2. පුරිසවිමානං | 2. පුරිස විමානවත්ථු |
5. මහාරථවග්ගො | 5. මහාරථ වර්ගය |
1. මණ්ඩූකදෙවපුත්තවිමානවත්ථු | 1. මණ්ඩූක විමාන කථාව |
857
‘‘කො
අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, සබ්බා ඔභාසයං දිසා’’ති.
|
857
“ඍද්ධියෙන් හා යසසින් දිලියෙමින් යහපත් වර්ණයෙන් සියලු දිශා බබුළුවමින් කවරෙක් මගේ පා වඳියිද?”
|
858
‘‘මණ්ඩූකොහං පුරෙ ආසිං, උදකෙ වාරිගොචරො;
තව ධම්මං සුණන්තස්ස, අවධී වච්ඡපාලකො.
|
858
“මම පෙර ජලය ගොචර කොට ඇත්තේ දියෙහි මැඩියෙක් වීමි. ඔබගේ ධර්මය අසද්දී වස්සන් බලන්නෙක් මා මැරීය.
|
859
‘‘මුහුත්තං
ආනුභාවඤ්ච මෙ පස්ස, වණ්ණං පස්ස ජුතිඤ්ච මෙ.
|
859
“මොහොතක් සිත පහදවා ලැබූ ඍද්ධියද යසසද බලන්න. මාගේ ආනුභාවයද, වර්ණයද, ආලෝකයද බලන්න.
|
860
‘‘යෙ ච තෙ දීඝමද්ධානං, ධම්මං අස්සොසුං ගොතම;
පත්තා තෙ අචලට්ඨානං, යත්ථ ගන්ත්වා න සොචරෙ’’ති.
|
860
“ගෞතමන් වහන්ස, යම්කිසි කෙනෙක් බොහෝ කාලයක් ධර්මය ඇසුවාහු නම් යම් තැනකට ගොස් ශොක නොකරද්ද නොසෙල්වෙන ස්ථානයට පැමිණියාහුය.”
|
2. රෙවතීවිමානවත්ථු | 2. රේවතී විමාන කථාව |
861
(ධ. ප. 219 ධම්මපදෙ) ‘‘චිරප්පවාසිං පුරිසං, දූරතො සොත්ථිමාගතං;
ඤාතිමිත්තා සුහජ්ජා ච, අභිනන්දන්ති ආගතං;
|
861
“බොහෝ කාලයක් පිට පලාතක සිට සුවසේ පැමිණි පුරුෂයකු නෑයෝද, මිත්රයෝද, සහෝදරයෝද සතුටින් පිළිගනිත්ද,
|
862
(ධ. ප. 220 ධම්මපදෙ) ‘‘තථෙව
පුඤ්ඤානි පටිගණ්හන්ති, පියං ඤාතීව ආගතං.
|
862
“එසේම මෙලොවින් පරලොවට කළ පින් ඇති කෙනෙකු පැමිණි ප්රිය නෑයකු මෙන් පින් පිළිගනිත්,
|
863
(පෙ. ව. 714)‘‘උට්ඨෙහි රෙවතෙ සුපාපධම්මෙ, අපාරුතද්වාරෙ
(අපාරුභං ද්වාරං (සී. ස්යා.), අපාරුතද්වාරං (පී. ක.)) අදානසීලෙ;
නෙස්සාම තං යත්ථ ථුනන්ති දුග්ගතා, සමප්පිතා නෙරයිකා දුක්ඛෙනා’’ති.
|
863
“ඉතා පවිටු ස්වභාව ඇති දන් නොදෙන සුළු රෙවතිය, යම්හෙයකින් තිට නිරයට යාම පිණිස දොර නොවසන ලදද එහෙයින් හුන් තැනින් වහා නැඟී සිටුව දුකට පැමිණෙව නිරාදුකින් සමවෙහි නිරි සත්තු යම් නිරයක කෑ ගසත්ද එහි තී පමුණුවන්නෙමු නොහොත් දමන්නෙමු.”
|
864
ඉච්චෙව
පච්චෙකබාහාසු ගහෙත්වා රෙවතං, පක්කාමයුං දෙවගණස්ස සන්තිකෙ.
|
864
මෙසේත් කියා ලේ වන් ඇස් ඇති මහත්වූ යම දූතයන් සමාන ඒ යක්ෂයෝ දෙදෙන වෙන වෙනම අත් අල්වාගෙන දිව්ය සමූහයා වෙත රේවතිය පැමිණවූහ.
|
865
‘‘ආදිච්චවණ්ණං
කස්සෙතමාකිණ්ණජනං
|
865
සිත් කළුවූද දහසක් රැසින් දිළිසෙන හිරු විමනක් බඳු රන් දැල් වසා සිටි යහපත් හිරු මඬලක් සේ බබළන බොහෝ දෙවඟනන් ගෙන් ගැවසී ගත් අර විමන කාගේද?
|
866
‘‘නාරීගණා චන්දනසාරලිත්තා
(චන්දනසාරානුලිත්තා (ස්යා.)), උභතො විමානං උපසොභයන්ති;
තං දිස්සති සූරියසමානවණ්ණං, කො මොදති සග්ගපත්තො විමානෙ’’ති.
|
866
“සඳුන් සුවඳ විලවුන් ගල්වන ලද සිරුරු ඇති දෙවඟනෝ විමන (ඇතුලත පිටත) දෙපසින් හොබවත්. ඒ විමන හිරු මඬලක්සේ පෙනෙයි. දෙව්ලොවට පැමිණි කවරෙක් (මේ) විමනෙහි සතුටු වේද?”
|
867
‘‘බාරාණසියං නන්දියො නාමාසි, උපාසකො අමච්ඡරී දානපති වදඤ්ඤූ;
තස්සෙතමාකිණ්ණජනං විමානං, සූරියස්ස රංසීරිව ජොතමානං.
|
867
“බරණැස් නුවර මසුරු නොව දානපතිව දන් දුන්නාවූ බුද්ධාදී තුනුරුවන්හී පහන් සිතැති නන්දිය නම් උවසුවෙක් විය. ඕහට (දහසක් රැසින් දිලිසෙන) හිරු මඬලක් සේ බබළන දිව්යාංගනා සමූහයෙන් ගැවසීගත් මේ විමන (පහළ විය.)
|
868
‘‘නාරීගණා චන්දනසාරලිත්තා, උභතො විමානං උපසොභයන්ති;
තං දිස්සති සූරියසමානවණ්ණං, සො මොදති සග්ගපත්තො විමානෙ’’ති.
|
868
“සඳුන් සුවඳ විලවුන් ගල්වන ලද සිරුර ඇති දිව්යාංගනා සමූහයා විසින් දෙපස හොබවත්. එය හිරුමඬලක් සේ පෙනේ. ඒ නන්දියතෙම දෙව්ලොවට පැමිණියේ විමනෙහි සතුටු වෙයි.”
|
869
‘‘නන්දියස්සාහං භරියා, අගාරිනී සබ්බකුලස්ස ඉස්සරා;
භත්තු විමානෙ රමිස්සාමි දානහං, න පත්ථයෙ නිරයං දස්සනායා’’ති.
|
869
“මම ඒ නන්දියාගේ බිරින්ද වීමි. ගෙයි සිටියාවීමි. ඔහුගේ සියලු වස්තුවට ස්වාමි දුවක් වීමි. දැනුදු ස්වාමියාගේ විමනෙහි සිත් අලවමි. (ඒ) නරකය දැකීමටවත් නොපතමි.”
|
870
‘‘එසො තෙ නිරයො සුපාපධම්මෙ, පුඤ්ඤං
න හි මච්ඡරී රොසකො පාපධම්මො, සග්ගූපගානං ලභති සහබ්යත’’න්ති.
|
870
“ඉතා ලාමක ස්වභාවය ඇති රේවතිය මේ තීගේ නිරයයි. තී විසින් මිනිස් ලොවදී පින්කම් නොකරණ ලද්දේය. තී වැනි මසුරු මලයෙන් යුත් අනුන්ට ක්රොධ උපදවන ලාමක ස්වභාව ඇත්තේ දෙවියන්ගේ සහභාවය නොලබයි.
|
871
‘‘කිං
දුග්ගන්ධං කිමිදං මීළ්හං, කිමෙතං උපවායතී’’ති.
|
871
“මලමුත්රවලින් හා මහත් පණුවන්ගෙන් ගැවසීගත් දුගඳ හමන මේ අසූචි වැළකීම දක්නා ලැබේද මෙසේ දුගඳ හමන අශුචි වළ කුමක්ද?”
|
872
‘‘එස සංසවකො නාම, ගම්භීරො සතපොරිසො;
යත්ථ වස්සසහස්සානි, තුවං පච්චසි රෙවතෙ’’ති.
|
872
“මේ සංසවක නම් නරකය වෙයි. සියක් පුරුෂ ප්රමාණ ගැඹුරුය, යම් නරකයක අවුරුදු දහසක් ආයුෂ නම් එහි රේවතිය (නුඹ) පැසෙන්නේය.
|
873
‘‘කිං
කෙන සංසවකො ලද්ධො, ගම්භීරො සතපොරිසො’’ති.
|
873
“කයින් හා වචනයෙන්ද, මනසින්ද, කිනම් අකුශලයක් මවිසින් කරන ලද්දේද, සියක් පුරුෂ ප්රමාණවූ සංසවක නම් අශුචි නරකය කවර අකුශලයක් හේතුකොට ගෙන මවිසින ලබන ලද්දේද,
|
874
‘‘සමණෙ බ්රාහ්මණෙ චාපි, අඤ්ඤෙ වාපි වනිබ්බකෙ
(වණිබ්බකෙ (ස්යා. ක.));
මුසාවාදෙන වඤ්චෙසි, තං පාපං පකතං තයා.
|
874
“මහණුන්ද, බමුණන්ද, අන් යදියන්ද මුසාවාදයෙන් වංචා කෙළෙහිය. පාපය තා විසින් කරණලදී.
|
875
‘‘තෙන සංසවකො ලද්ධො, ගම්භීරො සතපොරිසො;
තත්ථ වස්සසහස්සානි, තුවං පච්චසි රෙවතෙ.
|
875
“රේවතිය, ඒ අකුශල හේතුවෙන් සියක්පුරුෂ ප්රමාණ ගැඹුරුවූ සංසවක නම් ගූථ නිරය (තී විසින්) ලබනලදී. තී එහි අවුරුදු දාහක් පැසෙන්නෙහිය.
|
876
‘‘හත්ථෙපි ඡින්දන්ති අථොපි පාදෙ, කණ්ණෙපි ඡින්දන්ති අථොපි නාසං;
අථොපි කාකොළගණා සමෙච්ච, සඞ්ගම්ම ඛාදන්ති විඵන්දමාන’’න්ති.
|
876
“(තිගේ) අත්ද කපත්, පාද කපත්, කන්ද කපත්, නාසයද කපත්, තවත් කවුඩු රැළ එක්රැස්ව පෙරළෙමින් කති.
|
877
‘‘සාධු ඛො මං පටිනෙථ, කාහාමි කුසලං බහුං;
දානෙන සමචරියාය, සංයමෙන දමෙන ච;
යං කත්වා සුඛිතා හොන්ති, න ච පච්ඡානුතප්පරෙ’’ති.
|
877
“සත්වයෝ යම් කුශලයක්කොට සුවපත් වෙත්ද, පසුතැවිලි නොවෙත්ද, එබඳු දන් දීමෙන් ද සම හැසිරීමෙන් ද හික්මීමෙන් ද, ඉන්ද්රිය දමනයෙන් ද, බොහෝ කුසල් කරන්නෙමි. මා (මිනිස් ලොවට) පමුණුවන්නාහුනම් මැනවි”
|
878
‘‘පුරෙ
සයං කතානං කම්මානං, විපාකං අනුභොස්සසී’’ති.
|
878
“තී පෙර (කුසල් නොකොට) ප්රමාදව දැන් (කුමක් පිණිස) හඬයිද තමන් කළ අකුශල කර්ම විපාකය (තීම) විඳින්නෙහිය.
|
879
‘‘කො
‘නික්ඛිත්තදණ්ඩෙසු දදාථ දානං, අච්ඡාදනං සෙය්ය
(සයන (සී.)) මථන්නපානං;
නහි මච්ඡරී රොසකො පාපධම්මො, සග්ගූපගානං ලභති සහබ්යතං’.
|
879
“මෙසේ මා විසින් විචාරන ලද්දාවූ කවරෙක් දෙව් ලොවින් මිනිස් ලොවට ගොස් බහා තබනලද දඬු ඇති ගුණවතුන් කෙරෙහි දන්දෙව, වස්ත්ර සෙනසුන් ආහාර පාන වර්ග දන් දෙවයි කියන්නේද, (තී වැනි) මසුරු ස්වභාව ඇති අනුන්ට ද්වේෂ කරණසුලු ලාමක ස්වභාව ඇති පුද්ගලයා දෙවියන්ගේ සහභාවය නොලබායයි කියන්නේද?
|
880
‘‘සාහං නූන ඉතො ගන්ත්වා, යොනිං ලද්ධාන මානුසිං;
වදඤ්ඤූ සීලසම්පන්නා, කාහාමි කුසලං බහුං;
දානෙන සමචරියාය, සංයමෙන දමෙන ච.
|
880
“ඒ මම මෙතනින් මිදීගොස් මිනිසත්බව ලබාගෙන යදියන් බස් දන්නාසුලුව සීලයෙන් යුක්තව දන්දීමෙන්ද මනා පැවැත්මෙන්ද සීල සංයමයෙන් හා ඉන්ද්රිය දමනයෙන්ද යුක්තව ඒකාන්තයෙන් බොහෝ පින් කරන්නෙමි.
|
881
‘‘ආරාමානි
පපඤ්ච උදපානඤ්ච, විප්පසන්නෙන චෙතසා.
|
881
“පුෂ්පාරාම ඵලාරාමයන් රොපනය කරන්නෙමි. යා නොහැකි තන්හි ඒදඬු, පාලම් දමන්නෙමි. පිරිසිදු සිතින් ළිං පැන් පොකුණු ආදිය කරවන්නෙමි.
|
882
‘‘චාතුද්දසිං පඤ්චදසිං, යා ච පක්ඛස්ස අට්ඨමී;
පාටිහාරියපක්ඛඤ්ච, අට්ඨඞ්ගසුසමාගතං.
|
882
“පක්ෂය සම්බන්ධ යම් අටවකක් වී නම් එදා ද තුදුස්වකද පසළොස්වකද වස් කාලයෙහිද අෂ්ටාංගයෙන් යුක්ත
|
883
‘‘උපොසථං උපවසිස්සං, සදා සීලෙසු සංවුතා;
න ච දානෙ පමජ්ජිස්සං, සාමං දිට්ඨමිදං මයා’’ති;
|
883
“උපොසථ සීලය සමාදන් වන්නෙමි. නිත්ය පංචශීලයෙහි හික්මෙන්නෙමි (පිහිටන්නෙමි) මා විසින් මේ අපාදුක තමන්ම දක්නා ලදී. දන්දීමෙහි පහ නොවන්නෙමි.”
|
884
ඉච්චෙවං විප්පලපන්තිං, ඵන්දමානං තතො තතො;
ඛිපිංසු නිරයෙ ඝොරෙ, උද්ධපාදං අවංසිරං.
|
884
මෙසේ ඔබමොබ පෙරළෙමින් විලාප කියමින් හඬන රේවතිය පා උඩුකුරුව හිස යටිකුරුව සිටිනසේ සංසවක නම් ගූථ නරකයෙහි හෙලුහ.
|
885
‘‘අහං පුරෙ මච්ඡරිනී අහොසිං, පරිභාසිකා
විතථෙන ච සාමිකං වඤ්චයිත්වා, පච්චාමහං නිරයෙ ඝොරරූපෙ’’ති.
|
885
“මම පෙර (මිනිස් ලොවදී) තදමසුරු තැනැත්තියක්ද මහණ බමුණන්ට පරිභව කරන්නියක්ද වීමි. බොරුවෙන් හිමියා වඤ්චාකොට (දැන්) මම දරුණු ස්වභාව ඇති සංසවක නම් ගූථ නරකයෙහි පැසෙමි.”
|
3. ඡත්තමාණවකවිමානවත්ථු | 3. ඡත්ත මානවක විමාන කථාව |
886
‘‘යෙ
පාරගතො බලවීරියසමඞ්ගී
(බලවීරසමඞ්ගී (ක.)), තං සුගතං සරණත්ථමුපෙහි.
|
886
“මනුෂ්යයන් අතරෙහි යම් කෙනෙක් කියන්නවුන්ට ශ්රේෂ්ඨද කරනලද වැඩ ඇති ශාක්ය මුනීවූ භාග්යවතුන් වහන්සේ බලයෙන් හා වීර්යයෙන් යුක්ත වූයේ පරතෙරට ගියේ වේද ඒ ඒ සුගතයන් වහන්සේ පිහිට කොට ගනුව.
|
887
‘‘රාගවිරාගමනෙජමසොකං, ධම්මමසඞ්ඛතමප්පටිකූලං;
මධුරමිමං පගුණං සුවිභත්තං, ධම්මමිමං සරණත්ථමුපෙහි.
|
887
“රාගයෙන් වෙන්වූ තෘෂ්ණා රහිත ශොක නැති, (ප්රත්යයන්) රැස් නොකරන ලද, ප්රිය භාවය කරන, මිහිරිවූ ප්රගුණවූ, යහපත් කොට බෙදන ලද යම් ලොකොත්තර ධර්මයක්වේද, මේ ධර්මය පිහිට කොට ගනුව,
|
888
‘‘යත්ථ
අට්ඨ ච පුග්ගලධම්මදසා තෙ, සඞ්ඝමිමං සරණත්ථමුපෙහි.
|
888
“යම් තැනෙක්හි දෙනලද්ද මහත් ඵලයයි කීවාහුද, පිරිසිදු පුරුෂ යුග සතරෙක්හිවූ ඔව්හු පුද්ගලයන් වශයෙන් අට දෙනෙක්වූ මේ සංඝයා පිහිට වශයෙන් ගනුව,
|
889
‘‘න
යථා අතුලමිදං මහප්පභාසං, කො
|
889
“අහසෙහි සූර්යයා එසේ නොබබළාද, සඳද නොබබළාද, පුසේ නැකත්තරුවද නොබබළාද යම්සේවූ, අසමාන මහත් ආලෝකයවූ, තවුතිසා දෙව්ලොවින් පොළොවට පැමිණි නුඹ කවරෙක්ද?
|
890
‘‘ඡින්දති
රත්තිමපි යථා දිවං කරොති, පරිසුද්ධං විමලං සුභං විමානං.
|
890
“පිරිසිදුවූ නිර්මලවූ යහපත්වූ විමානය සූර්යයාගේ රැස් යටපත් කරයි. විසි යොදුනකට වඩා ආලෝකය වේ. රාත්රියෙහිද දවාලක් මෙන් කරයි.
|
891
‘‘බහුපදුමවිචිත්රපුණ්ඩරීකං, වොකිණ්ණං කුසුමෙහි නෙකචිත්තං;
අරජවිරජහෙමජාලඡන්නං, ආකාසෙ තපති යථාපි සූරියො.
|
891
“බොහෝ පියුම්, විසිතුරු මහනෙල්, ආදී නොයෙක් අලංකාර මලින් ගැවසුණ, රජස් නැති පිරිසිදු රන් දැලින් ගැවසුණ අහසෙහි සූර්යයා සේ බබළයි.
|
892
‘‘රත්තම්බරපීතවසසාහි, අගරුපියඞ්ගුචන්දනුස්සදාහි;
කඤ්චනතනුසන්නිභත්තචාහි, පරිපූරං ගගනංව තාරකාහි.
|
892
“රතු කහ වස්ත්රවලින් යුක්තවූ අගිල් පුවඟු සඳුන් රාශිවලින් පිරුණු රන් ශරීරයක් වැනි සිවියෙන් තාරකාවන්ගෙන් පිරුණු අහස මෙනි.
|
893
‘‘නරනාරියො
(නරනාරී (ක.), නාරියො (?)) බහුකෙත්ථනෙකවණ්ණා, කුසුමවිභූසිතාභරණෙත්ථ සුමනා;
අනිලපමුඤ්චිතා පවන්ති
(පවායන්ති (ක.)) සුරභිං, තපනියවිතතා සුවණ්ණඡන්නා
(සුවණ්ණච්ඡාදනා (සී.)).
|
893
“නොයෙක් වර්ණයෙන් යුත් ස්ත්රී පුරුෂයෝ මෙහි බොහෝ වෙත්. මෙහි මලින් අලංකාරවූ ආභරණ ඇත්තාහ. මල් වාතයෙන් මුදන ලදුව සුවඳ වහනය කරත්. ආලෝක පතුරුවන රන් වස්ත්රය.
|
894
‘‘කිස්ස සංයමස්ස
(සමදමස්ස (සී.)) අයං විපාකො, කෙනාසි කම්මඵලෙනිධූපපන්නො;
යථා
|
894
“කිනම් කෙලෙස් සංයමයක ඉන්ද්රිය දමනයක මේ විපාකයද, කිනම් කර්ම ඵලයකින් මෙහි උපන්නේද, තා විසින් මේ විමානය යම්සේ ලබන ලදද එහෙයින් දැන් විචාරණ ලද මට වචනයක් පාසා කියනු මැනව”
|
895
‘‘සයමිධ
(යමිධ (සී. ස්යා. පී.)) පථෙ සමෙච්ච මාණවෙන, සත්ථානුසාසි අනුකම්පමානො;
තව රතනවරස්ස ධම්මං සුත්වා, කරිස්සාමීති ච බ්රවිත්ථ ඡත්තො.
|
895
“ශාස්තෲන් වහන්සේ මේ මාර්ගයෙහි මාණවකයකු හමුවී අනුකම්පාවෙන් යමක් අනුශාසනා කළේද, ශ්රේෂ්ඨ රත්නයවූ ඔබවහන්සේගේ ධර්මය අසා ඡත්තතෙම එය පිළිගන්නෙමැයි” කියේය.
|
896
‘‘ජිනවරපවරං
නොති පඨමං අවොචහං
(අවොචාහං (සී. ස්යා. ක.)) භන්තෙ, පච්ඡා තෙ වචනං තථෙවකාසිං.
|
896
“ශ්රේෂ්ඨවූ උතුම් ජිනයන් වහන්සේ පිහිට කොට යම් ධර්මයද එසේම භික්ෂු සංඝයාද පිහිට කොට යමි. පළමුව, ස්වාමීනි, මම සරණ නොගිය කෙනෙක්මි. පසුව ඔබගේ වචනය එසේම කෙළෙමි.
|
897
‘‘මා ච පාණවධං විවිධං චරස්සු අසුචිං,
න හි පාණෙසු අසඤ්ඤතං අවණ්ණයිංසු සප්පඤ්ඤා;
නොති පඨමං අවොචහං භන්තෙ,
පච්ඡා තෙ වචනං තථෙවකාසිං.
|
897
“අපවිත්රවූ නානාප්රකාර ප්රාණඝාතයෙහි නොහැසිරෙව. ඤාණවන්තයෝ සතුන් කෙරෙහි අසංවරය වර්ණනා නොකළාහුය. ස්වාමීනි මම පළමුව වෙන්වී නොසිටියෙමි. පසුව, නුඹවහන්සේගේ වචනය එසේම කෙළෙමි.
|
898
‘‘මා
නොති පඨමං අවොචහං භන්තෙ, පච්ඡා වචනං තථෙවකාසිං.
|
898
“අනුන් විසින් රකින ලද නුදුන් දෙය ගතයුතු කොට නොසිතීය. ස්වාමීනි, මම පළමුව ඉන් වෙන් නොව සිටියෙමි. පසුව ඔබවහන්සේගේ වචනය එසේම පිළිපැද්දෙමි.
|
899
‘‘මා ච පරජනස්ස රක්ඛිතායො, පරභරියා අගමා අනරියමෙතං;
නොති පඨමං අවොචහං භන්තෙ, පච්ඡා තෙ වචනං තථෙවකාසිං;
|
899
“අනුන් විසින් රක්නා ලද අනුන්ගේ භාර්යාවන් වෙත නොයන්නේය එසේයාම ආර්ය (උතුම්) නොවන්නකි. ස්වාමීනි පළමුව මම ඉන් වෙන් නොවී සිටියෙමි. පසුව නුඹවහන්සේගේ වචන එසේම කෙළෙමි.
|
900
‘‘මා ච විතථං අඤ්ඤථා අභාණි,
න
නොති පඨමං අවොචහං භන්තෙ, පච්ඡා තෙ වචනං තථෙවකාසිං.
|
900
“අන් පරිද්දෙකින් බොරු නොකියව. නුවණැත්තෝ බොරු කීම වර්ණනා නොකළ හුය. ස්වාමීනි මම පළමුව ඉන් වෙන් නොවී සිටියෙමි. පසුව ඔබවහන්සේගේ වචනය එසේම කෙළෙමි.
|
901
‘‘යෙන ච පුරිසස්ස අපෙති සඤ්ඤා, තං මජ්ජං පරිවජ්ජයස්සු සබ්බං;
නොති පඨමං අවොචහං භන්තෙ, පච්ඡා තෙ වචනං තථෙවකාසිං.
|
901
“යමකින් පුරුෂයාගේ සිහිය පහවේද, ඒ සියලු මත්වන දෙය දුරුකළ යුතුය. ස්වාමීනි, මම පළමුව ඉන් නොවැළැක්කෙමි. පසුව නුඹවහන්සේගේ වචනය එසේම කෙළෙමි.
|
902
‘‘ස්වාහං ඉධ පඤ්ච සික්ඛා කරිත්වා, පටිපජ්ජිත්වා තථාගතස්ස ධම්මෙ;
ද්වෙපථමගමාසිං චොරමජ්ඣෙ, තෙ මං තත්ථ වධිංසු භොගහෙතු.
|
902
“ඒ මම මෙහි පන්සිල් රැක තථාගතයන් වහන්සේගේ ධර්මයෙහි පිළිපැද සොරු යන මග හන්දියකට පැමිණියෙමි. වස්තුව නිසා ඔව්හු මා මැරූහ.
|
903
‘‘එත්තකමිදං
තෙන සුචරිතෙන කම්මුනාහං
(කම්මනාහං (සී.)), උප්පන්නො
(උපපන්නො (බහූසු)) තිදිවෙසු කාමකාමී.
|
903
“පින මෙපමණක්ම සිහි කරමි. ඉන්පසු මාගේ අන් පිනක් නොපෙනේ. ඒ සුචරිත කර්මයෙන් මම කැමති දේ කැමැත්තේ තවුතිසා දෙව්ලොව උපන්නෙමි.
|
904
‘‘පස්ස ඛණමුහුත්තසඤ්ඤමස්ස, අනුධම්මප්පටිපත්තියා විපාකං;
ජලමිව යසසා සමෙක්ඛමානා, බහුකා මං පිහයන්ති හීනකම්මා.
|
904
“ක්ෂණයක් මොහොතක්, සංවර වූවහුගේ ධර්මය අනුව පිළිපැදීමෙහි විපාකය බලව, යසසින් බලනු ලබන්නී දිලිසෙන්නා මෙනි. ලාමක කර්ම ඇති බොහෝදෙනා මට ප්රසංසා කරත්.
|
905
‘‘පස්ස කතිපයාය දෙසනාය, සුගතිඤ්චම්හි
යෙ ච තෙ සතතං සුණන්ති ධම්මං, මඤ්ඤෙ තෙ අමතං ඵුසන්ති ඛෙමං.
|
905
“දේශනා ස්වල්පයකින් සුගතියට ගියේ වෙමි. සැපයටද පැමිණියේ වෙමි. යම් කෙනෙක් නිතර ධර්මය අසයිද ඔවුහු නිර්භය අමෘතය ස්පර්ශ කෙරේයයි හඟිමි.
|
906
‘‘අප්පම්පි කතං මහාවිපාකං, විපුලං හොති
(විපුලඵලං (ක.)) තථාගතස්ස ධම්මෙ;
පස්ස කතපුඤ්ඤතාය ඡත්තො, ඔභාසෙති පථවිං යථාපි සූරියො.
|
906
“තථාගතයන් වහන්සේගේ ධර්මය පරිදි ස්වල්ප යහපතක් කරන ලද්දේද මහා විපාක ඇතිවේ. ඡත්ර තෙමේ කළ පින් ඇති බැවින් සූර්යයා මෙන් පෘථිවිය බබුළුවයි බලව.
|
907
‘‘කිමිදං කුසලං කිමාචරෙම, ඉච්චෙකෙ හි සමෙච්ච මන්තයන්ති;
තෙ මයං පුනරෙව
(පුනපි (?)) ලද්ධ මානුසත්තං, පටිපන්නා විහරෙමු සීලවන්තො.
|
907
“කුසල් නම් කුමක්ද, කුමක හැසිරෙමුද, මෙසේ ඇතැම් අය විසින් රැස්ව මන්ත්රණය කරත්. ඒ අපි නැවතද මිනිසත් බව ලැබූයේ පිළිපන්නාහු සිල් ඇත්තෝව වාසය කරමු.
|
908
‘‘බහුකාරො
ස්වාහං උපගතොම්හි සච්චනාමං, අනුකම්පස්සු පුනපි සුණෙමු
(සුණොම (සී.), සුණොමි (ස්යා.)) ධම්මං.
|
908
“ශාස්තෲන් වහන්සේ බොහෝ උපකාරය. මට අනුකම්පා කරන්නෙකු වෙත කලින්ම මෙසේ මාගේ සිහිය පිහිටවීමි. ඒ මම සත්ය නම් ඇත්තහු කරා ගියෙමි. නැවතද අනුකම්පා කරනු මැනව. ධර්මය අසමි.
|
909
‘‘යෙ
න ච තෙ පුනමුපෙන්ති ගබ්භසෙය්යං, පරිනිබ්බානගතා හි සීතිභූතා’’ති.
|
909
“යම් කෙනෙක් කාම රාගය දුරු කරත්ද, අනුශය සහිත භව රාගයද මෝහයද අත්හැර ඔව්හු නැවත මවුගැබක විසීමට නොපැමිණෙත්. සිහිල්ව පිරිනිවන් පෑවාහුය.
|
4. කක්කටකරසදායකවිමානවත්ථු | 4. කක්කට විමාන කථාව |
910
‘‘උච්චමිදං
කූටාගාරා සත්තසතා උළාරා, වෙළුරියථම්භා රුචකත්ථතා
(රුචිරත්ථතා (ස්යා. ක.) 646 ගාථායං ‘‘රුචකුපකිණ්ණං’’ති පදස්ස සංවණ්ණනා පස්සිතබ්බා) සුභා.
|
910
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
911
‘‘තත්ථච්ඡසි
දිබ්බා රසා කාමගුණෙත්ථ පඤ්ච, නාරියො ච නච්චන්ති සුවණ්ණඡන්නා.
|
911
“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්රීහුද නටත්.
|
912
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;
උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.
|
912
“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”
|
913
‘‘පුච්ඡාමි තං දෙව මහානුභාව, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
913
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
914
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතො;
පඤ්හං පුට්ඨො වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
914
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය..
|
915
‘‘සතිසමුප්පාදකරො
නිට්ඨිතො ජාතරූපස්ස, සොභති දසපාදකො.
|
915
“රනින් නිමියාවූ පා දහයක් ඇති දොරටුවේ සිටි කකුළුතෙම මා පෙර කළ කුශලය සිහි කරවන්නේය.
|
916
‘‘තෙන
උප්පජ්ජන්ති
|
916
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
|
917
‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතො යමකාසි පුඤ්ඤං;
තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
917
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
5. ද්වාරපාලවිමානවත්ථු | 5. ද්වාරපාල විමාන කථාව |
918
‘‘උච්චමිදං
කූටාගාරා සත්තසතා උළාරා, වෙළුරියථම්භා රුචකත්ථතා සුභා.
|
918
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
919
‘‘තත්ථච්ඡසි පිවසි ඛාදසි ච, දිබ්බා ච වීණා පවදන්ති වග්ගුං;
දිබ්බා රසා කාමගුණෙත්ථ පඤ්ච, නාරියො ච නච්චන්ති සුවණ්ණඡන්නා.
|
919
“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්රීහුද නටත්.
|
920
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....
|
920
“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
922
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතො;
පඤ්හං පුට්ඨො වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
922
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
923
‘‘දිබ්බං මමං වස්සසහස්සමායු, වාචාභිගීතං මනසා පවත්තිතං;
එත්තාවතා ඨස්සති පුඤ්ඤකම්මො, දිබ්බෙහි කාමෙහි සමඞ්ගිභූතො.
|
923
“මාගේ ආයුෂ දිව්ය වර්ෂ දහසකි. වචනයෙන් හා සිතින් පවත්වන ලද පුණ්ය කර්මය ඇත්තෙම් දිව්ය කාමයන්ගෙන් යුක්තව සිටිමි.
|
924
‘‘තෙන
|
924
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
6. පඨමකරණීයවිමානවත්ථු | 6. කරණීය විමාන කථාව |
926
‘‘උච්චමිදං මණිථූණං විමානං, සමන්තතො ද්වාදස යොජනානි;
කූටාගාරා සත්තසතා උළාරා, වෙළුරියථම්භා රුචකත්ථතා සුභා.
|
926
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
927
‘‘තත්ථච්ඡසි
දිබ්බා රසා කාමගුණෙත්ථ පඤ්ච, නාරියො ච නච්චන්ති සුවණ්ණඡන්නා.
|
927
“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්රීහුද නටත්.
|
928
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....
වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
928
“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
930
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ....යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
930
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
931
‘‘කරණීයානි පුඤ්ඤානි, පණ්ඩිතෙන විජානතා;
සම්මග්ගතෙසු බුද්ධෙසු, යත්ථ දින්නං මහප්ඵලං.
|
931
“යම් තැනෙක්හි දෙන ලද්ද, මහත් ඵලවේද, දන්නාවූ පණ්ඩිතයා විසින් මනාව පිළිපන් බුදුරජාණන් වහන්සේ කෙරෙහි කෙරෙහි පින් කටයුතුය.
|
932
‘‘අත්ථාය වත මෙ බුද්ධො, අරඤ්ඤා ගාමමාගතො;
තත්ථ
|
932
“බුදුරජතෙම ඒකාන්තයෙන් මට අනුකම්පා පිණිස අරණ්යයේ සිට ගමට වැඩිසේක. එහි සිත පහදවාගෙන තව්තිසා දෙව්ලොව උපන්නෙමි.
|
933
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
933
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
7. දුතියකරණීයවිමානවත්ථු | 7. දෙවෙනි කරණීය විමාන කථාව |
935
‘‘උච්චමිදං
කූටාගාරා සත්තසතා උළාරා, වෙළුරියථම්භා රුචකත්ථතා සුභා.
|
935
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
936
‘‘තත්ථච්ඡසි පිවසි ඛාදසි ච, දිබ්බා ච වීණා පවදන්ති වග්ගුං;
දිබ්බා රසා කාමගුණෙත්ථ පඤ්ච, නාරියො ච නච්චන්ති සුවණ්ණඡන්නා.
|
936
“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්රීහුද නටත්.
|
937
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
937
“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
939
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
939
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
940
‘‘කරණීයානි පුඤ්ඤානි, පණ්ඩිතෙන විජානතා;
සම්මග්ගතෙසු භික්ඛූසු, යත්ථ දින්නං මහප්ඵලං.
|
940
“යම් තැනෙක්හි දෙන ලද්ද, මහත් ඵලවේද, දන්නාවූ පණ්ඩිතයා විසින් මනාව පිළිපන් භික්ෂූන් කෙරෙහි කෙරෙහි පින් කටයුතුය.
|
941
‘‘අත්ථාය වත මෙ භික්ඛු, අරඤ්ඤා ගාමමාගතො;
තත්ථ චිත්තං පසාදෙත්වා, තාවතිංසූපගො අහං.
|
941
“මහණ තෙමේ ඒකාන්තයෙන් මට අනුකම්පා පිණිස අරණ්යයේ සිට ගමට වැඩිසේක. එහි සිත පහදවාගෙන තව්තිසා දෙව්ලොව උපන්නෙමි.
|
942
‘‘තෙන
වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
942
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
8. පඨමසූචිවිමානවත්ථු | 8. සූචි විමාන කථාව |
944
‘‘උච්චමිදං
කූටාගාරා සත්තසතා උළාරා, වෙළුරියථම්භා රුචකත්ථතා සුභා.
|
944
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
945
‘‘තත්ථච්ඡසි
දිබ්බා රසා කාමගුණෙත්ථ පඤ්ච, නාරියො ච නච්චන්ති සුවණ්ණඡන්නා.
|
945
“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්රීහුද නටත්.
|
946
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
946
“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
948
සො
|
948
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය..
|
949
‘‘යං දදාති න තං හොති,
යඤ්චෙව දජ්ජා තඤ්චෙව සෙය්යො;
සූචි දින්නා සූචිමෙව සෙය්යො.
|
949
“යමක් දේද, එය නොවේ. අවශ්ය දෙය දෙන ලද්දේ එයම ශ්රේෂ්ඨය, ඉදිකටුවක් දෙන ලද්දේ ඉදිකටුවම ශ්රේෂ්ඨය.
|
950
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
950
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
9. දුතියසූචිවිමානවත්ථු | 9. දෙවෙනි සූචි විමාන කථාව |
952
‘‘උච්චමිදං මණිථූණං විමානං, සමන්තතො ද්වාදස යොජනානි;
කූටාගාරා සත්තසතා උළාරා, වෙළුරියථම්භා රුචකත්ථතා සුභා.
|
952
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
953
‘‘තත්ථච්ඡසි පිවසි ඛාදසි ච, දිබ්බා ච වීණා පවදන්ති වග්ගුං;
දිබ්බා රසා කාමගුණෙත්ථ පඤ්ච, නාරියො ච නච්චන්ති සුවණ්ණඡන්නා.
|
953
“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්රීහුද නටත්.
|
954
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො
|
954
“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
956
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
956
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය..
|
957
‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතො,පුරිමජාතියා මනුස්සලොකෙ.
|
957
“මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්ය ලෝකයෙහි මනුෂ්යයෙක්වූයේ
|
958
‘‘අද්දසං
තස්ස අදාසහං සූචිං, පසන්නො සෙහි පාණිභි.
|
958
“අතිශයින් ප්රසන්නවූ අවුල් නොවූ, කෙලෙස් රජස් නැති භික්ෂුවක් දුටිමි. උන්වන්සේට පැහැදුණේ ස්වකීය අත්වලින් හිදිකටුවක් දුනිමි.
|
959
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
959
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
10. පඨමනාගවිමානවත්ථු | 10. පළමුවෙනි නාග විමාන කථාව |
961
‘‘සුසුක්කඛන්ධං
අභිරුය්හ ගජවරං
(ගජං වරං (ස්යා.)) සුකප්පිතං, ඉධාගමා වෙහායසං අන්තලික්ඛෙ.
|
961
“ඉතා සුදු කඳක් ඇති මහත්වූ දික්වූ දළ ඇති, ශක්තිමත් මහත් වේගයක් ඇති, ඇතෙකු පිට නැඟී යහපත්කොට සරසනලද, ශ්රේෂ්ඨ ඇතෙකු පිට නැඟී අහසින් මෙහි පැමිණියේය.
|
962
‘‘නාගස්ස දන්තෙසු දුවෙසු නිම්මිතා, අච්ඡොදකා පදුමිනියො සුඵුල්ලා;
පදුමෙසු ච තුරියගණා පවජ්ජරෙ, ඉමා ච නච්චන්ති මනොහරායො.
|
962
“ඇතාගේ දළදෙකෙහි මවනලද මනාව පිපුණු පිරිසිදු ජලය ඇති නෙළුම් විල් වෙත්. පද්මයන්හිද තූර්යවාද කරන්නියෝ පලාගෙන මතුවෙත්. මනහරවූ මොව්හුද නටත්.
|
963
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවො, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
963
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
964
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතො;
පඤ්හං පුට්ඨො වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
964
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය..
|
965
‘‘අට්ඨෙව මුත්තපුප්ඵානි, කස්සපස්ස මහෙසිනො
(භගවතො (ස්යා. ක.));
ථූපස්මිං අභිරොපෙසිං, පසන්නො සෙහි පාණිභි.
|
965
“වැටුණු මල් අටක් කාශ්යප සර්වඥයන් වහන්සේගේ චෛත්යයෙහි මගේ අතින් පූජා කෙළෙමි.
|
966
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
966
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
11. දුතියනාගවිමානවත්ථු | 11. දෙවෙනි නාග විමාන කථාව |
968
‘‘මහන්තං
වනා වනං අනුපරියාසි, නාරීගණපුරක්ඛතො;
ඔභාසෙන්තො දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.
|
968
“සියල්ලෙන් සුදුවූ උතුම් හස්තියෙකුවූ මහත් ඇතෙකු පිට නැඟී ස්ත්රී සමූහයා විසින් පෙරටු කරණ ලද්දේ මහා වනයෙහි කැරකෙයි. සියලු දිශාවන් දවහත් තරුව මෙන් බබුළුවයි.
|
969
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
969
“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
971
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො, වඞ්ගීසෙනෙව පුච්ඡිතො;
පඤ්හං පුට්ඨො වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
971
“සතුටුවූ ඒ දිව්යපුත්ර තෙම වංගීස තෙරුන් වහන්සේ විචාරන ලද්දේ ප්රශ්න කරණ ලද්දේවේ. ප්රතිඵලය යම් කර්මයකද එය ප්රකාශ කළේය.
|
972
‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතො, උපාසකො චක්ඛුමතො අහොසිං;
පාණාතිපාතා විරතො අහොසිං, ලොකෙ අදින්නං පරිවජ්ජයිස්සං.
|
972
“මම මනුෂ්ය ලෝකයෙහි නියම මනුෂ්යයෙක් වූයේ ඇස ඇත්තහුගේ උපාසකයෙක්වීමි. සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වූයෙමි. ලෝකයෙහි නුදුන්දේ දුරු කෙළෙමි.
|
973
‘‘අමජ්ජපො
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තො, සක්කච්ච දානං විපුලං අදාසිං.
|
973
“මද්යාපාන නොකළෙමි. බොරුද නොකියමි. ස්වකීය භාර්යාව සමග සතුටුවූවෙක් වීමි. පැහැදුණු සිතින් ආහාරද පානද සහිත සකස් කොට මහත් දානයක් දුනිමි.
|
974
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
974
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
12. තතියනාගවිමානවත්ථු | 12. තුන්වෙනි නාග විමාන කථාව |
976
‘‘කො
තුරියතාළිතනිග්ඝොසො, අන්තලික්ඛෙ මහීයති.
|
976
එම්බා දිව්ය පුත්රය, සර්වාංග සුදුවූ ඇත් වාහනයක නැඟී (පංචාංගික) තූර්යවාදනයෙන්වූ ඝොෂා පවත්වමින් අහසෙහි බබළයි. තෙපි කවරෙක්ද?
|
977
‘‘දෙවතා නුසි ගන්ධබ්බො, අදු
(ආදු (සී. ස්යා.)) සක්කො පුරින්දදො;
අජානන්තා තං පුච්ඡාම, කථං ජානෙමු තං මය’’න්ති.
|
977
“දෙවතාවෙක්ද, ගාන්ධර්වයෙක්ද නොහොත් පෙර දන් දුන් ශක්රයාද නොහඳුනන බැවින් විචාරමු. අපි ඔබ කෙසේ දකිමුද?”
|
978
‘‘නම්හි
සුධම්මා නාම යෙ දෙවා, තෙසං අඤ්ඤතරො අහ’’න්ති.
|
978
“මම දෙවියෙක් නොවෙමි. ගාන්ධර්වයෙක් නොවෙමි. පුරින්දද නම් ශක්රයාද නොවෙමි. සුධර්මා නම් යම් දෙවිකෙනෙක් ඇද්ද? ඔවුන්ගෙන් එක්තරා කෙනෙක් වෙමි.”
|
979
‘‘පුච්ඡාම දෙවං සුධම්මං
(දෙව සුධම්ම (ස්යා.), දෙව සුධම්මං (ක.)), පුථුං කත්වාන අඤ්ජලිං;
කිං කත්වා මානුසෙ කම්මං, සුධම්මං උපපජ්ජතී’’ති.
|
979
“ඇඳිලි දැඩිකොට සුධර්ම නම් දිව්යපුත්රයන් විචාරමි. මනුෂ්ය ලෝකයෙහි කිනම් කර්මයක් කොට සුධර්මාවෙහි උපදීද?”
|
980
‘‘උච්ඡාගාරං තිණාගාරං, වත්ථාගාරඤ්ච යො දදෙ;
තිණ්ණං අඤ්ඤතරං දත්වා, සුධම්මං උපපජ්ජතී’’ති.
|
980
“උක් පැලක් වේවයි තණ පැලක් වේවයි පිළීකුටියක් වේවයි යමෙක් මේ තුනින් එකක්දී සුධර්මාවෙහි උපදින්නේය.”
|
13. චූළරථවිමානවත්ථු | 13. චුල්ල රථ විමාන කථාව |
981
‘‘දළ්හධම්මා නිසාරස්ස, ධනුං ඔලුබ්භ තිට්ඨසි;
ඛත්තියො නුසි රාජඤ්ඤො, අදු ලුද්දො වනෙචරො’’ති
(වනාචරොති (ස්යා. ක.)).
|
981
“මනාකොට සදා නගන ලද දුන්නක් ගෙන එක් කෙළවරක් බිම ඔබා අනෙක් කෙළවර එල්ලී සිටිනාවූ තෝ රජකුලයේ කුමාරයෙක්ද නොහොත් මේ වනයෙහි වසන වල් වැද්දෙක්ද?”
|
982
‘‘අස්සකාධිපතිස්සාහං
නාමං මෙ භික්ඛු තෙ බ්රූමි, සුජාතො ඉති මං විදූ
(විදුං (සී.)).
|
982
“ස්වාමීනි මම අස්සක රජුගේ වනයෙහි හැසිරෙන්නාවූ පුත්රයාය. ස්වාමීන් වහන්ස, මගේ නම නුඹ වහන්සේට කියමි. සුජාතයයි මා දැනගන්න.
|
983
‘‘මිගෙ ගවෙසමානොහං, ඔගාහන්තො බ්රහාවනං;
මිගං තඤ්චෙව
(මිගං ගන්ත්වෙව (ස්යා.), මිගවධඤ්ච (ක.)) නාද්දක්ඛිං, තඤ්ච දිස්වා ඨිතො අහ’’න්ති.
|
983
“මම මෘගයන් සොයන්නේ මහාවනයට වැදුණෙමි. එම මෘගයා නොදැක්කෙමි. මම නුඹවහන්සේ දැක සිටියෙමි.
|
984
‘‘ස්වාගතං
එත්තො උදකමාදාය, පාදෙ පක්ඛාලයස්සු තෙ.
|
984
“මහා භාග්ය ඇත්ත, ඔබගේ පැමිණීම යහපත්ය. අයහපත් පැමිණීමක් නොවේ. මෙතැනින් දිය ගෙන ඔබේ පා සෝදාගන්න.
|
985
‘‘ඉදම්පි පානීයං සීතං, ආභතං ගිරිගබ්භරා;
රාජපුත්ත තතො පිත්වා
(පීත්වා (සී. ස්යා.)), සන්ථතස්මිං උපාවිසා’’ති.
|
985
“සිහිල්වූ මේ ජලය පර්වත ගුහාවෙන් ගෙන එනලදී. රාජපුත්රය, එතැනින් වී ඇතිරියෙහි හිඳිනු මැනව.
|
986
‘‘කල්යාණී වත තෙ වාචා, සවනීයා මහාමුනි;
නෙලා අත්ථවතී
(චත්ථවතී (සී.)) වග්ගු, මන්ත්වා
(මන්තා (ස්යා. පී. ක.)) අත්ථඤ්ච භාසසි
(භාසසෙ (සී.)).
|
986
“මහාමුනීන් වහන්ස, නුඹගේ වචනය කණට මිහිරිය. යහපත්ය. කෙළතොළු නොවේ. අර්ථවත්ය. මනොඥය. අර්ථය සිතා කියන්නෙහිය.
|
987
‘‘කා
තව වචනපථං නිසාමයිත්වා, අත්ථධම්මපදං සමාචරෙමසෙ’’ති.
|
987
“වනයෙහි වාසය කරන්නාවූ නුඹවහන්සේට කිනම් ඇල්මක්ද, ශ්රේෂ්ඨ ඍෂිවරය, විචාරණලද්ද කියනු මැනව. නුඹවහන්සේගේ වචන මාර්ගය අසා තේරුම් ඇති ධර්ම පදයක හැසිරෙමි.”
|
988
‘‘අහිංසා
ථෙය්යා ච අතිචාරා ච, මජ්ජපානා ච ආරති.
|
988
“කුමාරය, සියලු සත්වයන්ට හිංසා නොකිරීමද සොරකමින්ද ස්ත්රීසෙවනය කිරීමෙන්ද බොරුකීමෙන්ද රහමෙරින්ද වැලකීම අපට රිසි වන්නේය.
|
989
‘‘ආරති සමචරියා ච, බාහුසච්චං කතඤ්ඤුතා;
දිට්ඨෙව ධම්මෙ පාසංසා, ධම්මා එතෙ පසංසියාති.
|
989
“දුශ්චරිතයෙන් වෙන්වීමද බොහෝ අසූ පිරූ තැන් ඇති බව (උගත්කම) ද, කළගුණ දන්නා බවද යන මේ උසස් ධර්මයෝ මෙලොවම ප්රශංසා කටයුතු වන්නාහ.
|
990
‘‘සන්තිකෙ මරණං තුය්හං, ඔරං මාසෙහි පඤ්චහි;
රාජපුත්ත
|
990
“රාජකුමාරය පස්මසකින් මෙපිට ඔබේ මරණය වේයයි දනුව තමා මුදන්න.
|
991
‘‘කතමං ස්වාහං ජනපදං ගන්ත්වා, කිං කම්මං කිඤ්ච පොරිසං;
කාය වා පන විජ්ජාය, භවෙය්යං අජරාමරො’’ති.
|
991
“ඒ මම කිනම් දෙශයකට ගොස් කිනම් කර්මාන්තයක් කිනම් බලපරාක්රමයක් කොට, කිනම් විද්යාවකින් අජරාමර (නොදිරන්නෙක් නොමැරෙන්නෙක්) වෙම්දැයි” විචාළේය.
|
992
‘‘න විජ්ජතෙ සො පදෙසො, කම්මං විජ්ජා ච පොරිසං;
යත්ථ ගන්ත්වා භවෙ මච්චො, රාජපුත්තාජරාමරො.
|
992
“එම්බා රාජකුමාරය, මනුෂ්යතෙම යම්තැනකට ගොස් එකාන්තයෙන් අජරාමරවේද එබඳුවූ කර්මයක්, විද්යාවක් ධෛර්ය්යක් නොපෙනේ.
|
993
‘‘මහද්ධනා මහාභොගා, රට්ඨවන්තොපි ඛත්තියා;
පහූතධනධඤ්ඤාසෙ, තෙපි නො
(තෙපි න (බහූසු)) අජරාමරා.
|
993
“මහත් ධන ඇත්තාවූ මහත් වස්තු ඇත්තාවූ රටවල් ඇති රජවරු පවා බොහෝ ධනධාන්ය ඇත්තෝවුවද ඔවුහුද අජරාමර නොවූහ.
|
994
‘‘යදි තෙ සුතා අන්ධකවෙණ්ඩුපුත්තා
(අන්ධකවෙණ්හුපුත්තා (සී.), අණ්ඩකවෙණ්ඩපුත්තා (ස්යා. ක.)), සූරා වීරා වික්කන්තප්පහාරිනො;
තෙපි ආයුක්ඛයං පත්තා, විද්ධස්තා සස්සතීසමා.
|
994
“සූරවූ වීරවූ බලපරාක්රමයෙන් මඩින්නාවූ සතුරන් ජයගන්නාවූ සදාකාලිකව මෙන් සිටි ප්රසිද්ධ අන්ධක වෙණ්හු පුත්රයෝ ඉඳින් තොප විසින් අසන ලද්දාහුද, ඔව්හුද මරණයට පැමිණියාහුය. නැසුනාහ.
|
995
‘‘ඛත්තියා බ්රාහ්මණා වෙස්සා, සුද්දා චණ්ඩාලපුක්කුසා;
එතෙ චඤ්ඤෙ ච ජාතියා, තෙපි නො අජරාමරා.
|
995
“ක්ෂත්රියයෝද බ්රාහ්මණයෝද වෛශ්යයෝද ශුද්රයෝද චණ්ඩාලයෝද (අශුචි ශොධකයෝ)ද ජාතියෙන් මෙබඳු වූවාහුද අන්යයෝද ජරාමරණ දුරුකළාහු නොවෙත්.
|
996
‘‘යෙ මන්තං පරිවත්තෙන්ති, ඡළඞ්ගං බ්රහ්මචින්තිතං;
එතෙ චඤ්ඤෙ ච විජ්ජාය, තෙපි නො අජරාමරා.
|
996
“යම් කෙනෙක් බ්රහ්මයා විසින් සිතන ලද අංග සයකින් යුත්, මන්ත්ර පවත්වයිද විද්යාවෙන් යුත් මොවුහුද අන්යයෝද අජරාමර නොවූහ.
|
997
‘‘ඉසයො චාපි යෙ සන්තා, සඤ්ඤතත්තා තපස්සිනො;
සරීරං තෙපි කාලෙන, විජහන්ති තපස්සිනො.
|
997
“සංවර ආත්මභාව ඇති තපස් කරනා සුලු ශාන්තවූ යම් ඍෂීහුවෙත්ද ඒ තාපසයෝ සුදුසු කාලයෙහි ශරීරය අත්හරිත්.
|
998
‘‘භාවිතත්තාපි
නික්ඛිපන්ති ඉමං දෙහං, පුඤ්ඤපාපපරික්ඛයා’’ති.
|
998
“කළයුතු වැඩකළ, ආශ්රවයන් ක්ෂය කළ, දියුණු කළ සිත ඇති රහත්හුවෙත්ද පින්පව් ක්ෂයවීමෙන් මේ ශරීරය බිඳදමත්.”
|
999
‘‘සුභාසිතා අත්ථවතී, ගාථායො තෙ මහාමුනි;
නිජ්ඣත්තොම්හි
|
999
“මහර්ෂිවූ ස්වාමීනි, ඔබවහන්සේ ධර්මයවූ පරිද්දෙන් මාගේ සිතට හෙලා වදාරණලද අර්ථවත් ගාථා යහපත් අභිප්රායන් අනුව සිතට නගාගතිමි. නුඹවහන්සේද මට සරණවන්න.
|
1000
‘‘මා
සක්යපුත්තං මහාවීරං, යමහං සරණං ගතො’’ති.
|
1000
“ඔබ මා සරණ නොයව. මම යමකු සරණ ගියෙම්ද, මහාවීරවූ ඒ ශාක්යපුත්රයන්ම ඔබත් සරණ යව.
|
1001
‘‘කතරස්මිං සො ජනපදෙ, සත්ථා තුම්හාක මාරිස;
අහම්පි දට්ඨුං ගච්ඡිස්සං, ජිනං අප්පටිපුග්ගල’’න්ති.
|
1001
“නිදුකාණන් වහන්ස, නුඹවහන්සේගේ ශාස්තෲන් වහන්සේ කිනම් ජනපදයෙක්හි වෙසෙත්ද මමද අසමාන පුද්ගලයකු නැති, ජිනයන් වහන්සේ දක්නට යන්නෙමි.
|
1002
‘‘පුරත්ථිමස්මිං
තත්ථාසි පුරිසාජඤ්ඤො, සො ච ඛො පරිනිබ්බුතො’’ති.
|
1002
“ඔක්කාක (ඉක්ෂ්වාකු) කුලයෙහි උපන් පුරුෂ ශ්රේෂ්ඨවූ හෙතෙම පෙරදිග ඒ දනවුවෙහිදී පිරිනිවියේය.
|
1003
‘‘සචෙ හි බුද්ධො තිට්ඨෙය්ය, සත්ථා තුම්හාක මාරිස;
යොජනානි සහස්සානි, ගච්ඡෙය්යං
(ගච්ඡෙ (ස්යා. පී. ක.)) පයිරුපාසිතුං.
|
1003
“නිදුකාණන් වහන්ස, ඉදින් නුඹවහන්සේගේ ශාස්තෘවූ බුදුන් වහන්සේ වැඩ සිටින්නේ නම් ඇසුරු කරන්නට යොදුන් දහසක් නමුත් යන්නෙමි.
|
1004
‘‘යතො ච ඛො
(යතා ඛො (පී. ක.)) පරිනිබ්බුතො, සත්ථා තුම්හාක මාරිස;
නිබ්බුතම්පි
(පරිනිබ්බුතං (ස්යා. ක.)) මහාවීරං, ගච්ඡාමි සරණං අහං.
|
1004
“නිදුකාණන් වහන්ස නුඹවහන්සේගේ ශාස්තෲන් වහන්සේ යම් දිනක පිරිනිවියේද, මම නිවණට පැමිණි මහාවීරයන් වහන්සේ සරණයමි.
|
1005
‘‘උපෙමි සරණං බුද්ධං, ධම්මඤ්චාපි අනුත්තරං;
සඞ්ඝඤ්ච නරදෙවස්ස, ගච්ඡාමි සරණං අහං.
|
1005
බුදුරජාණන් වහන්සේද නිරුත්තරවූ ධර්මයද, මිනිස් දෙවිවූ බුදුන් වහන්සේගේ සංඝයාද මම සරණයමි.
|
1006
‘‘පාණාතිපාතා විරමාමි ඛිප්පං, ලොකෙ අදින්නං පරිවජ්ජයාමි;
අමජ්ජපො නො ච මුසා භණාමි, සකෙන දාරෙන ච හොමි තුට්ඨො’’ති.
|
1006
“සතුන් මැරීමෙන් වහා වෙන්වෙමි. ලෝකයෙහි නුදුන් දෙය දුරුකරමි. මද්යපාන නොකරමි. බොරුද නොකියමි. ස්වකීය භාර්යාව සමග ප්රීතිවෙමි.
|
1007
‘‘සහස්සරංසීව යථා මහප්පභො, දිසං යථා භාති නභෙ අනුක්කමං;
තථාපකාරො
(තථප්පකාරො (සී. ස්යා.)) තවායං
(තවයං (සී. පී.)) මහාරථො, සමන්තතො
|
1007
“මහත් ප්රභා ඇත්තාවූ, දහසක් රැස් ඇත්තාවූ සූර්යයා මෙන් අහසෙහි අනුක්රමයෙන් යම්සේ දිශා බබුළුවයිද නුඹගේ මේ මහා රථය එබඳුය. හාත්පසින් යොදුන් සතක් දිගය.
|
1008
‘‘සුවණ්ණපට්ටෙහි සමන්තමොත්ථටො, උරස්ස මුත්තාහි මණීහි චිත්තිතො;
ලෙඛා සුවණ්ණස්ස ච රූපියස්ස ච, සොභෙන්ති වෙළුරියමයා සුනිම්මිතා.
|
1008
“රන්පටින් හාත්පස වසනලදී. පපුව මුතුමැණික් වලින් අලංකාරය. රන්රිදී රේඛාවෝවෙත්. වෙරළු (නිල්) මිණියෙන් කළාක් මෙන් හොබිත්.
|
1009
‘‘සීසඤ්චිදං
යුත්තා සුවණ්ණස්ස ච රූපියස්ස ච, සොභන්ති අස්සා ච ඉමෙ මනොජවා.
|
1009
“මේ මුදුන වෙරළුමිණියෙන් නිර්මිතය. මේ වියගහ රත්මිණෙන් අලංකාර කරණලදී. සිත මෙන් ඉක්මන් ගමන් ඇති මේ අශ්වයෝද රනින් හා රිදීයෙන් යුක්තවූවාහු හොබිත්.
|
1010
‘‘සො තිට්ඨසි හෙමරථෙ අධිට්ඨිතො, දෙවානමින්දොව සහස්සවාහනො;
පුච්ඡාමි තාහං යසවන්ත කොවිදං
(කොවිද (ක.)), කථං තයා ලද්ධො අයං උළාරො’’ති.
|
1010
“රන්වන් රියක නැගුනු හෙතෙම දහසක් වාහන ඇති ශක්රයා මෙන් සිටි මම යසස් ඇති දක්ෂවූ ඔබ විචාරමි. මේ උදාරභාවය කෙසේ තොප විසින් ලබන ලද්දේද?”
|
1011
‘‘සුජාතො
ත්වඤ්ච මං අනුකම්පාය, සඤ්ඤමස්මිං නිවෙසයි.
|
1011
“ස්වාමීනි, මම පෙර සුජාත නම් රාජපුත්රයෙක් වීමි. ඔබද මට අනුකම්පාවෙන් සංවරයෙහි පිහිටුවීය.
|
1012
‘‘ඛීණායුකඤ්ච මං ඤත්වා, සරීරං පාදාසි සත්ථුනො;
ඉමං සුජාත පූජෙහි, තං තෙ අත්ථාය හෙහිති.
|
1012
“මා මඳ ආයුෂ ඇත්තේයයි දැන ශාස්තෲන් වහන්සේගේ ශාරීරික ධාතු දුන්සේක. සුජාතය, මෙය පුදව, එය ඔබට යහපත පිණිසවේ කියායි.
|
1013
‘‘තාහං ගන්ධෙහි මාලෙහි, පූජයිත්වා සමුය්යුතො;
පහාය මානුසං දෙහං, උපපන්නොම්හි නන්දනං.
|
1013
“යොදවනලද්දාවූ ඒ මම ගඳින් මලින් පුදා මනුෂ්ය දෙහය අත්හැර නඳුන් වනයෙහි උපන්නෙමි.
|
1014
‘‘නන්දනෙ
රමාමි නච්චගීතෙහි, අච්ඡරාහි පුරක්ඛතො’’ති.
|
1014
“රම්යවූ නොයෙක් පක්ෂි සමූහයා යුත් නඳුන් වනයෙහි දෙවඟනන් පෙරටු කරන ලද්දෙම් නෘත්ය ගීතයෙන් සිත් අලවා වසමි.”
|
14. මහාරථවිමානවත්ථු | 14. මහාරථවිමාන කථාව |
1015
‘‘සහස්සයුත්තං
උය්යානභූමිං අභිතො අනුක්කමං, පුරින්දදො භූතපතීව වාසවො.
|
1015
“දහසක් යොදනලද අශ්වවාහනය හොබනේය. නොයෙක් අලංකාර ඇති මේ අශ්ව වාහනයට නැගී දෙවියන්ට අධිපතිවූ වාසව නම් ශක්රයාමෙන් උද්යාන භූමිය හාත්පස ඇවිදී.
|
1016
‘‘සොවණ්ණමයා තෙ රථකුබ්බරා උභො, ඵලෙහි
(ථලෙහි (සී.)) අංසෙහි අතීව සඞ්ගතා;
සුජාතගුම්බා නරවීරනිට්ඨිතා, විරොචතී පන්නරසෙව චන්දො.
|
1016
“ඔබගේ රියෙහි රත්රන්මයවූ දෙපස ලී දෙක උඩ පැත්තෙන්ද අංශයෙන්ද මනාව ගැළපුණේය. කණු සමූහය ශ්රේෂ්ඨයන් විසින් නිමවන ලද්දේය. පසළොස්වක දවසෙහි චන්ද්රයාමෙන් බබළයි.
|
1017
‘‘සුවණ්ණජාලාවතතො
සුනන්දිඝොසො ච සුභස්සරො ච, විරොචතී චාමරහත්ථබාහුභි.
|
1017
“රන්දැලින් ගැවසීගත්තාවූ මේ රථය බොහෝ නොයෙක් රත්නයන්ගෙන් වැඩියක් සතුට උපදවන ඝොෂා ඇත්තේය. ශොභනවූ ස්වර ඇත්තේය. චාමර ගත් අත් ඇත්තවුන් කරණකොට බබළයි.
|
1018
‘‘ඉමා ච නාභ්යො මනසාභිනිම්මිතා, රථස්ස පාදන්තරමජ්ඣභූසිතා;
ඉමා ච නාභ්යො සතරාජිචිත්තිතා, සතෙරතා විජ්ජුරිවප්පභාසරෙ.
|
1018
“රථයාගේ රොද අතරෙහිවූ සිතින් නිපදවනලද මේ නාභීන්ගෙන්ද, සියක් රේඛාවලින් විසිතුරුවූ මේ නාභීන් ගෙන්ද සියගණන් රේඛාවලින් වෙළුණු විදුලියමෙන් බබළයි.
|
1019
‘‘අනෙකචිත්තාවතතො
තෙසං සරො සුය්යති
(සූයති (සී.)) වග්ගුරූපො, පඤ්චඞ්ගිකං තුරියමිවප්පවාදිතං.
|
1019
“මේ රථය නොයෙක් සිතුවමින් යුක්තය. බොහෝ නිම්වළලු ඇත්තාහ. දහසක් රැස්ඇත්තේය. ඒවායේ යහපත් ස්වභාවය ඇති නාදය වාදනය කරණ ලද්දේ පඤ්චාංගික තූර්ය මෙන් ඇසෙයි.
|
1020
‘‘සිරස්මිං
සුවණ්ණරාජීහි අතීව සඞ්ගතං, වෙළුරියරාජීව අතීව සොභති.
|
1020
“හිසෙහි මැණික් සඳක් ඇති චිත්රය හැමකල්හි යහපත්ය. පැහැ විහිදෙන්නේය. රන් ඉරිවලින් ඉතා අලංකාරය වෙරළුමිණි ඉරිමෙන් ඉතා හොබනේය.
|
1021
‘‘ඉමෙ ච වාළී මණිචන්දකප්පිතා, ආරොහකම්බූ සුජවා බ්රහූපමා.
බ්රහා මහන්තා බලිනො මහාජවා, මනො තවඤ්ඤාය තථෙව සිංසරෙ
(සබ්බරෙ (ක.), සප්පරෙ (?)).
|
1021
“මැණික් අබරණින් සරසනලද මේ අශ්වයෝ දිග ගෙලවල් ඇත්තාහ. යහපත්වේග ඇත්තාහ. මහත් උපමා ඇත්තාහ. මහත්බල ඇත්තාහ. මහත්වූ වේග ඇත්තාහ. නුඹගේ සිත දැන එසේම හැසිරෙන්නේය.
|
1022
‘‘ඉමෙ ච සබ්බෙ සහිතා චතුක්කමා, මනො තවඤ්ඤාය තථෙව සිංසරෙ;
සමං වහන්තා මුදුකා අනුද්ධතා, ආමොදමානා තුරගාන
(තුරඞ්ගාන (ක.)) මුත්තමා.
|
1022
“සතරදෙන බැගින් ඇත්තාවූ එක්වූ අසුන්ට ශ්රේෂ්ඨවූ මෘදුවූ උඩඟුනොවූ සමව උසුලන්නාවූ මොව්හු ඔබගේ සිත දැන සමසේ පවතිත්.
|
1023
‘‘ධුනන්ති වග්ගන්ති පතන්ති
(පවත්තන්ති (පී. ක.)) චම්බරෙ, අබ්භුද්ධුනන්තා සුකතෙ පිළන්ධනෙ;
තෙසං සරො සුය්යති වග්ගුරූපො, පඤ්චඞ්ගිකං
|
1023
“යහපත්කොට කරණලද පළඳනා කම්පාකරවමින් අහසෙහි දුවත්, පනිත්, වැටෙත්. ඔවුන්ගේ රම්යවූ නාදය පඤ්චාංගික තූර්යයන් මෙන් ඇසේ.
|
1024
‘‘රථස්ස
ඝොසො සුවග්ගූ සමිතස්ස සුය්යති, ගන්ධබ්බතූරියානි විචිත්රසංවනෙ.
|
1024
“රථවල ශබ්දද, පළඳනාවල ශබ්දද, කුරවල නාදයද, ගැටීමේ නාදයද, විසිතුරුවනයෙහි ගන්ධර්වයන්ගේ තූර්යයන් හා මිශ්රව යහපත් හඬක් ඇසෙයි.
|
1025
‘‘රථෙ ඨිතා තා මිගමන්දලොචනා, ආළාරපම්හා හසිතා පියංවදා;
වෙළුරියජාලාවතතා තනුච්ඡවා, සදෙව ගන්ධබ්බසූරග්ගපූජිතා.
|
1025
“රථයෙහි සිටියාවූ මෘගයෙකුගේ මෙන් සිහින් ඇස් ගුළි ඇති, සිනා ඇති, ප්රියචන ඇති, වෙරළුමිණි දැලින් වැසුණු හීන් සිවියක් ඇති, නිතර දෙවියන් සහිත දක්ෂ ගන්ධර්වයන් දෙවශ්රේෂ්ඨයන් විසින් ඔබ පුදනුලබන්නීය.
|
1026
‘‘තා රත්තරත්තම්බරපීතවාසසා, විසාලනෙත්තා අභිරත්තලොචනා;
කුලෙ සුජාතා සුතනූ සුචිම්හිතා, රථෙ ඨිතා පඤ්ජලිකා උපට්ඨිතා.
|
1026
“ඇලුම් කටයුතු රතුවස්ත්ර රන්වන් වස්ත්ර අඳින්නාවූ මහත්වූ ඇස් ඇති ආශා උපදවන ඇස් ඇති යහපත් කුලයෙහි උපන්නාවූ යහපත් ශරීර ඇති විෂ්මය පත්වූ ඇඳිලිබැඳ එලඹ සිටියාවූ ඔව්හු රථයෙහි සිටියාහුය.
|
1027
‘‘තා කම්බුකෙයූරධරා සුවාසසා, සුමජ්ඣිමා ඌරුථනූපපන්නා;
වට්ටඞ්ගුලියො සුමුඛා සුදස්සනා, රථෙ ඨිතා පඤ්ජලිකා උපට්ඨිතා.
|
1027
“රන්වළලු දරන්නාවූ, හොඳට ඇන්දාවූ, මනා ඉඟටි ඇති ඌරු යුග්මයෙන් හා පයොධරයෙන් යුත් වටවූ ඇඟිලි ඇති යහපත් මුවක් ඇති දැකීමට ප්රිය රථයෙහි සිටියාවූ ඇඳිළිබැඳ එළඹියාහුය.
|
1028
‘‘අඤ්ඤා සුවෙණී සුසු මිස්සකෙසියො, සමං විභත්තාහි පභස්සරාහි ච;
අනුබ්බතා තා තව මානසෙ රතා, රථෙ ඨිතා පඤ්ජලිකා උපට්ඨිතා.
|
1028
“අනිකුත් යහපත් කොංඩා ඇති මිශ්ර කෙශකලාප ඇති සමව බෙදනලද ආලෝකයන්ගෙන් යුක්තවූ ඔබගේ අදහස අනුව පවතින වෙන්ව නොයන්නාවූ රථයෙහි සිටි තරුණයෝ ඇඳිලිබැඳ එළඹ සිටියාහුය.
|
1029
‘‘ආවෙළිනියො
අනුබ්බතා
|
1029
“මල්දම් පැළඳගත් පියුම් උපුල්වලින් වැසුණු අලංකාරවූ සඳුන් සුවඳින් සුවඳ ඇති ඔබගේ අදහස් අනුව පවතින වෙන්ව නොයන්නාවූ රථයෙහි සිටියාහු ඇඳිලිබැඳ එළඹ සිටියාහුය.
|
1030
‘‘තා
අනුබ්බතා තා තව මානසෙ රතා, රථෙ ඨිතා පඤ්ජලිකා උපට්ඨිතා.
|
1030
“මල්දම් පැළඳගත් ඔව්හු උපුල්වලින් වැසුණු අලංකාරවූ සඳුන් සුවඳින් සුවඳ ඇති ඔබගේ අදහස් අනුව පවතින වෙන්ව නොයන්නාවූ රථයෙහි සිටියාහු ඇඳිලිබැඳ එළඹ සිටියාහුය.
|
1031
‘‘කණ්ඨෙසු
ඔභාසයන්තී දස සබ්බසො දිසා, අබ්භුද්දයං සාරදිකොව භාණුමා.
|
1031
“ඔබගේ බෙල්ලෙහිද අත්හිද පාදයන්හිද එසේම හිසෙහිද යම් පළඳනා කෙනෙක් ඇද්ද සර්වප්රකාරයෙන් දස දිශාවන් බබුළුවමින් සරත්කාලයෙහි සූර්යයා උදාවීමක් මෙන් වන්නේය.
|
1032
‘‘වාතස්ස වෙගෙන ච සම්පකම්පිතා, භුජෙසු මාලා අපිළන්ධනානි ච;
මුඤ්චන්ති ඝොසං රූචිරං සුචිං සුභං, සබ්බෙහි විඤ්ඤූහි සුතබ්බරූපං.
|
1032
“අත්හි මල්මාලාද පළඳනාද වාතවේගයෙන් කම්පාවූවාහු සියලු ඤාණවන්තයන් විසින් ඇසිය යුතුවූ යහපත්වූ පිරිසිදුවූ ශබ්දය පිටකරත්.
|
1033
‘‘උය්යානභූම්යා ච දුවද්ධතො ඨිතා, රථා
තමෙව දෙවින්ද පමොදයන්ති, වීණා යථා පොක්ඛරපත්තබාහුභි.
|
1033
“උයන් බිමෙහිවූ රියද ඇත්තුද, ශබ්දවත් තූර්යද, පියුම්පත් වැනි මොලොක් අත් ඇති අප්සරාවන්ගේ වීණා නාදයද, දෙවෙන්ද්රය ඔබම සතුටු කරවත්.
|
1034
‘‘ඉමාසු වීණාසු බහූසු වග්ගූසු, මනුඤ්ඤරූපාසු හදයෙරිතං පීතිං
(හදයෙරිතං පති (සී.), හදයෙරිතම්පි තං (ස්යා.));
පවජ්ජමානාසු අතීව අච්ඡරා, භමන්ති කඤ්ඤා පදුමෙසු සික්ඛිතා.
|
1034
“රම්ය ස්වභාව ඇති හෘදය කම්පාවන බොහෝ යහපත්වූ මේ වීණාවන් ගායනාකරන කල්හි ඉතා ආශ්චර්යවූ හික්මුණවූ කන්යාවෝ පියුම්වල කැරකෙති.
|
1035
‘‘යදා ච ගීතානි ච වාදිතානි ච, නච්චානි චිමානි
(චෙමානි (සී.)) සමෙන්ති එකතො;
අථෙත්ථ නච්චන්ති අථෙත්ථ අච්ඡරා, ඔභාසයන්තී උභතො වරිත්ථියො.
|
1035
“යම් කලෙක්හි ගීද වැයීම්ද, නැටීම්ද එකට සමවෙත්ද, දෙපස ශ්රේෂ්ඨ ස්ත්රීහුවූ අප්සරාවෝ සතුටු කරමින් මෙහි නටත්.
|
1036
‘‘සො මොදසි තුරියගණප්පබොධනො, මහීයමානො වජිරාවුධොරිව;
ඉමාසු වීණාසු බහූසු වග්ගූසු, මනුඤ්ඤරූපාසු හදයෙරිතං පීතිං.
|
1036
“අතිශයින් යහපත්වූ යහපත් ස්වභාවය ඇත්තාවූ මේ වීණාවලින් හෘදය කම්පා කිරීම පිණිස පුදනු ලබන තූර්ය සමූහයෙන් ප්රබොධ කරනු ලබන, ඒ වජ්රාවුධයා (ශක්රයා) මෙන්, හෙතෙම ප්රීතිවේ.
|
1037
‘‘කිං ත්වං පුරෙ කම්මමකාසි අත්තනා, මනුස්සභූතො පුරිමාය ජාතියා;
උපොසථං කං වා
(උපොසථං කිං ව (ස්යා.)) තුවං උපාවසි, කං
(කිං (ස්යා.)) ධම්මචරියං වතමාභිරොචයි.
|
1037
“ඔබ පෙර ජාතියෙහි මනුෂ්යයෙක්වූයේ තමන් කිනම් කර්මයක් කෙළේද ඔබ කිනම් උපොසථයක් විසීද කිනම් ධර්මචර්යාවක් රුචි කෙළෙහිද?”
|
1038
‘‘නයීදමප්පස්ස
ඉද්ධානුභාවො
|
1038
“මෙය කරණ ලද ස්වල්ප කර්මයක විපාකයක් නොවේ. යම් හෙයකින් දිව්ය සමූහයා වහා සතුටු කරයිද, ඔබගේ ඍද්ධ්යානුභාවය මහත්ය. පෙර පුරුදු කරණ ලද පෙහෙවස් විසීමක ආනුභාවයකි.
|
1039
‘‘දානස්ස තෙ ඉදං ඵලං, අථො සීලස්ස වා පන;
අථො අඤ්ජලිකම්මස්ස, තං මෙ අක්ඛාහි පුච්ඡිතො’’ති.
|
1039
“මේ ඔබගේ දානයක ඵලයද, නැතහොත් ශීලයක ඵලයද, නොහොත් වැඳීමක ඵලයද, විචාරන ලද මට එය කියනු මැනව.
|
1040
සො
පඤ්හං පුට්ඨො වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලන්ති.
|
1040
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය..
|
1041
‘‘ජිතින්ද්රියං බුද්ධමනොමනික්කමං, නරුත්තමං කස්සපමග්ගපුග්ගලං;
අවාපුරන්තං අමතස්ස ද්වාරං, දෙවාතිදෙවං සතපුඤ්ඤලක්ඛණං.
|
1041
“දිනන ලද ඉඳුරන් ඇති ලාමක පුද්ගලයකු නොවන කාම රහිත මනුෂ්යයන්ට උතුම්වූ දෙවියන්ට දෙවිවූ, සිය ගණන් පින් ලකුණු ඇති නිවනේ දොර හරින ඝන රන් රුවක් වැනි කෙලෙස් නැමැති සැඩ වතුරු තරණය කළ ඒ බුද්ධ හස්තියා දුටිමි. ඔහු දැක වහා පිරිසිදු සිත් ඇත්තේ විය. යහපත් වචන නැමැති කොඩි ඇති ඔහු දැක,
|
1042
‘‘තමද්දසං කුඤ්ජරමොඝතිණ්ණං, සුවණ්ණසිඞ්ගීනදබිම්බසාදිසං;
දිස්වාන තං ඛිප්පමහුං සුචීමනො, තමෙව දිස්වාන සුභාසිතද්ධජං.
|
1042 |
1043
‘‘තමන්නපානං අථවාපි චීවරං, සුචිං පණීතං රසසා උපෙතං;
පුප්ඵාභික්කිණම්හි සකෙ නිවෙසනෙ, පතිට්ඨපෙසිං ස අසඞ්ගමානසො.
|
1043
“උන්වහන්සේ කෙරෙහි පිරිසිදුවූ ප්රණීතවූ, රසයෙන් යුක්තවූ ආහාර පානද, සිවුරුද, ආශා රහිත සිතින් මල් විසිරවූ ස්වකීය වාසස්ථානයෙහි පිහිටුවා පිදීමි.
|
1044
‘‘තමන්නපානෙන
සන්තප්පයිත්වා
|
1044
“ආහාර පානයෙන්ද, සිවුරුවලින්ද, කැවිලි වලින්ද කෑයුතු දෙයින්ද, රස විඳියයුතු දෙයින්ද, ඒ දෙපා ඇත්තවුන්ට ශ්රේෂ්ඨයන් වහන්සේ සතුටු කොට ඒ මේ දිව්ය සම්පත් වශයෙන් දිව්යපුරයෙහි ප්රීතිවෙමි.
|
1045
‘‘එතෙනුපායෙන ඉමං නිරග්ගළං, යඤ්ඤං යජිත්වා තිවිධං විසුද්ධං.
පහායහං මානුසකං සමුස්සයං, ඉන්දූපමො
(ඉන්දස්සමො (ස්යා. ක.)) දෙවපුරෙ රමාමහං.
|
1045
“මේ උපායෙන් මේ අගුලු රහිත පිරිසිදුවූ ත්රිවිධ යාගය කොට මම මනුෂ්ය ශරීරය අත්හැර දෙව්ලොව ශක්රයාට බඳු උපමා ඇතිව සිත් අලවමි.
|
1046
‘‘ආයුඤ්ච
අන්නඤ්ච පානඤ්ච බහුං සුසඞ්ඛතං, පතිට්ඨපෙතබ්බමසඞ්ගමානසෙ.
|
1046
“මුනිවරය, ප්රණීතවූ ආයුෂයද, වර්ණයද, සැපයද, බලයද, කැමැත්තෝ, බොහෝ කොට සකස්කරණ ලද ආහාරද, පානයද, ආශා රහිත සිත් ඇත්තවුන්ට පිහිට වියයුතුය.
|
1047
(කථා. 799)‘‘නයිමස්මිං ලොකෙ පරස්මිං
(නයිමස්මිං වා ලොකෙ පරස්මිං (කථාවත්ථු 799), නයිමස්මි ලොකෙ ව පරස්මි (?)) වා පන, බුද්ධෙන සෙට්ඨො ව සමො ව විජ්ජති;
ආහුනෙය්යානං
(යමාහුනෙය්යානං (ක.)) පරමාහුතිං ගතො, පුඤ්ඤත්ථිකානං විපුලප්ඵලෙසින’’න්ති.
|
1047
“මේ ලෝකයෙහි හෝ පරලෙව්හි හෝ බුදුරජාණන් වහන්සේට වඩා ශ්රේෂ්ඨයෙක්වත්, සමානයෙක්වත්, නැත්තේය. මහත් ඵල බලාපොරොත්තුවන පින් කැමැත්තන්ට ආහුණෙය්ය පුද්ගලයන් අතුරෙන් ශ්රේෂ්ඨ පිදීමට සුදුසු වූයේය.”
|
6. පායාසිවග්ගො | 6. පායාසි වර්ගය |
1. පඨමඅගාරියවිමානවත්ථු | 1. පළමුවෙනි අගාරිය කථාව |
1048
‘‘යථා
තථූපමං තුය්හමිදං විමානං, ඔභාසයං තිට්ඨති අන්තලික්ඛෙ.
|
1048
“තවුතිසා වැසි දෙවියන්ට උසස්වූ දීප්තිමත්ව බබළන්නවූ ශ්රේෂ්ඨවූ චිත්රලතා වනය යම්සේද ඔබේ එබඳු මේ විමානය ආකාශයෙහි බබළමින් සිටින්නේය.
|
1049
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවො, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1049
“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්ය ඍද්ධියක් දිව්යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,
|
1050
සො
පඤ්හං පුට්ඨො වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1050
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය..
|
1051
‘‘අහඤ්ච භරියා ච මනුස්සලොකෙ, ඔපානභූතා ඝරමාවසිම්හ;
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තා, සක්කච්ච දානං විපුලං අදම්හ.
|
1051
“මමද භාර්යාවද මනුෂ්ය ලෝකයෙහි පැන් ඇති ලිඳක් මෙන් ගෙයි විසීමු. පැහැදුණ සිතින් ආහාරද පානද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමු.
|
1052
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1052
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
2. දුතියඅගාරියවිමානවත්ථු | 2. දෙවෙනි අගාරිය විමාන කථාව |
1054
‘‘යථා
තථූපමං
|
1054
“තවුතිසා වැසි දෙවියන්ට උසස්වූ දීප්තිමත්ව බබළන්නවූ ශ්රේෂ්ඨවූ චිත්රලතා වනය යම්සේද ඔබේ එබඳු මේ විමානය ආකාශයෙහි බබළමින් සිටින්නේය.
|
1055
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවො, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1055
“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්ය ඍද්ධියක් දිව්යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,
|
1056
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1056
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය..
|
1057
‘‘අහඤ්ච භරියා ච මනුස්සලොකෙ, ඔපානභූතා ඝරමාවසිම්හ;
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තා, සක්කච්ච දානං විපුලං අදම්හ.
|
1057
“මමද භාර්යාවද මනුෂ්ය ලෝකයෙහි පැන් ඇති ලිඳක් මෙන් ගෙයි විසීමු. පැහැදුණ සිතින් ආහාරද පානද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමු.
|
1058
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1058
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
3. ඵලදායකවිමානවත්ථු | 3. ඵලදායක විමාන කථාව |
1060
‘‘උච්චමිදං
කූටාගාරා සත්තසතා උළාරා, වෙළුරියථම්භා රුචකත්ථතා සුභා.
|
1060
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
1061
‘‘තත්ථච්ඡසි පිවසි ඛාදසි ච, දිබ්බා
අට්ඨට්ඨකා සික්ඛිතා සාධුරූපා, දිබ්බා ච කඤ්ඤා තිදසචරා උළාරා;
නච්චන්ති ගායන්ති පමොදයන්ති.
|
1061
“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි හික්මුණවූ යහපත් ස්වභාවය ඇති අටදෙනෙක් බැගින්වූ කොටස් අටක්වූ තව්තිසාවැසි මහත්වූ දිව්ය කන්යාවෝ නටත්, ගී කියත්, සතුටුවෙත්
|
1062
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවො, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1062
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1063
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1063
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1064
‘‘ඵලදායී ඵලං විපුලං ලභති, දදමුජුගතෙසු පසන්නමානසො;
සො හි පමොදති
(මොදති (සී. ස්යා. පී.)) සග්ගගතො තිදිවෙ
(තත්ථ (ක.)), අනුභොති ච පුඤ්ඤඵලං විපුලං.
|
1064
“පැදකුණු සිතින් යුක්තව ඍජුවූවන් කෙරෙහි දෙන තැනැත්තේ ඵලදෙන්නේද මහත්ඵල ලබයි. හෙතෙමේ තව්තිසා දෙව්ලොව ගියේ සතුටුවෙයි. මහත්වූ පුණ්යඵලය අනුභව කෙරේ.
|
1065
‘‘තවෙවාහං
(තථෙවාහං (සී. ස්යා. පී.)) මහාමුනි, අදාසිං චතුරො ඵලෙ.
|
1065
“එසේ මම මහාමුනීන්වහන්සේට ගෙඩි සතරෙක් පිදීමි.
|
1066
‘‘තස්මා හි ඵලං අලමෙව දාතුං, නිච්චං මනුස්සෙන සුඛත්ථිකෙන;
දිබ්බානි වා පත්ථයතා සුඛානි, මනුස්සසොභග්ගතමිච්ඡතා වා.
|
1066
“එසේ හෙයින් දිව්යසැප පතන්නාවූද මනුෂ්යවූ සෞභාග්යය පතන්නාවුද සැප කැමති මනුෂ්යයා විසින් ගෙඩි පිදීමට සුදුසුමය.
|
1067
‘‘තෙන
වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1067
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
4. පඨමඋපස්සයදායකවිමානවත්ථු | 4. උපස්සයදායක විමාන කථාව |
1069
‘‘චන්දො
තථූපමං තුය්හමිදං විමානං, ඔභාසයං තිට්ඨති අන්තලික්ඛෙ.
|
1069
පහවූ වලාකුල් ඇති අහසෙහි චන්ද්රයා යම්සේ බැබළීමටයයිද, එසේම ඔබගේ මේ විමානය අහසෙහි බබළමින් තිබේ.
|
1070
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවා, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1070
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1071
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1071
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1072
‘‘අහඤ්ච භරියා ච මනුස්සලොකෙ, උපස්සයං අරහතො අදම්හ;
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තා, සක්කච්ච දානං විපුලං අදම්හ.
|
1072
“මමද භාර්යාවද මනුෂ්ය ලෝකයෙහි රහත් නමකට ආවාසයක් දුනිමු. පැහැදුණ සිතින් ආහාරද පානද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමු.
|
1073
‘‘තෙන
|
1073
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
5. දුතියඋපස්සයදායකවිමානවත්ථු | 5. දෙවෙනි උපස්සයදායක කථාව |
1075
සූරියො
(යථා පුරිමවිමානං තථා විත්ථාරෙතබ්බං).
|
1075
“පහවූ වලාකුළු ඇති අහසෙහි සූර්යයා [ඉතිරිය ඉහත කතාවේ මෙනි]
|
1079
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1079 |
6. භික්ඛාදායකවිමානවත්ථු | 6. භික්ඛ දායක විමාන කථාව |
1081
‘‘උච්චමිදං
කූටාගාරා සත්තසතා උළාරා, වෙළුරියථම්භා රුචකත්ථතා සුභා.
|
1081
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
1082
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1082
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1083
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1083
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1084
‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතො, දිස්වාන භික්ඛුං තසිතං කිලන්තං;
එකාහං භික්ඛං පටිපාදයිස්සං, සමඞ්ගි භත්තෙන තදා අකාසිං.
|
1084
“මම මනුෂ්යයන් අතරෙහි මනුෂ්යයෙක්වූයේ තැතිගත්තාවූ ක්ලාන්තවූ භික්ෂුවක් දැක එක දවසක භික්ෂාවක් පිළියෙළ කෙළෙමි. අනුභවයට පිළියෙළ කරගත් ආහාර පිළිගැන්වීමි.
|
1085
‘‘තෙන
|
1085
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
7. යවපාලකවිමානවත්ථු | 7. යවපාලක විමාන කථාව |
1087
‘‘උච්චමිදං මණිථූණං විමානං...පෙ.... වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1087
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1089
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1089
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1090
‘‘අහං
අද්දසං විරජං භික්ඛුං, විප්පසන්නමනාවිලං.
|
1090
“මම මනුෂ්යයන් අතරෙහි නියම මනුෂ්යයෙක් වූයේ යව කෙතක් රකින්නෙක් වීමි. අතිශයින් පැහැදුන ඉඳුරන් ඇති කෙළෙස් රහිත භික්ෂුවක් දුටිමි.
|
1091
‘‘තස්ස
කුම්මාසපිණ්ඩං දත්වාන, මොදාමි නන්දනෙ වනෙ.
|
1091
“උන්වහන්සේට පැහැදුණේ ස්වකීය අත්වලින් මගේ ආහාර කොටසින් භාගයක් පිදීමි. පිට්ටුවක් පුදා නදුන් වනයෙහි සතුටුවෙමි.
|
1092
‘‘තෙන
|
1092
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
8. පඨමකුණ්ඩලීවිමානවත්ථු | 8. කුණ්ඩලීවිමාන කථාව |
1094
‘‘අලඞ්කතො මල්යධරො සුවත්ථො, සුකුණ්ඩලී කප්පිතකෙසමස්සු;
ආමුත්තහත්ථාභරණො යසස්සී, දිබ්බෙ
|
1094
“අලංකාරවූ මාලා දරන්නාවූ පත්කොට හැඳපැළඳ කුණ්ඩලාභරණ ඇතිව කපනලද දැලි රැවුල් ඇතිව, මුතු සහිත හස්තාභරණ ඇතිව යසසින් යුක්තව දිව්යවිමානයෙහි චන්ද්රයා මෙන් සිටින්නෙහිය.
|
1095
‘‘දිබ්බා ච වීණා පවදන්ති වග්ගුං, අට්ඨට්ඨකා සික්ඛිතා සාධුරූපා;
දිබ්බා ච කඤ්ඤා තිදසචරා උළාරා, නච්චන්ති ගායන්ති පමොදයන්ති.
|
1095
“යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි හික්මුණවූ යහපත් ස්වභාවය ඇති අටදෙනෙක් බැගින්වූ කොටස් අටක්වූ තව්තිසාවැසි මහත්වූ දිව්ය කන්යාවෝ නටත්, ගී කියත්, සතුටුවෙත්
|
1096
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවො, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1096
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1097
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1097
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1098
‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතො, දිස්වාන සමණෙ සීලවන්තෙ;
සම්පන්නවිජ්ජාචරණෙ යසස්සී, බහුස්සුතෙ තණ්හක්ඛයූපපන්නෙ;
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තො, සක්කච්ච දානං විපුලං අදාසිං.
|
1098
“මම මනුෂ්යයන් අතරෙහි මනුෂ්යයෙක්වූයේ විද්යාවන්ගෙන් හා චරණයන්ගෙන් යුක්තවූ බොහෝ උගත් තෘෂ්ණාව ක්ෂයකිරීමට පැමිණි පසැස් ඇත්තාවූ සිල්වත් ශ්රමණයන් දැක පැහැදුණ සිතින් ආහාරපානද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමි.
|
1099
‘‘තෙන
|
1099
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
9. දුතියකුණ්ඩලීවිමානවත්ථු | 9. දෙවෙනි කුණ්ඩලීවිමාන කථාව |
1101
‘‘අලඞ්කතො
ආමුත්තහත්ථාභරණො යසස්සී, දිබ්බෙ විමානම්හි යථාපි චන්දිමා.
|
1101
“අලංකාරවූ මාලා දරන්නාවූ පත්කොට හැඳපැළඳ කුණ්ඩලාභරණ ඇතිව කපනලද දැලි රැවුල් ඇතිව, මුතු සහිත හස්තාභරණ ඇතිව යසසින් යුක්තව දිව්යවිමානයෙහි චන්ද්රයා මෙන් සිටින්නෙහිය.
|
1102
‘‘දිබ්බා ච වීණා පවදන්ති වග්ගුං, අට්ඨට්ඨකා සික්ඛිතා සාධුරූපා;
දිබ්බා ච කඤ්ඤා තිදසචරා උළාරා, නච්චන්ති ගායන්ති පමොදයන්ති.
|
1102
“යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි හික්මුණවූ යහපත් ස්වභාවය ඇති අටදෙනෙක් බැගින්වූ කොටස් අටක්වූ තව්තිසාවැසි මහත්වූ දිව්ය කන්යාවෝ නටත්, ගී කියත්, සතුටුවෙත්
|
1103
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවො, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1103
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1104
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1104
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1105
‘‘අහං
සම්පන්නවිජ්ජාචරණෙ යසස්සී, බහුස්සුතෙ සීලවන්තෙ පසන්නෙ
(සීලවතූපපන්නෙ (ක. සී. ක.));
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තො, සක්කච්ච
|
1105
“මම මනුෂ්යයන් අතරෙහි නියම මනුෂ්යයෙක් වූයේ යහපත් ස්වභාව ඇති විද්යාවන්ගෙන් හා චරණයන්ගෙන් යුත් යසස් ඇත්තාවූ බොහෝ උගත් සිල්වත්වූ, සන්සුන් ඉඳුරන් ඇති ශ්රමණයන් දැක පැහැදුන සිතින් ආහාරද පාන වර්ගද සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමි.
|
1106
‘‘තෙන
|
1106
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
10. (උත්තර) පායාසිවිමානවත්ථු | 10. උත්තරවිමාන කථාව |
1108
‘‘යා
තථූපමං තුය්හමිදං විමානං, ඔභාසයං තිට්ඨති අන්තලික්ඛෙ.
|
1108
“සක්දෙව් රජහුගේ සුධර්මා නම් යම් දිව්ය සභාවක් ඇද්ද, දිව්ය සමූහයා සමගිව යම් තැනක සිටීද, ඔබගේ එබඳුවූ මේ විමානය අහසෙහි බබළමින් සිටියි.
|
1109
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවො, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1109
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1110
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1110
“මහා කාශ්යප තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1111
‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතො, රඤ්ඤො පායාසිස්ස අහොසිං මාණවො;
ලද්ධා ධනං සංවිභාගං අකාසිං, පියා ච මෙ සීලවන්තො අහෙසුං;
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තො, සක්කච්ච
|
1111
“මම මනුෂ්යයන් අතරෙහි මනුෂ්යයෙක්වූයේ පායාසි රාජන්යයාගේ මෙහෙකරුවෙක් වීමි. ධනය ලැබ බෙදූයෙමි. මාගේ සිල්වත්තු ප්රියද වූවාහුය. පැහැදුණු සිතින් ආහාරද පානද සකස් කොට මහත් දානයක් දුනුමි.
|
1112
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.
|
1112
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
7. සුනික්ඛිත්තවග්ගො | 7. සුනික්ඛිත්ත වර්ගය |
1. චිත්තලතාවිමානවත්ථු | 1. චිත්රලතා විමාන කථාව |
1114
‘‘යථා
තථූපමං තුය්හමිදං විමානං, ඔභාසයං තිට්ඨති අන්තලික්ඛෙ.
|
1114
“තවුතිසා වැස්සන්ගේ ශ්රේෂ්ඨ උයනවූ චිත්රලතා වනය යම්සේ බබළයිද, එබඳුවූ නුඹගේ මේ විමානය අහසෙහි බබළමින් තිබේ.
|
1115
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවො, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1115
“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්ය ඍද්ධියක් දිව්යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,
|
1116
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ....
|
1116
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1117
‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතො, දලිද්දො අතාණො කපණො කම්මකරො අහොසිං;
ජිණ්ණෙ ච මාතාපිතරො අභාරිං
(අභරිං (සී. ස්යා.)), පියා ච මෙ සීලවන්තො අහෙසුං;
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තො, සක්කච්ච දානං විපුලං අදාසි.
|
1117
“මම මනුෂ්ය ලෝකයෙහි මනුෂ්යයෙක් වූයේ දිළිඳුවූ පිළිසරණක් නැත්තාවූ දුප්පත් කම්කරුවෙක්වීමි. වයොවෘද්ධවූ මවුපියන් පොෂ්ය කෙළෙමි. සිල්වත්තු මට ප්රිය වූවාහුය, ආහාරද, පානද පැහැදුනු සිතින් සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමි.
|
1118
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1118
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
2. නන්දනවිමානවත්ථු | 2. නන්දන විමාන කථාව |
1120
‘‘යථා
තථූපමං තුය්හමිදං විමානං, ඔභාසයං තිට්ඨති අන්තලික්ඛෙ.
|
1120
“තවුතිසා වැස්සන්ගේ ශ්රේෂ්ඨ උයනවූ නන්දන වනය යම්සේ බබළයිද, එබඳුවූ නුඹගේ මේ විමානය අහසෙහි බබළමින් තිබේ.
|
1121
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1121
“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්ය ඍද්ධියක් දිව්යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,
|
1122
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ....
|
1122
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1123
‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතො, දලිද්දො අතාණො කපණො කම්මකරො අහොසිං;
ජිණ්ණෙ ච මාතාපිතරො අභාරිං, පියා ච මෙ සීලවන්තො අහෙසුං;
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තො, සක්කච්ච දානං විපුලං අදාසිං.
|
1123
“මම මනුෂ්ය ලෝකයෙහි මනුෂ්යයෙක් වූයේ දිළිඳුවූ පිළිසරණක් නැත්තාවූ දුප්පත් කම්කරුවෙක්වීමි. වයොවෘද්ධවූ මවුපියන් පොෂ්ය කෙළෙමි. සිල්වත්තු මට ප්රිය වූවාහුය, ආහාරද, පානද පැහැදුනු සිතින් සකස්කොට මහත් දානයක් දුනිමි.
|
1124
‘‘තෙන
|
1124
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
3. මණිථූණවිමානවත්ථු | 3. මණිථූන විමාන කථාව |
1126
‘‘උච්චමිදං
කූටාගාරා සත්තසතා උළාරා, වෙළුරියථම්භා රුචකත්ථතා සුභා.
|
1126
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
1127
‘‘තත්ථච්ඡසි පිවසි ඛාදසි ච, දිබ්බා ච වීණා පවදන්ති වග්ගුං;
දිබ්බා රසා කාමගුණෙත්ථ පඤ්ච, නාරියො ච නච්චන්ති සුවණ්ණඡන්නා.
|
1127
“එහි සිටින්නෙහිය. පානය කරන්නෙහිය. කන්නෙහිය යහපත්වූ දිව්ය වීණාවාදනය කරත්. මෙහි දිව්ය පඤ්චකාම ගුණයෝ ඇත්තාහ. රන්වන් ස්ත්රීහුද නටත්.
|
1128
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1128
“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්ය ඍද්ධියක් දිව්යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,
|
1130
සො
|
1130
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1131
‘‘අහං
ආරාමරුක්ඛානි ච රොපයිස්සං, පියා ච මෙ සීලවන්තො අහෙසුං;
අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තො, සක්කච්ච දානං විපුලං අදාසිං.
|
1131
“මම මනුෂ්යලෝකයෙහි මනුෂ්යයෙක් වූයේ කැළෑ පාරක සක්මනක් තැනුවෙමි. ආරාමය හා වෘක්ෂ රෝපණය කෙළෙමි. මට ශීලවන්තයෝ ප්රියවූහ. ආහාරපානද සකස් කොට පැහැදුන සිතින් මහත් දානයක් දුනිමි.
|
1132
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1132
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තෙක් වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|
4. සුවණ්ණවිමානවත්ථු | 4. සුවර්ණ විමාණ කථාව |
1134
‘‘සොවණ්ණමයෙ
හෙමජාලපටිච්ඡන්නං
(හෙමජාලකපච්ඡන්නං (සී.)), කිඞ්කිණි
(කිඞ්කණික (ස්යා. ක.), කිඞ්කිණික (පී.)) ජාලකප්පිතං.
|
1134
“ස්වර්ණ පර්වතයෙක්හි සර්වප්රකාරයෙන් පැහැ විහිදෙන රන් දැලින් වැසුණු කිකිණි දැල් ඇති
|
1135
‘‘අට්ඨංසා සුකතා ථම්භා, සබ්බෙ වෙළුරියාමයා;
එකමෙකාය අංසියා, රතනා සත්ත නිම්මිතා.
|
1135
“වෙරළු මිණියෙන් කරවනලද අටැස්කණු ඇත්තාහ. එක් එක් අංශයක සත්රුවනින් නිර්මිතය.
|
1136
‘‘වෙළුරියසුවණ්ණස්ස, ඵලිකා රූපියස්ස ච;
මසාරගල්ලමුත්තාහි, ලොහිතඞ්ගමණීහි ච.
|
1136
“වෙරළුමිණි, රන්වන් පළිඟු, රිදී මැසිරිගල් ලොහිතංක සියළු රත්නයෙන් යුක්තය.
|
1137
‘‘චිත්රා මනොරමා භූමි, න තත්ථුද්ධංසතී රජො;
ගොපාණසීගණා පීතා, කූටං ධාරෙන්ති නිම්මිතා.
|
1137
“භූමිය විසිතුරුය, මනහරය එහි රජස් නොනැගේ. පරාළ දරා සිටි කර්ණිකාව සත්රුවණින් නිමියේය.
|
1138
‘‘සොපාණානි
නානාරතනගබ්භෙහි
|
1138
“සතරදිග සත් රුවනින් නිමියාවූ තරප්පු සතරකින් හා නානාවිධ රත්නයෙන් නිර්මිතවූ නොයෙක් කාමරවලින් යුත් මේ විමානය සූර්යයා මෙන් බබළයි.
|
1139
‘‘වෙදියා චතස්සො තත්ථ, විභත්තා භාගසො මිතා;
දද්දල්ලමානා ආභන්ති, සමන්තා චතුරො දිසා.
|
1139
“එහි සතර වේදිකාවෝ කොටස් වශයෙන් බෙදනලදී. සතර දිශාව හාත්පස බැබළෙමින් ආලෝක කරත්.
|
1140
‘‘තස්මිං විමානෙ පවරෙ, දෙවපුත්තො මහප්පභො;
අතිරොචසි වණ්ණෙන, උදයන්තොව භාණුමා.
|
1140
“උතුම්වූ ඒ දිව්ය විමානයෙහි මහත් ප්රභා ඇති දිව්ය පුත්රතෙම සූර්යයා උදාවෙන්නාක් මෙන් බබළයි.
|
1141
‘‘දානස්ස
අථො අඤ්ජලිකම්මස්ස, තං මෙ අක්ඛාහි පුච්ඡිතො’’.
|
1141
“නුඹගේ මේ විපාකය දානයකගේ ඵලයද නොහොත් ශීලයක ඵලයද නැවත වැඳීමක ඵලයක්ද, විචාරණලද්දාවූ මට කියනු මැනව.
|
1142
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1142 |
1143
‘‘අහං අන්ධකවින්දස්මිං, බුද්ධස්සාදිච්චබන්ධුනො;
විහාරං සත්ථු කාරෙසිං, පසන්නො සෙහි පාණිභි.
|
1143
“මේ අන්ධකවින්ද රට සූර්යවංශයෙහිවූ බුදුරජාණන් වහන්සේට පැහැදී මගේ අත්වලින් විහාරයක් කරවූයෙමි.
|
1144
‘‘තත්ථ ගන්ධඤ්ච මාලඤ්ච, පච්චයඤ්ච
(පච්චග්ගඤ්ච (සී.), පච්චග්ඝඤ්ච (?)) විලෙපනං;
විහාරං සත්ථු අදාසිං, විප්පසන්නෙන චෙතසා;
තෙන මය්හං ඉදං ලද්ධං, වසං වත්තෙමි නන්දනෙ.
|
1144
“එහි සුවඳද මල්මාලාද ඉතා වටිනා විලවුන්ද යොදා සරසා පැහැදුන සිතින් ශාස්තෲන් වහන්සේට විහාරය දුනිමි.
|
1145
‘‘නන්දනෙ ච වනෙ
(නන්දනෙ පවනෙ (සී. ස්යා.)) රම්මෙ, නානාදිජගණායුතෙ;
රමාමි නච්චගීතෙහි, අච්ඡරාහි පුරක්ඛතො’’ති.
|
1145
“ඒ කරණකොටගෙන මේ විමානය මා විසින් ලබන ලදී. නදුන්වනය වසඟයෙහි පවත්වමි.
|
5. අම්බවිමානවත්ථු | 5. අම්බවිමානවත්ථු |
1146
‘‘උච්චමිදං
කූටාගාරා
|
1146
අම්බවිමාන කථාව
|
1147
‘‘තත්ථච්ඡසි පිවසි ඛාදසි ච, දිබ්බා ච වීණා පවදන්ති වග්ගුං;
දිබ්බා රසා කාමගුණෙත්ථ පඤ්ච, නාරියො ච නච්චන්ති සුවණ්ණඡන්නා.
|
1147
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
1148
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1148
“එහි සිටින්නෙහිය. පානය කරන්නෙහිය. කන්නෙහිය යහපත්වූ දිව්ය වීණාවාදනය කරත්. මෙහි දිව්ය පඤ්චකාම ගුණයෝ ඇත්තාහ. රන්වන් ස්ත්රීහුද නටත්.
|
1150
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1150
“මහත්වූ ආනුභාව සම්පන්නවූයේ දිව්ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය. මනුෂ්යව කිනම් කුශලයක් කොට මෙබඳු දිව්ය ඍද්ධියක් දිව්යානුභාවයක් ලබන ලද්දේද කිනම් කරුණකින් ඔබගේ වර්ණය සියලු දිශාවන්හි බබළයිද,
|
1151
‘‘ගිම්හානං
පරෙසං භතකො පොසො, අම්බාරාමමසිඤ්චති.
|
1151
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1152
‘‘අථ
කිලන්තරූපො කායෙන, අකිලන්තොව චෙතසා.
|
1152
“ග්රීෂ්මකාලයෙහි අවසාන මාසයෙහි සූර්යයා බබළන කල්හි අනුන්ගේ බැලයෙක්වූ පුරුෂතෙම අඹවනයට පැන් ඉසිමින් සිටියි.
|
1153
‘‘තඤ්ච
සාධු තං
(සාධුකං (ක.)) භන්තෙ න්හාපෙය්යං, යං මමස්ස සුඛාවහං.
|
1153
“ඉක්බිති සැරියුත්යයි ප්රසිද්ධ භික්ෂුතෙම එතැනට ආයේය. උන්වහන්සේ කයින් ක්ලාන්තව සිටියේය. සිතින් ක්ලාන්තව නොසිටියේය.
|
1154
‘‘තස්ස මෙ අනුකම්පාය, නික්ඛිපි පත්තචීවරං;
නිසීදි රුක්ඛමූලස්මිං, ඡායාය එකචීවරො.
|
1154
“අඹගස්වලට පැන් වත්කරන්නාවූ මම එන්නාවූ උන්වහන්සේ දැක ස්වාමීනි, යමක් මට බොහෝ කල් හිත සුව පිණිස වන්නේද නුඹවහන්සේ නාවන්නෙම් නම් යෙහෙකැයි” කීයේය.”
|
1155
‘‘තඤ්ච අච්ඡෙන වාරිනා, පසන්නමානසො නරො;
න්හාපයී රුක්ඛමූලස්මිං, ඡායාය එකචීවරං.
|
1155
“මට අනුකම්පා පිණිස උන්වහන්සේගේ පාත්ර සිවුරු බහා තැබූසේක. එක් සිවුරකින් යුතුව වෘක්ෂයක් මුල සෙවනෙහි වැඩසිටි සේක.
|
1156
‘‘අම්බො
ඉති සො පීතියා කායං, සබ්බං ඵරති අත්තනො.
|
1156
“පැහැදුණ සිත් ඇති මනුෂ්යතෙම පිරිසිදු ජලයෙන් ගසක් යට සෙවනෙහි එක් සිවුරකින් සිටි උන්වහන්සේ නෑවීය.
|
1157
‘‘තදෙව එත්තකං කම්මං, අකාසිං තාය ජාතියා;
පහාය මානුසං දෙහං, උපපන්නොම්හි නන්දනං.
|
1157
“අඹගස්වලටද පැන් ඉසිනලදී. භික්ෂුවද නහවනලදී. මා විසින්ද බොහෝවූ පින් රැස්කරණලදී. මෙසේ හෙතෙම තමාගේ මුළු සිරුර ප්රීතියෙන් පතුරුවයි.
|
1158
‘‘නන්දනෙ ච වනෙ රම්මෙ, නානාදිජගණායුතෙ;
රමාමි නච්චගීතෙහි, අච්ඡරාහි පුරක්ඛතො’’ති.
|
1158
“ඒ ජාතියෙහි මෙපමණම පිණක් කෙළෙමි. මනුෂ්ය ශරීරය අතහැර නදුන් වනයෙහි උපන්නෙමි.
|
6. ගොපාලවිමානවත්ථු | 6. ගොපාලවිමානවත්ථු |
1159
‘‘දිස්වාන දෙවං පටිපුච්ඡි භික්ඛු, උච්චෙ විමානම්හි චිරට්ඨිතිකෙ;
ආමුත්තහත්ථාභරණං යසස්සිං
(ආමුත්තහත්ථාභරණො යසස්සී (ස්යා. පී. ක.)), දිබ්බෙ විමානම්හි යථාපි චන්දිමා.
|
1159
ගෝපාල විමාන කථාව
|
1160
‘‘අලඞ්කතො
ආමුත්තහත්ථාභරණො යසස්සී, දිබ්බෙ විමානම්හි යථාපි චන්දිමා.
|
1160
“ශ්රමණතෙමේ බොහෝ කල් පවත්නා උස්වූ විමානයක මුතු පැළඳී වළලු ඇති යසස් ඇත්තාවූ දිව්ය විමානයෙහි චන්ද්රයා වැනිවූ දිව්ය පුත්රයා දැක මෙසේ විචාළේය,
|
1161
‘‘දිබ්බා ච වීණා පවදන්ති වග්ගුං, අට්ඨට්ඨකා සික්ඛිතා සාධුරූපා;
දිබ්බා ච කඤ්ඤා තිදසචරා උළාරා, නච්චන්ති ගායන්ති පමොදයන්ති.
|
1161
“අලංකාරවූ මල්මාලා බර ඇත්තාවූ යහපත්ව හැඳ පැළඳි යහපත් කුණ්ඩලාභරණ ඇති, කපන ලද හිසකෙස් හා රැවුල් ඇති, මුතු පැළඳි වළලු ඇති, යසස් ඇති දිව්යවිමානයෙහි චන්ද්රයා වැනිය.
|
1162
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි මහානුභාවො, මනුස්සභූතො කිමකාසි පුඤ්ඤං;
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1162
“යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි හික්මුණවූ යහපත් ස්වභාවය ඇති අටදෙනෙක් බැගින්වූ කොටස් අටක්වූ තව්තිසාවැසි මහත්වූ දිව්ය කන්යාවෝ නටත්, ගී කියත්, සතුටුවෙත්
|
1163
සො
|
1163
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1164
‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතො, සඞ්ගම්ම රක්ඛිස්සං පරෙසං ධෙනුයො;
තතො ච ආගා සමණො මමන්තිකෙ ගාවො ච මාසෙ අගමංසු ඛාදිතුං.
|
1164
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1165
‘‘ද්වයජ්ජ
තතො ච සඤ්ඤං පටිලද්ධයොනිසො, දදාමි භන්තෙති ඛිපිං අනන්තකං.
|
1165
“මම මනුෂ්යයන් අතරෙහි මනුෂ්යයෙක් වූයේ අනුන්ගේ දෙනුන් එක්කොට රැක්කෙමි. මා සමීපයට ශ්රමණනමක් පැමිණියේය. ගවයෝද මෑවැල් කෑමට ගියෝය.
|
1166
‘‘සො මාසඛෙත්තං තුරිතො අවාසරිං, පුරා අයං භඤ්ජති යස්සිදං ධනං;
තතො ච කණ්හො උරගො මහාවිසො, අඩංසි පාදෙ තුරිතස්ස මෙ සතො.
|
1166
“ස්වාමීනි, මම ඒ වේලාවට වැඩ දෙකක් කටයුතුවිය. මෑ කෙත කෑම වැළැක්වීමත් දන්දීමත් යන දෙකයි. ඊටපසු නුවණින් සිහිය ලැබ ස්වාමීනි, ‘දන් දෙමියි’ රෙදි කැබැල්ල පසෙක තැබීමි.
|
1167
‘‘ස්වාහං
අහාසි කුම්මාසං මමානුකම්පයා
(මමානුකම්පියා (පී. ක.), මමානුකම්පාය (ස්යා.)), තතො චුතො කාලකතොම්හි දෙවතා.
|
1167
“පෙර මේතෙමේ යමෙකුගේ ධනය අනුභව කරයිද ඒ මම යව කෙතට වහා ගියෙමි. ඉක්බිති මහත් විෂ ඇත්තාවූ කළු නයෙක් ඉක්මනට යන මගේ පා දෂ්ට කෙළේය.
|
1168
‘‘තදෙව
තයා හි භන්තෙ අනුකම්පිතො භුසං, කතඤ්ඤුතාය අභිපාදයාමි තං.
|
1168
“මම වේදනාවට පත්වූයේ දුකින් පීඩිතවූයේ වෙමි. භික්ෂූන් වහන්සේ ඒ රෙදිකඩ වහා ඉවත්කර මට අනුකම්පාවෙන් පිට්ටුව පිළිගත්තේය. එයින් චුතවූයේ කළුරිය කෙළෙමි.
|
1169
‘‘සදෙවකෙ ලොකෙ සමාරකෙ ච, අඤ්ඤො මුනි නත්ථි තයානුකම්පකො;
තයා හි භන්තෙ අනුකම්පිතො භුසං, කතඤ්ඤුතාය අභිවාදයාමි තං.
|
1169
“මා විසින් ඒ කුශල කර්මයම කරණලදී. මා විසින් සැප විපාකවූ කර්මයක් අනුභව කරමි. ස්වාමීනි, නුඹවහන්සේ විසින් වහා අනුකම්පා කරනලදී. කළගුණ දැනීම නිසා ඔබවහන්සේට වඳිමි.
|
1170
‘‘ඉමස්මිං
තයා හි භන්තෙ අනුකම්පිතො භුසං, කතඤ්ඤුතාය අභිවාදයාමි ත’’න්ති.
|
1170
“මේ ලෝකයෙහි හෝ පරලෙව්හි හෝ නුඹවහන්සේ සමාන අනුකම්පා කරන්නෙක් නැත. ස්වාමීනි, නුඹවහන්සේ නිතර කෙළෙහිගුණ දන්නා බැවින් වඳිමි.”
|
7. කණ්ඩකවිමානවත්ථු | 7. කන්ථක විමාන කථාව |
1171
‘‘පුණ්ණමාසෙ යථා චන්දො, නක්ඛත්තපරිවාරිතො;
සමන්තා අනුපරියාති, තාරකාධිපතී සසී.
|
1171
“පූර්ව පක්ෂයෙහි නැකැත් තරු පිරිවරකොට ඇති චන්ද්රයා යම්සේද, තාරකාවන්ට අධිපති චන්ද්රයා හාත්පස හැසිරෙද්ද?
|
1172
‘‘තථූපමං ඉදං බ්යම්හං, දිබ්බං දෙවපුරම්හි ච;
අතිරොචති වණ්ණෙන, උදයන්තොව රංසිමා.
|
1172
“මේ දිව්ය විමානය එබඳුය. අහසෙහිද රැස් ඇති සූර්යයා පහළවන්නාක් මෙනි.
|
1173
‘‘වෙළුරියසුවණ්ණස්ස, ඵලිකා රූපියස්ස ච;
මසාරගල්ලමුත්තාහි, ලොහිතඞ්ගමණීහි ච.
|
1173
“වෙරළුමිණි, රන්වන් පළිඟු, රිදී මැසිරිගල් ලොහිතංක සියළු රත්නයෙන් යුක්තය.
|
1174
‘‘චිත්රා මනොරමා භූමි, වෙළූරියස්ස සන්ථතා;
කූටාගාරා
|
1174
“වෙරළු මිණි අතුරනලද භූමිය විචිත්රය, මනරම්ය, කළුගෙවල් ශුභය, රම්යය, තොපට ප්රාසාදයක් මැවුණේය.
|
1175
‘‘රම්මා
අච්ඡොදකා විප්පසන්නා, සොවණ්ණවාලුකසන්ථතා.
|
1175
“මත්ස්යයන්ගෙන් ගැවසීගත්තාවූ රන්වන් වැලි අතුරනලද පිරිසිදු ජලය ඇති පැහැදුණු පොකුණ රම්යය.
|
1176
‘‘නානාපදුමසඤ්ඡන්නා, පුණ්ඩරීකසමොතතා
(සමොත්ථතා (ක.), සමොගතා (ස්යා.));
සුරභිං සම්පවායන්ති, මනුඤ්ඤා මාලුතෙරිතා.
|
1176
“නොයෙක් පියුමෙන් ගැවසී ගත්තීය, සුදු නෙලුම් මලින් යුක්තය. වාතයෙන් කම්පාවූ ඒවා සුවඳ හමයි.
|
1177
‘‘තස්සා
උපෙතා පුප්ඵරුක්ඛෙහි, ඵලරුක්ඛෙහි චූභයං.
|
1177
“ඒ පොකුණෙහි දෙපැත්තේ වනලැහැබ් මැවුනේය. ඔවුහු මල්ගස් වලින්ද ඵලදරණ වෘක්ෂයන් විසින්ද යුක්තය.
|
1178
‘‘සොවණ්ණපාදෙ පල්ලඞ්කෙ, මුදුකෙ ගොණකත්ථතෙ
(චොලසන්ථතෙ (සී.));
නිසින්නං දෙවරාජංව, උපතිට්ඨන්ති අච්ඡරා.
|
1178
“මෘදුවූ රෙදි අතුරනලද රන්වන් පා ඇති ආසනයෙහි හුන්නාවූ දිව්යරාජයා මෙන් අප්සරාවෝ පැමිණ සිටිත්.
|
1179
‘‘සබ්බාභරණසඤ්ඡන්නා, නානාමාලාවිභූසිතා;
රමෙන්ති තං මහිද්ධිකං, වසවත්තීව මොදසි.
|
1179
“සියලු ආභරණයෙන් ගැවසීගත්තාවූ නොයෙක් මල්දම් වලින් යුක්තවූ මහත් ඍද්ධි ඇත්තාවූ ඔහු ඇලුම් කරවත්. වසවර්ති දිව්යරාජයාසේ සතුටුවන්නෙහිය.
|
1180
‘‘භෙරිසඞ්ඛමුදිඞ්ගාහි, වීණාහි පණවෙහි ච;
රමසි රතිසම්පන්නො, නච්චගීතෙ සුවාදිතෙ.
|
1180
“බෙරයක් මිහිඟුබෙර වීණා පණාබෙරවලින් මනාකොට වාදනය කරනලද නෘත්යගීතයෙහි සිත් ඇලවීමෙන් යුක්ත තැනැත්තේ ඇලෙයි.
|
1181
‘‘දිබ්බා තෙ විවිධා රූපා, දිබ්බා සද්දා අථො රසා;
ගන්ධා ච තෙ අධිප්පෙතා, ඵොට්ඨබ්බා ච මනොරමා.
|
1181
“තොපගේ නානාප්රකාර දිව්යරූපයද, දිව්ය ශබ්දද, නොහොත් රසද, ගන්ධද, යහපත් ස්පර්ශයද අදහස් කරනලදී.
|
1182
‘‘තස්මිං විමානෙ පවරෙ, දෙවපුත්ත මහප්පභො;
අතිරොචසි වණ්ණෙන, උදයන්තොව භාණුමා.
|
1182
“යහපත්වූ මේ විමානයෙහි මහත් ආලෝක ඇති දිව්යපුත්රතෙම උදාවෙන සූර්යයා මෙන් බබළයි.
|
1183
‘‘දානස්ස තෙ ඉදං ඵලං, අථො සීලස්ස වා පන;
අථො අඤ්ජලිකම්මස්ස, තං මෙ අක්ඛාහි පුච්ඡිතො’’.
|
1183
“මෙය කරණ ලද ස්වල්ප කර්මයක විපාකයක් නොවේ. යම් හෙයකින් දිව්ය සමූහයා වහා සතුටු කරයිද, ඔබගේ ඍද්ධ්යානුභාවය මහත්ය. පෙර පුරුදු කරණ ලද පෙහෙවස් විසීමක ආනුභාවයකි.
|
1184
සො
|
1184
“මේ ඔබගේ දානයක ඵලයද, නැතහොත් ශීලයක ඵලයද, නොහොත් වැඳීමක ඵලයද, විචාරන ලද මට එය කියනු මැනව.
|
1185
‘‘අහං කපිලවත්ථුස්මිං, සාකියානං පුරුත්තමෙ;
සුද්ධොදනස්ස පුත්තස්ස, කණ්ඩකො සහජො අහං.
|
1185
“මම ශාක්යයන්ගේ ශ්රේෂ්ඨපුරය වන කිඹුල්වත්නුවර සුද්ධොදන රජුගේ පුත්රයා සමග උපන් කන්ථක නමි.
|
1186
‘‘යදා සො අඩ්ඪරත්තායං, බොධාය මභිනික්ඛමි;
සො මං මුදූහි පාණීහි, ජාලි
(ජාල (සී.)) තම්බනඛෙහි ච.
|
1186
“යම්කලෙක හෙතෙම අර්ධ රාත්රියෙහි බුදුවීම පිණිස ගිහිගෙන් නික්මුණේද හෙතෙම මට මෘදු අත්වල තඹපාට ඇති නිය පඳුරින්
|
1187
‘‘සත්ථිං ආකොටයිත්වාන, වහ සම්මාති චබ්රවි;
අහං ලොකං තාරයිස්සං, පත්තො සම්බොධිමුත්තමං.
|
1187
“කලවයට තට්ටුකොට ‘මම උතුම් බුදුබවට පැමිණ ලෝකයා එතර කරවන්නෙමි, යහළුව, උසුළවයි’ කීයේය.
|
1188
‘‘තං
උදග්ගචිත්තො සුමනො, අභිසීසිං
(අභිසිංසිං (සී.), අභිසීසි (පී.)) තදා අහං.
|
1188
“ඒ වචනය අසන්නාවූ මට මාගේ ප්රීතිය මහත්විය. එදා මම සතුටු සිත් ඇත්තේ යහපත් සිත් ඇත්තේ අභිෂෙක ලදිමි.
|
1189
‘‘අභිරූළ්හඤ්ච මං ඤත්වා, සක්යපුත්තං මහායසං;
උදග්ගචිත්තො මුදිතො, වහිස්සං පුරිසුත්තමං.
|
1189
“මහත් යසස් ඇත්තාවූ ශාක්යපුත්රයා පිට නැඟුණේ යයි දැන සතුටු සිත් ඇත්තේ ප්රීතිවූයේ පුරුෂොත්තමයා උසුලාගෙන ගියෙමි.
|
1190
‘‘පරෙසං විජිතං ගන්ත්වා, උග්ගතස්මිං දිවාකරෙ
(දිවඞ්කරෙ (ස්යා. ක.));
මමං ඡන්නඤ්ච ඔහාය, අනපෙක්ඛො සො අපක්කමි.
|
1190
“හිරු නැගි කල අන් රටකට ගොස් හෙතෙම මා ද ඡන්නයාද අත්හැර අපෙක්ෂා රහිතව පහවූයේය.
|
1191
‘‘තස්ස
ගච්ඡන්තඤ්ච මහාවීරං, රුදමානො උදික්ඛිසං.
|
1191
“උන්වහන්සේගේ තඹවන් නිය ඇති පා දිවෙන් ලෙවීමි. මහාවීරයන් වහන්සේ යන කල්හි අඬමින් බැලුයෙමි.
|
1192
‘‘අදස්සනෙනහං
අලත්ථං ගරුකාබාධං, ඛිප්පං මෙ මරණං අහු.
|
1192
“ශ්රීමත්වූ ශාක්යපුත්රයන් වහන්සේගේ නොදැකීමෙන් බරලෙඩක් වැළඳුණේය. මාගේ මරණය ඉක්මන්විය.
|
1193
‘‘තස්සෙව ආනුභාවෙන, විමානං ආවසාමිදං;
සබ්බකාමගුණොපෙතං
|
1193
“ඒ ආනුභාවයෙන් මේ විමනෙහි වසමි. දෙව්ලොව දිව්යමය සියලු කාමසම්පත් වලින් යුක්තවෙමි.
|
1194
‘‘යඤ්ච මෙ අහුවා හාසො, සද්දං සුත්වාන බොධියා;
තෙනෙව කුසලමූලෙන, ඵුසිස්සං ආසවක්ඛයං.
|
1194
“බුදුවීමේ හඬ අසා මට යම් ප්රීතියක් වූයේද, ඒ කුශල මූලයෙන්ම කෙලෙස් දුරුකිරීම ස්පර්ශ කරමි.
|
1195
‘‘සචෙ හි භන්තෙ ගච්ඡෙය්යාසි, සත්ථු බුද්ධස්ස සන්තිකෙ;
මමාපි නං වචනෙන, සිරසා වජ්ජාසි වන්දනං.
|
1195
“ස්වාමීනි, ඉදින් ශාස්තෘවූ බුදුන් සමීපයට යන්නෙහි නම් උන්වහන්සේ මගේ වචනයෙන්ද හිසින් වඳිනු මැනව.”
|
1196
‘‘අහම්පි දට්ඨුං ගච්ඡිස්සං, ජිනං අප්පටිපුග්ගලං;
දුල්ලභං දස්සනං හොති, ලොකනාථාන තාදින’’න්ති.
|
1196
“සමාන පුද්ගලයෙකු නැතිවූ ජිනයන් වහන්සේ දැක්මට මමත් යන්නෙමි. කම්පා නොවන්නාවූ ලොක ශ්රේෂ්ඨයන් වහන්සේලාගේ දර්ශනය දුර්ලභවේ.
|
1197
සො කතඤ්ඤූ කතවෙදී, සත්ථාරං උපසඞ්කමි;
සුත්වා ගිරං චක්ඛුමතො, ධම්මචක්ඛුං විසොධයි.
|
1197
කළගුණ දත්, උපකාර දන්නාවූ, හෙතෙම ශාස්තෲන් වහන්සේ වෙත පැමිණියේය. ඇස් ඇති ශාස්තෲන් වහන්සේගේ වචනය අසා නුවණැස පිරිසිදු කෙළේය.
|
1198
විසොධෙත්වා දිට්ඨිගතං, විචිකිච්ඡං වතානි ච;
වන්දිත්වා සත්ථුනො පාදෙ, තත්ථෙවන්තරධායථාති
(තත්ථෙවන්තරධායතීති (ක.)).
|
1198
දෘෂ්ටි සමූහයද සැකයද ව්රතයද පිරිසිදු කොට ශාස්තෲන් වහන්සේගේ පා වැඳ එහිම අන්තර්ධානවූයේය.
|
8. අනෙකවණ්ණවිමානවත්ථු | 8. අනෙකවණ්ණවිමාන කථාව |
1199
‘‘අනෙකවණ්ණං
පරිවාරිතො අච්ඡරාසඞ්ගණෙන, සුනිම්මිතො භූතපතීව මොදසි.
|
1199
“නොයෙක් වර්ණයෙන් යුත් දාහය හා ශොක නසන්නාවූ නොයෙක් විසිතුරු ඇති විමනකට නැඟී දිව්යාංගනාවන් පිරිවරන ලද්දේ සුනිර්මිත දිව්යපුත්රයා මෙන් ප්රීතිවෙයි.
|
1200
‘‘සමස්සමො නත්ථි කුතො පනුත්තරො
(උත්තරි (ක.)), යසෙන පුඤ්ඤෙන ච ඉද්ධියා ච;
සබ්බෙ ච දෙවා තිදසගණා සමෙච්ච, තං
ඉමා ච තෙ අච්ඡරායො සමන්තතො, නච්චන්ති ගායන්ති පමොදයන්ති.
|
1200
“කීර්තියෙන්ද, පිනෙන්ද, ඍද්ධියෙන්ද සමවූවෙක් නැත. උසස් කෙනෙක් කොයින්ද,
“සියලු දෙවියෝද, තවුතිසා වැසි දිව්ය සමූහයාද රැස්වී චන්ද්රයාට මෙන් ඔබට වඳිත්, ඔබගේ මේ දිව්යාංගනාවෝ හාත්පසින් නටත්, ගී කියත්, ප්රමොදකරවත්.
|
1201
‘‘දෙවිද්ධිපත්තොසි
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1201
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1202
සො දෙවපුත්තො අත්තමනො...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1202
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දිව්ය පුත්රතෙමේ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය.
|
1203
‘‘අහං භදන්තෙ අහුවාසි පුබ්බෙ, සුමෙධනාමස්ස ජිනස්ස සාවකො;
පුථුජ්ජනො අනනුබොධොහමස්මි
(අනවබොධොහමස්මිං (සී.), අනනුබොධොහමාසිං (?)), සො සත්ත වස්සානි පරිබ්බජිස්සහං
(පබ්බජිස්සහං (ස්යා. ක.), පබ්බජිසාහං (පී.)).
|
1203
“පින්වතුන් වහන්ස මම පෙර සුමෙධ නම් බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ශ්රාවකයෙක් වීමි. අවබෝධ නොකළ පෘථග්ජනයෙක් වීමි. ඒ මම සත් අවුරුද්දක් පැවිදිවී සිටියෙමි.
|
1204
‘‘සොහං
රතනුච්චයං හෙමජාලෙන ඡන්නං, වන්දිත්වා ථූපස්මිං මනං පසාදයිං.
|
1204
“ඒ මම තාදීවූ පිරිනිවියාවූ සතර ඕඝ තරණය කළාවූ ශාස්තෘවූ සුමෙධ බුදුරජාණන් වහන්සේගේ රියනක් උස රන් දැලකින් වැසුණු ථූපය වැඳ සිත පහදවා ගතිමි.
|
1205
‘‘න
පූජෙථ නං පූජනීයස්ස
(පූජනෙය්යස්ස (ස්යා. ක.)) ධාතුං, එවං
|
1205
“දානයක් නුදුන්නෙමි. දෙන්ට දෙයක් නැතිවිය. අනුන් සමාදන් නොකරවීමි. පිදිය යුතු ධාතුවට පුදව්. මෙසේ වනාහි මෙයින් මතු දිව්ය ලෝකයට යන්නහුය.
|
1206
‘‘තදෙව කම්මං කුසලං කතං මයා, සුඛඤ්ච දිබ්බං අනුභොමි අත්තනා;
මොදාමහං තිදසගණස්ස මජ්ඣෙ, න තස්ස පුඤ්ඤස්ස ඛයම්පි අජ්ඣග’’න්ති.
|
1206
“මා විසින් ඒ කුශල කර්මය කරන ලදී. මා විසින් දිව්ය සැපද අනුභව කරමි. තව්තිසා වැසි දිව්ය සමූහයා මධ්යයෙහි සතුටු වෙමි. ඒ පිනේ ක්ෂය වීමක් නොපෙනේ.
|
9. මට්ඨකුණ්ඩලීවිමානවත්ථු | 9. මට්ට කුණ්ඩලී විමාන කථාව |
1207
(පෙ. ව. 186) ‘‘අලඞ්කතො
බාහා පග්ගය්හ කන්දසි, වනමජ්ඣෙ කිං දුක්ඛිතො තුව’’න්ති.
|
1207
“අබරණින් සැරසුනාවූ මට්ටම් කරණලද කුණ්ඩලාභරණ ඇති මාලාවක් දරන්නාවූ රත් සඳුන්වලින් තැවරුණු අවයව ඇති තෝ මේ වන මැද හිස අත් බැඳගෙන හඬන්නෙහිය. කිම තෝ දුකට පැමිණියේ වෙහිද, කවර හේතුවකින් දුඃඛිත වූයෙහිද?”
|
1208
‘‘සොවණ්ණමයො පභස්සරො, උප්පන්නො රථපඤ්ජරො මම;
තස්ස චක්කයුගං න වින්දාමි, තෙන දුක්ඛෙන ජහාමි
(ජහිස්සං (සී.), ජහිස්සාමි (ස්යා. පී.)) ජීවිත’’න්ති.
|
1208
“මට රනින් කළ පැහැ විහිදෙන කරත්තයක් තිබේ. ඊට රෝද දෙකක් නැත. ඒ දුකින් ජීවිතය හරින්නෙමි.”
|
1209
‘‘සොවණ්ණමයං මණිමයං, ලොහිතකමයං
(ලොහිතඞ්ගමයං (ස්යා.), ලොහිතඞ්කමයං (සී.), ලොහමයං (කත්ථචි)) අථ රූපියමයං;
ආචික්ඛ
(ආචික්ඛථ (ක.)) මෙ භද්දමාණව, චක්කයුගං පටිපාදයාමි තෙ’’ති.
|
1209
“මාණවකය, මට කියව. මම නුඹට රණින් හෝ රිදීයෙන් හෝ මැණිකකින් හෝ රතු කැටයෙන් හෝ කරණ ලද රෝද දෙකක් සොයා දෙමි.”
|
1210
සො
සොවණ්ණමයො රථො මම, තෙන චක්කයුගෙන සොභතී’’ති.
|
1210
“සඳ හිරු දෙදෙනා මේ අහසෙහි පෙනෙත්. මාගේ රනින් කළ රථය ඒ රෝද දෙක කරණ කොටගෙන හොබනේ වේයයි” හෙතෙම බමුණාට කීයේය.
|
1211
‘‘බාලො
මඤ්ඤාමි තුවං මරිස්සසි, න හි ත්වං ලච්ඡසි චන්දිමසූරියෙ’’ති.
|
1211
“මාණවකය, සඳ හිරු දෙදෙන පතන්නාවූ තෝ බාලයෙකි. නොපැතිය යුතු දෙයක් පතන්නෙහිය. තෝ සඳ හිරු දෙදෙනා නොලද්දාහු නම් මැරෙන්නේයයි, සිතමි.”
|
1212
‘‘ගමනාගමනම්පි දිස්සති, වණ්ණධාතු උභයත්ථ වීථියා;
පෙතො
(පෙතො පන (සී. ස්යා.)) කාලකතො න දිස්සති, කො නිධ කන්දතං බාල්යතරො’’ති.
|
1212
“මේ සඳ හිරු දෙදෙනා කෙරෙහි යාම් ඊම් හා පැහැ සටහන්ද වීථි ආදියද පෙනේ. කළුරිය කළ තැනැත්තේ වනාහි නොපෙනෙයි. හඬන්නාවූ අප දෙදෙනා අතුරෙන් කවරෙක් මෝඩද?”
|
1213
‘‘සච්චං ඛො වදෙසි මාණව, අහමෙව කන්දතං බාල්යතරො;
චන්දං විය දාරකො රුදං, පෙතං කාලකතාභිපත්ථයි’’න්ති.
|
1213
“මාණවකය, තෝ සැබවක්ම කියන්නෙහිය. මෙහි අඬන්නාවූ අප දෙදෙනා අතුරෙන් ඉතා මෝඩවූයේ මා මය. චන්ද්රයා ඉල්වා අඬන බාලයකු මෙන් පරලොව ගිය කෙනෙකු පතමින් අඬන්නේ වෙමි.
|
1214
‘‘ආදිත්තං වත මං සන්තං, ඝතසිත්තංව පාවකං;
වාරිනා විය ඔසිඤ්චං, සබ්බං නිබ්බාපයෙ දරං.
|
1214
“මාණවකය, ශෝකයෙන් අඬන්නාවූ මාගේ පුත්ර ශෝකය දුරුකළාවූ නුඹ ගිතෙලින් ඉසින ලද ගින්නක් මෙන් පුත්ර ශොකාග්නියෙන් ඇවිල ගත්තාවූ මා හට දිය වත්කරන්නාක් මෙන් ශොකාග්නියෙන් හටගත් මාගේ සියලු විඩාව නිවූයේය.
|
1215
‘‘අබ්බහී
යො මෙ සොකපරෙතස්ස, පුත්තසොකං අපානුදි.
|
1215 |
1216
‘‘ස්වාහං
න සොචාමි න රොදාමි, වත සුත්වාන මාණවාති.
|
1216 |
1217
‘‘දෙවතා නුසි ගන්ධබ්බො, අදු
(ආදු (සී. ස්යා.)) සක්කො පුරින්දදො;
කො වා ත්වං කස්ස වා පුත්තො, කථං ජානෙමු තං මය’’න්ති.
|
1217
“මාගේ හෘදයෙහිවූ ශොක නමැති හුල උදුරන ලද්දේය. උදුරා දමනලද ශොක නමැති හුල් ඇත්තාවූ ඒ මම නුඹගේ බස් අසා සිහිල්වූයේ වෙමි. නිවියේ වෙමි, මින්පසු ශොක නොකරමි, නොහඬමි.”
|
1218
‘‘යඤ්ච
(යං (ක.)) කන්දසි යඤ්ච රොදසි, පුත්තං ආළාහනෙ සයං දහිත්වා;
ස්වාහං කුසලං කරිත්වා කම්මං, තිදසානං සහබ්යතං ගතො’’ති
(පත්තොති (සී. ස්යා. පී.)).
|
1218
“එම්බා තෝ කවරෙක්ද? දෙවියෙක් හෝ ගාන්ධර්වයෙක් වෙහිද? පුරින්දද නම් ශක්රයා හෝ වෙහිද, කවරෙකුගේ හෝ පුත්රයෙක්ද අපි කෙසේ දැනගනිමුදැයි” ඇසීය.
|
1219
‘‘අප්පං
උපොසථකම්මං වා
(උපොසථකම්මඤ්ච (ක.)) තාදිසං, කෙන කම්මෙන ගතොසි දෙවලොක’’න්ති.
|
1219
“බ්රාහ්මණය, ඔබ සිය පුතු සොහොනෙහි දවා යම් පුතෙකු නිසා කඳුළු වගුරුවමින් හඬන්නෙහි නම් ඒ නුඹගේ පුත්රවූ මම කුශල කර්මයක් කොට තව්තිසා වැසි දෙවියන් හා වාසයට පැමිණියේ වෙමි.”
|
1220
‘‘ආබාධිකොහං දුක්ඛිතො ගිලානො, ආතුරරූපොම්හි සකෙ නිවෙසනෙ;
බුද්ධං විගතරජං විතිණ්ණකඞ්ඛං, අද්දක්ඛිං සුගතං අනොමපඤ්ඤං.
|
1220
“සිය ගෙයිදී දෙන්නාවූ ස්වල්පවූ හෝ මහත්වූ හෝ දනක්ද පෙහෙවස් කිරීමක් හෝ එබඳු අන්කිසි කුල කර්මයක් මම නුදුටුයෙමි. කවර කර්මයකින් නුඹ දෙව්ලොව ගියේදැයි” ඇසීය.
|
1221
‘‘ස්වාහං මුදිතමනො පසන්නචිත්තො, අඤ්ජලිං
තාහං කුසලං කරිත්වාන කම්මං, තිදසානං සහබ්යතං ගතො’’ති.
|
1221
“පින්වත් බමුණ, මම ස්වකීය ගෘහයෙහි හටගත් ආබාධ ඇත්තේ එහෙයින්ම දුකට පැමිණියේ දැඩි ගිලන් බැව් ඇතිව දුඃඛ වේදනාවෙන් පීඩිතවූයේ වීමි. එසේවූ මම චතුස්සත්යාවබොධ කළ හෙයින් බුද්ධ නම්වූ පහවූ රාගාදී කෙලෙස් ධූලි ඇති සියලු සැක දුරු කළාවූ පිරුණු නුවණ ඇති සුගතයන් වහන්සේ දුටුයෙමි.
|
1222
‘‘අච්ඡරියං වත අබ්භුතං වත, අඤ්ජලිකම්මස්ස අයමීදිසො විපාකො;
අහම්පි මුදිතමනො පසන්නචිත්තො, අජ්ජෙව බුද්ධං සරණං වජාමී’’ති.
|
1222
“ඒ මම ඉතා සන්තොෂයට හා පැහැදීමට පැමිණි සිත් ඇත්තෙමි, තථාගත බුදුන්ට ඇඳිලි බැඳ වැන්දෙමි. ඒ කුශලකර්මය කළාවූ මම එම පිණින් තව්තිසා වැසි දෙවියන් හා එක්වීමට ගියෙමි.”
|
1223
‘‘අජ්ජෙව බුද්ධං සරණං වජාහි, ධම්මඤ්ච සඞ්ඝඤ්ච පසන්නචිත්තො;
තථෙව සික්ඛාය පදානි පඤ්ච, අඛණ්ඩඵුල්ලානි සමාදියස්සු.
|
1223
“පින්වත්නි, පුදුමයෙකි. පින්වත්නි නොවූ දෙයකි. අඤ්ජලි කර්මයාගේ මෙබඳු විපාකයක් වෙයි, මමද පහන්වූ සිත් ඇත්තෙම් අදම බුදුන් සරණ යෙමි.”
|
1224
‘‘පාණාතිපාතා විරමස්සු ඛිප්පං, ලොකෙ අදින්නං පරිවජ්ජයස්සු;
අමජ්ජපො මා ච මුසා භණාහි, සකෙන දාරෙන ච හොහි තුට්ඨො’’ති.
|
1224
“බමුණ, සතුටු සිත් ඇතිව අදම බුදුන් දහම් සඟුන් සරණයව. එසේම ශික්ෂා පද පසද කඩ නොකොට සමාදන් වෙව. ලෝකයෙහි හිමියන් විසින් නුදුන් දෙය නොගෙන දුරුකරව. මත්පැන් නොබොව, බොරු නොකියව, පර අඹුවන් කරා නොගොස් සිය අඹු සමග සතුටු වෙවයි” කියේය.
|
1225
‘‘අත්ථකාමොසි මෙ යක්ඛ, හිතකාමොසි දෙවතෙ;
කරොමි තුය්හං වචනං, ත්වංසි ආචරියො මමාති.
|
1225 |
1226
‘‘උපෙමි සරණං බුද්ධං, ධම්මඤ්චාපි අනුත්තරං;
සඞ්ඝඤ්ච නරදෙවස්ස, ගච්ඡාමි සරණං අහං.
|
1226
“දෙවතාව, තෝ මට වැඩ කැමැත්තෙහිය, දෙවතාව, මට හිත කැමැත්තෙහිය. එහෙයින් නුඹගේ වචනය කරමි. තෝ මට ආචාර්යවෙහිය.
|
1227
‘‘පාණාතිපාතා
අමජ්ජපො නො ච මුසා භණාමි, සකෙන දාරෙන ච හොමි තුට්ඨො’’ති.
|
1227
“දිව්ය පුත්රය, මම බුදුන් සරණ යමි. නිරුත්තරවූ ධර්මය හා නරදේවවූ බුදුන්ගේ සංඝයාද සරණ කොට යමි. වහාම ප්රාණඝාතයෙන් වෙන් වෙමි. ලෝකයෙහි හිමියන් විසින් නුදුන් දෙය නොගෙන දුරුකරමි. මත්පැන් නොබොමි. බොරුද නොකියමි. සිය අඹු සමග සතුටු වෙමියි” කීයේය.
|
10. සෙරීසකවිමානවත්ථු | 10. සෙරිස්සක විමාන කථාව |
1228
(පෙ. ව. 604) සුණොථ
යථා කථං ඉතරිතරෙන චාපි, සුභාසිතං තඤ්ච සුණාථ සබ්බෙ.
|
1228
“යම්සේ වෙසවුණු රජුගේ පරිවාරකවූ සෙරිස්සක දිව්යපුත්රයාගේ හා වෙළඳුන්ගේද යම් වාලුකා කාන්තාර භූමියකදී එක්වීමක්වේද, එතන්හිදී ඔවුනොවුන් විසින් මනාව කියනලද යම් කථා ප්රවෘත්තියක් ඇතිවීද තොපි සියල්ලෝ ඒ පුවත අසව්.
|
1229
‘‘යො සො අහු රාජා පායාසි නාම
(නාමො (සී.)), භුම්මානං සහබ්යගතො යසස්සී;
සො මොදමානොව සකෙ විමානෙ, අමානුසො මානුසෙ අජ්ඣභාසීති.
|
1229
“සෙතව්ය නුවර පායාසි නම් යම් රාජවංශිකයෙක් වේද, ඒ රාජවංශිකතෙම භුමාටු දෙවියන් හා එක්ව ආනුභව සම්පන්නව උපන්නේය. ඒ සෙරිස්සක දිව්යපුත්රයා පිරිවර දෙවතාවන් හා සමග සතුටුව දිව්යපඤ්චකාම සම්පත් වළඳමින් තමාගේ විමනෙහිම සිට වෙළඳුන් දැක මෙසේ කීය.
|
1230
‘‘වඞ්කෙ අරඤ්ඤෙ අමනුස්සට්ඨානෙ, කන්තාරෙ අප්පොදකෙ අප්පභක්ඛෙ;
සුදුග්ගමෙ වණ්ණුපථස්ස මජ්ඣෙ, වඞ්කං භයා
(ධඞ්කංභයා (ක.)) නට්ඨමනා මනුස්සා.
|
1230
“පින්වත් මනුෂ්යයෙනි, මේ කාන්තාරයට පැමිණි මිනිසුන්ට අපගේ ජීවිතය ඇතිවේද නැතිවේද, මරණ පැමිණේද දිවි රැකගෙන යාහැකි වේදැයි, කියා සැක උපදියි. නිතර යක්ෂ පිශාචාදී අමනුෂ්යයන් හැසිරෙන්නාවූ මිනිසුන්ට ගොචර නොවූ සුවසේ යා නොහැකිවූ කන බොන දේ නැත්තාවූ පැන්ගෙන යායුතුවූ,
|
1231
‘‘නයිධ ඵලා මූලමයා ච සන්ති, උපාදානං නත්ථි කුතොධ භක්ඛො;
අඤ්ඤත්ර පංසූහි ච වාලුකාහි ච, තතාහි
|
1231
“මේ වාලුකාකාන්තාරය මැද කෑයුතු ගෙඩි හා මුල් ජාතියකුත් නැත්තේය. දරුණුවූ උනුවැලිත් පසුත් හැර අන් කිසිවක් නැත්තේය. එහෙයින් කෑයුතු ආහාරයක් මෙහිදී කොයින් ලැබේද, නොලැබේමය.
|
1232
‘‘උජ්ජඞ්ගලං තත්තමිවං කපාලං, අනායසං පරලොකෙන තුල්යං;
ලුද්දානමාවාසමිදං පුරාණං, භූමිප්පදෙසො අභිසත්තරූපො.
|
1232
“මඳක් පඬුවන් රළුවූ තද පස් ඇත්තාවූ රත්කළ අයොමය කබලක් වැනිවූ සත්වයන්ට භය එලවන්නාවූ අමනුෂ්ය සතුරන්නේ ගැවසී ගත්තාවූ කිසි සැපතක් පිහිටක් නැත්තාවූ පරලොවක් හෙවත් නරකයක් වැනිවූ පුරාණ පටන් බොහෝ කලක් මුළුල්ලෙහි යක්ෂයන්ට වාසස්ථානවූ
|
1233
‘‘අථ
අනුපවිට්ඨා සහසා සමෙච්ච, ලොභා භයා අථ වා සම්පමූළ්හා’’ති.
|
1233
“මේ භූමි ප්රදෙශයට තොපි කවර කරුණකින් ආවාහුද? කවර වස්තුවක් පතා ආවාහුද? තොපගේ සතුරෙකු විසින් අනතුරු කරුණු කැමතිව රටින්නගා හරනලද්දාහුද, නොහොත් මංමුළාව ආවාහුදැයි” විචාළේය.
|
1234
‘‘මගධෙසු අඞ්ගෙසු ච සත්ථවාහා, ආරොපයිත්වා පණියං පුථුත්තං;
තෙ යාමසෙ සින්ධුසොවීරභූමිං, ධනත්ථිකා උද්දයං පත්ථයානා.
|
1234
“පින්වත් දිව්යපුත්රය, අපි අඟු මගධ දෙරට වැඩුනාවූ ගැල් පදින්නෝවම්හ. ගැල්වල බොහෝ බඩුපුරවාගෙන වැඩිලාහ උපදවම්හයි සිතා වස්තුලෝභයෙන් සින්ධු දෙශයට හා සොවීර දෙශයට වෙළඳාම් පිණිස යම්හ.
|
1235
‘‘දිවා
එතෙන වෙගෙන ආයාම සබ්බෙ
(සබ්බෙ තෙ (ක.)), රත්තිං මග්ගං පටිපන්නා විකාලෙ.
|
1235
“නුඹ දක්නට පළමුවෙන් උෂ්ණය බලවත් හෙයින් ග්රීෂ්මය ඉවසිය නොහැකිව ගොනුන්ට හා මිනිසුන්ට පහසු පිණිස අනුකම්පාවෙන් දහවල් එක්තැනක ලැගුම්ගෙන සිටි අපි සියල්ලෝම රාත්රයෙහි මගට පැමිණියම්හ.
|
1236
‘‘තෙ දුප්පයාතා අපරද්ධමග්ගා, අන්ධාකුලා විප්පනට්ඨා අරඤ්ඤෙ;
සුදුග්ගමෙ
|
1236
“නොකල්හි ගමන යහපත් නොවෙයි. එහෙයින් යක්ෂාධිගෘහිත වාලුකා කාන්තාරය මැද මග දැනගත නොහී මංමුලාව නුවණැස් අන්ධව ඇස් නැත්තන්සේ සින්ධු සොවීර දෙශය අසවල් දිගයයි, කියා දැනගත නොහැකිව විනාශ මුඛයට පැමිණියම්හ.
|
1237
‘‘ඉදඤ්ච දිස්වාන අදිට්ඨපුබ්බං, විමානසෙට්ඨඤ්ච තවඤ්ච යක්ඛ;
තතුත්තරිං ජීවිතමාසමානා, දිස්වා පතීතා සුමනා උදග්ගා’’ති.
|
1237
“මෙයින් මතු අපගේ දිවිනැතිවේයයි කියා සිතට සැක උපන. පින්වත් දිව්යපුත්රය, අප විසින් පෙර නොදක්නා ලද මේ දිව්ය ප්රාසාදය හා නුඹගේ යම් මේ දැකීමක්වේද ඒ දැකීම හේතුවෙන් ප්රීතියෙන් ඔද වැඩි සිත් ඇත්තෝවම්හ.
|
1238
‘‘පාරං සමුද්දස්ස ඉමඤ්ච වණ්ණුං
(වනං (ස්යා.), වණ්ණං (ක.)), වෙත්තාචරං
(වෙත්තං පරං (ස්යා.), වෙත්තාචාරං (ක.)) සඞ්කුපථඤ්ච මග්ගං;
නදියො පන පබ්බතානඤ්ච දුග්ගා, පුථුද්දිසා ගච්ඡථ භොගහෙතු.
|
1238
“පින්වත් දිව්යපුත්රය, අප විසින් පෙර නොදක්නා ලද මේ දිව්යප්රාසාදය හා නුඹගේ යම් මේ දැකීමක්වේද, ඒ දැකීම් හේතුවෙන් ප්රීතියෙන් ඔද වැඩි සිත් ඇත්තෝවම්හ. මෙතැන් පටන් දිවි ලබම්හයි සිතා නුඹ වහන්සේ දැක සතුටු වම්හයි” කීහ.
|
1239
‘‘පක්ඛන්දියාන විජිතං පරෙසං, වෙරජ්ජකෙ මානුසෙ පෙක්ඛමානා;
යං වො සුතං වා අථ වාපි දිට්ඨං, අච්ඡෙරකං තං වො සුණොම තාතා’’ති.
|
1239
“එසේ ඇවිදින තොප විසින් දක්නා ලද හෝ අසන ලද ආශ්චර්ය අද්භූතවූ යමක් ඇත්නම් ඒ සියල්ලම මට නොවලහා කියවයි” දිව්ය පුත්රතෙම කීයේය.
|
1240
‘‘ඉතොපි
අතීතමානුස්සකමෙව සබ්බං, දිස්වාන තප්පාම අනොමවණ්ණං.
|
1240
“පළමු වයසෙහි සිටි පින්වත් දිව්ය කුමාරය, මිනිසුන්ට අයත් ඉසුරු සම්පත් ඉක්මගියාවූ යුෂ්මතුන්ගේ මේ ඉසුරු සම්පතට වඩා අප විසින් අසනලද හෝ දක්නාලද හෝ ආශ්චර්ය අද්භූත දෙයක් නැත. නුඹගේ ලාමක නොවූ වර්ණ සම්පත්තිය හා විමාන සම්පත්තිය බලා තෘප්තියකට නොපැමිණෙම්හයි” වෙළෙන්දෝ කීහ.
|
1241
‘‘වෙහායසං පොක්ඛරඤ්ඤො සවන්ති, පහූතමල්යා
දුමා චිමෙ
(දුමා ච තෙ (ස්යා. ක.)) නිච්චඵලූපපන්නා, අතීව ගන්ධා සුරභිං පවායන්ති.
|
1241
“නොයෙක් සුදු රතු පියුම් ආදී බොහෝ මල් වලින් ගැවසුනාවූ, නිර්මල සිහිල් ජලයෙන් පිරුණාවූ පොකුණු ආකාශයෙහි ගලාබසී. නිතර නොයෙක් ඵල පල්ලවයෙන් සැදුම්ලත් දිව්යවෘක්ෂ පංතියෙන් යහපත් සුවඳ හමන්නේය.
|
1242
‘‘වෙළූරියථම්භා
මසාරගල්ලා සහලොහිතඞ්ගා, ථම්භා ඉමෙ ජොතිරසාමයාසෙ.
|
1242
“වෛදූර්ය, මසාරගල්ල, ලොහිතංක, ශිලාප්රවාලාදියෙන් නිර්මිතවූ රැස් විහිදෙන තැන ටැම්මත්තෙහි ශොභාමත් මේ ප්රාසාදය පිහිටියේය.
|
1243
‘‘සහස්සථම්භං අතුලානුභාවං, තෙසූපරි සාධුමිදං විමානං;
රතනන්තරං කඤ්චනවෙදිමිස්සං, තපනීයපට්ටෙහි ච සාධුඡන්නං.
|
1243
“සත්රුවනින් නිමියාවූ අසදෘශ දහසක් පමණ බිත්ති කණු තරප්පු ආදියෙන් හෙබියාවූ ස්වර්ණමය වේදිකාවෙන් යුක්තවූ මත්තෙහි රන්පටින් වසනලද්දාවූ බොහෝසේ ජාම්බොනද ස්වර්ණයෙන් යහපත් කොට ඔප නගනලද විමානාවයවයන් ඇත්තාවූ නුඹගේ මේ විමානය දවසක් මුළුල්ලෙහි බලාත් සිත් නොපිරෙන්නේය.
|
1244
‘‘ජම්බොනදුත්තත්තමිදං සුමට්ඨො, පාසාදසොපාණඵලූපපන්නො;
දළ්හො ච වග්ගු ච සුසඞ්ගතො ච
(වග්ගු සුමුඛො සුසඞ්ගතො (සී.)), අතීව නිජ්ඣානඛමො මනුඤ්ඤො.
|
1244 |
1245
‘‘රතනන්තරස්මිං
මුරජආලම්බරතූරියඝුට්ඨො, අභිවන්දිතොසි ථුතිවන්දනාය.
|
1245
“මේ රන්මාලිගාව ඇතුළෙහි කඩා කෑයුතු බුදිය යුතු නොයෙක් දිව්ය භොජන සාදා තිබෙයි. දක්ෂවූ ගන්ධර්වයන් විසින් වයනලද මිහිඟුබෙර පනාබෙර ආදී පඤ්චාංගික තූර්ය ඝොෂයෙන් එකනින් නාදවෙයි. නොයෙක් දිව්යපුත්රයන් විසින් ස්තුති ගී කියා නමස්කාර කරණ ලද්දෙහිය.
|
1246
‘‘සො
අචින්තියො සබ්බගුණූපපන්නො, රාජා යථා වෙස්සවණො නළින්යා
(නළිඤ්ඤං (ක.)).
|
1246
“යම්සේ වෙසමුනි රජු නොයෙක් මලින් සැදුනාවූ නලිනී නම් පොකුණෙහි නොයෙක් දෙවතාවන් විසින් පිරිවරණලදුව සතුටුව ක්රීඩා කෙරේද, එමෙන් ඔබත් නොයෙක් දෙවඟනන් පිරිවරා මේ දෙව්පහයෙහි ක්රීඩා වශයෙන් අචින්ත්ය අප්රමෙයවූ දිව්යසම්පත් වළඳන්නෙහිය.
|
1247
‘‘දෙවො
පුච්ඡන්ති තං වාණිජා සත්ථවාහා, ආචික්ඛ කො නාම තුවංසි යක්ඛො’’ති.
|
1247
“කිමෙක්ද, නුඹදෙවියෙක්ද නොහොත් මේ කාන්තාරයෙහි වසන චණ්ඩවූ යක්ෂයෙක්ද, නොහොත් දෙදෙව්ලොවට අධිපතිවූ ශක්රයාද, මිනිස් ජාති ඇත්තෙක්දැයි” සැක ඇතිව මේ ගැල් වෙළෙන්දෝ විචාරන්නාහු “එම්බා දිව්ය පුත්රය, නුඹ කවරෙක්දැයි” විචාළහ.
|
1248
‘‘සෙරීසකො
(සෙරිස්සකො (සී. ස්යා.)) නාම අහම්හි යක්ඛො, කන්තාරියො වණ්ණුපථම්හි ගුත්තො;
ඉමං පදෙසං අභිපාලයාමි, වචනකරො වෙස්සවණස්ස රඤ්ඤො’’ති.
|
1248
“දිව්ය පුත්රතෙමේ, “පින්වත් වෙළඳුනි, මම මේ වාලුකා කාන්තාර භූමි ප්රදෙශයෙහි නියුක්තවූ සෙරිස්සක නම්වූ වෛශ්රවණ දිව්යරාජයාගේ පරිවාරිකවූ දිව්ය පුත්රයෙක් වෙමි. වෙසමුනිගේ වචනයෙන් මේ භූමි ප්රදෙශය රක්ෂා කරමියි” කීයේය.
|
1249
‘‘අධිච්චලද්ධං පරිණාමජං තෙ, සයං කතං උදාහු දෙවෙහි දින්නං;
පුච්ඡන්ති තං වාණිජා සත්ථවාහා, කථං තයා ලද්ධමිදං මනුඤ්ඤ’’න්ති.
|
1249
ගැල් වෙළෙන්දෝ “පින්වත් දිව්යපුත්රය, යුෂ්මතුන්ගේ මේ දිව්ය ඓශ්චර්ය සම්පත් කිසි කරුණක් නැතිව කැමති පරිද්දෙන් ලත් දෙයක්ද, නොහොත් කිසි කෙනෙකු විසින් කාල වශයෙන් පිරිනමන ලද්දක්ද, ඔබගේ දිව්ය ඍද්ධි මහිමයෙන් උපදවන ලද්දක්ද, නොහොත් දෙවියෙකු විසින් දෙනලද්දක්ද නුඹ විසින් මේ විමාන සම්පත්තිය කෙසේ ලබන ලදදැයි” ඇසූහ.
|
1250
‘‘නාධිච්චලද්ධං න පරිණාමජං මෙ, න සයං කතං න හි දෙවෙහි දින්නං;
සකෙහි කම්මෙහි අපාපකෙහි, පුඤ්ඤෙහි
|
1250
දිව්යපුත්රතෙම, “මගේ මේ ඉසුරු සම්පත් නිකරුණේ ලබන ලද්දේ නොවෙයි. යම්කෙනෙකු විසින් පිරිනමන ලද්දේත් නොවෙයි. මා විසින් උපදවන ලද්දේත් නොවෙයි. මහෙශාක්ය දෙවියෙකු විසින් දෙනලද්දේත් නොවෙයි. පෙර ජාතියෙහි මා විසින් කරණලද කුශලකර්මයෙන් මේ සම්පත් ලද්දේයයි” කීයේය.
|
1251
‘‘කිං තෙ වතං කිං පන බ්රහ්මචරියං, කිස්ස සුචිණ්ණස්ස අයං විපාකො;
පුච්ඡන්ති තං වාණිජා සත්ථවාහා, කථං තයා ලද්ධමිදං විමාන’’න්ති.
|
1251
“දිව්යපුත්රය, නුඹ විසින් පුරුදු කරණලද කවර ශ්රේෂ්ඨ චර්යාවක් කවර ව්රත සමාදානයක් හේතුකොටගෙන මේ විමානය ලබන ලද්දේදැයි” ගැල් වෙළෙන්දෝ විචාරත්.
|
1252
‘‘මමං පායාසීති අහු සමඤ්ඤා, රජ්ජං යදා කාරයිං කොසලානං;
නත්ථිකදිට්ඨි කදරියො පාපධම්මො, උච්ඡෙදවාදී ච තදා අහොසිං.
|
1252
“දිව්යපුත්රතෙම, “මම යටගිය දවස කොසොල් ජනපද වාසීන්ගේ සෙතව්ය නම් නුවර විසූ පරලොව නැත, කුසල් නැත. අකුසල් නැතැයි කියා ගන්නා ලද මරණින් මතු අවසානයයි හැඟීම ඇතිව සිටි ලාමක ස්වභාව ඇති පායාසි නම් රාජන්යයෙක් විය.
|
1253
‘‘සමණො ච ඛො ආසි කුමාරකස්සපො, බහුස්සුතො චිත්තකථී උළාරො;
සො මෙ තදා ධම්මකථං අභාසි
(අකාසි (සී.)), දිට්ඨිවිසූකානි විනොදයී මෙ.
|
1253
“ඒසමයෙහි බුද්ධ ශ්රාවකවූ විචිත්ර කථිකවූ බහුශ්රැතවූ උදාර ප්රඥා ඇති ඒ කුමාර කාශ්යප තෙරුන් වහන්සේ මට බණ වදාරා මාගේ මිථ්යාදෘෂ්ටි නමැති හුල් පහ කළ සේක.
|
1254
‘‘තාහං
පාණාතිපාතා විරතො අහොසිං, ලොකෙ අදින්නං පරිවජ්ජයිස්සං;
අමජ්ජපො
|
1254
“මම ඒ බණ අසා උපාසක බැව් දන්වා සතුන් මැරීම, හොරකම, කාමයන්හි වරදවා හැසිරීම, බොරුකීම, සුරාපානය, යන පස් පවින් දුරුවුනෙමි.
|
1255
‘‘තං
තෙහෙව කම්මෙහි අපාපකෙහි, පුඤ්ඤෙහි මෙ ලද්ධමිදං විමාන’’න්ති.
|
1255
“එසේ පුරුදු කරණ ලද ව්රත සමාදානය හා එම ශ්රේෂ්ඨ හැසිරීමේ මේ විපාකය වෙයි. යහපත්වූ ඒ කුසලකර්ම හේතුකොට ගෙන මා විසින් මේ විමානය හා විපාක ආනිශංසය ලබන ලදී.
|
1256
‘‘සච්චං
යහිං යහිං ගච්ඡති පුඤ්ඤකම්මො, තහිං තහිං මොදති කාමකාමී.
|
1256
“නුවණැති මිනිස්සු (යම්) සැබවක්ම කීවාහු නම් ඒ පඬුවන්ගේ වචනය වෙනසක් නොවන්නේය. කළ පින් ඇත්තේ (උත්පත්ති වශයෙන්) යම් යම් තැනකට යේද ඒ ඒ තන්හි පස්කම් සැපත විඳිමින් සතුටු වෙයි.
|
1257
‘‘යහිං යහිං සොකපරිද්දවො ච, වධො ච බන්ධො ච පරික්කිලෙසො;
තහිං තහිං ගච්ඡති පාපකම්මො, න මුච්චති දුග්ගතියා කදාචී’’ති.
|
1257
“කළපව්කම් ඇති සත්ව තෙම යම් යම් තැනකට යේද ඒ ඒ තන්හි (ඔහුට) ශොක කිරීම හා වැලපීමද වදයද බන්ධනයද කියන ලද අයහපත් දේ ඇති වෙයි. කිසි කලෙකත් දුගතියෙන් නොමිදෙයි.
|
1258
‘‘සම්මූළ්හරූපොව ජනො අහොසි, අස්මිං මුහුත්තෙ කලලීකතොව;
ජනස්සිමස්ස තුය්හඤ්ච කුමාර, අප්පච්චයො කෙන නු ඛො අහොසී’’ති.
|
1258
“පින්වත් දිව්ය කුමාරය (නුඹගේ) පිරිවර ජනයාද, මේ මොහොතෙහි (ශොක වශයෙන්) මුළා ස්වභාව ඇතිවිය. මඩ මුසු ජලය මෙන් කැළඹුණේය. මේ නුඹේ පිරිවර ජනයාගේ හා නුඹගේ ද දොම්නස කවර කරුණකින් වීද?
|
1259
‘‘ඉමෙ ච සිරීසවනා
(ඉමෙ සිරීසූපවනා ච (සී.), ඉමෙපි සිරීසවනා ච (පී. ක.)) තාතා, දිබ්බා
(දිබ්බා ච (පී. ක.)) ගන්ධා සුරභී
(සුරභිං (සී. ක.)) සම්පවන්ති
(සම්පවායන්ති (ක.));
තෙ සම්පවායන්ති ඉමං විමානං, දිවා
|
1259
“දරුවෙනි, මහරි උප වනයෙන් මේ දිව්ය ගන්ධයෝ හාත්පසින් හාත්පස සුවඳ හමත්. ඒ සුගන්ධයෝ මේ විමන සුවඳ ගන්වත්. එසේ වුවත් තම ආලෝකයෙන් දවල්ද රෑද අඳුර නසත්.
|
1260
‘‘ඉමෙසඤ්ච
මානුස්සකං වස්සසතං අතීතං, යදග්ගෙ කායම්හි ඉධූපපන්නො.
|
1260
“අවුරුදු සියයක් ඇවෑමෙන් එක එක මහරි ඵලයාගේ කොපු පැසී නටුවෙන් ගිලිහී වැටේද, නොහොත් ගොටු බිඳීමට පැමිණ වියලේද (මට) මිනිසුන් පිළිබඳ අවුරුදු සියයක් ඉක්ම ගියේය. යම් දිනක මේ දිව්යාත්මයෙහි උපන්නේ වෙම්ද, (එතැන සිට) අවුරුදු සීයක් ආයු වෙයි.
|
1261
‘‘දිස්වානහං වස්සසතානි පඤ්ච, අස්මිං විමානෙ ඨත්වාන තාතා;
ආයුක්ඛයා පුඤ්ඤක්ඛයා චවිස්සං, තෙනෙව සොකෙන පමුච්ඡිතොස්මී’’ති
(සමුච්ඡිතොස්මීති (පී. ක.)).
|
1261
“දරුවනි, මම දෙවියන් පිළිබඳ අවුරුදු පන්සියයක් මේ විමනෙහි සිට ආයු ගෙවීමෙන් හා පින් ගෙවීමෙන්ද චුත වන්නෙමි. ඒ සොවින් මුළාවූයේ වෙමි.
|
1262
‘‘කථං නු සොචෙය්ය තථාවිධො සො, ලද්ධා විමානං අතුලං චිරාය;
යෙ චාපි ඛො ඉත්තරමුපපන්නා, තෙ නූන සොචෙය්යුං පරිත්තපුඤ්ඤා’’ති.
|
1262
“යම් සත්ව කෙනෙක් මද පින් ඇතිව අල්පායුෂ්කව උපන්නාහුද ඒ සත්වයෝ මරණයට ඒකාන්තයෙන් ශොක කරන්නාහුය. එබඳු ඒ (නුඹ) අවුරුදු අනූදහසකට බොහෝ කලකට අසමාන දෙව් විමනක් ලැබ කෙසේ නම් ශොක කරන්නෙහිද?
|
1263
‘‘අනුච්ඡවිං ඔවදියඤ්ච මෙ තං, යං මං තුම්හෙ පෙය්යවාචං වදෙථ;
තුම්හෙ ච ඛො තාතා මයානුගුත්තා, යෙනිච්ඡකං තෙන පලෙථ සොත්ථි’’න්ති.
|
1263
“යම් හෙයකින් තෙපි මට අවවාද වශයෙන් කටයුතු වූ ප්රිය වචනයක් කීවාහුද? එය තොපට සුදුසුමය. දරුවෙනි, තෙපි මවිසින් රක්ෂාකරන ලද්දාහුය. යම් මගකින් යනු කැමති නම් ඒ මගින් නිර්භයව (සැපසේ) යව්.
|
1264
‘‘ගන්ත්වා
යථාපයොගා පරිපුණ්ණචාගා, කාහාම
|
1264
“ධනය ප්රයෝජන කොට ඇති වස්තු ලාභය ප්රාර්ථනා කරන්නාවූ අපි සින්ධු සොවීර ප්රදෙශයට ගොස් (ඔබ විසින් කරන ලද) ඉල්ලීම පරිදි සම්පූර්ණ ත්යාග ඇතිව උදාරවූ සෙරිස්සක නම් උත්සවයක් කරන්නෙමු.
|
1265
‘‘මා චෙව සෙරීසමහං අකත්ථ, සබ්බඤ්ච වො භවිස්සති යං වදෙථ;
පාපානි කම්මානි විවජ්ජයාථ, ධම්මානුයොගඤ්ච අධිට්ඨහාථ.
|
1265
“සෙරිස්සක උත්සවය නොකරව්. යමක් තෙපි කීවහුද ඒ සියල්ල තොපට සිදුවන්නේය. ප්රාණඝාතාදි පාපකර්මයෙන් දුරු කරව්. දානාදී කුශල ධර්මයන්හි යෙදීමට ඉටා ගනිව් (මෙය සෙරිස්සක උත්සව පූජාවයි.)
|
1266
‘‘උපාසකො අත්ථි ඉමම්හි සඞ්ඝෙ, බහුස්සුතො සීලවතූපපන්නො;
සද්ධො ච චාගී ච සුපෙසලො ච, විචක්ඛණො සන්තුසිතො මුතීමා.
|
1266
“මේ සත්ව සමූහයා අතර බහුශ්රැතවූ සිල්වත් බවට පැමිණි සැදැහැවත් ත්යාගශීලීවූ සුපෙසලවූ කටයුත්තෙහි දක්ෂ සතුටු සිතැති කර්මය සිහි කරණ ඤාණාදියෙන් මෙලොව පරලොව හිත වැඩ දන්නාවූ උපාසකයෙක් ඇත්තේය.
|
1267
‘‘සඤ්ජානමානො
වෙභූතිකං පෙසුණං නො කරෙය්ය, සණ්හඤ්ච වාචං සඛිලං භණෙය්ය.
|
1267
“හෙතෙම දැන දැන බොරු නොකියන්නේය. අනුන් නැසීමට නොසිතන්නේය. හිතවතුන් වෙන් කරන (කේලාම්) බස් කීම නොකරන්නේය. මොලොක් සිලිටු වචන කියන්නේය.
|
1268
‘‘සගාරවො සප්පටිස්සො විනීතො, අපාපකො අධිසීලෙ විසුද්ධො;
සො මාතරං පිතරඤ්චාපි ජන්තු, ධම්මෙන පොසෙති අරියවුත්ති.
|
1268
“ගෞරව සහිතවූ සුවච කීකරුවූ හික්මුනු අලාමකවූ අධිශීල ශික්ෂායෙහි පිහිටි පිරිසිදු පැවතුම් ඇති ඒ මනුෂ්ය තෙම දැහැමින් මව්පියන් පොෂණය කරයි.
|
1269
‘‘මඤ්ඤෙ සො මාතාපිතූනං කාරණා, භොගානි පරියෙසති න අත්තහෙතු;
මාතාපිතූනඤ්ච යො
(සො (?)) අච්චයෙන, නෙක්ඛම්මපොණො
|
1269
“ඒ උපාසකතෙම මව්පියන් ඇවෑමෙන් නිවණට නැමුනේ ශාසන බ්රහ්මචර්යායෙහි හැසිරෙන්නේද, ඒ මේ උපාසකතෙම තමා නිසා නොව මවුපියන් හේතුකොට වස්තු සොයා යයි හඟිමි.
|
1270
‘‘උජූ අවඞ්කො අසඨො අමායො, න ලෙසකප්පෙන ච වොහරෙය්ය;
සො තාදිසො සුකතකම්මකාරී, ධම්මෙ ඨිතො කින්ති ලභෙථ දුක්ඛං.
|
1270
“ඍජුවූ අවංක කපටි නොවූ ශඨ නොවූ මායා රහිතවූ ඒ උපාසකතෙම කැප ලෙසින් ජීවත්වන්නේය. එබඳු පුරුෂතෙම කෙසේ නම් දුක් ලබන්නේද නොලබන්නේය.
|
1271
‘‘තං
අඤ්ඤත්ර තෙනිහ භස්මී
(භස්මි (ස්යා.), භස්ම (ක.)) භවෙථ, අන්ධාකුලා විප්පනට්ඨා අරඤ්ඤෙ;
තං ඛිප්පමානෙන ලහුං පරෙන, සුඛො හවෙ සප්පුරිසෙන සඞ්ගමො’’ති.
|
1271
“වෙළඳුනි, ඒ උපාසකයා හේතුකොටගෙන තොප ඉදිරියෙහි මම පහළවීමි. (යම් හෙයකින් මම ධර්මය ගරු කරමින් රකිමින් තොපත් රකිම්ද) එහෙයින් තොපිත් ධර්මයම බලව් ධර්මයෙහිම හැසිරෙව්) ඒ උපාසකයා නැතුව (තෙපි) මෙහි (පැමිණියාහු නම්) මේ මරුකතර මංමුළාව අනාථව පිළිසරණයක් නැතිව අලුබවට පැමිණෙන්නාහුය. වැනසෙන්නාහුය.
“(අනුන්ට) අවමන් කරන්නාවූ නොහොත් පීඩා කරන්නාවූ අනිකෙකු විසින් එබඳු දෙය පහසුවෙන් කළ හැක්කේය. සත් පුරුෂයකු සමග එක්වීම ඒකාන්තයෙන් සැපයි.
|
1272
‘‘කිං නාම සො කිඤ්ච කරොති කම්මං,
කිං නාමධෙය්යං කිං පන තස්ස ගොත්තං;
මයම්පි නං දට්ඨුකාමම්හ යක්ඛ, යස්සානුකම්පාය ඉධාගතොසි;
ලාභා හි තස්ස, යස්ස තුවං පිහෙසී’’ති.
|
1272
“පින්වත් දෙවිය, යම් උපාසක කෙනෙකුට අනුකම්පා පිණිස නුඹ මෙහි පැමිණියෙහිද අපිත් ඔහු දකිනු කැමැත්තම්හ. හෙතෙම කවරෙක්ද කෙබඳු කර්මාන්තයන් කරයිද, නාමය කුමක්ද ඔහුගේ ගොත්රය කුමක්ද, යමෙකුට ඔබ ප්රිය වෙයිද ඔහුට ලාභයකම වෙයි.
|
1273
‘‘යො
උපාසකො කොච්ඡඵලූපජීවී;
ජානාථ නං තුම්හාකං පෙසියො සො,
මා
|
1273
“කරනැවෑමියෙක් වූ සම්භව නම් ඇති හිසකේ ආදිය පිහිරා අන්දම් තබන පණාව හා දැලිපිහි තලයක් නිසා ජීවත්වන්නාහු හෙතෙම උපාසකයෙක් වේද? තොපට වතාවත් කරන්නෙකැයි ඔහු දනිව්. ඒ උපාසකයා සිල් ඇති කෙනෙකි. (එහෙයින්) ඔහුට අවමන් නොකරව්.”
|
1274
‘‘ජානාමසෙ යං ත්වං පවදෙසි
(වදෙසි (සී.)) යක්ඛ,
න ඛො නං ජානාම ස එදිසොති;
මයම්පි නං පූජයිස්සාම යක්ඛ,
සුත්වාන තුය්හං වචනං උළාර’’න්ති.
|
1274
“දෙවතාව, නුඹ යමෙකු ගැන ගුණ කීයෙහිද (අපි) ඔහු දනිමු. හෙතෙම ගුණවතෙකැයි කියා ඔහු ගැන අපි නොදැන සිටියේ දෙවතාව නුඹගේ ගුණකීම අසා අපිද ඔහු පුදන්නෙමු.
|
1275
‘‘යෙ කෙචි ඉමස්මිං සත්ථෙ මනුස්සා,
දහරා මහන්තා අථවාපි මජ්ඣිමා;
සබ්බෙව තෙ ආලම්බන්තු විමානං,
පස්සන්තු පුඤ්ඤානං ඵලං කදරියා’’ති.
|
1275
මේ ගැලෙහි ළදරුවූද මහලුවූද නොහොත් මධ්යමවූද යම්කිසි මිනිස්සු වෙත්ද, ඒ සියල්ලෝම මේ දෙව් විමනට නගිත්වා. තවද ඔහුගේ කුශල විපාකය බලත්වා.”
|
1276
තෙ තත්ථ සබ්බෙව ‘අහං පුරෙ’ති,
තං කප්පකං තත්ථ පුරක්ඛත්වා
(පුරක්ඛිපිත්වා (සී.));
සබ්බෙව තෙ ආලම්බිංසු විමානං,
මසක්කසාරං විය වාසවස්ස.
|
1276
එහිදී ඒ සියලුම වෙළෙන්දෝ මම පළමුකොට මම පළමුකොටයයි කියමින් ඒ කරනැවෑමියා ඉදිරිපත් කරගෙන ශක්රභවනයට මෙන් දෙව් විමනට නැංගාහුය.
|
1277
තෙ
පාණාතිපාතා විරතා අහෙසුං, ලොකෙ අදින්නං පරිවජ්ජයිංසු;
අමජ්ජපා නො ච මුසා භණිංසු, සකෙන දාරෙන ච අහෙසුං තුට්ඨා.
|
1277
“සියලුම වෙළෙන්දෝ එහිදී මම පළමුකොට මම පළමුකොටයයි උපාසක භාවය දැන්වූහ, ප්රාණඝාතයෙන් වැළකුණාහ. ලෙව්හි නුදුන් දෙය පැහැර ගැනීම දුරු කළහ.
“උපාසක භාවය දන්වා මත්පැන් නොබොන්නාහ. මුසවා නොකීහ. සිය බිරින්ඳ සමග සතුටුවූහ.
|
1278
තෙ තත්ථ සබ්බෙව ‘අහං පුරෙ’ති, උපාසකත්තං පටිවෙදයිත්වා;
පක්කාමි සත්ථො අනුමොදමානො, යක්ඛිද්ධියා අනුමතො පුනප්පුනං.
|
1278
එහිදී ඒ හැම වෙළෙන්දෝ මම පළමුකොටය මම පළමුකොටයයි කියා උපාසක භාවය දැන්වූහ. (දෙවියා විසින්) අනුදන්නා ලද වෙළඳ සමූහයා දිව්යානුභාවයෙන් නැවත නැවත සතුටු වෙමින් (සුවසේ කැමති දෙසකට ගියේය.
|
1279
‘‘ගන්ත්වාන
යථාපයොගා පරිපුණ්ණලාභා, පච්චාගමුං පාටලිපුත්තමක්ඛතං.
|
1279
ධන සැපයීම ප්රයෝජන කොට ඇති ධන ලාභ ප්රාර්ථනාකරන්නාවූ මේ වෙළෙන්දෝ සින්ධු සොවීර දෙශයට ගොස් අදහස් පරිදි සඵලවූ ලාභ ඇතිව උවදුරු රහිතව පැළලුප් නුවරට ආපසු ආවාහුය.
|
1280
‘‘ගන්ත්වාන
පුත්තෙහි දාරෙහි සමඞ්ගිභූතා;
ආනන්දී විත්තා
(ආනන්දචිත්තා (ස්යා.), ආනන්දීචිත්තා (ක.)) සුමනා පතීතා,
අකංසු සෙරීසමහං උළාරං;
සෙරීසකං තෙ පරිවෙණං මාපයිංසු.
|
1280
ඒ වෙළෙන්දෝ සුවපත්ව, සිය ගෙවලට ගොස් පුතුන් හා බිරින්දන් හා යුක්තව සතුටු සිතැතිව සතුටුව සොම්නස්ව පිනා ගියාහු මහත්වූ සෙරිස්සක නම් උත්සවය කළහ.
|
1281
එතාදිසා සප්පුරිසාන සෙවනා,
මහත්ථිකා ධම්මගුණාන සෙවනා;
එකස්ස අත්ථාය උපාසකස්ස,
සබ්බෙව සත්තා සුඛිතා
(සුඛිනො (පී. ක.)) අහෙසුන්ති.
|
1281
“ඒ වෙළෙන්දෝ සෙරිස්සක නම් පිරිවෙණක් මැවූහ. (කළහ) නොපෙරෙලෙණ ගුණයුත් සත්පුරුෂයන්ගේ ආශ්රය මෙබඳු මහත් ප්රායෝජන (අනුසස්) ඇත්තාහ. සම්භව නම් එකම උපාසකයා නිසා සියලුම වෙළෙඳ ජනයෝ සුවපත්වූහ.
|
11. සුනික්ඛිත්තවිමානවත්ථු | 11. සුනික්ඛින්ත විමාන ගාථාව |
1282
‘‘උච්චමිදං
කූටාගාරා
|
1282
“මේ විමානය උස්ය, පද්මරාග මැණික් කණු ඇත්තේය. පමණ දොළොස් යොදුන්ය. සියයක් පමණ මහත් කුළු ගෙවල්ය, වෛදූර්යමාණික්යමය කුලුණු ඇත. රුචි ඇතිරිලි අතුරණ ලද්දේය.
|
1283
‘‘තත්ථච්ඡසි පිවසි ඛාදසි ච, දිබ්බා ච වීණා පවදන්ති වග්ගුං;
දිබ්බා රසා කාමගුණෙත්ථ පඤ්ච, නාරියො ච නච්චන්ති සුවණ්ණඡන්නා.
|
1283
“එව වසව, කව, බොව හා යහපත්වූ දිව්ය වීණා වාදනය කරත්ද, මෙහි දිව්ය රසයෝද පස්කම් ගුණයෝද ඇත්තාහ. ස්වර්ණයෙන් වසාගත් ස්ත්රීහුද නටත්.
|
1284
‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;
උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.
|
1284
“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තොප ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තොපට මෙබඳු දිව්යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”
|
1285
‘‘පුච්ඡාමි
කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවො, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1285
“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,
|
1286
සො
පඤ්හං පුට්ඨො වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.
|
1286
“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්රකාශ කළේය..
|
1287
‘‘දුන්නික්ඛිත්තං මාලං සුනික්ඛිපිත්වා, පතිට්ඨපෙත්වා සුගතස්ස ථූපෙ;
මහිද්ධිකො චම්හි මහානුභාවො, දිබ්බෙහි කාමෙහි සමඞ්ගිභූතො.
|
1287
“නපුරුකොට තබනලද මල් මාලාවක් යහපත් කොට බුදුරජාණන් වහන්සේගේ සෑයෙහි තබා මහත් ආනුභාව ඇති මහත් ඍද්ධි ඇත්තෙක් වීමි. දිව්ය කාමයන්ගෙන් යුක්ත වූයෙමි.
|
1288
‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො,
තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;
උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා,
යෙ කෙචි මනසො පියා.
|
1288
“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.
|
1289
‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව,
මනුස්සභූතො යමහං අකාසිං;
තෙනම්හි
වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.
|
1289
“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්රකාශ කරමි. මනුෂ්යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තේ වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.
|