| 4. දෙවතාවග්ගො | 4. දේවතා වර්‍ගය |
| 1. සෙඛසුත්තං | 1. සෙඛපරිහානධම්ම සූත්‍රය |
|
31
‘‘ඡයිමෙ
‘‘ඡයිමෙ, භික්ඛවෙ, ධම්මා සෙඛස්ස භික්ඛුනො අපරිහානාය සංවත්තන්ති. කතමෙ ඡ? න කම්මාරාමතා, න භස්සාරාමතා, න නිද්දාරාමතා, න සඞ්ගණිකාරාමතා, ඉන්ද්‍රියෙසු ගුත්තද්වාරතා, භොජනෙ මත්තඤ්ඤුතා - ඉමෙ ඛො
|
31
“මහණෙනි, මේ කරුණු සයක් ශෛක්‍ෂ භික්‍ෂුවගේ පිරිහීම පිණිස පවතිත්
“කිනම් සයක්ද යත් ? නුසුදුසු කර්‍මාන්තයෙහි ඇලුන බව, කථා බහුල බව, නින්දෙහි ඇලුන බව, පිරිසෙහි ඇලුන බව, ඉන්‍ද්‍රියයන්හි නොවසන ලද දොරටු ඇති බව, ආහාරයෙහි පමණ නොදන්නා බව යන සයයි.”
“මහණෙනි, මේ කරුණු සයක් ශෛක්‍ෂ භික්‍ෂුවගේ පිරිහීම පිණිස පවතිත්
|
| 2. පඨමඅපරිහානසුත්තං | 2. පඨම අපරිහානියධම්ම සූත්‍රය |
|
32
අථ ඛො අඤ්ඤතරා දෙවතා අභික්කන්තාය රත්තියා අභික්කන්තවණ්ණා කෙවලකප්පං ජෙතවනං ඔභාසෙත්වා යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං අට්ඨාසි. එකමන්තං ඨිතා ඛො සා දෙවතා භගවන්තං එතදවොච -
‘‘ඡයිමෙ, භන්තෙ, ධම්මා භික්ඛුනො අපරිහානාය සංවත්තන්ති. කතමෙ ඡ? සත්ථුගාරවතා, ධම්මගාරවතා, සඞ්ඝගාරවතා, සික්ඛාගාරවතා, අප්පමාදගාරවතා, පටිසන්ථාරගාරවතා
(පටිසන්ධාරගාරවතා (ක.)) - ඉමෙ ඛො, භන්තෙ, ඡ ධම්මා භික්ඛුනො අපරිහානාය සංවත්තන්තී’’ති. ඉදමවොච සා දෙවතා. සමනුඤ්ඤො සත්ථා අහොසි. අථ ඛො සා දෙවතා ‘‘සමනුඤ්ඤො මෙ සත්ථා’’ති භගවන්තං අභිවාදෙත්වා පදක්ඛිණං කත්වා තත්ථෙවන්තරධායි.
අථ
‘‘සත්ථුගරු
අප්පමාදගරු භික්ඛු, පටිසන්ථාරගාරවො;
අභබ්බො පරිහානාය, නිබ්බානස්සෙව සන්තිකෙ’’ති. දුතියං;
|
32
“මහණෙනි, මේ කරුණු සයක් ශෛක්‍ෂ භික්‍ෂුවගේ නොපිරිහීම පිණිස පවතිත්
“කිනම් සයක්ද යත් ? නුසුදුසු කර්‍මාන්තයෙහි නොඇලුන බව, කථා බහුල නැති බව, නින්දෙහි නොඇලුන බව, පිරිසෙහි නොඇලුන බව, ඉන්‍ද්‍රියයන්හි වසන ලද දොරටු ඇති බව, ආහාරයෙහි පමණ දන්නා බව යන සයයි.”
“මහණෙනි, මේ කරුණු සයක් ශෛක්‍ෂ භික්‍ෂුවගේ නොපිරිහීම පිණිස පවතිත්
|
| 3. දුතියඅපරිහානසුත්තං | 3. දුතිය අපරිහානිය සූත්‍රය |
|
33
‘‘ඉමං, භික්ඛවෙ, රත්තිං අඤ්ඤතරා දෙවතා අභික්කන්තාය රත්තියා අභික්කන්තවණ්ණා කෙවලකප්පං ජෙතවනං ඔභාසෙත්වා යෙනාහං තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා මං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං අට්ඨාසි. එකමන්තං ඨිතා ඛො, භික්ඛවෙ, සා දෙවතා මං එතදවොච - ‘ඡයිමෙ, භන්තෙ, ධම්මා භික්ඛුනො අපරිහානාය සංවත්තන්ති. කතමෙ ඡ? සත්ථුගාරවතා, ධම්මගාරවතා, සඞ්ඝගාරවතා, සික්ඛාගාරවතා, හිරිගාරවතා, ඔත්තප්පගාරවතා - ඉමෙ ඛො, භන්තෙ, ඡ ධම්මා භික්ඛුනො අපරිහානාය සංවත්තන්තී’ති. ඉදමවොච, භික්ඛවෙ, සා දෙවතා. ඉදං වත්වා මං අභිවාදෙත්වා පදක්ඛිණං කත්වා තත්ථෙවන්තරධායී’’ති.
‘‘සත්ථුගරු ධම්මගරු, සඞ්ඝෙ ච තිබ්බගාරවො;
හිරිඔත්තප්පසම්පන්නො, සප්පතිස්සො සගාරවො;
අභබ්බො පරිහානාය, නිබ්බානස්සෙව සන්තිකෙ’’ති. තතියං;
|
33
“ඉක්බිති එක්තරා දේවතාවෙක් මධ්‍යම රාත්‍රිය ඉක්ම ගිය කල්හි යහපත් වර්‍ණයෙන් යුක්තව, මුළු ජේතවනාරාමය බබුලුවා, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ. එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි ඒ දේවතාවා භාග්‍යවතුන් වහන්සේට
“ස්වාමීනි, මේ ධර්ම සයක් භික්‍ෂුවහට නොපිරිහීම පිණිස පවතිත්.
“කිනම් සයක්ද යත් ? ශාස්තෲන් වහන්සේ කෙරෙහි ගෞරව ඇති බව, ධර්මයෙහි ගෞරව ඇති බව, සංඝයා කෙරෙහි ගෞරව ඇති බව, ශික්‍ෂාවන් කෙරෙහි ගෞරව ඇති බව, අප්‍රමාදයෙහි ගෞරව ඇති බව, පිළිසඳර කථාවෙහි ගෞරව ඇති බව, යන සයයි. ස්වාමීනි, මේ ධර්ම සයක් භික්‍ෂුවහට නොපිරිහීම පිණිස පවතිත්.
“ඒ දේවතාවා මෙසේ කීය. ‘ශාස්තෲන් වහන්සේ යහපත්ව අනුදන්වූසේක.’ ඉක්බිති ඒ දේවතාවා, ‘ශාස්තාෘන් වහන්සේ මගේ වචන පිළිගත්සේකැ’ යි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ,වැඳ, ප්‍රදක්‍ෂිණාකොට එහිම අතුරුදන් වූවාය.
ඉක්බිති භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඒ රාත්‍රිය ඇවෑමෙන් භික්‍ෂූන් ආමන්ත්‍රණය කළ සේක. මහණෙනි, මේ රාත්‍රියෙහි එක්තරා දේවතාවෙක් රාත්‍රිය ඉක්ම ගිය පසු යහපත් වර්‍ණ ඇතිව, මුළු ජේතවනාරාමය ආලෝකකොට, මා යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, මා වැඳ, එකත්පසෙක සිටියේය. මහණෙනි, එකත්පසෙක සිටි ඒ දේවතාවා මට මෙසේ කීවාය.
“මහණෙනි, මේ කරුණු සයක් මහණහට නොපිරිහීම පිණිස පවතිත්.
“කිනම් සයක්ද යත් ? ශාස්තෲන් වහන්සේ කෙරෙහි ගෞරව ඇති බව, ධර්මයෙහි ගෞරව ඇති බව, සංඝයා කෙරෙහි ගෞරව ඇති බව, ශික්‍ෂාවන් කෙරෙහි ගෞරව ඇති බව, අප්‍රමාදයෙහි ගෞරව ඇති බව, පිළිසඳර කථාවෙහි ගෞරව ඇති බව, යන සයයි. ස්වාමීනි, මේ ධර්ම සයක් භික්‍ෂුවහට නොපිරිහීම පිණිස පවතිත්. මහණෙනි, මේ දේවතාවා මෙසේ කීවාය මෙසේ කියා මා වැඳ පැදතුණුකොට එහිම අතුරුදහන්වූයේය” යි වදාළසේක.
“අප්‍රමාදයට ගරු කරණ මහණතෙම ඉදින් ශාස්තෲන් වහන්සේ කෙරෙහි ගරු කරන්නේද, ධර්මයට ගරු කරයිද, සංඝයා කෙරෙහි තියුණු ගෞරව ඇත්තේද. පිළිසඳරෙහි ගෞරව ඇත්තේද, පිරිහීමට නුසුදුසුය. නිර්‍වාණය සමීපයෙහිම වේ.”
“මහණෙනි, රාත්‍රියෙහි එක්තරා දේවතාවෙක් රාත්‍රිය ඉක්මවා ගිය කල්හි යහපත් වර්‍ණ ඇතිව, මුළු ජේතවනාරාමය ආලෝකකොට මම යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ මා වැඳ. එකත්පසෙක හුන්නේය. මහණෙනි, එකත්පසෙක සිටි ඒ දේවතාවා මට මෙසේ කීවේය.
“ස්වාමීනි, මේ කරුණු සයක් භික්‍ෂුහුගේ නොපිරිහීම පිණිස පවතිත්.
“කිනම් සයක්ද යත් ? ශාස්තෲන් වහන්සේ කෙරෙහි ගෞරව ඇති බව, නවලොකොත්තර ධර්මයෙහි ගෞරව ඇති බව, සංඝයා කෙරෙහි ගෞරව ඇති බව, ශික්‍ෂාපදයන් කෙරෙහි ගෞරව ඇති බව, කීකරු බව, කල්‍යාණි මිත්‍රයන් ඇති බව යන සයයි. මහණෙනි, මේ දේවතාවා මෙය කියා මා වැඳ, ප්‍රදක්‍ෂිණාකොට එහිම අතුරුදහන් වූවාය.
“ශාස්තෘන් වහන්සේ කෙරෙහි ගෞරවයද, ධර්මයෙහි ගෞරවයද, සංඝයා කෙරෙහි තියුණු ගෞරවයද ඇත්තේද, ලජ්ජා, භය දෙකින් යුක්ත, ගුරු ආශ්‍රය ඇති, ගෞරව සහිතවූ ඒ භික්‍ෂු තෙම පිරිහීමට අයෝග්‍ය වේ. නිර්‍වාණයාගේ සමීපයෙහිම වේ.”
|
| 4. මහාමොග්ගල්ලානසුත්තං | 4. තිස්සබ්‍රහ්ම සූත්‍රය |
|
34
එකං
අථ ඛො ආයස්මා මහාමොග්ගල්ලානො - සෙය්‍යථාපි නාම බලවා පුරිසො සමිඤ්ජිතං
(සම්මිඤ්ජිතං (සී. ස්‍යා. කං. පී.)) වා බාහං පසාරෙය්‍ය පසාරිතං වා බාහං සමිඤ්ජෙය්‍ය, එවමෙවං - ජෙතවනෙ අන්තරහිතො තස්මිං බ්‍රහ්මලොකෙ පාතුරහොසි. අද්දසා ඛො තිස්සො බ්‍රහ්මා ආයස්මන්තං මහාමොග්ගල්ලානං දූරතොව ආගච්ඡන්තං. දිස්වාන ආයස්මන්තං මහාමොග්ගල්ලානං එතදවොච - ‘‘එහි ඛො, මාරිස මොග්ගල්ලාන; ස්වාගතං
(සාගතං (සී.)), මාරිස මොග්ගල්ලාන; චිරස්සං ඛො, මාරිස මොග්ගල්ලාන; ඉමං පරියායමකාසි, යදිදං ඉධාගමනාය. නිසීද, මාරිස මොග්ගල්ලාන, ඉදමාසනං පඤ්ඤත්ත’’න්ති. නිසීදි ඛො ආයස්මා මහාමොග්ගල්ලානො පඤ්ඤත්තෙ ආසනෙ. තිස්සොපි ඛො බ්‍රහ්මා ආයස්මන්තං මහාමොග්ගල්ලානං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නං ඛො තිස්සං බ්‍රහ්මානං ආයස්මා මහාමොග්ගල්ලානො එතදවොච -
‘‘කතමෙසානං ඛො, තිස්ස, දෙවානං එවං ඤාණං හොති - ‘සොතාපන්නා නාම අවිනිපාතධම්මා නියතා සම්බොධිපරායණා’’’ති? ‘‘චාතුමහාරාජිකානං ඛො, මාරිස මොග්ගල්ලාන, දෙවානං එවං ඤාණං හොති - ‘සොතාපන්නා නාම අවිනිපාතධම්මා නියතා සම්බොධිපරායණා’’’ති.
‘‘සබ්බෙසඤ්ඤෙව නු ඛො, තිස්ස, චාතුමහාරාජිකානං දෙවානං එවං ඤාණං හොති - ‘සොතාපන්නා නාම අවිනිපාතධම්මා නියතා සම්බොධිපරායණා’’’ති? ‘‘න ඛො, මාරිස මොග්ගල්ලාන, සබ්බෙසං චාතුමහාරාජිකානං දෙවානං එවං ඤාණං හොති - ‘සොතාපන්නා නාම අවිනිපාතධම්මා නියතා සම්බොධිපරායණා’ති. යෙ
‘‘චාතුමහාරාජිකානඤ්ඤෙව නු ඛො, තිස්ස, දෙවානං එවං ඤාණං හොති - ‘සොතාපන්නා නාම අවිනිපාතධම්මා නියතා සම්බොධිපරායණා’ති උදාහු තාවතිංසානම්පි දෙවානං...පෙ.... යාමානම්පි දෙවානං... තුසිතානම්පි දෙවානං... නිම්මානරතීනම්පි දෙවානං... පරනිම්මිතවසවත්තීනම්පි දෙවානං එවං ඤාණං හොති - ‘සොතාපන්නා නාම අවිනිපාතධම්මා නියතා සම්බොධිපරායණා’’’ති? ‘‘පරනිම්මිතවසවත්තීනම්පි ඛො, මාරිස මොග්ගල්ලාන, දෙවානං එවං ඤාණං හොති - ‘සොතාපන්නා නාම අවිනිපාතධම්මා නියතා සම්බොධිපරායණා’’’ති.
‘‘සබ්බෙසඤ්ඤෙව නු ඛො, තිස්ස, පරනිම්මිතවසවත්තීනං දෙවානං එවං ඤාණං හොති - ‘සොතාපන්නා නාම අවිනිපාතධම්මා නියතා සම්බොධිපරායණා’’’ති? ‘‘න ඛො, මාරිස මොග්ගල්ලාන, සබ්බෙසං පරනිම්මිතවසවත්තීනං දෙවානං එවං ඤාණං හොති - ‘සොතාපන්නා නාම අවිනිපාතධම්මා නියතා
අථ ඛො ආයස්මා මහාමොග්ගල්ලානො තිස්සස්ස බ්‍රහ්මුනො භාසිතං අභිනන්දිත්වා අනුමොදිත්වා
|
34
“එක් කාලයෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත්නුවර සමීපයෙහි අනේපිඬු මහ සිටුහු විසින් කරවා පූජා කරණ ලද ජේතවනාරාමයෙහි වාසය කරණ සේක. ඉක්බිති විවේකයට ගිය හුදකලාව වෙසෙන ආයුෂ්මත් මහ මුගලන් තෙරුන්ගේ සිතට මෙසේ සිතිවිල්ලක් පහළවිය.
“කිනම් දෙවි කෙනෙකුන්ට, ‘අපායට නොවැටෙන ස්වභාවය ඇති, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුය’ යි මෙබඳු ඤාණයක් වේද” කියායි. ඒ කාලයෙහි තිස්ස නම් බ්‍රහ්මතෙම කළුරියකොට අලුතවූයේ, එක්තරා බ්‍රහ්ම ලෝකයක උපන්නේ විය. එහිදීද, ඔහු මහත් ඎද්‍ධි ඇති, මහත් ආනුභාව ඇති, තිස්ස බ්‍රහ්මයායයි මෙසේ දනිත්. ඉක්බිති ආයුෂ්මත් මහ මුගලන් ස්ථවිර තෙමේ, යම්සේ බලවත් පුරුෂයෙක් හකුළුවන ලද අත දික් කරන්නේද, දික් කරණ ලද අත හකුළුවන්නේද, එසේ ජේතවනයෙහි අතුරුදහන්වූයේ, ඒ බ්‍රහ්මලෝකයෙහි පහළවිය. තිස්ස බ්‍රහ්ම තෙමේ, දුර සිටම එන ආයුෂ්මත් මහ මුගලන් තෙරුන් දැක්කේය. දැක ආයුෂ්මත් මහ මුගලන් තෙරුන්ට, ‘නිදුකාණනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, වඩින්න, නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යහපත් පැමිණීමක් වේවා. නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, බොහෝ කලකින් ඉර්ධියෙන් ඒම සංඛ්‍යාත මේ ක්‍රමය කෙළේය. නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, මේ අස්නක් පැණවීමිය’ යි කීයේය.
ආයුෂ්මත් මහ මුගලන් ස්ථවිර තෙමේ පැනවූ අස්නෙහි හිඳගත්තේය. තිස්ස බ්‍රහ්ම තෙමේද ආයුෂ්මත් මහ මුගලන් තෙරෙුන්ට වැඳ එකත්පසෙක සිටි තිස්ස බ්‍රහ්මයාට ආයුෂ්මත් මහ මුගලන් ස්ථවිර තෙම. “තිස්සය, කවර දෙවි කෙනෙකුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයක් වේද?
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, චාතුර්මහාරාජික දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයක් වේද?
“තිස්සය, ඒ සියලු චාතුර්මහාරාජික දෙවියන්ටම අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයෙක් විය.
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, සියලු චාතුර්මහාරාජික දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙසේ නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ චාතුර්මහාරාජික දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ චාතුර්මහාරාජික දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් ඇතිවේ.
“තිස්සය, චාතුර්මහාරාජික දෙවියන්ට පමණක් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද නොහොත් තව්තිසා වැසි දෙවියන්ටත් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, තව්තිසා දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයක් වේද?
“තිස්සය, ඒ සියලු තාවතිංස දෙවියන්ටම අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයෙක් විය.
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, සියලු තාවතිංස දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙසේ නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ තාවතිංස දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ තාවතිංස දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් ඇතිවේ.
“තිස්සය, තාවතිංස දෙවියන්ට පමණක් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද නොහොත් යාම වැසි දෙවියන්ටත් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යාම දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයක් වේද?
“තිස්සය, ඒ සියලු යාම දෙවියන්ටම අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයෙක් විය.
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, සියලු යාම දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙසේ නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ යාම දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ යාම දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් ඇතිවේ.
“තිස්සය, යාම දෙවියන්ට පමණක් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද නොහොත් තුසිත වැසි දෙවියන්ටත් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, තුසිත දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයක් වේද?
“තිස්සය, ඒ සියලු තුසිත දෙවියන්ටම අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයෙක් විය.
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, සියලු තුසිත දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙසේ නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ තුසිත දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ තුසිත දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් ඇතිවේ.
“තිස්සය, තුසිත දෙවියන්ට පමණක් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද නොහොත් නිර්මානරතී වැසි දෙවියන්ටත් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, නිර්මානරතී දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයක් වේද?
“තිස්සය, ඒ සියලු නිර්මානරතී දෙවියන්ටම අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයෙක් විය.
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, සියලු නිර්මානරතී දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙසේ නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ නිර්මානරතී දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ නිර්මානරතී දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් ඇතිවේ.
“තිස්සය, නිර්මානරතී දෙවියන්ට පමණක් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද නොහොත් පරනිර්මිත වසවර්ති වැසි දෙවියන්ටත් අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි, මෙබඳු නුවණක් වේද
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, පරනිර්මිත වසවර්ති දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයක් වේද?
“තිස්සය, ඒ සියලු පරනිර්මිත වසවර්ති දෙවියන්ටම අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙබඳු ඤාණයෙක් විය.
“නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, සියලු පරනිර්මිත වසවර්ති දෙවියන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන්වූවෙමුයයි, මෙසේ නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ පරනිර්මිත වසවර්ති දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් නොවේ. ‘නිදුකාණෙනි, මුගලන් ස්ථවිරයෙනි, යම් ඒ පරනිර්මිත වසවර්ති දෙවි කෙනෙක් බුදුන් කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ධර්මයෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, සංඝයා කෙරෙහි නොසෙල්වෙන ශ්‍රද්‍ධාවෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ආර්‍ය්‍යයන්ට සුදුසු ශීලයෙන් යුක්ත නොවූවාහුද, ඔවුන්ට අපායට නොවැටෙන, සුගති නියතවූ, නිර්‍වාණය පිහිටකොට ඇති, සෝවාන් වෙමුයයි මෙබඳු නුවණක් ඇතිවේ.
ඉක්බිති ආයුෂ්මත් මහ මුගලන් ස්ථවිරයන් වහන්සේ තිස්ස බ්‍රාහ්මණයාගේ වචනයට සතුටුව පිළිගෙන යම්සේ බලවත් පුරුෂයෙක් හැකුලූ අත දික් කරන්නේද, දික්කල අත හකුළුවන්නේද, එසේම බ්‍රහ්ම ලෝකයෙහි අතුරුදහන්වූයේ, ජේතවනයෙහි පෙනී සිටි සේක.”
|
| 5. විජ්ජාභාගියසුත්තං | 5. විජ්ජාභාගිය ධම්ම සූත්‍රය |
|
35
‘‘ඡයිමෙ
|
35
“මහණෙනි, විද්‍යාව භජනය කරණ මේ කරුණු සයකි.
“කිනම් සයක්ද යත් ? අනිත්‍ය හැඟීමය, අනිත්‍යයෙහි දුකය යන හැඟීමය. දුකෙහි අනාත්මය යන හැඟීමය. දුරු කරණ හැඟීමය. නොඇලෙන හැඟීමය. නිවණ යන හැඟීමය. මහණෙනි, විද්‍යාව භජනය කරණ මේ කරුණු සයකි.
|
| 6. විවාදමූලසුත්තං | 6. විවාද මූලක ධම්ම සූත්‍රය |
|
36
(දී. නි. 3.325; ම. නි. 3.44; චූළව. 216) ‘‘ඡයිමානි, භික්ඛවෙ, විවාදමූලානි. කතමානි ඡ? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු කොධනො හොති උපනාහී. යො සො, භික්ඛවෙ, භික්ඛු කොධනො හොති උපනාහී සො සත්ථරිපි අගාරවො විහරති අප්පතිස්සො, ධම්මෙපි අගාරවො
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු මක්ඛී හොති පළාසී...පෙ.... ඉස්සුකී හොති මච්ඡරී... සඨො හොති මායාවී... පාපිච්ඡො හොති මිච්ඡාදිට්ඨි... සන්දිට්ඨිපරාමාසී හොති ආධානග්ගාහී
|
36
“මහණෙනි, මේ විවාදයට මුල් සයක් වෙත්.
“කිනම් සයක්ද යත් ? මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණතෙම ක්‍රොධ කරන්නේ වේද, බද්‍ධ වෛර ඇත්තේ වේද, මහණෙනි, යම් ඒ භික්‍ෂු නමක් ක්‍රොධ කරන්නේ වේද, බද්‍ධ වෛර ඇත්තේ වේද, හෙතෙම ශාස්තෲන් වහන්සේ කෙරෙහිද ගරු නැතිව, යටහත් නැතිව වාසය කරයි. ධර්මයෙහිද ගරු නැතිව, යටහත් නැතිව වාසය කරයි. සංඝයා කෙරෙහිද ගරු නැතිව, යටහත් නැතිව වාසය කරයි. ශික්‍ෂාපද සම්පූර්‍ණකොට නොරකින්නෙක් වේ.
“මහණෙනි, යම් ඒ භික්‍ෂු නමක් ක්‍රොධ කරන්නේ වේද, බද්‍ධ වෛර ඇත්තේ වේද, හෙතෙම)සස’ ශාස්තෲන් වහන්සේ කෙරෙහිද ගරු නැතිව, යටහත් නැතිව වාසය කරයි. ධර්මයෙහිද ගරු නැතිව, යටහත් නැතිව වාසය කරයි. සංඝයා කෙරෙහිද ගරු නැතිව, යටහත් නැතිව වාසය කරයිද හෙතෙම යම් විවාදයක් බොහෝ දෙනාට අහිත පිණිස, බොහෝ දෙනාට නොසැප පිණිස, බොහෝ දෙනාට අනර්ත්‍ථය පිණිස, අහිත පිණිස, දෙවි මිනිසුන්ට දුක් පිණිස සංඝයා අතරෙහි විවාද උපදවයි.
“මහණෙනි, තොප විසින් මෙබඳු විවාදයකට මුල් කරුණු ඇතුලත හෝ පිටත දක්නහුද, මහණෙනි, එහිදී තොප විසින් ඒ පවිටු විවාදයට මුල් කරුණු නැතිකිරීම පිණිස වෑයම් කරව්. මහණෙනි, ඉදින් තොප විසින් මෙබඳු විවාදයන්ට මුල්වූ කරුණු ඇතුළත හෝ පිටත හෝ නොදක්නහු නම්, මහණෙනි, තොප විසින් එහිදී ඒ ලාමක විවාදයට මුල මතු නොවීම පිණිස පිළිපදිව්. මෙසේ මේ ලාමක විවාදයට මුල ප්‍රහීණවීම වේ. මෙසේ මේ ලාමක විවාදයට මුල මතු නොවීම පිණිස වේ.
“නැවතද මහණතෙම ගුණමකු වේද, යුග ග්‍රාහයෙන් යුක්තද, ශාස්තෲන් වහන්සේ කෙරෙහිද ගරු නැතිව, යටහත් නැතිව වාසය කරයි. ධර්මයෙහිද ගරු නැතිව, යටහත් නැතිව වාසය කරයි. සංඝයා කෙරෙහිද ගරු නැතිව, යටහත් නැතිව වාසය කරයි.
“නැවතද මහණතෙම ඊර්‍ෂ්‍යාකරයිද, මසුරුවේද, කෛරාටිකවේද, මායාවෙන් යුක්තද, පවිටු අදහස් ඇත්තේද, අයහපත් දෘෂ්ටි ඇත්තේද, තම අදහසම අල්වා ගත්තේ වේද, දුරු නොකරන්නේද, බැහැරලීමට නොකැමැති වේද, හෙතෙම ශික්‍ෂාපද සම්පූර්‍ණකොට නොරකින්නෙක් වේ.
|
| 7. ඡළඞ්ගදානසුත්තං | 7. නන්‍දමාතු දක්ඛිණ සූත්‍රය |
|
37
එකං
‘‘කථඤ්ච, භික්ඛවෙ, ඡළඞ්ගසමන්නාගතා දක්ඛිණා හොති? ඉධ, භික්ඛවෙ
‘‘කතමානි
‘‘එවං
‘‘සෙය්‍යථාපි, භික්ඛවෙ, මහාසමුද්දෙ න සුකරං උදකස්ස පමාණං
(පෙ. ව. 305 පෙතවත්ථුම්හිපි) ‘‘පුබ්බෙව දානා සුමනො, දදං චිත්තං පසාදයෙ;
දත්වා අත්තමනො හොති, එසා යඤ්ඤස්ස
(පුඤ්ඤස්ස (ක.)) සම්පදා.
‘‘වීතරාගා
(වීතරාගො (ස්‍යා. කං. ක.) එවං අනන්තරපදත්තයෙපි) වීතදොසා, වීතමොහා අනාසවා;
ඛෙත්තං යඤ්ඤස්ස සම්පන්නං, සඤ්ඤතා බ්‍රහ්මචාරයො
(බ්‍රහ්මචාරිනො (ස්‍යා. කං.)).
‘‘සයං ආචමයිත්වාන, දත්වා සකෙහි පාණිභි;
අත්තනො පරතො චෙසො, යඤ්ඤො හොති මහප්ඵලො.
(අ. නි. 4.40) ‘‘එවං
අබ්‍යාපජ්ජං සුඛං ලොකං, පණ්ඩිතො උපපජ්ජතී’’ති. සත්තමං;
|
37
එක් කාලයෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත්නුවර සමීපයෙහි අනේපිඬු මහ සිටුහු විසින් කරවා පූජාකළ ජේතවනාරාමයෙහි වාසය කරණ සේක. එකල්හි වනාහි වෙළුකණඨකී නන්‍ද මාතා උපාසිකාව සැරියුත් මුගලන් ප්‍රධාන භික්‍ෂු සංඝයා කෙරෙහි අඞ්ග සයකින් යුත් දනක් දෙයි. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මිනිස් ඇස ඉක්මවා සිටි පිරිසිදුවූ දිවැසින් වෙළුකණඨකී නන්‍ද මාතාව සැරියුත් මුගලන් දෙනම ප්‍රධාන භික්‍ෂු සංඝයාට අඞ්ග සයකින් යුත් දනක් දෙන්නීය දුටු සේක. දැක භික්‍ෂූන් ආමන්ත්‍රණය කළ සේක.
“මහණෙනි, මේ වෙළුකණඨකී නන්‍ද මාතාවවූ උපාසිකා තොමෝ සැරියුත් මුගලන් දෙනම ප්‍රධාන භික්‍ෂු සංඝයා කෙරෙහි අඞ්ග සයකින් යුත් දනක් දෙයි. මහණෙනි, දානය කෙසේ නම් අඞ්ග සයකින් යුක්ත වේද ? මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි දායකයාට අඞ්ග තුනක් වෙත්. ප්‍රතිග්‍රාහකයන්ට අඞ්ග තුනක් වෙත්. දායකයාගේ අඞ්ග තුන කවරේද ?
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි දායක තෙම දන් දීමට පූර්‍වයෙන් සතුටු සිත් ඇත්තේ වේද, දෙමින් සිත පහදවයිද, දී සතුටු සිත් ඇත්තේ වේද, මේ දායකයාගේ අඞ්ග තුනයි. ප්‍රතිග්‍රාහකයන්ගේ අඞ්ග තුන කවරේද ? මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි ප්‍රතිග්‍රාහකතෙම පහකළ රාග ඇත්තේ හෝ වෙත්ද, රාගය පහකිරීම පිණිස පටන් ගත්තාහු හෝ වෙත්ද, පහකළ ද්වේෂ ඇත්තෝ හෝ වෙත්ද, ද්වේෂය පහකිරීම පිණිස පටන් ගත්තාහු හෝ වෙත්ද, පහකළ මුළාව ඇත්තාහු වෙත්ද, මුළාව පහකිරීම පිණිස පිළිපන්නාහු වෙත්ද, මේ ප්‍රතිග්‍රාහකයන්ගේ අඞ්ග තුන වෙත්. මේ දායකයාගේ අඞ්ග තුනද, ප්‍රතිග්‍රාහකයන්ගේ අඞ්ග තුනද වෙත්. මහණෙනි, මෙසේ වනාහි දානය අඞ්ග සයකින් යුක්ත වේ.
“මහණෙනි, මෙසේ අඞ්ග හයකින් යුත් දානයාගේ මෙලොව සැප ගෙන දෙන, මතු සැප පිණිස පවතින, සැප විපාක ඇති, ස්වර්‍ගය පිණිස පවතින, මෙපමණ පින් රැස්වීමක්, මෙපමණ කුසල් රැස්වීමක්, යහපත් බවට, කාන්ත බවට, මන මැඩීමට හිත පිණිස, සැප පිණිස පවතිත්යයි පිනේ ප්‍රමාණයක් කිරීමට පහසු නොවේ. තවද, ගණන්කළ නොහැකි, ප්‍රමාණකළ නොහැකි මහත් පින් රාශියකැයි ගණනට යයි.
“මහණෙනි, යම්සේ මහා සමුද්‍රයෙහි මෙපමණ දිය ලාස් ගණනකැයි කියාද, මෙපමණ දිය ලාස් සියයකැයිද, මෙපමණ දිය ලාස් දහසකැයිද, මෙපමණ දිය ලාස් ලක්‍ෂයකැයිද, දියෙහි ප්‍රමාණයක් කිරීමට නොහැකි වේ. තවද, ගණන් කළ නොහැකි, ප්‍රමාණ කළ නොහැකි මහ දිය රාශියකැයි ගණනට යයි. මහණෙනි, එසේම මෙසේ අඞ්ග සයකින් යුත් දානයාගේ මෙලොව සැප ගෙන දෙන, මතු සැප පිණිස පවතින සැප විපාක ඇති, ස්වර්‍ගය පිණිස පවතින මෙපමණ පින් රැස්වීමක්, මෙපමණ කුසල් රැස්වීමක්, යහපත් බවට, කාන්ත බවට, මන වැඩීමට හිත පිණිස, සැප පිණිස පවතිත්යයි පිනේ ප්‍රමාණයක් කිරීමට පහසු නොවේ. තවද, ගණන්කළ නොහැකි, ප්‍රමාණ කළ නොහැකි මහත් පින් රාශියකැයි ගණනට යාය” යි. වදාළ සේක.
“දීමෙන් පූර්‍වයෙහිම සතුටු සිත් ඇත්තේද, දෙන්නේ සිත පහදවන්නේද, දී සතුටු සිත් ඇතිවේද, මෝ තොමෝ යාග සංඛ්‍යාත දානයාගේ පරිපූර්‍ණතා වන්නීය.
“පහවූ රාගය ඇති, පහවූ ද්වේෂය ඇති, පහවූ මෝහය ඇති, ආශ්‍රව රහිතවූ, ශීලයෙන් සංයතවූ බ්‍රහ්මචාරීහු යාග සංඛ්‍යාත දානයට සම්පූර්‍ණවූ ක්‍ෂෙත්‍රය වෙත්.
“පිදියයුතු හෙයින් යාගයයි කියනලද මේ පරිත්‍යාගය තෙම තමා කෙරෙන්ද, අනුන් කෙරෙන්ද, මහත්ඵල වෙයි. තමා විසින්ම අත් පා ධොවනය කොට දී, ස්වහස්තයෙන් මෙසේ ධාරණ ප්‍රඥා ඇති, රත්නත්‍රයෙහි ගුණ අදහන්නාවූ පණ්ඩිත තෙම ලාභ මාත්සර්‍ය්‍යාදියෙන් මිදුන සිතින් පුදා නිදුක්වූ, මහත් සැප සොම්නස් ඇති දිව්‍යලෝකයේ උපදින්නේය.
|
| 8. අත්තකාරීසුත්තං | 8. අත්තකාර පරකාර සූත්‍රය |
|
38
අථ ඛො අඤ්ඤතරො බ්‍රාහ්මණො යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවතා සද්ධිං සම්මොදි. සම්මොදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නො ඛො සො බ්‍රාහ්මණො භගවන්තං
‘‘තං කිං මඤ්ඤසි, බ්‍රාහ්මණ, අත්ථි ආරබ්භධාතූ’’ති? ‘‘එවං, භො’’. ‘‘ආරබ්භධාතුයා සති ආරබ්භවන්තො සත්තා පඤ්ඤායන්තී’’ති? ‘‘එවං, භො’’. ‘‘යං ඛො, බ්‍රාහ්මණ, ආරබ්භධාතුයා සති ආරබ්භවන්තො සත්තා පඤ්ඤායන්ති, අයං සත්තානං අත්තකාරො අයං පරකාරො’’.
‘‘තං කිං මඤ්ඤසි, බ්‍රාහ්මණ, අත්ථි නික්කමධාතු...පෙ.... අත්ථි පරක්කමධාතු... අත්ථි ථාමධාතු... අත්ථි ඨිතිධාතු... අත්ථි උපක්කමධාතූ’’ති? ‘‘එවං, භො’’. ‘‘උපක්කමධාතුයා සති උපක්කමවන්තො සත්තා පඤ්ඤායන්තී’’ති? ‘‘එවං, භො’’. ‘‘යං ඛො, බ්‍රාහ්මණ, උපක්කමධාතුයා සති උපක්කමවන්තො සත්තා පඤ්ඤායන්ති, අයං සත්තානං
‘‘මාහං, බ්‍රාහ්මණ
(තං කිං මඤ්ඤසි බ්‍රාහ්මණ මාහං (ක.)), එවංවාදිං එවංදිට්ඨිං අද්දසං වා අස්සොසිං වා. කථඤ්හි නාම සයං අභික්කමන්තො සයං පටික්කමන්තො එවං වක්ඛති - ‘නත්ථි අත්තකාරො නත්ථි පරකාරො’’’ති.
‘‘අභික්කන්තං, භො ගොතම...පෙ.... අජ්ජතග්ගෙ පාණුපෙතං සරණං ගත’’න්ති! අට්ඨමං.
|
38
ඉක්බිති නාම ගොත්‍ර වශයෙන් අප්‍රසිද්‍ධ බ්‍රාහ්මණයෙක් භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සමග (කථාවෙන්) සතුටුවූයේය. සතුටු විය යුතුවූ, සිහි කටයුතුවූ කථාව කොට නිමවා එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි ඒ බ්‍රාහ්මණතෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට, “භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, මම වනාහි තමාගේ වැඩ කරන්නෙක් නැත. අනුන්ගේ වැඩ කරන්නෙක් නැතැයි. මෙසේ කියන්නෙක්මි. මෙබඳු දෘෂ්ටි ඇත්තෙක්මි” යි කීයේය.
“මෙසේ කියන්නාවූ, මෙබඳු දෘෂ්ටි ඇත්තාවූ බමුණකු නොදුටුයෙමි. නොඇසුයෙමි. තෙමේ ඉදිරියට යද්දී, තෙමේ ආපසු එද්දී, තමාගේ වැඩ කරන්නෙක් නැත, අනුන්ගේ වැඩ කරන්නෙක් නැතැයි කෙසේ නම් මෙසේ කියයිද, බමුණ, ඒ කුමකැයි හඟින්නෙහිද ? ප්‍රථමාරම්භ වීර්‍ය්‍යයක් ඇත්තේද ?” “පින්වතුන් වහන්ස, එසේය.”
“පටන්ගත් වීර්‍ය්‍ය ඇති පුද්ගලයන් දකින්ට ලැබෙත්දැ” යි ඇසීය. “පින්වත, එසේය”
“බමුණ, යම් හෙයකින් පටන්ගත් වීර්‍ය්‍ය ඇති කල්හි වෑයම ඇති පුරුෂයන් පෙනෙත්ද, ඒ තෙමේ සත්ත්‍වයන් අතර තමාගේ වැඩ කරන්නෙකි. අනුන්ගේ වැඩ කරන්නෙකි.
“බමුණ, ඒ කුමකැයි හඟින්නෙහිද ? පටන්ගත් වීර්‍ය්‍යයට වඩා යම් වීර්‍ය්‍යයෙන්ම නික්ම වෙන ස්වභාවයක් ඇද්ද ? එසේය, පින්වත.”
“නික්මෙන ස්වභාවයක් ඇති කල්හි නික්මෙන සත්ත්‍වයෝ පෙනෙත්ද ?” “එසේය, ස්වාමීනි.” “බමුණ යම් හෙයකින් නික්මෙන ස්වභාවයක් ඇති කල්හි නික්මෙන සත්ත්‍වයෝ පෙනෙද්ද, මේ තෙමේ සත්ත්‍වයන් අතර තමාගේ වැඩ කරන්නෙකි. අනුන්ගේ වැඩ කරන්නෙකි.
“බමුණ, ඒ කුමකැයි හඟින්නෙහිද ? සොයන වීර්‍ය්‍යයට වඩා යම් වීර්‍ය්‍යයෙන්ම නික්මෙන ස්වභාවයක් ඇද්ද එසේය, පින්වත.”
“බමුණ, ඒ කුමකැයි හඟින්නෙහිද ? බලවත් වීර්‍ය්‍යයට වඩා යම් වීර්‍ය්‍යයෙන්ම නික්මෙන ස්වභාවයක් ඇද්ද එසේය, පින්වත.”
“බමුණ, ඒ කුමකැයි හඟින්නෙහිද ? ස්ථිර වීර්‍ය්‍යයෙන් නික්මෙන ස්වභාවයක් ඇද්ද එසේය, පින්වත.”
“බමුණ, ඒ කුමකැයි හඟින්නෙහිද ? උපක්‍රම ස්වභාවයට වඩා යම් ඒ වීර්‍ය්‍යයෙන්ම නික්මෙන ස්වභාවයක් ඇද්ද එසේය, පින්වත.”
“මම මෙසේ කියන්නාවූ මෙබඳු දෘෂ්ටියක් ඇත්තාවූ බමුණකු නොදුටුවෙමි. නොඇසුවෙමි. කෙසේ නම් තෙමේ ඉදිරියට යන්නේද, ආපසු එන්නේද, කෙසේ බොහෝ වැඩ කරන්නෙක්ද නැත්තේයයි කෙසේ කියන්නේද ?
“භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, ඉතා යහපති. භවත් ගෞතමයන් වහන්ස, යම් සේ යටිකුරු කරණ ලද්දක් උඩුකුරු කරන්නේද, වැසුණු දෙයක් විවෘත කරන්නේද, මංමුලා වූවෙකුට මාර්ගය කියන්නේද, ඇස් ඇත්තෝ රූප දකිත්වායි අඳුරෙහි තෙල් පහනක් දරන්නේද, එසේම භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ විසින් අනේක ප්‍රකාරයෙන් ධර්මය ප්‍රකාශ කරණ ලදී. ඒ මම භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ සරණ යමි. ධර්මයද, භික්‍ෂු සංඝයාද සරණ යමි. අද සිට දිවි හිම් කොට සරණ ගිය උපාසකයකු කොට භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ මා දරාවා.”
|
| 9. නිදානසුත්තං | 9. කම්මනිදාන සූත්‍රය |
|
39
‘‘තීණිමානි
‘‘තීණිමානි, භික්ඛවෙ, නිදානානි කම්මානං සමුදයාය. කතමානි තීණි? අලොභො නිදානං කම්මානං සමුදයාය, අදොසො නිදානං කම්මානං සමුදයාය, අමොහො නිදානං කම්මානං සමුදයාය. න, භික්ඛවෙ, අලොභා ලොභො සමුදෙති; අථ ඛො, භික්ඛවෙ, අලොභා අලොභොව සමුදෙති. න, භික්ඛවෙ, අදොසා දොසො සමුදෙති; අථ ඛො, භික්ඛවෙ, අදොසා අදොසොව සමුදෙති. න, භික්ඛවෙ, අමොහා මොහො සමුදෙති; අථ ඛො, භික්ඛවෙ, අමොහා අමොහොව සමුදෙති. න, භික්ඛවෙ, අලොභජෙන කම්මෙන අදොසජෙන කම්මෙන අමොහජෙන කම්මෙන නිරයො පඤ්ඤායති තිරච්ඡානයොනි පඤ්ඤායති පෙත්තිවිසයො පඤ්ඤායති, යා වා පනඤ්ඤාපි කාචි දුග්ගතියො. අථ ඛො, භික්ඛවෙ, අලොභජෙන කම්මෙන අදොසජෙන කම්මෙන අමොහජෙන කම්මෙන දෙවා පඤ්ඤායන්ති, මනුස්සා පඤ්ඤායන්ති, යා වා පනඤ්ඤාපි කාචි සුගතියො. ඉමානි ඛො, භික්ඛවෙ, තීණි නිදානානි කම්මානං සමුදයායා’’ති. නවමං.
|
39
“මහණෙනි, කර්ම රැස්වීම පිණිස මේ හේතු තුනක් වෙත්.
“කිනම් තුනක්ද යත් ? කර්ම රැස්වීම පිණිස ලෝභය හේතුවක් වෙයි. කර්ම රැස්වීම පිණිස ද්වේෂය නිදානයක් වෙයි. කර්ම රැස්වීම පිණිස මෝහය නිදානයක් වෙයි. මහණෙනි, ලෝභයෙන් අලෝභය පහළ නොවේ. මහණෙනි, තවද ලෝභයෙන් ලෝභයම පහළ වෙයි. මහණෙනි, ද්වේෂයෙන් අෙවෂය පහළ නොවේ. මහණෙනි, තවද ද්වේෂයෙන් ද්වේෂයම පහළ වෙයි. මහණෙනි, මෝහයෙන් අමෝහය පහළ නොවේ. මහණෙනි, නැවතද මෝහයෙන් මෝහයම පහළ වේ.
“මහණෙනි, ලෝභයෙන් කළ කර්ර්‍මයෙන්, ද්වේෂයෙන් කළ කර්මයෙන්, මෝහයෙන් කළ කර්මයෙන් දෙවියෝ නූපදිත්. මනුෂ්‍යයෝ නූපදිත්. අන් යම්කිසි කාම ස්වර්‍ගවලද නූපදිත්. මහණෙනි, තවද ලෝභයෙන් කල කර්මයෙන්, ද්වේෂයෙන් කළ කර්මයෙන්, මෝහයෙන් කළ කර්මයෙන් නරකයෙහි උපදී. ප්‍රේත ලෝකයෙහි උපදී. යම් අන් කිසි දුගතිවල උපදී. මහණෙනි, කර්ම රැස්වීමට මේ නිදාන තුනයි.
“මහණෙනි, කර්ම රැස්වීම පිණිස මේ හේතු තුනක් වෙත්.
“කිනම් හේතු තුනක්ද යත් ? කර්ම රැස්වීම පිණිස අලෝභය හේතුවක් වෙයි. කර්මය රැස්වීම පිණිස අෙවෂය නිදානයක් වෙයි. කර්මය රැස්වීම පිණිස අමෝහය නිදානයක් වෙයි. මහණෙනි, අලෝභයෙන් ලෝභය පහළ නොවේ. මහණෙනි, අලෝභයෙන් අලෝභයම පහළ වෙයි. මහණෙනි, අෙවෂයෙන් අෙවෂයම පහළ නොවෙයි. මහණෙනි, අෙවෂයෙන් අෙවෂයම පහළ වෙයි. මහණෙනි, අමෝහයෙන් මෝහය පහළ නොවෙයි. මහණෙනි, අමෝහයෙන් අමෝහයම පහළ වෙයි.
“මහණෙනි, තවද අලෝභයෙන් උපන් කර්මයෙන්, අවෂයෙන් උපන් කර්මයෙන්, අමෝහයෙන් උපන් කර්මයෙන් දෙවියෝ උපදිත්. මනුෂ්‍යයෝ උපදිත්. අන් කිසියම් සුගතීන්හි උපදියි. මහණෙනි, කර්ම රැස්වීමට මේ නිදාන තුනයි.”
|
| 10. කිමිලසුත්තං | 10. කිම්බිල පඤ්හ සූත්‍රය |
|
40
එවං මෙ සුතං - එකං සමයං භගවා කිමිලායං විහරති නිචුලවනෙ. අථ ඛො ආයස්මා කිමිලො යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි
‘‘කො
|
40
“මා විසින් මෙසේ අසන ලදී. එක් කාලයෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ කිම්බිලා නුවර මිදෙල්ල වනයෙහි වාසය කරණ සේක. ඉක්බිති ආයුෂ්මත් කිම්බිල ස්ථවිර තෙමේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේයම් තැනෙක්හිද. එහි පැමිණියේය. පැමිණ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි ආයුෂ්මත් කිම්බිල ස්ථවිර තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට.
“ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පිරිනිවන් පෑ පසු සද්‍ධර්‍මය බොහෝ කල් නොපවත්නේ වේද, ඊට හේතු කවරේද, ඊට ප්‍රත්‍යය කවරේද ?
“කිම්බිලය, තථාගතයන් වහන්සේ පිරිනිවන් පෑ පසු භික්‍ෂූහු. භික්‍ෂුණීහු, උපාසකවරු, උපාසිකාවෝ ශාස්තාෘන් වහන්සේ කෙරෙහි ගෞරව නැත්තෝව, යටහත් නැත්තෝව වාසය කරත්. ධර්මයෙහි ගෞරව නැත්තෝව, යටහත් නැත්තෝව වාසය කෙරෙත්. සංඝයා කෙරෙහි ගෞරව නැත්තෝව, යටහත් නැත්තෝව වාසය කරත්. ශික්‍ෂා කෙරෙහි ගෞරව නැත්තෝව, යටහත් නැත්තෝව වාසය කරත්. අප්‍රමාදයෙහි ගෞරව නැත්තෝව, යටහත් නැත්තෝව වාසය කරත්. පිළිසඳර කථාවෙහි ගෞරව නැත්තෝව, යටහත් නැත්තෝව වාසය කරත්.
“කිම්බිලය, තථාගතයන් වහන්සේ පිරිනිවන් පෑ පසු යම් කරුණකින් සද්‍ධර්‍මය බොහෝ කල් නොපවතින්නේ වේද, මේ ඊට හේතුය. මේ ඊට ප්‍රත්‍යය.
“කිම්බිලය, තථාගතයන් වහන්සේ පිරිනිවන් පෑ පසු භික්‍ෂූහු. භික්‍ෂුණීහු, උපාසකවරු, උපාසිකාවෝ ශාස්තාෘන් වහන්සේ කෙරෙහි ගෞරව ඇත්තෝව, යටහත් ඇත්තෝව වාසය කරත්. ධර්මයෙහි ගෞරව ඇත්තෝව, යටහත් ඇත්තෝව වාසය කරත්. සංඝයා කෙරෙහි ගෞරව ඇත්තෝව, යටහත් ඇත්තෝව වාසය කරත්. ශික්‍ෂා කෙරෙහි ගෞරව ඇත්තෝව, යටහත් ඇත්තෝව වාසය කරත්. අප්‍රමාදයෙහි ගෞරව ඇත්තෝව, යටහත් ඇත්තෝව වාසය කරත්. පිළිසඳර කථාවෙහි ගෞරව ඇත්තෝව, යටහත් ඇත්තෝව වාසය කරත්.
“කිම්බිලය, තථාගතයන් වහන්සේ පිරිනිවන් පෑ පසු යම් කරුණකින් සද්‍ධර්‍මය බොහෝ කල් පවත්නේ වේද, මේ ඊට හේතුය. මේ ඊට ප්‍රත්‍යය.
|
| 11. දාරුක්ඛන්ධසුත්තං | 11. දාරුක්ඛන්‍ධාධි මුච්චන සූත්‍රය |
|
41
එවං මෙ සුතං - එකං සමයං ආයස්මා සාරිපුත්තො රාජගහෙ විහරති ගිජ්ඣකූටෙ පබ්බතෙ. අථ ඛො ආයස්මා සාරිපුත්තො පුබ්බණ්හසමයං නිවාසෙත්වා පත්තචීවරමාදාය සම්බහුලෙහි භික්ඛූහි සද්ධිං ගිජ්ඣකූටා පබ්බතා ඔරොහන්තො අද්දස අඤ්ඤතරස්මිං පදෙසෙ මහන්තං දාරුක්ඛන්ධං. දිස්වා භික්ඛූ ආමන්තෙසි - ‘‘පස්සථ නො, ආවුසො, තුම්හෙ අමුං මහන්තං දාරුක්ඛන්ධ’’න්ති? ‘‘එවමාවුසො’’ති.
‘‘ආකඞ්ඛමානො, ආවුසො, භික්ඛු ඉද්ධිමා චෙතොවසිප්පත්තො අමුං දාරුක්ඛන්ධං පථවීත්වෙව අධිමුච්චෙය්‍ය. තං කිස්ස
|
41
“මා විසින් මෙසේ අසන ලදී. එක් කාලයෙක්හි ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ රජගහනුවර ගිජුකුළු පව්වෙහි වාසය කරණ සේක. ඉක්බිති ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්‍ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ පෙරවරු හැඳ පොරවා පාත්‍ර සිවුරු ගෙන බොහෝ භික්‍ෂූන් සමග ගිජුකුළු පව්වෙන් බසින්නේ එක්තරා තැනක මහත් දර කඳක් දුටුයේය. දැක භික්‍ෂූන්ට කථා කළහ.
“ඇවැත්නි, මේ මහත් දර කඳ දක්නහුද ?” “ඇවැත්නි, එසේය.”
ඇවැත්නි, ඎර්ධි ඇති සිත වසඟකරගත් මහණ තෙම කැමැත්තේ නම් මේ දර කඳ පොළොවම යයි පෙන්වයි. ඇවැත්නි, ඎර්ධි ඇති සිත වසඟකරගත් මහණ තෙම කැමැත්තේ නම් මේ දර කඳ ජලයමයයි පෙන්වයි. ඇවැත්නි, ඎර්ධි ඇති සිත වසඟකරගත් මහණ තෙම කැමැත්තේ නම් මේ දර කඳ ගින්නම යයි පෙන්වයි. ඇවැත්නි, ඎර්ධි ඇති සිත වසඟකරගත් මහණ තෙම කැමැත්තේ නම් මේ දර කඳ වාතයමයයි පෙන්වයි. ඇවැත්නි, ඎර්ධි ඇති සිත වසඟකරගත් මහණ තෙම කැමැත්තේ නම් මේ දර කඳ යහපත්යයි පෙන්වයි. ඇවැත්නි, ඎර්ධි ඇති සිත වසඟකරගත් මහණ තෙම කැමැත්තේ නම් මේ දර කඳ අයහපත්යයි පෙන්වයි.
“ඊට හේතු කවරේද ? ඇවැත්නි, යමක් ඇසුරුකොට ඎර්ධි ඇති සිත වසඟ කෙරෙත්. භික්‍ෂුතෙම යම් අශුභයක් නිසා මේ දර කඳ අශුභයයි සිතුවේද, මේ දරකඳෙහි ඒ අශුභ ගතිය ඇත. එහෙයිනි.”
|
| 12. නාගිතසුත්තං | 12. (නාගිත) යසසමාගම සූත්‍රය |
|
42
එවං මෙ සුතං - එකං සමයං භගවා කොසලෙසු චාරිකං චරමානො මහතා භික්ඛුසඞ්ඝෙන සද්ධිං යෙන ඉච්ඡානඞ්ගලං නාම කොසලානං බ්‍රාහ්මණගාමො තදවසරි. තත්‍ර සුදං භගවා ඉච්ඡානඞ්ගලෙ විහරති
තෙන
‘‘අධිවාසෙතු
‘‘මාහං, නාගිත, යසෙන සමාගමං, මා ච මයා යසො. යො ඛො, නාගිත, නයිමස්ස නෙක්ඛම්මසුඛස්ස පවිවෙකසුඛස්ස උපසමසුඛස්ස සම්බොධසුඛස්ස
‘‘ඉධාහං, නාගිත, භික්ඛුං පස්සාමි ගාමන්තවිහාරිං සමාහිතං
‘‘ඉධ පනාහං, නාගිත, භික්ඛුං පස්සාමි ආරඤ්ඤිකං අරඤ්ඤෙ අසමාහිතං නිසින්නං. තස්ස මය්හං, නාගිත, එවං හොති - ‘ඉදානි අයමායස්මා අසමාහිතං වා චිත්තං සමාදහිස්සති, සමාහිතං වා චිත්තං අනුරක්ඛිස්සතී’ති. තෙනාහං, නාගිත, තස්ස භික්ඛුනො අත්තමනො හොමි අරඤ්ඤවිහාරෙන.
‘‘ඉධ පනාහං, නාගිත, භික්ඛුං පස්සාමි ආරඤ්ඤිකං අරඤ්ඤෙ සමාහිතං නිසින්නං. තස්ස මය්හං, නාගිත, එවං හොති - ‘ඉදානි අයමායස්මා අවිමුත්තං වා චිත්තං විමොචෙස්සති, විමුත්තං වා
‘‘ඉධ පනාහං, නාගිත, භික්ඛුං පස්සාමි ගාමන්තවිහාරිං ලාභිං චීවරපිණ්ඩපාතසෙනාසනගිලානප්පච්චයභෙසජ්ජපරික්ඛාරානං. සො තං ලාභසක්කාරසිලොකං
‘‘ඉධ
|
42
“මා විසින් මෙසේ අසන ලදී. එක් කාලයෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මහත් භික්‍ෂු සමූහයක් සමග කොසොල් ජනපදයෙහි චාරිකාවෙහි හැසිරෙන්නේ ඉච්ඡානඞ්ගල නම් කොසොල් රටවාසීන්ගේ බමුණුගමක් වේද, එහි වැඩි සේක. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ එහි ඉච්ඡානඞ්ගල වන ලැහැබෙහි වාසය කරණ සේක.
“ඉච්ඡානඞ්ගල වාසී බමුණු ගෘහපතියෝ ශාක්‍යපුත්‍රවූ, ශාක්‍ය තුලයෙන් මහණවූ, ශ්‍රමණ භවත් ගෞතමයන් වහන්සේ ඉච්ඡානඞ්ගලයට වැඩියේ ඉච්ඡානඞ්ගල ගමෙහි ඉච්ඡානඞ්ගල වන ලැහැබෙහි වාසය කෙරෙත්යයි ඇසුවාහුය. ඒ භාග්‍යවත් ගෞතමයන් වහන්සේ ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මේ කාරණයෙන්ද අර්හත්ය, සම්‍යක් සම්බුද්‍ධය, විද්‍යාචරණයන්ගෙන් යුක්තය, සුගතය, ලෝකය දත්තේය. පුරුෂයන් දමනය කරන ශ්‍රේෂ්ඨ උත්තමයාය, දෙවි මිනිසුන්ගේ ශාස්තෲවරයාය, බුද්‍ධය, භාග්‍ය ඇත්තේයයි ඒ භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ යහපත් කීර්ති රාවයක් පැන නැංගේය. උන්වහන්සේ දෙවියන් සහිත, මරුන් සහිත, රහතන්ගේ දැක්ම සුදුසු වන්නේය කියායි.
ඉක්බිති ඉච්ඡානඞ්ගලිකවූ බමුණු ගැහැවියෝ ඒ රාත්‍රිය ඇවෑමෙන් බොහෝ කෑ යුතු, බුදිය යුතු දෑ රැගෙන ඉච්ඡානඞ්ගල වන ලැහැබ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියාහුය. පැමිණ, උස් හඬ, මහ හඬ ඇතිව දොරටුවෙන් පිට පියස්ස යට සිටියාහුය. ඒ කාලයෙහි ආයුෂ්මත් නාගිත ස්ථවිර තෙමේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ උපස්ථායකයා විය. ඉක්බිති භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් නාගිත තෙරුන්ට, “නාගිතය, මසුන් අල්ලන කේවට්ටයින්ගේ වැනි ඒ උස් හඬ, මහ හඬ කුමක්දැ” යි ඇසූ සේක.
“ස්වාමීනි, මේ ඉච්ඡානඞ්ගලයෙහි බ්‍රාහ්මණ ගෘහපතියෝ භාග්‍යවතුන් වහන්සේටද, භික්‍ෂු සංඝයාටද, බොහෝ අනුභව කළ යුතු, බුදිය යුතු දේ රැගෙන දොරටුවෙන් පිට පියස්ස යට සිටියාහුය.”
“නාගිතය, යසස සමග මම එක්වීමක් නැත. මා සමග යසස එක්වන්නේත් නැත. නාගිතය, යම් කෙනෙක් මේ නෛෂ්ක්‍රම්‍ය සැපය, උසස් විවේක සැපය, සන්සුන් සැපය, නිවන් සැපය, පහසුවෙන් නොලබන්නේද, නිදුකින් නොලබන්නේද, මම ඒ යම් නෛෂ්ක්‍රම්‍ය සැපයක්, උසස් විවේක සැපයක්, සන්සුන් සැපයක්, නිවන් සැපයක් පහසුවෙන් ලබන්නේ වෙමි. නිදුකින් ලබන්නේ වෙමි. හෙතෙම ඒ (ලෝකයා විසින් දෙන) අපවිත්‍ර, නිදිබර ලාභ සත්කාර කීර්ති සැපය ඉවසන්නේය” යි වදාළ සේක.
“ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්ස, දැන් යමකින් යමකින්ම කල්ගත කරන්නේද, බමුණු ගෘහපතියෝද, නියම්ගම් දනවු වැස්සෝද ඊට නැමුනාහු වෙත්. ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්ස, දැන් ඉවසාවා. සුගතයන් වහන්සේ ඉවසාවා. ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට දැන් පිළිගැනීමට කල්ය.
‘ස්වාමීනි, යම් සේ ලොකු වැසි බින්දු ඇති වර්ෂාව වසින කල්හි බෑවුම අනුව ජලය යත්ද, ස්වාමීනි, එසේම යමකින් යමකින්ම භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යැපෙයිද. බමුණු ගෘහපතියෝද, නියම්ගම් දනවු වැස්සෝද ඊට නැමුනාහුම වෙත්. ඊට හේතු කවරේද, ස්වාමීනි, භාග්‍යවතුන් වහන්සේගේ ශීලයෙන් ප්‍රකටවීම එසේමය. නාගිතය, යසස සමග මම එක්වීමක් නැත මා සමග යසස එක්වන්නෙත් නැත. නාගිතය, යම් කෙනෙක් මේ නෛෂ්ක්‍රම්‍ය සැපය, උසස් විවේක සැපය, සන්සුන් සැපය, නිවන් සැපය පහසුවෙන් නොලබන්නේද, දුකින් ලබන්නේද, මම ඒ යම් නෛෂ්ක්‍රම්‍ය සැපයක්, උසස් විවේක සැපයක්, සන්සුන් සැපයක්, නිවන් සැපයක් පහසුවෙන් ලබන්නේ වෙමි. නිදුකින් ලබන්නේ වෙමි. හෙතෙම ඒ (ලෝකය විසින් දෙන) අපවිත්‍ර. නිදිබර ලාභ සත්කාර කීර්ති සැපය ඉවසන්නේය” යි වදාළ සේක. නාගිතය, මම ගමෙහි වාසය කරණ සමාධිගත සිත් ඇතිව සිටින භික්‍ෂුවක් දකිමි. නාගිතය, දැන් මේ ආයුෂ්මතුන් ආරාමයෙහි සිටින්නෙක් හෝ සාමණේර නමක් හෝ නැගිටුවන්නේය. ඒ සමාධියෙන් ඔහු මුදවන්නේයයි ඒ මට මෙසේ සිතක් වෙයි. නාගිතය, ඒ කාරණයෙන් මම ඒ භික්‍ෂුවගේ අරණ්‍යවාසය කැමති නොවෙමි.
“නාගිතය, අරණ්‍යවාසීවූ, අරණ්‍යයෙහි නිදීමෙන් සිටි භික්‍ෂුවක් දකිමි. නාගිතය, දැන් මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ, ‘මේ නිදි ක්ලාන්ත ගතිය දුරුකොට අරණ්‍යය යන හැඟීමම, එකඟ බවම මෙනෙහි කරන්නේය’ යි ඒ මට මේ සිත වේ. නාගිතය, ඒ කාරණයෙන් ඒ මහණහට අරණ්‍යයෙහි වාසයෙන් සතුටුවෙමි. නාගිතය, මම මේ ලොවෙහි අරණ්‍යවාසීවූ, අරණ්‍ය යෙහි සිත එකඟනොව සිටියාවූ භික්‍ෂුවක් දකිමි. නාගිතය, ‘ඒ මට දැන් මේ ආයුෂ්මත්තෙමේ එකඟනොවූ සිත එකඟ කරන්නේය. එකඟවූ සිත ආරක්‍ෂා කරන්නේය’ යි මෙසේ සිතක් වෙයි. නාගිතය, ඒ කරණකොට ගෙන මම ඒ මහණහට අරණ්‍යයෙහි විසීමෙන් සතුටුවෙමි. නාගිතය, මෙහි මම අරණ්‍යවාසීවූ, අරණ්‍යයෙහි සිත එකඟකර සිටි භික්‍ෂුවක් දකිමි. නාගිතය, දැන් මේ ආයුෂ්මත් තෙමේ, ‘කෙලෙසුන්ගෙන් නොමිදුනු සිත, කෙලෙසුන්ගෙන් මුදන්නේය. මිදුනු සිත රකින්නේය’ යි මෙබඳු සිතක් වෙයි. නාගිතය, ඒ කරණකොටගෙන මම ඒ භික්‍ෂුවගේ අරණ්‍ය වාසයෙන් සතුටුවෙමි.
“නාගිතය, මම මෙහි ගමෙහි වාසයකරණ, සිවුරු, පිණ්ඩපාත, සෙනසුන්, ගිලන්පස, බෙහෙත් බඩු ලබන්නාවූ භික්‍ෂුවක් දකිමි. හෙතෙම ඒ ලාභ, සත්කාර, කීර්ති, බලාපොරොත්තුවෙමින් විවේකය අත්හරියි. අරණ්‍යයෙහි වනයෙහිවූ ඈත සෙනසුන් අත්හරියි. ගම් නියම්ගම් රාජධානිවලට බැස වාසය කරයි. නාගිතය, මම ඒ භික්‍ෂුවගේ ගමෙහි වාසය කිරීමෙන් සතුටු නොවෙමි. නාගිතය, මෙහි අරණ්‍යයෙහිවූ, සිවුරු, පිණ්ඩපාත, සෙනසුන්, ගිලන්පස, බෙහෙත් බඩු ලබන්නාවූ භික්‍ෂුවක් දකිමි. හෙතෙම ඒ ලාභ, සත්කාර, කීර්තියට, සතුටුවී විවේකය අත් නොහරියි. අරණ්‍යයෙහි (වනයෙහි) පිහිටි ඈත සෙනසුන් අත් නොහරියි. නාගිතය, ඒ හේතුවෙන් මම ඒ භික්‍ෂුවගේ අරණ්‍යයෙහි විසීමෙන් සතුටුවෙමි. නාගිතය, යම් කාලයෙක්හි මම දීර්‍ඝ මාර්‍ගයට බැස්සේ ඉදිරිපිටින් හෝ පසුපසින් හෝ කිසිවෙකු නොදක්නේ නම් නාගිතය, ඒ කාලයෙහි මට යටත් පිරිසෙයින් මළ මූත්‍ර පහ කිරීමට පවා පහසුය” යි වදාළ සේක.
|