පීත විමාන කථාව

1

‘‘පීඨං තෙ සොවණ්ණමයං උළාරං, මනොජවං ගච්ඡති යෙනකාමං;

අලඞ්කතෙ මල්‍යධරෙ (මාල්‍යධරෙ (ස්‍යා.)) සුවත්ථෙ, ඔභාසසි විජ්ජුරිවබ්භකූටං.

1

“යහපත් වස්ත්‍ර ඇති, අඳිනලද මල්මාලා සහිත සිතූ කෙණෙහි කැමැති තැනට ගමන් කරණ රන්වන් මහත් අලංකාර කළ පුටුව වලාකුල විදුලියකින් මෙන් බබලයි.

2

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

2

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

3

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

3

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

4

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන (මොග්ගලානෙන (ක.) එවමුපරිපි) පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

4

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

5

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, අබ්භාගතානාසනකං අදාසිං;

අභිවාදයිං අඤ්ජලිකං අකාසිං, යථානුභාවඤ්ච අදාසි දානං.

5

“මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යවූ මම මගේ ගෙදොරට පැමිණි භික්ෂුනමකට ආසනයක් දුනිමි. වැන්දෙමි, ඇඳිලි කෙළෙමි, හැකි පරිද්දෙන් දන්ද දුනිමි,

6

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

6

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

7

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

7

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

8

‘‘පීඨං තෙ වෙළුරියමයං උළාරං, මනොජවං ගච්ඡති යෙනකාමං;

අලඞ්කතෙ මල්‍යධරෙ සුවත්ථෙ, ඔභාසසි විජ්ජුරිවබ්භකූටං.

8

“යහපත් වස්ත්‍ර ඇති, අඳිනලද මල්මාලා සහිත සිතූ කෙණෙහි කැමැති තැනට ගමන් කරණ රන්වන් මහත් අලංකාර කළ පුටුව වලාකුල විදුලියකින් මෙන් බබලයි.

9

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

9

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

10

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

10

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

11

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

11

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

12

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, අබ්භාගතානාසනකං අදාසිං;

අභිවාදයිං අඤ්ජලිකං අකාසිං, යථානුභාවඤ්ච අදාසි දානං.

12

“මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යවූ මම මගේ ගෙදොරට පැමිණි භික්ෂුනමකට ආසනයක් දුනිමි. වැන්දෙමි, ඇඳිලි කෙළෙමි, හැකි පරිද්දෙන් දන්ද දුනිමි,

13

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

13

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

14

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

14

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

15

‘‘පීඨං තෙ සොවණ්ණමයං උළාරං, මනොජවං ගච්ඡති යෙනකාමං;

අලඞ්කතෙ මල්‍යධරෙ සුවත්ථෙ, ඔභාසසි විජ්ජුරිවබ්භකූටං.

15

“යහපත් වස්ත්‍ර ඇති, අඳිනලද මල්මාලා සහිත සිතූ කෙණෙහි කැමැති තැනට ගමන් කරණ රන්වන් මහත් අලංකාර කළ පුටුව වලාකුල විදුලියකින් මෙන් බබලයි.

16

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

16

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

17

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

17

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

18

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

18

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

19

‘‘අප්පස්ස කම්මස්ස ඵලං මමෙදං (මමෙතං (ක.)), යෙනම්හි (තෙනම්හි (ක.)) එවං ජලිතානුභාවා;

අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ.

19

“යම් හේතුවකින් මම දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තීද මේ මාගේ ස්වල්ප කුශල කර්මයක විපාකයයි. මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යලෝකයෙහි මනුෂ්‍යයන් අතර මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ වෙමි.

20

‘‘අද්දසං විරජං භික්ඛුං, විප්පසන්නමනාවිලං;

තස්ස අදාසහං පීඨං, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

20

“අතිශයින් ප්‍රසන්න, නොකැළඹුණු කෙලෙස් රජස් නැති භික්ෂුවක් දුටිමි. උන්වහන්සේට පැහැදුනාවූ මම ස්වකීය අත්දෙකින් පුටුවක් දුනිමි.

21

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

21

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

22

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

22

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

23

‘‘පීඨං තෙ වෙළුරියමයං උළාරං, මනොජවං ගච්ඡති යෙනකාමං;

අලඞ්කතෙ මල්‍යධරෙ සුවත්ථෙ, ඔභාසසි විජ්ජුරිවබ්භකූටං.

23

“යහපත් වස්ත්‍ර ඇති, අඳිනලද මල්මාලා සහිත සිතූ කෙණෙහි කැමැති තැනට ගමන් කරණ රන්වන් මහත් අලංකාර කළ පුටුව වලාකුල විදුලියකින් මෙන් බබලයි.

24

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

24

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

25

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

25

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

26

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

26

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

27

‘‘අප්පස්ස කම්මස්ස ඵලං මමෙදං, යෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා;

අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ.

27

“යම් හේතුවකින් මම දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තීද මේ මාගේ ස්වල්ප කුශල කර්මයක විපාකයයි. මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යලෝකයෙහි මනුෂ්‍යයන් අතර මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ වෙමි.

28

‘‘අද්දසං විරජං භික්ඛුං, විප්පසන්නමනාවිලං;

තස්ස අදාසහං පීඨං, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

28

“අතිශයින් ප්‍රසන්න, නොකැළඹුණු කෙලෙස් රජස් නැති භික්ෂුවක් දුටිමි. උන්වහන්සේට පැහැදුනාවූ මම ස්වකීය අත්දෙකින් පුටුවක් දුනිමි.

29

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

29

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

30

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

30

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

31

‘‘කුඤ්ජරො තෙ වරාරොහො, නානාරතනකප්පනො;

රුචිරො ථාමවා ජවසම්පන්නො, ආකාසම්හි සමීහති.

31

“එම්බා දෙවතාදුව තිගේ මේ උතුම් වාහනවූ නොයෙක් මැණික්වලින් කළ සැරසීම් ඇති දර්ශනීයවූ, වෙගයෙන් යුත් බලසම්පන්න, ආකාශචාරීවූ හස්ති රාජයෙක්වේද, ඔහු-

32

‘‘පදුමි පද්ම (පදුම... (සී. ස්‍යා.) එවමුපරිපි) පත්තක්ඛි, පද්මුප්පලජුතින්ධරො;

පද්මචුණ්ණාභිකිණ්ණඞ්ගො, සොණ්ණපොක්ඛරමාලධා (... මාලවා (සී. ස්‍යා.)).

32

“පද්මයක්සේය, පියුම් පෙති වැනි ඇස් ඇත්තේය, පියුම් හා මහනෙල්මල් ප්‍රභාව දරයි, පියුම් රෙණුයෙන් වැගුරුණු ශරීර ඇත්තේය, රන්නෙලුම් මල්දම් ඇත්තේය.

33

‘‘පදුමානුසටං මග්ගං, පද්මපත්තවිභූසිතං.

ඨිතං වග්ගුමනුග්ඝාතී, මිතං ගච්ඡති වාරණො.

33

“තවද ඇත් තෙම යනමග පියුම් පිපෙයි. පියුම් පතින් අලංකාරය, සිටීම රම්‍යය, නොහැපීම් ඇත්තේය. ප්‍රමාණ ගමන් ඇත්තේය.

34

‘‘තස්ස පක්කමමානස්ස, සොණ්ණකංසා රතිස්සරා;

තෙසං සුය්‍යති නිග්ඝොසො, තුරියෙ පඤ්චඞ්ගිකෙ යථා.

34

“යන්නාවූ ඔහුගේ රන්මිණිගෙඩි ඇලුම් උපදවන ශබ්ද ඇත්තේය. පඤ්චංගික තූර්ය ඝොෂාවක් මෙන් කර්ණ රසායනව ඇසෙයි.

35

‘‘තස්ස නාගස්ස ඛන්ධම්හි, සුචිවත්ථා අලඞ්කතා;

මහන්තං අච්ඡරාසඞ්ඝං, වණ්ණෙන අතිරොචසි.

35

“ඒ ඇත්රාජයාගේ කඳෙහි ශොභන වස්ත්‍ර ඇති අලංකාරවූ ඔබ මහත් දිව්‍යාංගනා සමූහයා වර්ණයෙන් ඉක්ම බබළන්නෙහිය.

36

‘‘දානස්ස තෙ ඉදං ඵලං, අථො සීලස්ස වා පන;

අථො අඤ්ජලිකම්මස්ස, තං මෙ අක්ඛාහි පුච්ඡිතා’’ති;

36

“තොප දුන් දානයක මේ ප්‍රයෝජනද, නොහොත් සීලයක ප්‍රතිඵලද, නැතහොත් වැඳීමක ප්‍රතිඵලද, විචාරණ ලද මට ඒ කාරණය කියන්න

37

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

37

මොග්ගල්ලාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ විසින් විචාරණ ලදුව සතුටුවූ දෙවතාතොමෝ ඒ කර්මයාගේ මේ ප්‍රයෝජනය ප්‍රකාශ කළාය.

38

‘‘දිස්වාන ගුණසම්පන්නං, ඣායිං ඣානරතං සතං;

අදාසිං පුප්ඵාභිකිණ්ණං, ආසනං දුස්සසන්ථතං.

38

“ධ්‍යාන කරණ ධ්‍යානයෙහි ඇලුන ගුණවත් සත් පුරුෂයකු (සැරියුත් තෙරුන්) දැක වස්ත්‍ර ඇතුරූ මල් විසිරැවූ අස්නක් දුන්නෙමි.

39

‘‘උපඩ්ඪං පද්මමාලාහං, ආසනස්ස සමන්තතො;

අබ්භොකිරිස්සං පත්තෙහි, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

39

“මම අර්ධ නෙළුම්මල් මාලාවන් ඇති ආසනය හාත්පස පියුම් වැසි වස්නාසේ සියතින් මල්පෙති විසුරුවූයෙමි.

40

‘‘තස්ස කම්මකුසලස්ස (කම්මස්ස කුසලස්ස (සී. පී.)), ඉදං මෙ ඊදිසං ඵලං;

සක්කාරො ගරුකාරො ච, දෙවානං අපචිතා අහං.

40

“ඒ කුශල කර්මයාගේ මෙබඳුවූ මේ ඵලයයි, මම දෙවියන් විසින් කරණ සත්කාරවලින් පුදන ලද්දීමි.

41

‘‘යො වෙ සම්මාවිමුත්තානං, සන්තානං බ්‍රහ්මචාරිනං;

පසන්නො ආසනං දජ්ජා, එවං නන්දෙ යථා අහං.

41

“යමෙක් ඒකාන්තයෙන් යහපත් කොට කෙලෙසුන්ගෙන් මිදුන සන්සුන් සිත් ඇති බ්‍රහ්මචාරීන්ට පැහැදුනේ අස්නක් දෙන්නේද, හේ මා මෙන් සතුටු වන්නේය.

42

‘‘තස්මා හි අත්තකාමෙන (අත්ථකාමෙන (ක.)), මහත්තමභිකඞ්ඛතා;

ආසනං දාතබ්බං හොති, සරීරන්තිමධාරින’’න්ති.

42

“එබැවින් අභිවෘද්ධිය කැමති උසස් බව බලාපොරොත්තු වන්නන් විසින් අන්තිම සිරුර දරන්නවුන්ට ආසන දිය යුතුය.”

43

‘‘සුවණ්ණච්ඡදනං නාවං, නාරි ආරුය්හ තිට්ඨසි;

ඔගාහසි පොක්ඛරණිං, පද්මං (පදුමං (සී. ස්‍යා.)) ඡින්දසි පාණිනා.

43

“දෙවතාවෝ රන් සෙවෙලිකරණලද නැවට නැගසිටින්නෙහිය. පොකුණෙහි ජල ක්‍රීඩාවට බසින්නෙහිය. පියුම් අතින් කඩා ගන්නෙහිය.

44

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

44

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

45

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

45

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

46

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

46

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

47

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ;

දිස්වාන භික්ඛූ තසිතෙ කිලන්තෙ, උට්ඨාය පාතුං උදකං අදාසිං.

47

“මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍ය ධර්මයෙහි පිහිටි විද්‍යාමාන මිනිසුන්ට අයත්ව මිනිස් ලොව ඉපද ත්‍රස්ත පිපාසිතවූ ක්ලාන්තවූ භික්ෂූන් දැක නැගිට පානයට පැන්දුන්නෙමි.

48

‘‘යො වෙ කිලන්තාන පිපාසිතානං, උට්ඨාය පාතුං උදකං දදාති;

සීතොදකා (සීතොදිකා (සී.)) තස්ස භවන්ති නජ්ජො, පහූතමල්‍යා බහුපුණ්ඩරීකා.

48

“යමෙක් ක්ලාන්තවූ පිපාසයෙන් යුක්තවූවන්ට නැගිට බීමට පැන් දෙන්නෙද ඔහුට බොහෝ පියුම් ඇති ශීතල ජලය ඇති බොහෝ මල් ඇති නදීහු පහළවෙත්.

49

‘‘තං ආපගා (තමාපගා (සී. ක.)) අනුපරියන්ති සබ්බදා, සීතොදකා වාලුකසන්ථතා නදී;

අම්බා ච සාලා තිලකා ච ජම්බුයො, උද්දාලකා පාටලියො ච ඵුල්ලා.

49

“සිහිල්දිය ඇති වැලි විසුරුණු, පිපී සිටි අඹ සල් තිලක ජම්බු ඇසල පළොල් ආදීන් (ඉවුරෙහි) ඇති නදීහු සෑම කල්හි ඔහු පිරිවරා සිටිත්.

50

‘‘තං භූමිභාගෙහි උපෙතරූපං, විමානසෙට්ඨං භුසසොභමානං;

තස්සීධ (තස්සෙව (ස්‍යා.)) කම්මස්ස අයං විපාකො, එතාදිසං පුඤ්ඤකතා (කතපුඤ්ඤා (සී.)) ලභන්ති.

50

“භූමිභාගයන්ගෙන් යුත් අතිශයින් අලංකාරවූ ඒ ශ්‍රේෂ්ඨ විමානය මේ ඒ කුශල කර්මයාගේ විපාකයයි කළ පින් ඇත්තාහු මෙවැනි දේ ලබත්.

51

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

51

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

52

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

52

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

53

‘‘සුවණ්ණච්ඡදනං නාවං, නාරි ආරුය්හ තිට්ඨසි;

ඔගාහසි පොක්ඛරණිං, පද්මං ඡින්දසි පාණිනා.

53

“දෙවතාවෝ රන් සෙවෙලිකරණලද නැවට නැගසිටින්නෙහිය. පොකුණෙහි ජල ක්‍රීඩාවට බසින්නෙහිය. පියුම් අතින් කඩා ගන්නෙහිය.

54

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

54

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

55

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභුතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

55

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

56

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

56

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

57

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ;

දිස්වාන භික්ඛුං තසිතං කිලන්තං, උට්ඨාය පාතුං උදකං අදාසිං.

57

“මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍ය ධර්මයෙහි පිහිටි විද්‍යාමාන මිනිසුන්ට අයත්ව මිනිස් ලොව ඉපද ත්‍රස්ත පිපාසිතවූ ක්ලාන්තවූ භික්ෂූන් දැක නැගිට පානයට පැන්දුන්නෙමි.

58

‘‘යො වෙ කිලන්තස්ස පිපාසිතස්ස, උට්ඨාය පාතුං උදකං දදාති;

සීතොදකා තස්ස භවන්ති නජ්ජො, පහූතමල්‍යා බහුපුණ්ඩරීකා.

58

“යමෙක් ක්ලාන්තවූ පිපාසයෙන් යුක්තවූවන්ට නැගිට බීමට පැන් දෙන්නෙද ඔහුට බොහෝ පියුම් ඇති ශීතල ජලය ඇති බොහෝ මල් ඇති නදීහු පහළවෙත්.

59

‘‘තං ආපගා අනුපරියන්ති සබ්බදා, සීතොදකා වාලුකසන්ථතා නදී;

අම්බා ච සාලා තිලකා ච ජම්බුයො, උද්දාලකා පාටලියො ච ඵුල්ලා.

59

“සිහිල්දිය ඇති වැලි විසුරුණු, පිපී සිටි අඹ සල් තිලක ජම්බු ඇසල පළොල් ආදීන් (ඉවුරෙහි) ඇති නදීහු සෑම කල්හි ඔහු පිරිවරා සිටිත්.

60

‘‘තං භූමිභාගෙහි උපෙතරූපං, විමානසෙට්ඨං භුසසොභමානං;

තස්සීධ කම්මස්ස අයං විපාකො, එතාදිසං පුඤ්ඤකතා ලභන්ති.

60

“භූමිභාගයන්ගෙන් යුත් අතිශයින් අලංකාරවූ ඒ ශ්‍රේෂ්ඨ විමානය මේ ඒ කුශල කර්මයාගේ විපාකයයි කළ පින් ඇත්තාහු මෙවැනි දේ ලබත්.

61

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

61

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

62

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

62

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

63

‘‘සුවණ්ණච්ඡදනං නාවං, නාරි ආරුය්හ තිට්ඨසි;

ඔගාහසි පොක්ඛරණිං, පද්මං ඡින්දසි පාණිනා.

63

“දෙවතාවෝ රන් සෙවෙලිකරණලද නැවට නැගසිටින්නෙහිය. පොකුණෙහි ජල ක්‍රීඩාවට බසින්නෙහිය. පියුම් අතින් කඩා ගන්නෙහිය.

64

‘‘කූටාගාරා නිවෙසා තෙ, විභත්තා භාගසො මිතා;

දද්දල්ලමානා (දද්දළ්හමානා (ක.)) ආභන්ති, සමන්තා චතුරො දිසා.

64

“ඔබගේ කුළු ගෙවල්ද වාසස්ථානද කොටස් වශයෙන් ප්‍රමාණ කරණ ලද්දේය. හාත්පසින් සතර දිශාද බබුළුවත්.

65

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

65

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

66

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

66

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

67

සා දෙවතා අත්තමනා, සම්බුද්ධෙනෙව පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

67

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

68

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ;

දිස්වාන භික්ඛූ තසිතෙ කිලන්තෙ, උට්ඨාය පාතුං උදකං අදාසිං.

68

“ඒ ඇත්රාජයාගේ කඳෙහි ශොභන වස්ත්‍ර ඇති අලංකාරවූ ඔබ මහත් දිව්‍යාංගනා සමූහයා වර්ණයෙන් ඉක්ම බබළන්නෙහිය.

69

‘‘යො වෙ කිලන්තාන පිපාසිතානං, උට්ඨාය පාතුං උදකං දදාති;

සීතොදකා තස්ස භවන්ති නජ්ජො, පහූතමල්‍යා බහුපුණ්ඩරීකා.

69

“තොප දුන් දානයක මේ ප්‍රයෝජනද, නොහොත් සීලයක ප්‍රතිඵලද, නැතහොත් වැඳීමක ප්‍රතිඵලද, විචාරණ ලද මට ඒ කාරණය කියන්න

70

‘‘තං ආපගා අනුපරියන්ති සබ්බදා, සීතොදකා වාලුකසන්ථතා නදී;

අම්බා ච සාලා තිලකා ච ජම්බුයො, උද්දාලකා පාටලියො ච ඵුල්ලා.

70

මොග්ගල්ලාන ස්ථවිරයන් වහන්සේ විසින් විචාරණ ලදුව සතුටුවූ දෙවතාතොමෝ ඒ කර්මයාගේ මේ ප්‍රයෝජනය ප්‍රකාශ කළාය.

71

‘‘තං භූමිභාගෙහි උපෙතරූපං, විමානසෙට්ඨං භුසසොභමානං;

තස්සීධ කම්මස්ස අයං විපාකො, එතාදිසං පුඤ්ඤකතා ලභන්ති.

71

“ධ්‍යාන කරණ ධ්‍යානයෙහි ඇලුන ගුණවත් සත් පුරුෂයකු (සැරියුත් තෙරුන්) දැක වස්ත්‍ර ඇතුරූ මල් විසිරැවූ අස්නක් දුන්නෙමි.

72

‘‘කූටාගාරා නිවෙසා මෙ, විභත්තා භාගසො මිතා;

දද්දල්ලමානා ආභන්ති, සමන්තා චතුරො දිසා.

72

“මගේ කුළු ගෙවල්ද වාසස්ථානද කොටස් වශයෙන් ප්‍රමාණ කරණ ලද්දේය. හාත්පසින් සතර දිශාද බබුළුවත්.

73

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

73

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

74

‘‘අක්ඛාමි තෙ බුද්ධ මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසති;

එතස්ස කම්මස්ස ඵලං මමෙදං, අත්ථාය බුද්ධො උදකං අපායී’’ති (අපාසීති (සී. ස්‍යා. පී.)).

74

“ඒ කරණ කොටගෙන මෙසේ දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණය සියලු දිගුන් බබුළුවයි වැඩ පිණිස ඒ බුදු තෙම ජලය පානය කෙළේ වේද මාගේ ඒ කුශල කර්මයාගේ මේ ප්‍රතිඵලයයි.”

75

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

75

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

76

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

76

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

77

‘‘කෙන ත්වං විමලොභාසා, අතිරොචසි දෙවතා (දෙවතෙ (බහූසු) 83 විස්සජ්ජනගාථාය සංසන්දෙතබ්බං);

කෙන තෙ සබ්බගත්තෙහි, සබ්බා ඔභාසතෙ දිසා.

77

“දෙවතාව, කිනම් කරුණකින් ඔබ නිර්මල කාන්ති ඇති අනිත් දෙවතාවන් ඉක්මවා බබලයිද, ඔබගේ සියලු ශරීරයෙන් කිනම් කරුණක් නිසා සියලු දිශාවෝ බබළත්ද?”

78

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

78

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

79

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

79

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

80

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ;

තමන්ධකාරම්හි තිමීසිකායං, පදීපකාලම්හි අදාසි දීපං (අදං පදීපං (සී. ස්‍යා. පී.)).

80

“මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍ය ධර්මයෙහි පිහිටි විද්‍යාමාන මිනිසුන්ට අයත්ව මිනිස් ලොව ඉපද කළුවර පොහෝ දවසක අන්ධකාරයෙහි පහන් දල්වන කාලයෙහි පහනක් දුනිමි.

81

‘‘යො අන්ධකාරම්හි තිමීසිකායං, පදීපකාලම්හි දදාති දීපං;

උප්පජ්ජති ජොතිරසං විමානං, පහූතමල්‍යං බහුපුණ්ඩරීකං.

81

“යමෙක් කළුවර දවසෙහි අන්ධකාරයෙහි පහනක් වුවමනා අවස්ථාවෙහි පහනක් දෙයිද බොහෝ මල්මාලා ඇති බොහෝ පස් පියුම් ඇති බබළන රශ්මි ඇති විමානයක උපදී.

82

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

82

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

83

‘‘තෙනාහං විමලොභාසා, අතිරොචාමි දෙවතා;

තෙන මෙ සබ්බගත්තෙහි, සබ්බා ඔභාසතෙ දිසා.

83

“ඒ කරණ කොටගෙන නිර්මල ආලෝකයෙන් දෙවතාවන් පරදවා බබළමි. ඒ පිනෙන් මාගේ මුළු ශරීරයෙන් සියලු දිශා බබළයි.”

84

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

84

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

85

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

85

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

86

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

86

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

87

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

87

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

88

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

88

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

89

‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ.

89

“මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍ය ධර්මයෙහි පිහිටි විද්‍යාමාන මිනිසුන්ට අයත්ව මිනිස් ලොව ඉපද

90

‘‘අද්දසං විරජං බුද්ධං, විප්පසන්නමනාවිලං;

ආසජ්ජ දානං අදාසිං, අකාමා තිලදක්ඛිණං;

දක්ඛිණෙය්‍යස්ස බුද්ධස්ස, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

90

“අතිශයින් ප්‍රසන්නවූ නොකැලඹුනාවූ රජස් නැති බුදුන් දුටුවෙමි, දැක සතුටුව අන් දෙයක් නොලැබ තල දානයක් මගේ අතින් දක්ෂිණාර්හවූ බුදුන්ට පූජා කෙළෙමි.

91

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

91

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

92

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

92

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

93

‘‘කොඤ්චා මයූරා දිවියා ච හංසා, වග්ගුස්සරා කොකිලා සම්පතන්ති;

පුප්ඵාභිකිණ්ණං රම්මමිදං විමානං, අනෙකචිත්තං නරනාරිසෙවිතං (නරනාරීභි සෙවිතං (ක.)).

93

“දිව්‍යමය, කොස් ලිහිණියෝද, මොණරුද, හංසයෝද යහපත් නාද ඇති කොවුලෝද නටති. නොයෙක් අලංකාරවත් ස්ත්‍රී පුරුෂයන් විසින් හැසිරෙන ලද රම්‍යවූ මේ විමානය මලින් ගැවසී ගත්තේය.

94

‘‘තත්ථච්ඡසි දෙවි මහානුභාවෙ, ඉද්ධී විකුබ්බන්ති අනෙකරූපා;

ඉමා ච තෙ අච්ඡරායො සමන්තතො, නච්චන්ති ගායන්ති පමොදයන්ති ච.

94

“මහත් ආනුභාව ඇති දිව්‍යාංගනාව එහි වසන්නෙහිය. නානාප්‍රකාර ඍද්ධිහු පහළ කරත්. ඔබගේ මේ දිව්‍යාප්සරාවෝ වටකර නටත්, ගී කියත්, සතුටු කරවත්,

95

‘‘දෙවිද්ධිපත්තාසි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

95

“මහත් ආනුභාව ඇති දෙවතාව දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමිණියේ වෙහිය මිනිස්ව කිනම් පිනක් කළාද, කුමක් නිසා මෙසේ දිලිසෙන ආනුභව ඇත්තීද, තොපගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.”

96

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

96

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

97

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පතිබ්බතානඤ්ඤමනා අහොසිං;

මාතාව පුත්තං අනුරක්ඛමානා, කුද්ධාපිහං (කුද්ධාපහං (සී.)) නප්ඵරුසං අවොචං.

97

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යයෙක් වූයේ පතිප්‍රතාවූයේ අන් කෙනෙකු වෙත සිත් නැත්තියක් වූවාවෙමි. පුත්‍රයකු රකින මවක මෙන් කිපීමක් නොකරන්නෙම් පරුෂ වචනද නොකීවෙමි.

98

‘‘සච්චෙ ඨිතා මොසවජ්ජං පහාය, දානෙ රතා සඞ්ගහිතත්තභාවා;

අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තා, සක්කච්ච දානං විපුලං අදාසිං.

98

“ඇත්ත කියන සුළුව, මුසාවාදය හැර දන්දීමෙහි ඇලුනා, සංග්‍රහ කළ ජීවිත ඇත්තියක් වීමි. ප්‍රසන්න සිතින් ආහාරපානද සකස් කොට මහත් දානද දුන්නෙමි.

99

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

99

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

100

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

100

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

101

‘‘වෙළුරියථම්භං රුචිරං පභස්සරං, විමානමාරුය්හ අනෙකචිත්තං;

තත්ථච්ඡසි දෙවි මහානුභාවෙ, උච්චාවචා ඉද්ධි විකුබ්බමානා;

ඉමා ච තෙ අච්ඡරායො සමන්තතො, නච්චන්ති ගායන්ති පමොදයන්ති ච.

101

“වෛදූර්ය මාණික්‍යමය කණු ඇති මනොඥවූ පැහැ විහිදෙන බොහෝ විසිතුරු ඇති විමනකට නැගී (මෙහි 1 කථාවේ 2 ඡේදය යෙදිය යුතුයි.)

102

‘‘දෙවිද්ධිපත්තාසි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

102

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

103

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

103

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

104

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, උපාසිකා චක්ඛුමතො අහොසිං;

පාණාතිපාතා විරතා අහොසිං, ලොකෙ අදින්නං පරිවජ්ජයිස්සං.

104

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යයෙක් වූයේම ඇස් (නුවණ) ඇති උපාසිකාවක් වීමි. සතුන් මැරීමෙන් වෙන් වූයෙමි. නුදුන්දේ ගැනීමෙන් වෙන්වූයෙමි.

105

‘‘අමජ්ජපා නො ච (නාපි (ස්‍යා.)) මුසා අභාණිං (අභාසිං (ක.)), සකෙන සාමිනා (සාමිනාව (සී.)) අහොසිං තුට්ඨා;

අන්නඤ්ච පානඤ්ච පසන්නචිත්තා, සක්කච්ච දානං විපුලං අදාසිං.

105

“රහමෙර නොබොන්නේ, බොරුද නොකීමි. ස්වකීය ස්වාමියා සමගම සතුටුවූයෙමි. පැහැදුන සිතින් මහත් ආහාර පානයෙන් දානයක් සකස් කොට දුනිමි.

106

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

106

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

107

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

107

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

108

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

108

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

109

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

109

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

110

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

110

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

111

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

111

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

112

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, සුණිසා අහොසිං සසුරස්ස ගෙහෙ (ඝරෙ (ස්‍යා. ක.)).

112

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යයෙක් වූයෙම් මා මාගේ ගෙදර ලේලි කෙකේ වීමි.

113

‘‘අද්දසං විරජං භික්ඛුං, විප්පසන්නමනාවිලං;

තස්ස අදාසහං පූවං, පසන්නා සෙහි පාණිභි;

භාගඩ්ඪභාගං දත්වාන, මොදාමි නන්දනෙ වනෙ.

113

“ඒ කාලයෙහි ක්ෂය කරණ ලද කෙලෙස් රජස් ඇති ප්‍රසන්න නොකැළඹුණු භික්ෂුවක් දුටුවෙමි. පැහැදුනේ මගේ අත් වලින් උන්වහන්සේට කැවුමක් දුනිමි. මගේ කොටසින් කොටසක් පුදා නදුන් වනයෙහි සතුටු වෙමි.”

114

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

114

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

115

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

115

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

116

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

116

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

117

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

117

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

118

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

118

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

119

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

119

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

120

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, සුණිසා අහොසිං සසුරස්ස ගෙහෙ.

120

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍යයෙක් වූයෙම් මා මාගේ ගෙදර ලේලි කෙකේ වීමි.

121

‘‘අද්දසං විරජං භික්ඛුං, විප්පසන්නමනාවිලං;

තස්ස අදාසහං භාගං, පසන්නා සෙහි පාණිභි;

කුම්මාසපිණ්ඩං දත්වාන, මොදාමි නන්දනෙ වනෙ.

121

“ඒ කාලයෙහි ක්ෂය කරණ ලද කෙලෙස් රජස් ඇති ප්‍රසන්න නොකැළඹුණු භික්ෂුවක් දුටුවෙමි. පැහැදුනේ මගේ අත් වලින් උන්වහන්සේට පිට්ටුවක් දුනිමි. මගේ කොටසින් කොටසක් පුදා නදුන් වනයෙහි සතුටු වෙමි.”

122

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

122

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

123

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

123

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

124

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

124

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

125

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

125

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

126

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

126

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

127

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

127

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

128

‘‘ඉස්සා ච මච්ඡෙරමථො (මච්ඡරියමථො ච (ක.)) පළාසො, නාහොසි මය්හං ඝරමාවසන්තියා;

අක්කොධනා භත්තුවසානුවත්තිනී, උපොසථෙ නිච්චහමප්පමත්තා.

128

“ගෙයි වාසය කරන්නාවූ මා විසින් ඊර්ෂ්‍යාවද මසුරු බවද නැවත ගුණමකු බවද නොකෙළෙමි. ක්‍රොධ නොකරන්නී ස්වාමී පුත්‍රයාට පැවතිය යුතු සියලු ගුණයෙන් යුක්තව වාසය කෙළෙමි.

129

‘‘චාතුද්දසිං පඤ්චදසිං, යා ච (යාව (සී. අට්ඨ., ක. අට්ඨ.) ථෙරීගාථාඅට්ඨකථා පස්සිතබ්බා) පක්ඛස්ස අට්ඨමී;

පාටිහාරියපක්ඛඤ්ච, අට්ඨඞ්ගසුසමාගතං.

129

“තුදුස්වක් දිනයෙහිද පසළොස්වක් දිනයෙහිද පක්ෂය සම්බන්ධ අටවක් දිනයෙහිද ප්‍රාතිහාර්ය පක්ෂ දිනයෙහිද අෂ්ටාංගයෙන් යුක්තවූ උපොසථය සමාදන් වීමි. සියලු කාලයෙහිම හික්මීමෙන් යුක්තව සීලය වෙන් වෙන්ව සිතීමෙන් යුක්තව, මාගේ ගෙයි වාසය කෙළෙමි.

130

‘‘උපොසථං උපවසිස්සං, සදා සීලෙසු සංවුතා;

සඤ්ඤමා සංවිභාගා ච, විමානං ආවසාමහං (ආවසාමිමං (සී. අට්ඨ., ක.) පරතො පන සබ්බත්ථපි ‘‘ආවසාමහං’’ ඉච්චෙව දිස්සති).

130

131

‘‘පාණාතිපාතා විරතා, මුසාවාදා ච සඤ්ඤතා;

ථෙය්‍යා ච අතිචාරා ච, මජ්ජපානා ච ආරකා (ආරතා (?)).

131

“ප්‍රාණඝාතයෙන් වෙන්වූවා බොරු කීමෙන් හික්මුණු සොරකම් කිරීමෙන්ද පරදාර සේවනයෙන්ද සුරාපානය කිරීමෙන්ද දුරුවූවා වෙමි.

132

‘‘පඤ්චසික්ඛාපදෙ රතා, අරියසච්චාන කොවිදා;

උපාසිකා චක්ඛුමතො, ගොතමස්ස යසස්සිනො.

132

“පඤ්ච ශික්ෂා පදයෙහි ඇලුනෙමි. ආර්යසත්‍යය දැනීමෙහි දක්ෂවීමි. යසස් ඇති පසැස් ඇති ගෞතමයන් වහන්සේගේ උපාසිකාවක් වීමි.

133

‘‘සාහං සකෙන සීලෙන, යසසා ච යසස්සිනී;

අනුභොමි සකං පුඤ්ඤං, සුඛිතා චම්හිනාමයා.

133

“එසේවූ මම යහපත්වූ ශීලයෙන්ද යුක්තවීමි. එසේම කීර්තියෙන්ද කීර්තිමත් වීමි. කරදර නැති සැප ඇත්තියක්ව ස්වකීය පින අනුභව කරමි.

134

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

134

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

135

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමහං අකාසිං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතීති.

135

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

136

‘‘මම ච, භන්තෙ, වචනෙන භගවතො පාදෙ සිරසා වන්දෙය්‍යාසි - ‘උත්තරා නාම, භන්තෙ, උපාසිකා භගවතො පාදෙ සිරසා වන්දතී’ති. අනච්ඡරියං ඛො පනෙතං, භන්තෙ, යං මං භගවා අඤ්ඤතරස්මිං සාමඤ්ඤඵලෙ බ්‍යාකරෙය්‍ය (බ්‍යාකරෙය්‍යාති (?)), තං භගවා සකදාගාමිඵලෙ බ්‍යාකාසී’’ති.

136

“ස්වාමීනි, මාගේ වචනයෙන් භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ සිරිපා හිසින් වඳින්න. ‘ස්වාමීනි, උත්තරා නම් උපාසිකාව භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ සිරිපා හිසින් වඳීයයි” කියන්න. “ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මට යම් මේ ශ්‍රමණ ඵලයක් ප්‍රකාශ කරණ සේක් පුදුමයක් නොවේ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ උත්තරාව සකෘදාගාමීවූ උපාසිකාවක්යයි ප්‍රකාශ කළ සේක.”

137

‘‘යුත්තා ච තෙ පරමඅලඞ්කතා හයා, අධොමුඛා අඝසිගමා බලී ජවා;

අභිනිම්මිතා පඤ්චරථාසතා ච තෙ, අන්වෙන්ති තං සාරථිචොදිතා හයා.

137

“යොදන ලද අතිශයින් අලංකාරවූ යට බැලු ඇස් ඇති ශීඝ්‍රගමන් ඇත්තාවූ බලවත් වේගයෙන් යුක්තවූ, අසුන් ඇති පන්සියයක් රථයෝ ඔබට මනාව නිර්මිතවූහ. රියැදුරන් විසින් මෙහෙයවනලද අශ්වයෝ ඒ අනුවයත්.

138

‘‘සා තිට්ඨසි රථවරෙ අලඞ්කතා, ඔභාසයං ජලමිව ජොති පාවකො;

පුච්ඡාමි තං වරතනු (වරචාරු (කත්ථචි)) අනොමදස්සනෙ, කස්මා නු කායා අනධිවරං උපාගමි.

138

“දිලියෙන ගින්න ජලය මෙන් බබුළුවමින් ඕතොමෝ අලංකාරවූවා උතුම් රියෙහි සිටී. සිහින් ශරීර ඇත්තීය, අලාමක දැකුම් ඇත්තීය, කවර නම් යොනියක සිට තථාගතයන් කරා එළැඹුණ දැයි මේ කාරණය අසමි.”

139

‘‘කාමග්ගපත්තානං යමාහුනුත්තරං (... නුත්තරා (ක.), අනුත්තරා (ස්‍යා.)), නිම්මාය නිම්මාය රමන්ති දෙවතා;

තස්මා කායා අච්ඡරා කාමවණ්ණිනී, ඉධාගතා අනධිවරං නමස්සිතුං.

139

“කාමයෙන් අගපත් තැන් අතරින් යමක් අනුත්තරයයි කියත්ද, දෙවතාවෝ මවමින් රමණය කරත්ද? ඒ කයින් විහිදෙන කැමති විය යුතු වර්ණ ඇති අප්සරාවක් (දෙවඟනක්) වූ මම තථාගතයන් වඳින්නට මෙහි ආමි.”

140

‘‘කිං ත්වං පුරෙ සුචරිතමාචරීධ (සුචරිතං අචාරිධ (පී.)),

කෙනච්ඡසි ත්වං අමිතයසා සුඛෙධිතා;

ඉද්ධී ච තෙ අනධිවරා විහඞ්ගමා,

වණ්ණො ච තෙ දස දිසා විරොචති.

140

“කිම ඔබ පෙර මේ සස්නෙහි පින් කළෙහිද? කවර හෙයින් ඔබ පමණ නැති යසස් ඇත්තීව සැපයෙන් වැඩුණීව වෙසෙහිද? ඔබට ආකාශ ගාමීවූ ඉතා උසස් ඍද්ධිහු වෙත්. තීගේ පැහැයද දස දිගුන් බබුළුවයි.

141

‘‘දෙවෙහි ත්වං පරිවුතා සක්කතා චසි,

කුතො චුතා සුගතිගතාසි දෙවතෙ;

කස්ස වා ත්වං වචනකරානුසාසනිං,

ආචික්ඛ මෙ ත්වං යදි බුද්ධසාවිකා’’ති.

141

“දෙවතාව, ඔබ දෙවියන් විසින් පිරිවරන ලද්දී සත්කාර කරන ලද්දී, වෙහිය. කොතැනින් චුතව දෙව් ලොවට ගියාද? ඔබ කාගේ වචනය කරන්නීද? කාගේ අනුශාසනය ඇත්තීද? ඉදින් බුද්ධ ශ්‍රාවිකාවක් නම් ඔබ මට කියව.”

142

‘‘නගන්තරෙ නගරවරෙ සුමාපිතෙ, පරිචාරිකා රාජවරස්ස සිරිමතො;

නච්චෙ ගීතෙ පරමසුසික්ඛිතා අහුං, සිරිමාති මං රාජගහෙ අවෙදිංසු (අවෙදිසුං (?)).

142

“මා පර්වත අතරවූ මනාව මවනලද උතුම් නගරයවූ රජගහවෙහි ශ්‍රීමත්වූ රාජොත්තමයාගේ පරිචාරිකාවක්වූ නැටීමෙහි හා ගැයීමෙහි ඉතා මනාව හික්මුණු (උගත්) සිරිමා යැයි දත්හ.

143

‘‘බුද්ධො ච මෙ ඉසිනිසභො විනායකො, අදෙසයී සමුදයදුක්ඛනිච්චතං;

අසඞ්ඛතං දුක්ඛනිරොධසස්සතං, මග්ගඤ්චිමං අකුටිලමඤ්ජසං සිවං.

143

“ඍෂිවරයන්ට මහොත්තමවූ, හික්මිය යුත්තන් හික්මවන්නාවූ සර්වඥ තෙම සමුදය හෙවත් තෘෂ්ණාව, දුක අනිත්‍යතාව නැවත පහළවීමක් නැති හෙවත් අසංඛතවූ, දුක නැති කිරීමෙන් සුස්ථිරවූ නොවක්වූ, කල්‍යාණ මාර්ගයවූ මේ මග දේශනා කළ සේක.

144

‘‘සුත්වානහං අමතපදං අසඞ්ඛතං, තථාගතස්සනධිවරස්ස සාසනං;

සීලෙස්වහං පරමසුසංවුතා අහුං, ධම්මෙ ඨිතා නරවරබුද්ධදෙසිතෙ (භාසිතෙ (සී.)).

144

“මම තථාගතයන්ගේ ධර්මයවූ නැවත නැවත පහළ වීම් නැති, නොමැරෙන පදය අසා ශීලයන්හි අතිශයෙන් ඉතා සංවරවූවාවීමි. නරොත්තම බුදුන්ගේ වචනයවූ ධර්මයෙහි පිහිටියක් වීමි.

145

‘‘ඤත්වානහං විරජපදං අසඞ්ඛතං, තථාගතෙනනධිවරෙන දෙසිතං;

තත්ථෙවහං සමථසමාධිමාඵුසිං, සායෙව මෙ පරමනියාමතා අහු.

145

“මම ඉතා උසස් තථාගතයන් දෙසනලද, නැවත නැවත පහළවීම නැති, විරාග පදය දැන එහිම මම කෙලෙස් සමථයෙන්වූ ධ්‍යානය ස්පර්ශ කෙළෙමි. ඒ ම මගේ උත්තම ස්වභාවය විය.

146

‘‘ලද්ධානහං අමතවරං විසෙසනං, එකංසිකා අභිසමයෙ විසෙසිය;

අසංසයා බහුජනපූජිතා අහං, ඛිඩ්ඩාරතිං (ඛිඩ්ඩං රතිං (ස්‍යා. පී.)) පච්චනුභොමනප්පකං.

146

“මම උතුම් නිවනවූ විශේෂනය (ගුණය) ලබා එකාන්තවූවා, ධර්මාභිසමයෙහි (සෝවාන් පෙලෙහි) පිහිටා සැක නැත්තී බොහෝ ජනයා විසින් පුදන ලද්දී ඒ මම බොහෝවූ ක්‍රීඩා රතිය විඳිමි.

147

‘‘එවං අහං අමතදසම්හි (අමතරසම්හි (ක.)) දෙවතා, තථාගතස්සනධිවරස්ස සාවිකා;

ධම්මද්දසා පඨමඵලෙ පතිට්ඨිතා, සොතාපන්නා න ච පන මත්ථි දුග්ගති.

147

“මෙසේ මම නිවන් දිශාවෙහි දෙවතාවක් වෙමි. ඉතා උසස් බුදුන්ගේ ශ්‍රාවිකාවක්මි. ධර්මය දක්නී පළමු ඵලයෙහි පිහිටියා සෝවාන්වූවා මට දුගතියක් නැත.

148

‘‘සා වන්දිතුං අනධිවරං උපාගමිං, පාසාදිකෙ කුසලරතෙ ච භික්ඛවො;

නමස්සිතුං සමණසමාගමං සිවං, සගාරවා සිරිමතො ධම්මරාජිනො.

148

“ශ්‍රීමත් ධර්ම රාජයන්ට ගෞරව සහිතවූ, ඒ මම තථාගතයන් වඳින්නට පහදවන්නාවූ, පින් දහම්හි ඇලුණු භික්ෂූන් ද යහපත්වූ භික්ෂු සමාගමයද වඳින්නට පැමිණියෙමි.

149

‘‘දිස්වා මුනිං මුදිතමනම්හි පීණිතා, තථාගතං නරවරදම්මසාරථිං;

තණ්හච්ඡිදං කුසලරතං විනායකං, වන්දාමහං පරමහිතානුකම්පක’’න්ති.

149

“තථාගතවූ, උතුම් පුරුෂයන් නමැති හික්මවන්නවුන්ට රියැදුරුවූ මුනීහු දැක සතුටු සිත් ඇත්තී වීමි. මම තෘෂ්ණාව සිඳි පිනෙහි ඇලුණු, උතුම් නායකවූ අතිශය හිත අනුකම්පා ඇති බුදුන් වඳිමි.”

150

‘‘ඉදං විමානං රුචිරං පභස්සරං, වෙළුරියථම්භං සතතං සුනිම්මිතං;

සුවණ්ණරුක්ඛෙහි සමන්තමොත්ථතං, ඨානං මමං කම්මවිපාකසම්භවං.

150

“කර්ම විපාකයෙන් පහළවුනු මගේ ස්ථානයවූ මේ විමානය සිත් කලුය, ඉතා බබළන සුලුය. වෛදූර්ය කුලුණු ඇත්තේය. ස්ථිරය මනාව නිර්මාණය වී තිබේ. රන්වන් ගස්වලින් හාත්පස වැසී සිටී.

151

‘‘තත්‍රූපපන්නා පුරිමච්ඡරා ඉමා, සතං සහස්සානි සකෙන කම්මුනා;

තුවංසි අජ්ඣුපගතා යසස්සිනී, ඔභාසයං තිට්ඨසි පුබ්බදෙවතා.

151

“ස්වකීය කර්මයෙන් එහි උපන් මේ පළමු දිව්‍යාප්සරාවෝ සිය දහස් ගණන්ය. මෙහි පැමිණි කීර්තිමත් තී පළමු දෙවඟනන් මැඩ බබළමින් සිටින්නෙහිය.

152

‘‘සසී අධිග්ගය්හ යථා විරොචති, නක්ඛත්තරාජාරිව තාරකාගණං;

තථෙව ත්වං අච්ඡරාසඞ්ගණං (අච්ඡරාසඞ්ගමං (සී.)) ඉමං, දද්දල්ලමානා යසසා විරොචසි.

152

“තාරකාවන්ට රජවූ චන්ද්‍රයා තාරකා සමූහයා බබුළුවන්නේ යම්සේද, එපරිද්දෙන්ම ඔබ කීර්තියෙන් දිලිසෙන්නී මේ දිව්‍යාප්සරා සමූහයා බබුළුවන්නෙහිය.

153

‘‘කුතො නු ආගම්ම අනොමදස්සනෙ, උපපන්නා ත්වං භවනං මමං ඉදං;

බ්‍රහ්මංව දෙවා තිදසා සහින්දකා, සබ්බෙ න තප්පාමසෙ දස්සනෙන ත’’න්ති.

153

“අලාමක දර්ශන ඇත්තීය, කොහි සිට අවුත්, ඔබ මගේ භවනයෙහි උපන්නීද, ඉන්ද්‍රයා (ශක්‍ර) සහිතවූ සියලු තිදස දෙවියෝ ඒ ඔබ දැකීමෙන් තෘප්තිමත් නොවෙති.

154

‘‘යමෙතං සක්ක අනුපුච්ඡසෙ මමං, ‘කුතො චුතා ත්වං ඉධ ආගතා’ති (කුතො චුතා ඉධ ආගතා තුවං (ස්‍යා.), කුතො චුතාය ආගති තව (පී.));

බාරාණසී නාම පුරත්ථි කාසිනං, තත්ථ අහොසිං පුරෙ කෙසකාරිකා.

154

“ශක්‍රය, ඔබ කොතැනින් චුතව මගේ මේ භවනයෙහි උපන්නාදැයි මා අතින් විචාරන්නෙහිය. කාශීන්ගේ බාරාණසී නම් පුරවරයක් වෙයි. ඒ නගරයෙහි පෙර කෙසකාරිකා නම් තැනැත්තියක් වීමි.”

155

‘‘බුද්ධෙ ච ධම්මෙ ච පසන්නමානසා, සඞ්ඝෙ ච එකන්තගතා අසංසයා;

අඛණ්ඩසික්ඛාපදා ආගතප්ඵලා, සම්බොධිධම්මෙ නියතා අනාමයා’’ති.

155

“බුදුන් කෙරෙහිද, ධර්මයෙහිද සංඝයා කෙරෙහිද පැහැදුණු ඇත්තී, ඒකාන්ත බවට ගියා, සැක නැත්තී නොකැඩූ ශික්ෂාපද ඇත්තී, පැමිණි ඵල ඇත්තී, සම්බොධි ධර්මයෙහි නියතවූවා, රොග නැත්තී, (නිදුක්වූවා) වීමි.”

156

‘‘තන්ත්‍යාභිනන්දාමසෙ ස්වාගතඤ්ච (සාගතඤ්ච (සී.)) තෙ, ධම්මෙන ච ත්වං යසසා විරොචසි;

බුද්ධෙ ච ධම්මෙ ච පසන්නමානසෙ, සඞ්ඝෙ ච එකන්තගතෙ අසංසයෙ;

අඛණ්ඩසික්ඛාපදෙ ආගතප්ඵලෙ, සම්බොධිධම්මෙ නියතෙ අනාමයෙ’’ති.

156

“ඒ අපි තී ගැන සතුටුවමු. තීට යහපත් පැමිණීමක්ද වේවා, ඔබ ධර්මයෙන්ද කීර්තියෙන්ද බබළන්නෙහිය.

“බුදුන් කෙරෙහිද, ධර්මයෙහිද සංඝයා කෙරෙහිද පැහැදුණු ඇත්තී, ඒකාන්ත බවට ගියා, සැක නැත්තී නොකැඩූ ශික්ෂාපද ඇත්තී, පැමිණි ඵල ඇත්තී, සම්බොධි ධර්මයෙහි නියතවූවා, රොග නැත්තී, (නිදුක්වූවා) වීමි.”

157

‘‘අපි සක්කොව දෙවින්දො, රම්මෙ චිත්තලතාවනෙ;

සමන්තා අනුපරියාසි, නාරීගණපුරක්ඛතා;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

157

“දෙවියන්ට අධිපතිවූ ශක්‍ර දෙවෙන්ද්‍රයා මෙන් රම්‍යවූ චිත්‍රලතා වනයෙහි දිව්‍ය ස්ත්‍රී සමූහයා විසින් පෙරටු කරණ ලද්දී හාත්පස බබලන්නෙහිය. සියලු තාරකාවන්ට වැඩියෙන් බබලන ඔෂධී තාරකාව මෙන් සියලු දිශාවන් බබුළු වන්නෙහිය.

158

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

158

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

159

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

159

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

160

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

160

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

161

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, දාසී අහොසිං පරපෙස්සියා (පරපෙසියා (ක.)) කුලෙ.

161

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි අනුන්ගේ ගෙදරක මෙහෙවර යොදනු ලබන දාසියක් වීමි.

162

‘‘උපාසිකා චක්ඛුමතො, ගොතමස්ස යසස්සිනො;

තස්සා මෙ නික්කමො ආසි, සාසනෙ තස්ස තාදිනො.

162

“නෙත් ඇත්තාවූ කීර්තිමත්වූ ගෞතම සර්වඥ ශාසනයෙහි උපාසිකාවක් වීමි. ඒ කම්පා නොවන උතුමාගේ ශාසනයෙහි සිල් රක්ෂා කරන්නාවූ මට මෙබඳු අදහසක් විය. කුමක්ද?

163

‘‘කාමං භිජ්ජතුයං කායො, නෙව අත්ථෙත්ථ සණ්ඨනං (සන්ථනං (සී. ස්‍යා. පී.));

සික්ඛාපදානං පඤ්චන්නං, මග්ගො සොවත්ථිකො සිවො.

163

“ඒකාන්තයෙන් මේ ශරීරය බිඳේවා. මෙහි සම්බන්ධයක් නැත. පඤ්ච ශික්ෂාපදයන්ගේ මාර්ගය යහපත සිද්ධ කරයි. නිරුපද්‍රිතයි.

164

‘‘අකණ්ටකො අගහනො, උජු සබ්භි පවෙදිතො;

නික්කමස්ස ඵලං පස්ස, යථිදං පාපුණිත්ථිකා.

164

“කටු නැති, අකුල් නැති, ඍජුවූ, සත් පුරුෂයන් පැවසූ, එකකි. යම්සේ මෙයට පැමිණෙන්නට බලාපොරොත්තු වන්නීද, නිෂ්කාමයාගේ බලය බලව.

165

‘‘ආමන්තනිකා රඤ්ඤොම්හි, සක්කස්ස වසවත්තිනො;

සට්ඨි තුරිය (තුරිය (සී. ස්‍යා. පී.)) සහස්සානි, පටිබොධං කරොන්ති මෙ.

165

“ඉසුරුමත් සක්දෙව් මහරජාණන් කැඳවනු ලබන්නියක්මි. සැට දහසක් පමණ තූර්ය මා අවදි කරයි.

166

‘‘ආලම්බො ගග්ගරො (ගග්ගමො (ස්‍යා.), භග්ගරො (ක.)) භීමො (භිම්මො (ක.)), සාධුවාදී ච සංසයො;

පොක්ඛරො ච සුඵස්සො ච, විණාමොක්ඛා (විලාමොක්ඛා (ක.)) ච නාරියො.

166

“ආලම්බය, ගග්ගරය, භීමය, සාධුවාදීය, සංඝය, පුෂ්කරය, සුඵස්සය, වීණා, මොක්ෂ කන්දා, සුනන්දා, සොණ දින්නා අලම්බුසා, මිශ්‍රකෙශී, ඉතා දරුණු පුණ්ඩරිකාය.

167

‘‘නන්දා චෙව සුනන්දා ච, සොණදින්නා සුචිම්හිතා (සුචිම්භිකා (ස්‍යා.));

අලම්බුසා මිස්සකෙසී ච, පුණ්ඩරීකාති දාරුණී.

167

168

‘‘එණීඵස්සා සුඵස්සා ච, සුභද්දා මුදුවාදිනී;

එතා චඤ්ඤා ච සෙය්‍යාසෙ, අච්ඡරානං පබොධිකා.

168

“එණි, ඵලස්සය, සුඵස්සාය, ප්‍රිය වචන කියන සුභද්‍රාය මේ දිව්‍ය ස්ත්‍රීහුද අන්‍යයෝ දැයි අප්සරාවන් අතර පුබුදු කරවන්නෝ ශ්‍රේෂ්ඨ වෙත්.

169

‘‘තා මං කාලෙනුපාගන්ත්වා, අභිභාසන්ති දෙවතා;

හන්ද නච්චාම ගායාම, හන්ද තං රමයාමසෙ.

169

“ඒ දෙවතාවෝ මා කරා කලින් කල පැමිණ දැන් නටමු, ගී කියමු. එසේනම් ඔබ සතුටු කරවමුයි කියත්.

170

‘‘නයිදං අකතපුඤ්ඤානං, කතපුඤ්ඤානමෙවිදං;

අසොකං නන්දනං රම්මං, තිදසානං මහාවනං.

170

“මා විසින් ලද මේ දිව ඉසුරු කුසල් කළවුන්ටම විනා කුසල් නොකළවුන්ට නොලැබෙන්නේය. තවුතිසා වැසි දෙවියන්ගේ නන්දා නම් මහා උයන ශොක රහිතය, රම්‍යය.

171

‘‘සුඛං අකතපුඤ්ඤානං, ඉධ නත්ථි පරත්ථ ච;

සුඛඤ්ච කතපුඤ්ඤානං, ඉධ චෙව පරත්ථ ච.

171

“මේ ලෝකයෙහිද පරලොවද පින් නොකරණ ලද්දවුන්ට සැපක් නැත. මේ ලෝකයෙහිද පරලොවද කරන ලද පින් ඇත්තන්ට සැප පැමිණේ.

172

‘‘තෙසං සහබ්‍යකාමානං, කත්තබ්බං කුසලං බහුං;

කතපුඤ්ඤා හි මොදන්ති, සග්ගෙ භොගසමඞ්ගිනො’’ති.

172

“ඔවුන් හා සහ භාවයට යනු කැමැත්තන් විසින් බොහෝ කුසල් කටයුතුයි. කරණ ලද පින් ඇත්තෝ ස්වර්ගයෙහි භොගයන්ගෙන් යුක්තව සතුටු වෙත්.”

173

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

173

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

174

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

174

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

175

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

175

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

176

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

176

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

177

‘‘කෙවට්ටද්වාරා නික්ඛම්ම, අහු මය්හං නිවෙසනං;

තත්ථ සඤ්චරමානානං, සාවකානං මහෙසිනං.

177

“මගේ ගෘහය මසුන් මරන ගම දොරටුවෙන් නික්මුණු තැන විය. එහි හැසිරෙන්නාවූ මහර්ෂීවූ ශ්‍රාවකයන්ට

178

‘‘ඔදනං කුම්මාසං (සාකං (සී.)) ඩාකං, ලොණසොවීරකඤ්චහං;

අදාසිං උජුභූතෙසු, විප්පසන්නෙන චෙතසා.

178

“මම ප්‍රසන්න සිතින් බතක්ද, පිට්ටුවක්ද, පලාකොලද ලුණු කැඳක්ද පැහැදුණ සිතින් ඍජු අදහස් ඇත්තන් කෙරෙහි දුනිමි.

179

‘‘චාතුද්දසිං පඤ්චදසිං, යා ච පක්ඛස්ස අට්ඨමී;

පාටිහාරියපක්ඛඤ්ච, අට්ඨඞ්ගසුසමාගතං.

179

“තුදුස්වක් දිනයෙහිද පසළොස්වක් දිනයෙහිද පක්ෂය සම්බන්ධ අටවක් දිනයෙහිද ප්‍රාතිහාර්ය පක්ෂ දිනයෙහිද අෂ්ටාංගයෙන් යුක්තවූ උපොසථය සමාදන් වීමි. සියලු කාලයෙහිම හික්මීමෙන් යුක්තව සීලය වෙන් වෙන්ව සිතීමෙන් යුක්තව, මාගේ ගෙයි වාසය කෙළෙමි.

180

‘‘උපොසථං උපවසිස්සං, සදා සීලෙසු සංවුතා;

සඤ්ඤමා සංවිභාගා ච, විමානං ආවසාමහං.

180

181

‘‘පාණාතිපාතා විරතා, මුසාවාදා ච සඤ්ඤතා;

ථෙය්‍යා ච අතිචාරා ච, මජ්ජපානා ච ආරකා.

181

“ප්‍රාණඝාතයෙන් වෙන්වූවා බොරු කීමෙන් හික්මුණු සොරකම් කිරීමෙන්ද පරදාර සේවනයෙන්ද සුරාපානය කිරීමෙන්ද දුරුවූවා වෙමි.

182

‘‘පඤ්චසික්ඛාපදෙ රතා, අරියසච්චාන කොවිදා;

උපාසිකා චක්ඛුමතො, ගොතමස්ස යසස්සිනො.

182

“පඤ්ච ශික්ෂා පදයෙහි ඇලුනෙමි. ආර්යසත්‍යය දැනීමෙහි දක්ෂවීමි. යසස් ඇති පසැස් ඇති ගෞතමයන් වහන්සේගේ උපාසිකාවක් වීමි.

183

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතීති.

183

“එසේවූ මම යහපත්වූ ශීලයෙන්ද යුක්තවීමි. එසේම කීර්තියෙන්ද කීර්තිමත් වීමි. කරදර නැති සැප ඇත්තියක්ව ස්වකීය පින අනුභව කරමි.

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

184

‘‘මම ච, භන්තෙ, වචනෙන භගවතො පාදෙ සිරසා වන්දෙය්‍යාසි - ‘ලඛුමා නාම,භන්තෙ,උපාසිකා භගවතො පාදෙ සිරසා වන්දතී’ති. අනච්ඡරියං ඛො පනෙතං, භන්තෙ, යං මං භගවා අඤ්ඤතරස්මිං සාමඤ්ඤඵලෙ බ්‍යාකරෙය්‍ය (බ්‍යාකරෙය්‍යාති (?)). තං භගවා සකදාගාමිඵලෙ බ්‍යාකාසී’’ති.

184

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

185

‘‘පිණ්ඩාය තෙ චරන්තස්ස, තුණ්හීභූතස්ස තිට්ඨතො;

දලිද්දා කපණා නාරී, පරාගාරං අපස්සිතා (අවස්සිතා (සී.)).

185

“පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නාවූ නිශ්ශබ්දව සිටින්නාවූ ඔබවහන්සේට දිළිඳු වූ දුක්පත්වූ අනුන්ගේ ගෙවල්වල වසන,

186

‘‘යා තෙ අදාසි ආචාමං, පසන්නා සෙහි පාණිභි;

සා හිත්වා මානුසං දෙහං, කං නු සා දිසතං ගතා’’ති.

186

“යම් ස්ත්‍රියක් පැහැදුනී ස්වකීය අත්වලින් දම්කුඩ බත් දුන්නීය. ඕතොමෝ මනුෂ්‍ය ශරීරය අත්හැර කිනම් දිශාවකට ගියේද,

187

‘‘පිණ්ඩාය මෙ චරන්තස්ස, තුණ්හීභූතස්ස තිට්ඨතො;

දලිද්දා කපණා නාරී, පරාගාරං අපස්සිතා.

187

“පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නාවූ නිශ්ශබ්දව සිටින්නාවූ මට අනුන්ගේ ගෙවල්වල සිටින දිළිඳු දුක්පත්,

188

‘‘යා මෙ අදාසි ආචාමං, පසන්නා සෙහි පාණිභි;

සා හිත්වා මානුසං දෙහං, විප්පමුත්තා ඉතො චුතා.

188

“යම් ස්ත්‍රියක්තොමෝ මට පැහැදුනී ස්වකීය අත්වලින් දම්කුඩ බත් දුන්නීද, ඕතොමෝ මින් චුතව කෙලෙසුන්ගෙන් මිදුණේය.

189

‘‘නිම්මානරතිනො නාම, සන්ති දෙවා මහිද්ධිකා;

තත්ථ සා සුඛිතා නාරී, මොදතාචාමදායිකා’’ති.

189

“මහත් ඍද්ධි ඇත්තාවූ නිර්මානරතී නම් දෙවියෝ ඇත්තාහ. එහි දම්කුඩ බත් දුන් ඒ ස්ත්‍රිතොමෝ සුවපත්වූවා සතුටුවේ.

190

‘‘අහො දානං වරාකියා, කස්සපෙ සුප්පතිට්ඨිතං;

පරාභතෙන දානෙන, ඉජ්ඣිත්ථ වත දක්ඛිණා.

190

“කාශ්‍යපයන් වහන්සේ කෙරෙහි දුගී තැනැත්තියගේ මනාව පිහිටුවන ලද දානය ආශ්චර්යයි. අනුන් විසින් ගෙනෙන ලද දානයෙන් ඒකාන්තයෙන් දක්ෂිණාව සමෘද්ධවේ.

191

‘‘යා මහෙසිත්තං කාරෙය්‍ය, චක්කවත්තිස්ස රාජිනො;

නාරී සබ්බඞ්ගකල්‍යාණී, භත්තු චානොමදස්සිකා;

එතස්සාචාමදානස්ස , කලං නාග්ඝති සොළසිං.

191

“යම් ස්ත්‍රියක් සක්විති රජුගේ භාර්යා බව කරන්නේද සියලු අංගයෙන් යහපත් වූවා, ස්වාමියාට ශ්‍රේෂ්ඨ දර්ශන ඇත්තීද, ඒ දම්කුඩ බත් දානයාගේ සොලොස් කලාවෙන් කලාවක්වත් නොඅගනේය.

192

‘‘සතං නික්ඛා සතං අස්සා, සතං අස්සතරීරථා;

සතං කඤ්ඤාසහස්සානි, ආමුත්තමණිකුණ්ඩලා;

එතස්සාචාමදානස්ස, කලං නාග්ඝන්ති සොළසිං.

192

“නිෂ්ක (කලං 25 බර) රන් කාසි සියයක්ද, අශ්වයෝ සියයක්ද, අශ්වතරයන් යෙදූ රථ සියයක්ද, මුතු මැණික් කොඬොල් පැළඳ කන්‍යාස්ත්‍රීන් සියයක්ද මේ දම්කුඩ බත් දානයාගේ සොලොස් කලාවෙන් කලාවක් පමණවත් නොඅගනේය.

193

‘‘සතං හෙමවතා නාගා, ඊසාදන්තා උරූළ්හවා;

සුවණ්ණකච්ඡා මාතඞ්ගා, හෙමකප්පනවාසසා (හෙමකප්පනිවාසසා (ස්‍යා. ක.));

එතස්සාචාමදානස්ස, කලං නාග්ඝති සොළසිං.

193

“උඩට නැගුණු නගුලිස් පමණ දළ ඇති හිමාල පර්වතයෙහි උපන් ඇත්තුද රන් ඇතිරි ඇති රනින් සැරසූ වස්ත්‍ර ඇති ඇත්තුද මේ දම්කුඩ බත් දානයට සොලොස් කලාවෙන් කලාවක්වත් නොඅගනෝය.

194

‘‘චතුන්නමපි දීපානං, ඉස්සරං යොධ කාරයෙ;

එතස්සාචාමදානස්ස, කලං නාග්ඝති සොළසි’’න්ති.

194

“යමෙක්තෙම මේ ලෝකයෙහි සතර මහ දිවයිනට අයිති කම කරන්නේද ඒ රාජ්‍යයේ එක් දම්කුඩ බත් දානයේ වටිනාකමින් සොළොස් වන කලාවෙන් කලාවක්වත් නොඅගනේය.

195

‘‘චණ්ඩාලි වන්ද පාදානි, ගොතමස්ස යසස්සිනො;

තමෙව (තවෙව (සී.)) අනුකම්පාය, අට්ඨාසි ඉසිසත්තමො (ඉසිසුත්තමො (සී.)).

195

“එම්බා සැඩොල් මැහැල්ල, යසස් ඇත්තා වූ ගෞතමයන් වහන්සේගේ පා වඳින්න මුනීන්ට ශ්‍රේෂ්ඨවූ උන්වහන්සේ තොපටම අනුකම්පා පිණිස සිටිසේක.

196

‘‘අභිප්පසාදෙහි මනං, අරහන්තම්හි තාදිනි (තාදිනෙ (ස්‍යා. ක.));

ඛිප්පං පඤ්ජලිකා වන්ද, පරිත්තං තව ජීවිත’’න්ති.

196

“ඉෂ්ට අනිෂ්ට අරමුණු කෙරෙහි තාදී ගුණයෙන් යුත් රහතන් වහන්සේ කෙරෙහි සිත පහදව, ඉක්මනට දොහොත් බැඳ, වඳින්න. ඔබගේ ජීවිතය ස්වල්ප කාලයක් පවත්නේය,

197

චොදිතා භාවිතත්තෙන, සරීරන්තිමධාරිනා;

චණ්ඩාලී වන්දි පාදානි, ගොතමස්ස යසස්සිනො.

197

“අන්තිම ශරීරය දරන වඩන ලද ආර්ය මාර්ගය ඇති මුගලන් මහ තෙරුන් වහන්සේ විසින් මෙහෙයවන ලද සැඩොලිය යසස් ඇති ගෞතමයන් වහන්සේගේ පා වැන්දාය.

198

තමෙනං අවධී ගාවී, චණ්ඩාලිං පඤ්ජලිං ඨිතං;

නමස්සමානං සම්බුද්ධං, අන්ධකාරෙ පභඞ්කරන්ති.

198

“අඳුරෙන් සූර්යයාවූ බුදුන්ට නමස්කාර කරන්නාවූ ඇඳිලි බැඳ සිටියාවූ ඒ චණ්ඩාලිය දෙනක් ඇන මැරුවාය.

199

‘‘ඛීණාසවං විගතරජං අනෙජං, එකං අරඤ්ඤම්හි රහො නිසින්නං;

දෙවිද්ධිපත්තා උපසඞ්කමිත්වා, වන්දාමි තං වීර මහානුභාව’’න්ති.

199

“අරණ්‍යයක තනිව වසන මුගලන් තෙරුන් වෙත දිව්‍යසම්පත් ලැබූ තැනැත්තී පැමිණ මහානුභාව සම්පන්න වීරයන් වහන්ස, ක්ෂය කළ ආශ්‍රව ඇති පහවූ රජස් ඇති තෘෂ්ණා රහිත හුදකලාව අරණ්‍යයෙහි සිටින ඔබට මහත් ආනුභාව ඇති දිව්‍ය ඍද්ධියට පත්වූ මා වඳිමි.

200

‘‘සුවණ්ණවණ්ණා ජලිතා මහායසා, විමානමොරුය්හ අනෙකචිත්තා;

පරිවාරිතා අච්ඡරාසඞ්ගණෙන (අච්ඡරානං ගණෙන (සී.)), කා ත්වං සුභෙ දෙවතෙ වන්දසෙ මම’’න්ති.

200

“යහපත් දෙවතාව, රන්වන්වූ දිලිසෙන්නාවූ මහත් යසස් ඇති නොයෙක් ලෙස විසිතුරු විමනකට නැගී දිව්‍යාංගනාවන් පිරිවරා මා වඳින්නාවූ ඔබ කවරෙක්ද?

201

‘‘අහං භද්දන්තෙ චණ්ඩාලී, තයා වීරෙන (ථෙරෙන (ක.)) පෙසිතා;

වන්දිං අරහතො පාදෙ, ගොතමස්ස යසස්සිනො.

201

“පින්වතුන් වහන්ස, නුඹවහන්සේ විසින් මෙහෙයවන ලද චණ්ඩාල මැහැල්ලවූ මම අර්හත්වූ ගෞතම බුදුන්ගේ ශ්‍රී පාද යුගල වැන්දෙමි.

202

‘‘සාහං වන්දිත්වා (වන්දිත්ව (සී.)) පාදානි, චුතා චණ්ඩාලයොනියා;

විමානං සබ්බතො භද්දං, උපපන්නම්හි නන්දනෙ.

202

“ඒ මම සිරිපා වැඳ චණ්ඩාල ජාතියෙන් චුතවූවාය. සර්වප්‍රකාරයෙන් යහපත්වූ නදුන් උයනෙහි විමනෙක උපන්නෙමි.

203

‘‘අච්ඡරානං සතසහස්සං, පුරක්ඛත්වාන (පුරක්ඛිත්වා මං (ස්‍යා. ක.)) තිට්ඨති;

තාසාහං පවරා සෙට්ඨා, වණ්ණෙන යසසායුනා.

203

“දිව්‍යාප්සරාවන් ලක්ෂයක් පෙරටුකොට සිටියි. මම ඔවුන්ට වර්ණයෙන්ද ආනුභාවයෙන්ද ආයුෂයෙන්ද ශ්‍රේෂ්ඨය. උතුම්ය.

204

‘‘පහූතකතකල්‍යාණා, සම්පජානා පටිස්සතා (පතිස්සතා (සී. ස්‍යා.));

මුනිං කාරුණිකං ලොකෙ, තං භන්තෙ වන්දිතුමාගතා’’ති.

204

“ස්වාමීනි, සම්‍යක් ප්‍රඥාවෙන් යුත් බොහෝ යහපත් දේ කරණ ලද සිහි ඇත්තාවූ මා විසින් ලෝකයෙහි කාරුණිකවූ මුනිවූ නුඹවහන්සේ වැඳීමට පැමිණියෙමි.

205

ඉදං වත්වාන චණ්ඩාලී, කතඤ්ඤූ කතවෙදිනී;

වන්දිත්වා අරහතො පාදෙ, තත්ථෙවන්තරධායථාති (තත්ථෙවන්තරධායතීති (ස්‍යා. ක.)).

205

“උපකාර සැලකීමෙන් කෙළෙහිගුණ දන්නාවූ චණ්ඩාලිය මෙය කියා රහතන් වහන්සේගේ පා වැඳ එහිම අතුරුදහන් වූවාය.”

206

‘‘නීලා පීතා ච කාළා ච, මඤ්ජිට්ඨා (මඤ්ජෙට්ඨා (සී.), මඤ්ජට්ඨා (පී.)) අථ ලොහිතා;

උච්චාවචානං වණ්ණානං, කිඤ්ජක්ඛපරිවාරිතා.

206

“දිව්‍යාංගනාව, නිල් රන්වන්, ලේවන්, සුදු, ළා රතු, මිශ්‍ර වර්ණය ඇති ලොකු කුඩා පාට ඇති මල් රොනින් ගැවසී ගත්,

207

‘‘මන්දාරවානං පුප්ඵානං, මාලං ධාරෙසි මුද්ධනි;

නයිමෙ අඤ්ඤෙසු කායෙසු, රුක්ඛා සන්ති සුමෙධසෙ.

207

“මදාරා මල් වලින් මාලාවක් දරන්නෙහිය. බබලන්නෙහිය. මේ දෙව්ලොව සෙසු දෙවතාවන්ට මෙබඳු මල් ගස් නැත්තේය.

208

‘‘කෙන කායං උපපන්නා, තාවතිංසං යසස්සිනී;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

208

“කවර කුශල කර්මයක් කරණකොටගෙන මේ තව්තිසා භවනයෙහි උපන්නීද? දෙවතාවිය මා විසින් විචාරණ ලද මේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු ප්‍රකාශ කරව, කවර කර්මයක් හුගේ මේ ඵලද?”

209

‘‘භද්දිත්ථිකාති (භද්දිත්ථීති (සී.)) මං අඤ්ඤංසු, කිමිලායං උපාසිකා;

සද්ධා සීලෙන සම්පන්නා, සංවිභාගරතා සදා.

209

“ශ්‍රද්ධාවත්ව, යහපත් ආචාර සමාචාර ඇතිව හැම කල්හි බෙදා දීමෙහි ඇලුනු කිම්බිලාවෙහි උපාසිකාවූ යහපත් ස්ත්‍රියයි මා දන්නාහුය.

210

‘‘අච්ඡාදනඤ්ච භත්තඤ්ච, සෙනාසනං පදීපියං;

අදාසිං උජුභූතෙසු, විප්පසන්නෙන චෙතසා.

210

“පැහැදුන සිතින් වස්ත්‍රද ආහාරද සෙනසුන්ද පහන්ද ඍජුවූවන් කෙරෙහි දුනිමි.

211

‘‘චාතුද්දසිං පඤ්චදසිං, යා ච පක්ඛස්ස අට්ඨමී;

පාටිහාරියපක්ඛඤ්ච, අට්ඨඞ්ගසුසමාගතං.

211

“තුදුස්වක් දිනයෙහිද පසළොස්වක් දිනයෙහිද පක්ෂය සම්බන්ධ අටවක් දිනයෙහිද ප්‍රාතිහාර්ය පක්ෂ දිනයෙහිද අෂ්ටාංගයෙන් යුක්තවූ උපොසථය සමාදන් වීමි. සියලු කාලයෙහිම හික්මීමෙන් යුක්තව සීලය වෙන් වෙන්ව සිතීමෙන් යුක්තව, මාගේ ගෙයි වාසය කෙළෙමි.

212

‘‘උපොසථං උපවසිස්සං, සදා සීලෙසු සංවුතා;

සඤ්ඤමා සංවිභාගා ච, විමානං ආවසාමහං.

212

213

‘‘පාණාතිපාතා විරතා, මුසාවාදා ච සඤ්ඤතා;

ථෙය්‍යා ච අතිචාරා ච, මජ්ජපානා ච ආරකා.

213

“ප්‍රාණඝාතයෙන් වෙන්වූවා බොරු කීමෙන් හික්මුණු සොරකම් කිරීමෙන්ද පරදාර සේවනයෙන්ද සුරාපානය කිරීමෙන්ද දුරුවූවා වෙමි.

214

‘‘පඤ්චසික්ඛාපදෙ රතා, අරියසච්චාන කොවිදා;

උපාසිකා චක්ඛුමතො, අප්පමාදවිහාරිනී.

කතාවාසා කතකුසලා තතො චුතා (කතාවකාසා කතකුසලා (ක.)),

සයං පභා අනුවිචරාමි නන්දනං.

214

“ශික්ෂාපද පසෙහි ඇලුනාහ. ආර්ය සත්‍යයෙහි දක්ෂවූ මම බුදුන්ගේ අප්‍රමාදව වාසය කරණ උපාසිකාවක් වීමි.

“කරණ ලද බඹසර විසීම් ඇති කරණ ලද කුසල් ඇති ඉන් යුක්තවූ මම සිය ප්‍රභාවෙන් නදුන් උයනෙහි හැසිරෙමි.

215

‘‘භික්ඛූ චාහං පරමහිතානුකම්පකෙ, අභොජයිං තපස්සියුගං මහාමුනිං;

කතාවාසා කතකුසලා තතො චුතා (කතාවකාසා කතකුසලා (ක.)), සයං පභා අනුවිචරාමි නන්දනං.

215

මම අතිශයින් හිතානුකම්පීවූ භික්ෂූන්ද මහා මුනිවූ තපස්වීන් දෙනමක්ද වැළඳවූයෙමි.

“කරණ ලද බඹසර විසීම් ඇති කරණ ලද කුසල් ඇති ඉන් යුක්තවූ මම සිය ප්‍රභාවෙන් නදුන් උයනෙහි හැසිරෙමි.

216

‘‘අට්ඨඞ්ගිකං අපරිමිතං සුඛාවහං, උපොසථං සතතමුපාවසිං අහං;

කතාවාසා කතකුසලා තතො චුතා (කතාවකාසා කතකුසලා (ක.)), සයං පභා අනුවිචරාමි නන්දන’’න්ති.

216

“මම අප්‍රමාණ සැප ගෙනදෙන්නාවූ අංග අටකින් යුත් උපොෂථය නිතර සමාදන් වීමි.

“කරණ ලද බඹසර විසීම් ඇති කරණ ලද කුසල් ඇති ඉන් යුක්තවූ මම සිය ප්‍රභාවෙන් නදුන් උයනෙහි හැසිරෙමි.

217

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

217

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

218

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

218

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

219

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

219

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

220

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

220

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

221

‘‘සොණදින්නාති මං අඤ්ඤංසු, නාළන්දායං උපාසිකා;

සද්ධා සීලෙන සම්පන්නා, සංවිභාගරතා සදා.

221

“ශ්‍රද්ධාවත්ව, යහපත් ආචාර සමාචාර ඇතිව හැම කල්හි බෙදා දීමෙහි ඇලුනු නාලන්දාවේ සොණදින්නා උපාසිකාවූ ස්ත්‍රියයි මා දන්නාහුය.

222

‘‘අච්ඡාදනඤ්ච භත්තඤ්ච, සෙනාසනං පදීපියං;

අදාසිං උජුභූතෙසු, විප්පසන්නෙන චෙතසා.

222

“පැහැදුන සිතින් වස්ත්‍රද ආහාරද සෙනසුන්ද පහන්ද ඍජුවූවන් කෙරෙහි දුනිමි.

223

‘‘චාතුද්දසිං පඤ්චදසිං, යා ච පක්ඛස්ස අට්ඨමී;

පාටිහාරියපක්ඛඤ්ච, අට්ඨඞ්ගසුසමාගතං.

223

“තුදුස්වක් දිනයෙහිද පසළොස්වක් දිනයෙහිද පක්ෂය සම්බන්ධ අටවක් දිනයෙහිද ප්‍රාතිහාර්ය පක්ෂ දිනයෙහිද අෂ්ටාංගයෙන් යුක්තවූ උපොසථය සමාදන් වීමි. සියලු කාලයෙහිම හික්මීමෙන් යුක්තව සීලය වෙන් වෙන්ව සිතීමෙන් යුක්තව, මාගේ ගෙයි වාසය කෙළෙමි.

224

‘‘උපොසථං උපවසිස්සං, සදා සීලෙසු සංවුතා;

සඤ්ඤමා සංවිභාගා ච, විමානං ආවසාමහං.

224

225

‘‘පාණාතිපාතා විරතා, මුසාවාදා ච සඤ්ඤතා;

ථෙය්‍යා ච අතිචාරා ච, මජ්ජපානා ච ආරකා.

225

“ප්‍රාණඝාතයෙන් වෙන්වූවා බොරු කීමෙන් හික්මුණු සොරකම් කිරීමෙන්ද පරදාර සේවනයෙන්ද සුරාපානය කිරීමෙන්ද දුරුවූවා වෙමි.

226

‘‘පඤ්චසික්ඛාපදෙ රතා, අරියසච්චාන කොවිදා;

උපාසිකා චක්ඛුමතො, ගොතමස්ස යසස්සිනො.

226

“ශික්ෂාපද පසෙහි ඇලුනාහ. ආර්ය සත්‍යයෙහි දක්ෂවූ මම ගෞතම යශස්වීන්වහන්සේගේ උපාසිකාවක් වීමි.

227

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

227

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

229

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

229

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

230

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

230

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

232

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

232

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

233

‘‘උපොසථාති මං අඤ්ඤංසු, සාකෙතායං උපාසිකා;

සද්ධා සීලෙන සම්පන්නා, සංවිභාගරතා සදා.

233

“ශ්‍රද්ධාවත්ව, යහපත් ආචාර සමාචාර ඇතිව හැම කල්හි බෙදා දීමෙහි ඇලුනු සාකේතයේ උපොසථාව උපාසිකාවූ ස්ත්‍රියයි මා දන්නාහුය.

234

‘‘අච්ඡාදනඤ්ච භත්තඤ්ච, සෙනාසනං පදීපියං;

අදාසිං උජුභූතෙසු, විප්පසන්නෙන චෙතසා.

234

“පැහැදුන සිතින් වස්ත්‍රද ආහාරද සෙනසුන්ද පහන්ද ඍජුවූවන් කෙරෙහි දුනිමි.

235

‘‘චාතුද්දසිං පඤ්චදසිං, යා ච පක්ඛස්ස අට්ඨමී;

පාටිහාරියපක්ඛඤ්ච, අට්ඨඞ්ගසුසමාගතං.

235

“තුදුස්වක් දිනයෙහිද පසළොස්වක් දිනයෙහිද පක්ෂය සම්බන්ධ අටවක් දිනයෙහිද ප්‍රාතිහාර්ය පක්ෂ දිනයෙහිද අෂ්ටාංගයෙන් යුක්තවූ උපොසථය සමාදන් වීමි. සියලු කාලයෙහිම හික්මීමෙන් යුක්තව සීලය වෙන් වෙන්ව සිතීමෙන් යුක්තව, මාගේ ගෙයි වාසය කෙළෙමි.

236

‘‘උපොසථං උපවසිස්සං, සදා සීලෙසු සංවුතා;

සඤ්ඤමා සංවිභාගා ච, විමානං ආවසාමහං.

236

237

‘‘පාණාතිපාතා විරතා, මුසාවාදා ච සඤ්ඤතා;

ථෙය්‍යා ච අතිචාරා ච, මජ්ජපානා ච ආරකා.

237

“ප්‍රාණඝාතයෙන් වෙන්වූවා බොරු කීමෙන් හික්මුණු සොරකම් කිරීමෙන්ද පරදාර සේවනයෙන්ද සුරාපානය කිරීමෙන්ද දුරුවූවා වෙමි.

238

‘‘පඤ්චසික්ඛාපදෙ රතා, අරියසච්චාන කොවිදා;

උපාසිකා චක්ඛුමතො, ගොතමස්ස යසස්සිනො.

238

“ශික්ෂාපද පසෙහි ඇලුනාහ. ආර්ය සත්‍යයෙහි දක්ෂවූ මම ගෞතම යශස්වීන්වහන්සේගේ උපාසිකාවක් වීමි.

239

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

239

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

241

‘‘අභික්ඛණං නන්දනං සුත්වා, ඡන්දො මෙ උදපජ්ජථ (උපපජ්ජථ (බහූසු));

තත්ථ චිත්තං පණිධාය, උපපන්නම්හි නන්දනං.

241

“නිතර නන්දන වනය ගැන අසා මට කැමැත්තක් පහළ වූයේය. එහි සිත පිහිටුවා නඳුන් උයනෙහි උපන්නෙමි.

242

‘‘නාකාසිං සත්ථු වචනං, බුද්ධස්සාදිච්චබන්ධුනො;

හීනෙ චිත්තං පණිධාය, සාම්හි පච්ඡානුතාපිනී’’ති.

242

“සූර්යවංශයට ඥාතියෙකුවූ, ශාස්තෲන්වහන්සේගේ වචනය නොකළෙමි. පහත් දෙය කෙරෙහි සිත පිහිටුවා පසුව තැවෙන්නියක් වීමි.

243

‘‘කීව චිරං විමානම්හි, ඉධ වච්ඡසුපොසථෙ (වස්සසුපොසථෙ (සී.));

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, යදි ජානාසි ආයුනො’’ති.

243

“උපොසථාව මෙහි විමානයෙහි කොපමණ කාලයක් වසන්නෙහිද? ඉදින් ආයුෂ දන්වන්නෙහි නම් දේවතාව විචාරණ ලද්දේ කියව.’

244

‘‘සට්ඨිවස්සසහස්සානි (සට්ඨි සතසහස්සානි (?)), තිස්සො ච වස්සකොටියො;

ඉධ ඨත්වා මහාමුනි, ඉතො චුතා ගමිස්සාමි;

මනුස්සානං සහබ්‍යත’’න්ති.

244

“මහා මුනින්වහන්ස, තිස්කෙළක්ද, සැටදහසක්ද මෙහි සිට විත් චුතවී මනුෂ්‍යයන් සය භාවයට යන්නෙමි.

245

‘‘මා ත්වං උපොසථෙ භායි, සම්බුද්ධෙනාසි බ්‍යාකතා;

සොතාපන්නා විසෙසයි, පහීනා තව දුග්ගතී’’ති.

245

“උපොසථාව, නුඹ බිය නොවෙව. බුදුරජාණන් වහන්සේ විසින්ද සොවන්වූ තොපට දුගතිය ප්‍රහීනයයි වෙසෙසා වදාරන ලදී.

246

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

246

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

247

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

247

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

249

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

249

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

250

‘‘නිද්දාති (සද්ධාති (සී.)) මමං අඤ්ඤංසු, රාජගහස්මිං උපාසිකා;

සද්ධා සීලෙන සම්පන්නා, සංවිභාගරතා සදා.

250

“ශ්‍රද්ධාවත්ව, යහපත් ආචාර සමාචාර ඇතිව හැම කල්හි බෙදා දීමෙහි ඇලුනු රජගහවෙහි උපාසිකාවූ ශ්‍රද්ධා ස්ත්‍රියයි මා දන්නාහුය.

251

‘‘අච්ඡාදනඤ්ච භත්තඤ්ච, සෙනාසනං පදීපියං;

අදාසිං උජුභූතෙසු, විප්පසන්නෙන චෙතසා.

251

“පැහැදුන සිතින් වස්ත්‍රද ආහාරද සෙනසුන්ද පහන්ද ඍජුවූවන් කෙරෙහි දුනිමි.

252

‘‘චාතුද්දසිං පඤ්චදසිං, යා ච පක්ඛස්ස අට්ඨමී;

පාටිහාරියපක්ඛඤ්ච, අට්ඨඞ්ගසුසමාගතං.

252

“තුදුස්වක් දිනයෙහිද පසළොස්වක් දිනයෙහිද පක්ෂය සම්බන්ධ අටවක් දිනයෙහිද ප්‍රාතිහාර්ය පක්ෂ දිනයෙහිද අෂ්ටාංගයෙන් යුක්තවූ උපොසථය සමාදන් වීමි. සියලු කාලයෙහිම හික්මීමෙන් යුක්තව සීලය වෙන් වෙන්ව සිතීමෙන් යුක්තව, මාගේ ගෙයි වාසය කෙළෙමි.

253

‘‘උපොසථං උපවසිස්සං, සදා සීලෙසු සංවුතා;

සඤ්ඤමා සංවිභාගා ච, විමානං ආවසාමහං.

253

254

‘‘පාණාතිපාතා විරතා, මුසාවාදා ච සඤ්ඤතා;

ථෙය්‍යා ච අතිචාරා ච, මජ්ජපානා ච ආරකා.

254

“ප්‍රාණඝාතයෙන් වෙන්වූවා බොරු කීමෙන් හික්මුණු සොරකම් කිරීමෙන්ද පරදාර සේවනයෙන්ද සුරාපානය කිරීමෙන්ද දුරුවූවා වෙමි.

255

‘‘පඤ්චසික්ඛාපදෙ රතා, අරියසච්චාන කොවිදා;

උපාසිකා චක්ඛුමතො, ගොතමස්ස යසස්සිනො.

255

“පඤ්ච ශික්ෂා පදයෙහි ඇලුනෙමි. ආර්යසත්‍යය දැනීමෙහි දක්ෂවීමි. යසස් ඇති පසැස් ඇති ගෞතමයන් වහන්සේගේ උපාසිකාවක් වීමි.

256

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

256

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

258

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... ඔසධී විය තාරකා.

258

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

259

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

259

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

261

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

261

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

262

‘‘සුනිද්දාති (සුනන්දාති (සී.)) මං අඤ්ඤංසු, රාජගහස්මිං උපාසිකා;

සද්ධා සීලෙන සම්පන්නා, සංවිභාගරතා සදා.

262

“ශ්‍රද්ධාවත්ව, යහපත් ආචාර සමාචාර ඇතිව හැම කල්හි බෙදා දීමෙහි ඇලුනු රජගහවෙහි උපාසිකාවූ සුනන්දා ස්ත්‍රියයි මා දන්නාහුය.

266

(යථා නිද්දාවිමානං තථා විත්ථාරෙතබ්බං.)

266

[ඉහත කතාව මෙනි]

267

‘‘පඤ්චසික්ඛාපදෙ රතා, අරියසච්චාන කොවිදා;

උපාසිකා චක්ඛුමතො, ගොතමස්ස යසස්සිනො.

267

268

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

268

270

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

270

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

271

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

271

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

273

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

273

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

274

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ.

274

“මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍ය ධර්මයෙහි පිහිටි විද්‍යාමාන මිනිසුන්ට අයත්ව මිනිස් ලොව ඉපද

275

‘‘අද්දසං විරජං බුද්ධං, විප්පසන්නමනාවිලං;

තස්ස අදාසහං භික්ඛං, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

275

“අතිශයින් ප්‍රසන්නවූ නොකැලඹුනාවූ රජස් නැති බුදුන් දුටුවෙමි, දැක පැහැදුනේ ස්වකීය අතින් උන්වහන්සේට ශික්ෂාව දුනිමි

276

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

276

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

278

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

278

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

279

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

279

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

281

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

281

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

282

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ.

282

“මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍ය ධර්මයෙහි පිහිටි විද්‍යාමාන මිනිසුන්ට අයත්ව මිනිස් ලොව ඉපද

283

‘‘අද්දසං විරජං භික්ඛුං, විප්පසන්නමනාවිලං;

තස්ස අදාසහං භික්ඛං, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

283

“අතිශයින් ප්‍රසන්නවූ නොකැලඹුනාවූ රජස් නැති බුදුන් දුටුවෙමි, දැක පැහැදුනේ ස්වකීය අතින් උන්වහන්සේට ශික්ෂාව දුනිමි

284

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ. ... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

284

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

286

‘‘උළාරො තෙ යසො වණ්ණො, සබ්බා ඔභාසතෙ දිසා;

නාරියො නච්චන්ති ගායන්ති, දෙවපුත්තා අලඞ්කතා.

286

“දිව්‍යංගනාවෙනි, තොපගේ ශරීර වර්ණය හා යසස ශ්‍රේෂ්ඨ සියලු දිශා බබුළුවයි. ස්ත්‍රිහුනටත් අලංකාරවත් දිව්‍යපුත්‍රයෝ ගායනා කරත්.

287

‘‘මොදෙන්ති පරිවාරෙන්ති, තව පූජාය දෙවතෙ;

සොවණ්ණානි විමානානි, තවිමානි සුදස්සනෙ.

287

“දෙවතාව ඔබට පූජා පිණිස සතුටුවෙත්. පිරිවරත් ඔබේ යහපත් දැකුම් ඇති විමාන ස්වර්ණවර්ණය.

288

‘‘තුවංසි ඉස්සරා තෙසං, සබ්බකාමසමිද්ධිනී;

අභිජාතා මහන්තාසි, දෙවකායෙ පමොදසි;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

288

“සියලු කාමයන්ගෙන් සමෘද්ධවූ, නුඹ ඔවුන්ට අධිපතිය. මනාව උපන්නියක් වෙහිය. මහත්ත්වයට පැමිණියෙහිය. දෙවසමූහයා මැද ප්‍රමොද වන්නෙහිය. විචාරණ ලද දෙවතාව කියනු මැනව. මේ ඵලය කිනම් කර්මයක්හුගේද?”

289

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ;

දුස්සීලකුලෙ සුණිසා අහොසිං, අස්සද්ධෙසු කදරියෙසු අහං.

289

“පූර්ව ජාතියෙහි මම මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි මිනිසුන් අතර මනුෂ්‍යයෙක් වූයෙමි. දුශ්ශීල කුලයෙක්හි අශ්‍රද්ධාවත් තද මසුරන් කෙරෙහි ලේලියක් වීමි.

290

‘‘සද්ධා සීලෙන සම්පන්නා, සංවිභාගරතා සදා;

පිණ්ඩාය චරමානස්ස, අපූවං තෙ අදාසහං.

290

“හැමකල්හි ශ්‍රද්ධාවත්වූවා සීලයෙන් යුක්ත වූවා, බෙදාදීමෙහි යුක්තවූවා පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නාවූ නුඹ වහන්සේට කැවුමක් දුනිමි.

291

‘‘තදාහං සස්සුයාචික්ඛිං, සමණො ආගතො ඉධ;

තස්ස අදාසහං පූවං, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

291

“එකල්හි මම මෙහි ශ්‍රමණයන් වහන්සේ වැඩි සේකයි නැන්දම්මාට කීවෙමි. පැහැදුණු මම ස්වකීය දෙඅතින් උන්වහන්සේට කැවුම් දුන්නෙමි.”

292

‘‘ඉතිස්සා සස්සු පරිභාසි, අවිනීතාසි ත්වං (අවිනීතා තුවං (සී.)) වධු;

න මං සම්පුච්ඡිතුං ඉච්ඡි, සමණස්ස දදාමහං.

292

“ස්ත්‍රිය, නුඹ නොහික්මුණු තැනැත්තියක මා විචාරන්නට නොකැමැත්තීවෙහි. එසේ වීනම් ශ්‍රමණයන් වහන්සේට මම දෙමියි මට නැන්දම්මා බැන්නාය.

293

‘‘තතො මෙ සස්සු කුපිතා, පහාසි මුසලෙන මං;

කූටඞ්ගච්ඡි අවධි මං, නාසක්ඛිං ජීවිතුං චිරං.

293

“ඉක්බිති මට නැන්දා කිපියේ මොහොලින් ගැසුවාය. මගේ උකුළු ඇටය කැඩුණේය. බොහෝ කලක් ජීවත්වන්ට නොහැකිවීමි.

294

‘‘සා අහං කායස්ස භෙදා, විප්පමුත්තා තතො චුතා;

දෙවානං තාවතිංසානං, උපපන්නා සහබ්‍යතං.

294

“ඒ මම ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් ඉන් චුතවූවා මිදුනී. තව්තිසා වැසි දෙවියන් හා සහවාසයට ගොස් උපන්නෙමි.

295

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

295

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

296

‘‘ඔභාසයිත්වා පථවිං (පඨවිං (සී. ස්‍යා.)) සදෙවකං, අතිරොචසි චන්දිමසූරියා විය;

සිරියා ච වණ්ණෙන යසෙන තෙජසා, බ්‍රහ්මාව දෙවෙ තිදසෙ සහින්දකෙ (සඉන්දකෙ (සී.)).

296

“දෙව් ලෝ සහිත පෘථිවිය අලංකාර කොට චන්ද්‍ර සූර්යයන්ගේ පාටින්ද කීර්තියෙන්ද තෙජසින්ද බ්‍රහ්මයාටද තව්තිසා දෙව්ලොව ශක්‍රයා සහිත දෙවියන්ටද වඩා බබලන්නෙහිය.

297

‘‘පුච්ඡාමි තං උප්පලමාලධාරිනී, ආවෙළිනී කඤ්චනසන්නිභත්තචෙ;

අලඞ්කතෙ උත්තමවත්ථධාරිනී, කා ත්වං සුභෙ දෙවතෙ වන්දසෙ මමං.

297

“දෙවතාව, උපුල් මල් දරන්නාවූ මලින් හාත්පසින් වෙලුනාවූ රන්වන් සමක් ඇති අලංකාර උතුම් වස්ත්‍ර දරන යහපත් දෙවතාව මා වඳින්නෙහිය. ඔබ කවුද?”

298

‘‘කිං ත්වං පුරෙ කම්මමකාසි අත්තනා, මනුස්සභූතා පුරිමාය ජාතියා;

දානං සුචිණ්ණං අථ සීලසංයමං (සඤ්ඤමං (සී.)), කෙනූපපන්නා සුගතිං යසස්සිනී;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

298

“පෙර ජාතියෙහි මනුෂ්‍යවූ තමා කිනම් කර්මයක් කරණ ලද්දේද, දානයක් පුරුදු කරණ ලද්දේද, නැවත ශීලයක් රකින ලද්දේද, යසසින් යුක්තවූවා කුමක් කොට සුගතියේ උපන්නීද විචාරන ලද්දී මේ කිනම් කර්මයක ඵලයක්දැයි කියව.”

299

‘‘ඉදානි භන්තෙ ඉමමෙව ගාමං (ගාමෙ (ස්‍යා. ක.)), පිණ්ඩාය අම්හාකං ඝරං උපාගමි;

තතො තෙ උච්ඡුස්ස අදාසි ඛණ්ඩිකං, පසන්නචිත්තා අතුලාය පීතියා.

299

“ස්වාමීනි, දැන් ඔබවහන්සේ මේ ගමට පිඬු පිණිස හැසුරුනේ අපේ ගෙදරටම පැමිණියේය. ඒ අවස්ථාවෙහි නුඹවහන්සේ කෙරෙහි පැහැදුන සිතින් මහත් ප්‍රීතියෙන් උක් කැබෙල්ලක් දුනිමි.

300

‘‘සස්සු ච පච්ඡා අනුයුඤ්ජතෙ මමං, කහං (කහං මෙ (පී.)) නු උච්ඡුං වධුකෙ අවාකිරි (අවාකරි (ස්‍යා. ක.));

න ඡඩ්ඩිතං නො පන ඛාදිතං මයා, සන්තස්ස භික්ඛුස්ස සයං අදාසහං.

300

“පසුව නැන්දම්මාද ‘ස්ත්‍රිය, මට නොකියා’ කොහි උක්ගස් දැමූයෙහිදැයි’ ඇසීය. ‘මම ඉවත නොදැමීමි, නොකෑවෙමි, ශාන්ත භික්ෂුවකට දුන්නෙමියි’ කීවෙමි.

301

‘‘තුය්හංන්විදං (තුය්හං නු ඉදං (ස්‍යා.)) ඉස්සරියං අථො මම, ඉතිස්සා සස්සු පරිභාසතෙ මමං;

පීඨං ගහෙත්වා පහාරං අදාසි මෙ, තතො චුතා කාලකතාම්හි දෙවතා.

301

“මේ සම්පත් තොපගේද නැත්නම් මාගේ දැයි ඒ නැන්දා මට අපහාස කළාය, පුටුවක් ගෙන මට පහරක් දුන්නීය. ඉන් චුතව කලුරිය කළාවූ මම දෙවතාවියක් වීමි.

302

‘‘තදෙව කම්මං කුසලං කතං මයා, සුඛඤ්ච කම්මං අනුභොමි අත්තනා;

දෙවෙහි සද්ධිං පරිචාරයාමහං, මොදාමහං කාමගුණෙහි පඤ්චහි.

302

“මා විසින් ඒ කුශලකර්මයම කළෙමි. මා විසින් කුශලකර්මයද අනුභව කරමි. මේ දෙවියන් සමග පිරිවරමි. පස්කම් ගුණයෙන් සතුටු වෙමි.

303

‘‘තදෙව කම්මං කුසලං කතං මයා, සුඛඤ්ච කම්මං අනුභොමි අත්තනා;

දෙවින්දගුත්තා තිදසෙහි රක්ඛිතා, සමප්පිතා කාමගුණෙහි පඤ්චහි.

303

“මා විසින් ඒ කුශල කර්මයම කරණ ලදී. මා විසින් සැපවූ කර්මක විපාකයක් අනුභව කරමි. මම පස්කම් ගුණයෙන් යුක්තවූවා තවුතිසා වැසි දෙවියන් විසින් රක්නා ලද්දී ශක්‍රයා විසින් රැකවරණය කරණ ලද්දී වෙමි.

304

‘‘එතාදිසං පුඤ්ඤඵලං අනප්පකං, මහාවිපාකා මම උච්ඡුදක්ඛිණා;

දෙවෙහි සද්ධිං පරිචාරයාමහං, මොදාමහං කාමගුණෙහි පඤ්චහි.

304

“මෙබඳු කුශල විපාකය අල්ප නොවේ. මාගේ උක් දානය මහත් විපාක ඇත්තේය. මම දෙවියන් සමග පිරිවරමි. මම පස්කම් සැපයෙන් සතුටු වෙමි.

305

‘‘එතාදිසං පුඤ්ඤඵලං අනප්පකං, මහාජුතිකා මම උච්ඡුදක්ඛිණා;

දෙවින්දගුත්තා තිදසෙහි රක්ඛිතා, සහස්සනෙත්තොරිව නන්දනෙ වනෙ.

305

“මෙබඳු පුණ්‍ය ඵලය අල්ප නොවෙයි. මාගේ උක්දානය ආලෝකමත් විපාක ඇත්තීය. නදුන් වනයෙහි ශක්‍ර භාර්යාව මෙන් දහසක් නෙත් ඇති ශක්‍රයා විසින් රක්නා ලද්දීය. තව්තිසා වැසි දෙවියන් විසින් රක්නි වෙමි.

306

‘‘තුවඤ්ච භන්තෙ අනුකම්පකං විදුං, උපෙච්ච වන්දිං කුසලඤ්ච පුච්ඡිසං;

තතො තෙ උච්ඡුස්ස අදාසි ඛණ්ඩිකං, පසන්නචිතා අතුලාය පීතියා’’ති.

306

“ස්වාමීනි, අනුකම්පාව ඇති, දක්නා, නුඹවහන්සේ වෙත පැමිණ වැන්දෙමි. සුවදුක්ද විචාළෙමි. නුඹවහන්සේට පැහැදුන සිතින් අසමාන ප්‍රීතියෙන් උක්කැබෙල්ලක් දුන්නෙමිද, එහෙයිනි.”

307

‘‘පල්ලඞ්කසෙට්ඨෙ මණිසොණ්ණචිත්තෙ, පුප්ඵාභිකිණ්ණෙ සයනෙ උළාරෙ;

තත්ථච්ඡසි දෙවි මහානුභාවෙ, උච්චාවචා ඉද්ධි විකුබ්බමානා.

307

“මහත් ආනුභාව ඇති දේවිනි, මැණික්, රත්රන්වලින් විසිතුරුවූ මල් විසිරවූ මහත් උතුම් පර්යංකයවූ ඇඳෙන ලොකු කුඩා ඍද්ධින් කරමින් සිටින්නෙහිය.

308

‘‘ඉමා ච තෙ අච්ඡරායො සමන්තතො, නච්චන්ති ගායන්ති පමොදයන්ති;

දෙවිද්ධිපත්තාසි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

308

“ඔබගේ මේ දිව්‍යාංගනාවෝ හාත්පසින් නටත්, ගී කියත්. සතුටුවෙත්. මහත් ආනුභාව ඇති දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමුණුනෙහිය. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෝද, කිනම් කරුණකින් මෙසේ දිළිසෙන ආනුභාව ඇත්තීද ඔබගේ පැහැය සියලු දිශාවෙහි බබළයි.

309

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, අඩ්ඪෙ කුලෙ සුණිසා අහොසිං;

අක්කොධනා භත්තුවසානුවත්තිනී, උපොසථෙ අප්පමත්තා අහොසිං (අප්පමත්තා උපොසථෙ (ස්‍යා. ක.)).

309

“මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි නියම මනුෂ්‍යයෙක් වූ මම පොහොසත් ගෙදරක ලේලියක්වීමි. ක්‍රොධ නොකරන ස්වාමියාගේ අදහස් අනුව පවතින පොහෝදා සිල්රැකීමෙහි අප්‍රමාද තැනැත්තියක්වීමි.

310

‘‘මනුස්සභූතා දහරා අපාපිකා (දහරාස’පාපිකා (සී.)), පසන්නචිත්තා පතිමාභිරාධයිං;

දිවා ච රත්තො ච මනාපචාරිනී, අහං පුරෙ සීලවතී අහොසිං.

310

“මනුෂ්‍යවූ, ළදරුවූ, පවුකාරියක්වූ මම ප්‍රසන්න සිතින් ස්වාමියා සතුටු කෙළෙමි. රෑ දාවල් දෙක්හි හිතට අනුව හැසුරුණු මම පෙර සිල්වත්වීමි.

311

‘‘පාණාතිපාතා විරතා අචොරිකා, සංසුද්ධකායා සුචිබ්‍රහ්මචාරිනී;

අමජ්ජපා නො ච මුසා අභාණිං, සික්ඛාපදෙසු පරිපූරකාරිනී.

311

“සොරකම් නොකරන්නී සතුන්මැරීමෙන් වෙන්වූවා පිරිසිදු ශරීර ඇත්තී, පිරිසිදු බඹසර ඇත්තී, මත්පැන් නොබොන්නී, බොරුද නොකියමි. ශික්ෂාපදයන් සපුරා රැක්කෙමි.

312

‘‘චාතුද්දසිං පඤ්චදසිං, යා ච පක්ඛස්ස අට්ඨමී;

පාටිහාරියපක්ඛඤ්ච, පසන්නමානසා අහං (අතිපසන්නමානසා (ක.)).

312

“මම තුදුස්වක් දිනයෙහිද, පසළොස්වක් දිනයෙහිද පක්ෂය සම්බන්ධ අටවක් දිනයෙහිද පොහොය දෙපස දිනයෙහිද පැහැදුන සිතින් අංග අටකින් යුත් ශීලය අනුව හැසුරුනෙමි. සතුටු සිතින් පොහෝදා සිල්රැකීමි.

313

‘‘අට්ඨඞ්ගුපෙතං අනුධම්මචාරිනී, උපොසථං පීතිමනා උපාවසිං;

ඉමඤ්ච අරියං අට්ඨඞ්ගවරෙහුපෙතං, සමාදියිත්වා කුසලං සුඛුද්‍රයං;

පතිම්හි කල්‍යාණී වසානුවත්තිනී, අහොසිං පුබ්බෙ සුගතස්ස සාවිකා.

313

“මේ ශ්‍රේෂ්ඨ ආර්ය අෂ්ටාංගයෙන් යුත් සැප විපාක ඇති කුශලයක් සමාදන්ව ස්වාමියා කෙරෙහි යහපත්ව පැවැත්තීමි. පෙර බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ශ්‍රාවිකාවක් වූයෙමි.

314

‘‘එතාදිසං කුසලං ජීවලොකෙ, කම්මං කරිත්වාන විසෙසභාගිනී;

කායස්ස භෙදා අභිසම්පරායං, දෙවිද්ධිපත්තා සුගතිම්හි ආගතා.

314

“මනුෂ්‍යලෝකයෙහි මෙබඳු විශේෂ ආනුභාව ඇති කුශලකර්මයක් කොට ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් පරලොව දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමිණ සුගතියට පැමිණියෙමි.

315

‘‘විමානපාසාදවරෙ මනොරමෙ, පරිවාරිතා අච්ඡරාසඞ්ගණෙන;

සයංපභා දෙවගණා රමෙන්ති මං, දීඝායුකිං දෙවවිමානමාගත’’න්ති;

315

“යහපත්වූ ශ්‍රේෂ්ඨ ප්‍රාසාදයවූ විමානයෙහි දිව්‍ය සමූහයා විසින් පිරිවරණලද්දී ස්වකීය ශරීර, ලෝකය ඇති දිව්‍යසමූහයා දිව්‍ය විමානයට පැමිණි මා රමණය කරත්.

316

ලතා ච සජ්ජා පවරා ච දෙවතා, අච්චිමතී (අච්චිමුඛී (සී.), අච්ඡිමතී (පී. ක.) අච්ඡිමුතී (ස්‍යා.)) රාජවරස්ස සිරීමතො;

සුතා ච රඤ්ඤො වෙස්සවණස්ස ධීතා, රාජීමතී ධම්මගුණෙහි සොභථ.

316

“උත්තම දෙවතාවූ ලතාද සජ්ජාද, ශ්‍රීමත් දිව්‍ය රාජවරයාගේ අච්චිමුඛීද, සුතාද, වෛශ්‍රවණ රජුගේ දූ වූ රාජිමතී ද ධර්ම ගුණවලින් බබලන්නේය.

317

පඤ්චෙත්ථ නාරියො ආගමංසු න්හායිතුං, සීතොදකං උප්පලිනිං සිවං නදිං;

තා තත්ථ න්හායිත්වා රමෙත්වා දෙවතා, නච්චිත්වා ගායිත්වා සුතා ලතං බ්‍රවි (බ්‍රුවී (සී.)).

317

318

‘‘පුච්ඡාමි තං උප්පලමාලධාරිනි, ආවෙළිනි කඤ්චනසන්නිභත්තචෙ;

තිමිරතම්බක්ඛි නභෙව සොභනෙ, දීඝායුකී කෙන කතො යසො තව.

318

319

‘‘කෙනාසි භද්දෙ පතිනො පියතරා, විසිට්ඨකල්‍යාණිතරස්සු රූපතො;

පදක්ඛිණා නච්චගීතවාදිතෙ, ආචික්ඛ නො ත්වං නරනාරිපුච්ඡිතා’’ති.

319

“සුන්දරීය, කවර හේතුවකින් ස්වාමියාට වඩා ප්‍රියවෙහිද, රූපයෙන් විශේෂවූ වඩා උස්වූවක් වෙහිය. පැදකුණු කිරීම් සහිත නැටීම් ගී කීම් වැයීම් ඇත්තීය, ඔබ ස්ත්‍රී පුරුෂයන් විසින් විචාරන ලද්දී අපට කියව.”

320

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, උළාරභොගෙ කුලෙ සුණිසා අහොසිං;

අක්කොධනා භත්තුවසානුවත්තිනී, උපොසථෙ අප්පමත්තා අහොසිං.

320

“මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි නියම මනුෂ්‍යයෙක් වූ මම පොහොසත් ගෙදරක ලේලියක්වීමි. ක්‍රොධ නොකරන ස්වාමියාගේ අදහස් අනුව පවතින පොහෝදා සිල්රැකීමෙහි අප්‍රමාද තැනැත්තියක්වීමි.

321

‘‘මනුස්සභූතා දහරා අපාපිකා (දහරාස’පාපිකා (සී.)), පසන්නචිත්තා පතිමාභිරාධයිං;

සදෙවරං සස්සසුරං සදාසකං, අභිරාධයිං තම්හි කතො යසො මම.

321

“මනුෂ්‍යවූ, ළදරුවූ, පවුකාරියක්වූ මම ප්‍රසන්න සිතින් හිමියාගේ සහෝදරයාද, නැන්දාද මාමාද සතුටු කෙළෙමි. ඔවුන් මාගේගුණ ඝොෂා ඇතිවීමි.

322

‘‘සාහං තෙන කුසලෙන කම්මුනා, චතුබ්භි ඨානෙහි විසෙසමජ්ඣගා;

ආයුඤ්ච වණ්ණඤ්ච සුඛං බලඤ්ච, ඛිඩ්ඩාරතිං පච්චනුභොමනප්පකං.

322

“ඒ මම ඒ කුශල කර්මයෙන් කරුණු සතරෙකින් විශේෂයට පැමිණියෙමි. ආයුෂද, වර්ණයද, සැපයද, බලයද බොහෝවූ ක්‍රීඩා ඇල්මද විඳිමි.

323

‘‘සුතං නු තං භාසති යං අයං ලතා, යං නො අපුච්ඡිම්හ අකිත්තයී නො;

පතිනො කිරම්හාකං විසිට්ඨ නාරීනං, ගතී ච තාසං පවරා ච දෙවතා.

323

“උත්තම දෙවතාවූ මේ ලතාතොමෝ ඒ සුතාවට යමක් කියන්නේ නොවේද? යමක් අපි විචාළෙමුද ස්වාමියාගේද උතුම් කාන්තාවන්වූ ඒ අපගේ ද ස්වභාවයන් අපට කීවානොවේද?

324

‘‘පතීසු ධම්මං පචරාම සබ්බා, පතිබ්බතා යත්ථ භවන්ති ඉත්ථියො;

පතීසු ධම්මං පචරිත්ව (පචරිත්වාන (ක.)) සබ්බා, ලච්ඡාමසෙ භාසති යං අයං ලතා.

324

“පතිව්‍රතා ඇති ස්ත්‍රීහු යම් තැනෙක වෙත්ද, (අපි) සියල්ලෝ ස්වාමිවරුන් කෙරෙහි ධර්මයෙහි හැසුරුණෙමු සියල්ලෝ ස්වාමිවරුන් කෙරෙහි ධර්මයේ හැසිර යම් ඒ සම්පත් ලදිමුයි මේ ලතා කියයි.

325

‘‘සීහො යථා පබ්බතසානුගොචරො, මහින්ධරං පබ්බතමාවසිත්වා;

පසය්හ හන්ත්වා ඉතරෙ චතුප්පදෙ, ඛුද්දෙ මිගෙ ඛාදති මංසභොජනො.

325

“කඳු මුදුන්වලද හැසිරෙන මස් බුදින සිංහයා මහින්ධර නම් පර්වතය ඇසුරුකොට අනෙක් කුඩා සිවුපාවන් මැඩලයි.

326

‘‘තථෙව සද්ධා ඉධ අරියසාවිකා, භත්තාරං නිස්සාය පතිං අනුබ්බතා;

කොධං වධිත්වා අභිභුය්‍ය මච්ඡරං, සග්ගම්හි සා මොදති ධම්මචාරිනී’’ති.

326

“එපරිද්දෙන්ම මෙහි සැදැහැවත් ආර්ය ශ්‍රාවිකා තොමෝ ස්වාමියා නිසා ස්වාමියාට අනුකූල පැවතුම් ඇත්තී, ක්‍රෝධය නසා මසුරුකම මැඩ ධර්මයෙහි හැසිරෙන්නීවේද, ඕ දෙව්ලොව සතුටුවෙයි.”

327

‘‘සත්තතන්තිං සුමධුරං, රාමණෙය්‍යං අවාචයිං;

සො මං රඞ්ගම්හි අව්හෙති, ‘සරණං මෙ හොහි කොසියා’ති.

327

“මම තත්සතක් ඇත්තාවූ රමනීයවූ අතිශයින් මිහිරිවූ, වීනාවාදනය ඉගැන්වීමි. හෙතෙම මා රඟමඬලට කැඳවයි. දෙවෙන්ද්‍රය මට පිහිටවනු මැනවි.”

328

‘‘අහං තෙ සරණං හොමි, අහමාචරියපූජකො;

න තං ජයිස්සති සිස්සො, සිස්සමාචරිය ජෙස්සසී’’ති.

328

“මම ඔබට පිහිටවෙමි. මම ගුරුන් පුදන්නෙකි. ශිෂ්‍ය (මූසිලයා) නොදිනන්නේය. ආචාර්ය තෙමේ ශිෂ්‍යයා පරදවන්නේය.

329

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

329

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

330

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො, කෙන තෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච තෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

330

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

331

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

331

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

332

සා දෙවතා අත්තමනා, මොග්ගල්ලානෙන පුච්ඡිතා;

පඤ්හං පුට්ඨා වියාකාසි, යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

332

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

333

‘‘වත්ථුත්තමදායිකා නාරී, පවරා හොති නරෙසු නාරීසු;

එවං පියරූපදායිකා මනාපං, දිබ්බං සා ලභතෙ උපෙච්ච ඨානං.

333

“පුරුෂයන් අතරද ස්ත්‍රීන් අතරද උතුම් වස්ත්‍රයක් දන්දෙන ස්ත්‍රී තොමෝ ශ්‍රේෂ්ඨවේ. මෙසේ ප්‍රියදේ දෙන ඒ ස්ත්‍රී තොමෝ දිව්‍යස්ථානයට පැමිණ කැමතිදේ ලබයි.

334

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා (අච්ඡරාසහස්සස්සාහං පවරා, (ස්‍යා.)) පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

334

“ඒ මාගේ උත්තම වර්ණසම්පත් හා දිව්‍යවිමානය බැලුව මැනව. මම දිව්‍යාංගනාවන් දහසකට ශ්‍රේෂ්ඨවූ පින්වල විපාකය බලව. කැමැතිවිය යුතු වර්ණ ඇති අප්සරාවක් වෙමි.

335

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො, තෙන මෙ ඉධ මිජ්ඣති;

උප්පජ්ජන්ති ච මෙ භොගා, යෙ කෙචි මනසො පියා.

335

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට මා ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් මට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

336

‘‘අක්ඛාමි තෙ භික්ඛු මහානුභාව, මනුස්සභූතා යමකාසි පුඤ්ඤං;

තෙනම්හි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

(අනන්තරං චතුරවිමානං යථා වත්ථුදායිකාවිමානං තථා විත්ථාරෙතබ්බං (( ) නත්ථි සී. පොත්ථකෙ))

336

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

337

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... ඔසධී විය තාරකා.

337

“මෙහිම 7. ඡේදය වස්ත්‍රයක් වෙනුවට සමන් මල් දමක් හා සුවඳමල් පූජාවක් කියා වෙනස් කර යොදාගත යුතුය.

338

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... යෙ කෙචි මනසො පියා.

338

339

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ...පෙ....

වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

339

340

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

340

341

‘‘පුප්ඵුත්තමදායිකා නාරී, පවරා හොති නරෙසු නාරීසු;

එවං පියරූපදායිකා මනාපං, දිබ්බං සා ලභතෙ උපෙච්ච ඨානං.

341

342

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

342

343

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

343

345

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... ඔසධී විය තාරකා.

345

“මෙහිම 7 ඡේදය වස්ත්‍රයක් වෙනුවට සුවඳ පූජාවක් කියාවෙනස් කර යොදාගත යුතුයි.

346

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... යෙ කෙචි මනසො පියා.

346

347

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ...පෙ....

වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

347

348

‘‘සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

348

349

‘‘ගන්ධුත්තමදායිකා නාරී, පවරා හොති නරෙසු නාරීසු;

එවං පියරූපදායිකා මනාපං, දිබ්බං සා ලභතෙ උපෙච්ච ඨානං.

349

350

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

350

351

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

351

353

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... ඔසධී විය තාරකා.

353

(මේ ඡේදය වස්ත්‍රයක් වෙනුවට ඵලදානයක් කියා වෙනස් කර 7-8-9 ඡේද යෙදිය යුතුයි.)

354

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... යෙ කෙචි මනසො පියා.

354

355

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ...පෙ....

වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

355

356

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

356

357

‘‘ඵලුත්තමදායිකා නාරී, පවරා හොති නරෙසු නාරීසු;

එවං පියරූපදායිකා මනාපං, දිබ්බං සා ලභතෙ උපෙච්ච ඨානං.

357

358

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

358

359

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

359

361

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... ඔසධී විය තාරකා.

361

(7 වෙනි ඡේදය වස්ත්‍රයක් වෙනුවට රසයක් කියා වෙනස් කර යොදාගත යුතුය.)

362

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... යෙ කෙචි මනසො පියා.

362

363

‘‘පුච්ඡාමි තං දෙවි මහානුභාවෙ...පෙ....

වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

363

364

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

364

365

‘‘රසුත්තමදායිකා නාරී, පවරා හොති නරෙසු නාරීසු;

එවං පියරූපදායිකා මනාපං, දිබ්බං සා ලභතෙ උපෙච්ච ඨානං.

365

366

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

366

367

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

367

369

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... ඔසධී විය තාරකා.

369

(7 ඡේදයේ වස්ත්‍රයක් වෙනුවට කාශ්‍යප බුදුන්ගේ චෛතයයට සුවඳ කුඩු තවරාගත් ඇඟිලි 5 හේ සටහනක් දුනිමි කියා වෙනස් කර ගතයුතුයි.)

370

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

370

372

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

372

373

‘‘ගන්ධපඤ්චඞ්ගුලිකං අහමදාසිං, කස්සපස්ස භගවතො ථූපම්හි;

එවං පියරූපදායිකා මනාපං, දිබ්බං සා ලභතෙ උපෙච්ච ඨානං.

373

374

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං , පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

374

375

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

(අනන්තරං චතුරවිමානං යථා ගන්ධපඤ්චඞ්ගුලිකදායිකාවිමානං තථා විත්ථාරෙතබ්බං (( ) නත්ථි සී. පොත්ථකෙ) )

375

377

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

377

“භික්ෂූහුද මමද භික්ෂුණීහුද මගට බැස්ස භික්ෂූන් දැක්කෙමු. මම ඔවුන්ගේ බණ අසා එක දවසක් පෙහෙවස් සමාදන්වීමි.

380

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ....යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

380

381

‘‘භික්ඛූ ච අහං භික්ඛුනියො ච, අද්දසාසිං පන්ථපටිපන්නෙ;

තෙසාහං ධම්මං සුත්වාන, එකූපොසථං උපවසිස්සං.

381

382

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

382

383

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

383

385

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

385

(“වස්ත්‍රයක් වෙනුවට පැහැදුන සිතින් භික්ෂුවකට බොන පැන් හා මුවධොවන පැන් කියා වෙනස්කර. 7. ඡේදය යෙදිය යුතුයි.)

388

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

388

389

‘‘උදකෙ ඨිතා උදකමදාසිං, භික්ඛුනො චිත්තෙන විප්පසන්නෙන;

එවං පියරූපදායිකා මනාපං, දිබ්බං සා ලභතෙ උපෙච්ච ඨානං.

389

390

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

390

391

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

391

393

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

393

“ස්වකීය ශීලයෙන් අප්‍රමාදව චණ්ඩ ස්වභාව ඇති ක්‍රොධකරණ විරුද්ධවූ ස්වාමියාගේ පියාටද මවටද ඊර්ෂ්‍යා නොකර උපස්ථාන කෙළෙමි.

396

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

396

397

‘‘සස්සුඤ්චාහං සසුරඤ්ච, චණ්ඩිකෙ කොධනෙ ච ඵරුසෙ ච;

අනුසූයිකා උපට්ඨාසිං (සූපට්ඨාසිං (සී.)), අප්පමත්තා සකෙන සීලෙන.

397

398

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

398

399

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

399

401

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

401

“අනුන්ගේ වැඩ කරණ ක්‍රොධ නොකරණ, අතිමාන නැති, යහපතෙහි කම්මැලි නොවූ ස්වකීය කොටස බෙදා අනුභවකරන දාසියක්වීමි.

404

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

404

405

‘‘පරකම්මකරී (පරකම්මකාරිනී (ස්‍යා.) පරකම්මකාරී (පී.) අපරකම්මකාරිනී (ක.)) ආසිං, අත්ථෙනාතන්දිතා දාසී;

අක්කොධනානතිමානිනී (අනතිමානී (සී. ස්‍යා.)), සංවිභාගිනී සකස්ස භාගස්ස.

405

406

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

406

407

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

407

409

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... ඔසධී විය තාරකා.

409

“පිඬු පිණිස හැසිරෙන භික්ෂුවට මම කිරිබතත් දුනිමි. මෙබඳු කර්මයක් කොට සුගතියෙහි ඉපද සතුටුවෙමි.

410

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

410

412

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

412

413

‘‘ඛීරොදනං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස;

එවං කරිත්වා කම්මං, සුගතිං උපපජ්ජ මොදාමි.

413

414

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

414

415

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

(අනන්තරං පඤ්චවීසතිවිමානං යථා ඛීරොදනදායිකාවිමානං තථා විත්ථාරෙතබ්බං) (( ) නත්ථි සී. පොත්ථකෙ)

415

417

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

417

“සකුරු පිඩක්, උක්දඬුකඩක්, තිඹිරි ගෙඩියක්, කැකිරි ගෙඩියක්, තියඹරාගෙඩියක්, වැල්ඵලයක්, උගුරැස්ස ගෙඩියක්, අඟුරු කබලක්, පලාකොල මිටක්, පුළුන් මිටක්, සුළුපලා නම් පලාමිටක්, කොසඹකොළ මිටක්, ඇඹුල් කැදිත්තක්, තෙල්මුරුවටක්, පටියක්, අංස කඩයක්, උර පටියක්, දුම්කබලක්, වටාපතක්, මොණරපිල් හා විජිනිපතක්, කුඩයක්, සෙරෙප්පු දෙකක්, කැවුමක්, අග්ගලාවක්, සක්ඛලික නම් කැවිලි විශේෂයක්.

(මේ එක එක නමක් පාසා මුලට මේ කථාවේ 3-4-5-6 ඡේදද අගට 8-9 ඡේදද යෙදිය යුතුයි.)

420

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

420

421

‘‘ඵාණිතං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ....’’.

421

429

උච්ඡුඛණ්ඩිකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

429

437

තිම්බරුසකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

437

445

කක්කාරිකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

445

453

එළාලුකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

453

461

වල්ලිඵලං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

461

469

ඵාරුසකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

469

477

හත්ථප්පතාපකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

477

485

සාකමුට්ඨිං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පන්ථපටිපන්නස්ස...පෙ.....

485

493

පුප්ඵකමුට්ඨිං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

493

501

මූලකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

501

506

නිම්බමුට්ඨිං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

506

517

අම්බකඤ්ජිකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

517

525

දොණිනිම්මජ්ජනිං (දොණිනිම්මුජ්ජනං (ස්‍යා.)) අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

525

533

කායබන්ධනං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

533

541

අංසබද්ධකං (අංසවට්ටකං (සී.), අංසබන්ධනං (ක.)) අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

541

546

ආයොගපට්ටං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

546

557

විධූපනං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

557

565

තාලවණ්ටං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

565

573

මොරහත්ථං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

573

581

ඡත්තං (ඡත්තඤ්ච (ක.)) අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

581

586

උපාහනං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

586

597

පූවං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

597

605

මොදකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

605

613

‘‘සක්ඛලිකං (සක්ඛලිං (සී. ස්‍යා.)) අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස...පෙ.....

613

614

‘‘තස්සා මෙ පස්ස විමානං, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනීහමස්මි;

අච්ඡරාසහස්සස්සාහං, පවරා පස්ස පුඤ්ඤානං විපාකං.

614

615

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

615

617

‘‘ස්වාගතං වත මෙ අජ්ජ, සුප්පභාතං සුහුට්ඨිතං (සුවුට්ඨිතං (සී.));

යං අද්දසාමි (අද්දසං (සී. ස්‍යා.), අද්දසාසිං (පී.)) දෙවතායො, අච්ඡරා කාමවණ්ණිනියො (කාමවණ්ණියො (සී.)).

617

“අද මා විසින් මේ දිව්‍යලෝකයාට ආ ගමන ඉතායහපත. අද මට මනා උදයක්විය. මනා නැඟිටීමක් විය. කැමති වියයුතු වර්ණ ඇති, දෙවතාවූ අප්සරාවන් දුටුවෙමි, එහෙයිනි.

618

‘‘ඉමාසාහං (තාසාහං (ස්‍යා. ක.)) ධම්මං සුත්වා (සුත්වාන (ස්‍යා. ක.)), කාහාමි කුසලං බහුං.

දානෙන සමචරියාය, සඤ්ඤමෙන දමෙන ච;

ස්වාහං තත්ථ ගමිස්සාමි (තත්ථෙව ගච්ඡාමි (ක.)), යත්ථ ගන්ත්වා න සොචරෙ’’ති.

618

“මම මොවුන්ගේ ධර්මය අසා බොහෝ කුශල් කරමි. දීමෙන්ද සමානාත්මතාවෙන්ද, සංවරයෙන්ද, ආත්ම දමනයෙන්ද යම්තැනකට ගොස් ශොකනොකරත්ද ඒ මම එහි යන්නෙමි.”

619

‘‘දද්දල්ලමානා (දද්දළ්හමානා (ක.)) වණ්ණෙන, යසසා ච යසස්සිනී;

සබ්බෙ දෙවෙ තාවතිංසෙ, වණ්ණෙන අතිරොචසි.

619

“වර්ණයෙන් බබලමින් යසසින් යසස් ඇතිව සියලු තව්තිසාවැසි දෙවියන් වර්ණයෙන් ඉක්මවා බබලන්නෙහිය.

620

‘‘දස්සනං නාභිජානාමි, ඉදං පඨමදස්සනං;

කස්මා කායා නු ආගම්ම, නාමෙන භාසසෙ මම’’න්ති.

620

“පෙරදැකීමක් නොදනිමි. මේ පළමුවෙනි දැකීමයි. කවර ජාතියකින් ආවාදැයි මට නම කියන්නෙහිය.”

621

‘‘අහං භද්දෙ සුභද්දාසිං, පුබ්බෙ මානුසකෙ භවෙ;

සහභරියා ච තෙ ආසිං, භගිනී ච කනිට්ඨිකා.

621

“භද්‍රාව, මම පෙර මනුෂ්‍ය ආත්මයෙහි සුභද්‍රාව විය. මමද මගේ බාලසොහොවුරියද නුඹගේ සමාන භාර්යාවෝ වූමු.

622

‘‘සා අහං කායස්ස භෙදා, විප්පමුත්තා තතො චුතා;

නිම්මානරතීනං දෙවානං, උපපන්නා සහබ්‍යත’’න්ති.

622

“ඒ මම කායයාගේ බිඳීමෙන් මිදුනී ඉන් චුතවූවා නිර්මාණරතී දෙවියන් හා සහභාවයට පැමිණියෙමි.

623

‘‘පහූතකතකල්‍යාණා, තෙ දෙවෙ යන්ති පාණිනො;

යෙසං ත්වං කිත්තයිස්සසි, සුභද්දෙ ජාතිමත්තනො.

623

“බොහෝ යහපත කරණලද ඒ සත්වයෝ දෙවියන් අතරට යත් සුභද්‍රාව ඒ ඔවුන් අතර ඔබ තමාගේ ජාතිය කියන්නෙහිය.

624

‘‘අථ (කථං (සී. ස්‍යා.)) ත්වං කෙන වණ්ණෙන, කෙන වා අනුසාසිතා;

කීදිසෙනෙව දානෙන, සුබ්බතෙන යසස්සිනී.

624

“නුඹ කෙසේ කිනම් වර්ණයකින්, කවරෙකු විසින් අනුශාසනා කරණලද්දී කිනම් දානයකින් කිනම් යහපත් ව්‍රතයකින් යශස් ඇත්තියක්වීද,

625

‘‘යසං එතාදිසං පත්තා, විසෙසං විපුලමජ්ඣගා;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

625

“ඒ ඔවුන් අතර මෙබඳු මහත්වූ විශේෂවූ යශසකට පැමිණියෙහිද, දෙවතාව, අසන ලද්දී කියනු මැනවි. මේ කිනම් කර්මයක ඵලද?”

626

‘‘අට්ඨෙව පිණ්ඩපාතානි, යං දානං අදදං පුරෙ;

දක්ඛිණෙය්‍යස්ස සඞ්ඝස්ස, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

626

“පෙරදී මට සුදුසු භික්ෂූන් වහන්සේ නමකට පැහැදී ස්වකීය අත්වලින් දක්ෂිණාර්හ සංඝයාට පිණ්ඩපාතයක් දුනිමි.

627

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

627

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“මහත් ආනුභා ඇති දේවීනි, තොපට කියමි. මම මනුෂ්‍යව සිටියදී යමක් කෙළෙම්ද, ඒ කරණකොට ගෙන මෙසේ දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තේවෙමි. මාගේ වර්ණයද සියළු දිශා බබුලුවයි.

629

‘‘අහං තයා බහුතරෙ භික්ඛූ, සඤ්ඤතෙ බ්‍රහ්මචාරයො (බ්‍රහ්මචරිනො (ස්‍යා.), බ්‍රහ්මචාරියෙ (පී. ක.));

තප්පෙසිං අන්නපානෙන, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

629

“මම ඔබට වඩා බොහෝ සංවර බ්‍රහ්මචාරී භික්ෂූන්ට පැහැදුණිමි. ස්වකීය අත්වලින් සතුටු කෙළෙමි. මම ඔබට වඩා බොහෝදේ දී හීන ශරීර තත්ත්වයකට පැමිණියෙමි.”

630

‘‘තයා බහුතරං දත්වා, හීනකායූපගා අහං (අහුං (ක. සී.));

කථං ත්වං අප්පතරං දත්වා, විසෙසං විපුලමජ්ඣගා;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

630

“දෙවතාව, කෙසේ නුඹ ස්වල්පයක්දී විශේෂ මහත්වයකට පැමිණියෙහිද, විචාරණලද දෙවතාව කියනු මැනව. කිනම් කර්මයක මේ ඵලද?”

631

‘‘මනොභාවනීයො භික්ඛු, සන්දිට්ඨො මෙ පුරෙ අහු;

තාහං භත්තෙන (භද්දෙ (ක.)) නිමන්තෙසිං, රෙවතං අත්තනට්ඨමං.

631

“පෙර සිත දියුණුකරණ මහණ කෙනෙක් මා විසින් දක්නාලදහ. ඒ මම තමා අටවැනිකොට රෙවත තෙරුන් පැවරුවෙමි.

632

‘‘සො මෙ අත්ථපුරෙක්ඛාරො, අනුකම්පාය රෙවතො;

සඞ්ඝෙ දෙහීති මංවොච, තස්සාහං වචනං කරිං.

632

“යහපතට මුල්වූ ඒ රේවත ස්ථවිර තෙමේ අනුකම්පා පිණිස සංඝයාට දෙවයි මට කීයේය. මම උන්වහන්සේගේ වචනය කෙළෙමි.”

633

‘‘සා දක්ඛිණා සඞ්ඝගතා, අප්පමෙය්‍යෙ පතිට්ඨිතා;

පුග්ගලෙසු තයා දින්නං, න තං තව මහප්ඵල’’න්ති.

633

“ඒ සංඝයා කෙරෙහිවූ දක්ෂිණාව ප්‍රමාණ නොකළ හැකි තන්හි පිහිටියේය. තී විසින් පුද්ගලයන් කෙරෙහි දෙනලද්ද, තීට මහත්ඵල නොවේ.”

634

‘‘ඉදානෙවාහං ජානාමි, සඞ්ඝෙ දින්නං මහප්ඵලං;

සාහං ගන්ත්වා මනුස්සත්තං, වදඤ්ඤූ වීතමච්ඡරා;

සඞ්ඝෙ දානානි දස්සාමි (සඞ්ඝෙ දානං දස්සාමිහං (ස්‍යා.)), අප්පමත්තා පුනප්පුන’’න්ති.

634

“සංඝයා කෙරෙහි දෙනලද්ද මහත් ඵලයයි, මම දැන් දනිමි. ඒ මම මනුෂ්‍ය ආත්මයට ගොස් දෙන සුලුවූවා, පහවූ මසුරු බල ඇත්තී. නැවතද අප්‍රමාදව සංඝයා කෙරෙහි දන් දෙන්නෙමි.

635

‘‘කා එසා දෙවතා භද්දෙ, තයා මන්තයතෙ සහ;

සබ්බෙ දෙවෙ තාවතිංසෙ, වණ්ණෙන අතිරොචතී’’ති.

635

“භද්‍රාව, මේ දෙවතාවා කවරීද? තී සමග කථා කරණු ලබයි. තව්තිසා වැසි සියලු දෙවියන් වර්ණයෙන් ඉක්ම බබලයි.”

636

‘‘මනුස්සභූතා දෙවින්ද, පුබ්බෙ මානුසකෙ භවෙ;

සහභරියා ච මෙ ආසි, භගිනී ච කනිට්ඨිකා;

සඞ්ඝෙ දානානි දත්වාන, කතපුඤ්ඤා විරොචතී’’ති.

636

“දෙවෙන්ද්‍රය, පෙර මනුෂ්‍ය ලෝකයෙහි මනුෂ්‍යවූවා මගේ බාල සහෝදරියද සමාන භාර්යාවිය. සංඝයා කෙරෙහි දන්දී කළ පින් ඇත්තී බබලයි.”

637

‘‘ධම්මෙන පුබ්බෙ භගිනී, තයා භද්දෙ විරොචති;

යං සඞ්ඝම්හි අප්පමෙය්‍යෙ, පතිට්ඨාපෙසි දක්ඛිණං.

637

“නැගණිය හළාවෙනි, පෙර ඔබ විසින් කරණ ලද ධර්මයෙන් බබලයි. යම්හෙයකින් අප්‍රමාණ ගුණ ඇති සංඝයා කෙරෙහි දානය පිහිටවූයෙහිය.

638

‘‘පුච්ඡිතො හි මයා බුද්ධො, ගිජ්ඣකූටම්හි පබ්බතෙ;

විපාකං සංවිභාගස්ස, යත්ථ දින්නං මහප්ඵලං.

638

“ගිජ්ඣකූට පර්වතයේදී බෙදා දෙන්නහුගේ යම් තැනෙක දෙනලද විපාකය මහත් ඵලදැයි මා විසින් බුදුරජතෙම අසනලද්දේ විය.

639

‘‘යජමානානං මනුස්සානං, පුඤ්ඤපෙක්ඛාන පාණිනං;

කරොතං ඔපධිකං පුඤ්ඤං, යත්ථ දින්නං මහප්ඵලං.

639

“කාමාවචර පින් කරන්නාවූ දනාදී යාග කරන පින් බලාපොරොත්තු සත්වයන් අතරෙහි යම්කෙනෙකුට දෙනලද්ද මහත්ඵලදැයි (අසනලද්දෙමි.)

640

‘‘තං මෙ බුද්ධො වියාකාසි, ජානං කම්මඵලං සකං;

විපාකං සංවිභාගස්ස, යත්ථ දින්නං මහප්ඵලං.

640

“ස්වකීය කර්මඵලය දන්නා බුදුරජාණන් වහන්සේ යම්තැනකට දෙනලද්ද මහත් ඵලද, බෙදාදීමෙහි ඒ විපාකය බුදුරජතෙම මට ප්‍රකාශ කළසේක.

641

(වි. ව. 750; කථා. 798) ‘‘චත්තාරො ච පටිපන්නා, චත්තාරො ච ඵලෙ ඨිතා;

එස සඞ්ඝො උජුභූතො, පඤ්ඤාසීලසමාහිතො.

641

“සතරකට පැමිණි සතර ඵලයක සිටි ප්‍රඥාවෙන් හා ශීලයෙන් යුක්තවූ මේ සංඝතෙමේ ඍජුවූයේය.

642

(වි. ව. 751; කථා. 798) ‘‘යජමානානං මනුස්සානං, පුඤ්ඤපෙක්ඛාන පාණිනං;

කරොතං ඔපධිකං පුඤ්ඤං, සඞ්ඝෙ දින්නං මහප්ඵලං.

642

“දන්දෙන්නාවූ පින්කැමති ප්‍රාණීවූ උපධි විපාක දෙන්නාවූ කුසල් කරන්නාවූ මනුෂ්‍යයනට සංඝයා කෙරෙහි දෙන ලද දෙය මහත්ඵලවේ.

643

(වි. ව. 752; කථා. 798) ‘‘එසො හි සඞ්ඝො විපුලො මහග්ගතො, එසප්පමෙය්‍යො උදධීව සාගරො;

එතෙ හි සෙට්ඨා නරවීරසාවකා, පභඞ්කරා ධම්මමුදීරයන්ති (ධම්මකථං උදීරයන්ති (ස්‍යා.)).

643

“මේ සංඝතෙමේ වනාහි මහත්ය. මහත් භාවයට ගියේය. ජලය දරණ සාගරය මෙන් මේ සංඝයා අප්‍රමාණය. ශ්‍රේෂ්ඨවූ බුද්ධශ්‍රාවකවූ ආලෝක කරන්නාවූ මොවුහු ධර්මය ප්‍රකාශ කෙරෙත්.

644

(වි. ව. 753; කථා. 798) ‘‘තෙසං සුදින්නං සුහුතං සුයිට්ඨං, යෙ සඞ්ඝමුද්දිස්ස දදන්ති දානං;

සා දක්ඛිණා සඞ්ඝගතා පතිට්ඨිතා, මහප්ඵලා ලොකවිදූන (ලොකවිදූහි (ස්‍යා. ක.)) වණ්ණිතා.

644

“යම්කෙනෙක් සංඝයා උදෙසා දන්දෙත්ද, ඔවුන් විසින් මොනවට දෙනලදී. මනාකොට යාග කරණලදී මනාකොට පුදනලදී. සංඝගතවූ, පිහිටි, ඒ දක්ෂිණ තොමෝ මහත් ඵලයයි ලෝකය දත් බුදුන් විසින් වර්ණනා කරණ ලදී.

645

(වි. ව. 754; කථා. 798) ‘‘එතාදිසං යඤ්ඤමනුස්සරන්තා (පුඤ්ඤමනුස්සරන්තා (ස්‍යා. ක.)), යෙ වෙදජාතා විචරන්ති ලොකෙ;

විනෙය්‍ය මච්ඡෙරමලං සමූලං, අනින්දිතා සග්ගමුපෙන්ති ඨාන’’න්ති.

645

“යම්කෙනෙක් මෙබඳු යාගයක් සිහිකරමින් ප්‍රීතියෙන් ලෝකයෙහි හැසිරෙත්ද, මසුරු මල මුල් සහිතව හික්මවා නින්දා නොලැබුවාහු ස්වර්ගලෝකයට යත්.

646

‘‘ඵලිකරජතහෙමජාලඡන්නං , විවිධචිත්‍රතලමද්දසං සුරම්මං;

බ්‍යම්හං සුනිම්මිතං තොරණූපපන්නං, රුචකුපකිණ්ණමිදං සුභං විමානං.

646

“එල්බෙන ගෙඩි ඇති රන්, රිදී දැලින් වැසුණාවූ, නානාප්‍රකාරවූ විසිතුරු තට්ටු ඇති අතිශයින් මනොහරවූ මනාකොට නිමවන ලද්දාවූ තොරණින් යුක්තවූ, විමානය දුටුවෙමි. ශොභනවූ මේ විමාන කැමති දැයින් ගැවසී ගත්තේය.

647

‘‘භාති ච දස දිසා නභෙව සුරියො, සරදෙ තමොනුදො සහස්සරංසී;

තථා තපතිමිදං තව විමානං, ජලමිව ධූමසිඛො නිසෙ නභග්ගෙ.

647

“අහස්හි අන්ධකාරය දුරුකරන්නාවූ දහසක් රැස් ඇත්තාවූ සරත් කාලයේ සූර්යයා මෙන් දසදිසා බබලයි. රාත්‍රියෙහි අහසෙහි දිලියෙන්නාවූ ගින්නක් මෙන් තොපගේ විමානය බබළයි.

648

‘‘මුසතීව නයනං සතෙරතාව (සතෙරිතාව (ස්‍යා. ක.)), ආකාසෙ ඨපිතමිදං මනුඤ්ඤං;

වීණාමුරජසම්මතාළඝුට්ඨං, ඉද්ධං ඉන්දපුරං යථා තවෙදං.

648

“අහසෙහි පිහිටි මනොඥවූ මෙය නිතර ඇස් පිනවයි. ශක්‍රපුරය සේ වීණා, මිහිඟුබෙර, කයිතාලම් යන මෙයින් නාද කරවනලද, තොපගේ මේ විමානය සමෘද්ධය.

649

‘‘පදුමකුමුදුප්පලකුවලයං, යොධික (යූධික (සී.)) බන්ධුකනොජකා (යොථිකා භණ්ඩිකා නොජකා (ස්‍යා.)) ච සන්ති;

සාලකුසුමිතපුප්ඵිතා අසොකා, විවිධදුමග්ගසුගන්ධසෙවිතමිදං.

649

“නෙළුම්, කුමුදු, මානෙල්, සීනිද්ද, වද, කටුකරඬු මල් ඇත්තාහ. මේ විමානය මල් පිපුණ සල් අශොක ආදී නානාප්‍රකාර වෘක්ෂයන්ගේ සුවඳින් යුක්තය.

650

‘‘සළලලබුජභුජක (සුජක (සී. ස්‍යා.)) සංයුත්තා (සඤ්ඤතා (සී.)), කුසකසුඵුල්ලිතලතාවලම්බිනීහි ;

මණිජාලසදිසා යසස්සිනී, රම්මා පොක්ඛරණී උපට්ඨිතා තෙ.

650

“හල් නම් ගස් හා රට දෙල්, පළොල් යන මේ නම් ඇති ගස්වලින්ද පිපුණාවූ එල්බෙන කුශතණවලින්ද, මැණික් දැල් සමාන අලංකාරවත් යහපත් පොකුණක් තොපට පැමිණ සිටියාය.

651

‘‘උදකරුහා ච යෙත්ථි පුප්ඵජාතා, ථලජා යෙ ච සන්ති රුක්ඛජාතා;

මානුසකාමානුස්සකා ච දිබ්බා, සබ්බෙ තුය්හං නිවෙසනම්හි ජාතා.

651

“ජලයෙහි පිපෙන යම් මල් ජාතියක් ඇද්ද, ගොඩ බිමෙහිවූ යම් වෘක්ෂ ජාතියක් ඇද්ද, මනුෂ්‍යවූ අමනුෂ්‍යවූ, දිව්‍යවූ යම් සම්පත්තියක් ඇද්ද සියල්ල ඔබගේ විමනෙහි පහළවී තිබේ.

652

‘‘කිස්ස සංයමදමස්සයං විපාකො, කෙනාසි කම්මඵලෙනිධූපපන්නා;

යථා ච තෙ අධිගතමිදං විමානං, තදනුපදං අවචාසිළාරපම්හෙ’’ති (පඛුමෙති (සී.)).

652

“කිනම් ක්ලෙශ සමනයක ආත්ම දමනයක මේ විපාකයක්ද? කිනම් කර්ම ඵලයකින් මෙහි උපන්නීද, තී විසින් මේ විමානය යම්සේ ලබනලද්දීද, මහත් ඇසක් (නුවණක්) ඇත්තීය. එය වචනයක් පාසා කියනු මැනවි.”

653

‘‘යථා ච මෙ අධිගතමිදං විමානං, කොඤ්චමයූරචකොර (චඞ්කොර (ක.)) සඞ්ඝචරිතං;

දිබ්‍ය (දිබ්බ (සී. පී.)) පිලවහංසරාජචිණ්ණං, දිජකාරණ්ඩවකොකිලාභිනදිතං.

653

“කොස්වාළිහිණි, මොණර, ඇටිකුකුළු, සමූහයා විසින් හැසිරෙනලද දිව්‍යමයවූ ඔබමොබ යන හංස රාජයන්ගෙන් ගැවසීගත් විල්ළිහිණි කොවුලන් ආදී කුරුල්ලන් විසින් නාදකරණ ලදී.

654

‘‘නානාසන්තානකපුප්ඵරුක්ඛවිවිධා, පාටලිජම්බුඅසොකරුක්ඛවන්තං;

යථා ච මෙ අධිගතමිදං විමානං, තං තෙ පවෙදයාමි (පවදිස්සාමි (සී.), පවෙදිස්සාමි (පී.)) සුණොහි භන්තෙ.

654

“ස්වාමීනි, නොයෙක් දෙව්රුක් හා පුෂ්පයන් සහිත වෘක්ෂයන්ද නන්වැදෑරුම්වූ පළොල්, ජම්බු, අශෝකාදී වෘක්ෂද ඇත්තාවූ මේ විමානය මා විසින් යම් පරිද්දෙකින් ලබන ලද්දේද, එය නුඹවහන්සේට කියන්නෙමි, අසනු මැනව.

655

‘‘මගධවරපුරත්ථිමෙන , නාළකගාමො නාම අත්ථි භන්තෙ;

තත්ථ අහොසිං පුරෙ සුණිසා, පෙසවතීති (සෙසවතීති (සී. ස්‍යා.)) තත්ථ ජානිංසු මමං.

655

“ස්වාමීනි, ශ්‍රේෂ්ඨ මගධ රටට පෙරදිගින් නාලක නම් ගමක් ඇත්තේය. ඒ නුවර ලේලියක්වීමි, එහිදී මා සෙසවතියයි දැනගත්තාහුය.

656

‘‘සාහමපචිතත්ථධම්මකුසලං , දෙවමනුස්සපූජිතං මහන්තං;

උපතිස්සං නිබ්බුතමප්පමෙය්‍යං, මුදිතමනා කුසුමෙහි අබ්භුකිරිං (අබ්භොකිරිං (සී. ස්‍යා. පී. ක.)).

656

“ඒ මම පුරුදුකරණලද අර්ථ ධර්ම දෙක්හි දක්ෂවූ දෙවි මිනිසුන් විසින් පුදනලද, මහත්වයට පැමිණ, අප්‍රමාණ ගුණ ඇති උපතිස්ස තෙරුන් (සැරියුත්) සතුටු සිතින් මලින් පිදුවෙමි.

657

‘‘පරමගතිගතඤ්ච පූජයිත්වා, අන්තිමදෙහධරං ඉසිං උළාරං;

පහාය මානුසකං සමුස්සයං, තිදසගතා ඉධ මාවසාමි ඨාන’’න්ති.

657

“ශ්‍රේෂ්ඨ ගතියට පැමිණ, අන්තිම සිරුර දරන මහත් ඍෂිවරයා පුදා මනුෂ්‍ය දෙහය හැර තව්තිසා දෙව්ලොවට පැමිණ මෙහි වසමි.”

658

‘‘පීතවත්ථෙ පීතධජෙ, පීතාලඞ්කාරභූසිතෙ;

පීතන්තරාහි වග්ගූහි, අපිළන්ධාව සොභසි.

658

“රන්වන් වස්ත්‍ර ඇති රන්වන් ධවජ ඇති, රන්වන් අලංකාරයෙන් බබලමින්, අන්‍ය රන්වන් අලංකාරලින් නොපැළැන්දාම හොබින්නෙහිය.

659

‘‘කා කම්බුකායූරධරෙ (කකම්බුකායුරධරෙ (ස්‍යා.)), කඤ්චනාවෙළභූසිතෙ;

හෙමජාලකසඤ්ඡන්නෙ (පච්ඡන්නෙ (සී.)), නානාරතනමාලිනී.

659

“සක්මයවූ අඟුපළඳනා ඇති ස්වර්ණමයවූ මල් දම් ඇත්තාවූ රන් මාලාවලින් හෙබි, නොයෙක් රන්දම්වලින් වැසුණු, නොයෙක් මැණික් පෙළින් යුතු

660

‘‘සොවණ්ණමයා ලොහිතඞ්ගමයා (ලොහිතඞ්කමයා (සී. ස්‍යා.)) ච, මුත්තාමයා වෙළුරියමයා ච;

මසාරගල්ලා සහලොහිතඞ්ගා (සහලොහිතඞ්කා (සී.), සහලොහිතකා (ස්‍යා.)), පාරෙවතක්ඛීහි මණීහි චිත්තතා.

660

“රන්මයවූ රතු මැණික්මයවූ මුතුමයවූ වෙරළු මිණිමයවූ මැසිරි ගල්මයවූ පද්මරාගමයවූ, පරෙවියන්ගේ ඇස් වැනි මැණික්වලින් විසිතුරුවූ

661

‘‘කොචි කොචි එත්ථ මයූරසුස්සරො, හංසස්ස රඤ්ඤො කරවීකසුස්සරො;

තෙසං සරො සුය්‍යති වග්ගුරූපො, පඤ්චඞ්ගිකං තූරියමිවප්පවාදිතං.

661

“ඇතැම් ඇතැම් අය මෙහි මොණර හඬට බඳු මනා ස්වරයක් ඇත්තෝය. කිසිවෙක් හංසරාජයාගේ මෙනි. කිසිවෙක් කොවුල් හඬ ඇත්තෝය. ඔවුන්ගේ නාදය යහපත් කොට වැයූ පසඟතුරු හඬසේ යහපත්ව ඇසෙයි.

662

‘‘රථො ච තෙ සුභො වග්ගු (වග්ගූ (ස්‍යා.)), නානාරතනචිත්තිතො (නානාරතනචිත්තඞ්ගො (ස්‍යා.));

නානාවණ්ණාහි ධාතූහි, සුවිභත්තොව සොභති.

662

“තොපගේ රථයද යහපත්ය. මනොඥය. නොයෙක් රත්නයෙන් අලංකාරය. නොයෙක් පාට ඇති ද්‍රව්‍ය කොටස් වලින් මනාව බෙදුවාක් මෙන් හොබී.

663

‘‘තස්මිං රථෙ කඤ්චනබිම්බවණ්ණෙ, යා ත්වං (යත්ථ (ක. සී. ස්‍යා. ක.)) ඨිතා භාසසි මං පදෙසං;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

663

“රන් රුවක වර්ණය ඇති යම්බඳුවූ ඒ රථයෙහි තී සිටියා මේ ප්‍රදෙශය අලංකාර කරන්නෙහිය. දෙවතාව, ප්‍රකාශ කරණු මැනව. මේ කිනම් කර්මයක්හුගේ ඵලයද?”

664

‘‘සොවණ්ණජාලං මණිසොණ්ණචිත්තිතං (විචිත්තං (ක.), චිත්තං (සී. ස්‍යා.)), මුත්තාචිතං හෙමජාලෙන ඡන්නං (සඤ්ඡන්නං (ක.));

පරිනිබ්බුතෙ ගොතමෙ අප්පමෙය්‍යෙ, පසන්නචිත්තා අහමාභිරොපයිං.

664

“අප්‍රමාණ ගුණ ඇති ගෞතමයන් වහන්සේ පිරිනිවී කල්හි රන් දැල් ඇති මැණික්වලින් හා රනින් අලංකාරවූ මුතු ඇමුණූ රන් දැලකින් පැහැදුණ සිතින් මම වැසුයෙමි.

665

‘‘තාහං කම්මං කරිත්වාන, කුසලං බුද්ධවණ්ණිතං;

අපෙතසොකා සුඛිතා, සම්පමොදාමනාමයා’’ති.

665

“මම බුදුන් විසින් වර්ණනාකරණලද ඒ පින කොට පහවූ ශෝක ඇත්තී සුවපත්වූවා නිරෝගිවූවා ප්‍රීතිවෙමි.”

666

‘‘කා නාම ත්වං විසාලක්ඛි (විසාලක්ඛී (ස්‍යා.)), රම්මෙ චිත්තලතාවනෙ;

සමන්තා අනුපරියාසි, නාරීගණපුරක්ඛතා (පුරක්ඛිතා (ස්‍යා. ක.)).

666

“විසාලක්ඛිය, ඔබ දිව්‍යාංගනා සමූහයා විසින් පෙරටු කරණලද්දී රම්‍යවූ චිත්‍රලතා වනයෙහි හාත්පස ඇවිදින්නෙහිය.

667

‘‘යදා දෙවා තාවතිංසා, පවිසන්ති ඉමං වනං;

සයොග්ගා සරථා සබ්බෙ, චිත්‍රා හොන්ති ඉධාගතා.

667

“යම් කාලයෙක්හි තවුතිසා වැසි දෙවියෝ මේ වනයට ප්‍රවිෂ්ටවෙත්ද මෙහි පැමිණියාවූ සුදුසුවූ රථ සහිතවූ සියල්ලෝ විසිතුරු වෙති.

668

‘‘තුය්හඤ්ච ඉධ පත්තාය, උය්‍යානෙ විචරන්තියා;

කායෙ න දිස්සතී චිත්තං, කෙන රූපං තවෙදිසං;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

668

“මෙහි පැමිණ උයනෙහි හැසිරෙන තොපගේ ශරීරයෙහි කැළලක් නොපෙනේ. තොපගේ රූපය කවරහෙයකින් මෙබඳුවීද? විචාරණලද දේවතාව කියනු මැනව, කිනම් කර්මයක්හුගේ මේ ප්‍රතිඵලයද?”

669

‘‘යෙන කම්මෙන දෙවින්ද, රූපං මය්හං ගතී ච මෙ;

ඉද්ධි ච ආනුභාවො ච, තං සුණොහි පුරින්දද.

669

“දෙවෙන්ද්‍රය, යම් කර්මයකින් මගේ රූපයද මගේ ගතියද ඍද්ධියද ආනුභාවයද වේද, ශක්‍රය එය අසනු මැනව.

670

‘‘අහං රාජගහෙ රම්මෙ, සුනන්දා නාමුපාසිකා;

සද්ධා සීලෙන සම්පන්නා, සංවිභාගරතා සදා.

670

“මම රම්‍යවූ රජගහනුවර හැමකල්හි ශ්‍රද්ධාවත්වූ සීලයෙන් යුක්තවූ බෙදාදීමෙහි ඇලුණු සුනන්දා නම් උපාසිකාවක් වූවාවෙමි.

671

‘‘අච්ඡාදනඤ්ච භත්තඤ්ච, සෙනාසනං පදීපියං;

අදාසිං උජුභූතෙසු, විප්පසන්නෙන චෙතසා.

671

“වස්ත්‍රද, ආහාරද, සෙනසුන්ද, පහන්ද, පැහැදුනාවූ සිහින් සෘජුවූවන් වෙත දුනිමි.

672

‘‘චාතුද්දසිං (චතුද්දසිං (පී. ක.)) පඤ්චදසිං, යා ච පක්ඛස්ස අට්ඨමී;

පාටිහාරියපක්ඛඤ්ච, අට්ඨඞ්ගසුසමාගතං.

672

“තුදුස්වක් දිනයෙහිද පසළොස්වක් දිනයෙහිද පක්ෂය සම්බන්ධ අටවක් දිනයෙහිද ප්‍රාතිහාර්ය පක්ෂ දිනයෙහිද අෂ්ටාංගයෙන් යුක්තවූ උපොසථය සමාදන් වීමි.

673

‘‘උපොසථං උපවසිස්සං, සදා සීලෙසු සංවුතා;

සඤ්ඤමා සංවිභාගා ච, විමානං ආවසාමහං.

673

“හැමකල්හි සීල සංවරයෙන් යුක්තව පොහෝදා අටසිල් සමාදන්වීමි. සියලු කාලයෙහිම හික්මීමෙන් යුක්තව සීලය වෙන් වෙන්ව සිතීමෙන් යුක්තව, මාගේ ගෙයි වාසය කෙළෙමි.

674

‘‘පාණාතිපාතා විරතා, මුසාවාදා ච සඤ්ඤතා;

ථෙය්‍යා ච අතිචාරා ච, මජ්ජපානා ච ආරකා.

674

“සතුන් මැරීමෙන් වෙන්වුණෙමි. බොරු කීමෙන්ද වැළකුණෙමි. සොරකමින්ද මිථ්‍යාචාරයෙන්ද, මත්පැන් බීමෙන්ද දුරුවුණෙමි.

675

‘‘පඤ්චසික්ඛාපදෙ රතා, අරියසච්චාන කොවිදා;

උපාසිකා චක්ඛුමතො, ගොතමස්ස යසස්සිනො.

675

“යසස ඇත්තාවූ, නුවණැස ඇත්තාවූ ගෞතමයන් වහන්සේගේ සිල්පද පසෙහි ඇලුණු ආර්යසත්‍යයෙහි දක්ෂ උපාසිකාවක් වීමි.

676

‘‘තස්සා මෙ ඤාතිකුලා දාසී (ඤාතිකුලං ආසී (ස්‍යා. ක.)), සදා මාලාභිහාරති;

තාහං භගවතො ථූපෙ, සබ්බමෙවාභිරොපයිං.

676

“ඒ මාගේ නෑ කුලයෙහි දාසියක් හැමකල්හි මල් ගෙන එයි. ඒ මම භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ ථූපයෙහි සියල්ල පිදුවෙමි.

677

‘‘උපොසථෙ චහං ගන්ත්වා, මාලාගන්ධවිලෙපනං;

ථූපස්මිං අභිරොපෙසිං, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

677

“මම පොහෝ දිනයෙහිද ගොස් පැහැදුනි, ස්වකීය හස්තයෙන් මල් ගඳ විලවුන් ථූපයට පූජා කෙළෙමි.

678

‘‘තෙන කම්මෙන දෙවින්ද, රූපං මය්හං ගතී ච මෙ;

ඉද්ධී ච ආනුභාවො ච, යං මාලං අභිරොපයිං.

678

“ශක්‍රදේවෙන්ද්‍රය, ඒ කර්මයෙන් මගේ රූපයද ගතියද ඍද්ධියද ආනුභාවයද යම් මලක් පිදීද එයින් විය.

679

‘‘යඤ්ච සීලවතී ආසිං, න තං තාව විපච්චති;

ආසා ච පන මෙ දෙවින්ද, සකදාගාමිනී සිය’’න්ති.

679

“යම් ශීලයක් ඇත්තියක්වීද මේතාක් එය විපාක නොදෙයි. දෙවෙන්ද්‍රය, මගේ ආශාව සකෘදාගාමීවීමය.”

680

‘‘පාරිච්ඡත්තකෙ කොවිළාරෙ, රමණීයෙ මනොරමෙ;

දිබ්බමාලං ගන්ථමානා, ගායන්තී සම්පමොදසි.

680

“සිත්කලුවූ, රම්‍යවූ පරසතු මදාරා ගස්වල දිව්‍ය මල්දම් ගොතමින් ගී කියමින් සතුටුවෙත්.

681

‘‘තස්සා තෙ නච්චමානාය, අඞ්ගමඞ්ගෙහි සබ්බසො;

දිබ්බා සද්දා නිච්ඡරන්ති, සවනීයා මනොරමා.

681

“නටන්නාවූ ඒ තොපගේ අවයව වලින් සර්වප්‍රකාරයෙන් ඇසියයුතු මනහර දිව්‍ය ශබ්ද නික්මේ.

682

‘‘තස්සා තෙ නච්චමානාය, අඞ්ගමඞ්ගෙහි සබ්බසො;

දිබ්බා ගන්ධා පවායන්ති, සුචිගන්ධා මනොරමා.

682

“නටවන්නාවූ තොපගේ අවයව වලින් සර්වප්‍රකාරයෙන් යහපත් හොඳ සුවඳවත් දිව සුවඳ හමයි.

683

‘‘විවත්තමානා කායෙන, යා වෙණීසු පිළන්ධනා.

තෙසං සුය්‍යති නිග්ඝොසො, තූරියෙ පඤ්චඞ්ගිකෙ යථා.

683

“කොන්ඩෙහි යම් පළඳනාවක්වේද කය සෙලවෙන කල්හි පඤ්චාංගික තූර්යයෙහි මෙන් ඔවුන්ගේ ශබ්දය ඇසෙයි.

684

‘‘වටංසකා වාතධුතා (වාතධූතා (සී. ස්‍යා.)), වාතෙන සම්පකම්පිතා;

තෙසං සුය්‍යති නිග්ඝොසො, තූරියෙ පඤ්චඞ්ගිකෙ යථා.

684

“වාතයෙන් සොලවනලද, වාතයෙන් විශේෂයෙන් කම්පාකරනලද මුදුන්මල්කඩක් වේද, පඤ්චාංගික තූර්යයන්හි මෙන් ඔවුන්ගේ ශබ්දය ඇසෙයි.

685

‘‘යාපි තෙ සිරස්මිං මාලා, සුචිගන්ධා මනොරමා;

වාති ගන්ධො දිසා සබ්බා, රුක්ඛො මඤ්ජූසකො යථා.

685

“යහපත් සුවඳ ඇති, යහපත්වූ තොපගේ හිසෙහියම් මල්මාලාවක් වේද, මඤ්ජුසක දිව්‍ය වෘක්ෂය මෙන් සියලු දිශාවෙහි සුවඳ හමයි.

686

‘‘ඝායසෙ තං සුචිගන්ධං (සුචිං ගන්ධං (සී.)), රූපං පස්සසි අමානුසං (මානුසං (පී.));

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

686

“ඔබ යහපත් සුවඳ සිඹින්නෙහිය. මනුෂ්‍යත්වය ඉක්මවා සිටි රූප බලන්නෙහිය. විචාරණලද දේවතාව කියන්න මේ කිනම් කර්මයක්හුගේ ප්‍රතිඵලද?”

687

‘‘පභස්සරං අච්චිමන්තං, වණ්ණගන්ධෙන සංයුතං;

අසොකපුප්ඵමාලාහං, බුද්ධස්ස උපනාමයිං.

687

“මම පැහැ විහිදෙන ගිනි රැසක් සේ රත්වූ, සුවඳ ඇති අසෝක මල්දමක් බුදුන්ට පූජාකෙළෙමි.

688

‘‘තාහං කම්මං කරිත්වාන, කුසලං බුද්ධවණ්ණිතං;

අපෙතසොකා සුඛිතා, සම්පමොදාමනාමයා’’ති.

688

“මම බුදුරජාණන් වහන්සේ විසින් වර්ණනාකරන ලද ඒ කුශලකර්මයකොට පහවූ ශොක ඇත්තී සුවපත්වූවා නිරෝගිවූවා සතුටුවෙමි.”

689

‘‘මඤ්ජිට්ඨකෙ (මඤ්ජෙට්ඨකෙ (සී.)) විමානස්මිං, සොණ්ණවාලුකසන්ථතෙ (සොවණ්ණවාලුකසන්ථතෙ (ස්‍යා. පී.), සොවණ්ණවාලිකසන්ථතෙ (ක.));

පඤ්චඞ්ගිකෙ තුරියෙන (තුරියෙන (සී. ස්‍යා. පී.)), රමසි සුප්පවාදිතෙ.

689

“රන්වැලි අතුරන ලද, මදටිය පාට ඇති මනා සංගීත ඇති විමානයෙහි අංග පසින් යුත් තූර්යයන්ගෙන් සිත් අලවා වසන්නෙහිය.

690

‘‘තම්හා විමානා ඔරුය්හ, නිම්මිතා රතනාමයා;

ඔගාහසි සාලවනං, පුප්ඵිතං සබ්බකාලිකං.

690

“ඒ රන්මයවූ නිර්මිතවූ විමානයෙන් බැස හැම කාලයකම පිපී තිබෙන සල්වනයට වදින්නෙහිය.

691

‘‘යස්ස යස්සෙව සාලස්ස, මූලෙ තිට්ඨසි දෙවතෙ;

සො සො මුඤ්චති පුප්ඵානි, ඔනමිත්වා දුමුත්තමො.

691

“දේවතාව, යම් යම් ගසක් මුල සිටින්නෙහිද, උතුම් වෘක්ෂය නැමී මල් මුදන්නේය.

692

‘‘වාතෙරිතං සාලවනං, ආධුතං (ආධූතං (සී.)) දිජසෙවිතං;

වාති ගන්ධො දිසා සබ්බා, රුක්ඛො මඤ්ජූසකො යථා.

692

“පක්ෂීන් විසින් සෙව්නාලද සල්වනය වාතයෙන් සෙලවෙයි. මඤ්ජුස්සක නම් දිව්‍ය වෘක්ෂයසේ සියලු දිශාවෙහි සුවඳ හමයි.

693

‘‘ඝායසෙ තං සුචිගන්ධං, රූපං පස්සසි අමානුසං;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

693

“ඔබ පිරිසිදු සුවඳ සිඹින්නෙහිය. අමානුසිකවූ රූපය බලන්නෙහිය. විචාරණලද දේවතාව කියන්න. මේ කිනම් කුශලකර්මයක ප්‍රතිඵලයක්ද?”

694

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, දාසී අයිරකුලෙ (අය්‍යිරකුලෙ (ස්‍යා. ක.)) අහුං;

බුද්ධං නිසින්නං දිස්වාන, සාලපුප්ඵෙහි ඔකිරිං.

694

“මම මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍ය ස්ත්‍රියක් වූවා ස්වාමිකුලයෙහි දාසියක්වීමි. වැඩහුන් බුදුන් දැක සල්මලින් පිදීමි.

695

‘‘වටංසකඤ්ච සුකතං, සාලපුප්ඵමයං අහං;

බුද්ධස්ස උපනාමෙසිං, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

695

“මම මනාකොට කරනලද සල් මලින් කළ මුදුන්මල් කඩක්ද මගේම අත් දෙකින් පැහැදී පූජාකෙළෙමි.

696

‘‘තාහං කම්මං කරිත්වාන, කුසලං බුද්ධවණ්ණිතං;

අපෙතසොකා සුඛිතා, සම්පමොදාමනාමයා’’ති.

696

“මම බුදුරජාණන් වහන්සේ විසින් වර්ණනාකරන ලද ඒ කුශලකර්මයකොට පහවූ ශොක ඇත්තී සුවපත්වූවා නිරෝගිවූවා සතුටුවෙමි.”

697

‘‘පභස්සරවරවණ්ණනිභෙ , සුරත්තවත්ථවසනෙ (වත්ථනිවාසනෙ (සී. ස්‍යා.));

මහිද්ධිකෙ චන්දනරුචිරගත්තෙ, කා ත්වං සුභෙ දෙවතෙ වන්දසෙ මමං.

697

“පැහැ විහිදෙන වර්ණයෙන් යුත් ඉතා රතුපාට දිවසළුවක් හැඳි එසේම දිව්‍ය සළුවක් එකාංශකොට පෙරවි, සඳුන් තවරණලද යහපත් ශරීරයක් ඇති මට වඳින ශොභමාන තැනැත්තිය ඔබ කවරෙක්ද?”

698

‘‘පල්ලඞ්කො ච තෙ මහග්ඝො, නානාරතනචිත්තිතො රුචිරො;

යත්ථ ත්වං නිසින්නා විරොචසි, දෙවරාජාරිව නන්දනෙ වනෙ.

698

“නන්දන වනයෙහි ශක්‍රදේවෙන්ද්‍රයාසේ යම් ආසනයක හුන්නේද ඒ ආසනය මහාර්ඝවූ නානාවිධ රත්නයෙන් ලක්ෂණය විසිතුරුය.”

699

‘‘කිං ත්වං පුරෙ සුචරිතමාචරී භද්දෙ, කිස්ස කම්මස්ස විපාකං;

අනුභොසි දෙවලොකස්මිං, දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ;

කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

699

“සොඳුර, කිමෙක්ද නුඹ පෙර කිනම් සුචරිතයක් පුරුදුකරන ලද්දේද, දිව්‍යලෝකයෙහි කිනම් කර්මයක්හුගේ විපාකය විඳින්නෙහිද? විචාරනලද දෙවතාව ප්‍රකාශ කරනු මැනව.”

700

‘‘පිණ්ඩාය තෙ චරන්තස්ස, මාලං ඵාණිතඤ්ච අදදං භන්තෙ;

තස්ස කම්මස්සිදං විපාකං, අනුභොමි දෙවලොකස්මිං.

700

“පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නාවූ නුඹවහන්සේට, ස්වාමීනි, මල්දමක්ද සකුරු කැටයක්ද පිදීමි. මේ ඒ කර්මයාගේ විපාකය දිව්‍යලෝකයෙහි විඳිමි.

701

‘‘හොති ච මෙ අනුතාපො, අපරද්ධං (අපරාධං (ස්‍යා.)) දුක්ඛිතඤ්ච (දුක්කටඤ්ච (සී.)) මෙ භන්තෙ;

සාහං ධම්මං නාස්සොසිං, සුදෙසිතං ධම්මරාජෙන.

701

“ධර්මරාජයන් වහන්සේ විසින් මනාකොට දේශනා කරනලද ධර්මය ඒ මම නොඇසුවෙමි. ස්වාමීනි, මා විසින් වරදවනලදී. නපුරක් කරනලදැයි මට පසුතැවිල්ලක්ද විය.

702

‘‘තං තං වදාමි භද්දන්තෙ, ‘යස්ස මෙ අනුකම්පියො කොචි;

ධම්මෙසු තං සමාදපෙථ’, සුදෙසිතං ධම්මරාජෙන.

702

“ස්වාමීනි, ඒ කාරණය නුඹවහන්සේට කියමි. යම්බඳුවූ මට අනුකම්පාවක් ඇත්නම් ඒ ධර්මරාජයන් වහන්සේ විසින් දේශනාකරනලද කිසි ධර්මයෙක්හි ඒ මා සමාදන් කරවන්නෙහිය.

703

‘‘යෙසං අත්ථි සද්ධා බුද්ධෙ, ධම්මෙ ච සඞ්ඝරතනෙ;

තෙ මං අතිවිරොචන්ති, ආයුනා යසසා සිරියා.

703

“බුදුන් කෙරෙහිද ධර්මය කෙරෙහිද සංඝයා කෙරෙහිද ශ්‍රද්ධාවක් යම්කෙනෙකුන්ට ඇත්ද ඔහු ආයුෂින් කීර්තියෙන් එෛශ්චර්යයෙන් මා ඉක්මවා බබළත්.

704

‘‘පතාපෙන වණ්ණෙන උත්තරිතරා,

අඤ්ඤෙ මහිද්ධිකතරා මයා දෙවා’’ති;

704

“මට වඩා අන්‍ය දෙවියෝ මහත් ඍද්ධි ඇත්තෝය. ප්‍රතාපයෙන්ද වර්ණයෙන්ද ඉතා උසස්ය.”

705

‘‘අලඞ්කතා මණිකඤ්චනාචිතං, සොවණ්ණජාලචිතං මහන්තං;

අභිරුය්හ ගජවරං සුකප්පිතං, ඉධාගමා වෙහායසං (වෙහාසයං (සී.)) අන්තලික්ඛෙ.

705

“අලංකාරවූ මැණික් වලින් හා රුවනින් විසිතුරුවූ රන් දැළින් විචිත්‍රවූ මහත්වූ මනාකොට සරහනලද හස්තිරාජයකු පිට නැඟී අහසින් මෙන් ආවාය.

706

‘‘නාගස්ස දන්තෙසු දුවෙසු නිම්මිතා, අච්ඡොදකා (අච්ඡොදිකා (සී. ක.)) පදුමිනියො සුඵුල්ලා;

පදුමෙසු ච තුරියගණා පභිජ්ජරෙ, ඉමා ච නච්චන්ති මනොහරායො.

706

“ඇතාගේ දළදෙකෙහි මවනලද මනාව පිපුණු පිරිසිදු ජලය ඇති නෙළුම් විල් වෙත්. පද්මයන්හිද තූර්යවාද කරන්නියෝ පලාගෙන මතුවෙත්. මනහරවූ මොව්හුද නටත්.

707

‘‘දෙවිද්ධිපත්තාසි මහානුභාවෙ, මනුස්සභූතා කිමකාසි පුඤ්ඤං;

කෙනාසි එවං ජලිතානුභාවා, වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

707

“මහත් ආනුභාව ඇත්තිය, දිව්‍ය ඍද්ධියට පැමිණියා වෙහිය. මනුෂ්‍යවූ කාලයේ කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, කිනම් කරුණකින් මෙසේ දිළිසෙන ආනුභාව ඇත්තීද, තොපගේ වර්ණයද සියලු දිශාවන් බබුළුවයි.”

708

‘‘බාරාණසියං උපසඞ්කමිත්වා, බුද්ධස්සහං වත්ථයුගං අදාසිං;

පාදානි වන්දිත්වා (වන්දිත්ව (සී.)) ඡමා නිසීදිං, විත්තා චහං අඤ්ජලිකං අකාසිං.

708

“බරණැසට පැමිණ මම බුදුන්ට වස්ත්‍ර දෙකක් පිදීමි. පාවැඳ බිම ඉඳගත්තෙමි. සිතට ප්‍රීතිය ගෙනදෙන දොහොත් මුදුන්දී වැන්දෙමි.

709

‘‘බුද්ධො ච මෙ කඤ්චනසන්නිභත්තචො, අදෙසයි සමුදයදුක්ඛනිච්චතං;

අසඞ්ඛතං දුක්ඛනිරොධසස්සතං, මග්ගං අදෙසයි (අදෙසෙසි (සී.)) යතො විජානිසං;

709

“රන්කඳකට බඳු සිවියක් ඇති බුදුරජාණන් වහන්සේද මට තෘෂ්ණාවගේ දුක හා අනිත්‍යභාවය දෙසූ සේක. වෙනස්වීමක් නැති, දුක නැතිකිරීමෙන් ස්ථිරවූ මාර්ගය වැටහෙන පරිදි දෙසූසේක.

710

‘‘අප්පායුකී කාලකතා තතො චුතා, උපපන්නා තිදසගණං යසස්සිනී;

සක්කස්සහං අඤ්ඤතරා පජාපති, යසුත්තරා නාම දිසාසු විස්සුතා’’ති.

710

“අල්පායුෂ්කවූ මම ඉන් කළුරිය කළා, චුතවූවා, යසස් ඇත්තීව තවුතිසා දෙව්ලොව උපන්නීවෙමි. ශක්‍රයාගේ දිශාවන්හි ප්‍රසිද්ධවූ සූත්තරා නම් එක්තරා භාර්යාවක්වීමි.

711

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

711

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

712

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....

වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

712

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“දෙවතාව, කිනම් කරුණකින් ඔබ නිර්මල කාන්ති ඇති අනිත් දෙවතාවන් ඉක්මවා බබලයිද, ඔබගේ සියලු ශරීරයෙන් කිනම් කරුණක් නිසා සියලු දිශාවෝ බබළත්ද?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

714

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

714

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

715

‘‘අහඤ්ච බාරාණසියං, බුද්ධස්සාදිච්චබන්ධුනො;

අදාසිං සුක්ඛකුම්මාසං, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

715

“මමද බරණැස්නුවර සූර්යවංශයට බන්ධුවූ බුදුරජාණන් වහන්සේට පැහැදුණිමි. ස්වකීය අතින් වියලි පිට්ටුවක් පිදීමි.

716

‘‘සුක්ඛාය අලොණිකාය ච, පස්ස ඵලං කුම්මාසපිණ්ඩියා;

අලොමං සුඛිතං දිස්වා, කො පුඤ්ඤං න කරිස්සති.

716

“වියලී ලුණු නැති පිට්ටුවක විපාකය බලනුමැනව. අලෝමව සැපට පැමුණුනා දැක කවරෙක් පින් නොකරන්නේද.

717

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

717

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“ඒ කරණ කොටගෙන නිර්මල ආලෝකයෙන් දෙවතාවන් පරදවා බබළමි. ඒ පිනෙන් මාගේ මුළු ශරීරයෙන් සියලු දිශා බබළයි.”

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

719

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... ඔසධී විය තාරකා.

719

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

720

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

720

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“දෙවතාව, කිනම් කරුණකින් ඔබ නිර්මල කාන්ති ඇති අනිත් දෙවතාවන් ඉක්මවා බබලයිද, ඔබගේ සියලු ශරීරයෙන් කිනම් කරුණක් නිසා සියලු දිශාවෝ බබළත්ද?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

722

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

722

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

723

‘‘අහං අන්ධකවින්දම්හි, බුද්ධස්සාදිච්චබන්ධුනො;

අදාසිං කොලසම්පාකං, කඤ්ජිකං තෙලධූපිතං.

723

“මම අන්ධකවින්ද රටෙහිදී සූර්යවංශයෙහි උපන් බුදුරජාණන් වහන්සේට ඩෙබර යුෂ කකාරා හැදූ කැඳක් තෙලින් මිශ්‍රකොට දුම්කවා දුනිමි.

724

‘‘පිප්ඵල්‍යා ලසුණෙන ච, මිස්සං ලාමඤ්ජකෙන ච;

අදාසිං උජුභූතස්මිං (උජුභූතෙසු (ක.)), විප්පසන්නෙන චෙතසා.

724

“තිප්පිලි කරාබුනැටි සුදුලුනු මිශ්‍රකොට පැහැදුණ සිතින් ඍජුවූ බුදුන්ට දුනිමි.

725

‘‘යා මහෙසිත්තං කාරෙය්‍ය, චක්කවත්තිස්ස රාජිනො;

නාරී සබ්බඞ්ගකල්‍යාණී, භත්තු චානොමදස්සිකා;

එකස්ස කඤ්ජිකදානස්ස, කලං නාග්ඝති සොළසිං.

725

“නිෂ්ක (කලං 25 බර) රන් කාසි සියයක්ද, අශ්වයෝ සියයක්ද, අශ්වතරයන් යෙදූ රථ සියයක්ද, මුතු මැණික් කොඬොල් පැළඳ කන්‍යාස්ත්‍රීන් සියයක්ද මේ කැඳ දානයාගේ සොලොස් කලාවෙන් කලාවක් පමණවත් නොඅගනේය.

726

‘‘සතං නික්ඛා සතං අස්සා, සතං අස්සතරීරථා;

සතං කඤ්ඤාසහස්සානි, ආමුත්තමණිකුණ්ඩලා;

එකස්ස කඤ්ජිකදානස්ස, කලං නාග්ඝන්ති සොළසිං.

726

727

‘‘සතං හෙමවතා නාගා, ඊසාදන්තා උරූළ්හවා;

සුවණ්ණකච්ඡා මාතඞ්ගා, හෙමකප්පනවාසසා;

එකස්ස කඤ්ජිකදානස්ස, කලං නාග්ඝන්ති සොළසිං.

727

“උඩට නැගුණු නගුලිස් පමණ දළ ඇති හිමාල පර්වතයෙහි උපන් ඇත්තුද රන් ඇතිරි ඇති රනින් සැරසූ වස්ත්‍ර ඇති ඇත්තුද මේ කැඳ දානයට සොලොස් කලාවෙන් කලාවක්වත් නොඅගනෝය.

728

‘‘චතුන්නමපි දීපානං, ඉස්සරං යොධ කාරයෙ;

එකස්ස කඤ්ජිකදානස්ස, කලං නාග්ඝති සොළසි’’න්ති.

728

“යමෙක්තෙම සතර මහා දිවයිනට රාජ්‍යකරන්නේද එක කැඳ දානයක දහසයෙන් කොටසක්වත් නොඅගනේය.

729

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ.... ඔසධී විය තාරකා.

729

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

730

‘‘තස්සා තෙ නච්චමානාය, අඞ්ගමඞ්ගෙහි සබ්බසො;

දිබ්බා සද්දා නිච්ඡරන්ති, සවනීයා මනොරමා.

730

“නටන්නාවූ ඔබගේ අංග ප්‍රත්‍යංගයන්ගෙන් ඇසිය යුතුවූ යහපත්වූ දිව්‍යශබ්දයෝ සර්වප්‍රකාරයෙන් නික්මෙත්.

731

‘‘තස්සා තෙ නච්චමානාය, අඞ්ගමඞ්ගෙහි සබ්බසො;

දිබ්බා ගන්ධා පවායන්ති, සුචිගන්ධා මනොරමා.

731

“නටවන්නාවූ තොපගේ අවයව වලින් සර්වප්‍රකාරයෙන් යහපත් හොඳ සුවඳවත් දිව සුවඳ හමයි.

732

‘‘විවත්තමානා කායෙන, යා වෙණීසු පිළන්ධනා;

තෙසං සුය්‍යති නිග්ඝොසො, තුරියෙ පඤ්චඞ්ගිකෙ යථා.

732

“කොන්ඩෙහි යම් පළඳනාවක්වේද කය සෙලවෙන කල්හි පඤ්චාංගික තූර්යයෙහි මෙන් ඔවුන්ගේ ශබ්දය ඇසෙයි.

733

‘‘වටංසකා වාතධුතා, වාතෙන සම්පකම්පිතා;

තෙසං සුය්‍යති නිග්ඝොසො, තුරියෙ පඤ්චඞ්ගිකෙ යථා.

733

“වාතයෙන් සොලවනලද, වාතයෙන් විශේෂයෙන් කම්පාකරනලද මුදුන්මල්කඩක් වේද, පඤ්චාංගික තූර්යයන්හි මෙන් ඔවුන්ගේ ශබ්දය ඇසෙයි.

734

‘‘යාපි තෙ සිරස්මිං මාලා, සුචිගන්ධා මනොරමා;

වාති ගන්ධො දිසා සබ්බා, රුක්ඛො මඤ්ජූසකො යථා.

734

“යහපත් සුවඳ ඇති, යහපත්වූ තොපගේ හිසෙහියම් මල්මාලාවක් වේද, මඤ්ජුසක දිව්‍ය වෘක්ෂය මෙන් සියලු දිශාවෙහි සුවඳ හමයි.

735

‘‘ඝායසෙ තං සුචිගන්ධං, රූපං පස්සසි අමානුසං;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

735

“ඔබ යහපත් සුවඳ සිඹින්නෙහිය. මනුෂ්‍යත්වය ඉක්මවා සිටි රූප බලන්නෙහිය. විචාරණලද දේවතාව කියන්න මේ කිනම් කර්මයක්හුගේ ප්‍රතිඵලද?”

736

‘‘සාවත්ථියං මය්හං සඛී භදන්තෙ, සඞ්ඝස්ස කාරෙසි මහාවිහාරං;

තත්ථප්පසන්නා අහමානුමොදිං, දිස්වා අගාරඤ්ච පියඤ්ච මෙතං.

736

“ස්වාමීනි, මගේ යෙහෙළිය සැවැත් නුවර සංඝයා උදෙසා මහත් විහාරයක් කරවූවාය. මම ඊට පැහැදී අනුමෝදන්වීමි. ඒ ගෙයද දැක එය මට ප්‍රියද විය.

737

‘‘තායෙව මෙ සුද්ධනුමොදනාය, ලද්ධං විමානබ්භුතදස්සනෙය්‍යං;

සමන්තතො සොළසයොජනානි, වෙහායසං ගච්ඡති ඉද්ධියා මම.

737

“මාගේ පිරිසිදු ඒ අනුමෝදනාවෙන් දර්ශනීයවූ අද්භූතවූ විමානය ලබන ලදී. මගේ ඍද්ධියෙන් විමානය හාත්පසින් සොළොස් යොදුනක් අහසේ යයි.

738

‘‘කූටාගාරා නිවෙසා මෙ, විභත්තා භාගසො මිතා;

දද්දල්ලමානා ආභන්ති, සමන්තා සතයොජනං.

738

“කොටස් කර බෙදන ලද ප්‍රමාණවත්වූ කුළු ගෙවල් ඇති මේ විමානයෝ හාත්පසින් යොදුන් සියයක් දිලිසෙමින් ආලෝක පතුරුවත්.

739

‘‘පොක්ඛරඤ්ඤො ච මෙ එත්ථ, පුථුලොමනිසෙවිතා;

අච්ඡොදකා (අච්ඡොදිකා (සී.)) විප්පසන්නා, සොණ්ණවාලුකසන්ථතා.

739

“මත්ස්‍යයන් විසින් ආශ්‍රය කරන ලද මෙහි පිහිටි මාගේ පොකුණුද පිරිසිදු ජලය ඇත්තේ පැහැදුණ රන්වන් වැලි අතුරණ ලද්දේද විය.

740

‘‘නානාපදුමසඤ්ඡන්නා, පුණ්ඩරීකසමොතතා (පණ්ඩරීකසමොනතා (සී.));

සුරභී සම්පවායන්ති, මනුඤ්ඤා මාලුතෙරිතා.

740

“නොයෙක් පියුමෙන් ගැවසී ගත්තීය, සුදු නෙලුම් මලින් යුක්තය. වාතයෙන් කම්පාවූ ඒවා සුවඳ හමයි.

741

‘‘ජම්බුයො පනසා තාලා, නාළිකෙරවනානි ච;

අන්තොනිවෙසනෙ ජාතා, නානාරුක්ඛා අරොපිමා.

741

“දඹද, කොස්ද, තල්ද, පොල් වනද නොසිටවූ නොයෙක් ගස්ද නිවාසය ඇතුලෙහි පහළවූහ.

742

‘‘නානාතූරියසඞ්ඝුට්ඨං , අච්ඡරාගණඝොසිතං;

යොපි මං සුපිනෙ පස්සෙ, සොපි විත්තො සියා නරො.

742

“නොයෙක් තූර්යයන් නාද කරනලද දිව්‍යාංගනා සමූහයන්ගෙන් ශබ්දවත්වූ මා යමෙක් සිහිනෙහුදු දක්නේද ඒ මනුෂ්‍යයාද ධනවතෙක්වේ.

743

‘‘එතාදිසං අබ්භුතදස්සනෙය්‍යං, විමානං සබ්බසොපභං;

මම කම්මෙහි නිබ්බත්තං, අලං පුඤ්ඤානි කාතවෙ’’ති.

743

“මෙබඳු, පුදුමවූ, දැකුම්කළුවූ, සර්වප්‍රකාරයෙන් දිලියෙන විමානය මාගේ කුශල කර්මයෙන් උපන්නේය. පින් කරන්නට සුදුසුයි.”

744

‘‘තායෙව තෙ සුද්ධනුමොදනාය, ලද්ධං විමානබ්භුතදස්සනෙය්‍යං;

යා චෙව සා දානමදාසි නාරී, තස්සා ගතිං බ්‍රූහි කුහිං උප්පන්නා (උපපන්නා (ක.)) සා’’ති.

744

“තොපගේ පිරිසිදු අනුමෝදනාවෙන් ලත් විමානය පුදුමය. දැකුම් කලුය, යම් ස්ත්‍රියක් ඒ දානය දුන්නීද, ඕ තොමෝ කොහි උපන්නීදැයි ඇගේ ගතිය කියනු මැනව.”

745

‘‘යා සා අහු මය්හං සඛී භදන්තෙ, සඞ්ඝස්ස කාරෙසි මහාවිහාරං;

විඤ්ඤාතධම්මා සා අදාසි දානං, උප්පන්නා නිම්මානරතීසු දෙවෙසු.

745

“ස්වාමීනි, මගේ යහළු ස්ත්‍රිය යම් තැනැත්තියක්වීද ඕතොමෝ සංඝයාට මහාවිහාරයක් කරවූවාය. දැනගත් ධර්මය ඇති ඕ දානයක් දී නිර්මාණරතී දෙවියන් අතර උපන්නාය.

746

‘‘පජාපතී තස්ස සුනිම්මිතස්ස, අචින්තියා කම්මවිපාකා තස්ස;

යමෙතං පුච්ඡසි කුහිං උප්පන්නා (උපපන්නා (ක.)) සාති, තං තෙ වියාකාසිං අනඤ්ඤථා අහං.

746

“ඒ සුනිර්මිත දිව්‍යපුත්‍රයාගේ භාර්යාවය. ඇගේ කුශල කර්ම විපාකය නොසිතිය හැකිය, ඕතොමෝ කොහි උපන්නීදැයි මේ යමක් විචාළෙහි නම් මම ඔබට අන්පරිද්දක් නොකියා ප්‍රකාශ කෙළෙමි.

747

‘‘තෙනහඤ්ඤෙපි සමාදපෙථ, සඞ්ඝස්ස දානානි දදාථ විත්තා;

ධම්මඤ්ච සුණාථ පසන්නමානසා, සුදුල්ලභො ලද්ධො මනුස්සලාභො.

747

“එසේ හෙයින් වස්තු ඇත්තෝ සංඝයාට දන්දෙව්. අන්‍යයන්ද සමාදන් කරවව්. පැහැදුණ සිතින් ධර්මයද අසව් අතිශයින් දුර්ලභවූ මිනිසත් බව ලබන ලදී.

748

‘‘යං මග්ගං මග්ගාධිපතී අදෙසයි (මග්ගාධිපත්‍යදෙසයි (සී.)), බ්‍රහ්මස්සරො කඤ්චනසන්නිභත්තචො;

සඞ්ඝස්ස දානානි දදාථ විත්තා, මහප්ඵලා යත්ථ භවන්ති දක්ඛිණා.

748

“බ්‍රහ්මයාගේ ස්වරය ඇති රන්වන් සමක් ඇති බුදුහු යම් මාර්ගයක් මාර්ගයනට ප්‍රධානයයි ප්‍රකාශ කළාහුද, යම් තැනෙක්හි දක්ෂිණාව මහත් ඵලයෙන් යුක්තවේද වස්තු ඇත්තේ සංඝයාට දන් දෙව්.”

749

(ඛු. පා. 6.6; සු. නි. 229) ‘‘යෙ පුග්ගලා අට්ඨ සතං පසත්ථා, චත්තාරි එතානි යුගානි හොන්ති;

තෙ දක්ඛිණෙය්‍යා සුගතස්ස සාවකා, එතෙසු දින්නානි මහප්ඵලානි.

749

“යම් අෂ්ටාර්ය පුද්ගල කෙනෙක් බුද්ධාදී සත්පුරුෂයන් විසින් පසස්නා ලද්දාහුද උන්වහන්සේලා යුග හතරක් වෙත්. බුදුන්ගේ ශ්‍රාවකවූ උන්වහන්සේලා දක්ෂිණාවට සුදුස්සෝය. උන්වහන්සේලා කෙරෙහි දෙනලද්ද මහත්ඵලවේ.

750

(වි. ව. 641) ‘‘චත්තාරො ච පටිපන්නා, චත්තාරො ච ඵලෙ ඨිතා;

එස සඞ්ඝො උජුභූතො, පඤ්ඤාසීලසමාහිතො.

750

“සතරකට පැමිණි සතර ඵලයක සිටි ප්‍රඥාවෙන් හා ශීලයෙන් යුක්තවූ මේ සංඝතෙමේ ඍජුවූයේය.

751

(වි. ව. 642) ‘‘යජමානානං මනුස්සානං, පුඤ්ඤපෙක්ඛාන පාණිනං;

කරොතං ඔපධිකං පුඤ්ඤං, සඞ්ඝෙ දින්නං මහප්ඵලං.

751

“දන්දෙන්නාවූ පින්කැමති ප්‍රාණීවූ උපධි විපාක දෙන්නාවූ කුසල් කරන්නාවූ මනුෂ්‍යයනට සංඝයා කෙරෙහි දෙන ලද දෙය මහත්ඵලවේ.

752

(වි. ව. 643) ‘‘එසො හි සඞ්ඝො විපුලො මහග්ගතො, එසප්පමෙය්‍යො උදධීව සාගරො;

එතෙහි සෙට්ඨා නරවීරසාවකා, පභඞ්කරා ධම්මමුදීරයන්ති (නත්ථෙත්ථ පාඨභෙදො).

752

“මේ සංඝතෙමේ වනාහි මහත්ය. මහත් භාවයට ගියේය. ජලය දරණ සාගරය මෙන් මේ සංඝයා අප්‍රමාණය. ශ්‍රේෂ්ඨවූ බුද්ධශ්‍රාවකවූ ආලෝක කරන්නාවූ මොවුහු ධර්මය ප්‍රකාශ කෙරෙත්.

753

(වි. ව. 644) ‘‘තෙසං සුදින්නං සුහුතං සුයිට්ඨං, යෙ සඞ්ඝමුද්දිස්ස දදන්ති දානං;

සා දක්ඛිණා සඞ්ඝගතා පතිට්ඨිතා, මහප්ඵලා ලොකවිදූන (ලොකවිදූහි (ක.)) වණ්ණිතා.

753

“යම්කෙනෙක් සංඝයා උදෙසා දන්දෙත්ද, ඔවුන් විසින් මොනවට දෙනලදී. මනාකොට යාග කරණලදී මනාකොට පුදනලදී. සංඝගතවූ, පිහිටි, ඒ දක්ෂිණ තොමෝ මහත් ඵලයයි ලෝකය දත් බුදුන් විසින් වර්ණනා කරණ ලදී.

754

‘‘එතාදිසං යඤ්ඤමනුස්සරන්තා, යෙ වෙදජාතා විචරන්ති ලොකෙ;

විනෙය්‍ය මච්ඡෙරමලං සමූලං, අනින්දිතා සග්ගමුපෙන්ති ඨාන’’න්ති.

754

“යම්කෙනෙක් මෙබඳු යාගයක් සිහිකරමින් ප්‍රීතියෙන් ලෝකයෙහි හැසිරෙත්ද, මසුරු මල මුල් සහිතව හික්මවා නින්දා නොලැබුවාහු ස්වර්ගලෝකයට යත්.

755

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

755

[බුදුරජාණන් වහන්සේ සැවැත් නුවර ජේතවනාරාමයේ වාසය කරණ කාලයේ මහමුගලන් තෙරුන් වහන්සේ තව්තිසා දෙව්ලොව විමන් සතරක දිව්‍යාංගනාවන් සතර දෙනකු දැක]

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“දෙවතාව, කිනම් කරුණකින් ඔබ නිර්මල කාන්ති ඇති අනිත් දෙවතාවන් ඉක්මවා බබලයිද, ඔබගේ සියලු ශරීරයෙන් කිනම් කරුණක් නිසා සියලු දිශාවෝ බබළත්ද?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

758

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

758

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

759

‘‘ඉන්දීවරානං හත්ථකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස;

එසිකානං උණ්ණතස්මිං, නගරවරෙ පණ්ණකතෙ රම්මෙ.

759

“එසිකා නම් රට පණිකත නම් නුවර ස්වාමි කුලයට ගොස් සමගිව වාසය කෙළෙමු. පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නාවූ භික්ෂුවක් හට ඇසළ මල් මිටියක් පිදීමි.

760

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිස්සා පභාසතී’’ති.

760

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“ඒ කරණ කොටගෙන නිර්මල ආලෝකයෙන් දෙවතාවන් පරදවා බබළමි. ඒ පිනෙන් මාගේ මුළු ශරීරයෙන් සියලු දිශා බබළයි.”

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

762

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

762

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“දෙවතාව, කිනම් කරුණකින් ඔබ නිර්මල කාන්ති ඇති අනිත් දෙවතාවන් ඉක්මවා බබලයිද, ඔබගේ සියලු ශරීරයෙන් කිනම් කරුණක් නිසා සියලු දිශාවෝ බබළත්ද?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

765

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

765

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

766

‘‘නීලුප්පලහත්ථකං අහමදාසිං, භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස;

එසිකානං උණ්ණතස්මිං, නගරවරෙ පණ්ණකතෙ රම්මෙ.

766

“එසිකා නම් රට පණිකත නම් නුවර ස්වාමි කුලයට ගොස් සමගිව වාසය කෙළෙමු. පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නාවූ භික්ෂුවක් හට නිලුපුල් මල් මිටියක් පිදීමි.

767

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

767

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“ඒ කරණ කොටගෙන නිර්මල ආලෝකයෙන් දෙවතාවන් පරදවා බබළමි. ඒ පිනෙන් මාගේ මුළු ශරීරයෙන් සියලු දිශා බබළයි.”

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

769

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

769

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“දෙවතාව, කිනම් කරුණකින් ඔබ නිර්මල කාන්ති ඇති අනිත් දෙවතාවන් ඉක්මවා බබලයිද, ඔබගේ සියලු ශරීරයෙන් කිනම් කරුණක් නිසා සියලු දිශාවෝ බබළත්ද?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

772

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

772

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

773

‘‘ඔදාතමූලකං හරිතපත්තං, උදකස්මිං සරෙ ජාතං අහමදාසිං;

භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස, එසිකානං උණ්ණතස්මිං;

නගරවරෙ පණ්ණකතෙ රම්මෙ.

773

“එසිකා නම් රට පණිකත නම් නුවර ස්වාමි කුලයට ගොස් සමගිව වාසය කෙළෙමු. පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නාවූ භික්ෂුවක් හට සුදු පියුම් මිටියක් පිදීමි.

774

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

774

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“ඒ කරණ කොටගෙන නිර්මල ආලෝකයෙන් දෙවතාවන් පරදවා බබළමි. ඒ පිනෙන් මාගේ මුළු ශරීරයෙන් සියලු දිශා බබළයි.”

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

776

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

776

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“දෙවතාව, කිනම් කරුණකින් ඔබ නිර්මල කාන්ති ඇති අනිත් දෙවතාවන් ඉක්මවා බබලයිද, ඔබගේ සියලු ශරීරයෙන් කිනම් කරුණක් නිසා සියලු දිශාවෝ බබළත්ද?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

779

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

779

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

780

‘‘අහං සුමනා සුමනස්ස සුමනමකුළානි, දන්තවණ්ණානි අහමදාසිං;

භික්ඛුනො පිණ්ඩාය චරන්තස්ස, එසිකානං උණ්ණතස්මිං;

නගරවරෙ පණ්ණකතෙ රම්මෙ.

780

“එසිකා නම් රට පණිකත නම් නුවර ස්වාමි කුලයට ගොස් සමගිව වාසය කෙළෙමු. පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නාවූ භික්ෂුවක් හට සමන් මල් මිටියක් පිදීමි.

781

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

781

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“ඒ කරණ කොටගෙන නිර්මල ආලෝකයෙන් දෙවතාවන් පරදවා බබළමි. ඒ පිනෙන් මාගේ මුළු ශරීරයෙන් සියලු දිශා බබළයි.”

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

783

‘‘දිබ්බං තෙ අම්බවනං රම්මං, පාසාදෙත්ථ මහල්ලකො;

නානාතුරියසඞ්ඝුට්ඨො, අච්ඡරාගණඝොසිතො.

783

“රම්‍යවූ ඔබගේ දිව්‍යමයවූ අඹවනය රම්‍යය මෙහි ප්‍රාසාදයෝ මහල් ඇත්තාහ. නොයෙක් තූර්යයන්ගෙන් ඝොෂා සහිත වෙත්. දිව්‍යාංගනා සමූහයා විසින් ශබ්දපවත්වන ලදී.

784

‘‘පදීපො චෙත්ථ ජලති, නිච්චං සොවණ්ණයො මහා;

දුස්සඵලෙහි රුක්ඛෙහි, සමන්තා පරිවාරිතො.

784

“මෙහි රන්වන්වූ මහත් පහනක් නිතර දැල්වෙයි. දිවසළු නමැති ඵලයෙන් යුත් වෘක්ෂයන්ගෙන් හාත්පසින් පිරිවරන ලදී.

785

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති;

785

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“දෙවතාව, කිනම් කරුණකින් ඔබ නිර්මල කාන්ති ඇති අනිත් දෙවතාවන් ඉක්මවා බබලයිද, ඔබගේ සියලු ශරීරයෙන් කිනම් කරුණක් නිසා සියලු දිශාවෝ බබළත්ද?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

787

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

787

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

788

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, පුරිමාය ජාතියා මනුස්සලොකෙ;

විහාරං සඞ්ඝස්ස කාරෙසිං, අම්බෙහි පරිවාරිතං.

788

“මම පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යයන් අතරෙහි මනුෂ්‍ය ධර්මයෙහි පිහිටි විද්‍යාමාන මිනිසුන්ට අයත්ව මිනිස් ලොව ඉපද අඹ ගස්වලින් පිරිවරණ ලද විහාරයක් කරවූයෙමි.

789

‘‘පරියොසිතෙ විහාරෙ, කාරෙන්තෙ නිට්ඨිතෙ මහෙ;

අම්බෙහි ඡාදයිත්වාන (අම්බෙ අච්ඡාදයිත්වාන (සී. ස්‍යා.), අම්බෙහච්ඡාදයිත්වාන (පී. ක.)), කත්වා දුස්සමයෙ ඵලෙ.

789

“විහාරය කොට අවසන්වූ කල්හි උත්සවය නිමි කල්හි වස්ත්‍රමය ගෙඩි අඹගස්වල සදා

790

‘‘පදීපං තත්ථ ජාලෙත්වා, භොජයිත්වා ගණුත්තමං;

නිය්‍යාදෙසිං තං සඞ්ඝස්ස, පසන්නා සෙහි පාණිභි.

790

“එහි පහනක් දල්වා සංඝයා වළඳවා ස්වකීය හස්තයෙන් පැහැදී එය සංඝයා වහන්සේට භාර කෙළෙමි.

791

‘‘තෙන මෙ අම්බවනං රම්මං, පාසාදෙත්ථ මහල්ලකො;

නානාතුරියසඞ්ඝුට්ඨො, අච්ඡරාගණඝොසිතො.

791

ඒ හේතුවෙන් මාගේ අඹවනය රම්‍යය මෙහි ප්‍රාසාදයෝ මහල් ඇත්තාහ. නොයෙක් තූර්යයන්ගෙන් ඝොෂා සහිත වෙත්. දිව්‍යාංගනා සමූහයා විසින් ශබ්දපවත්වන ලදී.

792

‘‘පදීපො චෙත්ථ ජලති, නිච්චං සොවණ්ණයො මහා;

දුස්සඵලෙහි රුක්ඛෙහි, සමන්තා පරිවාරිතො.

792

“මෙහි රන්වන්වූ මහත් පහනක් නිතර දැල්වෙයි. දිවසළු නමැති ඵලයෙන් යුත් වෘක්ෂයන්ගෙන් හාත්පසින් පිරිවරන ලදී.

793

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ....වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

793

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“ඒ කරණ කොටගෙන නිර්මල ආලෝකයෙන් දෙවතාවන් පරදවා බබළමි. ඒ පිනෙන් මාගේ මුළු ශරීරයෙන් සියලු දිශා බබළයි.”

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

795

‘‘පීතවත්ථෙ පීතධජෙ, පීතාලඞ්කාරභූසිතෙ;

පීතචන්දනලිත්තඞ්ගෙ, පීතඋප්පලමාලිනී (පීතුප්පලමධාරිනී (ස්‍යා. ක.), පීතුප්පලමාලිනී (පී.)).

795

“රන් වස්ත්‍රද රන් කොඩිද දරන්නිය. රනින් අලංකාරය. රන්වන් සඳුන් තැවරුණ අවයව ඇත්තීය. රන්පාට උපුල් මල්දම් දරන්නීය.

796

‘‘පීතපාසාදසයනෙ, පීතාසනෙ පීතභාජනෙ;

පීතඡත්තෙ පීතරථෙ, පීතස්සෙ පීතබීජනෙ.

796

“රන්වන් ප්‍රාසාද හා ඇඳන් ඇත්තාහ. රන්වන් ආසනයෝ ඇත්තාහ. රන්වන් භාජන ඇත්තේය. රන්වන් කුඩ ඇත්තාහ. රන්වන් රථ ඇත්තාහ. රන්වන් අශ්වයෝ ඇත්තාහ. රන්වන් විජිනි පත් ඇත්තාහ.

797

‘‘කිං කම්මමකරී භද්දෙ, පුබ්බෙ මානුසකෙ භවෙ;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

797

“යහපත් ස්ත්‍රිය පෙර මනුෂ්‍යලෝකයෙහි කිනම් කුශලකර්මයක් කළේද, දෙවතාව විචාරණ ලද්දී. ප්‍රකාශ කරව. මේ ප්‍රතිඵලය කිනම් කර්මයකගේද?”

798

‘‘කොසාතකී නාම ලතත්ථි භන්තෙ, තිත්තිකා අනභිච්ඡිතා;

තස්සා චත්තාරි පුප්ඵානි, ථූපං අභිහරිං අහං.

798

“දිව්‍යරාජොත්තමය, වැටකොළුයයි ප්‍රසිද්ධ නොවැදගත් වැල් වර්ගයක් ඇත්තේය. ඒ වර්ගයේ මල් සතරක් මම චෛත්‍යයකට පූජාකරන්ට ගෙන ගියෙමි.

799

‘‘සත්ථු සරීරමුද්දිස්ස, විප්පසන්නෙන චෙතසා;

නාස්ස මග්ගං අවෙක්ඛිස්සං, න තග්ගමනසා (තදග්ගමනසා (සී.), තදඞ්ගමනසා (ස්‍යා.)) සතී.

799

“ශාස්තෲන් වහන්සේගේ ශ්‍රී ශරීරය ගැන පැහැදුන සිතින් ඒ ගැනම වූ සිහියෙන් පාර නොදුටුවෙමි.

800

‘‘තතො මං අවධී ගාවී, ථූපං අපත්තමානසං;

තඤ්චාහං අභිසඤ්චෙය්‍යං, භිය්‍යො (භීයො (සී. අට්ඨ.)) නූන ඉතො සියා.

800

“ථූපය වෙත නොපැමිණි සිත් ඇති මා දෙනක් මැරුවාය. ඒ පින මා සිදුකරගත්තේ නම් මීට වඩා සැප ඇති වන්නේය.

801

‘‘තෙන කම්මෙන දෙවින්ද, මඝවා දෙවකුඤ්ජරො;

පහාය මානුසං දෙහං, තව සහබ්‍ය (සහබ්‍යත (සී. ස්‍යා.)) මාගතා’’ති.

801

“මඝ නම් දිව්‍යරාජයන් වහන්ස, ඒ කර්මයෙන් මනුෂ්‍ය දෙහය අත්හැර නුඹවහන්සේ හා සහභාවයට ගියෙමි.

802

ඉදං සුත්වා තිදසාධිපති, මඝවා දෙවකුඤ්ජරො;

තාවතිංසෙ පසාදෙන්තො, මාතලිං එතදබ්‍රවි (එතදබ්‍රූවීති (සී.)).

802

“තව්තිසා දෙව්ලොවට අධිපති ශක්‍රතෙමේ මෙය අසා තව්තිසා වැසි දෙවියන් පහදවමින් මාතලීට මෙසේ කීවේය.

803

‘‘පස්ස මාතලි අච්ඡෙරං, චිත්තං කම්මඵලං ඉදං;

අප්පකම්පි කතං දෙය්‍යං, පුඤ්ඤං හොති මහප්ඵලං.

803

“මාතලිය, ආශ්චර්යවූ විසිතුරුවූ මේ කර්ම ඵලය බලව, ස්වල්ප වශයෙන් දුන් දානය මහත් ඵල පිනක් වේ.

804

‘‘නත්ථි චිත්තෙ පසන්නම්හි, අප්පකා නාම දක්ඛිණා;

තථාගතෙ වා සම්බුද්ධෙ, අථ වා තස්ස සාවකෙ.

804

“තථාගතවූ බුදුරජාණන් වහන්සේ කෙරෙහි හෝ නොහොත් උන්වහන්සේගේ ශ්‍රාවකයන් වහන්සේ නමක් කෙරෙහි සිත පැහැදුවූ කල්හී දක්ෂිණාව ස්වල්ප නම් නොවන්නීය.

805

‘‘එහි මාතලි අම්හෙපි, භිය්‍යො භිය්‍යො මහෙමසෙ;

තථාගතස්ස ධාතුයො, සුඛො පුඤ්ඤාන මුච්චයො.

805

“මාතලිය, එව අප විසින් බොහෝසෙයින් තථාගතයන් වහන්සේගේ ධාතු පුදමු. පින් රැස් කිරීම සැප පිණිස පවතී.

806

‘‘තිට්ඨන්තෙ නිබ්බුතෙ චාපි, සමෙ චිත්තෙ සමං ඵලං;

චෙතොපණිධිහෙතු හි, සත්තා ගච්ඡන්ති සුග්ගතිං.

806

“වැඩසිටි කල්හිද පිරිනිවී කල්හිද සමාන සිත ඇතිවූ කල්හි සමඵලවේ. සිත පැහැදීම නිසා සත්වයෝ සුගතියට යති.

807

‘‘බහූනං (බහුන්නං (සී. ස්‍යා.)) වත අත්ථාය, උප්පජ්ජන්ති තථාගතා;

යත්ථ කාරං කරිත්වාන, සග්ගං ගච්ඡන්ති දායකා’’ති.

807

“යම් තැනෙක්හි සත්කාර කොට දායකයෝ ස්වර්ගයට යත්ද, ඒ බොහෝදෙනාගේ ප්‍රයෝජනය පිණිස තථාගතවරයෝ උපදිත්.”

808

‘‘ඔභාසයිත්වා පථවිං සදෙවකං, අතිරොචසි චන්දිමසූරියා විය;

සිරියා ච වණ්ණෙන යසෙන තෙජසා, බ්‍රහ්මාව දෙවෙ තිදසෙ සහින්දකෙ.

808

“දෙවියන් සහිත පෘථිවිය ආලෝක කොට චන්ද්‍ර සූර්යයන් මෙන් ශ්‍රීයෙන්ද, වර්ණයෙන්ද, යශසින්ද, තෙජසින්ද තව්තිසා දෙව්ලොව ශක්‍රයා සමග බබළන්නෙහිය.

809

‘‘පුච්ඡාමි තං උප්පලමාලධාරිනී, ආවෙළිනී කඤ්චනසන්නිභත්තචෙ;

අලඞ්කතෙ උත්තමවත්ථධාරිනී, කා ත්වං සුභෙ දෙවතෙ වන්දසෙ මමං.

809

“මානෙල් මාලා දරන මල්දම් පැළඳගත්, රන්වන් සමක් ඇති අලංකාරවූ උතුම් වස්ත්‍ර දරන තොප විචාරමි. මා වඳින යහපත් දෙවතාව ඔබ කවුද?

810

‘‘කිං ත්වං පුරෙ කම්මමකාසි අත්තනා, මනුස්සභූතා පුරිමාය ජාතියා;

දානං සුචිණ්ණං අථ සීලසඤ්ඤමං, කෙනුපපන්නා සුගතිං යසස්සිනී;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

810

“තමා විසින් පූර්ව ජාතියෙහි මනුෂ්‍යව සිට කිනම් (කුශල) කර්මයක් කෙළෙහිද, දානයක් පුරුදු කරන ලද්දේද නැවත ශීල සංවරයක් පුරුදු කරන ලද්දේද, යසස් ඇත්තීය, කිනම් මේ කුශලයකින් සුගතියෙහි උපන්නීද, විචාරණ ලද දෙවතාව, කියනු මැනවි’ මේ ඵලය කිනම් කර්මයකගේද?”

811

‘‘ඉදානි භන්තෙ ඉමමෙව ගාමං, පිණ්ඩාය අම්හාක ඝරං උපාගමි;

තතො තෙ උච්ඡුස්ස අදාසි ඛණ්ඩිකං, පසන්නචිත්තා අතුලාය පීතියා;

811

“ස්වාමීනි දැන් ඔබවහන්සේ මේ ගමට පිඬු පිණිස හැසිරෙන්නේ අපගේ ගෙදරට වැඩිසේක. පැහැදුන සිතින් අප්‍රමාණ ප්‍රීතියෙන් ඉක්බිති නුඹවහන්සේට උක්සකුරු කඩක් දුනිමි.

812

‘‘සස්සු ච පච්ඡා අනුයුඤ්ජතෙ මමං, කහං නු උච්ඡුං වධුකෙ අවාකිරී;

න ඡඩ්ඩිතං නො පන ඛාදිතං මයා, සන්තස්ස භික්ඛුස්ස සයං අදාසහං.

812

“ස්ත්‍රිය, උක් කාට දුන්නීදැයි” පසුව නැන්දම්මා මගෙන් විචාළාය. ‘මා විසින් විසි නොකෙළෙමි, නොකෑවෙමි, ශාන්ත භික්ෂුවකට දුනිමි.”

813

‘‘තුය්හංන්විදං ඉස්සරියං අථො මම, ඉතිස්සා සස්සු පරිභාසතෙ මමං;

ලෙඩ්ඩුං ගහෙත්වා පහාරං අදාසි මෙ, තතො චුතා කාලකතාම්හි දෙවතා.

813

“නැන්දම්මා ‘මේ සම්පත් තොපගේද නොහොත් මගේදැයි’ මට පරිභව කළාය. කැටක් ගෙන මට පහරක් දුන්නීය. ඉන් චුතව කළුරිය කළා දෙවතාවියක් වීමි.

814

‘‘තදෙව කම්මං කුසලං කතං මයා, සුඛඤ්ච කම්මං අනුභොමි අත්තනා;

දෙවෙහි සද්ධිං පරිචාරයාමහං, මොදාමහං කාමගුණෙහි පඤ්චහි.

814

“මා විසින් මේ කුශල කර්මයම කරන ලදී. තමා විසින් සැප කර්මයක්ද අනුභව කරමි. මම දෙවියන් විසින් පිරිවරන ලද්දෙමි. පස්කම් සැපයෙන් සතුටුවෙමි.

815

‘‘තදෙව කම්මං කුසලං කතං මයා, සුඛඤ්ච කම්මං අනුභොමි අත්තනා;

දෙවින්දගුත්තා තිදසෙහි රක්ඛිතා, සමප්පිතා කාමගුණෙහි පඤ්චහි.

815

“මා විසින් මේ කුශල කර්මයම කරන ලදී. තමා විසින් සැප කර්මයක්ද අනුභව කරමි. දේවේන්ද්‍රයා විසින් තබාගන්නා ලද්දී තව්තිසා දෙවියන් විසින් කරන ලද්දී, පස්කම් ගුණයෙන් පිළිගැනුණි වෙමි.

816

‘‘එතාදිසං පුඤ්ඤඵලං අනප්පකං, මහාවිපාකා මම උච්ඡුදක්ඛිණා;

දෙවෙහි සද්ධිං පරිචාරයාමහං, මොදාමහං කාමගුණෙහි පඤ්චහි.

816

“මේ පින්පලය පමණ නැත. මාගේ උක් දානය මහත් විපාක ඇත්තේය. මම දෙවියන් සමග හැසිරෙමි. පස්කම් ගුණයෙන් සතුටු වෙමි.

817

‘‘එතාදිසං පුඤ්ඤඵලං අනප්පකං, මහාජුතිකා මම උච්ඡුදක්ඛිණා;

දෙවින්දගුත්තා තිදසෙහි රක්ඛිතා, සහස්සනෙත්තොරිව නන්දනෙ වනෙ.

817

“මේ පින් පලය පමණ නැත. මහත් බැබළීම් ඇත්තීය. දෙව්ලොවට අධිපති දෙවියන් විසින් රකිනලද ශක්‍රදෙවෙන්ද්‍රයා මෙන් නදුන් උයනෙහි සැප විඳිමි.

818

‘‘තුවඤ්ච භන්තෙ අනුකම්පකං විදුං, උපෙච්ච වන්දිං කුසලඤ්ච පුච්ඡිසං;

තතො තෙ උච්ඡුස්ස අදාසිං ඛණ්ඩිකං, පසන්නචිත්තා අතුලාය පීතියා’’ති.

818

“ස්වාමීනි, ඔබද අනුකම්පකයෙක්යැයි දැන ගතිමි. පැමිණ වැන්දෙමි. සැප දුක්ද විචාළේය. ඉක්බිති පැහැදුණ සිතින් අසමාන ප්‍රීතියෙන් නුඹවහන්සේට උක් කඩක් දුනිමි.”

819

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

ඔභාසෙන්තී දිසා සබ්බා, ඔසධී විය තාරකා.

819

“එම්බා දෙවතා දුව, ඔසධී තාරකාව දසදිශා එකාලොක කරයිද, එමෙන් රම්‍යවූ වර්ණයෙන්ද ඒ ඔබ සිටින්නෙහිය.

820

‘‘කෙන තෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ. ...

වණ්ණො ච තෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

820

“මෙබඳු වර්ණ සම්පත්තියක් පෙරමිනිස් ලොවදී කෙබඳු කුශලයක් කොට තී ලබන ලද්දේද, කිනම් කාරණයකින් තීට මෙබඳු දිව්‍යානුභාවයක් පහළවේද, සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි භොග කෙනෙක් උපදිත්?”

“දෙවතාව, කිනම් කරුණකින් ඔබ නිර්මල කාන්ති ඇති අනිත් දෙවතාවන් ඉක්මවා බබලයිද, ඔබගේ සියලු ශරීරයෙන් කිනම් කරුණක් නිසා සියලු දිශාවෝ බබළත්ද?”

“ආනුභාසම්පන්න දෙවතාවෙනි, ඔබ විචාරමි. මනුෂ්‍යව සිටියදී කිනම් පිනක් කෙළෙහිද, තොපගේ ශරීර වර්ණය සියලු දිශා එලිය කරයි. කවර හෙයින් මෙවැනි දිලිසෙන ආනුභාව ඇත්තෙහිද,

822

සා දෙවතා අත්තමනා...පෙ.... යස්ස කම්මස්සිදං ඵලං.

822

“මොග්ගල්ලාන තෙරුන් විසින් විචාරණලද සතුටු සිත් ඇත්තාවූ ඒ දෙවතාතොමෝ ප්‍රශ්න වශයෙන් විචාරණ ලද්දී යම් කර්මයකගේ මේ විපාකයද එය ප්‍රකාශ කළාය.

823

‘‘අහං මනුස්සෙසු මනුස්සභූතා, දිස්වාන සමණෙ සීලවන්තෙ;

පාදානි වන්දිත්වා මනං පසාදයිං, විත්තා චහං අඤ්ජලිකං අකාසිං.

823

“මම මනුෂ්‍යයන් අතර මනුෂ්‍යයෙක්වූවා සිල්වත් ශ්‍රමණයන් ඇඳිලි කෙළෙමි.

824

‘‘තෙන මෙතාදිසො වණ්ණො...පෙ.... වණ්ණො ච මෙ සබ්බදිසා පභාසතී’’ති.

824

“ඒ හේතුවෙන් මට මෙබඳු වර්ණයක්වේ. ඒ හේතුවෙන් මට මෙහි සමෘද්ධියවේ. සිතට ප්‍රියවූ යම්කිසි සම්පත් ඇත්ද, ඒවා මට උපදිත්.

“ඒ කරණ කොටගෙන නිර්මල ආලෝකයෙන් දෙවතාවන් පරදවා බබළමි. ඒ පිනෙන් මාගේ මුළු ශරීරයෙන් සියලු දිශා බබළයි.”

“මහත් ආනුභාව ඇත්තාණනි, ඔබට ප්‍රකාශ කරමි. මනුෂ්‍යවූවා, යම්පිනක් කළාද එහෙයින් මෙසේ බබලන ආනුභාව ඇත්තී වෙමි. මාගේ වර්ණයද සියලු දිශා බබුළුවයි.

826

‘‘අභික්කන්තෙන වණ්ණෙන, යා ත්වං තිට්ඨසි දෙවතෙ;

හත්ථපාදෙ ච විග්ගය්හ, නච්චසි සුප්පවාදිතෙ.

826

“එම්බා දිව්‍යාංගනාව යම්බඳුවූ තී යහපත් වර්ණයෙන් සිටින්නෙහිද, මනා වාදනය ඇති කල්හි අත්පා වලින් වෙන් වෙන්ව නටන්නීය.

827

‘‘තස්සා තෙ නච්චමානාය, අඞ්ගමඞ්ගෙහි සබ්බසො;

දිබ්බා සද්දා නිච්ඡරන්ති, සවනීයා මනොරමා.

827

“නටන්නාවූ ඔබගේ අංග ප්‍රත්‍යංගයන්ගෙන් ඇසිය යුතුවූ යහපත්වූ දිව්‍යශබ්දයෝ සර්වප්‍රකාරයෙන් නික්මෙත්.

828

‘‘තස්සා තෙ නච්චමානාය, අඞ්ගමඞ්ගෙහි සබ්බසො;

දිබ්බා ගන්ධා පවායන්ති, සුචිගන්ධා මනොරමා.

828

“නටවන්නාවූ තොපගේ අවයව වලින් සර්වප්‍රකාරයෙන් යහපත් හොඳ සුවඳවත් දිව සුවඳ හමයි.

829

‘‘විවත්තමානා කායෙන, යා වෙණීසු පිළන්ධනා;

තෙසං සුය්‍යති නිග්ඝොසො, තුරියෙ පඤ්චඞ්ගිකෙ යථා.

829

“කොන්ඩෙහි යම් පළඳනාවක්වේද කය සෙලවෙන කල්හි පඤ්චාංගික තූර්යයෙහි මෙන් ඔවුන්ගේ ශබ්දය ඇසෙයි.

830

‘‘වටංසකා වාතධුතා, වාතෙන සම්පකම්පිතා;

තෙසං සුය්‍යති නිග්ඝොසො, තුරියෙ පඤ්චඞ්ගිකෙ යථා.

830

“වාතයෙන් සොලවනලද, වාතයෙන් විශේෂයෙන් කම්පාකරනලද මුදුන්මල්කඩක් වේද, පඤ්චාංගික තූර්යයන්හි මෙන් ඔවුන්ගේ ශබ්දය ඇසෙයි.

831

‘‘යාපි තෙ සිරස්මිං මාලා, සුචිගන්ධා මනොරමා;

වාති ගන්ධො දිසා සබ්බා, රුක්ඛො මඤ්ජූසකො යථා.

831

“යහපත් සුවඳ ඇති, යහපත්වූ තොපගේ හිසෙහියම් මල්මාලාවක් වේද, මඤ්ජුසක දිව්‍ය වෘක්ෂය මෙන් සියලු දිශාවෙහි සුවඳ හමයි.

832

‘‘ඝායසෙ තං සුචිගන්ධං, රූපං පස්සසි අමානුසං;

දෙවතෙ පුච්ඡිතාචික්ඛ, කිස්ස කම්මස්සිදං ඵල’’න්ති.

832

“ඔබ යහපත් සුවඳ සිඹින්නෙහිය. මනුෂ්‍යත්වය ඉක්මවා සිටි රූප බලන්නෙහිය. විචාරණලද දේවතාව කියන්න මේ කිනම් කර්මයක්හුගේ ප්‍රතිඵලද?”

833

‘‘දාසී අහං පුරෙ ආසිං, ගයායං බ්‍රාහ්මණස්සහං;

අප්පපුඤ්ඤා අලක්ඛිකා, රජ්ජුමාලාති මං විදුං (විදූ (ස්‍යා. පී. ක.)).

833

“පෙර මම ගයා රටෙහි බ්‍රාහ්මණයෙකුගේ දාසියක් වීමි. ස්වල්ප පින් ඇත්තාවූ අප්‍රසිද්ධවූ මාර රජ්ජු මාලායයි දනිත්.

834

‘‘අක්කොසානං වධානඤ්ච, තජ්ජනාය ච උග්ගතා (උක්කතා (සී. ස්‍යා.));

කුටං ගහෙත්වා නික්ඛම්ම, අගඤ්ඡිං (ආගච්ඡිං (ස්‍යා. ක.), අගච්ඡිං (පී.), ගච්ඡිං (සී.)) උදහාරියා (උදකහාරියා (සී.)).

834

“ආක්‍රොශයන්ටද, වධයන්ටද, තර්ජනයටද, යටවූවා, කළයක් ගෙන නික්ම දිය ගෙන ඒමට ගියෙමි.

835

‘‘විපථෙ කුටං නික්ඛිපිත්වා, වනසණ්ඩං උපාගමිං;

ඉධෙවාහං මරිස්සාමි, කො අත්ථො (ක්වත්ථොසි (ක.), කීවත්ථොපි (ස්‍යා.)) ජීවිතෙන මෙ.

835

“පාර අසළ කළය තබා වන ලැහැබට ගියෙමි. ජීවත්වීමෙන් කිනම් ප්‍රයෝජනද මෙහි මැරෙමියි (කියා)යි.

836

‘‘දළ්හං පාසං කරිත්වාන, ආසුම්භිත්වාන පාදපෙ;

තතො දිසා විලොකෙසිං,කො නු ඛො වනමස්සිතො.

836

“තද තොණ්ඩුවක් ගසාගෙන ගසක ගැටගසා වනයෙහි කවරෙක් සිටින්නේ දැයි දිශා බැලුවෙමි.

837

‘‘තත්ථද්දසාසිං සම්බුද්ධං, සබ්බලොකහිතං මුනිං;

නිසින්නං රුක්ඛමූලස්මිං, ඣායන්තං අකුතොභයං.

837

“වෘක්ෂ මූලයක උන්නාවූ ධ්‍යාන කරන්නාවූ කිසි බියක් නැති සියලු ලෝකයාට හිතවත්වූ බුදුරජාණන් වහන්සේ දුටුවෙමි.

838

‘‘තස්සා මෙ අහු සංවෙගො, අබ්භුතො ලොමහංසනො;

කො නු ඛො වනමස්සිතො, මනුස්සො උදාහු දෙවතා.

838

“කවරෙක් වනයෙහි සිටින්නේද, මනුෂ්‍යයෙක්ද නැතහොත් දෙවතාවෙක් දැයි මට සංවෙගයක්ද, පුදුමයක්ද, ලොමු දැහැ ගැන්මක්ද, විය.

839

‘‘පාසාදිකං පසාදනීයං, වනා නිබ්බනමාගතං;

දිස්වා මනො මෙ පසීදි, නායං යාදිසකීදිසො.

839

“වනයන් නිවීමට පැමිණි සතුට ගෙනදෙන ප්‍රසාද ඵල වන්නහු දැක මේ එසේ මෙසේ සත්වයෙක් නොවේයයි මගේ සිත පැහැදුණේය.

840

‘‘ගුත්තින්ද්‍රියො ඣානරතො, අබහිග්ගතමානසො;

හිතො සබ්බස්ස ලොකස්ස, බුද්ධො අයං (සොයං (සී.)) භවිස්සති.

840

“රකින ලද ඉඳුරන් ඇති ධ්‍යානයෙහි ඇලුණු සිහිබුද්ධිය ඇති සියලු ලෝකයාට හිතවත්වූ මේ තෙමේ බුදුරද වන්නේය.

841

‘‘භයභෙරවො දුරාසදො, සීහොව ගුහමස්සිතො;

දුල්ලභායං දස්සනාය, පුප්ඵං ඔදුම්බරං යථා.

841

“ගුහාව ඇසුරු කරන සිංහයෙකු මෙන් බිය හා භයානක අරමුණු ඇති, ළංවිය නොහැකි මේ තෙමේ දිඹුල් මල් සේ දකින්නට දුර්ලභය.

842

‘‘සො මං මුදූහි වාචාහි, ආලපිත්වා තථාගතො;

රජ්ජුමාලෙති මංවොච, සරණං ගච්ඡ තථාගතං.

842

“ඒ තථාගතයන් වහන්සේ ප්‍රිය වචන වලින් මට ‘රජ්ජු මාලාවෙනියි’ කථා කොට ‘තථාගතවූ මා සරණ යවයි’ වදාළසේක.

843

‘‘තාහං ගිරං සුණිත්වාන, නෙලං අත්ථවතිං සුචිං;

සණ්හං මුදුඤ්ච වග්ගුඤ්ච, සබ්බසොකාපනූදනං.

843

“ඒ මම කෙළතොළු නොවූ අර්ථ ඇති පිරිසිදුවූ සියුම්වූ, මෘදුවූ යහපත්වූ සියලු ශොක දුරු කරන්නාවූ වචනය අසා.

844

‘‘කල්ලචිත්තඤ්ච මං ඤත්වා, පසන්නං සුද්ධමානසං;

හිතො සබ්බස්ස ලොකස්ස, අනුසාසි තථාගතො.

844

“පැහැදුණු පිරිසිදු සිත් ඇති මා යහපත් සිත් ඇත්තකැයි දැන සියලු ලෝකයට හිතවත්වූ තථාගත තෙම මට අනුශාසනා කෙළේය.

845

‘‘ඉදං දුක්ඛන්ති මංවොච, අයං දුක්ඛස්ස සම්භවො;

දුක්ඛ (අයං (සී. ස්‍යා. පී.)) නිරොධො මග්ගො ච (දුක්ඛනිරොධො ච (ස්‍යා.)), අඤ්ජසො අමතොගධො.

845

“මේ දුකයයි මට කී සේක. මේ දුක පහළවීමය. මේ නිවණය, මේ නිවණට බැසගත් අඤ්ජස යයි කියන ලද මාර්ගය යයි කීසේක.

846

‘‘අනුකම්පකස්ස කුසලස්ස, ඔවාදම්හි අහං ඨිතා;

අජ්ඣගා අමතං සන්තිං, නිබ්බානං පදමච්චුතං.

846

“යහපතට අනුකම්පා කරන්නහුගේ අවවාදයෙහි මම පිහිටියෙමි, චුතනොවන නිර්වාණයවූ අමෘත ශාන්තියට පැමිණියෙමි.

847

‘‘සාහං අවට්ඨිතාපෙමා, දස්සනෙ අවිකම්පිනී;

මූලජාතාය සද්ධාය, ධීතා බුද්ධස්ස ඔරසා.

847

“ඒ මම සතුටෙහි සිටියා. දැකීමෙහි නොසෙල්වීමි. මූලික ශ්‍රද්ධාවෙන් බුදුන්ගේ ඖරස දුර්වණයක් වූවා වෙමි.

848

‘‘සාහං රමාමි කීළාමි, මොදාමි අකුතොභයා;

දිබ්බමාලං ධාරයාමි, පිවාමි මධුමද්දවං.

848

“ඒ මම ඇලෙමි, ක්‍රීඩා කරමි. සතුටුවෙමි, කොහින්වත් බියක් නැත. මී පැනි හා මෘදු දෙය බොමි.

849

‘‘සට්ඨිතුරියසහස්සානි, පටිබොධං කරොන්ති මෙ;

ආළම්බො ගග්ගරො භීමො, සාධුවාදී ච සංසයො.

849

“ආලම්බය ගග්ගරය භීමය, සාධු වාදීය, සංසයය යන හැට දහසක් තූර්යයෝ මගේ පිබිදීම කරත්.

850

‘‘පොක්ඛරො ච සුඵස්සො ච, වීණාමොක්ඛා ච නාරියො;

නන්දා චෙව සුනන්දා ච, සොණදින්නා සුචිම්හිතා.

850

“නන්දාය, සුනන්දාය, සොණ දින්නාය, අළම්බුසාය, මිස්සකෙසීය පුණ්ඩරීකය, අතිවාරුණිය, ඒණිඵස්සාය, සුඵස්සාය, සුභදාය මුදුවාදිනීය යන පොක්ඛරය, සුඵස්සය, නම්වූ වීණාවන් පසෙක තැබූ විස්මයට පැමිණි ස්ත්‍රීහුද

851

‘‘අලම්බුසා මිස්සකෙසී ච, පුණ්ඩරීකාතිදාරුණී (... තිචාරුණී (සී.));

එණීඵස්සා සුඵස්සා (සුපස්සා (ස්‍යා. පී. ක.)) ච, සුභද්දා (සංභද්දා (ක.)) මුදුවාදිනී.

851

852

‘‘එතා චඤ්ඤා ච සෙය්‍යාසෙ, අච්ඡරානං පබොධිකා;

තා මං කාලෙනුපාගන්ත්වා, අභිභාසන්ති දෙවතා.

852

“ප්‍රබොධය ඇති කරන්නාවූ ඒ දිව්‍යප්සරාවන් අතුරෙන් මොවුහුද අන්‍යයෝද ශ්‍රේෂ්ඨවෙත්, ඒ දෙවතාවියෝ මා වෙත කලින් කල පැමිණ කථා කරත්.

853

‘‘හන්ද නච්චාම ගායාම, හන්ද තං රමයාමසෙ;

නයිදං අකතපුඤ්ඤානං, කතපුඤ්ඤානමෙවිදං.

853

“දැන් නටමු. ගී කියමු දැන් ඔහු සතුටු කරමු. තව්තිසා වැස්සන්ගේ මහා වනයවූ රම්‍යවූ නිශ්ශොකවූ මේ නන්දන වනය නොකරන ලද පින් ඇත්වුන්ට නොව කරන ලද පින් ඇත්තවුන්ටමය.

854

‘‘අසොකං නන්දනං රම්මං, තිදසානං මහාවනං;

සුඛං අකතපුඤ්ඤානං, ඉධ නත්ථි පරත්ථ ච.

854

“නොකරන ලද පින් ඇත්තවුන්ට මෙලොවද පරලොවද සැප නොලැබේ. කරනලද පින් ඇත්තවුන්ට මෙලොවද පරලොවද සැප ලැබේ.

855

‘‘සුඛඤ්ච කතපුඤ්ඤානං, ඉධ චෙව පරත්ථ ච;

තෙසං සහබ්‍යකාමානං, කත්තබ්බං කුසලං බහුං;

කතපුඤ්ඤා හි මොදන්ති, සග්ගෙ භොගසමඞ්ගිනො.

855

“ඒ නදුන් වනයෙහි දෙවියන් හා සහවාසය කැමති වන්නන් විසින් බොහෝ කුසල් කළ යුතුය. කරන ලද පින් ඇත්තෝ ස්වර්ගයෙහි භොගයන්ගෙන් යුක්තවූවාහු සතුටු වෙත්.

856

‘‘බහූනං වත අත්ථාය, උප්පජ්ජන්ති තථාගතා;

දක්ඛිණෙය්‍යා මනුස්සානං, පුඤ්ඤඛෙත්තානමාකරා;

යත්ථ කාරං කරිත්වාන, සග්ගෙ මොදන්ති දායකා’’ති.

856

“තථාගතවරයෝ බොහෝ දෙනාට හිත පිණිස උපදිත්. උන්වහන්සේලා මනුෂ්‍යයන්ගේ දානය පිළිගැනීමට සුදුස්සෝය. පින්කෙත් වලට ආකරය දායකයෝ එහි සත්කාර කොට ස්වර්ගයෙහි සතුටු වෙත්.”