| (6) 1. නීවරණවග්ගො | (6) 1. නීවරණ වර්‍ගය |
| 1. ආවරණසුත්තං | 1. නීවරණ සූත්‍රය |
|
51
එවං
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, ආවරණා නීවරණා චෙතසො අජ්ඣාරුහා පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණා. කතමෙ පඤ්ච? කාමච්ඡන්දො, භික්ඛවෙ, ආවරණො නීවරණො චෙතසො අජ්ඣාරුහො පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණො. බ්‍යාපාදො, භික්ඛවෙ, ආවරණො නීවරණො චෙතසො අජ්ඣාරුහො පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණො. ථිනමිද්ධං, භික්ඛවෙ, ආවරණං නීවරණං චෙතසො අජ්ඣාරුහං පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණං. උද්ධච්චකුක්කුච්චං, භික්ඛවෙ, ආවරණං නීවරණං චෙතසො අජ්ඣාරුහං පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණං. විචිකිච්ඡා, භික්ඛවෙ, ආවරණා නීවරණා චෙතසො අජ්ඣාරුහා පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණා. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච ආවරණා නීවරණා චෙතසො අජ්ඣාරුහා පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණා.
‘‘සො වත, භික්ඛවෙ, භික්ඛු ඉමෙ පඤ්ච ආවරණෙ නීවරණෙ චෙතසො අජ්ඣාරුහෙ පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණෙ අප්පහාය, අබලාය පඤ්ඤාය දුබ්බලාය අත්තත්ථං වා ඤස්සති පරත්ථං
‘‘සො වත, භික්ඛවෙ, භික්ඛු ඉමෙ පඤ්ච ආවරණෙ නීවරණෙ චෙතසො අජ්ඣාරුහෙ පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණෙ පහාය, බලවතියා පඤ්ඤාය අත්තත්ථං වා ඤස්සති පරත්ථං වා ඤස්සති උභයත්ථං වා ඤස්සති උත්තරි වා මනුස්සධම්මා අලමරියඤාණදස්සනවිසෙසං සච්ඡිකරිස්සතීති ඨානමෙතං විජ්ජති. සෙය්‍යථාපි, භික්ඛවෙ, නදී පබ්බතෙය්‍යා දූරඞ්ගමා සීඝසොතා හාරහාරිනී. තස්සා පුරිසො උභතො නඞ්ගලමුඛානි පිදහෙය්‍ය. එවඤ්හි සො, භික්ඛවෙ, මජ්ඣෙ නදියා සොතො අවික්ඛිත්තො අවිසටො අබ්‍යාදිණ්ණො දූරඞ්ගමො චෙව අස්ස සීඝසොතො ච හාරහාරී ච. එවමෙවං ඛො, භික්ඛවෙ, සො වත භික්ඛු ඉමෙ පඤ්ච ආවරණෙ නීවරණෙ චෙතසො අජ්ඣාරුහෙ පඤ්ඤාය දුබ්බලීකරණෙ පහාය, බලවතියා පඤ්ඤාය අත්තත්ථං වා ඤස්සති පරත්ථං වා ඤස්සති උභයත්ථං වා ඤස්සති උත්තරි වා මනුස්සධම්මා අලමරියඤාණදස්සනවිසෙසං සච්ඡිකරිස්සතීති ඨානමෙතං විජ්ජතී’’ති. පඨමං.
|
51
එක් කාලයෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත් නුවර ජේතවනයෙහි අනේපි්ඩු සිටුහුගේ අරමෙහි වාසය කරණ සේක. එකල්හි වනාහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, “මහණෙනි” යි කියා භික්‍ෂූන් ආමන්ත්‍රණය කළ සේක. “පින්වතුන් වහන්ස” කියා ඒ භික්‍ෂූහු භාග්‍යවතුන් වහන්සේට උත්තර දුන්හ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙසේ වදාළ සේක.
“මහණෙනි, කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, මේ නීවරණ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? මහණෙනි, කාමාසාව,
“කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, නීවරණය වේ.
“මහණෙනි, ව්‍යාපාදය, කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, නීවරණය වේ.
“මහණෙනි, ථීනම්ද්‍ධය, කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, නීවරණය වේ.
“මහණෙනි, උද්‍ධච්ච කුක්කුච්චය කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, නීවරණය වේ.
“මහණෙනි, විචිකිච්ඡාව කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, නීවරණය වේ.
“මහණෙනි, කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, මේ නීවරණ පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, ඒ භික්‍ෂු තෙම ඒකාන්තයෙන් කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, මේ නීවරණ පස දුරු නොකොට, බල නැත්තාවූ දුර්වල ප්‍රඥාවෙන් තමාගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. අනුන්ගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. දෙදෙනාගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. මනුෂ්‍ය ධර්මයන් මත්තෙහිවූ ආර්‍ය්‍ය භාවයට සුදුසු ඤාණ දර්‍ශන විශේෂයක් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරන්නේය. යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ.
“මහණෙනි, යම්සේ පර්‍වතයෙන් හටගන්නාවූ දුර ගමන් කරන්නාවූ, වහා බැස යන්නාවූ, හැරගෙන යායුත්ත හැරගෙන යන්නාවූ, ගඞ්ගාවක් වේද,
“ඒ ගඞ්ගාවගේ පුරුෂයෙක් තෙම දෙපසින් ජල මාර්‍ග දොරටු විවෘත කරන්නේද, මහණෙනි, මෙසේ වනාහි ගඟ මැද ඒ දිය පහර වික්‍ෂිප්තවූයේ, විසිර ගියේ, විශේෂයෙන් ගැනීම් ඇත්තේ, දුර ගමන් කිරීම නොවන්නේද, ගෙන යා යුත් ගෙන නොයන්නේද,
“මහණෙනි, මෙපරිද්දෙන්ම ඒ භික්‍ෂුතෙම ඒකාන්තයෙන් කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, මේ නීවරණ පස දුරු නොකොට බල නැත්තාවූ, දුර්වලවූ ප්‍රඥාවෙන් තමාගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. අනිකාගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. උභයාර්ථය හෝ දන්නේය. මනුෂ්‍ය ධර්‍මයෙන් මත්තෙහිවූ, ආර්‍ය්‍ය භාවයට සුදුසුවූ, ඥාන දර්‍ශන විශේෂයක් ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන නොවේ. “මහණෙනි, ඒ භික්‍ෂු තෙම ඒකාන්තයෙන් කුශල් මග අව්රන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හට ගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, මේ පඤ්ච නීවරණයන් දුරුකොට, බලවත්වූ ප්‍රඥාවෙන් තමාගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. අනිකාගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. දෙදෙනාගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. මනුෂ්‍ය ධර්‍මයෙන් මත්තෙහිවූ, ආර්‍ය්‍ය භාවයට සුදුසු ඥාන දර්‍ශන විශේෂයක් හෝ ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ.
“මහණෙනි, යම්සේ පර්‍වතයෙන් හටගන්නාවූ දුර ගමන් කරන්නාවූ, වහා බැස යන්නාවූ, හැරගෙන යායුත්ත හැරගෙන යන්නාවූ, ගඞ්ගාවක් වේද,
“ඒ ගඞ්ගාවගේ දෙපස පුරුෂයෙක් තෙම ජල මාර්‍ග දොරටු වසන්නේද, මහණෙනි, මෙසේ වනාහි ගඟ මැද ඒ සැඩ පහර වික්‍ෂිප්ත නුවූයේ, නොවිසුරුනේ, විශේෂයෙන් අල්වා නොගන්නා ලද්දේ, දුර ගමන් කරන්නේත්, වහා බස්නා දිය පහර ඇත්තේත්, ගෙන යායුත්ත ගෙන යන්නේත් වන්නේද, මෙපරිද්දෙන්ම ඒ භික්‍ෂුතෙම ඒකාන්තයෙන් කුශල් මග අවුරන්නාවූ, සිත මැඩගෙන හටගන්නාවූ, ප්‍රඥාව දුර්වල කරන්නාවූ, මේ පඤ්ච නීවරණයන් දුරුකොට බලවත්වූ ප්‍රඥාවෙන් තමාගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. අනුන්ගේ අර්ථය හෝ දන්නේය. උභයාර්ථය හෝ දන්නේය. මනුෂ්‍ය ධර්‍මයෙන් මත්තෙහිවූ, ආර්‍ය්‍ය භාවය කරන්ට සමර්ත්‍ථවූ, ඥාන දර්‍ශන විශේෂයක් හෝ ප්‍රත්‍යක්‍ෂ කරන්නේය යන මේ කාරණය විද්‍යමාන වේ”
|
| 2. අකුසලරාසිසුත්තං | 2. අකුශල රාසි සූත්‍රය |
|
52
‘‘අකුසලරාසීති
|
52
“මහණෙනි, අකුශල රාශියයි කියනු ලබන්නේ මේ පඤ්ච නීවරණයන් මනාකොට කියනු ලබන්නෙක් කියන්නේය. මහණෙනි, යම් මේ පඤ්ච නීවරණයෝ වෙද්ද, මෙය සම්පූර්‍ණම අකුශල රාශිය වේ.
“කවර පසක්ද යත්? කාමච්ඡන්‍ද නීවරණය, ව්‍යාපාද නීවරණය, ථීනම්ද්‍ධ නීවරණය, උද්‍ධච්චකුක්කුච්ච නීවරණය, විචිකිච්ඡා නීවරණය යන පසයි.
“මහණෙනි, අකුශල රාශියයි කියනු ලබන්නේ මේ පඤ්ච නීවරණයන් මනාකොට කියනු ලබන්නෙක් කියන්නේය. මහණෙනි, යම් මේ පඤ්ච නීවරණයෝ වෙද්ද, මෙය සම්පූර්‍ණම අකුශල රාශිය වේ.
|
| 3. පධානියඞ්ගසුත්තං | 3. දුක්ඛවිහාර සූත්‍රය |
|
53
‘‘පඤ්චිමානි, භික්ඛවෙ, පධානියඞ්ගානි. කතමානි පඤ්ච? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු සද්ධො හොති, සද්දහති තථාගතස්ස බොධිං - ‘ඉතිපි සො භගවා අරහං සම්මාසම්බුද්ධො විජ්ජාචරණසම්පන්නො සුගතො ලොකවිදූ අනුත්තරො පුරිසදම්මසාරථි සත්ථා දෙවමනුස්සානං බුද්ධො භගවා’ති
|
53
“මහණෙනි, වීර්‍ය්‍ය කරණ භික්‍ෂුහුගේ අඞ්ගයෝ මේ පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි භික්‍ෂු තෙම ශ්‍රද්‍ධාව ඇත්තේ වේද, මහණෙනි, ශ්‍රද්‍ධා ධනය කවරේද? මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි ආර්‍ය්‍ය ශ්‍රාවක තෙම ශ්‍රද්‍ධා ඇත්තේ වේද, ඒ භාග්‍යවත්තෙම මේ කාරණයෙන්ද අර්හත් සම්‍යක් සම්බුද්‍ධය, විජ්ජාචරණ සම්පන්නය, සුගතය, ලෝකවිදූය, උතුම්වූ පුරුෂයන් හික්මවීමේ රියැදුරෙක, දෙවි මිනිසුන්ට ශාස්තෲය, චතුස්සත්‍යාවබෝධ කෙළේය, භාග්‍යවත්යයි තථාගතයන්ගේ බෝධිය අදහාද, මහණෙනි, මෙය ශ්‍රද්‍ධා ධනයයි කියනු ලැබේ අදහාද. නීරෝග වූයේ නිදුක් වූයේ, ඉතා සිහිල් නුවූ, ඉතා උනුසුම් නුවූ, මධ්‍යමවූ, වීර්‍ය්‍ය කිරීමට සුදුසුවූ, සමව පැසවීම් ඇති, ග්‍රහණියෙන් හෙවත් කර්‍මජ තේජෝ ධාතුවෙන් යුක්තවූයේ වේද, ප්‍රයෝග රහිත වූයේ, මායා නැත්තේ, ‘වූ පරිදි’ තමා ශාස්තෲන් වහන්සේ කෙරෙහි හෝ නුවණැති සබ්‍රම්සරුන් කෙරෙහි හෝ ප්‍රකාශ කරන්නේ වේද, අතුශල ධර්‍මයන්ගේ දුරුකිරීම පිණිසද, ශක්ති ඇත්තේ, දෘඪ වීර්‍ය්‍යය ඇත්තේ, කුශල ධර්‍මයන්හි බහා නොතබන ලද බර ඇත්තේ, පටන්ගන්නා ලද වීර්‍ය්‍යය ඇතිව වාසය කෙරේද, ආර්‍ය්‍යවූ, කෙළෙසුන් බිඳින්නාවූ, මනාකොට දුක් නැතිකිරීම පිණිස පවත්නාවූ, ඇතිවීම නැතිවීම දැනගන්නා පිණිස පවත්නාවූ, නුවණින් යුක්තවූයේ, ප්‍රඥාව ඇත්තේ වේද, යන පසයි.
“මහණෙනි, වීර්‍ය්‍ය කරණ භික්‍ෂුහුගේ අඞ්ගයෝ මේ පසක් වෙත්.
|
| 4. සමයසුත්තං | 4. පමානාසමය සූත්‍රය |
|
54
‘‘පඤ්චිමෙ
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භික්ඛු බ්‍යාධිතො හොති බ්‍යාධිනාභිභූතො. අයං, භික්ඛවෙ, දුතියො අසමයො පධානාය.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, දුබ්භික්ඛං හොති දුස්සස්සං දුල්ලභපිණ්ඩං, න සුකරං උඤ්ඡෙන පග්ගහෙන යාපෙතුං. අයං, භික්ඛවෙ, තතියො අසමයො පධානාය.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, භයං හොති අටවිසඞ්කොපො, චක්කසමාරූළ්හා ජානපදා පරියායන්ති. අයං, භික්ඛවෙ, චතුත්ථො අසමයො පධානාය.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, සඞ්ඝො භින්නො හොති. සඞ්ඝෙ ඛො පන, භික්ඛවෙ, භින්නෙ අඤ්ඤමඤ්ඤං අක්කොසා ච හොන්ති, අඤ්ඤමඤ්ඤං පරිභාසා ච හොන්ති, අඤ්ඤමඤ්ඤං පරික්ඛෙපා ච හොන්ති, අඤ්ඤමඤ්ඤං පරිච්චජා ච හොන්ති. තත්ථ අප්පසන්නා චෙව නප්පසීදන්ති, පසන්නානඤ්ච එකච්චානං අඤ්ඤථත්තං හොති. අයං, භික්ඛවෙ, පඤ්චමො අසමයො පධානාය. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච අසමයා පධානායාති.
‘‘පඤ්චිමෙ, භික්ඛවෙ, සමයා පධානාය. කතමෙ පඤ්ච? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු දහරො හොති
‘‘පුන
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, සුභික්ඛං හොති සුසස්සං
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, මනුස්සා සමග්ගා සම්මොදමානා අවිවදමානා ඛීරොදකීභූතා අඤ්ඤමඤ්ඤං පියචක්ඛූහි සම්පස්සන්තා විහරන්ති. අයං, භික්ඛවෙ, චතුත්ථො සමයො පධානාය.
‘‘පුන චපරං, භික්ඛවෙ, සඞ්ඝො සමග්ගො සම්මොදමානො අවිවදමානො එකුද්දෙසො ඵාසු විහරති. සඞ්ඝෙ ඛො පන, භික්ඛවෙ, සමග්ගෙ න චෙව අඤ්ඤමඤ්ඤං අක්කොසා හොන්ති, න ච අඤ්ඤමඤ්ඤං පරිභාසා හොන්ති, න ච අඤ්ඤමඤ්ඤං පරික්ඛෙපා හොන්ති, න ච අඤ්ඤමඤ්ඤං පරිච්චජා හොන්ති. තත්ථ අප්පසන්නා චෙව පසීදන්ති, පසන්නානඤ්ච භිය්‍යොභාවො
(භීය්‍යොභාවාය (ක.)) හොති. අයං, භික්ඛවෙ, පඤ්චමො සමයො පධානාය. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, පඤ්ච සමයා පධානායා’’ති. චතුත්ථං.
|
54
“මහණෙනි, වීර්‍ය්‍ය කිරීමට නුසුදුසු මේ කාල පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්, මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි භික්‍ෂුතෙම ජරාවෙන් මඩනා ලද්දේ, දිරූයේ වේද, මහණෙනි, වීර්‍ය්‍ය කිරීමට මේ පළමුවන නුසුදුසු කාලය වේ. නැවත අනිකක්ද කියමි. මහණෙනි, භික්‍ෂු තෙම හටගත් ව්‍යාධි ඇත්තේ, ව්‍යාධියෙන් පෙළුනේ වේද, මහණෙනි, මේ වීර්‍ය්‍ය කිරීමට දෙවෙනි නුසුදුසු කාලය වේ. නැවත අනිකක්ද කියමි. මහණෙනි, දුර්ලභ ශෂ්‍ය ඇති, දුර්ලභවූ ආහාර ඇති, දුර්භික්‍ෂයක් වේද, සිඟා හැසිරීමෙන්, ලද දෙයින් යැපෙන්ට පහසු නොවේද, මහණෙනි, මේ තුන්වන වීර්‍ය්‍ය කිරීමට නුසුදුසු කාලය වේ. නැවත අනිකක්ද කියමි. වනයෙහි කැළඹීම් ඇති භයක් වේද, රථ වලට නැංගාවූ දනව් වැස්සෝ ඔබ මොබ යෙද්ද, මහණෙනි, මේ සතරවන වීර්‍ය්‍ය කිරීමට නුසුදුසු කාලය වේ. නැවත අනිකක්ද කියමි. මහණෙනි, සංඝ තෙම බිඳුනේ වේද, මහණෙනි, සංඝයා බිඳුනු කල්හි වනාහි ඔවුනොවුන්ට ආක්‍රොෂ කරන්නාහුද වෙත්. ඔවුනොවුන්ට පරිභව කරන්නාහුද වෙත්. ඔවුනොවුන් හාත්පස දුරු කරන්නාහුද වෙත්. ඔවුනොවුන් හැර දමන්නාහුද වෙත්. එහි ප්‍රසන්න නොවූවෝද, නොපහදිත්. ප්‍රසන්නවූද සමහරුන්ගේ අන් පරිදිවීම වේ. මහණෙනි, මේ පස්වන වීර්‍ය්‍ය කිරීමට නුසුදුසු කාලය වේ.
“මහණෙනි, වීර්‍ය්‍ය කිරීමට නුසුදුසු මේ කාල පසක් වෙත්.
“මහණෙනි, වීර්‍ය්‍ය කිරීමට මේ සුදුසු කාල පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්? මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි භික්‍ෂුතෙම යෞවන වූයේ, බාල වූයේ, කළු හිස කෙස් ඇත්තේ, සොඳුරුවූ, යෞවනවූ, ප්‍රථම වයසින් යුක්ත වූයේ, තරුණ වූයේ වේද, මහණෙනි, මේ පළමුවන වීර්‍ය්‍ය කිරීමට සුදුසු කාලය වේ. නැවත අනිකක්ද කියමි. මහණෙනි, භික්‍ෂු තෙම නිදුක් වූයේ, ඉතා සිහිල් නොවූ, ඉතා උෂ්ණ නොවූ, මධ්‍යමවූ, වීර්‍ය්‍ය කිරීමට සුදුසුවූ, සමව පැසවීම් ඇත්තාවූ, ග්‍රහණයෙන් හෙවත් කර්‍මජ තේජෝ ධාතුවෙන් යුක්ත වූයේ නීරෝග වේද, මහණෙනි, මේ දෙවන වීර්‍ය්‍ය කිරීමට සුදුසු කාලය වේ. නැවත අනිකක්ද කියමි. මහණෙනි, යහපත් ශෂ්‍ය ඇති, සුලභ ආහාර ඇති, සිඟා හැසිරීමෙන්, ලද දෙයින් යැපෙන්ට පහසුවූ සුභික්‍ෂයක් වේද, මහණෙනි, මේ තුන්වන වීර්‍ය්‍ය කිරීමට සුදුසු කාලය වේ. නැවත අනිකක්ද කියමි. මහණෙනි, මිනිස්සු සමගි වූවාහු, සතුටු වන්නාහු, විවාද නොකරන්නාහු, කිරි හා දිය මෙන් එක් වූවාහු, ඔවුනොවුන් ප්‍රියවූ ඇස්වලින් බලන්නාහු වාසය කෙරෙද්ද, මහණෙනි, මේ සතරවන වීර්‍ය්‍ය කිරීමට සුදුසු කාලය වේ. නැවත අනිකක්ද කියමි. මහණෙනි, සංඝ තෙම සමගි වූයේ, සතුටු වන්නේ, විවාද නොකරන්නේ, එකට උදෙසීම් ඇත්තේ, පහසුවෙන් වාසය කෙරේද, මහණෙනි, සංඝයා වනාහි සමගි කල්හි ඔවුනොවුන්ට නොම ආක්‍රොෂ කෙරෙත්. ඔවුනොවුන්ට පරිභව නොකෙරෙත්. ඔවුනොවුන් හාත් පසින් දුරු නොකෙරෙත්. ඔවුනොවුන් හැර දමන්නාහු නොවෙත්. එහි ප්‍රසන්න නොවූවාහුද පහදිත්. ප්‍රසන්න වූවන්ගේ බහුල භාවය වේ. මහණෙනි, මේ පස්වන වීර්‍ය්‍ය කිරීමට සුදුසු කාලය වේ.
|
| 5. මාතාපුත්තසුත්තං | 5. සාමන්තපාස සූත්‍රය |
|
55
එකං සමයං භගවා සාවත්ථියං විහරති ජෙතවනෙ අනාථපිණ්ඩිකස්ස ආරාමෙ. තෙන ඛො පන සමයෙන සාවත්ථියං උභො මාතාපුත්තා වස්සාවාසං උපගමිංසු
(උපසඞ්කමිංසු (ක.)) - භික්ඛු ච භික්ඛුනී ච. තෙ අඤ්ඤමඤ්ඤස්ස අභිණ්හං දස්සනකාමා අහෙසුං. මාතාපි පුත්තස්ස අභිණ්හං දස්සනකාමා අහොසි; පුත්තොපි මාතරං අභිණ්හං දස්සනකාමො අහොසි. තෙසං අභිණ්හං දස්සනා සංසග්ගො අහොසි. සංසග්ගෙ සති විස්සාසො අහොසි. විස්සාසෙ සති ඔතාරො අහොසි. තෙ ඔතිණ්ණචිත්තා සික්ඛං අපච්චක්ඛාය
අථ
‘‘කිං නු සො, භික්ඛවෙ, මොඝපුරිසො මඤ්ඤති - ‘න මාතා පුත්තෙ සාරජ්ජති, පුත්තො වා පන මාතරී’ති? නාහං, භික්ඛවෙ, අඤ්ඤං එකරූපම්පි සමනුපස්සාමි එවං
(යං එවං (සී.)) රජනීයං එවං කමනීයං එවං මදනීයං එවං බන්ධනීයං එවං මුච්ඡනීයං එවං අන්තරායකරං අනුත්තරස්ස යොගක්ඛෙමස්ස අධිගමාය යථයිදං, භික්ඛවෙ, ඉත්ථිරූපං. ඉත්ථිරූපෙ, භික්ඛවෙ, සත්තා රත්තා ගිද්ධා ගථිතා
(ගධිතා (ස්‍යා. පී. ක.)) මුච්ඡිතා අජ්ඣොසන්නා
(අජ්ඣොපන්නා (බහූසු)). තෙ දීඝරත්තං සොචන්ති ඉත්ථිරූපවසානුගා.
‘‘නාහං, භික්ඛවෙ, අඤ්ඤං එකසද්දම්පි...පෙ.... එකගන්ධම්පි... එකරසම්පි... එකඵොට්ඨබ්බම්පි සමනුපස්සාමි එවං රජනීයං එවං කමනීයං එවං මදනීයං එවං බන්ධනීයං එවං මුච්ඡනීයං එවං අන්තරායකරං අනුත්තරස්ස යොගක්ඛෙමස්ස අධිගමාය යථයිදං, භික්ඛවෙ, ඉත්ථිඵොට්ඨබ්බං
‘‘ඉත්ථී, භික්ඛවෙ, ගච්ඡන්තීපි පුරිසස්ස චිත්තං පරියාදාය තිට්ඨති; ඨිතාපි...පෙ.... නිසින්නාපි... සයානාපි... හසන්තීපි... භණන්තීපි... ගායන්තීපි... රොදන්තීපි... උග්ඝාතිතාපි
(උග්ඝානිතාපි (සී.)) ... මතාපි පුරිසස්ස චිත්තං පරියාදාය තිට්ඨති. යඤ්හි තං, භික්ඛවෙ, සම්මා වදමානො වදෙය්‍ය - ‘සමන්තපාසො මාරස්සා’ති මාතුගාමංයෙව සම්මා වදමානො වදෙය්‍ය - ‘සමන්තපාසො මාරස්සා’’’ති.
‘‘සල්ලපෙ
ආසීවිසම්පි ආසීදෙ
(ආසද්දෙ (ස්‍යා. කං.)), යෙන දට්ඨො න ජීවති.
‘‘නත්වෙව
මුට්ඨස්සතිං
‘‘අථොපි දුන්නිවත්ථෙන, මඤ්ජුනා භණිතෙන ච;
නෙසො ජනො ස්වාසීසදො, අපි උග්ඝාතිතො මතො.
‘‘පඤ්ච කාමගුණා එතෙ, ඉත්ථිරූපස්මිං දිස්සරෙ;
රූපා සද්දා රසා ගන්ධා, ඵොට්ඨබ්බා ච මනොරමා.
‘‘තෙසං කාමොඝවූළ්හානං, කාමෙ අපරිජානතං;
කාලං ගති
(ගතිං (සී. ස්‍යා. කං. පී.)) භවාභවං, සංසාරස්මිං පුරක්ඛතා.
‘‘යෙ
තෙ වෙ පාරඞ්ගතා ලොකෙ, යෙ පත්තා ආසවක්ඛය’’න්ති. පඤ්චමං;
|
55
එක් කාලයෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ සැවැත් නුවර ජේතවනයෙහි අනේපි්ඩු සිටුහුගේ අරමෙහි වාසය කරණ සේක. එකල්හි වනාහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ, “මහණෙනි” යි කියා භික්‍ෂූන් ආමන්ත්‍රණය කළ සේක. “පින්වතුන් වහන්ස” කියා ඒ භික්‍ෂූහු භාග්‍යවතුන් වහන්සේට උත්තර දුන්හ. භාග්‍යවතුන් වහන්සේ මෙසේ වදාළ සේක.
“එකල්හි වනාහි සැවැත් නුවර, මව හා පුත්‍රවූ භික්‍ෂුවක්ද, භික්‍ෂුණියක්ද, යන දෙදෙනෙක් වස් වැසීමට පැමිණියාහුය. ඔවුහු, ඔවුනොවුන් නිතර දකිනු කැමති වූවාහුය. මවද, පුත්‍රයා නිතර දකිනු කැමැත්තී විය. පුත්‍ර තෙමේද, මව නිතර දකිනු කැමැත්තේ විය. ඔවුන්ගේ නිතර දැකීමෙන් සංසර්‍ගය වූයේය. සංසර්‍ගය ඇති කල්හි විශ්වාසය වූයේය. විශ්වාසය ඇති කල්හි බැස ගැනීම වූයේය. බැසගත් සිත් ඇත්තාවූ ඔවුහු ශික්‍ෂාව හැර නොදමා, දුර්වල බව ප්‍රකාශ නොකොට, මෛථුන ධර්‍මය ප්‍රතිසේවනය කළාහුය.
“එකල්හි බොහෝවූ භික්‍ෂූහු භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එතැනට එළඹියාහුය. ඵළඹ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වැඳ, එකත්පස්ව උන්නාහුය. එකත්පස්ව හුන්නාවුම ඒ භික්‍ෂූහු, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙය සැළකළාහුය. ස්වාමීනි, එකල්හි වනාහි සැවැත් නුවර, මව හා පුත්‍රවූ භික්‍ෂුවක්ද, භික්‍ෂුණියක්ද, යන දෙදෙනෙක් වස් වැසීමට පැමිණියාහුය. ඔවුහු, ඔවුනොවුන් නිතර දකිනු කැමති වූවාහුය. මවද, පුත්‍රයා නිතර දකිනු කැමැත්තී විය. පුත්‍ර තෙමේද, මව නිතර දකිනු කැමැත්තේ විය. ඔවුන්ගේ නිතර දැකීමෙන් සංසර්‍ගය වූයේය. සංසර්‍ගය ඇති කල්හි විශ්වාසය වූයේය. විශ්වාසය ඇති කල්හි බැස ගැනීම වූයේය. බැසගත් සිත් ඇත්තාවූ ඔවුහු ශික්‍ෂාව හැර නොදමා, දුර්වල බව ප්‍රකාශ නොකොට, මෛථුන ධර්‍මය ප්‍රතිසේවනය කළාහුය.
“මහණෙනි, කිමෙක්ද? ඒ හිස් පුරුෂ තෙම මව පුතු කෙරෙහි නොඇලෙයි. පුතා හෝ මව කෙරෙහි නොඇලේයයි හඟීද?
“මහණෙනි, යමක් මෙසේ ඇළුම් කරන්නේද, මෙසේ කැමති වන්නේද, මෙසේ මත් කරන්නේද, මෙසේ බැඳ ගන්නේද, මෙසේ මුසපත් කරන්නේද, උතුම්වූ නිවණ ලැබීමට මෙසේ අනතුරු කරන්නේද,
“එබඳුවූ අන් එක රූපයකුදු මම සර්‍වඥතාඥානයෙන් නොදකිමි. මහණෙනි, එනම් ස්ත්‍රී රූපයයි. මහණෙනි, ස්ත්‍රී රූපයෙහි
“සත්ත්‍වයෝ ඇළුනාහු, ගැටුනාහු, ගිජුවූවාහු, මුසපත්වූවාහු, ඇතුළත් වූවාහු වෙද්ද,
“ඔවුහු බොහෝ ස්ත්‍රී රූපයාගේ වසඟයට ගියාහු ශොක කරත්.
“මහණෙනි, මම අන් එක ශබ්දයකුත් සර්‍වඥතා ඥානයෙන් නොදකිමි. මහණෙනි, එනම් ස්ත්‍රී ශබ්දයයි. මහණෙනි, ස්ත්‍රී ශබ්දයෙහි, ඔවුහු බොහෝ ස්ත්‍රී ශබ්දයාගේ වසඟයට ගියාහු ශොක කරත්.
“එක ගන්‍ධයකුත් සර්‍වඥතා ඥානයෙන් නොදකිමි. මහණෙනි, එනම් ස්ත්‍රී ගත්‍ධයයි. මහණෙනි, ස්ත්‍රී ගන්‍ධයෙහි, ඔවුහු බොහෝ ස්ත්‍රී ගන්‍ධයාගේ වසඟයට ගියාහු ශොක කරත්.
“එක රසයකුත් සර්‍වඥතා ඥානයෙන් නොදකිමි. මහණෙනි, එනම් ස්ත්‍රී රසයයි. මහණෙනි, ස්ත්‍රී රසයෙහි, ඔවුහු බොහෝ ස්ත්‍රී රසයාගේ වසඟයට ගියාහු ශොක කරත්.
“එක ස්පර්‍ශයකුත් සර්‍වඥතා ඥානයෙන් නොදකිමි. මහණෙනි, එනම් ස්ත්‍රී ස්පර්‍ශයයි. මහණෙනි, ස්ත්‍රී ස්පර්‍ශයෙහි, ඔවුහු බොහෝ ස්ත්‍රී ස්පර්‍ශයාගේ වසඟයට ගියාහු ශොක කරත්.
“මහණෙනි, යමක් මෙසේ ඇළුම් කරන්නේද, මෙසේ කැමති වන්නේද, මෙසේ මත් කරන්නේද, මෙසේ බැඳ ගන්නේද, මෙසේ මුසපත් කරන්නේද, උතුම්වූ නිවණ ලැබීමට මෙසේ අනතුරු කරන්නේද,
“මහණෙනි, එනම් සත්‍රීන් පිළිබඳ ස්පර්‍ශය මහණෙනි, සත්‍රීන් පිළිබඳ ස්පර්‍ශ කළ යුත්තෙහි සත්ත්‍වයෝ ඇළුනාහු, ගැටුනාහු, ගිජුවූවාහු, මුසපත්වූවාහු, ඇතුළත් වූවාහු වෙද්ද, ඒ ස්ත්‍රීන්ගේ ස්පර්‍ශ කළ යුත්තට වසඟවූවාහු බොහෝ කලක් ශොක කෙරෙත්.
“මහණෙනි, ස්ත්‍රී තොමෝ යන්නීද, පුරුෂයාගේ සිත හාත්පස මැඩගෙන සිටියි. සිටියාද, හුන්නීද, ශයනය කරන්නීද, සිනාසෙන්නීද, කථා කරන්නීද, ගායනා කරන්නීද, හඬන්නීද, ඉදිමුණු තැනැත්තීද, මළ තැනැත්තීද පුරුෂයාගේ සිත හාත්පස මැඩගෙන සිටියි. මහණෙනි, මනාකොට කියන්නේ, ‘මාරයාගේ හාත්පස මළපුඩුවය’ යි යමෙකුත් කියන්නේද, ස්ත්‍රියම මාරයාගේ හාත්පස මළපුඩුවයයි මනාකොට කියන්නෙක් එය කියන්නේය” යි වදාළ සේක.
“කඩු ගත් අත් ඇත්තෙකු සමගද කථා කරන්නේය. අමනුෂ්‍යයෙකු සමගද කථා කරන්නේය. යමෙකු විසින් දෂ්ට කරණ ලද්දේ ජීවත් නොවේද? එබඳු සර්‍පයෙකුටද ලංවන්නේය.
“එකළාවූයේ එකළාවූ මාගමක් (ස්ත්‍රියක්) සමග නොම කථා කරන්නේය. ඔවුහු මුළා සිහි ඇත්තහු බැලීමෙන්ද, සිනාවෙන්ද බැඳ ගනිත්.
“තවද, නපුරුකොට හැඳීමෙන්ද, මිහිරි කථාවෙන්ද බැඳගණිත්. ඉදිමුනාවූද, මළාවූද මේ ජන තෙම ලංවීමට නුසුදු වේ.
“සිත්කළුවූ රූපය, ශබ්දය, ගන්‍ධය, රසය, ස්පර්‍ශය යන මේ පස්කම් ගුණයෝම ස්ත්‍රී රූපයෙහි දක්නා ලැබෙත්.
“කාම තෘෂ්ණා නමැති සැඩ පහරින් ගසාගෙන යන්නාවූ, කාමයන් පිරිසිඳ නොදන්නාවූ, ඔවුන්ගේ කාලය ගතිය සංසාරයෙහි පෙරටු කරණ ලද්දාහු වෙත්.
“යම් කෙනෙකුන් කාමයන් පිරිසිඳ දැන, කොයිනුත් බියක් නැත්තාහු හැසිරෙද්ද, යම්කෙනෙක් ආශ්‍රවයන් නැසීමට පැමිණියාහුද, ඔවුහු ඒකාන්තයෙන් ලෝකයෙහි පරතෙරට ගියාහු හෙවත් නිවණට පැමිණියාහු වෙත්ය” යි වදාළ සේක.
|
| 6. උපජ්ඣායසුත්තං | 6. උපජඣායුපසඞ්කමන සූත්‍රය |
|
56
අථ ඛො අඤ්ඤතරො භික්ඛු යෙන සකො උපජ්ඣායො තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා සකං උපජ්ඣායං එතදවොච - ‘‘එතරහි මෙ, භන්තෙ, මධුරකජාතො චෙව කායො, දිසා ච මෙ න පක්ඛායන්ති, ධම්මා ච මං නප්පටිභන්ති, ථිනමිද්ධඤ්ච මෙ චිත්තං පරියාදාය තිට්ඨති, අනභිරතො ච බ්‍රහ්මචරියං චරාමි, අත්ථි ච මෙ ධම්මෙසු විචිකිච්ඡා’’ති.
අථ ඛො සො භික්ඛු තං සද්ධිවිහාරිකං භික්ඛුං ආදාය යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නො ඛො සො භික්ඛු භගවන්තං එතදවොච - ‘‘අයං, භන්තෙ, භික්ඛු එවමාහ - ‘එතරහි මෙ, භන්තෙ, මධුරකජාතො චෙව කායො, දිසා ච මං න පක්ඛායන්ති, ධම්මා ච මෙ නප්පටිභන්ති, ථිනමිද්ධඤ්ච මෙ චිත්තං පරියාදාය තිට්ඨති, අනභිරතො ච බ්‍රහ්මචරියං චරාමි, අත්ථි ච මෙ ධම්මෙසු විචිකිච්ඡා’’’ති.
‘‘එවඤ්හෙතං
අථ ඛො සො භික්ඛු භගවතා ඉමිනා ඔවාදෙන ඔවදිතො උට්ඨායාසනා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා පදක්ඛිණං කත්වා පක්කාමි. අථ ඛො සො භික්ඛු එකො වූපකට්ඨො අප්පමත්තො ආතාපී පහිතත්තො විහරන්තො නචිරස්සෙව - යස්සත්ථාය කුලපුත්තා සම්මදෙව අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජන්ති, තදනුත්තරං - බ්‍රහ්මචරියපරියොසානං දිට්ඨෙව ධම්මෙ සයං අභිඤ්ඤා සච්ඡිකත්වා උපසම්පජ්ජ විහාසි. ‘‘ඛීණා ජාති, වුසිතං බ්‍රහ්මචරියං, කතං කරණීයං, නාපරං ඉත්ථත්තායා’’ති අබ්භඤ්ඤාසි. අඤ්ඤතරො පන සො භික්ඛු අරහතං අහොසි.
අථ ඛො සො භික්ඛු අරහත්තං පත්තො යෙන සකො උපජ්ඣායො තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා සකං උපජ්ඣායං එතදවොච - ‘‘එතරහි මෙ, භන්තෙ, න චෙව
(න ත්වෙව (සී.)) මධුරකජාතො කායො, දිසා ච මෙ පක්ඛායන්ති, ධම්මා ච මං පටිභන්ති, ථිනමිද්ධඤ්ච මෙ චිත්තං න පරියාදාය තිට්ඨති, අභිරතො ච බ්‍රහ්මචරියං චරාමි, නත්ථි ච මෙ ධම්මෙසු විචිකිච්ඡා’’ති. අථ ඛො සො භික්ඛු තං සද්ධිවිහාරිකං භික්ඛුං ආදාය යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං
‘‘එවඤ්හෙතං, භික්ඛු, හොති ඉන්ද්‍රියෙසු ගුත්තද්වාරස්ස, භොජනෙ මත්තඤ්ඤුනො, ජාගරියං අනුයුත්තස්ස, විපස්සකස්ස කුසලානං ධම්මානං, පුබ්බරත්තාපරරත්තං බොධිපක්ඛියානං ධම්මානං භාවනානුයොගං
|
56
ඉක්බිති එක්තරා භික්‍ෂුවක් තෙම ස්වකීය උපාධ්‍යායයන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ ස්වකීය උපාධ්‍යායයන් වහන්සේට මෙය සැළ කෙළේය.
“ස්වාමීනි, දැන් මාගේ ශරීරය හටගත් බර බැව් ඇත්තේද, දිශාවන්ද මට නොවැටහෙත්. ධර්‍මයෝද මට නොවැටහෙත්. ථීනම්ද්‍ධ නීවරණයද මාගේ සිත මැඩගෙණ සිටියි. නො ඇළුනේද, බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවෙහි හැසිරෙමි. මට ධර්‍මයන්හි සැකයද ඇත්තේය” යි.
“එකල්හි ඒ භික්‍ෂු තෙම ඒ සද්‍ධිවිහාරික භික්‍ෂුව කැඳවාගෙන භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වැඳ, එකත්පස්ව හුන්නේය. එකත්පස්ව හුන්නාවූම ඒ භික්‍ෂු තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙය සැළකෙළේය.
“ස්වාමීනි, මේ භික්‍ෂු තෙම මෙසේ කීයේය. ‘ස්වාමීනි, දැන් මාගේ ශරීරය හටගත් බර බැව් ඇත්තේද, දිශාවන්ද මට නොවැටහෙත්. ධර්‍මයෝද මට නොවැටහෙත්. ථීනම්ද්‍ධ නීවරණයද මාගේ සිත මැඩගෙණ සිටියි. නො ඇළුනේද, බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවෙහි හැසිරෙමි. මට ධර්‍මයන්හි සැකයද ඇත්තේය’ යි.
“මහණෙනි, මෙසේ වනාහි මෙය වේ. ඉන්‍ද්‍රියයන්හි නොරක්නා ලද දොරටු ඇත්තාවූ, භොජනයෙහි පමණ නොදන්නාවූ, නිදි වර්ජිත කිරීමෙහි නොයෙදෙන්නාවූ, කුශල ධර්මයන් නොබලන්නාවූ, පූර්‍ව රාත්‍රි, අපර රාත්‍රි දෙක්හි සත්තිස් බෝධි පාක්‍ෂික ධර්‍මයන්ගේ භාවනාවෙහි යෙදීමෙන් යුක්ත නොව වාසය කරන්නහුගේ,
“කය හටගත් බර බව ඇත්තේද වේ. දිශාවෝද ඔහුට නොවැටහෙත්. ධර්‍මයෝද ඔහුට නොවැටහෙත්. ථීනම්ද්‍ධ නීවරණයද මොහුගේ සිත මැඩගෙන සිටියි. නොඇළුනේද, බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවෙහි හැසිරෙයි. මොහුට ධර්‍මයන්හි සැකද වේ.
“මහණ, එහෙයින් මේ ශාසනයෙහි තොප විසින් මෙසේ හික්මිය යුතුයි. ඉන්‍ද්‍රියයන්හි රක්නා ලද දොරටු ඇත්තෙක් වන්නෙමි. භොජනයෙහි පමණ දන්නෙක්ව, නිදි වර්ජිත කිරීමෙහි යෙදුනෙක්ව, කුශල ධර්මයන් බලන්නෙක්ව, පූර්‍ව රාත්‍රි, අපර රාත්‍රි දෙක්හි බෝධි පාක්‍ෂික ධර්‍ම භාවනාවෙහි යෙදීමෙන් යුක්තව වාසය කරන්නෙමියි, මහණ, මෙසේ වනාහි තොප විසින් හික්මිය යුතුය” යි වදාළ සේක.
“ඉක්බිති, ආයුෂ්මත් භික්‍ෂු තෙම, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසින් මේ අවවාදයෙන් අවවාද කරණ ලද්දේ, හුනස්නෙන් නැගිට, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වැඳ, පැදකුණු කොට ගියේය.
“ඉක්බිති, ආයුෂ්මත් භික්‍ෂු තෙම, හුදකලාවූයේ, වෙන්වූයේ, අප්‍රමත්තවූයේ, කෙලෙස් තවන වීර්‍ය්‍යය ඇත්තේ, කාය ජීවිත නිරපෙක්‍ෂව වාසය කරන්නේ, නොබෝ කලකින්ම කුලපුත්‍රයෝ යමක් සඳහා වහාම ගිහිගෙන් නික්ම අනගාරික සංඛ්‍යාත ශාසනයෙහි පැවිදිවෙත්ද, බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යය අවසන්කොට ඇති නිරුත්තර ඒ අර්‍හත්වය තෙමේ විශිෂ්ට ඥානයෙන් දැන ප්‍රත්‍යක්‍ෂකොට පැමිණ වාසය කරයි.
“උත්පත්තිය ක්‍ෂයවිය. බඹසර වැස නිමවන ලදී. කටයුතු කරණ ලදී. මින් මතු අන් යමක් නැතැයි දැනගත්තේය. ආයුෂ්මත් භික්‍ෂු තෙම රහතන් වහන්සේලාගෙන් කෙනෙක් වූයේය.”
“ඉක්බිති ඒ භික්‍ෂු තෙම රහත් බවට පැමිණියේ ස්වකීය උපාධ්‍යාය තෙම යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, ස්වකීය උපාධ්‍යායයන් වහන්සේට මෙය සැළ කෙළේය.
“ස්වාමීනි, දැන් මාගේ ශරීරය හටගත් බර බැව් ඇත්තේ නොවේමය. දිශාවෝද මට වැටහෙත්, පැමිණ සිටිත්, ධර්‍මයෝද මට වැටහෙත්, ථීනම්ද්‍ධ නීවරණයද මාගේ සිත මැඩගෙන නොසිටියි. ඇළුනේද, බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවෙහි හැසිරෙමි. මට ධර්‍මයන්හි සැකයක්ද නැත්තේය” යි.
“එකල්හි ඒ භික්‍ෂු තෙම ඒ සද්‍ධිවිහාරික භික්‍ෂුව කැඳවාගෙන භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වැඳ, එකත්පස්ව හුන්නේය. එකත්පස්ව හුන්නාවූම ඒ භික්‍ෂු තෙම භාග්‍යවතුන් වහන්සේට මෙය සැළකෙළේය.
“ස්වාමීනි, මේ භික්‍ෂු තෙම මෙසේ කීය.”
“මහණ, මෙසේ වනාහි එය වේ. ඉන්‍ද්‍රියයන්හි රක්නා ලද දොරටු ඇති. භොජනයෙහි පමණ දන්නාවූ, නිදි දුරු කිරීමෙහි යෙදුනාවූ, කුශල ධර්මයන් බලන්නාවූ, පූර්‍ව රාත්‍රි, අපර රාත්‍රි දෙක්හි බෝධි පාක්‍ෂික ධර්‍ම භාවනාවෙහි යෙදීමෙන් යුක්තව වාසය කරන්නහුගේ ශරීරය තෙම හටගත් බර බැව් ඇත්තේය යන යමක් නොවේද, දිශාවෝද මොහුට වැටහෙත්, ධර්‍මයෝද මොහුට වැටහෙත්, ථීනම්ද්‍ධ නීවරණයද මොහුගේ සිත මැඩගෙන නොසිටියි. ඇළුනේද, බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාවෙහි හැසිරෙයි. මොහුට ධර්‍මයන්හි සැකයක්ද නොවෙයි
“මහණ, එහෙයින් මේ ශාසනයෙහි තොප විසින් මෙසේ හික්මිය යුතුයි. ඉන්‍ද්‍රියයන්හි රක්නා ලද දොරටු ඇත්තෙක් වන්නෙමි. භොජනයෙහි පමණ දන්නෙක්ව, නිදි වර්ජිත කිරීමෙහි යෙදුනෙක්ව, කුශල ධර්මයන් බලන්නෙක්ව, පූර්‍ව රාත්‍රි, අපර රාත්‍රි දෙක්හි බෝධි පාක්‍ෂික ධර්‍ම භාවනාවෙහි යෙදීමෙන් යුක්තව වාසය කරන්නෙමියි, මහණ, මෙසේ වනාහි තොප විසින් හික්මිය යුතුය” යි වදාළ සේක.
|
| 7. අභිණ්හපච්චවෙක්ඛිතබ්බඨානසුත්තං | 7. අභිණ්හපච්චවෙක්ඛන සූත්‍රය |
|
57
‘‘පඤ්චිමානි, භික්ඛවෙ, ඨානානි අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බානි ඉත්ථියා වා පුරිසෙන වා ගහට්ඨෙන වා පබ්බජිතෙන වා. කතමානි පඤ්ච? ‘ජරාධම්මොම්හි, ජරං අනතීතො’ති අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බං ඉත්ථියා වා පුරිසෙන වා ගහට්ඨෙන වා පබ්බජිතෙන වා. ‘බ්‍යාධිධම්මොම්හි, බ්‍යාධිං අනතීතො’ති අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බං ඉත්ථියා වා පුරිසෙන වා ගහට්ඨෙන වා පබ්බජිතෙන වා. ‘මරණධම්මොම්හි, මරණං අනතීතො’ති අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බං ඉත්ථියා
‘‘කිඤ්ච, භික්ඛවෙ, අත්ථවසං පටිච්ච ‘ජරාධම්මොම්හි, ජරං අනතීතො’ති අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බං ඉත්ථියා වා පුරිසෙන වා ගහට්ඨෙන වා පබ්බජිතෙන වා? අත්ථි, භික්ඛවෙ, සත්තානං යොබ්බනෙ යොබ්බනමදො, යෙන මදෙන මත්තා කායෙන දුච්චරිතං චරන්ති, වාචාය දුච්චරිතං චරන්ති, මනසා දුච්චරිතං චරන්ති. තස්ස තං ඨානං අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛතො යො යොබ්බනෙ යොබ්බනමදො සො සබ්බසො වා පහීයති තනු වා පන හොති. ඉදං ඛො, භික්ඛවෙ, අත්ථවසං පටිච්ච ‘ජරාධම්මොම්හි, ජරං අනතීතො’ති අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බං ඉත්ථියා වා පුරිසෙන වා ගහට්ඨෙන වා පබ්බජිතෙන වා.
‘‘කිඤ්ච
‘‘කිඤ්ච, භික්ඛවෙ, අත්ථවසං පටිච්ච ‘මරණධම්මොම්හි, මරණං අනතීතො’ති අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බං ඉත්ථියා වා පුරිසෙන වා ගහට්ඨෙන වා පබ්බජිතෙන වා? අත්ථි, භික්ඛවෙ, සත්තානං ජීවිතෙ ජීවිතමදො, යෙන මදෙන මත්තා කායෙන දුච්චරිතං චරන්ති, වාචාය දුච්චරිතං
‘‘කිඤ්ච, භික්ඛවෙ, අත්ථවසං පටිච්ච ‘සබ්බෙහි මෙ පියෙහි මනාපෙහි නානාභාවො විනාභාවො’ති අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බං ඉත්ථියා වා පුරිසෙන වා ගහට්ඨෙන වා පබ්බජිතෙන වා? අත්ථි, භික්ඛවෙ, සත්තානං පියෙසු මනාපෙසු යො ඡන්දරාගො යෙන රාගෙන රත්තා කායෙන දුච්චරිතං චරන්ති, වාචාය දුච්චරිතං චරන්ති, මනසා දුච්චරිතං චරන්ති. තස්ස තං ඨානං අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛතො යො පියෙසු මනාපෙසු ඡන්දරාගො සො සබ්බසො වා පහීයති තනු වා පන හොති. ඉදං ඛො, භික්ඛවෙ, අත්ථවසං පටිච්ච ‘සබ්බෙහි මෙ පියෙහි මනාපෙහි නානාභාවො විනාභාවො’ති අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බං ඉත්ථියා වා පුරිසෙන වා ගහට්ඨෙන වා පබ්බජිතෙන වා.
‘‘කිඤ්ච, භික්ඛවෙ, අත්ථවසං පටිච්ච ‘කම්මස්සකොම්හි, කම්මදායාදො කම්මයොනි කම්මබන්ධු කම්මපටිසරණො, යං කම්මං කරිස්සාමි - කල්‍යාණං වා පාපකං වා - තස්ස දායාදො භවිස්සාමී’ති අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛිතබ්බං ඉත්ථියා වා පුරිසෙන වා ගහට්ඨෙන වා පබ්බජිතෙන වා
‘‘ස ඛො
(සචෙ (පී. ක.)) සො, භික්ඛවෙ, අරියසාවකො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘න
‘‘ස ඛො සො, භික්ඛවෙ, අරියසාවකො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘න ඛො අහඤ්ඤෙවෙකො බ්‍යාධිධම්මො බ්‍යාධිං අනතීතො, අථ ඛො යාවතා සත්තානං ආගති ගති චුති උපපත්ති සබ්බෙ සත්තා බ්‍යාධිධම්මා බ්‍යාධිං අනතීතා’ති. තස්ස තං ඨානං අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛතො මග්ගො සඤ්ජායති. සො තං මග්ගං ආසෙවති භාවෙති බහුලීකරොති. තස්ස තං මග්ගං ආසෙවතො භාවයතො බහුලීකරොතො සංයොජනානි සබ්බසො පහීයන්ති, අනුසයා බ්‍යන්තීහොන්ති.
‘‘ස ඛො සො, භික්ඛවෙ, අරියසාවකො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘න ඛො අහඤ්ඤෙවෙකො මරණධම්මො මරණං අනතීතො, අථ ඛො යාවතා සත්තානං ආගති ගති චුති උපපත්ති සබ්බෙ සත්තා මරණධම්මා මරණං අනතීතා’ති. තස්ස තං ඨානං අභිණ්හං පච්චවෙක්ඛතො මග්ගො සඤ්ජායති. සො තං මග්ගං ආසෙවති භාවෙති බහුලීකරොති. තස්ස තං මග්ගං ආසෙවතො භාවයතො බහුලීකරොතො සංයොජනානි සබ්බසො පහීයන්ති, අනුසයා බ්‍යන්තීහොන්ති.
‘‘ස ඛො සො, භික්ඛවෙ, අරියසාවකො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘න ඛො මය්හෙවෙකස්ස සබ්බෙහි පියෙහි මනාපෙහි නානාභාවො විනාභාවො, අථ ඛො යාවතා සත්තානං ආගති ගති චුති උපපත්ති සබ්බෙසං සත්තානං පියෙහි මනාපෙහි නානාභාවො විනාභාවො’ති. තස්ස තං ඨානං අභිණ්හං
‘‘ස ඛො සො, භික්ඛවෙ, අරියසාවකො ඉති පටිසඤ්චික්ඛති - ‘න
‘‘බ්‍යාධිධම්මා ජරාධම්මා, අථො මරණධම්මිනො;
යථා ධම්මා තථා සත්තා
(සන්තා (ස්‍යා. කං.)), ජිගුච්ඡන්ති පුථුජ්ජනා.
‘‘අහඤ්චෙ තං ජිගුච්ඡෙය්‍යං, එවං ධම්මෙසු පාණිසු;
න මෙතං පතිරූපස්ස, මම එවං විහාරිනො.
‘‘සොහං එවං විහරන්තො, ඤත්වා ධම්මං නිරූපධිං;
ආරොග්‍යෙ යොබ්බනස්මිඤ්ච, ජීවිතස්මිඤ්ච යෙ මදා.
‘‘සබ්බෙ මදෙ අභිභොස්මි, නෙක්ඛම්මං දට්ඨු ඛෙමතො
(නෙක්ඛම්මෙ දට්ඨු ඛෙමතං (අ. නි. 3.39) උභයත්ථපි අට්ඨකථාය සමෙති);
තස්ස මෙ අහු උස්සාහො, නිබ්බානං අභිපස්සතො.
‘‘නාහං භබ්බො එතරහි, කාමානි පටිසෙවිතුං;
අනිවත්ති
(අනිවත්තී (?)) භවිස්සාමි, බ්‍රහ්මචරියපරායණො’’ති. සත්තමං;
|
57
“මහණෙනි, ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුවූ මේ කරුණු පසක් වෙත්.
“කවර පසක්ද යත්,
“ජරාව ස්වභාව කොට ඇත්තේ වෙමි. ජරාව නොඉක්මවූයේයයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“ව්‍යාධිය ස්වභාවකොට ඇත්තේ වෙමි. ව්‍යාධිය නොඉක්මවූයේයයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“මරණය ස්වභාවකොට ඇත්තේ වෙමි. මරණය නොඉක්මවූයේයයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“මාගේ සියලු ප්‍රිය මනාපවූවන් කෙරෙන් නොයෙක් ස්වභාව වෙන්වීම ඇත්තේ යැයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“කර්මය ස්වකීයකොට ඇත්තේ වෙමි. කර්මය දායාදකොට ඇත්තේ වෙමියි, කර්මය උත්පත්ති කාරණකොට ඇත්තේ වෙමියි, කර්මය නෑකොට ඇත්තේ වෙමියි, කර්මය පිළිසරණකොට ඇත්තේ වෙමියි, යහපත්වූ හෝ ලාමකවූ හෝ යම් කර්මයක් කරන්නෙම්ද, එයට උරුමක්කාරයෙක් වන්නෙමියි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“මහණෙනි, කවර කරුණක් නිසා ජරාව ස්වභාවකොට ඇත්තේ වෙමියි, ජරාව නොඉක්මවූයේයයි, ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුද?
“මහණෙනි, යම් මදයකින් මත්වූවාහු, කයින් දුශචරිත කෙරෙද්ද, වචනයෙන් දුශචරිත කෙරෙද්ද, සිතින් දුශචරිත කෙරෙද්ද, සත්ත්‍වයන්ගේ යෞවන බැව්හි එබඳු යෞවන මදයෙක් ඇත්තේය.
“ඒ කරුණ නිතර සිහි කරන්නාවූ ඔහුගේ යෞවනයෙහි යම් යෞවන මදයක් වේද, එය සියලු ආකාරයෙන් හෝ ප්‍රහීන වේ. හීන වූවක්හු වේ. මහණෙනි, මේ කරුණ නිසා ජරාව ස්වභාව කොට ඇත්තේ වෙමි. ජරාව නොඉක්මවූයේයයි, ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“මහණෙනි, කිනම් කරුණක් නිසා ව්‍යාධිය ස්වභාව කොට ඇත්තේ වෙමියි, ව්‍යාධිය නොඉක්මවූයේයයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුද?
“මහණෙනි, යම්බඳුවූ මදයකින් මත්වූවාහු, කයින් දුසිරිත හැසිරෙද්ද, වචනයෙන් දුසිරිත හැසිරෙද්ද, සිතින් දුසිරිත හැසිරෙද්ද, සත්ත්‍වයන්ගේ නීරෝගභාවයෙහි එබඳුවූ ආරොග්‍ය මදයෙක් ඇත්තේය. ඒ කරුණ නිතර සිහි කරන්නාවූ ඔහුගේ නීරෝග භාවයෙහි යම් ආරෝග්‍ය මදයක් වේද, හෙතෙම සියලු ආකාරයෙන් ප්‍රහීන හෝ වේ. තුනී වූවක් හෝ වේ. මහණෙනි, මේ ප්‍රයෝජනය සළකා ව්‍යාධිය ස්වභාව කොට ඇත්තේ වෙමි. ව්‍යාධිය නොඉක්මවූයේයයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“මහණෙනි, කිනම් කරුණක් නිසා මරණය ස්වභාව කොට ඇත්තේ වෙමියි, මරණය නොඉක්මවූයේයයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුද?
“මහණෙනි, යම්බඳුවූ මදයකින් මත්වූවාහු, කයින් දුසිරිත හැසිරෙද්ද, වචනයෙන් දුසිරිත හැසිරෙද්ද, සිතින් දුසිරිත හැසිරෙද්ද, සත්ත්‍වයන්ගේ ජීවිතයෙහි එබඳු ජීවිත මදයෙක් ඇත්තේය. ඒ කරුණ නිතර සිහි කරන්නාවූ ඔහුගේ ජීවිතයෙහි එබඳු ජීවිත මදයෙක් වේද, හෙතෙම සියලු ආකාරයෙන් ප්‍රහීන හෝ වේ. තුනී වූවක් හෝ වේ. මහණෙනි, මේ ප්‍රයෝජනය සළකා මරණය ස්වභාව කොට ඇත්තේ වෙමි. මරණය නොඉක්මවූයේයයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“මහණෙනි, කිනම් කරුණක් නිසා මාගේ සියලු ප්‍රිය මනාපයන් කෙරෙන් නොයෙක් ස්වභාව ඇත්තේ වෙන්වීම වේයයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුද?
“මහණෙනි, යම්බඳු ඇල්මකිනු ඇළුනාහු කයින් දුසිරිත හැසිරෙද්ද, වචනයෙන් දුසිරිත හැසිරෙද්ද, සිතින් දුසිරිත හැසිරෙද්ද, සත්ත්‍වයන්ගේ ප්‍රියවූවන් කෙරෙහි කාමාශාවෙන් ඇල්මක් ඇත්තේය. ඒ කාරණය නිතර සිහි කරන්නාවූ ඔහුගේ ප්‍රියවූවන් කෙරහි යම් ඡන්‍දයක්, ඇල්මක් වේද, හෙතෙම සියලු ආකාරයෙන් හෝ ප්‍රහීණ වේ. තුනීවූවක් හෝ වේ. මහණෙනි, මේ කරුණ නිසා මාගේ සියලු ප්‍රිය මනාපයන් කෙරෙන් නොයෙක් ස්වභාව ඇත්තේ වෙන්වීම වේයයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“මහණෙනි, කිනම් කරුණක් නිසා කර්මය ස්වකීයකොට ඇත්තේ වෙමියි, කර්මය දායාදකොට ඇත්තේ වෙමියි, කර්මය උත්පත්ති කාරණාකොට ඇත්තේ වෙමියි, කර්මය නෑකොට ඇත්තේ වෙමියි, කර්මය පිළිසරණකොට ඇත්තේ වෙමියි, යහපත්වූ හෝ, ලාමකවූ හෝ, යම් කර්මයක් කරන්නෙම්ද, එයට උරුම ඇත්තෙක් වන්මේයි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුද?
“මහණෙනි, සත්ත්‍වයන්ගේ කාය දුශ්චරිතයද, වාක් දුශ්චරිතයද, මනො දුශ්චරිතයද ඇත්තේය. ඒ කරුණ නිතර සිහි කරන්නාවූ ඔහුගේ සියලු ආකාරයෙන් හෝ එය ප්‍රහීණ වේ. තුනීවීම හෝ වේ. මහණෙනි, මේ කරුණ නිසා කර්මය ස්වකීයකොට ඇත්තේ, කර්මය දායාදකොට ඇත්තේ, කර්මය උත්පත්ති කාරණාකොට ඇත්තේ, කර්මය නෑයන්කොට ඇත්තේ, කර්මය පිළිකරණකොට ඇත්තේ වෙමි. යහපත්වූ හෝ ලාමකවූ හෝ යම් කර්මයක් කරන්නෙම්ද, එයට උරුම ඇත්තෙක් වන්නෙමියි ස්ත්‍රිය විසින් හෝ පුරුෂයා විසින් හෝ ගෘහස්ථයා විසින් හෝ ප්‍රව්‍රජිතයා විසින් හෝ නිතර සිහි කටයුතුයි.
“මහණෙනි, ඒ මේ ආර්‍ය්‍යශ්‍රාවක තෙමේ වනාහි මෙසේ සළකයි.
“එකළාවූ මම ම ජරාව ස්වභාවකොට ඇත්තේ, ජරාව ආගමනය නොඉක්මවූයේ නොවෙමි. වැලිදු යම්තාක් සත්ත්‍වයන්ගේ ගමනය, චුතිය, උත්පත්තිය වේද, ඒතාක් සියලු සත්ත්‍වයෝ ජරාව ස්වභාවකොට ඇත්තාහු, ජරාව නොඉක්මවූවාහුයයි,
“ඒ කරුණ නිතර සිහි කරන්නාවූ, ඔහුට ලෝකොත්තර මාර්ගය හටගනියි. හෙතෙම ඒ මාර්ගය සේවනය කරයි. භාවනා කරයි. බහුල වශයෙන් කරයි. ඒ මාර්ගය සේවනය කරන්නාවූ, වඩන්නාවූ, බහුල කරන්නාවූ, ඔහුගේ සංයෝජනයෝ ප්‍රහීන වෙත්. සප්තවිධ අනුශය ධර්මයෝ කෙළවර වූවාහු වෙත්.
“එකළාවූ මම ම ව්‍යාධිය ස්වභාවකොට ඇත්තේ, ව්‍යාධිය නොඉක්මවූයේ නොවෙමි. වැලිදු යම්තාක් සත්ත්‍වයන්ගේ ආගමනය, ගමනය, චුතවීම, ඉපදීම වේද, ඒතාක් සියලු සත්ත්‍වයෝ ව්‍යාධිය ස්වභාවකොට ඇත්තාහු, ව්‍යාධිය නොඉක්මවූවාහුයයි,
“ඒ කරුණ නිතර සිහි කරන්නාවූ, ඔහුට ලෝකොත්තර මාර්ගය හටගනියි. හෙතෙම ඒ මාර්ගය සේවනය කරයි. භාවනා කරයි. බහුල වශයෙන් කරයි. ඒ මාර්ගය සේවනය කරන්නාවූ, වඩන්නාවූ, බහුල කරන්නාවූ, ඔහුගේ සංයෝජනයෝ ප්‍රහීන වෙත්. සප්තවිධ අනුශය ධර්මයෝ කෙළවර වූවාහු වෙත්.
“එකළාවූ මම ම මරණය ස්වභාවකොට ඇත්තේ, මරණය නොඉක්මවූයේ නොවෙමි. වැළිදු යම්තාක් සත්ත්‍වයන්ගේ ආගමනය, ගමනය, චුතිය, උත්පත්තිය වේද, ඒතාක් සියලු සත්ත්‍වයෝ මරණය ස්වභාවකොට ඇත්තාහු, මරණය නොඉක්මවූවාහුයයි,
“ඒ කරුණ නිතර සිහි කරන්නාවූ, ඔහුට ලෝකොත්තර මාර්ගය හටගනියි. හෙතෙම ඒ මාර්ගය සේවනය කරයි. භාවනා කරයි. බහුල වශයෙන් කරයි. ඒ මාර්ගය සේවනය කරන්නාවූ, වඩන්නාවූ, බහුල කරන්නාවූ, ඔහුගේ සංයෝජනයෝ ප්‍රහීන වෙත්. සප්තවිධ අනුශය ධර්මයෝ කෙළවර වූවාහු වෙත්.
“එකළාවූ මාගේම සියලුම ප්‍රියවූ, මනාප වූවන්ගෙන් නොයෙක් ස්වභාව ඇත්තේ, වෙන්වීම නොවේ. වැළිදු යම්තාක් සත්ත්‍වයන්ගේ ආගමනය, ගමනය, චුතිය, උත්පත්තිය වේද, ඒතාක් සියලු සත්ත්‍වයෝ ප්‍රියවූ මනාපවූවන්ගෙන් වෙනස් ස්වභාව ඇත්තේ වෙන්වීම ඇත්තාහුයයි
“ඒ කරුණ නිතර සිහි කරන්නාවූ, ඔහුට ලෝකොත්තර මාර්ගය හටගනියි. හෙතෙම ඒ මාර්ගය සේවනය කරයි. භාවනා කරයි. බහුල වශයෙන් කරයි. ඒ මාර්ගය සේවනය කරන්නාවූ, වඩන්නාවූ, බහුල කරන්නාවූ, ඔහුගේ සංයෝජනයෝ ප්‍රහීන වෙත්. සප්තවිධ අනුශය ධර්මයෝ කෙළවර වූවාහු වෙත්.
“එකළාවූ මම ම කර්මය ස්වකීයකොට ඇත්තේ, කර්මය දායාදකොට ඇත්තේ, කර්මය යෝනිකොට ඇත්තේ, කර්මය බන්ධුකොට ඇත්තේ, කර්මය පිළිසරණකොට ඇත්තේ නොවමියි. යහපත්වූ හෝ ලාමකවූ හෝ කර්මයක් කරන්නෙම්ද, එයට උරුම ඇත්තෙක් නොවන්නෙමි. වැළිදු යම්තාක් සත්ත්‍වයන්ගේ ආගමනය, ගමනය, චුතිය, උත්පත්තිය වේද, ඒතාක් සියලු සත්ත්‍වයෝ කර්මය ස්වකීයකොට ඇත්තාහු, කර්මය උරුමකොට ඇත්තාහු, කර්මය උත්පත්ති කාරණාකොට ඇත්තාහු, කර්මය නෑයන්කොට ඇත්තාහු, කර්මය පිළිසරණකොට ඇත්තාහු වෙත්. යහපත්වූ හෝ ලාමකවූ හෝ යම් කර්මයක් කරන්නාහුද, එයට උරුම ඇත්තෝ වන්නාහුයයි,
“ඒ කරුණ නිතර සිහි කරන්නාවූ, ඔහුට ලෝකොත්තර මාර්ගය හටගනියි. හෙතෙම ඒ මාර්ගය සේවනය කරයි. භාවනා කරයි. බහුල වශයෙන් කරයි. ඒ මාර්ගය සේවනය කරන්නාවූ, වඩන්නාවූ, බහුල කරන්නාවූ, ඔහුගේ සංයෝජනයෝ ප්‍රහීන වෙත්. සප්තවිධ අනුශය ධර්මයෝ කෙළවර වූවාහු වෙත්.
(1) “ව්‍යාධිවූ ස්වභාවකොට ඇත්තාවූ, ජරාව ස්වභාවකොට ඇත්තාවූ, තවද මරණය ස්වභාවකොට ඇත්තාවූ, පෘතග්ජනයෝ ධර්මයෝ යම්සේ වූවාහුද, එසේ ඇත්තාහුම පිළිකුල් කෙරෙත්.
(2) මෙබඳු ස්වභාව ඇත්තාවූ සත්ත්‍වයන් කෙරෙහි මමද මෙය පිළිකුල් කරන්නෙම් නම්, මෙසේ වාසය කරන්නාවූ මට මෙය සුදුසු නොවන්නේය.
(3) ඒ මම මෙසේ වාසය කරන්නෙම්, ක්ලේශ රහිතවූ ධර්‍මය දැන නීරෝග භාවයෙහිද, යෞවන භාවයෙහිද, ජීවත් වීමෙහිද, යම් මද කෙනෙක් වෙද්ද,
(4) ප්‍රව්‍රජ්‍යාව නිර්‍භය වශයෙන් දැක, ඒ සියලු මදයන් මැඩපවත්වමි. නිවණ දක්නාවූ ඒ මට උත්සාහයක් වූයේය.
(5) “මේ කාලයෙහි කාමයන් සේවනය කරන්ට මම සුදුස්සෙක් නොවෙමි. මාර්‍ග බ්‍රහ්මචර්‍ය්‍යාව පිහිටකොට ඇත්තේ, ප්‍රව්‍රජ්‍යාවෙන් නොනවතින්නෙක් වන්නෙමියි වදාළේය”
|
| 8. ලිච්ඡවිකුමාරකසුත්තං | 8. ලිච්ඡවිකුමාර සූත්‍රය |
|
58
එකං
තෙන ඛො පන සමයෙන සම්බහුලා ලිච්ඡවිකුමාරකා සජ්ජානි ධනූනි ආදාය කුක්කුරසඞ්ඝපරිවුතා මහාවනෙ අනුචඞ්කමමානා අනුවිචරමානා අද්දසු
තෙන ඛො පන සමයෙන මහානාමො ලිච්ඡවි මහාවනෙ ජඞ්ඝාවිහාරං අනුචඞ්කමමානො අද්දස තෙ ලිච්ඡවිකුමාරකෙ තුණ්හීභූතෙ තුණ්හීභූතෙ පඤ්ජලිකෙ භගවන්තං පයිරුපාසන්තෙ; දිස්වා යෙන භගවා තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා භගවන්තං අභිවාදෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නො ඛො මහානාමො ලිච්ඡවි උදානං උදානෙසි - ‘භවිස්සන්ති වජ්ජී, භවිස්සන්ති වජ්ජී’’’ති!
‘‘කිං පන ත්වං, මහානාම, එවං වදෙසි - ‘භවිස්සන්ති වජ්ජී, භවිස්සන්ති වජ්ජී’’’ති? ‘‘ඉමෙ, භන්තෙ, ලිච්ඡවිකුමාරකා චණ්ඩා ඵරුසා අපානුභා
(අපජහාති (සී.), අපාටුභා (ස්‍යා. කං.), අපජහා (පී.), අපානුතා (කත්ථචි)). යානිපි තානි කුලෙසු පහෙණකානි
(පහීනකානි (සී.), පහීණකානි (ස්‍යා. කං. පී.)) පහීයන්ති, උච්ඡූති වා බදරාති වා පූවාති වා මොදකාති වා සංකුලිකාති වා
(සක්ඛලිකාති වා (සී. පී.)), තානි විලුම්පිත්වා විලුම්පිත්වා ඛාදන්ති; කුලිත්ථීනම්පි කුලකුමාරීනම්පි පච්ඡාලියං ඛිපන්ති. තෙ දානිමෙ තුණ්හීභූතා තුණ්හීභූතා පඤ්ජලිකා භගවන්තං පයිරුපාසන්තී’’ති.
‘‘යස්ස කස්සචි, මහානාම, කුලපුත්තස්ස පඤ්ච ධම්මා සංවිජ්ජන්ති - යදි වා රඤ්ඤො ඛත්තියස්ස මුද්ධාවසිත්තස්ස, යදි වා රට්ඨිකස්ස පෙත්තනිකස්ස
(මුද්ධාභිසිත්තස්ස (ක.) අ. නි. 5.135, 136 පස්සිතබ්බං), යදි වා සෙනාය සෙනාපතිකස්ස, යදි
‘‘කතමෙ පඤ්ච? ඉධ, මහානාම, කුලපුත්තො උට්ඨානවීරියාධිගතෙහි භොගෙහි බාහාබලපරිචිතෙහි සෙදාවක්ඛිත්තෙහි ධම්මිකෙහි ධම්මලද්ධෙහි මාතාපිතරො සක්කරොති ගරුං කරොති මානෙති පූජෙති
‘‘පුන
‘‘පුන චපරං, මහානාම, කුලපුත්තො උට්ඨානවීරියාධිගතෙහි භොගෙහි බාහාබලපරිචිතෙහි සෙදාවක්ඛිත්තෙහි ධම්මිකෙහි ධම්මලද්ධෙහි ඛෙත්තකම්මන්තසාමන්තසබ්‍යොහාරෙ සක්කරොති ගරුං කරොති මානෙති පූජෙති. තමෙනං ඛෙත්තකම්මන්තසාමන්තසබ්‍යොහාරා සක්කතා ගරුකතා මානිතා පූජිතා කල්‍යාණෙන මනසා අනුකම්පන්ති - ‘චිරං ජීව, දීඝමායුං පාලෙහී’ති. ඛෙත්තකම්මන්තසාමන්තසබ්‍යොහාරානුකම්පිතස්ස, මහානාම, කුලපුත්තස්ස වුද්ධියෙව පාටිකඞ්ඛා, නො පරිහානි.
‘‘පුන චපරං, මහානාම, කුලපුත්තො උට්ඨානවීරියාධිගතෙහි භොගෙහි බාහාබලපරිචිතෙහි සෙදාවක්ඛිත්තෙහි ධම්මිකෙහි ධම්මලද්ධෙහි යාවතා බලිපටිග්ගාහිකා දෙවතා සක්කරොති ගරුං කරොති මානෙති පූජෙති. තමෙනං බලිපටිග්ගාහිකා දෙවතා සක්කතා ගරුකතා මානිතා පූජිතා කල්‍යාණෙන මනසා අනුකම්පන්ති - ‘චිරං ජීව, දීඝමායුං පාලෙහී’ති. දෙවතානුකම්පිතස්ස, මහානාම, කුලපුත්තස්ස වුද්ධියෙව පාටිකඞ්ඛා, නො පරිහානි.
‘‘පුන
‘‘යස්ස කස්සචි, මහානාම, කුලපුත්තස්ස ඉමෙ පඤ්ච ධම්මා සංවිජ්ජන්ති - යදි වා රඤ්ඤො ඛත්තියස්ස මුද්ධාවසිත්තස්ස, යදි වා රට්ඨිකස්ස පෙත්තනිකස්ස
‘‘මාතාපිතුකිච්චකරො, පුත්තදාරහිතො සදා;
අන්තොජනස්ස අත්ථාය, යෙ චස්ස අනුජීවිනො.
‘‘උභින්නඤ්චෙව අත්ථාය, වදඤ්ඤූ හොති සීලවා;
ඤාතීනං පුබ්බපෙතානං, දිට්ඨෙ ධම්මෙ ච ජීවතං
(ජීවිනං (සී.), ජීවිතං (ස්‍යා. කං. පී. ක.)).
‘‘සමණානං බ්‍රාහ්මණානං, දෙවතානඤ්ච පණ්ඩිතො;
විත්තිසඤ්ජනනො හොති, ධම්මෙන ඝරමාවසං.
‘‘සො කරිත්වාන කල්‍යාණං, පුජ්ජො හොති පසංසියො;
ඉධෙව නං පසංසන්ති, පෙච්ච සග්ගෙ පමොදතී’’ති. අට්ඨමං;
|
58
“එක් කාලයෙක්හි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ විසල් නුවර මහ වනයෙහිවූ කූටාගාර ශාලාවෙහි වැඩ වසන සේක. එකල්හි වනාහි භාග්‍යවතුන් වහන්සේ පෙරවරු වේලෙහි හැඳ පෙරවා, පා සිවුරු ගෙන විසල් නුවරට පිඬු පිණිස පිවිසි සේක. විසල් නුවර පිඬු පිණිස හැසිර පසු බත් කාලයෙහි පිණ්ඩපාතයෙන් වැළකුණේ, මහ වනයට ඇතුල්ව,
“එක්තරා රුක් මුලෙක්හි දිවා විහරණයෙන් වැඩහුන් සේක. එතල්හි වනාහි බොහෝවූ ලිච්ඡවි කුමාරයෝ ඊයෙන් සාදන ලද දුනු ගෙණ, සුනඛ සමූහයා විසින් පිරිවරණ ලද්දාහු, මහ වනයෙහි ඔබ මොබ සක්මන් කරන්නාහු, ඔබ මොබ හැසිරෙන්නාහු, එක්තරා රුක් මුලෙක්හි දිවා විහරණයෙන් වැඩ හුන්නාවූ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ දුටුවාහුය. දැක, ඊවලින් සරසන ලද දුනු බහා තබා, සුනඛ සමූහයා එක් පැත්තකට යවා, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියාහුය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වැඳ, නිශ්ශබ්ද වූවාහු, නිශ්ශබ්ද වූහ. (ඇඳිලි බැන්දාහු භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඇසුරු කරත්.)
“එතල්හි වනාහි මහානාම නම් ලිච්ඡවි තෙම මහ වනයෙහි පා ගමනින් ඔබ මොබ සක්මන් කරන්නේ, ඔබ මොබ හැසිරෙන්නේ, නිශ්ශබ්දවූ, ඇඳිලි බැන්දාවූ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඇසුරු කරන්නාවූ, ඒ ලිච්ඡවි කුමාරයන් දුටුවේය. දැක භාග්‍යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එතැනට පැමිණියේය. පැමිණ, භාග්‍යවතුන් වහන්සේට වැඳ, එකත්පස්ව හුන්නේය. එකත්පස්ව උන්නාවූම මහානාම නම් ලිච්ඡවි තෙම ප්‍රීති වාක්‍ය පැවැත්වූයේය. ‘වජ්ජිහු වැඩෙන්නාහුය, වජ්ජිහු වැඩෙන්නාහුය” යි.
“මහානාමය, කුමකට වනාහි නුඹ, ‘වජ්ජිහු වැඩෙන්නාහුය, වජ්ජිහු වැඩෙන්නාහුය’ යි. මෙසේ කියන්නෙහිද?” “ස්වාමීනි, මේ ලිච්ඡවි කුමරුවෝ චණ්ඩයෝය, ඵරුෂයෝය, උඩඟු වූවෝය. යම් ඒ කුලයන්හි යැපිය යුතු වූවන් යවනු ලබත්ද, උක්ය කියා හෝ, ඩෙබරය කියා හෝ, කැවුම්ය කියා හෝ, අග්ගලාය කියා හෝ, සක්ඛලිකාය කියා හෝ ඒවා උදුරාගෙන කත්. කුල ස්ත්‍රීන්ගේද, කුල කුමරියන්ගේද, පස්සෙන් ගොස් පයින් ගසත්. දැන් ඒ මොව්හු නිශ්ශබ්ද වූහ. නිශ්ශබ්ද වූවාහු, ඇඳිලි බැන්දාහු, භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඇසුරු කරත්.”
“මහානාමය, යම් කිසි කුල පුත්‍රයෙකුගේ ධර්‍ම පසක් විද්‍යමාන වෙද්ද, ඉදින් මස්තකයෙහි අභිෂෙක කරණ ලද ක්‍ෂත්‍රියවූ රජෙකුගේ හෝ, ඉදින් පියා විසින් දෙන ලද රට අනුභව කරන්නෙකුගේ හෝ, ඉදින් සේනාවට අධිපතිවූ සෙනෙවියෙකුගේ හෝ, ඉදින් ගමට අධිපති ගම් දෙටුවෙකුගේ හෝ, ඉදින් සමූහයාට අධිපති ගම් ප්‍රධානියෙකුගේ හෝ යි. යම් කෙනෙක් හෝ කුලයන්හි වෙන් වෙන්ව අධිපති බව කරවද්ද, වැඩීමට කැමති විය යුත්තීය. පිරිහීම් නොකැමැති විය යුතුයි. කවර පසක්ද යත්?
“මහානාමය, මේ ලෝකයෙහි කුලපුත්‍ර තෙම බාහු බලයෙන් රැස් කරණ ලද ඩහදිය වැගිරීම් ඇති, ධාර්මිකවූ, දැහැමින් ලබන ලද්දාවූ, නැගී සිට උත්සාහයෙන් ලබන ලද සම්පත් වලින්
“මව්පියන්ට සත්කාර කෙරේද,
“ගරු කෙරේද, බුහුමන් කෙරේද, පුදාද, සත්කාර කරණ ලද, ගරු කරණ ලද, බුහුමන් කරණ ලද, පුදන ලද,
“මව්පියෝ, ඔහුට යහපත් සිතින්, ‘බොහෝ කල් ජීවත් වෙව. දීර්‍ඝායුෂයක් රක්‍ෂා කරව’ යිද අනුග්‍රහ කෙරෙත්. මහානාමය, මව්පියන්ගේ අනුග්‍රහ ඇත්තාවූ කුලපුත්‍රයාගේ වැඩීමම කැමැති විය යුතුයි, පිරිහීම නොකැමැති විය යුතුයි.
“නැවත අනිකක්ද කියමි. මහානාමය, මේ ලෝකයෙහි කුලපුත්‍ර තෙම බාහු බලයෙන් රැස් කරණ ලද ඩහදිය වැගිරීම් ඇති, ධාර්මිකවූ, දැහැමින් ලබන ලද්දාවූ, නැගී සිට උත්සාහයෙන් ලබන ලද සම්පත් වලින් අඹුදරුවන් හා දැසි දස් කම්කරු පුරුෂයන්ට සත්කාර කෙරේද, ගරු කෙරේද, බුහුමන් කෙරේද, පුදාද, සත්කාර කරණ ලද, ගරු කරණ ලද, බුහුමන් කරණ ලද, පුදන ලද, අඹුදරු දැසි දස් කම්කරු පුරුෂයෝ, ඔහුට යහපත්වූ සිතින්, ‘බොහෝ කල් ජීවත් වෙව. දීර්‍ඝායුෂයක් පාලනය කරව’ යි අනුග්‍රහ කරත්. මහානාමය, අඹුදරු දැසි දස් කම්කරු පුරුෂයන් විසින් අනුකම්පා කරණ ලද කුලපුත්‍රයාගේ වැඩීමට කැමති විය යුතුයි, පිරිහීම නොකැමැති විය යුතුයි.
“මහානාමය, මේ ලෝකයෙහි කුලපුත්‍ර තෙම බාහු බලයෙන් රැස් කරණ ලද ඩහදිය වැගිරීම් ඇති, ධාර්මිකවූ, දැහැමින් ලබන ලද්දාවූ, නැගී සිට උත්සාහයෙන් ලබන ලද සම්පත් වලින් තමන්ගේ කුඹුරු කර්‍මාන්තවලට අනතුරු ඉඩම් හිමියන්ට සත්කාර කෙරේද, ගරු කෙරේද, බුහුමන් කෙරේද, පුදාද, සත්කාර කරණ ලද, ගරු කරණ ලද, බුහුමන් කරණ ලද, පුදන ලද, තමන්ගේ කුඹුරු කර්‍මාන්තයට සමීප ඉඩම් මනින විකුණන හිමියෝ ඔහුට යහපත් සිතින්, ‘බොහෝ කල් ජීවත් වෙව. දීර්‍ඝායුෂය පාලනය කරව’ යි අනුග්‍රහ කරවත්. මහානාමය, තමන්ගේ කුඹුරු කර්‍මාන්තයට සමීප ඉඩම් මනින විකුණන්නවුන් විසින් අනුකම්පා කරණ ලද කුලපුත්‍රයාගේ වැඩීමම කැමති විය යුතුයි, පිරිහීම නොකැමැති විය යුතුයි.
“නැවතද අනිකක් කියමි. මහානාමය, මේ ලෝකයෙහි කුලපුත්‍ර තෙම බාහු බලයෙන් රැස් කරණ ලද ඩහදිය වැගිරීම් ඇති, ධාර්මිකවූ, දැහැමින් ලබන ලද්දාවූ, නැගී සිට උත්සාහයෙන් ලබන ලද සම්පත් වලින් යම් ඒ පූජා පිළිගන්නාවූ දෙවි කෙනෙක් වෙද්ද, ඔවුන්ට සත්කාර කෙරේද, ගරු කෙරේද, බුහුමන් කෙරේද, පුදාද, සත්කාර කරණ ලද, ගරු කරණ ලද, බුහුමන් කරණ ලද, පුදන ලද, පූජා පිළිගන්නාවූ දෙවියෝ යහපත් සිතින්, ‘බොහෝ කලක් ජීවත් වෙව. දීර්‍ඝායුෂය පාලනය කරව’ යි ඔහුට අනුග්‍රහ කෙරෙත්. මහානාමය, දේවතාවන් විසින් අනුග්‍රහ කරණ ලද කුලපුත්‍රයාගේ වැඩීමම කැමති විය යුතුයි, පිරිහීම නොකැමැති විය යුතුයි.
“නැවතද අනිකක් කියමි. මහානාමය, මේ ලෝකයෙහි කුලපුත්‍ර තෙම බාහු බලයෙන් රැස් කරණ ලද ඩහදිය වැගිරීම් ඇති, ධාර්මිකවූ, දැහැමින් ලබන ලද්දාවූ, නැගී සිට උත්සාහයෙන් ලබන ලද සම්පත් වලින් ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන්ට සත්කාර කෙරේද, ගරු කෙරේද, බුහුමන් කෙරේද, පුදාද, සත්කාර කරණ ලද, ගරු කරණ ලද, බුහුමන් කරණ ලද, පුදන ලද, ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයෝ ඔහුට යහපත් සිතින්, ‘බොහෝ කලක් ජීවත් වෙව. දීර්‍ඝායුෂය පාලනය කරව’ යි අනුග්‍රහ කෙරෙත්. මහානාමය, ශ්‍රමණ බ්‍රාහ්මණයන් විසින් අනුකම්පා කරණ ලද්දාවූ කුලපුත්‍රයාගේ වැඩීමම කැමති විය යුතුයි, පිරිහීම නොකැමැති විය යුතුයයි.
“මහානාමය, යම් කිසි කුල පුත්‍රයෙකුගේ ධර්‍ම පසක් විද්‍යමාන වෙද්ද, ඉදින් මස්තකයෙහි අභිෂෙක කරණ ලද ක්‍ෂත්‍රියවූ රජෙකුගේ හෝ, ඉදින් පියා විසින් දෙන ලද රට අනුභව කරන්නෙකුගේ හෝ, ඉදින් සේනාවට අධිපතිවූ සෙනෙවියෙකුගේ හෝ, ඉදින් ගමට අධිපති ගම් දෙටුවෙකුගේ හෝ, ඉදින් සමූහයාට අධිපති ගම් ප්‍රධානියෙකුගේ හෝ යි. යම් කෙනෙක් හෝ කුලයන්හි වෙන් වෙන්ව අධිපති බව කරවද්ද, වැඩීමට කැමති විය යුත්තීය. පිරිහීම් නොකැමැති විය යුතුයි.
(1) “හැම කල්හි මව්පියන්ගේ කටයුතු කරන්නාවූ, අඹුදරුවන්ට හිතවූ, කුලපුත්‍ර තෙම, ඇතුළත ජනයාටද, මොහුට අනුව ජීවත් වන්නාවූ යම් කෙනෙක් වෙත් නම් ඔවුන්ටද වැඩ පිණිස පිළිපදියි.
(2) “වචන දන්නාවූ, සිල්වත්වූ හෙතෙම පෙර පරලොව ගියාවූ නෑයන්ටද, මෙලොව ජීවත් වන්නවුන්ටද, යන දෙගොල්ලන්ටම වැඩ පිණිස පිළිපන්නේ වෙයි.
(3) “දැහැමින් ගිහිගෙයි වාසය කරන්නාවූ පණ්ඩිත තෙම ශුමණ බ්‍රාහ්මණයන්ටද, දෙවතාවන්ටද සතුට උපදවන්නේ වෙයි.
(4) “හෙතෙම යහපත්කොට පිදිය යුත්තෙක්, පැසසිය යුත්තෙක් වේ. මෙලොවදීම ඔහුට ප්‍රශංසා කරත්. පරලොව ස්වර්‍ගයෙහිද සතුටු වේය” යි වදාළ සේක.
|
| 9. පඨමවුඩ්ඪපබ්බජිතසුත්තං | 9. බුඩ්ඪ පබ්බජිත සූත්‍රය |
|
59
‘‘පඤ්චහි, භික්ඛවෙ, ධම්මෙහි සමන්නාගතො දුල්ලභො වුඩ්ඪපබ්බජිතො. කතමෙහි පඤ්චහි? දුල්ලභො, භික්ඛවෙ, වුඩ්ඪපබ්බජිතො නිපුණො, දුල්ලභො ආකප්පසම්පන්නො, දුල්ලභො බහුස්සුතො
|
59
“මහණෙනි, කරුණු පසකින් යුක්තවූ මහළුව පැවිදිවූ තැනැත්තේ දුර්ලභ වේ. කවර පසකින්ද යත්,
“මහණෙනි, සියුම් කාරණා දන්නාවූ වෘද්‍ධ ප්‍රවෘජිත තෙම දුර්ලභ වේ. ශ්‍රමණ කල්පයෙන් යුක්තවූයේ දුර්ලභ වේ. බොහෝ ඇසූ පිරූ තැන් ඇත්තේ දුර්ලභ වේ. ධර්මකථික වූයේ දුර්ලභ වේ. විනයධර වූයේ දුර්ලභ වේ.
“මහණෙනි, කරුණු පසකින් යුක්තවූ මහළුව පැවිදිවූ තැනැත්තේ දුර්ලභ වේ.
|
| 10. දුතියවුඩ්ඪපබ්බජිතසුත්තං | 10. දුතිය බුඩ්ඪ පබ්බජිත සූත්‍රය |
|
60
‘‘පඤ්චහි, භික්ඛවෙ, ධම්මෙහි සමන්නාගතො දුල්ලභො වුඩ්ඪපබ්බජිතො. කතමෙහි පඤ්චහි? දුල්ලභො, භික්ඛවෙ, වුඩ්ඪපබ්බජිතො සුවචො, දුල්ලභො සුග්ගහිතග්ගාහී
|
60
“මහණෙනි, කරුණු පසකින් යුක්තවූ මහළුව පැවිදිවූ තැනැත්තේ දුර්ලභ වේ. කවර පසකින්ද යත්,
“මහණෙනි, කීකරුවූ මහළුව පැවිදිවූ තැනැත්තේ දුර්ලභ වේ.. මනාකොට ගන්නා ලද ගැනීම් ඇත්තේ දුර්ලභ වේ. පැදකුණු කිරීමෙන් අවවාද ගන්නේ දුර්ලභ වේ. ධර්මකථික වූයේ දුර්ලභ වේ. විනයධර වූයේ දුර්ලභ වේ.
“මහණෙනි, කරුණු පසකින් යුක්තවූ මහළුව පැවිදිවූ තැනැත්තේ දුර්ලභ වේ.
|