ත්‍රිපිටකය
4. අට්ඨකවග්ගො 4. අෂ්ටක වර්ගය
1. කාමසුත්තං 1. කාම සූත්‍රය
2. ගුහට්ඨකසුත්තං 2. ගුහට්ඨක සූත්‍රය
778
සත්තො ගුහායං බහුනාභිඡන්නො, තිට්ඨං නරො මොහනස්මිං පගාළ්හො;
දූරෙ විවෙකා හි තථාවිධො සො, කාමා හි ලොකෙ න හි සුප්පහායා.
778
“යම්බඳු සත්වයෙක්තෙම ශරීරයෙහි ඇලුණේ බෙහෙවින් (රාගාදී ක්ලේශ සමූහයෙන්) වැසුනේ රාගයෙන් යුක්තව සිටින්නේ මුළාවීමෙහි දැඩිව බැසගත්තේවේද, එබඳු ඒ සත්වතෙම (ත්‍රිවිධ) විවේකයෙන් ඈත්වූයේවේ. ලෝකයෙහි වස්තුකාමයෝ සුවසේ නැතිකළ හැක්කාහු නොවෙත්මය.
779
ඉච්ඡානිදානා භවසාතබද්ධා, තෙ දුප්පමුඤ්චා න හි අඤ්ඤමොක්ඛා;
පච්ඡා පුරෙ වාපි අපෙක්ඛමානා, ඉමෙව කාමෙ පුරිමෙව ජප්පං.
779
“තෘෂ්ණාව මුල්කොට ඇති භව සුඛයෙහි බැඳුණු සත්වයෝ අනාගතයෙහි හෝ වස්තුකාමයන් අතීතයෙහි හෝ කැමතිවන්නාවූ මේ වර්තමාන කාමයන් හෝ පළමුකී (අතීතානාගතවිවිධ) කාම හෝ පතන්නාවූ ඒ සත්වයෝ දුකසේ මිදියහැක්කාහු නොවෙත්. අනුන් විසිනුත් මුදවාලන්නට නො හැක්කෝය.
780
කාමෙසු ගිද්ධා පසුතා පමූළ්හා, අවදානියා තෙ විසමෙ නිවිට්ඨා;
දුක්ඛූපනීතා පරිදෙවයන්ති, කිංසූ භවිස්සාම ඉතො චුතාසෙ.
780
කාමයන්හි ගිජුවූ ඇලුනාවූ මුළාවූවාවූ, මසුරුකම් ඇති, කාය දුශ්චරිතාදී විෂමයෙහි පිහිටියාවූ, ඒ සත්වයෝ මරණ දුකට පැමිණියාහු මේ ආත්මභවයෙන් මැරීගියාවූ අපි කවර නම් ගතියකට පැමිණෙන්නෙමුදැයි වැළපෙත්.
781
තස්මා හි සික්ඛෙථ ඉධෙව ජන්තු, යං කිඤ්චි ජඤ්ඤා විසමන්ති ලොකෙ;
න තස්ස හෙතූ විසමං චරෙය්‍ය, අප්පඤ්හිදං ජීවිතමාහු ධීරා.
781
“සත්වතෙම ලෝකයෙහි යම්කිසිවක් (කායදුශ්චරිතාදී ධර්මය) විෂමයයි දන්නේනම්, එහෙයින් ඊට (ඒ විෂමවූ කාය කර්මාදියට) හේතුවූ විෂමය නොකරන්නේය. ඤාණවන්තයෝ මේ ජීවත්වීම අල්පයයි කියත්. එහෙයින් මේ සස්නෙහිම හික්මෙන්නේය.
782
පස්සාමි ලොකෙ පරිඵන්දමානං, පජං ඉමං තණ්හගතං භවෙසු;
හීනා නරා මච්චුමුඛෙ ලපන්ති, අවීතතණ්හාසෙ භවාභවෙසු.
782
“කාමභවාදියෙහ් පහනොවූ තෘෂ්ණා ඇති පහත්වූ යම් සත්ව කෙනෙක් මාරමුඛයෙහි වැලපෙත්ද, (අපායාදී) ලෝකයෙහි තෘෂ්ණාදී සැලීමෙන් සැලෙන්නාවූ කාමාදී භවයන්හි තෘෂ්ණාවෙන් මඩනාලද මේ සත්ව සමූහයා බලමි.
783
මමායිතෙ පස්සථ ඵන්දමානෙ, මච්ඡෙව අප්පොදකෙ ඛීණසොතෙ;
එතම්පි දිස්වා අමමො චරෙය්‍ය, භවෙසු ආසත්තිමකුබ්බමානො.
783
“හීනවූ ජල පහර ඇති ස්වල්ප ජලයෙක්හි ඔබිනොබ හැසිරෙන්නාවූ මසුන් මෙන් මාගේයයි අයත්කොට ගත් වස්තුවෙහි හැපෙන සත්වයන් බලමු. මෙයද දැක මමත්වය (‘මගේ කම’) නොකරන්නේ (කාමාදී) භවයන්හි ඇල්මක් නොකරමින් හැසිරෙන්නේය.
784
උභොසු අන්තෙසු විනෙය්‍ය ඡන්දං, ඵස්සං පරිඤ්ඤාය අනානුගිද්ධො;
යදත්තගරහී තදකුබ්බමානො, න ලිප්පතී (න ලිම්පතී (ස්‍යා. ක.)) දිට්ඨසුතෙසු ධීරො.
784
“නුවණැත්තේ (ස්පර්ශය, හා ස්පර්ශය පහළවීම යන) ස්ථාන දෙකහි ඡන්දරාගය දුරුකොට, (චක්ෂුස් ආදී) ස්පර්ශය පිරිසිඳ දැන ගිජු නොවූයේ යම් කර්මයක් තමහට නින්දා ඇතිකරන්නේද ඒ කර්මය නොකරමින් ඇසූ දුටු දෙයෙහි නොඇලෙයි.
785
සඤ්ඤං පරිඤ්ඤා විතරෙය්‍ය ඔඝං, පරිග්ගහෙසු මුනි නොපලිත්තො;
අබ්බූළ්හසල්ලො චරමප්පමත්තො, නාසීසතී (නාසිංසතී (සී. ස්‍යා. පී.)) ලොකමිමං පරඤ්චාති.
785
“ඒ ක්ෂීණාශ්‍රව මුනිතෙම (කාමසංඥාදී හේතුගත සංඥාව පිරිසිඳ දැන, (කාමාදී) සතරමහ වතුරු තරණය කරන්නේය. අල්වාගැනුම්වල නොඇලුනේ උගුල්ලා දමනලද උල් ඇත්තේ, අප්‍රමාදව හැසිරෙමින් (ස්වකීය ආත්මභාවවූ) මෙලොවද (පරආත්මභාව නම්) පරලොවද නොපතන්නේය.”
3. දුට්ඨට්ඨකසුත්තං 3. දුට්ඨක සූත්‍රය
4. සුද්ධට්ඨකසුත්තං 4. සුද්ධට්ඨක සූත්‍රය
5. පරමට්ඨකසුත්තං 5. පරමට්ඨක සූත්‍රය
6. ජරාසුත්තං 6. ජරාසූත්‍රය
7. තිස්සමෙත්තෙය්‍යසුත්තං 7. තිස්ස මෙත්තෙය්‍ය සූත්‍රය
8. පසූරසුත්තං 8. පසූර සූත්‍රය
9. මාගණ්ඩියසුත්තං 9. මාගන්දිය සූත්‍රය
10. පුරාභෙදසුත්තං 10. පුරා භෙද සූත්‍රය
11. කලහවිවාදසුත්තං 11. කලහවිවාද සූත්‍රය
12. චූළබ්‍යූහසුත්තං (චූළවියූහසුත්තං (සී. ස්‍යා. නිද්දෙස)) 12. චූලවියූහ සූත්‍රය
13. මහාබ්‍යූහසුත්තං 13. මහා ව්‍යුහ සූත්‍රය
14. තුවටකසුත්තං 14. තුවටක සූත්‍රය
15. අත්තදණ්ඩසුත්තං 15. අත්තදණ්ඩ සූත්‍රය
16. සාරිපුත්තසුත්තං 16. ශාරීපුත්‍ර සූත්‍රය