහුද අජරාමර නොවූහ.

“සූරවූ වීරවූ බලපරාක්‍රමයෙන් මඩින්නාවූ සතුරන් ජයගන්නාවූ සදාකාලිකව මෙන් සිටි ප්‍රසිද්ධ අන්ධක වෙණ්හු පුත්‍රයෝ ඉඳින් තොප විසින් අසන ලද්දාහුද, ඔව්හුද මරණයට පැමිණියාහුය. නැසුනාහ.

“ක්ෂත්‍රියයෝද බ්‍රාහ්මණයෝද වෛශ්‍යයෝද ශුද්‍රයෝද චණ්ඩාලයෝද (අශුචි ශොධකයෝ)ද ජාතියෙන් මෙබඳු වූවාහුද අන්‍යයෝද ජරාමරණ දුරුකළාහු නොවෙත්.

“යම් කෙනෙක් බ්‍රහ්මයා විසින් සිතන ලද අංග සයකින් යුත්, මන්ත්‍ර පවත්වයිද විද්‍යාවෙන් යුත් මොවුහුද අන්‍යයෝද අජරාමර නොවූහ.

“සංවර ආත්මභාව ඇති තපස් කරනා සුලු ශාන්තවූ යම් ඍෂීහුවෙත්ද ඒ තාපසයෝ සුදුසු කාලයෙහි ශරීරය අත්හරිත්.

“කළයුතු වැඩකළ, ආශ්‍රවයන් ක්ෂය කළ, දියුණු කළ සිත ඇති රහත්හුවෙත්ද පින්පව් ක්ෂයවීමෙන් මේ ශරීරය බිඳදමත්.”

“මහර්ෂිවූ ස්වාමීනි, ඔබවහන්සේ ධර්මයවූ පරිද්දෙන් මාගේ සිතට හෙලා වදාරණලද අර්ථවත් ගාථා යහපත් අභිප්‍රායන් අනුව සිතට නගාගතිමි. නුඹවහන්සේද මට සරණවන්න.

“ඔබ මා සරණ නොයව. මම යමකු සරණ ගියෙම්ද, මහාවීරවූ ඒ ශාක්‍යපුත්‍රයන්ම ඔබත් සරණ යව.

“නිදුකාණන් වහන්ස, නුඹවහන්සේගේ ශාස්තෲන් වහන්සේ කිනම් ජනපදයෙක්හි වෙසෙත්ද මමද අසමාන පුද්ගලයකු නැති, ජිනයන් වහන්සේ දක්නට යන්නෙමි.

“ඔක්කාක (ඉක්ෂ්වාකු) කුලයෙහි උපන් පුරුෂ ශ්‍රේෂ්ඨවූ හෙතෙම පෙරදිග ඒ දනවුවෙහිදී පිරිනිවියේය.

“නිදුකාණන් වහන්ස, ඉදින් නුඹවහන්සේගේ ශාස්තෘවූ බුදුන් වහන්සේ වැඩ සිටින්නේ නම් ඇසුරු කරන්නට යොදුන් දහසක් නමුත් යන්නෙමි.

“නිදුකාණන් වහන්ස නුඹවහන්සේගේ ශාස්තෲන් වහන්සේ යම් දිනක පිරිනිවියේද, මම නිවණට පැමිණි මහාවීරයන් වහන්සේ සරණයමි.

බුදුරජාණන් වහන්සේද නිරුත්තරවූ ධර්මයද, මිනිස් දෙවිවූ බුදුන් වහන්සේගේ සංඝයාද මම සරණයමි.

“සතුන් මැරීමෙන් වහා වෙන්වෙමි. ලෝකයෙහි නුදුන් දෙය දුරුකරමි. මද්‍යපාන නොකරමි. බොරුද නොකියමි. ස්වකීය භාර්යාව සමග ප්‍රීතිවෙමි.

“මහත් ප්‍රභා ඇත්තාවූ, දහසක් රැස් ඇත්තාවූ සූර්යයා මෙන් අහසෙහි අනුක්‍රමයෙන් යම්සේ දිශා බබුළුවයිද නුඹගේ මේ මහා රථය එබඳුය. හාත්පසින් යොදුන් සතක් දිගය.

“රන්පටින් හාත්පස වසනලදී. පපුව මුතුමැණික් වලින් අලංකාරය. රන්රිදී රේඛාවෝවෙත්. වෙරළු (නිල්) මිණියෙන් කළාක් මෙන් හොබිත්.

“මේ මුදුන වෙරළුමිණියෙන් නිර්මිතය. මේ වියගහ රත්මිණෙන් අලංකාර කරණලදී. සිත මෙන් ඉක්මන් ගමන් ඇති මේ අශ්වයෝද රනින් හා රිදීයෙන් යුක්තවූවාහු හොබිත්.

“රන්වන් රියක නැගුනු හෙතෙම දහසක් වාහන ඇති ශක්‍රයා මෙන් සිටි මම යසස් ඇති දක්ෂවූ ඔබ විචාරමි. මේ උදාරභාවය කෙසේ තොප විසින් ලබන ලද්දේද?”

“ස්වාමීනි, මම පෙර සුජාත නම් රාජපුත්‍රයෙක් වීමි. ඔබද මට අනුකම්පාවෙන් සංවරයෙහි පිහිටුවීය.

“මා මඳ ආයුෂ ඇත්තේයයි දැන ශාස්තෲන් වහන්සේගේ ශාරීරික ධාතු දුන්සේක. සුජාතය, මෙය පුදව, එය ඔබට යහපත පිණිසවේ කියායි.

“යොදවනලද්දාවූ ඒ මම ගඳින් මලින් පුදා මනුෂ්‍ය දෙහය අත්හැර නඳුන් වනයෙහි උපන්නෙමි.

“රම්‍යවූ නොයෙක් පක්ෂි සමූහයා යුත් නඳුන් වනයෙහි දෙවඟනන් පෙරටු කරන ලද්දෙම් නෘත්‍ය ගීතයෙන් සිත් අලවා වසමි.”

“දහසක් යොදනලද අශ්වවාහනය හොබනේය. නොයෙක් අලංකාර ඇති මේ අශ්ව වාහනයට නැගී දෙවියන්ට අධිපතිවූ වාසව නම් ශක්‍රයාමෙන් උද්‍යාන භූමිය හාත්පස ඇවිදී.

“ඔබගේ රියෙහි රත්රන්මයවූ දෙපස ලී දෙක උඩ පැත්තෙන්ද අංශයෙන්ද මනාව ගැළපුණේය. කණු සමූහය ශ්‍රේෂ්ඨයන් විසින් නිමවන ලද්දේය. පසළොස්වක දවසෙහි චන්ද්‍රයාමෙන් බබළයි.

“රන්දැලින් ගැවසීගත්තාවූ මේ රථය බොහෝ නොයෙක් රත්නයන්ගෙන් වැඩියක් සතුට උපදවන ඝොෂා ඇත්තේය. ශොභනවූ ස්වර ඇත්තේය. චාමර ගත් අත් ඇත්තවුන් කරණකොට බබළයි.

“රථයාගේ රොද අතරෙහිවූ සිතින් නිපදවනලද මේ නාභීන්ගෙන්ද, සියක් රේඛාවලින් විසිතුරුවූ මේ නාභීන් ගෙන්ද සියගණන් රේඛාවලින් වෙළුණු විදුලියමෙන් බබළයි.

“මේ රථය නොයෙක් සිතුවමින් යුක්තය. බොහෝ නිම්වළලු ඇත්තාහ. දහසක් රැස්ඇත්තේය. ඒවායේ යහපත් ස්වභාවය ඇති නාදය වාදනය කරණ ලද්දේ පඤ්චාංගික තූර්ය මෙන් ඇසෙයි.

“හිසෙහි මැණික් සඳක් ඇති චිත්‍රය හැමකල්හි යහපත්ය. පැහැ විහිදෙන්නේය. රන් ඉරිවලින් ඉතා අලංකාරය වෙරළුමිණි ඉරිමෙන් ඉතා හොබනේය.

“මැණික් අබරණින් සරසනලද මේ අශ්වයෝ දිග ගෙලවල් ඇත්තාහ. යහපත්වේග ඇත්තාහ. මහත් උපමා ඇත්තාහ. මහත්බල ඇත්තාහ. මහත්වූ වේග ඇත්තාහ. නුඹගේ සිත දැන එසේම හැසිරෙන්නේය.

“සතරදෙන බැගින් ඇත්තාවූ එක්වූ අසුන්ට ශ්‍රේෂ්ඨවූ මෘදුවූ උඩඟුනොවූ සමව උසුලන්නාවූ මොව්හු ඔබගේ සිත දැන සමසේ පවතිත්.

“යහපත්කොට කරණලද පළඳනා කම්පාකරවමින් අහසෙහි දුවත්, පනිත්, වැටෙත්. ඔවුන්ගේ රම්‍යවූ නාදය පඤ්චාංගික තූර්යයන් මෙන් ඇසේ.

“රථවල ශබ්දද, පළඳනාවල ශබ්දද, කුරවල නාදයද, ගැටීමේ නාදයද, විසිතුරුවනයෙහි ගන්ධර්වයන්ගේ තූර්යයන් හා මිශ්‍රව යහපත් හඬක් ඇසෙයි.

“රථයෙහි සිටියාවූ මෘගයෙකුගේ මෙන් සිහින් ඇස් ගුළි ඇති, සිනා ඇති, ප්‍රියචන ඇති, වෙරළුමිණි දැලින් වැසුණු හීන් සිවියක් ඇති, නිතර දෙවියන් සහිත දක්ෂ ගන්ධර්වයන් දෙවශ්‍රේෂ්ඨයන් විසින් ඔබ පුදනුලබන්නීය.

“ඇලුම් කටයුතු රතුවස්ත්‍ර රන්වන් වස්ත්‍ර අඳින්නාවූ මහත්වූ ඇස් ඇති ආශා උපදවන ඇස් ඇති යහපත් කුලයෙහි උපන්නාවූ යහපත් ශරීර ඇති විෂ්මය පත්වූ ඇඳිලිබැඳ එලඹ සිටියාවූ ඔව්හු රථයෙහි සිටියාහුය.

“රන්වළලු දරන්නාවූ, හොඳට ඇන්දාවූ, මනා ඉඟටි ඇති ඌරු යුග්මයෙන් හා පයොධරයෙන් යුත් වටවූ ඇඟිලි ඇති යහපත් මුවක් ඇති දැකීමට ප්‍රිය රථයෙහි සිටියාවූ ඇඳිළිබැඳ එළඹියාහුය.

“අනිකුත් යහපත් කොංඩා ඇති මිශ්‍ර කෙශකලාප ඇති සමව බෙදනලද ආලෝකයන්ගෙන් යුක්තවූ ඔබගේ අදහස අනුව පවතින වෙන්ව නොයන්නාවූ රථයෙහි සිටි තරුණයෝ ඇඳිලිබැඳ එළඹ සිටියාහුය.

“මල්දම් පැළඳගත් පියුම් උපුල්වලින් වැසුණු අලංකාරවූ සඳුන් සුවඳින් සුවඳ ඇති ඔබගේ අදහස් අනුව පවතින වෙන්ව නොයන්නාවූ රථයෙහි සිටියාහු ඇඳිලිබැඳ එළඹ සිටියාහුය.

“මල්දම් පැළඳගත් ඔව්හු උපුල්වලින් වැසුණු අලංකාරවූ සඳුන් සුවඳින් සුවඳ ඇති ඔබගේ අදහස් අනුව පවතින වෙන්ව නොයන්නාවූ රථයෙහි සිටියාහු ඇඳිලිබැඳ එළඹ සිටියාහුය.

“ඔබගේ බෙල්ලෙහිද අත්හිද පාදයන්හිද එසේම හිසෙහිද යම් පළඳනා කෙනෙක් ඇද්ද සර්වප්‍රකාරයෙන් දස දිශාවන් බබුළුවමින් සරත්කාලයෙහි සූර්යයා උදාවීමක් මෙන් වන්නේය.

“අත්හි මල්මාලාද පළඳනාද වාතවේගයෙන් කම්පාවූවාහු සියලු ඤාණවන්තයන් විසින් ඇසිය යුතුවූ යහපත්වූ පිරිසිදුවූ ශබ්දය පිටකරත්.

“උයන් බිමෙහිවූ රියද ඇත්තුද, ශබ්දවත් තූර්යද, පියුම්පත් වැනි මොලොක් අත් ඇති අප්සරාවන්ගේ වීණා නාදයද, දෙවෙන්ද්‍රය ඔබම සතුටු කරවත්.

“රම්‍ය ස්වභාව ඇති හෘදය කම්පාවන බොහෝ යහපත්වූ මේ වීණාවන් ගායනාකරන කල්හි ඉතා ආශ්චර්යවූ හික්මුණවූ කන්‍යාවෝ පියුම්වල කැරකෙති.

“යම් කලෙක්හි ගීද වැයීම්ද, නැටීම්ද එකට සමවෙත්ද, දෙපස ශ්‍රේෂ්ඨ ස්ත්‍රීහුවූ අප්සරාවෝ සතුටු කරමින් මෙහි නටත්.

“අතිශයින් යහපත්වූ යහපත් ස්වභාවය ඇත්තාවූ මේ වීණාවලින් හෘදය කම්පා කිරීම පිණිස පුදනු ලබන තූර්ය සමූහයෙන් ප්‍රබොධ කරනු ලබන, ඒ වජ්‍රාවුධයා (ශක්‍රයා) මෙන්, හෙතෙම ප්‍රීතිවේ.

“ඔබ පෙර ජාතියෙහි මනුෂ්‍යයෙක්වූයේ තමන් කිනම් කර්මයක් කෙළේද ඔබ කිනම් උපොසථයක් විසීද කිනම් ධර්මචර්යාවක් රුචි කෙළෙහිද?”

“මෙය කරණ ලද ස්වල්ප කර්මයක විපාකයක් නොවේ. යම් හෙයකින් දිව්‍ය සමූහයා වහා සතුටු කරයිද, ඔබගේ ඍද්ධ්‍යානුභාවය මහත්ය. පෙර පුරුදු කරණ ලද පෙහෙවස් විසීමක ආනුභාවයකි.

“මේ ඔබගේ දානයක ඵලයද, නැතහොත් ශීලයක ඵලයද, නොහොත් වැඳීමක ඵලයද, විචාරන ලද මට එය කියනු මැනව.

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය..

“දිනන ලද ඉඳුරන් ඇති ලාමක පුද්ගලයකු නොවන කාම රහිත මනුෂ්‍යයන්ට උතුම්වූ දෙවියන්ට දෙවිවූ, සිය ගණන් පින් ලකුණු ඇති නිවනේ දොර හරින ඝන රන් රුවක් වැනි කෙලෙස් නැමැති සැඩ වතුරු තරණය කළ ඒ බුද්ධ හස්තියා දුටිමි. ඔහු දැක වහා පිරිසිදු සිත් ඇත්තේ විය. යහපත් වචන නැමැති කොඩි ඇති ඔහු දැක,

“උන්වහන්සේ කෙරෙහි පිරිසිදුවූ ප්‍රණීතවූ, රසයෙන් යුක්තවූ ආහාර පානද, සිවුරුද, ආශා රහිත සිතින් මල් විසිරවූ ස්වකීය වාසස්ථානයෙහි පිහිටුවා පිදීමි.

“ආහාර පානයෙන්ද, සිවුරුවලින්ද, කැවිලි වලින්ද කෑයුතු දෙයින්ද, රස විඳියයුතු දෙයින්ද, ඒ දෙපා ඇත්තවුන්ට ශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේ සතුටු කොට ඒ මේ දිව්‍ය සම්පත් වශයෙන් දිව්‍යපුරයෙහි ප්‍රීතිවෙමි.

“මේ උපායෙන් මේ අගුලු රහිත පිරිසිදුවූ ත්‍රිවිධ යාගය කොට මම මනුෂ්‍ය ශරීරය අත්හැර දෙව්ලොව ශක්‍රයාට බඳු උපමා ඇතිව සිත් අලවමි.

“මුනිවරය, ප්‍රණීතවූ ආයුෂයද, වර්ණයද, සැපයද, බලයද, කැමැත්තෝ, බොහෝ කොට සකස්කරණ ලද ආහාරද, පානයද, ආශා රහිත සිත් ඇත්තවුන්ට පිහිට වියයුතුය.

“මේ ලෝකයෙහි හෝ පරලෙව්හි හෝ බුදුරජාණන් වහන්සේට වඩා ශ්‍රේෂ්ඨයෙක්වත්, සමානයෙක්වත්, නැත්තේය. මහත් ඵල බලාපොරොත්තුවන පින් කැමැත්තන්ට ආහුණෙය්‍ය පුද්ගලයන් අතුරෙන් ශ්‍රේෂ්ඨ පිදීමට සුදුසු වූයේය.”

“තවුතිසා වැසි දෙවියන්ට උසස්වූ දීප්තිමත්ව බබළන්නවූ ශ්‍රේෂ්ඨවූ චිත්‍රලතා වනය යම්සේද ඔබේ එබඳු මේ විමානය ආකාශයෙහි බබළමින් සිටින්නේය.

“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්‍යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්‍ය ඍද්ධියක් දිව්‍යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය..

“මමද භාර්යාවද මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි පැන් ඇති ලිඳක් මෙන් ගෙයි විසීමු. පැහැදුණ සිතින් ආහාරද පානද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමු.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“තවුතිසා වැසි දෙවියන්ට උසස්වූ දීප්තිමත්ව බබළන්නවූ ශ්‍රේෂ්ඨවූ චිත්‍රලතා වනය යම්සේද ඔබේ එබඳු මේ විමානය ආකාශයෙහි බබළමින් සිටින්නේය.

“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්‍යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්‍ය ඍද්ධියක් දිව්‍යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය..

“මමද භාර්යාවද මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි පැන් ඇති ලිඳක් මෙන් ගෙයි විසීමු. පැහැදුණ සිතින් ආහාරද පානද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමු.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි හික්මුණවූ යහපත් ස්වභාවය ඇති අටදෙනෙක් බැගින්වූ කොටස් අටක්වූ තව්තිසාවැසි මහත්වූ දිව්‍ය කන්‍යාවෝ නටත්, ගී කියත්, සතුටුවෙත්

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“පැදකුණු සිතින් යුක්තව ඍජුවූවන් කෙරෙහි දෙන තැනැත්තේ ඵලදෙන්නේද මහත්ඵල ලබයි. හෙතෙමේ තව්තිසා දෙව්ලොව ගියේ සතුටුවෙයි. මහත්වූ පුණ්‍යඵලය අනුභව කෙරේ.

“එසේ මම මහාමුනීන්වහන්සේට ගෙඩි සතරෙක් පිදීමි.

“එසේ හෙයින් දිව්‍යසැප පතන්නාවූද මනුෂ්‍යවූ සෞභාග්‍යය පතන්නාවුද සැප කැමති මනුෂ්‍යයා විසින් ගෙඩි පිදීමට සුදුසුමය.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

පහවූ වලාකුල් ඇති අහසෙහි චන්ද්‍රයා යම්සේ බැබළීමටයයිද, එසේම ඔබගේ මේ විමානය අහසෙහි බබළමින් තිබේ.

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මමද භාර්යාවද මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි රහත් නමකට ආවාසයක් දුනිමු. පැහැදුණ සිතින් ආහාරද පානද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමු.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“පහවූ වලාකුළු ඇති අහසෙහි සූර්යයා [ඉතිරිය ඉහත කතාවේ මෙනි]

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යයෙක්වූයේ තැතිගත්තාවූ ක්ලාන්තවූ භික්ෂුවක් දැක එක දවසක භික්ෂාවක් පිළියෙළ කෙළෙමි. අනුභවයට පිළියෙළ කරගත් ආහාර පිළිගැන්වීමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි නියම මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ යව කෙතක් රකින්නෙක් වීමි. අතිශයින් පැහැදුන ඉඳුරන් ඇති කෙළෙස් රහිත භික්ෂුවක් දුටිමි.

“උන්වහන්සේට පැහැදුණේ ස්වකීය අත්වලින් මගේ ආහාර කොටසින් භාගයක් පිදීමි. පිට්ටුවක් පුදා නදුන් වනයෙහි සතුටුවෙමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“අලංකාරවූ මාලා දරන්නාවූ පත්කොට හැඳපැළඳ කුණ්ඩලාභරණ ඇතිව කපනලද දැලි රැවුල් ඇතිව, මුතු සහිත හස්තාභරණ ඇතිව යසසින් යුක්තව දිව්‍යවිමානයෙහි චන්ද්‍රයා මෙන් සිටින්නෙහිය.

“යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි හික්මුණවූ යහපත් ස්වභාවය ඇති අටදෙනෙක් බැගින්වූ කොටස් අටක්වූ තව්තිසාවැසි මහත්වූ දිව්‍ය කන්‍යාවෝ නටත්, ගී කියත්, සතුටුවෙත්

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යයෙක්වූයේ විද්‍යාවන්ගෙන් හා චරණයන්ගෙන් යුක්තවූ බොහෝ උගත් තෘෂ්ණාව ක්ෂයකිරීමට පැමිණි පසැස් ඇත්තාවූ සිල්වත් ශ්‍රමණයන් දැක පැහැදුණ සිතින් ආහාරපානද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“අලංකාරවූ මාලා දරන්නාවූ පත්කොට හැඳපැළඳ කුණ්ඩලාභරණ ඇතිව කපනලද දැලි රැවුල් ඇතිව, මුතු සහිත හස්තාභරණ ඇතිව යසසින් යුක්තව දිව්‍යවිමානයෙහි චන්ද්‍රයා මෙන් සිටින්නෙහිය.

“යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි හික්මුණවූ යහපත් ස්වභාවය ඇති අටදෙනෙක් බැගින්වූ කොටස් අටක්වූ තව්තිසාවැසි මහත්වූ දිව්‍ය කන්‍යාවෝ නටත්, ගී කියත්, සතුටුවෙත්

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි නියම මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ යහපත් ස්වභාව ඇති විද්‍යාවන්ගෙන් හා චරණයන්ගෙන් යුත් යසස් ඇත්තාවූ බොහෝ උගත් සිල්වත්වූ, සන්සුන් ඉඳුරන් ඇති ශ්‍රමණයන් දැක පැහැදුන සිතින් ආහාරද පාන වර්ගද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“සක්දෙව් රජහුගේ සුධර්මා නම් යම් දිව්‍ය සභාවක් ඇද්ද, දිව්‍ය සමූහයා සමගිව යම් තැනක සිටීද, ඔබගේ එබඳුවූ මේ විමානය අහසෙහි බබළමින් සිටියි.

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මහා කාශ්‍යප තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යයෙක්වූයේ පායාසි රාජන්‍යයාගේ මෙහෙකරුවෙක් වීමි. ධනය ලැබ බෙදූයෙමි. මාගේ සිල්වත්තු ප්‍රියද වූවාහුය. පැහැදුණු සිතින් ආහාරද පානද සකස් කොට මහත් දානයක් දුනුමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“තවුතිසා වැස්සන්ගේ ශ්‍රේෂ්ඨ උයනවූ චිත්‍රලතා වනය යම්සේ බබළයිද, එබඳුවූ නුඹගේ මේ විමානය අහසෙහි බබළමින් තිබේ.

“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්‍යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්‍ය ඍද්ධියක් දිව්‍යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ දිළිඳුවූ පිළිසරණක් නැත්තාවූ දුප්පත් කම්කරුවෙක්වීමි. වයොවෘද්ධවූ මවුපියන් පොෂ්‍ය කෙළෙමි. සිල්වත්තු මට ප්‍රිය වූවාහුය, ආහාරද, පානද පැහැදුනු සිතින් සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“තවුතිසා වැස්සන්ගේ ශ්‍රේෂ්ඨ උයනවූ නන්දන වනය යම්සේ බබළයිද, එබඳුවූ නුඹගේ මේ විමානය අහසෙහි බබළමින් තිබේ.

“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්‍යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්‍ය ඍද්ධියක් දිව්‍යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ දිළිඳුවූ පිළිසරණක් නැත්තාවූ දුප්පත් කම්කරුවෙක්වීමි. වයොවෘද්ධවූ මවුපියන් පොෂ්‍ය කෙළෙමි. සිල්වත්තු මට ප්‍රිය වූවාහුය, ආහාරද, පානද පැහැදුනු සිතින් සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එහි සිටින්නෙහිය. පානය කරන්නෙහිය. කන්නෙහිය යහපත්වූ දිව්‍ය වීණාවාදනය කරත්. මෙහි දිව්‍ය පඤ්චකාම ගුණයෝ ඇත්තාහ. රන්වන් ස්ත්‍රීහුද නටත්.

“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්‍යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්‍ය ඍද්ධියක් දිව්‍යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍යලෝකයෙහි මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ කැළෑ පාරක සක්මනක් තැනුවෙමි. ආරාමය හා වෘක්ෂ රෝපණය කෙළෙමි. මට ශීලවන්තයෝ ප්‍රියවූහ. ආහාරපානද සකස් කොට පැහැදුන සිතින් මහත් දානයක් දුනිමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

“ස්වර්ණ පර්වතයෙක්හි සර්වප්‍රකාරයෙන් පැහැ විහිදෙන රන් දැලින් වැසුණු කිකිණි දැල් ඇති

“වෙරළු මිණියෙන් කරවනලද අටැස්කණු ඇත්තාහ. එක් එක් අංශයක සත්රුවනින් නිර්මිතය.

“වෙරළුමිණි, රන්වන් පළිඟු, රිදී මැසිරිගල් ලොහිතංක සියළු රත්නයෙන් යුක්තය.

“භූමිය විසිතුරුය, මනහරය එහි රජස් නොනැගේ. පරාළ දරා සිටි කර්ණිකාව සත්රුවණින් නිමියේය.

“සතරදිග සත් රුවනින් නිමියාවූ තරප්පු සතරකින් හා නානාවිධ රත්නයෙන් නිර්මිතවූ නොයෙක් කාමරවලින් යුත් මේ විමානය සූර්යයා මෙන් බබළයි.

“එහි සතර වේදිකාවෝ කොටස් වශයෙන් බෙදනලදී. සතර දිශාව හාත්පස බැබළෙමින් ආලෝක කරත්.

“උතුම්වූ ඒ දිව්‍ය විමානයෙහි මහත් ප්‍රභා ඇති දිව්‍ය පුත්‍රතෙම සූර්යයා උදාවෙන්නාක් මෙන් බබළයි.

“නුඹගේ මේ විපාකය දානයකගේ ඵලයද නොහොත් ශීලයක ඵලයද නැවත වැඳීමක ඵලයක්ද, විචාරණලද්දාවූ මට කියනු මැනව.

“මේ අන්ධකවින්ද රට සූර්යවංශයෙහිවූ බුදුරජාණන් වහන්සේට පැහැදී මගේ අත්වලින් විහාරයක් කරවූයෙමි.

“එහි සුවඳද මල්මාලාද ඉතා වටිනා විලවුන්ද යොදා සරසා පැහැදුන සිතින් ශාස්තෲන් වහන්සේට විහාරය දුනිමි.

“ඒ කරණකොටගෙන මේ විමානය මා විසින් ලබන ලදී. නදුන්වනය වසඟයෙහි පවත්වමි.

අම්බවිමාන කථාව

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එහි සිටින්නෙහිය. පානය කරන්නෙහිය. කන්නෙහිය යහපත්වූ දිව්‍ය වීණාවාදනය කරත්. මෙහි දිව්‍ය පඤ්චකාම ගුණයෝ ඇත්තාහ. රන්වන් ස්ත්‍රීහුද නටත්.

“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්‍යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්‍ය ඍද්ධියක් දිව්‍යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“ග්‍රීෂ්මකාලයෙහි අවසාන මාසයෙහි සූර්යයා බබළන කල්හි අනුන්ගේ බැලයෙක්වූ පුරුෂතෙම අඹවනයට පැන් ඉසිමින් සිටියි.

“ඉක්බිති සැරියුත්යයි ප්‍රසිද්ධ භික්ෂුතෙම එතැනට ආයේය. උන්වහන්සේ කයින් ක්ලාන්තව සිටියේය. සිතින් ක්ලාන්තව නොසිටියේය.

“අඹගස්වලට පැන් වත්කරන්නාවූ මම එන්නාවූ උන්වහන්සේ දැක ස්වාමීනි, යමක් මට බොහෝ කල් හිත සුව පිණිස වන්නේද නුඹවහන්සේ නාවන්නෙම් නම් යෙහෙකැයි” කීයේය.”

“මට අනුකම්පා පිණිස උන්වහන්සේගේ පාත්‍ර සිවුරු බහා තැබූසේක. එක් සිවුරකින් යුතුව වෘක්ෂයක් මුල සෙවනෙහි වැඩසිටි සේක.

“පැහැදුණ සිත් ඇති මනුෂ්‍යතෙම පිරිසිදු ජලයෙන් ගසක් යට සෙවනෙහි එක් සිවුරකින් සිටි උන්වහන්සේ නෑවීය.

“අඹගස්වලටද පැන් ඉසිනලදී. භික්ෂුවද නහවනලදී. මා විසින්ද බොහෝවූ පින් රැස්කරණලදී. මෙසේ හෙතෙම තමාගේ මුළු සිරුර ප්‍රීතියෙන් පතුරුවයි.

“ඒ ජාතියෙහි මෙපමණම පිණක් කෙළෙමි. මනුෂ්‍ය ශරීරය අතහැර නදුන් වනයෙහි උපන්නෙමි.

ගෝපාල විමාන කථාව

“ශ්‍රමණතෙමේ බොහෝ කල් පවත්නා උස්වූ විමානයක මුතු පැළඳී වළලු ඇති යසස් ඇත්තාවූ දිව්‍ය විමානයෙහි චන්ද්‍රයා වැනිවූ දිව්‍ය පුත්‍රයා දැක මෙසේ විචාළේය,

“අලංකාරවූ මල්මාලා බර ඇත්තාවූ යහපත්ව හැඳ පැළඳි යහපත් කුණ්ඩලාභරණ ඇති, කපන ලද හිසකෙස් හා රැවුල් ඇති, මුතු පැළඳි වළලු ඇති, යසස් ඇති දිව්‍යවිමානයෙහි චන්ද්‍රයා වැනිය.

“යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි හික්මුණවූ යහපත් ස්වභාවය ඇති අටදෙනෙක් බැගින්වූ කොටස් අටක්වූ තව්තිසාවැසි මහත්වූ දිව්‍ය කන්‍යාවෝ නටත්, ගී කියත්, සතුටුවෙත්

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ අනුන්ගේ දෙනුන් එක්කොට රැක්කෙමි. මා සමීපයට ශ්‍රමණනමක් පැමිණියේය. ගවයෝද මෑවැල් කෑමට ගියෝය.

“ස්වාමීනි, මම ඒ වේලාවට වැඩ දෙකක් කටයුතුවිය. මෑ කෙත කෑම වැළැක්වීමත් දන්දීමත් යන දෙකයි. ඊටපසු නුවණින් සිහිය ලැබ ස්වාමීනි, ‘දන් දෙමියි’ රෙදි කැබැල්ල පසෙක තැබීමි.

“පෙර මේතෙමේ යමෙකුගේ ධනය අනුභව කරයිද ඒ මම යව කෙතට වහා ගියෙමි. ඉක්බිති මහත් විෂ ඇත්තාවූ කළු නයෙක් ඉක්මනට යන මගේ පා දෂ්ට කෙළේය.

“මම වේදනාවට පත්වූයේ දුකින් පීඩිතවූයේ වෙමි. භික්ෂූන් වහන්සේ ඒ රෙදිකඩ වහා ඉවත්කර මට අනුකම්පාවෙන් පිට්ටුව පිළිගත්තේය. එයින් චුතවූයේ කළුරිය කෙළෙමි.

“මා විසින් ඒ කුශල කර්මයම කරණලදී. මා විසින් සැප විපාකවූ කර්මයක් අනුභව කරමි. ස්වාමීනි, නුඹවහන්සේ විසින් වහා අනුකම්පා කරනලදී. කළගුණ දැනීම නිසා ඔබවහන්සේට වඳිමි.

“මේ ලෝකයෙහි හෝ පරලෙව්හි හෝ නුඹවහන්සේ සමාන අනුකම්පා කරන්නෙක් නැත. ස්වාමීනි, නුඹවහන්සේ නිතර කෙළෙහිගුණ දන්නා බැවින් වඳිමි.”

“පූර්ව පක්ෂයෙහි නැකැත් තරු පිරිවරකොට ඇති චන්ද්‍රයා යම්සේද, තාරකාවන්ට අධිපති චන්ද්‍රයා හාත්පස හැසිරෙද්ද?

“මේ දිව්‍ය විමානය එබඳුය. අහසෙහිද රැස් ඇති සූර්යයා පහළවන්නාක් මෙනි.

“වෙරළුමිණි, රන්වන් පළිඟු, රිදී මැසිරිගල් ලොහිතංක සියළු රත්නයෙන් යුක්තය.

“වෙරළු මිණි අතුරනලද භූමිය විචිත්‍රය, මනරම්ය, කළුගෙවල් ශුභය, රම්‍යය, තොපට ප්‍රාසාදයක් මැවුණේය.

“මත්ස්‍යයන්ගෙන් ගැවසීගත්තාවූ රන්වන් වැලි අතුරනලද පිරිසිදු ජලය ඇති පැහැදුණු පොකුණ රම්‍යය.

“නොයෙක් පියුමෙන් ගැවසී ගත්තීය, සුදු නෙලුම් මලින් යුක්තය. වාතයෙන් කම්පාවූ ඒවා සුවඳ හමයි.

“ඒ පොකුණෙහි දෙපැත්තේ වනලැහැබ් මැවුනේය. ඔවුහු මල්ගස් වලින්ද ඵලදරණ වෘක්ෂයන් විසින්ද යුක්තය.

“මෘදුවූ රෙදි අතුරනලද රන්වන් පා ඇති ආසනයෙහි හුන්නාවූ දිව්‍යරාජයා මෙන් අප්සරාවෝ පැමිණ සිටිත්.

“සියලු ආභරණයෙන් ගැවසීගත්තාවූ නොයෙක් මල්දම් වලින් යුක්තවූ මහත් ඍද්ධි ඇත්තාවූ ඔහු ඇලුම් කරවත්. වසවර්ති දිව්‍යරාජයාසේ සතුටුවන්නෙහිය.

“බෙරයක් මිහිඟුබෙර වීණා පණාබෙරවලින් මනාකොට වාදනය කරනලද නෘත්‍යගීතයෙහි සිත් ඇලවීමෙන් යුක්ත තැනැත්තේ ඇලෙයි.

“තොපගේ නානාප්‍රකාර දිව්‍යරූපයද, දිව්‍ය ශබ්දද, නොහොත් රසද, ගන්ධද, යහපත් ස්පර්ශයද අදහස් කරනලදී.

“යහපත්වූ මේ විමානයෙහි මහත් ආලෝක ඇති දිව්‍යපුත්‍රතෙම උදාවෙන සූර්යයා මෙන් බබළයි.

“මෙය කරණ ලද ස්වල්ප කර්මයක විපාකයක් නොවේ. යම් හෙයකින් දිව්‍ය සමූහයා වහා සතුටු කරයිද, ඔබගේ ඍද්ධ්‍යානුභාවය මහත්ය. පෙර පුරුදු කරණ ලද පෙහෙවස් විසීමක ආනුභාවයකි.

“මේ ඔබගේ දානයක ඵලයද, නැතහොත් ශීලයක ඵලයද, නොහොත් වැඳීමක ඵලයද, විචාරන ලද මට එය කියනු මැනව.

“මම ශාක්‍යයන්ගේ ශ්‍රේෂ්ඨපුරය වන කිඹුල්වත්නුවර සුද්ධොදන රජුගේ පුත්‍රයා සමග උපන් කන්ථක නමි.

“යම්කලෙක හෙතෙම අර්ධ රාත්‍රියෙහි බුදුවීම පිණිස ගිහිගෙන් නික්මුණේද හෙතෙම මට මෘදු අත්වල තඹපාට ඇති නිය පඳුරින්

“කලවයට තට්ටුකොට ‘මම උතුම් බුදුබවට පැමිණ ලෝකයා එතර කරවන්නෙමි, යහළුව, උසුළවයි’ කීයේය.

“ඒ වචනය අසන්නාවූ මට මාගේ ප්‍රීතිය මහත්විය. එදා මම සතුටු සිත් ඇත්තේ යහපත් සිත් ඇත්තේ අභිෂෙක ලදිමි.

“මහත් යසස් ඇත්තාවූ ශාක්‍යපුත්‍රයා පිට නැඟුණේ යයි දැන සතුටු සිත් ඇත්තේ ප්‍රීතිවූයේ පුරුෂොත්තමයා උසුලාගෙන ගියෙමි.

“හිරු නැගි කල අන් රටකට ගොස් හෙතෙම මා ද ඡන්නයාද අත්හැර අපෙක්ෂා රහිතව පහවූයේය.

“උන්වහන්සේගේ තඹවන් නිය ඇති පා දිවෙන් ලෙවීමි. මහාවීරයන් වහන්සේ යන කල්හි අඬමින් බැලුයෙමි.

“ශ්‍රීමත්වූ ශාක්‍යපුත්‍රයන් වහන්සේගේ නොදැකීමෙන් බරලෙඩක් වැළඳුණේය. මාගේ මරණය ඉක්මන්විය.

“ඒ ආනුභාවයෙන් මේ විමනෙහි වසමි. දෙව්ලොව දිව්‍යමය සියලු කාමසම්පත් වලින් යුක්තවෙමි.

“බුදුවීමේ හඬ අසා මට යම් ප්‍රීතියක් වූයේද, ඒ කුශල මූලයෙන්ම කෙලෙස් දුරුකිරීම ස්පර්ශ කරමි.

“ස්වාමීනි, ඉදින් ශාස්තෘවූ බුදුන් සමීපයට යන්නෙහි නම් උන්වහන්සේ මගේ වචනයෙන්ද හිසින් වඳිනු මැනව.”

“සමාන පුද්ගලයෙකු නැතිවූ ජිනයන් වහන්සේ දැක්මට මමත් යන්නෙමි. කම්පා නොවන්නාවූ ලොක ශ්‍රේෂ්ඨයන් වහන්සේලාගේ දර්ශනය දුර්ලභවේ.

කළගුණ දත්, උපකාර දන්නාවූ, හෙතෙම ශාස්තෲන් වහන්සේ වෙත පැමිණියේය. ඇස් ඇති ශාස්තෲන් වහන්සේගේ වචනය අසා නුවණැස පිරිසිදු කෙළේය.

දෘෂ්ටි සමූහයද සැකයද ව්‍රතයද පිරිසිදු කොට ශාස්තෲන් වහන්සේගේ පා වැඳ එහිම අන්තර්ධානවූයේය.

“නොයෙක් වර්ණයෙන් යුත් දාහය හා ශොක නසන්නාවූ නොයෙක් විසිතුරු ඇති විමනකට නැඟී දිව්‍යාංගනාවන් පිරිවරන ලද්දේ සුනිර්මිත දිව්‍යපුත්‍රයා මෙන් ප්‍රීතිවෙයි.

“කීර්තියෙන්ද, පිනෙන්ද, ඍද්ධියෙන්ද සමවූවෙක් නැත. උසස් කෙනෙක් කොයින්ද,

“සියලු දෙවියෝද, තවුතිසා වැසි දිව්‍ය සමූහයාද රැස්වී චන්ද්‍රයාට මෙන් ඔබට වඳිත්, ඔබගේ මේ දිව්‍යාංගනාවෝ හාත්පසින් නටත්, ගී කියත්, ප්‍රමොදකරවත්.

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය.

“පින්වතුන් වහන්ස මම පෙර සුමෙධ නම් බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ශ්‍රාවකයෙක් වීමි. අවබෝධ නොකළ පෘථග්ජනයෙක් වීමි. ඒ මම සත් අවුරුද්දක් පැවිදිවී සිටියෙමි.

“ඒ මම තාදීවූ පිරිනිවියාවූ සතර ඕඝ තරණය කළාවූ ශාස්තෘවූ සුමෙධ බුදුරජාණන් වහන්සේගේ රියනක් උස රන් දැලකින් වැසුණු ථූපය වැඳ සිත පහදවා ගතිමි.

“දානයක් නුදුන්නෙමි. දෙන්ට දෙයක් නැතිවිය. අනුන් සමාදන් නොකරවීමි. පිදිය යුතු ධාතුවට පුදව්. මෙසේ වනාහි මෙයින් මතු දිව්‍ය ලෝකයට යන්නහුය.

“මා විසින් ඒ කුශල කර්මය කරන ලදී. මා විසින් දිව්‍ය සැපද අනුභව කරමි. තව්තිසා වැසි දිව්‍ය සමූහයා මධ්‍යයෙහි සතුටු වෙමි. ඒ පිනේ ක්ෂය වීමක් නොපෙනේ.

“අබරණින් සැරසුනාවූ මට්ටම් කරණලද කුණ්ඩලාභරණ ඇති මාලාවක් දරන්නාවූ රත් සඳුන්වලින් තැවරුණු අවයව ඇති තෝ මේ වන මැද හිස අත් බැඳගෙන හඬන්නෙහිය. කිම තෝ දුකට පැමිණියේ වෙහිද, කවර හේතුවකින් දුඃඛිත වූයෙහිද?”

“මට රනින් කළ පැහැ විහිදෙන කරත්තයක් තිබේ. ඊට රෝද දෙකක් නැත. ඒ දුකින් ජීවිතය හරින්නෙමි.”

“මාණවකය, මට කියව. මම නුඹට රණින් හෝ රිදීයෙන් හෝ මැණිකකින් හෝ රතු කැටයෙන් හෝ කරණ ලද රෝද දෙකක් සොයා දෙමි.”

“සඳ හිරු දෙදෙනා මේ අහසෙහි පෙනෙත්. මාගේ රනින් කළ රථය ඒ රෝද දෙක කරණ කොටගෙන හොබනේ වේයයි” හෙතෙම බමුණාට කීයේය.

“මාණවකය, සඳ හිරු දෙදෙන පතන්නාවූ තෝ බාලයෙකි. නොපැතිය යුතු දෙයක් පතන්නෙහිය. තෝ සඳ හිරු දෙදෙනා නොලද්දාහු නම් මැරෙන්නේයයි, සිතමි.”

“මේ සඳ හිරු දෙදෙනා කෙරෙහි යාම් ඊම් හා පැහැ සටහන්ද වීථි ආදියද පෙනේ. කළුරිය කළ තැනැත්තේ වනාහි නොපෙනෙයි. හඬන්නාවූ අප දෙදෙනා අතුරෙන් කවරෙක් මෝඩද?”

“මාණවකය, තෝ සැබවක්ම කියන්නෙහිය. මෙහි අඬන්නාවූ අප දෙදෙනා අතුරෙන් ඉතා මෝඩවූයේ මා මය. චන්ද්‍රයා ඉල්වා අඬන බාලයකු මෙන් පරලොව ගිය කෙනෙකු පතමින් අඬන්නේ වෙමි.

“මාණවකය, ශෝකයෙන් අඬන්නාවූ මාගේ පුත්‍ර ශෝකය දුරුකළාවූ නුඹ ගිතෙලින් ඉසින ලද ගින්නක් මෙන් පුත්‍ර ශොකාග්නියෙන් ඇවිල ගත්තාවූ මා හට දිය වත්කරන්නාක් මෙන් ශොකාග්නියෙන් හටගත් මාගේ සියලු විඩාව නිවූයේය.

“මාගේ හෘදයෙහිවූ ශොක නමැති හුල උදුරන ලද්දේය. උදුරා දමනලද ශොක නමැති හුල් ඇත්තාවූ ඒ මම නුඹගේ බස් අසා සිහිල්වූයේ වෙමි. නිවියේ වෙමි, මින්පසු ශොක නොකරමි, නොහඬමි.”

“එම්බා තෝ කවරෙක්ද? දෙවියෙක් හෝ ගාන්ධර්වයෙක් වෙහිද? පුරින්දද නම් ශක්‍රයා හෝ වෙහිද, කවරෙකුගේ හෝ පුත්‍රයෙක්ද අපි කෙසේ දැනගනිමුදැයි” ඇසීය.

“බ්‍රාහ්මණය, ඔබ සිය පුතු සොහොනෙහි දවා යම් පුතෙකු නිසා කඳුළු වගුරුවමින් හඬන්නෙහි නම් ඒ නුඹගේ පුත්‍රවූ මම කුශල කර්මයක් කොට තව්තිසා වැසි දෙවියන් හා වාසයට පැමිණියේ වෙමි.”

“සිය ගෙයිදී දෙන්නාවූ ස්වල්පවූ හෝ මහත්වූ හෝ දනක්ද පෙහෙවස් කිරීමක් හෝ එබඳු අන්කිසි කුල කර්මයක් මම නුදුටුයෙමි. කවර කර්මයකින් නුඹ දෙව්ලොව ගියේදැයි” ඇසීය.

“පින්වත් බමුණ, මම ස්වකීය ගෘහයෙහි හටගත් ආබාධ ඇත්තේ එහෙයින්ම දුකට පැමිණියේ දැඩි ගිලන් බැව් ඇතිව දුඃඛ වේදනාවෙන් පීඩිතවූයේ වීමි. එසේවූ මම චතුස්සත්‍යාවබොධ කළ හෙයින් බුද්ධ නම්වූ පහවූ රාගාදී කෙලෙස් ධූලි ඇති සියලු සැක දුරු කළාවූ පිරුණු නුවණ ඇති සුගතයන් වහන්සේ දුටුයෙමි.

“ඒ මම ඉතා සන්තොෂයට හා පැහැදීමට පැමිණි සිත් ඇත්තෙමි, තථාගත බුදුන්ට ඇඳිලි බැඳ වැන්දෙමි. ඒ කුශලකර්මය කළාවූ මම එම පිණින් තව්තිසා වැසි දෙවියන් හා එක්වීමට ගියෙමි.”

“පින්වත්නි, පුදුමයෙකි. පින්වත්නි නොවූ දෙයකි. අඤ්ජලි කර්මයාගේ මෙබඳු විපාකයක් වෙයි, මමද පහන්වූ සිත් ඇත්තෙම් අදම බුදුන් සරණ යෙමි.”

“බමුණ, සතුටු සිත් ඇතිව අදම බුදුන් දහම් සඟුන් සරණයව. එසේම ශික්ෂා පද පසද කඩ නොකොට සමාදන් වෙව. ලෝකයෙහි හිමියන් විසින් නුදුන් දෙය නොගෙන දුරුකරව. මත්පැන් නොබොව, බොරු නොකියව, පර අඹුවන් කරා නොගොස් සිය අඹු සමග සතුටු වෙවයි” කියේය.

“දෙවතාව, තෝ මට වැඩ කැමැත්තෙහිය, දෙවතාව, මට හිත කැමැත්තෙහිය. එහෙයින් නුඹගේ වචනය කරමි. තෝ මට ආචාර්යවෙහිය.

“දිව්‍ය පුත්‍රය, මම බුදුන් සරණ යමි. නිරුත්තරවූ ධර්මය හා නරදේවවූ බුදුන්ගේ සංඝයාද සරණ කොට යමි. වහාම ප්‍රාණඝාතයෙන් වෙන් වෙමි. ලෝකයෙහි හිමියන් විසින් නුදුන් දෙය නොගෙන දුරුකරමි. මත්පැන් නොබොමි. බොරුද නොකියමි. සිය අඹු සමග සතුටු වෙමියි” කීයේය.

“යම්සේ වෙසවුණු රජුගේ පරිවාරකවූ සෙරිස්සක දිව්‍යපුත්‍රයාගේ හා වෙළඳුන්ගේද යම් වාලුකා කාන්තාර භූමියකදී එක්වීමක්වේද, එතන්හිදී ඔවුනොවුන් විසින් මනාව කියනලද යම් කථා ප්‍රවෘත්තියක් ඇතිවීද තොපි සියල්ලෝ ඒ පුවත අසව්.

“සෙතව්‍ය නුවර පායාසි නම් යම් රාජවංශිකයෙක් වේද, ඒ රාජවංශිකතෙම භුමාටු දෙවියන් හා එක්ව ආනුභව සම්පන්නව උපන්නේය. ඒ සෙරිස්සක දිව්‍යපුත්‍රයා පිරිවර දෙවතාවන් හා සමග සතුටුව දිව්‍යපඤ්චකාම සම්පත් වළඳමින් තමාගේ විමනෙහිම සිට වෙළඳුන් දැක මෙසේ කීය.

“පින්වත් මනුෂ්‍යයෙනි, මේ කාන්තාරයට පැමිණි මිනිසුන්ට අපගේ ජීවිතය ඇතිවේද නැතිවේද, මරණ පැමිණේද දිවි රැකගෙන යාහැකි වේදැයි, කියා සැක උපදියි. නිතර යක්ෂ පිශාචාදී අමනුෂ්‍යයන් හැසිරෙන්නාවූ මිනිසුන්ට ගොචර නොවූ සුවසේ යා නොහැකිවූ කන බොන දේ නැත්තාවූ පැන්ගෙන යායුතුවූ,

“මේ වාලුකාකාන්තාරය මැද කෑයුතු ගෙඩි හා මුල් ජාතියකුත් නැත්තේය. දරුණුවූ උනුවැලිත් පසුත් හැර අන් කිසිවක් නැත්තේය. එහෙයින් කෑයුතු ආහාරයක් මෙහිදී කොයින් ලැබේද, නොලැබේමය.

“මඳක් පඬුවන් රළුවූ තද පස් ඇත්තාවූ රත්කළ අයොමය කබලක් වැනිවූ සත්වයන්ට භය එලවන්නාවූ අමනුෂ්‍ය සතුරන්නේ ගැවසී ගත්තාවූ කිසි සැපතක් පිහිටක් නැත්තාවූ පරලොවක් හෙවත් නරකයක් වැනිවූ පුරාණ පටන් බොහෝ කලක් මුළුල්ලෙහි යක්ෂයන්ට වාසස්ථානවූ

“මේ භූමි ප්‍රදෙශයට තොපි කවර කරුණකින් ආවාහුද? කවර වස්තුවක් පතා ආවාහුද? තොපගේ සතුරෙකු විසින් අනතුරු කරුණු කැමතිව රටින්නගා හරනලද්දාහුද, නොහොත් මංමුළාව ආවාහුදැයි” විචාළේය.

“පින්වත් දිව්‍යපුත්‍රය, අපි අඟු මගධ දෙරට වැඩුනාවූ ගැල් පදින්නෝවම්හ. ගැල්වල බොහෝ බඩුපුරවාගෙන වැඩිලාහ උපදවම්හයි සිතා වස්තුලෝභයෙන් සින්ධු දෙශයට හා සොවීර දෙශයට වෙළඳාම් පිණිස යම්හ.

“නුඹ දක්නට පළමුවෙන් උෂ්ණය බලවත් හෙයින් ග්‍රීෂ්මය ඉවසිය නොහැකිව ගොනුන්ට හා මිනිසුන්ට පහසු පිණිස අනුකම්පාවෙන් දහවල් එක්තැනක ලැගුම්ගෙන සිටි අපි සියල්ලෝම රාත්‍රයෙහි මගට පැමිණියම්හ.

“නොකල්හි ගමන යහපත් නොවෙයි. එහෙයින් යක්ෂාධිගෘහිත වාලුකා කාන්තාරය මැද මග දැනගත නොහී මංමුලාව නුවණැස් අන්ධව ඇස් නැත්තන්සේ සින්ධු සොවීර දෙශය අසවල් දිගයයි, කියා දැනගත නොහැකිව විනාශ මුඛයට පැමිණියම්හ.

“මෙයින් මතු අපගේ දිවිනැතිවේයයි කියා සිතට සැක උපන. පින්වත් දිව්‍යපුත්‍රය, අප විසින් පෙර නොදක්නා ලද මේ දිව්‍ය ප්‍රාසාදය හා නුඹගේ යම් මේ දැකීමක්වේද ඒ දැකීම හේතුවෙන් ප්‍රීතියෙන් ඔද වැඩි සිත් ඇත්තෝවම්හ.

“පින්වත් දිව්‍යපුත්‍රය, අප විසින් පෙර නොදක්නා ලද මේ දිව්‍යප්‍රාසාදය හා නුඹගේ යම් මේ දැකීමක්වේද, ඒ දැකීම් හේතුවෙන් ප්‍රීතියෙන් ඔද වැඩි සිත් ඇත්තෝවම්හ. මෙතැන් පටන් දිවි ලබම්හයි සිතා නුඹ වහන්සේ දැක සතුටු වම්හයි” කීහ.

“එසේ ඇවිදින තොප විසින් දක්නා ලද හෝ අසන ලද ආශ්චර්ය අද්භූතවූ යමක් ඇත්නම් ඒ සියල්ලම මට නොවලහා කියවයි” දිව්‍ය පුත්‍රතෙම කීයේය.

“පළමු වයසෙහි සිටි පින්වත් දිව්‍ය කුමාරය, මිනිසුන්ට අයත් ඉසුරු සම්පත් ඉක්මගියාවූ යුෂ්මතුන්ගේ මේ ඉසුරු සම්පතට වඩා අප විසින් අසනලද හෝ දක්නාලද හෝ ආශ්චර්ය අද්භූත දෙයක් නැත. නුඹගේ ලාමක නොවූ වර්ණ සම්පත්තිය හා විමාන සම්පත්තිය බලා තෘප්තියකට නොපැමිණෙම්හයි” වෙළෙන්දෝ කීහ.

“නොයෙක් සුදු රතු පියුම් ආදී බොහෝ මල් වලින් ගැවසුනාවූ, නිර්මල සිහිල් ජලයෙන් පිරුණාවූ පොකුණු ආකාශයෙහි ගලාබසී. නිතර නොයෙක් ඵල පල්ලවයෙන් සැදුම්ලත් දිව්‍යවෘක්ෂ පංතියෙන් යහපත් සුවඳ හමන්නේය.

“වෛදූර්ය, මසාරගල්ල, ලොහිතංක, ශිලාප්‍රවාලාදියෙන් නිර්මිතවූ රැස් විහිදෙන තැන ටැම්මත්තෙහි ශොභාමත් මේ ප්‍රාසාදය පිහිටියේය.

“සත්රුවනින් නිමියාවූ අසදෘශ දහසක් පමණ බිත්ති කණු තරප්පු ආදියෙන් හෙබියාවූ ස්වර්ණමය වේදිකාවෙන් යුක්තවූ මත්තෙහි රන්පටින් වසනලද්දාවූ බොහෝසේ ජාම්බොනද ස්වර්ණයෙන් යහපත් කොට ඔප නගනලද විමානාවයවයන් ඇත්තාවූ නුඹගේ මේ විමානය දවසක් මුළුල්ලෙහි බලාත් සිත් නොපිරෙන්නේය.

“මේ රන්මාලිගාව ඇතුළෙහි කඩා කෑයුතු බුදිය යුතු නොයෙක් දිව්‍ය භොජන සාදා තිබෙයි. දක්ෂවූ ගන්ධර්වයන් විසින් වයනලද මිහිඟුබෙර පනාබෙර ආදී පඤ්චාංගික තූර්ය ඝොෂයෙන් එකනින් නාදවෙයි. නොයෙක් දිව්‍යපුත්‍රයන් විසින් ස්තුති ගී කියා නමස්කාර කරණ ලද්දෙහිය.

“යම්සේ වෙසමුනි රජු නොයෙක් මලින් සැදුනාවූ නලිනී නම් පොකුණෙහි නොයෙක් දෙවතාවන් විසින් පිරිවරණලදුව සතුටුව ක්‍රීඩා කෙරේද, එමෙන් ඔබත් නොයෙක් දෙවඟනන් පිරිවරා මේ දෙව්පහයෙහි ක්‍රීඩා වශයෙන් අචින්ත්‍ය අප්‍රමෙයවූ දිව්‍යසම්පත් වළඳන්නෙහිය.

“කිමෙක්ද, නුඹදෙවියෙක්ද නොහොත් මේ කාන්තාරයෙහි වසන චණ්ඩවූ යක්ෂයෙක්ද, නොහොත් දෙදෙව්ලොවට අධිපතිවූ ශක්‍රයාද, මිනිස් ජාති ඇත්තෙක්දැයි” සැක ඇතිව මේ ගැල් වෙළෙන්දෝ විචාරන්නාහු “එම්බා දිව්‍ය පුත්‍රය, නුඹ කවරෙක්දැයි” විචාළහ.

“දිව්‍ය පුත්‍රතෙමේ, “පින්වත් වෙළඳුනි, මම මේ වාලුකා කාන්තාර භූමි ප්‍රදෙශයෙහි නියුක්තවූ සෙරිස්සක නම්වූ වෛශ්‍රවණ දිව්‍යරාජයාගේ පරිවාරිකවූ දිව්‍ය පුත්‍රයෙක් වෙමි. වෙසමුනිගේ වචනයෙන් මේ භූමි ප්‍රදෙශය රක්ෂා කරමියි” කීයේය.

ගැල් වෙළෙන්දෝ “පින්වත් දිව්‍යපුත්‍රය, යුෂ්මතුන්ගේ මේ දිව්‍ය ඓශ්චර්ය සම්පත් කිසි කරුණක් නැතිව කැමති පරිද්දෙන් ලත් දෙයක්ද, නොහොත් කිසි කෙනෙකු විසින් කාල වශයෙන් පිරිනමන ලද්දක්ද, ඔබගේ දිව්‍ය ඍද්ධි මහිමයෙන් උපදවන ලද්දක්ද, නොහොත් දෙවියෙකු විසින් දෙනලද්දක්ද නුඹ විසින් මේ විමාන සම්පත්තිය කෙසේ ලබන ලදදැයි” ඇසූහ.

දිව්‍යපුත්‍රතෙම, “මගේ මේ ඉසුරු සම්පත් නිකරුණේ ලබන ලද්දේ නොවෙයි. යම්කෙනෙකු විසින් පිරිනමන ලද්දේත් නොවෙයි. මා විසින් උපදවන ලද්දේත් නොවෙයි. මහෙශාක්‍ය දෙවියෙකු විසින් දෙනලද්දේත් නොවෙයි. පෙර ජාතියෙහි මා විසින් කරණලද කුශලකර්මයෙන් මේ සම්පත් ලද්දේයයි” කීයේය.

“දිව්‍යපුත්‍රය, නුඹ විසින් පුරුදු කරණලද කවර ශ්‍රේෂ්ඨ චර්යාවක් කවර ව්‍රත සමාදානයක් හේතුකොටගෙන මේ විමානය ලබන ලද්දේදැයි” ගැල් වෙළෙන්දෝ විචාරත්.

“දිව්‍යපුත්‍රතෙම, “මම යටගිය දවස කොසොල් ජනපද වාසීන්ගේ සෙතව්‍ය නම් නුවර විසූ පරලොව නැත, කුසල් නැත. අකුසල් නැතැයි කියා ගන්නා ලද මරණින් මතු අවසානයයි හැඟීම ඇතිව සිටි ලාමක ස්වභාව ඇති පායාසි නම් රාජන්‍යයෙක් විය.

“ඒසමයෙහි බුද්ධ ශ්‍රාවකවූ විචිත්‍ර කථිකවූ බහුශ්‍රැතවූ උදාර ප්‍රඥා ඇති ඒ කුමාර කාශ්‍යප තෙරුන් වහන්සේ මට බණ වදාරා මාගේ මිථ්‍යාදෘෂ්ටි නමැති හුල් පහ කළ සේක.

“මම ඒ බණ අසා උපාසක බැව් දන්වා සතුන් මැරීම, හොරකම, කාමයන්හි වරදවා හැසිරීම, බොරුකීම, සුරාපානය, යන පස් පවින් දුරුවුනෙමි.

“එසේ පුරුදු කරණ ලද ව්‍රත සමාදානය හා එම ශ්‍රේෂ්ඨ හැසිරීමේ මේ විපාකය වෙයි. යහපත්වූ ඒ කුසලකර්ම හේතුකොට ගෙන මා විසින් මේ විමානය හා විපාක ආනිශංසය ලබන ලදී.

“නුවණැති මිනිස්සු (යම්) සැබවක්ම කීවාහු නම් ඒ පඬුවන්ගේ වචනය වෙනසක් නොවන්නේය. කළ පින් ඇත්තේ (උත්පත්ති වශයෙන්) යම් යම් තැනකට යේද ඒ ඒ තන්හි පස්කම් සැපත විඳිමින් සතුටු වෙයි.

“කළපව්කම් ඇති සත්ව තෙම යම් යම් තැනකට යේද ඒ ඒ තන්හි (ඔහුට) ශොක කිරීම හා වැලපීමද වදයද බන්ධනයද කියන ලද අයහපත් දේ ඇති වෙයි. කිසි කලෙකත් දුගතියෙන් නොමිදෙයි.

“පින්වත් දිව්‍ය කුමාරය (නුඹගේ) පිරිවර ජනයාද, මේ මොහොතෙහි (ශොක වශයෙන්) මුළා ස්වභාව ඇතිවිය. මඩ මුසු ජලය මෙන් කැළඹුණේය. මේ නුඹේ පිරිවර ජනයාගේ හා නුඹගේ ද දොම්නස කවර කරුණකින් වීද?

“දරුවෙනි, මහරි උප වනයෙන් මේ දිව්‍ය ගන්ධයෝ හාත්පසින් හාත්පස සුවඳ හමත්. ඒ සුගන්ධයෝ මේ විමන සුවඳ ගන්වත්. එසේ වුවත් තම ආලෝකයෙන් දවල්ද රෑද අඳුර නසත්.

“අවුරුදු සියයක් ඇවෑමෙන් එක එක මහරි ඵලයාගේ කොපු පැසී නටුවෙන් ගිලිහී වැටේද, නොහොත් ගොටු බිඳීමට පැමිණ වියලේද (මට) මිනිසුන් පිළිබඳ අවුරුදු සියයක් ඉක්ම ගියේය. යම් දිනක මේ දිව්‍යාත්මයෙහි උපන්නේ වෙම්ද, (එතැන සිට) අවුරුදු සීයක් ආයු වෙයි.

“දරුවනි, මම දෙවියන් පිළිබඳ අවුරුදු පන්සියයක් මේ විමනෙහි සිට ආයු ගෙවීමෙන් හා පින් ගෙවීමෙන්ද චුත වන්නෙමි. ඒ සොවින් මුළාවූයේ වෙමි.

“යම් සත්ව කෙනෙක් මද පින් ඇතිව අල්පායුෂ්කව උපන්නාහුද ඒ සත්වයෝ මරණයට ඒකාන්තයෙන් ශොක කරන්නාහුය. එබඳු ඒ (නුඹ) අවුරුදු අනූදහසකට බොහෝ කලකට අසමාන දෙව් විමනක් ලැබ කෙසේ නම් ශොක කරන්නෙහිද?

“යම් හෙයකින් තෙපි මට අවවාද වශයෙන් කටයුතු වූ ප්‍රිය වචනයක් කීවාහුද? එය තොපට සුදුසුමය. දරුවෙනි, තෙපි මවිසින් රක්ෂාකරන ලද්දාහුය. යම් මගකින් යනු කැමති නම් ඒ මගින් නිර්භයව (සැපසේ) යව්.

“ධනය ප්‍රයෝජන කොට ඇති වස්තු ලාභය ප්‍රාර්ථනා කරන්නාවූ අපි සින්ධු සොවීර ප්‍රදෙශයට ගොස් (ඔබ විසින් කරන ලද) ඉල්ලීම පරිදි සම්පූර්ණ ත්‍යාග ඇතිව උදාරවූ සෙරිස්සක නම් උත්සවයක් කරන්නෙමු.

“සෙරිස්සක උත්සවය නොකරව්. යමක් තෙපි කීවහුද ඒ සියල්ල තොපට සිදුවන්නේය. ප්‍රාණඝාතාදි පාපකර්මයෙන් දුරු කරව්. දානාදී කුශල ධර්මයන්හි යෙදීමට ඉටා ගනිව් (මෙය සෙරිස්සක උත්සව පූජාවයි.)

“මේ සත්ව සමූහයා අතර බහුශ්‍රැතවූ සිල්වත් බවට පැමිණි සැදැහැවත් ත්‍යාගශීලීවූ සුපෙසලවූ කටයුත්තෙහි දක්ෂ සතුටු සිතැති කර්මය සිහි කරණ ඤාණාදියෙන් මෙලොව පරලොව හිත වැඩ දන්නාවූ උපාසකයෙක් ඇත්තේය.

“හෙතෙම දැන දැන බොරු නොකියන්නේය. අනුන් නැසීමට නොසිතන්නේය. හිතවතුන් වෙන් කරන (කේලාම්) බස් කීම නොකරන්නේය. මොලොක් සිලිටු වචන කියන්නේය.

“ගෞරව සහිතවූ සුවච කීකරුවූ හික්මුනු අලාමකවූ අධිශීල ශික්ෂායෙහි පිහිටි පිරිසිදු පැවතුම් ඇති ඒ මනුෂ්‍ය තෙම දැහැමින් මව්පියන් පොෂණය කරයි.

“ඒ උපාසකතෙම මව්පියන් ඇවෑමෙන් නිවණට නැමුනේ ශාසන බ්‍රහ්මචර්යායෙහි හැසිරෙන්නේද, ඒ මේ උපාසකතෙම තමා නිසා නොව මවුපියන් හේතුකොට වස්තු සොයා යයි හඟිමි.

“ඍජුවූ අවංක කපටි නොවූ ශඨ නොවූ මායා රහිතවූ ඒ උපාසකතෙම කැප ලෙසින් ජීවත්වන්නේය. එබඳු පුරුෂතෙම කෙසේ නම් දුක් ලබන්නේද නොලබන්නේය.

“වෙළඳුනි, ඒ උපාසකයා හේතුකොටගෙන තොප ඉදිරියෙහි මම පහළවීමි. (යම් හෙයකින් මම ධර්මය ගරු කරමින් රකිමින් තොපත් රකිම්ද) එහෙයින් තොපිත් ධර්මයම බලව් ධර්මයෙහිම හැසිරෙව්) ඒ උපාසකයා නැතුව (තෙපි) මෙහි (පැමිණියාහු නම්) මේ මරුකතර මංමුළාව අනාථව පිළිසරණයක් නැතිව අලුබවට පැමිණෙන්නාහුය. වැනසෙන්නාහුය.

“(අනුන්ට) අවමන් කරන්නාවූ නොහොත් පීඩා කරන්නාවූ අනිකෙකු විසින් එබඳු දෙය පහසුවෙන් කළ හැක්කේය. සත් පුරුෂයකු සමග එක්වීම ඒකාන්තයෙන් සැපයි.

“පින්වත් දෙවිය, යම් උපාසක කෙනෙකුට අනුකම්පා පිණිස නුඹ මෙහි පැමිණියෙහිද අපිත් ඔහු දකිනු කැමැත්තම්හ. හෙතෙම කවරෙක්ද කෙබඳු කර්මාන්තයන් කරයිද, නාමය කුමක්ද ඔහුගේ ගොත්‍රය කුමක්ද, යමෙකුට ඔබ ප්‍රිය වෙයිද ඔහුට ලාභයකම වෙයි.

“කරනැවෑමියෙක් වූ සම්භව නම් ඇති හිසකේ ආදිය පිහිරා අන්දම් තබන පණාව හා දැලිපිහි තලයක් නිසා ජීවත්වන්නාහු හෙතෙම උපාසකයෙක් වේද? තොපට වතාවත් කරන්නෙකැයි ඔහු දනිව්. ඒ උපාසකයා සිල් ඇති කෙනෙකි. (එහෙයින්) ඔහුට අවමන් නොකරව්.”

“දෙවතාව, නුඹ යමෙකු ගැන ගුණ කීයෙහිද (අපි) ඔහු දනිමු. හෙතෙම ගුණවතෙකැයි කියා ඔහු ගැන අපි නොදැන සිටියේ දෙවතාව නුඹගේ ගුණකීම අසා අපිද ඔහු පුදන්නෙමු.

මේ ගැලෙහි ළදරුවූද මහලුවූද නොහොත් මධ්‍යමවූද යම්කිසි මිනිස්සු වෙත්ද, ඒ සියල්ලෝම මේ දෙව් විමනට නගිත්වා. තවද ඔහුගේ කුශල විපාකය බලත්වා.”

එහිදී ඒ සියලුම වෙළෙන්දෝ මම පළමුකොට මම පළමුකොටයයි කියමින් ඒ කරනැවෑමියා ඉදිරිපත් කරගෙන ශක්‍රභවනයට මෙන් දෙව් විමනට නැංගාහුය.

“සියලුම වෙළෙන්දෝ එහිදී මම පළමුකොට මම පළමුකොටයයි උපාසක භාවය දැන්වූහ, ප්‍රාණඝාතයෙන් වැළකුණාහ. ලෙව්හි නුදුන් දෙය පැහැර ගැනීම දුරු කළහ.

“උපාසක භාවය දන්වා මත්පැන් නොබොන්නාහ. මුසවා නොකීහ. සිය බිරින්ඳ සමග සතුටුවූහ.

එහිදී ඒ හැම වෙළෙන්දෝ මම පළමුකොටය මම පළමුකොටයයි කියා උපාසක භාවය දැන්වූහ. (දෙවියා විසින්) අනුදන්නා ලද වෙළඳ සමූහයා දිව්‍යානුභාවයෙන් නැවත නැවත සතුටු වෙමින් (සුවසේ කැමති දෙසකට ගියේය.

ධන සැපයීම ප්‍රයෝජන කොට ඇති ධන ලාභ ප්‍රාර්ථනාකරන්නාවූ මේ වෙළෙන්දෝ සින්ධු සොවීර දෙශයට ගොස් අදහස් පරිදි සඵලවූ ලාභ ඇතිව උවදුරු රහිතව පැළලුප් නුවරට ආපසු ආවාහුය.

ඒ වෙළෙන්දෝ සුවපත්ව, සිය ගෙවලට ගොස් පුතුන් හා බිරින්දන් හා යුක්තව සතුටු සිතැතිව සතුටුව සොම්නස්ව පිනා ගියාහු මහත්වූ සෙරිස්සක නම් උත්සවය කළහ.

“ඒ වෙළෙන්දෝ සෙරිස්සක නම් පිරිවෙණක් මැවූහ. (කළහ) නොපෙරෙලෙණ ගුණයුත් සත්පුරුෂයන්ගේ ආශ්‍රය මෙබඳු මහත් ප්‍රායෝජන (අනුසස්) ඇත්තාහ. සම්භව නම් එකම උපාසකයා නිසා සියලුම වෙළෙඳ ජනයෝ සුවපත්වූහ.

“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්‍යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.

“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්‍ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්‍ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්‍රීහුද නටත්.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළේය..

“නපුරුකොට තබනලද මල් මාලාවක් යහපත් කොට බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සෑයෙහි තබා මහත් ආනුභාව ඇති මහත් ඍද්ධි ඇත්තෙක් වීමි. දිව්‍ය කාමයන්ගෙන් යුක්ත වූයෙමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තේ වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.