“මහණෙනි, සිහි නුවණ විපරීත වූවහුට සිහි නුවණ නොපවත්නා කල්හි හිරි ඔතප් දෙක නැසීමට ලංවූයේ වේ. හිරි ඔතප් දෙක විපරීත වූවහුට හිරි ඔතප් දෙක නැති කල්හි ඉඳුරන් සංවර කිරීම නැසීමට ලංවූයේ වේ. ඉඳුරන් සංවර කිරිම විපරිත වූවහුට ඉඳුරන් සංවර කිරීම නැති කල්හි ශීලය නැසීමට ළංවූයේ වේ. ශීලය විපරීත වූවහුට ශීලය නැති කල්හි මනා හිත එකමුතුකම නැසීමට ලංවූයේ වේ. මනා හිත එකමුතුකම විපරීත වූවහුට මනා හිත එකමුතුකම නැති කල්හි තත්වූ පරිද්දෙන් නුවණින් දැකීම නැසීමට ලංවූයේ වේ. තත්වූ පරිද්දෙන් නුවණින් දැකීම විපරීත වූවහුට තත්වූ පරිද්දෙන් නුවණින් දැකීම නැති කල්හි කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම නැසීමට ලංවූයේ වේ. කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම විපරීත වූවහුට කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම නොපවත්නා කල්හි (සියලු කෙළෙසුන්ගේ) මිදීම නුවණින් දැකීම නැසීමට ලංවූයේ වේ.

“මහණෙනි, යම් සේ ගසක්, කොළ අතු මිරිකී ගියේ (-විපරීත වූයේ) එහි පතුරුද, පිරී වැඩීමට නොයයි. පොත්තද, එළයද, අරටුවද, පිරී වැඩීමට නොයයි. මහණෙනි, මෙසේම වනාහි සිහි නුවණ විපරීත වූවහුට සිහි නුවණ නොපවත්නා කල්හි හිරි ඔතප් දෙක නැසීමට ලංවූයේ වේ. හිරි ඔතප් දෙක විපරීත වූවහුට හිරි ඔතප් දෙක නැති කල්හි ඉඳුරන් සංවර කිරීම නැසීමට ලංවූයේ වේ. ඉඳුරන් සංවර කිරිම විපරිත වූවහුට ඉඳුරන් සංවර කිරීම නැති කල්හි ශීලය නැසීමට ළංවූයේ වේ. ශීලය විපරීත වූවහුට ශීලය නැති කල්හි මනා හිත එකමුතුකම නැසීමට ලංවූයේ වේ. මනා හිත එකමුතුකම විපරීත වූවහුට මනා හිත එකමුතුකම නැති කල්හි තත්වූ පරිද්දෙන් නුවණින් දැකීම නැසීමට ලංවූයේ වේ. තත්වූ පරිද්දෙන් නුවණින් දැකීම විපරීත වූවහුට තත්වූ පරිද්දෙන් නුවණින් දැකීම නැති කල්හි කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම නැසීමට ලංවූයේ වේ. කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම විපරීත වූවහුට කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම නොපවත්නා කල්හි (සියලු කෙළෙසුන්ගේ) මිදීම නුවණින් දැකීම නැසීමට ලංවූයේ වේ.

“මහණෙනි, සිහි නුවණ සහිත වූවහුට සිහි නුවණ පවත්නා කල්හි හිරි ඔතප් දෙක ළංවීම් සහිත වෙයි. හිරි ඔතප් සහිත වූවහුට හිරි ඔතප් පවත්නා කල්හි ඉඳුරන් සංවර කිරීම ළංවීම් සහිත වේ. ඉඳුරන් සංවර කිරීම සහිත වූවහුට ඉඳුරන් සංවර කිරීම පවත්නා කල්හි ශීලය ළංවීම් සහිත වේ. ශීලය සහිත වූවහුට ශීලය පවත්නා කල්හි තත්වූ පරිද්දෙන් දැකීමේ නුවණ ළංවීම් සහිත වේ. තත්වූ පරිද්දෙන් දැකීමේ නුවණ සහිත වූවහුට තත්වූ පරිද්දෙන් දැකීමේ නුවණ පවත්නා කල්හි කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම ළංවීම් සහිත වේ. කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම සහිත වූවහුට කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම පවත්නා කල්හි මිදීම දක්නා නුවණ ළංවීම් සහිත වේ.

“මහණෙනි, යම් සේ ගසක් අතු කොළ සහිත වූයේ එහි පතුරුද පිරී වැඩීමට යයි. පොත්තද, එළයද, අරටුවද, පිරී වැඩීමට යයි. මහණෙනි, මෙසේම වනාහි සිහි නුවණ සහිත වූවහුට සිහි නුවණ පවත්නා කල්හි හිරි ඔතප් දෙක ළංවීම් සහිත වෙයි. හිරි ඔතප් සහිත වූවහුට හිරි ඔතප් පවත්නා කල්හි ඉඳුරන් සංවර කිරීම ළංවීම් සහිත වේ. ඉඳුරන් සංවර කිරීම සහිත වූවහුට ඉඳුරන් සංවර කිරීම පවත්නා කල්හි ශීලය ළංවීම් සහිත වේ. ශීලය සහිත වූවහුට ශීලය පවත්නා කල්හි තත්වූ පරිද්දෙන් දැකීමේ නුවණ ළංවීම් සහිත වේ. තත්වූ පරිද්දෙන් දැකීමේ නුවණ සහිත වූවහුට තත්වූ පරිද්දෙන් දැකීමේ නුවණ පවත්නා කල්හි කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම ළංවීම් සහිත වේ. කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම සහිත වූවහුට කලකිරීමෙන්වූ නොඇල්ම පවත්නා කල්හි මිදීම දක්නා නුවණ ළංවීම් සහිත වේ.

ඉක්බිති වනාහි ආයුෂමත් පුණ්ණ්‍ය තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කරා පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වැඳ, එකත් පසෙක හුන්නේය. එකත්පසෙක හුන් ආයුෂ්මත් පුණ්ණ්‍ය තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙය කීයේය. “ස්වාමීනි, යමකු කරණකොට එක් දිනක තථාගතයන්ට ධර්ම දේශනාවට සිත නැමේද, එක් දිනක නොනැමේද, හේතු කවරේද, කාරණය කවරේද?”

“පුණ්ණියය, භික්‍ෂු තෙමේ සැදැහැවත්ද, එළඹෙන්නේ නොවේද, ඒ තාක් තථාගතයන්ට ධර්ම (දේශනාවට) සිත නොනැමේ. පුණ්ණිය, යම් විටෙක වනාහි භික්‍ෂු තෙමේ සැදැහැත්තේද. එළඹෙන්නේද, මෙසේ තථාගතයන්ට ධර්ම (දේශනාවට) සිත නැමේ.

“පුණ්ණිය, භික්‍ෂු තෙමේ සැදැහැවත්ද, එළඹෙන්නේද, ඇසුරු නොකෙරේනම් ඒ තාක් ධර්ම (දේශනාවට) සිත නොනැමේ. ඇසුරු කෙර්ද, නොවිචාරා නම් විචාරණ ලද්දේද, කන් යොමු කොට බණ නොඅසා නම්, කන් යොමු කොට බණ අසාද, බණ අසා දරා නොගනී නම්, අසා බණ දරාද, දරන ලද බණෙහි අදහස් නැවත සොයා නොබලා නම්, දරන ලද බණෙහි අදහස් නැවත සොයා බලාද, අර්ත්‍ථය දැන, ධර්මය දැන, ධර්මානුකූලව ධර්මයට නොබටුයේ නම් ඒ තාක් තථාගතයන්ට ධර්ම (දේශනාවට) සිත නොනැමේමය.

“පුණ්ණිය, යම් විටෙක වනාහි භික්‍ෂු තෙම සැදැහැවත් වේද, එළඹෙන්නේද, ඇසුරු කරන්නේද, විචාරන්නේද, ඇහුම්කන් දෙන්නේද, බණ අසයි නම් අසාද, ධර්මය දරන්නේ නම් දරන ලද ධර්මයන්ගේ අදහස නැවත සොයා බලා නම්, අර්ථය දැන, ධර්මය දැන, ධර්මානුකූලව ධර්මයට බටුයේද වේ නම්, මෙසේ තථාගතයන්ට ධර්ම දේශනාවට සිත නැමේ. පුණ්ණිය, මේ කරුණු අටින් යුක්තවූයේ වේද, තථාගතයන්ගේ ඒකාන්තයෙන් සිත නැමීම ඇති දහම් දෙසිම වෙයි.”

“මහණෙනි, අන්‍ය තීර්ත්‍ථක පැවිද්දෝ, ඇවැත්නි, සියලු ධර්මයෝ කුමක් මුල් වූවෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමකින් උපදින්නෝද. සියලු ධර්මයෝ කුමක් වැඩීම කොට ඇත්තෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් රැස් කරන්නෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් ප්‍රධානකොට ඇත්තාහුද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් අධිපති කොට ඇත්තෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් උතුම් කොට ඇත්තෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් භාරකොට ඇත්තේදැයි ඉදින් (මෙසේ විචාරත්ද,) මහණෙනි, මෙසේ විචාරණ ලද තෙපි ඒ අන්‍ය තීර්ත්‍ථක පැවිද්දනට කුමකැයි පිළිතුරු දෙව්ද?”

“ස්වාමීනි, අපගේ ධර්මයන් භාග්‍යවත්හු මුල්කොට ඇත්තේය. භාග්‍යවත්හු නායකකොට ඇත්තෝය. භාග්‍යවත්හු පිළිසරණ වූවෝය. ස්වාමීනි, මේ කියමනේ අදහස භාග්‍යවතුන් වහන්සේටම වැටහේවා. භාග්‍යවතුන් වහන්සේගෙන් අසා භික්‍ෂූහු දරත්.”

“මහණෙනි, එසේ වි නම් අසව්. මනාකොට මෙනෙහි කරව්. දෙසන්නෙමි.”

“ස්වාමීනි, යහපති” යි ඒ භික්‍ෂූහු භාග්‍යවතුන් වහන්සේහට පිළිතුරු දුන්හ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළහ.

“මහණෙනි, අන්‍ය තීර්ත්‍ථක පැවිද්දෝ ඇවැත්නි, සියලු ධර්මයෝ කුමක් මුල් වූවෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමකින් උපදින්නෝද. සියලු ධර්මයෝ කුමක් වැඩීම කොට ඇත්තෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් රැස් කරන්නෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් ප්‍රධානකොට ඇත්තාහුද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් අධිපති කොට ඇත්තෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් උතුම් කොට ඇත්තෝද, සියලු ධර්මයෝ කුමක් භාරකොට ඇත්තේදැයි ඉදින් (මෙසේ විචාරත්ද,) මහණෙනි, මෙසේ විචාරණ ලද තෙපි ඒ අන්‍ය තීර්ත්‍ථක පැවිද්දනට කුමකැයි පිළිතුරු දෙව්ද?”

“මහණෙනි, මෙසේ විචාරණ ලද තෙපි ඒ අන්‍ය තීර්ත්‍ථක පැවිද්දන්ට මෙසේ පිළිතුරු දෙව්.”

“ඇවැත්නි, සියලු ධර්මයෝ ඡන්‍දය (කැමැත්ත) මුල් වූවෝය. සියලු ධර්මයෝ මෙනෙහි කිරීමෙන් හටගන්නෝය. සියලු ධර්මයෝ ස්පර්‍ශයෙන් වැඩන්නෝය. සියලු ධර්මයෝ විඳීම රැස් කරන්නෝය. සියලු ධර්මයෝ සමාධිය ප්‍රධානකොට ඇත්තාහ. සියලු ධර්මයෝ සිහිය අධිපතිකොට ඇත්තාහ. සියලු ධර්මයෝ නුවණ උතුම්කොට ඇත්තෝය. සියලු ධර්මයෝ මිදීම භාරකොට ඇත්තෝය.”

“මහණෙනි, මෙසේ අසන ලද තෙපි අන්‍ය තීර්ත්‍ථක පැවිද්දන්ට මෙසේ පිළිතුරු දෙව්.”

“මහණෙනි, අංග අටකින් යුත් මහ හොරා වහා අල්ලාගනු ලැබේ. වැඩි කල් සිටින්නෙක් නොවේ.

“කවර අටෙකින්ද යත්? නොගසන්නහුට ගසාද, ඉතිරි නොකර ගෙනයාද, ගැහැනුන් මරාද, තරුණියන් දූෂණය කරාද, පැවිද්දාගෙන් සොරකම් කරාද, භාණ්ඩාගාරය සොරකම් කරාද, ඉතා කිට්ටුව කටයුතු කෙරේද, සැඟවූ ධනයෙහි දක්‍ෂ නොවේද, (කියාය.) මහණෙනි, අංග අටකින් යුත් මහ හොරා වහා අල්ලාගනු ලැබේ. වැඩි කල් සිටින්නෙක් නොවේ.

“මහණෙනි, අංග අටකින් යුත් මහ හොරා වහා අල්ලාගනු නොලැබේ. වැඩි කල් සිටින්නේ වේ.

“කවර අටෙකින්ද යත්? නොගසන්නාට නොගසාද, ඉතිරි නොකර පැහැර නොගනීද, ගැහැනුන් නොමරාද, තරුණියන් දූෂණය නොකෙරේද, පැවිද්දාගෙන් සොරකම් නොකරාද, භාණ්ඩාගාරය සොරකම් නොකෙරේද, ඉතා කිට්ටුව කටයුතු නොකෙරේද, සැඟවූ ධනයට දක්‍ෂ වේද, (යනුය.) මහණෙනි, අංග අටකින් යුත් මහ හොරා වහා අල්ලාගනු නොලැබේ. වැඩි කල් සිටින්නේ වේ.”

“මහණෙනි, ශ්‍රමණ යනු අර්හත්වූ, සම්මාසම්බුද්ධවූ, තථාගතයන්ට නමෙකි. මහණෙනි, බ්‍රාහ්මණ යනු අර්හත්වූ, සම්මාසම්බුද්ධවූ, තථාගතයන්ට නමෙකි. මහණෙනි, වෙදගූ (වේදය දත්තේ) යනු අර්හත්වූ, සම්මාසම්බුද්ධවූ, තථාගතයන්ට නමෙකි. මහණෙනි, හිසක්ක (වෙදා) යනු අර්හත්වූ, සම්මාසම්බුද්ධවූ, තථාගතයන්ට නමෙකි. මහණෙනි, නිම්මල (කුණු නැත්තා) යනු අර්හත්වූ, සම්මාසම්බුද්ධවූ, තථාගතයන්ට නමෙකි. මහණෙනි, විමල (කුණු නැත්තා) යනු අර්හත්වූ, සම්මාසම්බුද්ධවූ, තථාගතයන්ට නමෙකි. මහණෙනි, ඤාණී (දන්නේ) යනු අර්හත්වූ, සම්මාසම්බුද්ධවූ, තථාගතයන්ට නමෙකි. මහණෙනි, විමුක්ත (මිදුනේ) යනු අර්හත්වූ, සම්මාසම්බුද්ධවූ, තථාගතයන්ට මේ නමෙකි.

(1) “බ්‍රාහ්මණයකු විසින්, වශීවූ ශ්‍රමණයකු විසින්, යමකට පැමිණිය යුතුද, වෙදය දත්තකු විසින්, වෙදකු විසින් අති උතුම්වූ යමකට පැමිණිය යුතුද,

(2) “නිර්මලයකු විසින්, විමලයකු විසින්, නුවණැත්තෙකු විසින් අති උතුම්වූ යමකට පැමැණිය යුතුද,

“ඒ මම දිනූ යුද ඇත්තේ, මිදුණේ, බැඳුම්වලින් මුදමි. අතිශයින් ප්‍රමොද වන ශික්‍ෂා අවසන් කළ පිරිනිවීම් ඇත්තෙක් වෙමි.”

“එක් සමයෙක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මහත්වූ භික්‍ෂු සමූහයා හා කොශල ජනපදයෙහි චාරිකාවෙහි හැසිරෙනුයේ කොසල වැස්සන්ගේ ඉච්ඡානංගල නම් බමුණු ගමට පැමිණි සේක. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වනාහි ඉච්ඡානංගල ගම්හි, ඉච්ඡානංගල වන ලැහැබේ වසන සේක.

ඉච්ඡානංගල වැසි බමුණු සිටුවරු ශාක්‍ය කුලයෙන් පැවිදිවූ, ශාක්‍ය පුත්‍රවූ, ශ්‍රමණ භවත් ගෞතම තෙමේ ඉච්ඡානංගලයට පැමිණියේ, ඉච්ඡානංගලයට පැමිණ එහි ඉච්ඡානංගල වන ලැහැබෙහි වෙසේයයි ඇසුහ. ඒ භාග්‍යවත් ගෞතමයන්ගෙන් මෙබඳු කීර්ති ඝෝෂයක් පැන නැංගේය. ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මේ කාරණයෙන්ද අර්‍හත්ය, සම්‍යක් සම්බුද්‍ධය, විද්‍යාචරණයන්ගෙන් යුක්තය, සුගතය, ලෝකය දත්තේය, පුරුෂයන් දමණය කරණ ශ්‍රේෂ්ඨ උත්තමයාය, දෙව් මිනිසුන්ගේ ශාස්තෲවරයාය, බුද්‍ධය, භාග්‍ය ඇත්තේයයි එබඳුවූ රහතුන්ගේ දැකීම වේ නම් මනාමය (කියාය.)

ඉක්බිති වනාහි ඉච්ඡානංගල වැසි බමුණු සිටුවරු ඒ රැය ඇවෑමෙන් බොහෝ කෑම් පීම් ගෙන, ඉච්ඡානංගල වන ලැහැබ කරා පැමුණුණෝය. පැමිණ, උස් හඬ ඇත්තෝ, මහා ශබ්ද ඇත්තෝ, පිටි දොර සිටියෝය.

එසමයෙහි වනාහි ආයුෂ්මත් නාගිත තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට උපස්ථාන කරන්නේ විය. ඉක්බිත්තෙන් වනාහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් නාගිතයන්ට කථා කළ සේක.

“නාගිතය, ඒ උස්වූ ශබ්ද, මහත් ශබ්ද කවරේද? මස් මරන්නෝ මසුන් උදුරතියි සිතමි.”

“ස්වාමීනි, මොවුහු ඉච්ඡානංගල වැසි බමුණන් හා සිටුවරුය. බොහෝ කෑම් බීම් ගෙන පිටත දොරටුයෙහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේද, භික්‍ෂු සංඝයාද උදෙසා සිටියෝය.”

“නාගිතය, මම යසසින් වන සමාගමය නොපතමි. මා කරණ කොට යසසක්ද නොපතමි.

“නාගිතය, යමෙක් වනාහි මේ නිෂ්කාම මහණකමේ සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වූ සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ නොවේද, නිදුකින් ලබන්නේ නොවේද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ නොවේද, මම යම් ඒ නිෂ්කාම සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වු සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ වෙම්ද, නිදුකින් ලබන්නේ වෙම්ද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ වෙම්ද, හෙතෙම ඒ අපවිත්‍රවූ සැපය, නිදීමේ සැපය, ලැබීම සැලකිලි ප්‍රශංසා සැපය ඉවසන්නේය.”

“ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දැන් ඉවසාවා. ස්වාමීනි, දැන් භාග්‍යවතුන් වහන්සේහට ඉවසීමේ කාලයයි. ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් යම් පරිද්දෙකින් එයට වඩින්නේද, බමුණු සිටුවරුද, නියම් ගම්මුද, ජනපද වැස්සෝද, නැමුණෝම වන්නෝය.

“ස්වාමීනි, යම්සේ මහත් බින්දු ඇති වැස්ස වසිත්ම පහත් (නැමුණු) තැන් වශයෙන් ජලය පවතිත්ද, ස්වාමිනි, එසේම වනාහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් යම් පරිද්දකින් එයට වඩින්නේද, බමුණු සිටුවරුද, නියම් ගම්මුද, ජනපද වැස්සෝද, නැමුණෝ වෙත්. එයට හේතු කවරේද? ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ ශීල ප්‍රඥාව එසේමැයි.”

“නාගිතය, මම යසසින් වන සමාගමය නොපතමි. මා කරණ කොට යසසක්ද නොපතමි.

“නාගිතය, යමෙක් වනාහි මේ නිෂ්කාම මහණකමේ සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වූ සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ නොවේද, නිදුකින් ලබන්නේ නොවේද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ නොවේද, මම යම් ඒ නිෂ්කාම සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වු සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ වෙම්ද, නිදුකින් ලබන්නේ වෙම්ද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ වෙම්ද, හෙතෙම ඒ අපවිත්‍රවූ සැපය, නිදීමේ සැපය, ලැබීම සැලකිලි ප්‍රශංසා සැපය ඉවසන්නේය.”

“නාගිත, ඇතැම් දේවතාවෝද වනාහි මහණකමේ සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වූ සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ නොවේද, නිදුකින් ලබන්නේ නොවේද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ නොවේද, යම් ඒ නිෂ්කාම සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වු සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ වෙම්ද, නිදුකින් ලබන්නේ වෙම්ද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ වෙම්ද, නාගිතය, එක්ව, රැස්ව, කාංඩ ගැසී කල් යැවීමෙන් වසන තොපටද මෙසේ සිතෙක් වෙයි.

‘මේ ආයුෂ්මත්වරු මහණකමේ සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වූ සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ නොවේද, නිදුකින් ලබන්නේ නොවේද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ නොවේද, මම යම් ඒ නිෂ්කාම සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වු සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ වෙම්ද, නිදුකින් ලබන්නේ වෙම්ද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ වෙම්ද, මම යම් මේ නිෂ්කාම සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වු සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ වෙම්ද, නිදුකින් ලබන්නේ වෙම්ද, එසේම මේ ආයුෂ්මත්හු එක්ව, රැස්ව, කාණ්ඩ ගැසී කල් යැවීමෙන් වසත්.

“නාගිතය, මම මෙහි උනුන් ඇඟිලි දික් කිරීමෙන් එක්ව සිනාසෙන, එක්ව සෙල්ලම් කරන භික්‍ෂූන් දකිමි. නාගිතය, ඒ මට මේ සිත වෙයි. ‘මේ ආයුෂ්මත්වරු මහණකමේ සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වූ සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ නොවේද, නිදුකින් ලබන්නේ නොවේද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ නොවේද, මම යම් මේ නිෂ්කාම සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වු සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ වෙමි, නිදුකින් ලබන්නේ වෙමි, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ වෙමි,’ (කියාය.)

“නාගිතය, ඇති පමණ බඩ තද වන තුරු කා, හෝනා සැපයෙහි, පහසේ සැපයෙහි, නින්දේ සැපයෙහි, නිතර යෙදුනු භික්‍ෂූන් මම දකිමි. නාගිත, ඒ මට මේ සිත වෙයි.

‘මේ ආයුෂ්මත්වරු මේ නිෂ්කාම සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වූ සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නෝ ඇත්තෝ නොවෙත්ද, නිදුකින් ලබන්නෝ ඇත්තෝ නොවෙත්ද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නෝ ඇත්තෝ නොවෙත්ද, ‘මේ ආයුෂ්මත්වරු මහණකමේ සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වූ සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ නොවේද, නිදුකින් ලබන්නේ නොවේද, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ නොවේද, මම යම් මේ නිෂ්කාම සැපය, දැඩි විවේක සැපය, සිත සන්සිඳීමේ සැපය, මනා අවබෝධයෙන්වු සැපය, පහසුවෙන් ලබන්නේ වෙමි, නිදුකින් ලබන්නේ වෙමි, හිරිහැර නැතිව ලබන්නේ වෙමි,’ (කියාය.) එසේම මේ ආයුෂ්මත්වරු ඇති පමණ බඩ තද වන තුරු කා, හෝනා සැපයේ, පහසේ සැපයේ, නින්දේ සැපයේ, නිතර යෙදුණෝ වෙසෙත්, (කියාය).

“නාගිත, මේ ගම් කෙළවරක වසන සිත එකඟව හුන් භික්‍ෂුවක් මම දකිමි. නාගිත, ඒ මට මේ සිත වෙයි. ‘දැන් මේ ආයුෂ්මත්හු අරම් වැස්සෙක් තෙමේ සොයයි. හෙරණෙක් තෙමේ හෝ ඔහු ඒ සිත එකඟ කමින් මුදවාය’ යි (කියාය.) නාගිත, ඒ ගම් කෙළවර විසීමෙන් මම ඒ භික්‍ෂුවට නොසතුටු වෙමි.

“නාගිත, මෙහි කැලෑවෙහි නිදිකිරන අරණ්‍යවාසී භික්‍ෂුවක් මම දකිමි. නාගිත, ඒ මට මේ සිත වෙයි. ‘දැන් මේ ආයුෂ්මත් තෙම මේ නිද්‍රා ක්ලාන්තය දුරු කර, එකලාවූ කැලෑවය යන වැටහීමම මෙනෙහි කෙරේය (යනුයි.) නාගිත, මම ඒ භික්‍ෂුවට ඒ කැලෑ වාසයෙන් සතුටු වෙමි.”

“නාගිත, මෙහි කැලෑවෙහි සිත එකඟ කමක් නැතිව හුන් ආරණ්‍යවාසී භික්‍ෂුවක් මම දකිමි. නාගිත, ඒ මට මේ සිත වේ. ‘දැන් මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ එකඟ නොවූ සිත එකඟ කරන්නේ හෝ වේ. එකඟවූ සිත අනුරක්‍ෂා කරන්නේ වේ.’ නාගිත, මම ඒ භික්‍ෂුවට ඒ කැලෑබද වාසයෙන් සතුටු වෙමි.”

“නාගිත, මේ කැලෑවෙහි සිත එකඟව හුන් ආරණ්‍යවාසී භික්‍ෂුවක් මම දකිමි. නාගිත, ඒ මට මේ සිත වේ. ‘දැන් මේ ආයුෂ්මත් තෙම නොමිදුණු සිත (කෙලෙසුන්ගෙන්) මුදන්නේය. මිදුණු හෝ සිත අනුරකින්නේය. (කියාය.) නාගිත, මම ඒ භික්‍ෂුවට ඒ කැලෑ වාසයෙන් සතුටු වෙමි.

“නාගිත, මම යම් විටක මහ මගට බටුයේ ඉදිරියෙහි හෝ පස්සෙහි හෝ යම් කිසිවකු නොදකිම්ද, එසමයෙහි මට යටත් පිරිසෙයින් මල මූත්‍ර කිරීමටද පහසුවක් වේ.’

“මහණෙනි, අංග අටකින් යුත් උපාසකයාට සඞ්ඝ තෙමේ කැමැත්තේ නම් පාත්‍රය (නිග්‍රහ සඳහා) නමන්නේය.

“කවර අටකින්ද යත්? භික්‍ෂූන්ට අලාභ පිණිස තැත් කෙරේද, භික්‍ෂූන්ට අවැඩ පිණිස තැත් කෙරේද, භික්‍ෂූන්ට තැන් නැති කිරීමට තැත් කෙරේද, භික්‍ෂූන්ට නිත්‍දා පරිභව කෙරේද. භික්‍ෂූන් භික්‍ෂූන් හා බිඳවාද, බුදුන්ට නුගුණ කියාද, ධර්මයට නුගුණ කියාද, සංඝයාට නුගුණ කියාද, මහණෙනි, අංග අටකින් යුත් උපාසකයාට සඞ්ඝ තෙමේ කැමැත්තේ නම් පාත්‍රය (නිග්‍රහ සඳහා) නමන්නේය.

“මහණෙනි, අංග අටෙකින් යුත් උපාසකයාට සඞ්ඝ තෙමේ කැමැත්තේ නම් පාත්‍රය උඩුකුරු කරන්නේය.

“කවර අටෙකින්ද යත්? භික්‍ෂූන්ට අලාභ පිණිස තැත් නොකෙරේද, භික්‍ෂූන්ට අවැඩ පිණිස තැත් නොකෙරේද, භික්‍ෂූන්ට තැන් නැති කිරීමට තැත් නොකෙරේද, භික්‍ෂූන්ට නිත්‍දා පරිභව නොකෙරේද. භික්‍ෂූන් භික්‍ෂූන් හා නොබිඳුවාද, බුදුන් ගුණ කියාද, ධර්මයට ගුණ කියාද, සංඝයාට ගුණ කියාද, මහණෙනි, අංග අටකින් යුත් උපාසකයාට සඞ්ඝ තෙමේ කැමැත්තේ නම් පාත්‍රය උඩුකුරු කරන්නේය.”

“මහණෙනි, කරුණු අටකින් යුත් භික්‍ෂුවට උපාසකවරු කැමැත්තේ නම් අප්‍රසාදය පළ කරන්නෝය.

“කවර අටකින්ද යත්? ගිහියන්ට අලාභය පිණිස තැත් කෙරේද, ගිහින්ට අවැඩ පිණිස තැත් කෙරේද, ගිහිනට නින්‍දා පරිභව කෙරේද, ගිහින් ගිහියන් හා භෙද කෙරේද, බුදුනට නුගුණ කියාද, ධර්මයට නුගුණ කියාද, සංඝයාට නුගුණ කියාද, නොතන්හි ඔහු දකිත්ද (යනුය.) මහණෙනි, කරුණු අටකින් යුත් භික්‍ෂුවට උපාසකවරු කැමැත්තේ නම් අප්‍රසාදය පළ කරන්නෝය.

“මහණෙනි, කරුණු අටකින් යුත් භික්‍ෂුවට උපාසකවරු කැමැත්තෝ නම් ප්‍රසාදය පළ කරන්නෝය.

“කවර කරුණු අටකින්ද යත්? ගිහියන්ට අලාභ පිණිස තැත් නොකෙරේද, ගිහියන්ට අවැඩ පිණිස තැත් නොකෙරේද, ගිහියනට නින්‍දා පරිභව නොකෙරේද, ගිහියන් ගිහියන් හා භෙද නොකෙරේද, බුදුන්ට ගුණ කියාද, ධර්මයට ගුණ කියාද, සංඝයාට ගුණ කියාද, සුදුසු තැනදී ඔහු දකීද, (යනුයි.) මහණෙනි, කරුණු අටකින් යුත් භික්‍ෂුවට උපාසකවරු කැමැත්තෝ නම් ප්‍රසාදය පළ කරන්නෝය.

“මහණෙනි, කරුණු අටකින් යුත් භික්‍ෂුවට සංඝ තෙමේ කැමැත්තේ නම් ප්‍රතිස්මරණීය (සිහිකරවීමේ) දඬුවම කරන්නේය.

“කවර අටකින්ද යත්? ගිහියන්ට අලාභය පිණිස තැත් කෙරේද, ගිහියන්ට අවැඩ පිණිස තැත් කෙරේද, ගිහියන්ට නින්‍දා පරිභව කෙරේද, ගිහියන් ගිහියන් හා භෙද කෙරේද, බුදුන්ට නුගුණ කියාද, ධර්මයට නුගුණ කියාද, සංඝයාට නුගුණ කියාද, ගිහින්ගේ ධාර්මිකවූද පොරොන්දුව සත්‍ය නොකෙරේද (යනුය.)මහණෙනි, කරුණු අටකින් යුත් භික්‍ෂුවට සංඝ තෙමේ කැමැත්තේ නම් ප්‍රතිස්මරණීය (සිහිකරවීමේ) දඬුවම කරන්නේය.

“මහණෙනි, කරුණු අටකින් යුත් භික්‍ෂුවට සංඝ තෙමේ කැමැත්තේ නම් ප්‍රතිස්මරණීය (සිහිකරවීමේ) දඬුවම සන්සිඳුවන්නේය.

“කවර කරුණු අටකින්ද යත්? ගිහියන්ට අලාභ පිණිස තැත් නොකෙරේද, ගිහියන්ට අවැඩ පිණිස තැත් නොකෙරේද, ගිහියන්ට නින්‍දා පරිභව නොකෙරේද, ගිහියන් ගිහියන් හා භෙද නොකෙරේද, බුදුන්ගේ ගුණ කියාද, ධර්මයේ ගුණ කියාද, සංඝයාගේ ගුණ කියාද, ගිහියන්ගේ ධාර්මිකවූද පොරොන්දුව සත්‍ය කෙරේද (යනුය.) මහණෙනි, කරුණු අටකින් යුත් භික්‍ෂුවට සංඝ තෙමේ කැමැත්තේ නම් ප්‍රතිස්මරණීය (සිහිකරවීමේ) දඬුවම සන්සිඳුවන්නේය.

“මහණෙනි, “පාපිය්‍යසිකා” නම් විනය කර්මය කරණු ලැබූ භික්‍ෂුව විසින් කරුණු අටක මනාව පැවතිය යුතුය.

“උපසම්පදා නොකළ යුතුය. ආශ්‍රය නොකළ යුතුය. සාමණේරවරු උපස්ථාන නොකළ යුතුය. භික්‍ෂුණීන්ට අවවාද දීමේ සම්මුතිය බාර නොගත යුතුය. සම්මතවූවද, භික්‍ෂුණීන්ට අවවාද නොදිය යුතුය. කිසිම සංඝ සම්මතයක් භාර නොගත යුතුය. කිසිම වෙන් තැනෙක තැබිමක් නොකළ යුතුය. ඒ මුලින් නොනැගිටවිය යුතුය. මහණෙනි, “පාපිය්‍යසිකා” නම් විනය කර්මය කරණු ලැබූ භික්‍ෂුව විසින් කරුණු අටක මනාව පැවතිය යුතුය.