| (25) 5. දුච්චරිතවග්ගො | (25) 5. දුච්චරිත වර්‍ගය |
| 1. පඨමදුච්චරිතසුත්තං | 1. දුච්චරිතාදීනව සූත්‍රය |
|
241
‘‘පඤ්චිමෙ
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආනිසංසා සුචරිතෙ. කතමෙ පඤ්ච? අත්තාපි අත්තානං න උපවදති; අනුවිච්ච විඤ්ඤූ පසංසන්ති; කල්‍යාණො කිත්තිසද්දො අබ්භුග්ගච්ඡති; අසම්මූළ්හො කාලං කරොති; කායස්ස භෙදා පරං මරණා සුගතිං සග්ගං ලොකං උපපජ්ජති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආනිසංසා සුචරිතෙ’’ති. පඨමං.
|
241
“මහණෙනි, මේ දුශ්චරිතයෙහි දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමන්ට දොස් කියයි. දැණගෙන නුවණැත්තෝ ගරහත්. ලාමකවූ ගුණ ඝෝෂයක් පැන නගියි. ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මත්තෙහි සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරු සේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි. යන පසයි.
“මහණෙනි, මේ දුශ්චරිතයෙහි දෝෂ පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමන්ට දොස් නොකියයි. දැණගෙන නුවණැත්තෝ ප්‍රශංසා කරත්. යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවෙක් පැන නගියි. මුළා නොවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සුගති නම්වූ දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපදියි. යන පසයි.”
“මහණෙනි, සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
|
| 2. පඨමකායදුච්චරිතසුත්තං | 2. කාය දුච්චරිතාදීනව සූත්‍රය |
|
242
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා කායදුච්චරිතෙ...පෙ.... ආනිසංසා කායසුචරිතෙ...පෙ..... දුතියං.
|
242
“මහණෙනි, කාය දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමන්ට දොස් කියයි. දැණගෙන නුවණැත්තෝ ගරහත්. ලාමකවූ ගුණ ඝෝෂයක් පැන නගියි. ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මත්තෙහි සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරු සේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි. යන පසයි.
“මහණෙනි, කාය දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, කාය සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමන්ට දොස් නොකියයි. දැණගෙන නුවණැත්තෝ ප්‍රශංසා කරත්. යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවෙක් පැන නගියි. මුළා නොවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සුගති නම්වූ දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපදියි. යන පසයි.”
“මහණෙනි, කාය සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
|
| 3. පඨමවචීදුච්චරිතසුත්තං | 3. වචී දුච්චරිතාදීනව සූත්‍රය |
|
243
‘‘පඤ්චිමෙ
|
243
“මහණෙනි, වාග් දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමන්ට දොස් කියයි. දැණගෙන නුවණැත්තෝ ගරහත්. ලාමකවූ ගුණ ඝෝෂයක් පැන නගියි. ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මත්තෙහි සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරු සේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි. යන පසයි.
“මහණෙනි, වාග් දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, වාග් සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමන්ට දොස් නොකියයි. දැණගෙන නුවණැත්තෝ ප්‍රශංසා කරත්. යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවෙක් පැන නගියි. මුළා නොවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සුගති නම්වූ දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපදියි. යන පසයි.”
“මහණෙනි, වාග් සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
|
| 4. පඨමමනොදුච්චරිතසුත්තං | 4. මනො දුච්චරිතාදීනව සූත්‍රය |
|
244
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා මනොදුච්චරිතෙ...පෙ.... ආනිසංසා මනොසුචරිතෙ
|
244
“මහණෙනි, මනො දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමන්ට දොස් කියයි. දැණගෙන නුවණැත්තෝ ගරහත්. ලාමකවූ ගුණ ඝෝෂයක් පැන නගියි. ඉතා මුළාවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මත්තෙහි සැප නැති, දුකට පිහිටවූ, නපුරු සේ පතිත වන්නාවූ නරකයෙහි උපදියි. යන පසයි.
“මහණෙනි, මනො දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, මනො සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමන්ට දොස් නොකියයි. දැණගෙන නුවණැත්තෝ ප්‍රශංසා කරත්. යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවෙක් පැන නගියි. මුළා නොවූයේ කළුරිය කරයි. ශරීරයාගේ බිඳීමෙන් මරණින් මතු සුගති නම්වූ දිව්‍ය ලෝකයෙහි උපදියි. යන පසයි.”
“මහණෙනි, මනො සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
|
| 5. දුතියදුච්චරිතසුත්තං | 5. සුචරිතානිසංස සූත්‍රය |
|
245
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා දුච්චරිතෙ. කතමෙ පඤ්ච? අත්තාපි අත්තානං උපවදති; අනුවිච්ච විඤ්ඤූ ගරහන්ති; පාපකො කිත්තිසද්දො අබ්භුග්ගච්ඡති; සද්ධම්මා වුට්ඨාති; අසද්ධම්මෙ පතිට්ඨාති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා දුච්චරිතෙ.
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආනිසංසා සුචරිතෙ. කතමෙ පඤ්ච? අත්තාපි අත්තානං න උපවදති; අනුවිච්ච විඤ්ඤූ පසංසන්ති; කල්‍යාණො කිත්තිසද්දො අබ්භුග්ගච්ඡති; අසද්ධම්මා වුට්ඨාති; සද්ධම්මෙ පතිට්ඨාති. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආනිසංසා සුචරිතෙ’’ති. පඤ්චමං.
|
245
“මහණෙනි, දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමාට දොස් කියයි. දැනගෙණ නුවණැත්තෝ ගරහත්. ලාමකවූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. සද්‍ධර්‍මයෙන් නැගී සිටියි. හෙවත් දශ කුශල ධර්මයෙන් නැගී සිටියි. අසද්‍ධර්‍මයෙහි හෙවත් දශ අකුශල ධර්මයෙහි පිහිටයි. යන පසයි.
“මහණෙනි, දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමාට දොස් නොකියයි. දැනගෙණ නුවණැත්තෝ ප්‍රශංසා කරත්. යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. දශ අකුශල ධර්මයෙන් නැගී සිටියි. දශ කුශල ධර්මයෙහි පිහිටයි. යන පසයි.
“මහණෙනි, සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
|
| 6. දුතියකායදුච්චරිතසුත්තං | 6. කාය සුචරිතානිසංස සූත්‍රය |
|
246
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා කායදුච්චරිතෙ...පෙ.... ආනිසංසා කායසුචරිතෙ...පෙ..... ඡට්ඨං.
|
246
“මහණෙනි, කාය දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමාට දොස් කියයි. දැනගෙණ නුවණැත්තෝ ගරහත්. ලාමකවූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. සද්‍ධර්‍මයෙන් නැගී සිටියි. හෙවත් දශ කුශල ධර්මයෙන් නැගී සිටියි. අසද්‍ධර්‍මයෙහි හෙවත් දශ අකුශල ධර්මයෙහි පිහිටයි. යන පසයි.
“මහණෙනි, කාය දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, කාය සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමාට දොස් නොකියයි. දැනගෙණ නුවණැත්තෝ ප්‍රශංසා කරත්. යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. දශ අකුශල ධර්මයෙන් නැගී සිටියි. දශ කුශල ධර්මයෙහි පිහිටයි. යන පසයි.
“මහණෙනි, කාය සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
|
| 7. දුතියවචීදුච්චරිතසුත්තං | 7. වචී සුචරිතානිසංස සූත්‍රය |
|
247
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා වචීදුච්චරිතෙ...පෙ.... ආනිසංසා වචීසුචරිතෙ...පෙ..... සත්තමං.
|
247
“මහණෙනි, වාක් දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමාට දොස් කියයි. දැනගෙණ නුවණැත්තෝ ගරහත්. ලාමකවූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. සද්‍ධර්‍මයෙන් නැගී සිටියි. හෙවත් දශ කුශල ධර්මයෙන් නැගී සිටියි. අසද්‍ධර්‍මයෙහි හෙවත් දශ අකුශල ධර්මයෙහි පිහිටයි. යන පසයි.
“මහණෙනි, වාක් දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, වාක් සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමාට දොස් නොකියයි. දැනගෙණ නුවණැත්තෝ ප්‍රශංසා කරත්. යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. දශ අකුශල ධර්මයෙන් නැගී සිටියි. දශ කුශල ධර්මයෙහි පිහිටයි. යන පසයි.
“මහණෙනි, වාක් සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
|
| 8. දුතියමනොදුච්චරිතසුත්තං | 8. මනො සුචරිතානිසංස සූත්‍රය |
|
248
‘‘පඤ්චිමෙ
|
248
“මහණෙනි, මනො දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමාට දොස් කියයි. දැනගෙණ නුවණැත්තෝ ගරහත්. ලාමකවූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. සද්‍ධර්‍මයෙන් නැගී සිටියි. හෙවත් දශ කුශල ධර්මයෙන් නැගී සිටියි. අසද්‍ධර්‍මයෙහි හෙවත් දශ අකුශල ධර්මයෙහි පිහිටයි. යන පසයි.
“මහණෙනි, මනො දුශ්චරිතයෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, මනො සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? තෙමේද තමාට දොස් නොකියයි. දැනගෙණ නුවණැත්තෝ ප්‍රශංසා කරත්. යහපත්වූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. දශ අකුශල ධර්මයෙන් නැගී සිටියි. දශ කුශල ධර්මයෙහි පිහිටයි. යන පසයි.
“මහණෙනි, මනො සුචරිතයෙහි මේ අනුසස් පසක් වෙත්.
|
| 9. සිවථිකසුත්තං | 9. සීවථිකාදීනව සූත්‍රය |
|
249
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආදීනවා සිවථිකාය
(සීවථිකාය (සී. ස්‍යා. කං. පී.)). කතමෙ පඤ්ච? අසුචි, දුග්ගන්ධා, සප්පටිභයා, වාළානං අමනුස්සානං ආවාසො, බහුනො ජනස්ස ආරොදනා - ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා සිවථිකාය.
‘‘එවමෙවං ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්චිමෙ ආදීනවා සිවථිකූපමෙ පුග්ගලෙ. කතමෙ පඤ්ච? ඉධ
‘‘තස්ස අසුචිනා කායකම්මෙන සමන්නාගතස්ස, අසුචිනා වචීකම්මෙන සමන්නාගතස්ස, අසුචිනා මනොකම්මෙන සමන්නාගතස්ස පාපකො කිත්තිසද්දො අබ්භුග්ගච්ඡති. ඉදමස්ස දුග්ගන්ධතාය වදාමි. සෙය්‍යථාපි සා, භික්ඛවෙ, සිවථිකා දුග්ගන්ධා; තථූපමාහං, භික්ඛවෙ, ඉමං පුග්ගලං වදාමි.
‘‘තමෙනං අසුචිනා කායකම්මෙන සමන්නාගතං, අසුචිනා වචීකම්මෙන සමන්නාගතං, අසුචිනා මනොකම්මෙන සමන්නාගතං පෙසලා සබ්‍රහ්මචාරී ආරකා පරිවජ්ජන්ති. ඉදමස්ස සප්පටිභයස්මිං වදාමි. සෙය්‍යථාපි සා, භික්ඛවෙ, සිවථිකා සප්පටිභයා; තථූපමාහං, භික්ඛවෙ, ඉමං පුග්ගලං වදාමි.
‘‘සො අසුචිනා කායකම්මෙන සමන්නාගතො, අසුචිනා වචීකම්මෙන සමන්නාගතො
‘‘තමෙනං අසුචිනා කායකම්මෙන සමන්නාගතං, අසුචිනා වචීකම්මෙන සමන්නාගතං, අසුචිනා මනොකම්මෙන සමන්නාගතං පෙසලා සබ්‍රහ්මචාරී දිස්වා ඛීයධම්මං
(ඛීයනධම්මං (සී.)) ආපජ්ජන්ති - ‘අහො වත නො දුක්ඛං යෙ මයං එවරූපෙහි පුග්ගලෙහි සද්ධිං සංවසාමා’ති! ඉදමස්ස ආරොදනාය වදාමි. සෙය්‍යථාපි සා, භික්ඛවෙ, සිවථිකා බහුනො ජනස්ස ආරොදනා; තථූපමාහං, භික්ඛවෙ, ඉමං පුග්ගලං වදාමි. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආදීනවා සිවථිකූපමෙ පුග්ගලෙ’’ති. නවමං.
|
249
“මහණෙනි, අමු සොහොනෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. කවර පසක්ද යත්?
“අපවිත්‍රවේ. දුර්ගන්ධ වේ. ප්‍රතිභය සහිතවේ. චණ්ඩ අමනුෂ්‍යයන්ට ආවාස වේ. බොහෝ දෙනා අඬන තැන වේ. යන පසයි.
“මහණෙනි, අමු සොහොනෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්. කවර පසක්ද යත්?
“මහණෙනි, මෙපරිද්දෙන්ම අමු සොහොනට බඳු උපමා ඇති පුද්ගලයා කෙරෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් අපිරිසිදු කාය කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු වාක් කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු මනො කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද.
මෙය මොහුගේ අපිරිසිදු බවයයි කියමි. “මහණෙනි, ඒ සොහොන යම් සේ අපිරිසිදු වේද, මහණෙනි, මම මේ පුද්ගලයා එබඳුයයි කියමි. අපිරිසිදු කාය කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු වාක් කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු මනො කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. ඔහුගේ ලාමකවූ ගුණ ඝෝෂාවක් පැන නගියි. මෙය මොහුගේ දුර්ගන්ධ භාවයයි කියමි. මහණෙනි, යම් සේ ඒ සොහොන දුර්ගන්ධ වේද, මහණෙනි, මම මේ පුද්ගලයා එබඳුයයි කියමි. අපිරිසිදු කාය කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු වාක් කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු මනො කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද.
ඔහු ප්‍රියසීලී බ්‍රහ්මචාරීහු දුරින් දුරු කෙරෙත්. මෙය මොහුගේ ප්‍රතිභය සහිතවීම යයි කියමි. මහණෙනි, ඒ සොහොන යම් සේ ප්‍රතිභය සහිත වේද, මහණෙනි, මම මේ පුද්ගලයා එබඳුයයි කියමි. අපිරිසිදු කාය කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු වාක් කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු මනො කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. හෙතෙම සභාගවූ (තමන්ගේ ගුණයන්ට සමාන) පුද්ගලයන් සමග වාසය කෙරේද, මෙය මොහුගේ චණ්ඩ අමනුෂ්‍යයන් හා වාසය කිරීමයයි කියමි. මහණෙනි, යම් සේ ඒ සොහොණ චණ්ඩවූ අමනුෂ්‍යයන්ට වාසස්ථාන වේද, මම මේ පුද්ගලයා එබඳුයයි කියමි. අපිරිසිදු කාය කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු වාක් කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. අපිරිසිදු මනො කර්‍මයෙන් යුක්ත වේද. ඔහු ප්‍රියශීලීවූ සබ්‍රහ්මචාරීහු දැක ගුණ ගටා කියයුතු බවට පැමිණෙත්. යම්බඳුවූ අපි මෙබඳු පුද්ගලයන් සමග වාසය කරමුද, අපට ඒකාන්තයෙන් දුකය කියායි. මෙය මොහුගේ හඬන තැන්වීමයයි කියමි. මහණෙනි, යම් සේ ඒ සොහොන බොහෝ දෙනාට හඬන තැන් වේද, මහණෙනි, මම මේ පුද්ගලයා එබඳුයයි කියමි.
“මහණෙනි, මෙපරිද්දෙන්ම අමු සොහොනට බඳු උපමා ඇති පුද්ගලයා කෙරෙහි මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
|
| 10. පුග්ගලප්පසාදසුත්තං | 10. පුග්ගලප්පසාද සූත්‍රය |
|
250
‘‘පඤ්චිමෙ
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, යස්මිං පුග්ගලෙ පුග්ගලො අභිප්පසන්නො හොති, සො තථාරූපං ආපත්තිං ආපන්නො හොති යථාරූපාය ආපත්තියා සඞ්ඝො අන්තෙ නිසීදාපෙති
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, යස්මිං පුග්ගලෙ පුග්ගලො අභිප්පසන්නො හොති, සො දිසාපක්කන්තො හොති...පෙ.... සො විබ්භන්තො හොති...පෙ.... සො
|
250
“මහණෙනි, පුද්ගලයෙකුට පැහැදීමේ මේ දෝෂ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? මහණෙනි, යමෙක් යමෙකු කෙරෙහි පුද්ගලයෙක් විශේෂයෙන් ප්‍රසන්න වේද, යම්බඳු ඇවතකින් සංඝතෙම සමාගමෙන් ඉවත් කෙරේද, ඕහට මෙබඳු සිතක් වෙයි. යම් මේ පුද්ගලයෙක් වනාහි මට ප්‍රියද, මනාපද, හෙතෙම සංඝයා විසින් සමාගමෙන් ඉවත් කරණ ලද්දේයයි.’ භික්‍ෂූන් කෙරෙහි නොපැහැදීම් බහුලකොට ඇත්තේ වේද, භික්‍ෂූන් කෙරෙහි නොපැහැදීම් බහුලකොට ඇත්තේම සෙසු භික්‍ෂූන් සේවනය නොකෙරේද, සෙසු භික්‍ෂූන් සේවනය නොකරන්නේ සද්‍ධර්‍මය නොඅසයි. සද්‍ධර්‍මය නොඅසන්නේ සද්‍ධර්‍මයෙන් පිරිහෙයි. මහණෙනි, පුද්ගලයෙකුට පැහැදීමෙහි මේ පළමුවන දෝෂය වේ.
“මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. යම් පුද්ගලයෙකු කෙරෙහි පුද්ගලයෙක් තෙම විශේෂයෙන් ප්‍රසන්න වේද, හෙතෙම යම්බඳු ඇවතකින් සඞ්ඝ තෙම අසුන් කෙළවර හිඳුවාද, එබඳු ඇවතකට පැමිණියේ වේද, ඕහට මෙබඳු සිතක් වෙයි. යම් මේ පුද්ගලයෙක් වනාහි මට ප්‍රියද, මනාපද, හෙතෙම සංඝයා විසින් කෙළවර අසුනෙහි හිඳුවන ලද්දේයයි භික්‍ෂූන් කෙරෙහි නොපැහැදීම් බහුලකොට ඇත්තේ වේද, භික්‍ෂූන් කෙරෙහි නොපැහැදීම් බහුලකොට ඇත්තේම සෙසු භික්‍ෂූන් සේවනය නොකෙරේද, සෙසු භික්‍ෂූන් සේවනය නොකරන්නේ සද්‍ධර්‍මය නොඅසයි. සද්‍ධර්‍මය නොඅසන්නේ සද්‍ධර්‍මයෙන් පිරිහෙයි. මහණෙනි, පුද්ගලයෙකුට පැහැදීමෙහි මේ දෙවෙනි දෝෂය වේ.
“මහණෙනි, නැවත අනිකක්ද කියමි. යම් පුද්ගලයෙකු කෙරෙහි පුද්ගලයෙක් තෙම විශේෂයෙන් පැහැදුනේවේද, හෙතෙම අන් දිශාවකට ගියේ වේද, ඕහට මෙබඳු සිතක් වෙයි. යම් මේ පුද්ගලයෙක් වනාහි මට ප්‍රියද, මනාපද, හෙතෙම අන් දිසාවකට ගියේයයි මහණෙනි, යමෙක් යමෙකු කෙරෙහි පුද්ගලයෙක් විශේෂයෙන් ප්‍රසන්න වේද, යම්බඳු ඇවතකින් සංඝතෙම සමාගමෙන් ඉවත් කෙරේද, ඕහට මෙබඳු සිතක් වෙයි. යම් මේ පුද්ගලයෙක් වනාහි මට ප්‍රියද, මනාපද, හෙතෙම සංඝයා විසින් සමාගමෙන් ඉවත් කරණ ලද්දේයයි.’ මහණෙනි, පුද්ගලයෙකුට පැහැදීමේ මේ තුන්වෙනි දෝෂය වේ.
“හෙතෙම ගිහිවූයේ වේද, ඕහට මෙබඳු සිතක් වෙයි. ‘යම් මේ පුද්ගලයෙක් වනාහි මට ප්‍රියද, මනාපද, හෙතෙම ගිහිවූයේ වෙයි.’ හෙතෙම කළුරිය කෙළේවේද, ඕහට මෙබඳු සිතක් වෙයි. ‘යම් මේ පුද්ගලයෙක් වනාහි මට ප්‍රියද, මනාපද, හෙතෙම,
කළුරිය කෙළේයය’ යි අන්‍ය භික්‍ෂූන් සේවනය නොකෙරේද, අන්‍ය භික්‍ෂූන් සේවනය නොකරන්නේ සද්‍ධර්‍මය නොඅසාද, සද්‍ධර්‍මය නොඅසන්නේ සඞධර්‍මයෙන් පිරිහෙයි. මහණෙනි, පුද්ගල ප්‍රසාදයෙහි මේ පස්වන දෝෂය වේ. මහණෙනි, මොහු වනාහි පුද්ගල ප්‍රසාදයෙහි දෝෂ පස වෙත්යයි වදාළ සේක.
|