(18) 3. සඤ්චෙතනියවග්ගො | (18) 3. සඤ්චෙතනිය වර්ගය |
1. චෙතනාසුත්තං | 1. සඤ්චෙතනා හේතුක සූත්රය |
171
(කථා. 539) ‘‘කායෙ
‘‘සාමං වා තං, භික්ඛවෙ, කායසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරොති, යංපච්චයාස්ස තං උප්පජ්ජති අජ්ඣත්තං සුඛදුක්ඛං. පරෙ වාස්ස
(පරෙ වා තස්ස (ක.)) තං, භික්ඛවෙ, කායසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරොන්ති, යංපච්චයාස්ස තං උප්පජ්ජති අජ්ඣත්තං සුඛදුක්ඛං. සම්පජානො වා තං, භික්ඛවෙ, කායසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරොති, යංපච්චයාස්ස තං උප්පජ්ජති අජ්ඣත්තං සුඛදුක්ඛං. අසම්පජානො වා තං, භික්ඛවෙ, කායසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරොති, යංපච්චයාස්ස තං උප්පජ්ජති අජ්ඣත්තං සුඛදුක්ඛං.
‘‘සාමං වා තං, භික්ඛවෙ, වචීසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරොති, යංපච්චයාස්ස තං උප්පජ්ජති අජ්ඣත්තං සුඛදුක්ඛං; පරෙ වාස්ස තං, භික්ඛවෙ
‘‘සාමං වා තං, භික්ඛවෙ, මනොසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරොති, යංපච්චයාස්ස තං උප්පජ්ජති අජ්ඣත්තං සුඛදුක්ඛං; පරෙ වාස්ස තං, භික්ඛවෙ, මනොසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරොන්ති, යංපච්චයාස්ස තං උප්පජ්ජති අජ්ඣත්තං සුඛදුක්ඛං; සම්පජානො වා තං, භික්ඛවෙ, මනොසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරොති, යංපච්චයාස්ස තං උප්පජ්ජති අජ්ඣත්තං සුඛදුක්ඛං; අසම්පජානො වා තං, භික්ඛවෙ, මනොසඞ්ඛාරං අභිසඞ්ඛරොති, යංපච්චයාස්ස තං උප්පජ්ජති අජ්ඣත්තං සුඛදුක්ඛං.
‘‘ඉමෙසු
‘‘චත්තාරොමෙ, භික්ඛවෙ, අත්තභාවපටිලාභා. කතමෙ චත්තාරො? අත්ථි, භික්ඛවෙ, අත්තභාවපටිලාභො, යස්මිං අත්තභාවපටිලාභෙ අත්තසඤ්චෙතනා කමති, නො පරසඤ්චෙතනා. අත්ථි, භික්ඛවෙ, අත්තභාවපටිලාභො, යස්මිං අත්තභාවපටිලාභෙ පරසඤ්චෙතනා කමති, නො අත්තසඤ්චෙතනා. අත්ථි, භික්ඛවෙ, අත්තභාවපටිලාභො, යස්මිං අත්තභාවපටිලාභෙ අත්තසඤ්චෙතනා ච කමති පරසඤ්චෙතනා ච. අත්ථි, භික්ඛවෙ, අත්තභාවපටිලාභො, යස්මිං අත්තභාවපටිලාභෙ නෙවත්තසඤ්චෙතනා කමති, නො පරසඤ්චෙතනා. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, චත්තාරො අත්තභාවපටිලාභා’’ති.
එවං වුත්තෙ ආයස්මා සාරිපුත්තො
‘‘කො නු ඛො, භන්තෙ, හෙතු කො පච්චයො, යෙන මිධෙකච්චෙ සත්තා තම්හා කායා චුතා ආගාමිනො
‘‘ඉධ පන, සාරිපුත්ත, එකච්චස්ස පුග්ගලස්ස ඔරම්භාගියානි සංයොජනානි පහීනානි හොන්ති, සො දිට්ඨෙව ධම්මෙ නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනං උපසම්පජ්ජ විහරති. සො තදස්සාදෙති, තං නිකාමෙති, තෙන ච විත්තිං ආපජ්ජති; තත්ථ ඨිතො තදධිමුත්තො
‘‘අයං ඛො, සාරිපුත්ත, හෙතු අයං පච්චයො, යෙන මිධෙකච්චෙ සත්තා තම්හා කායා චුතා ආගාමිනො හොන්ති ආගන්තාරො ඉත්ථත්තං. අයං පන, සාරිපුත්ත, හෙතු අයං පච්චයො, යෙන මිධෙකච්චෙ සත්තා තම්හා කායා චුතා අනාගාමිනො හොන්ති අනාගන්තාරො ඉත්ථත්ත’’න්ති. පඨමං.
|
171
“මහණෙනි, කය හෝ ශරීරයේ සිතුවිලි හේතුවූ කල්හි අධ්යාත්මයෙහි සැප දුක උපදී. මහණෙනි, වචනයාගේ හෝ වාග් සඤ්චෙතනාවගේ හේතුවෙන් අධ්යාත්මයෙහි සැප දුක් උපදී. මහණෙනි, සිත් හා මනො සංචෙතනා හේතුවෙන් හෝ අවිද්යා හේතුවෙන් හෝ අධ්යාත්මයෙහි සැප දුක් උපදී.
“යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි සැප දුක් උපදීද, ඒ කාය සංස්කාරය තමා හෝ සකස් කරයි. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි සුව දුක් උපදීද, ඒ කාය සංස්කාරය අනුන් හෝ රැස් කරයි. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි සුව දුක් පහළවේද, සම්යක් ප්රඥාවෙන් හෝ ඒ කාය සංස්කාරය රැස්කරයි. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි සැප දුක් පහළවේද, නොසිහියෙන් හෝ ඒ කාය සංස්කාරය රැස් කරයි.
“යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි ඒ සුව දුක් පහළවේද, තෙමේ හෝ ඒ වාග් සංස්කාරය රැස්කරයි. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි ඒ සුව දුක් පහළවේද, මහණෙනි, අනුන් හෝ ඒ වාග් සංස්කාරය රැස්කරයි. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි ඒ සුව දුක් පහළවේද, සම්යක් ප්රඥාවෙන් හෝ ඒ වාග් සංස්කාරය රැස්කරයි. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි ඒ සුව දුක් පහළවේද, නොසිහියෙන් හෝ මහණෙනි, ඒ වාග් සංස්කාරය රැස්කරයි.
“යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි ඒ සුව දුක් පහළවේද, තෙමේ හෝ මහණෙනි, ඒ මනො සංස්කාරය රැස්කරයි. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි ඒ මනො සංස්කාරය පහළවේද, අනුන් හෝ මහණෙනි, ඒ මනො සංස්කාරය රැස්කරයි. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් ඒ මනො සංස්කාරය පහළවේද, සම්යක් ප්රඥාවෙන් හෝ ඒ මනො සංස්කාරය රැස්කරයි. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් ඒ මනො සංස්කාරය පහළවේද, නොසිහියෙන් හෝ, මහණෙනි, ඒ මනො සංස්කාරය රැස්කරයි.
“යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි ඒ සුව දුක් පහළවේද, මේ ධර්මයන්හි අවිද්යාව පතිතවූවාය. අවිද්යාවගේම ඉතුරු නොකොට නිරුද්ධවීමෙන්, යමක් හේතුකොටගෙන අධ්යාත්මයෙහි සුව දුක් උපදීද, ඒ ශරීරය නොවේ. යමක් ප්රත්යය වීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි සුව දුක් උපදීද, ඒ වචනයෝ නොවෙත්. යමක් ප්රත්යයවීමෙන් අධ්යාත්මයෙහි සුව දුක් උපදීද, ඒ සිත නොවේ. යමක් හේතු කොට ගෙන අධ්යාත්මයෙහි සුව දුක් උපදීද, ඒ ක්ෂෙත්රය නොවේ. ඒ වස්තුව නොවේ. ඒ ආයතනය නොවේ. ඒ ආධාරය නොවේ.”
[අත්තභාව පටිලාභ සූත්රය]
“මහණෙනි, මේ ආත්මභාවයන්ගේ ලැබීම් සතරෙකි. කවර සතරක්ද යත්. මහණෙනි, යම් ආත්ම භාවයෙක්හි තමා ගැන සිතීම කෙරයිද, අනුන් ගැන සිතීම නොකරයිද, එබඳු ආත්මභාවයක ලැබීමක් ඇත. මහණෙනි, යම් ආත්මභාවයක අනුන් ගැන සිතයිද, තමා ගැන නොසිතයිද, එබඳු ආත්මභාව ප්රතිලාභයක් ඇත. මහණෙනි, යම් ආත්මභාවයෙක්හි තමා ගැන සිතීමද, අනුන් ගැන සිතීමද කරයි. එබඳු ආත්මභාව ප්රතිලාභයක් ඇත. මහණෙනි, යම් ආත්මභාවයෙක්හි තමා ගැනද නොසිතයි. අනුන් ගැනද නොසිතයි. එබඳු ආත්මභාවයක් ඇත. මහණෙනි, මේ සතර ආත්මභාවයෝයි.
මෙසේ වදාළ කල්හි ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ, භාග්යවතුන් වහන්සේට, “ස්වාමීනි, භාග්යවතුන් වහන්සේ විසින් සංක්ෂෙපයෙන් වදාරණ ලද මොහුගේ වනාහි විස්තර වශයෙන් අර්ත්ථය දනිමි” යි කීයේය.
“ස්වාමීනි, එහි යම් මේ ආත්මභාව ප්රතිලාභයෙක්හි තමා ගැන සිතයිද, අනුන් ගැන නොසිතයිද, තමා ගැන සිතීම හේතුවෙන් ඒ සත්ත්වයන් ඒ ශරීරයෙන් චුතවෙයි. ස්වාමීනි, එහි යම් මේ ආත්මභාව ප්රතිලාභයක් වේද, යම් ආත්මභාව ප්රතිලාභයෙක්හි අනුන් ගැන සිතයිද, තමා ගැන නොසිතයිද, අනුන් ගැන සිතීම හේතුවෙන් ඒ සත්ත්වයන් ඒ ශරීරයෙන් චුතවේ.
“ස්වාමීනි, එහි යම් මේ ආත්මභාව ප්රතිලාභයෙක්හි, තමා ගැනද සිතයිද, අනුන් ගැනද සිතයිද, තමා ගැනද, අනුන් ගැනද සිතීම් හේතුවෙන් ඒ සත්ත්වයන් ඒ ශරීරයෙන් චුතවේ. ස්වාමීනි, එහි යම් මේ ආත්මභාව ප්රතිලාභයක් වේද, යම් ආත්මභාව ප්රතිලාභයෙක්හි තමා ගැනද නොසිතයිද, අනුන් ගැනද නොසිතයිද, එයින් කවර දෙවි කෙනෙක් දතයුත්තාහුද?” “ශාරීපුත්රය, ඉන් නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට පැමිණි දෙවියෝ දත යුත්තාහ.”
“ස්වාමීනි, යම් කරුණකින් මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් සත්ත්වයෝ ඒ ශරීරයෙන් චුතව, මේ ආත්මභාවයට එන සුළු ආගාමී පුද්ගලයෝ වෙත්ද, ඊට හේතු කවරේද, ඊට ප්රත්යය කවරේද? “ස්වාමීනි, යම් කරුණකින් මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් සත්ත්වයෝ ඒ ශරීරයෙන් චුතවූවාහු, මේ ආත්මභාවයට නොඑන සුළු (අනාගාමී) පුද්ගලයෝ වෙත්ද, ඊට හේතු කවරේද, ඊට ප්රත්යය කවරේද?
“ශාරීපුත්රය, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකුට කාමධාතුව භජනය කරණ (බැමි) සංයෝජන ප්රහීන නොවූවාහු වෙත්ද, හෙතෙම මේ ආත්මභාවයෙහිම නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට පැමිණ වාසය කරයි. හෙතෙම එය ආස්වාදය කරයි. එය කැමති වෙයි. ඉන් තෘප්තියට පැමිණෙයි. එහි සිටියේ, ඊට බැසගත්තේ, එය බහුල වශයෙන් කරන්නේ, නොපිරිහුනේ, කළුරිය කරන්නේ, නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනට අයත් දෙවියන් හා සහභාගී බවට උපදියි. හෙතෙම ඉන් චුතවූයේ, මේ ආත්මයට එන සුළු (ආගාමී) පුද්ගලයෙක් වේ.
“ශාරීපුත්රය, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකුට කාමලෝකයට අයත් සංයෝජන ප්රහීනවූවාහු වෙත්ද, හෙතෙම මෙලොවම නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනයට පැමිණ වාසය කරයි. හෙතෙම එය ආස්වාදය කරයි. එය කැමති වෙයි. ඉන් තෘප්තියට පැමිණෙයි. එහි සිටියේ, ඊට බැසගත්තේ, එහි බහුල වශයෙන් වසන්නේ, නොපිරිහුනේ, කළුරිය කරන්නේ, නෙවසඤ්ඤානාසඤ්ඤායතනට අයත් දෙවියන් හා විසීමට පැමිණෙයි. හෙතෙම ඉන් චුතවූයේ, මේ ආත්මයට නොඑන සුළු (අනාගාමී) පුද්ගලයෙක් වේ. ශාරීපුත්රය, යම් කාරණයකින් මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් සත්ත්වයෝ, ඒ සත්ත්ව සමූහයෙන් වුතවූවාහු, මේ ආත්මයට එන සුළු ආගාමී පුද්ගලයෝ වේද, මේ ඊට හේතුවයි. මේ ඊට ප්රත්යයයි. යම් කරුණකින් මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් සත්ත්වයෝ ඒ සත්ත්ව කොටසින් චුතවූවාහු මේ ආත්මයට නොඑන සුළු අනාගාමීහු වෙත්ද, ශාරීපුත්රය, මේ ඊට හේතුය. මේ ඊට ප්රත්යයයි.”
|
2. විභත්තිසුත්තං | 2. පටිසම්භිසච්ඡිකරණ සූත්රය |
172
තත්ර
‘‘අද්ධමාසූපසම්පන්නෙන මෙ, ආවුසො, අත්ථපටිසම්භිදා සච්ඡිකතා ඔධිසො බ්යඤ්ජනසො. තමහං අනෙකපරියායෙන ආචික්ඛාමි දෙසෙමි පඤ්ඤාපෙමි පට්ඨපෙමි විවරාමි විභජාමි උත්තානීකරොමි. යස්ස ඛො පනස්ස කඞ්ඛා වා විමති වා, සො
‘‘අද්ධමාසූපසම්පන්නෙන
‘‘අද්ධමාසූපසම්පන්නෙන මෙ, ආවුසො, නිරුත්තිපටිසම්භිදා සච්ඡිකතා ඔධිසො බ්යඤ්ජනසො. තමහං අනෙකපරියායෙන ආචික්ඛාමි දෙසෙමි පඤ්ඤාපෙමි පට්ඨපෙමි විවරාමි විභජාමි උත්තානීකරොමි. යස්ස ඛො පනස්ස කඞ්ඛා වා විමති වා, සො මං පඤ්හෙන. අහං වෙය්යාකරණෙන සම්මුඛීභූතො නො සත්ථා යො නො ධම්මානං සුකුසලො.
‘‘අද්ධමාසූපසම්පන්නෙන මෙ, ආවුසො, පටිභානපටිසම්භිදා සච්ඡිකතා ඔධිසො බ්යඤ්ජනසො. තමහං අනෙකපරියායෙන ආචික්ඛාමි දෙසෙමි පඤ්ඤාපෙමි පට්ඨපෙමි විවරාමි විභජාමි උත්තානීකරොමි. යස්ස ඛො පනස්ස කඞ්ඛා වා විමති වා, සො මං පඤ්හෙන. අහං වෙය්යාකරණෙන සම්මුඛීභූතො නො සත්ථා යො නො ධම්මානං සුකුසලො’’ති. දුතියං.
|
172
“එකල්හි වනාහි ආයුෂමත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ, “ඇවැත්නි, මහණෙනි’ යි භික්ෂූන්ට ආමන්ත්රණය කළ සේක. ඒ භික්ෂූහු, ‘ඇවැත්නි’ යි ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේට පිළිවදන් දුන්හ.
ආයුෂමත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ, “ඇවැත්නි, උපසම්පදාවූ අඩමසක් ඇති මා විසින් අර්ත්ථප්රතිසම්භිදාව
“කොටස් වශයෙන්, ව්යඤ්ජන වශයෙන්, ප්රත්යක්ෂ කරණ ලද්දෙමි. එය මම නොයෙක් අයුරින් ප්රකාශ කරමි. දේශනා කරමි. පනවමි. තබමි. විවරණය කරමි. බෙදමි. පහසු කරමි. යමෙකුට වනාහි සැකයක් හෝ විමතියක් හෝ වන්නේද, ඒ මා ප්රශ්න කිරීමෙන්ද, මම ප්රකාශ කිරීමෙන්ද හමුවෙමු. යමෙක් අපගේ ධර්මයන්හි දක්ෂද ඒ අපගේ ශාස්තෘවරයන් වහන්සේය.
“ඇවැත්නි, උපසම්පදාවූ අඩමසක් ඇති මා විසින් ධර්ම ප්රතිසම්භිදාව කොටස් වශයෙන්, ව්යඤ්ජන වශයෙන්, ප්රත්යක්ෂ කරණ ලද්දෙමි. එය මම නොයෙක් අයුරින් ප්රකාශ කරමි. දේශනා කරමි. පනවමි. තබමි. විවරණය කරමි. බෙදමි. පහසු කරමි. යමෙකුට වනාහි සැකයක් හෝ විමතියක් හෝ වන්නේද, ඒ මා ප්රශ්න කිරීමෙන්ද, මම ප්රකාශ කිරීමෙන්ද හමුවෙමු. යමෙක් අපගේ ධර්මයන්හි දක්ෂද ඒ අපගේ ශාස්තෘවරයන් වහන්සේය.
“ඇවැත්නි, උපසම්පදාවූ අඩමසක් ඇති මා විසින් නිරුත්ති ප්රතිසම්භිදාව කොටස් වශයෙන්, ව්යඤ්ජන වශයෙන්, ප්රත්යක්ෂ කරණ ලද්දෙමි. එය මම නොයෙක් අයුරින් ප්රකාශ කරමි. දේශනා කරමි. පනවමි. තබමි. විවරණය කරමි. බෙදමි. පහසු කරමි. යමෙකුට වනාහි සැකයක් හෝ විමතියක් හෝ වන්නේද, ඒ මා ප්රශ්න කිරීමෙන්ද, මම ප්රකාශ කිරීමෙන්ද හමුවෙමු. යමෙක් අපගේ ධර්මයන්හි දක්ෂද ඒ අපගේ ශාස්තෘවරයන් වහන්සේය.
“ඇවැත්නි, උපසම්පදාවූ අඩමසක් ඇති මා විසින් ප්රතිභාන ප්රතිසම්භිදාව කොටස් වශයෙන්, ව්යඤ්ජන වශයෙන්, ප්රත්යක්ෂ කරණ ලද්දෙමි. එය මම නොයෙක් අයුරින් ප්රකාශ කරමි. දේශනා කරමි. පනවමි. තබමි. විවරණය කරමි. බෙදමි. පහසු කරමි. යමෙකුට වනාහි සැකයක් හෝ විමතියක් හෝ වන්නේද, ඒ මා ප්රශ්න කිරීමෙන්ද, මම ප්රකාශ කිරීමෙන්ද හමුවෙමු. යමෙක් අපගේ ධර්මයන්හි දක්ෂද ඒ අපගේ ශාස්තෘවරයන් වහන්සේය.
|
3. මහාකොට්ඨිකසුත්තං | 3. මහාකොට්ඨිත සූත්රය |
173
අථ
‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’’ති?
‘‘මා හෙවං, ආවුසො’’.
‘‘ඡන්නං
‘‘මා හෙවං, ආවුසො’’.
‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථි ච නත්ථි ච අඤ්ඤං කිඤ්චී’’ති?
‘‘මා හෙවං, ආවුසො’’.
‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නෙවත්ථි නො නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’’ති?
‘‘මා හෙවං, ආවුසො’’.
‘‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො ‘මා හෙවං, ආවුසො’ති වදෙසි. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘මා හෙවං, ආවුසො’ති වදෙසි. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථි ච නත්ථි ච අඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘මා හෙවං, ආවුසො’ති වදෙසි. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා
‘‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති වදං අප්පපඤ්චං පපඤ්චෙති. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති වදං අප්පපඤ්චං පපඤ්චෙති. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථි ච නත්ථි ච අඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති වදං අප්පපඤ්චං පපඤ්චෙති. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නෙවත්ථි නො නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති වදං අප්පපඤ්චං පපඤ්චෙති. යාවතා, ආවුසො, ඡන්නං ඵස්සායතනානං ගති තාවතා පපඤ්චස්ස ගති; යාවතා පපඤ්චස්ස ගති
|
173
ඉක්බිති ආයුෂ්මත් මහා කොට්ඨිත ස්ථවිරයන් වහන්සේ, ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියහ. පැමිණ ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ සමග සතුටුවූහ. සතුටුවියයුතු, සිහි කටයුතු කථාව කොට නිමවා එකත්පසක සිටියහ. එකත්පසක සිටියාවූ ආයුෂ්මත් මහා කොට්ඨිත ස්ථවිරයන් වහන්සේ, ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේට
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් (අශේෂ විරාග නිරෝධයෙන්) අන් කිසිවක් ඇත්තේද?”
“ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනවි.” “ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැත්තේද?”
“ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනවි.”
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇත්තේද නැත්තේද?”
“ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනවි.”
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැත්තේද, නැත්තේ නොවේද?”
“ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනවි.”
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇත්තේදැයි මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනව.’ යි කීයෙහිය. “ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැත්තේද, මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනව’ යි කීයෙහිය.
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇත්තේද, නැත්තේදැයි මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනව.’ යි කීයෙහිය. “ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැත්තේද, නැත්තේ නොව්දැයි, මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනව’ යි කීයෙහිය.
“ඇවැත්නි, මේ භාෂිතයාගේ අර්ත්ථය කෙසේ වනාහි දත යුත්තේද?”
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇතැයි කියන්නේ ප්රපඤ්ච (තණ්හා මාන දිට්ඨි විසින් විස්තර) නො කටයුතු තැන ප්රපඤ්ච කෙරෙයි. ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැතැයි මෙසේ කියන්නේ ප්රපඤ්ච නො කටයුතු තැන ප්රපඤ්ච කෙරෙයි. ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇත්තේය, නැත්තේයයි කියන්නේ ප්රපඤ්ච නො කටයුතු තැන ප්රපඤ්ච කෙරෙයි. ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නොද ඇත්තේය, නොද නැත්තේයයි මෙසේ කියන්නේ, ප්රපඤ්ච නො කටයුතු තැන ප්රපඤ්ච කෙරෙයි.
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ගතිය (ඇතිවීම) යම්තාක්ද, ඒ තාක් ප්රපඤ්චයාගේ (තෘෂ්ණාදෘෂ්ටිමාන/කෙලෙසුන්ගේ) ගතිය වෙයි. ප්රපඤ්චයාගේ ගතිය යම්තාක් වේ ද, සවැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ගතිය ද එතෙක් ම ය. ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිවීමෙන් (අශේෂ විරාග නිරෝධයෙන්) ප්රපඤ්චනිරෝධය වෙයි. ප්රපඤ්ච නිරෝධයෙන් ප්රපඤ්ච ව්යුපශමය වෙයි.”
|
4. ආනන්දසුත්තං | 4. ආනන්ද ඡ ඵස්සායතන සූත්රය |
174
අථ ඛො ආයස්මා ආනන්දො යෙනායස්මා මහාකොට්ඨිකො තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මතා මහාකොට්ඨිකෙන සද්ධිං
‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’’ති?
‘‘මා හෙවං, ආවුසො’’.
‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’’ති?
‘‘මා හෙවං, ආවුසො’’.
‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථි ච නත්ථි ච අඤ්ඤං කිඤ්චී’’ති?
‘‘මා හෙවං, ආවුසො’’.
‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නෙවත්ථි නො නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’’ති?
‘‘මා හෙවං, ආවුසො’’.
‘‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘මා හෙවං, ආවුසො’ති වදෙසි. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘මා හෙවං, ආවුසො’ති වදෙසි. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථි ච නත්ථි ච අඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘මා හෙවං, ආවුසො’ති වදෙසි. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නෙවත්ථි නො නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘මා හෙවං, ආවුසො’ති වදෙසි
‘‘‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති වදං අප්පපඤ්චං පපඤ්චෙති. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති වදං අප්පපඤ්චං පපඤ්චෙති. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා අත්ථි ච නත්ථි ච අඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති වදං අප්පපඤ්චං පපඤ්චෙති. ‘ඡන්නං, ආවුසො, ඵස්සායතනානං අසෙසවිරාගනිරොධා නෙවත්ථි නො නත්ථඤ්ඤං කිඤ්චී’ති, ඉති වදං අප්පපඤ්චං පපඤ්චෙති. යාවතා, ආවුසො, ඡන්නං ඵස්සායතනානං ගති තාවතා පපඤ්චස්ස ගති
|
174
ඉක්බිති ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් මහා කොට්ඨිත තෙරුන් යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ ආයුෂ්මත් මහා කොට්ඨිත ස්ථවිරයන් සමග සතුටුවිය. සතුටු වියයුතුවූ, සිහි කටයුතුවූ කථාව කොට නිමවා එකත්පසෙක සිටියේය.
“එකත්පසෙක සිටි ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ ආයුෂ්මත් මහා කොට්ඨිත තෙරුන්ට, “ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇත්තේද?”
“ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනවි.”
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැත්තේද?”
“ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනවි.”
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇත්තේද නැත්තේද?”
“ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනවි.”
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැත්තේද, නැත්තේ නොවේද?”
“ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනවි.”
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇත්තේදැයි මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනව.’ යි කීයෙහිය. “ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැත්තේද, මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනව’ යි කීයෙහිය.
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇත්තේද, නැත්තේදැයි මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනව.’ යි කීයෙහිය. “ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැත්තේද, නැත්තේ නොව්දැයි, මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, එසේ නොසිතනු මැනව’ යි කීයෙහිය.
“ඇවැත්නි, මේ භාෂිතයාගේ අර්ත්ථය කෙසේ වනාහි දත යුත්තේද?” “ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇතැයි කියන්නේ ප්රමාද නුවූවක් ප්රමාද කරයි.
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නැතැයි මෙසේ කියන්නේ ප්රමාද නොවිය යුත්තක ප්රමාද වේ. ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් ඇත්තේද, නැත්තේදැයි කියන්නේ ප්රමාද නොවියනුවූ යුත්තක ප්රමාද වෙයි.
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිකිරීමෙන් අන් කිසිවක් නොද ඇත්තේය, නොද නැත්තේයයි මෙසේ කියන්නේ, ප්රමාද නොවිය යුත්තක ප්රමාද කරවයි.
“ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ගතිය (ඇතිවීම) යම්තාක්ද, ප්රමාදයාගේ (කෙලෙසුන්ගේ) ගතියක් (ඇතිවීමත්) එපමණකි. ප්රමාදයාගේ (කෙලෙසුන්ගේ) ගතිය යම්තාක්ද, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ගතිය ඒතාක්ය. ඇවැත්නි, සය වැදෑරුම් ස්පර්ශායතනයන්ගේ ඉතුරු නොකොට නොඇලීමෙන්, නැතිවීමෙන් ප්රමාදයන්ගේ (ක්ලේශයන්ගේ) නැතිවීම වේ. ප්රමාදය වැලැක්මෙන් ප්රමාදයන්ගේ ව්යපසමනය වේ. (ක්ලේශයන්ගේ) නැතිවීමෙන් ක්ලේශයන්ගේ සංසිඳීම වේ.”
|
5. උපවාණසුත්තං | 5. උපවාන (හෝ) විජ්ජායන්තර සූත්රය |
175
අථ
‘‘කිං නු ඛො, ආවුසො සාරිපුත්ත, විජ්ජායන්තකරො හොතී’’ති?
‘‘නො හිදං, ආවුසො’’.
‘‘කිං පනාවුසො සාරිපුත්ත, චරණෙනන්තකරො හොතී’’ති?
‘‘නො හිදං, ආවුසො’’.
‘‘කිං පනාවුසො
‘‘නො හිදං, ආවුසො’’.
‘‘කිං පනාවුසො සාරිපුත්ත, අඤ්ඤත්ර විජ්ජාචරණෙනන්තකරො හොතී’’ති?
‘‘නො හිදං, ආවුසො’’.
‘‘‘කිං නු ඛො, ආවුසො සාරිපුත්ත, විජ්ජායන්තකරො හොතී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘නො හිදං, ආවුසො’ති වදෙසි. ‘කිං පනාවුසො සාරිපුත්ත, චරණෙනන්තකරො හොතී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘නො හිදං, ආවුසො’ති වදෙසි. ‘කිං පනාවුසො සාරිපුත්ත, විජ්ජාචරණෙනන්තකරො හොතී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘නො හිදං, ආවුසො’ති වදෙසි. ‘කිං පනාවුසො සාරිපුත්ත, අඤ්ඤත්ර විජ්ජාචරණෙනන්තකරො හොතී’ති, ඉති පුට්ඨො සමානො - ‘නො හිදං, ආවුසො’ති වදෙසි. යථා කථං පනාවුසො, අන්තකරො හොතී’’ති?
‘‘විජ්ජාය
|
175
ඉක්බිති ආයුෂ්මත් උපවාන ස්ථවිර තෙම, ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණියේය. පැමිණ, ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ සමග සතුටු විය. සතුටු වියයුතුවූ, සිහි කටයුතුවූ කථාව කොට නිමවා එකත්පසෙක සිටියේය.
එකත්පසෙක සිටි ආයුෂ්මත් උපවාන ස්ථවිර තෙම, ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන්ට, “ඇවැත්නි, ශාරීපුත්රය, කිමෙක්ද, විද්යාවගේ කෙළවරට ගියේද?”
“ඇවැත්නි, මෙය නොවේ.”
“ඇවැත් ශාරීපුත්රය, කිමෙක්ද, මරණයෙන් කෙළවරට ගියේද?”
“ඇවැත්නි, මෙය නොවේ.”
“ඇවැත් ශාරීපුත්රය, කිමෙක්ද, විද්යා, වරණ දෙකින් කෙළවරට ගියේද?”
“ඇවැත්නි, මෙය නැත.”
“ඇවැත් ශාරීපුත්රය, කිමෙක්ද, විද්යා චරණයන් හැර කෙළවරට ගියේද?”
“ඇවැත්නි, මෙය නැත.”
“ඇවැත්නි, ශාරීපුත්රය, කිමෙක්ද, ‘විද්යාවෙන් කෙළවරට ගියේදැ’ යි මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, මෙය නොවේය’ යි කීවෙහිය. ඇවැත්නි, ශාරීපුත්රය, කිමෙක්ද, ‘චරණයෙන් කෙළවරට ගියේදැ’ යි මෙසේ විචාරණ ලද්දේම, ‘ඇවැත්නි, මෙය නොවේය’ යි කීවෙහිය.
“ඇවැති, ශාරීපුත්රය, කිමෙක්ද, ‘විද්යාවෙන් හා චරණයෙන් කෙළවරට ගියේදැ’ යි මෙසේ විචාරණ ලද්දේ, ‘ඇවැත්නි, මෙය නොවේය’ යි කීයෙහිය. ඇවැත්, ශාරීපුත්රය, කිමෙක්ද, ‘විද්යා චරණයන් හැර කෙළවරට ගියේදැ’ යි මෙසේ විචාරණ ලද්දේ, ‘ඇවැත්නි, මෙය නොවේය’ යි කීයෙහිය. ඇවැත්නි, යම් ඒ කෙසේ කෙළවරට ගියේදැ” යි ඇසීය.
“ඇවැත්නි, ඉදින් විද්යාවෙන් කෙළවරට ගියේ නම්, උපාදාන සහිතවම කෙළවරට ගියේ වේ. ඉදින් ඇවැත්නි, චරණයෙන් කෙළවරට ගියේ නම්, උපාදාන සහිතවම කෙළවරට ගියේ වන්නේය. ඉදින් ඇවැත්නි, විද්යා චරණයන් හැර කෙළවරට ගියේ නම් පෘතග්ජනයා නම් වේ. ඇවැත්නි, පෘතග්ජනයා වනාහි විද්යා චරණයන් හැර කෙළවරට පැමිණියේය. ඇවැත්ති, චරණයෙන් දුරුවූයේ තත්වූ පරිද්දෙන් නොදනී. නොදකී. චරණයෙන් යුක්තවූයේ, තත්වූ පරිද්දෙන් දනී, දකී, තත්වූ පරිද්දෙන් දන්නේ, දක්නේ, කෙළවරට ගියේ නම් වේ.”
|
6. ආයාචනසුත්තං | 6. ආයාචමාන සූත්රය |
176
‘‘සද්ධො, භික්ඛවෙ, භික්ඛු එවං සම්මා ආයාචමානො ආයාචෙය්ය - ‘තාදිසො හොමි යාදිසා සාරිපුත්තමොග්ගල්ලානා’ති
(අ. නි. 2.131 ඉදං සුත්තං ආගතං). එසා, භික්ඛවෙ
‘‘සද්ධා, භික්ඛවෙ, භික්ඛුනී එවං සම්මා ආයාචමානා ආයාචෙය්ය - ‘තාදිසා හොමි යාදිසා ඛෙමා ච භික්ඛුනී උප්පලවණ්ණා චා’ති. එසා, භික්ඛවෙ, තුලා එතං පමාණං මම සාවිකානං භික්ඛුනීනං, යදිදං ඛෙමා ච භික්ඛුනී උප්පලවණ්ණා ච.
‘‘සද්ධො, භික්ඛවෙ, උපාසකො එවං සම්මා ආයාචමානො ආයාචෙය්ය - ‘තාදිසො හොමි යාදිසො චිත්තො ච ගහපති හත්ථකො ච ආළවකො’ති. එසා, භික්ඛවෙ, තුලා එතං පමාණං මම සාවකානං උපාසකානං, යදිදං චිත්තො ච ගහපති හත්ථකො ච ආළවකො.
‘‘සද්ධා, භික්ඛවෙ, උපාසිකා එවං සම්මා ආයාචමානා ආයාචෙය්ය - ‘තාදිසා හොමි යාදිසා ඛුජ්ජුත්තරා ච උපාසිකා වෙළුකණ්ඩකියා ච නන්දමාතා’ති. එසා, භික්ඛවෙ, තුලා එතං පමාණං මම සාවිකානං උපාසිකානං, යදිදං ඛුජ්ජුත්තරා ච උපාසිකා වෙළුකණ්ඩකියා ච නන්දමාතා’’ති. ඡට්ඨං.
|
176
“මහණෙනි, ශ්රද්ධාවත් මහණ තෙම, ‘සැරියුත්, මුගලන් දෙනම යම්සේ නම් එබඳු වෙමි’ යි මෙසේ මනාකොට ආයාචනා කරණු ලබන්නේ, ආයාචනා කරන්නේය. මහණෙනි, යම් මේ සැරියුත්, මුගලන් දෙනමක් ඇද්ද, මාගේ ශ්රාවකවූ භික්ෂූන්ට මේ තුලනාවකි. මේ ප්රමාණයකි.
“මහණෙනි, ‘ඛෙමා භික්ෂුණියද, උප්පලවණ්ණාවද යම් බඳුද, එබඳු වෙමි’ යි ශ්රද්ධාවත් භික්ෂුණිය මෙසේ මනාකොට ආයාචනා කරණු ලබන්නේ, ආයාචනා කරන්නේය. මහණෙනි, යම් මේ ඛෙමා භික්ෂුණියද, උප්පලවණ්ණා භික්ෂුණියද යම්සේ නම් මාගේ ශ්රාවිකා භික්ෂූණීන්ට මෙය තුලනාවකි. මෙය ප්රමාණයකි.
“මහණෙනි, ‘චිත්ත ගෘහපතියා හා භාහත්ථවක ආලවක යම්සේද, එබඳු වෙමි’ යි ශ්රද්ධාවත් උපාසක තෙම මෙසේ මනාකොට ආයාචනා කරණු ලබන්නේ, ආයාචනා කරන්නේය. මහණෙනි, යම් මේ චිත්ත ගෘහපතියාද, හත්ථක ආලවකද යම් සේ නම් මාගේ ශ්රාවක උපාසකයන්ට මෙය තුලනාවකි. මෙය ප්රමාණයකි.
“මහණෙනි, ඛුජ්ජුත්තරා උපාසිකාවද, වෙළුකණ්ඨකී නන්ද මාතාවද යම් සේද, එබඳු වෙමි’ යි ශ්රද්ධාවත් උපාසිකා තොමෝ මෙසේ මනාකොට ආයාචනා කරණු ලබන්නී, ආයාචනා කරන්නීය. මහණෙනි, යම් මේ ඛුජ්ජුත්තරා උපාසිකාවද, වෙළුකණ්ඨකී නන්ද මාතාවද යම් සේ නම් මාගේ ශ්රාවක උපාසිකාවන්ට මෙය තුලනාවකි. මෙය ප්රමාණයකි.”
|
7. රාහුලසුත්තං | 7. රාහුලොවාද සූත්රය |
177
අථ
‘‘යා ච, රාහුල
‘‘යා ච, රාහුල, අජ්ඣත්තිකා ආපොධාතු යා ච බාහිරා ආපොධාතු
‘‘යා
‘‘යා ච, රාහුල, අජ්ඣත්තිකා වායොධාතු යා ච බාහිරා වායොධාතු, වායොධාතුරෙවෙසා. ‘තං නෙතං මම, නෙසොහමස්මි, න මෙසො අත්තා’ති, එවමෙතං යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය දට්ඨබ්බං. එවමෙතං යථාභූතං සම්මප්පඤ්ඤාය දිස්වා වායොධාතුයා නිබ්බින්දති, වායොධාතුයා චිත්තං විරාජෙති.
‘‘යතො ඛො, රාහුල, භික්ඛු ඉමාසු චතූසු ධාතූසු නෙවත්තානං න අත්තනියං සමනුපස්සති, අයං වුච්චති, රාහුල, භික්ඛු අච්ඡෙච්ඡි තණ්හං, විවත්තයි සංයොජනං, සම්මා මානාභිසමයා අන්තමකාසි දුක්ඛස්සා’’ති. සත්තමං.
|
177
“ඉක්බිති ආයුෂ්මත් රාහුල ස්ථවිරයන් වහන්සේ, භාග්යවතුන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණි සේක. පැමිණ, භාග්යවතුන් වහන්සේ වැඳ, එකත්පසෙක සිටියේය. එකත්පසෙක සිටි ආයුෂ්මත් රාහුල ස්ථවිරයන් වහන්සේට, භාග්යවතුන් වහන්සේ, “රාහුලය, යම් අධ්යාත්මික පෘථුවි ධාතුවක් ඇද්ද? යම් බාහිර පෘථුවි ධාතුවක් ඇද්ද? මෝ තොමෝ පෘථිවි ධාතුවමය.
“එය මගේ නොවේ. මේ තෙමේ මම නොවෙමි. මේ තෙමේ මාගේ ආත්මය නොවේ. මෙය මෙසේ තත්වූ පරිද්දෙන්, සම්යක් ප්රඥාවෙන් දැක්ක යුතුයි.
“මෙය මෙසේ සම්යක් ප්රඥාවෙන් තත්වූ පරිද්දෙන්, දැක පථුවි ධාතුවෙහි කලකිරෙයි. පෘථුවි ධාතුවෙහි සිත නොඅලවයි.
“රාහුලය, යම් අධ්යාත්මික ආපො ධාතුවක් ඇද්ද? යම් බාහිර ආපො ධාතුවක් ඇද්ද? මෝ තොමෝ ආපො ධාතුවමය. එය මගේ නොවේ. මේ තෙමේ මම නොවෙමි. මේ තෙමේ මාගේ ආත්මය නොවේ. මෙය මෙසේ තත්වූ පරිද්දෙන්, සම්යක් ප්රඥාවෙන් දැක්ක යුතුයි. මෙසේ එය සම්යක් ප්රඥාවෙන් දැක ආපො ධාතුවෙහි කලකිරෙයි. ආපො ධාතුවෙහි සිත නොඅලවයි.
“රාහුලය, යම් අධ්යාත්මික තෙජෝ ධාතුවක් ඇද්ද? යම් බාහිර තේජෝ ධාතුවක් ඇද්ද? මෝ තොමෝ තේජෝ ධාතුවමය. එය මගේ නොවේ. මේ තෙමේ මම නොවෙමි. මේ තෙමේ මාගේ ආත්මය නොවේ. මෙය මෙසේ තත්වූ පරිද්දෙන්, සම්යක් ප්රඥාවෙන් දැක්ක යුතුයි. මෙසේ එය සම්යක් ප්රඥාවෙන් දැක තේජෝ ධාතුවෙහි කලකිරෙයි. තේජෝ ධාතුවෙහි සිත නොඅලවයි.
“රාහුලය, යම් අධ්යාත්මික වායො ධාතුවක් ඇද්ද? යම් බාහිර වායො ධාතුවක් ඇද්ද? මෝ තොමෝ වායො වායො ධාතුවමය. එය මගේ නොවේ. මේ තෙමේ මම නොවෙමි. මේ තෙමේ මාගේ ආත්මය නොවේ. මෙය මෙසේ තත්වූ පරිද්දෙන්, සම්යක් ප්රඥාවෙන් දැක්ක යුතුයි. මෙසේ එය සම්යක් ප්රඥාවෙන් දැක වායො ධාතුවෙහි කලකිරෙයි. වායො ධාතුවෙහි සිත නොඅලවයි.
“රාහුලය, යම් තැනෙක සිටි මහණ තෙම මේ සතර ධාතූන්හි තමා නොවේයයි තමා කෙරෙහි නොවේයයි මනාව දකීද, රාහුලය, මේ මහණ තෙම තෘෂ්ණාව සින්දේය. සංයෝජනය පෙරලා දැම්මේය. මනාකොට මානයාගේ ප්රහාණයෙන් දුක් කෙළවර කෙළේ යයි කියනු ලැබේ.”
|
8. ජම්බාලීසුත්තං | 8. ජම්බාලියොපම සූත්රය |
178
‘‘චත්තාරොමෙ
‘‘ඉධ
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අඤ්ඤතරං සන්තං චෙතොවිමුත්තිං උපසම්පජ්ජ විහරති. සො අවිජ්ජාප්පභෙදං මනසි කරොති. තස්ස අවිජ්ජාප්පභෙදං මනසි කරොතො අවිජ්ජාප්පභෙදෙ චිත්තං න පක්ඛන්දති නප්පසීදති න සන්තිට්ඨති නාධිමුච්චති. තස්ස ඛො එවං, භික්ඛවෙ, භික්ඛුනො න අවිජ්ජාප්පභෙදො පාටිකඞ්ඛො. සෙය්යථාපි, භික්ඛවෙ, ජම්බාලී
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අඤ්ඤතරං සන්තං චෙතොවිමුත්තිං උපසම්පජ්ජ විහරති. සො අවිජ්ජාප්පභෙදං මනසි කරොති. තස්ස අවිජ්ජාප්පභෙදං මනසි කරොතො අවිජ්ජාප්පභෙදෙ චිත්තං පක්ඛන්දති පසීදති සන්තිට්ඨති අධිමුච්චති. තස්ස ඛො එවං, භික්ඛවෙ, භික්ඛුනො අවිජ්ජාප්පභෙදො පාටිකඞ්ඛො. සෙය්යථාපි, භික්ඛවෙ, ජම්බාලී අනෙකවස්සගණිකා. තස්සා පුරිසො යානි චෙව ආයමුඛානි තානි විවරෙය්ය, යානි ච අපායමුඛානි තානි පිදහෙය්ය, දෙවො ච සම්මා ධාරං අනුප්පවෙච්ඡෙය්ය. එවඤ්හි තස්සා, භික්ඛවෙ, ජම්බාලියා ආළිප්පභෙදො පාටිකඞ්ඛො. එවමෙවං ඛො, භික්ඛවෙ, භික්ඛු අඤ්ඤතරං
|
178
“මහණෙනි, මේ පුද්ගලයෝ සතර දෙනෙක් ලෝකයෙහි ඇත්තාහ. විද්යමාන වෙත්. කවර සතර දෙනෙක්ද යත්?
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම එක්තරා ශාන්ත චිත්ත විමුක්තියකට පැමිණ වාසය කෙර්ද, හෙතෙම ශරීරයේ නොපැවැත්ම මෙනෙහි කරයි. සක්කාය නිරෝධය මෙනෙහි කරණ ඔහුට සක්කාය නිරෝධයෙහි සිත ලුහු නොබඳියිද, නොපහදියිද, නොසිටියිද, බැස නොගනියිද, මහණෙනි, ඒ භික්ෂුව විසින් සක්කාය නිරෝධය කැමති නොවිය යුත්තේය.
“මහණෙනි, පුරුෂයෙක් යම්සේ ලාටු සහිතවූ අතින් අත්තක් ගන්නේද, ඔහුගේ ඒ අත ඇලෙන්නේද, ගන්නේද, කැඩෙන්නේද වේ. එසේම මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම එක්තරා ශාන්ත චිත්ත විමුක්තියකට පැමිණ වාසය කෙර්ද, හෙතෙම ශරීරයේ නොපැවැත්ම මෙනෙහි කරයි. සක්කාය නිරෝධය මෙනෙහි කරණ ඔහුට සක්කාය නිරෝධයෙහි සිත ලුහු නොබඳියිද, නොපහදියිද, නොසිටියිද, බැස නොගනියිද, මහණෙනි, ඒ භික්ෂුව විසින් සක්කාය නිරෝධය කැමති නොවිය යුත්තේය.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම එක්තරා ශාන්ත චිත්ත විමුක්තියකට පැමිණ වාසය කරයිද, හෙතෙම සක්කාය නිරෝ්ධය මෙනෙහි කරයිද, සක්කාය නිරෝධය මෙනෙහි කරණ ඔහුට සක්කාය නිරෝධයෙහි සිත ලුහු බඳියිද, පහදියිද, සිටීද, බැසගනීද, මහණෙනි, ඒ භික්ෂුව විසින් සක්කාය නිරෝධය කැමති විය යුතුය.
“මහණෙනි, යම් සේ පුරුෂයෙක් පිරිසිදු අතින් අත්තක් ගන්නේද, ඔහුගේ ඒ අත නොඇලෙන්නේද, නොගන්නේද, නොකැඩෙන්නේද වේ. මහණෙනි, එසේම “මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම එක්තරා ශාන්ත චිත්ත විමුක්තියකට පැමිණ වාසය කරයිද, හෙතෙම සක්කාය නිරෝ්ධය මෙනෙහි කරයිද, සක්කාය නිරෝධය මෙනෙහි කරණ ඔහුට සක්කාය නිරෝධයෙහි සිත ලුහු බඳියිද, පහදියිද, සිටීද, බැසගනීද, මහණෙනි, ඒ භික්ෂුව විසින් සක්කාය නිරෝධය කැමති විය යුතුය.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම එක්තරා ශාන්ත චිත්ත විමුක්තියකට පැමිණ වාසය කරයිද, හෙතෙම අවිද්යා කොටස් මෙනෙහි කරත්ද, අවිද්යා කොටස් මෙනෙහි කරණ ඔහුට අවිද්යා ප්රභෙදයෙහි සිත ලුහු නොබඳියිද, නොපහදියිද, නොසිටීද, බැස නොගනීද, මහණෙනි, ඒ භික්ෂුව විසින් අවිද්යා ප්රභෙදය කැමති නොවිය යුතුයි.
“මහණෙනි, නොයෙක් වර්ෂ ගනන් පැරණි ගවර විලක් යම් සේද, පුරුෂයෙක් තෙම ඒ ගවර විලෙහි යම් ප්රවේශ මාර්ගයක් වේද, එය වසන්නේය. යම් පිටව යන සිදුරු වේද, එය විවෘත කරන්නේද, වර්ෂාවද මනාකොට ධාරා ප්රවේශ කරවන්නේය. මහණෙනි, එසේ ඒ ගවර විලෙහි ඉවුරු කැඩීම කැමති නොවිය යුත්තාහ. එසේම මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම එක්තරා ශාන්ත චිත්ත විමුක්තියකට පැමිණ වාසය කරයිද, හෙතෙම අවිද්යා කොටස් මෙනෙහි කරත්ද, අවිද්යා කොටස් මෙනෙහි කරණ ඔහුට අවිද්යා ප්රභෙදයෙහි සිත ලුහු නොබඳියිද, නොපහදියිද, නොසිටීද, බැස නොගනීද, මහණෙනි, ඒ භික්ෂුව විසින් අවිද්යා ප්රභෙදය කැමති නොවිය යුතුයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම එක්තරා ශාන්ත චිත්ත විමුක්තියකට පැමිණ වාසය කරයිද, හෙතෙම අවිද්යා ප්රභෙදය මෙනෙහි කරයිද. අවිද්යා ප්රභෙදය මෙනෙහි කරණ ඔහුට අවිද්යා ප්රභෙදයෙහි සිත ලුහු බඳියිද, පහදියිද, සිටීද, බැස ගනීද, මහණෙනි, ඒ භික්ෂුව විසින් අවිද්යා කොටස් කැමති විය යුතුයි.
“මහණෙනි, නොයෙක් වර්ෂ ගනන් ගිය ගවර විලක් යම් සේද, පුරුෂයෙක් තෙම ඒ ගවර විලෙහි යම් වැඩෙන මාර්ගයක් වේද, එය විවෘත කරන්නේය. යම් පිරිහෙන මාර්ගයක් වේද, එය වසන්නේය, වර්ෂාවද මනාකොට ධාරා හෙලන්නේය. මහණෙනි, එසේ ඒ ගවර විලෙහි ඉවුරු කැඩීම කැමති විය යුත්තාහ. මහණෙනි, එසේම මේ ශාසනයෙහි මහණ තෙම එක්තරා ශාන්ත චිත්ත විමුක්තියකට පැමිණ වාසය කරයිද, හෙතෙම අවිද්යා ප්රභෙදය මෙනෙහි කරයිද. අවිද්යා ප්රභෙදය මෙනෙහි කරණ ඔහුට අවිද්යා ප්රභෙදයෙහි සිත ලුහු බඳියිද, පහදියිද, සිටීද, බැස ගනීද, මහණෙනි, ඒ භික්ෂුව විසින් අවිද්යා කොටස් කැමති විය යුතුයි. මහණෙනි, මේ පුද්ගලයෝ සතර දෙන ලෝකයෙහි ඇත්තාහ. විද්යමාන වෙත්.”
|
9. නිබ්බානසුත්තං | 9. දිට්ඨධම්ම පරිනිබ්බාන සූත්රය |
179
අථ ඛො ආයස්මා ආනන්දො යෙනායස්මා සාරිපුත්තො තෙනුපසඞ්කමි; උපසඞ්කමිත්වා ආයස්මතා සාරිපුත්තෙන සද්ධිං සම්මොදි. සම්මොදනීයං කථං සාරණීයං වීතිසාරෙත්වා එකමන්තං නිසීදි. එකමන්තං නිසින්නො ඛො ආයස්මා ආනන්දො ආයස්මන්තං සාරිපුත්තං එතදවොච - ‘‘කො නු ඛො, ආවුසො සාරිපුත්ත, හෙතු කො පච්චයො, යෙන මිධෙකච්චෙ සත්තා දිට්ඨෙව ධම්මෙ න පරිනිබ්බායන්තී’’ති?
‘‘ඉධාවුසො ආනන්ද, සත්තා ඉමා හානභාගියා සඤ්ඤාති යථාභූතං නප්පජානන්ති, ඉමා ඨිතිභාගියා සඤ්ඤාති යථාභූතං නප්පජානන්ති, ඉමා විසෙසභාගියා සඤ්ඤාති යථාභූතං නප්පජානන්ති,
‘‘කො පනාවුසො සාරිපුත්ත, හෙතු කො පච්චයො, යෙන මිධෙකච්චෙ සත්තා දිට්ඨෙව ධම්මෙ පරිනිබ්බායන්තී’’ති? ‘‘ඉධාවුසො ආනන්ද, සත්තා ඉමා හානභාගියා සඤ්ඤාති යථාභූතං පජානන්ති, ඉමා ඨිතිභාගියා සඤ්ඤාති යථාභූතං පජානන්ති, ඉමා විසෙසභාගියා සඤ්ඤාති යථාභූතං පජානන්ති, ඉමා නිබ්බෙධභාගියා සඤ්ඤාති යථාභූතං පජානන්ති. අයං ඛො, ආවුසො ආනන්ද, හෙතු අයං පච්චයො, යෙන මිධෙකච්චෙ සත්තා දිට්ඨෙව ධම්මෙ පරිනිබ්බායන්තී’’ති. නවමං.
|
179
ඉක්බිති ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ, ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ යම් තැනෙක්හිද, එහි පැමිණි සේක. පැමිණ ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේ සමග සතුටුවිය. සතුටුවියයුතුවූ, සිහි කටයුතුවූ කථාව කොට නිමවා එකත්පසක සිටි සේක. එකත්පසක සිටි ආයුෂ්මත් ආනන්ද ස්ථවිරයන් වහන්සේ, ආයුෂ්මත් ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්සේට, ‘ඇවැත්නි, ශාරීපුත්ර ස්ථවිරයන් වහන්ස, යම් කරුණකින් මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් සත්ත්වයෝ මේ ආත්මයෙහිම පිරිනිවන් නොපාත්ද, ඊට හේතු කවරේද, ඊට ප්රත්යය කවරේදැ’ යි ඇසුයේය.
“ඇවැත්නි, ආනන්දය, මේ ලෝකයෙහි සත්ත්වයෝ මේ සංඥාවෝ පිරිහීම් භජනය කරත්යයි තත්වූ පරිද්දෙන් නොදනිද්ද, මේ ධර්මයෝ පැවැත්ම භජනය කරත්යයි තත්වූ පරිද්දෙන් නොදනිද්ද, මොවුහු විශේෂයට පැමිණේයයි තත්වූ පරිද්දෙන් නොදනිද්ද, මොවුහු නිවන භජනය කෙරෙත්යයි තත්වූ පරිද්දෙන් නොදනිත්ද, ඇවැත්නි, ආනන්දය, යම් කරුණකින් මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් සත්ත්වයෝ මේ ආත්මයෙහිම පිරිනිවන් නොපාත්ද, මේ ඊට හේතුය. මේ ඊට ප්රත්යය.
“ඇවැත්නි, ශාරීපුත්රය, යම් කරුණකින් මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් සත්ත්වයෝ මේ ආත්මයෙහිම පිරිනිවන් පාත්ද, ඊට හේතු කවරේද, ඊට ප්රත්යය කවරේද?
“ඇවැත්නි, ආනන්දය, මේ ලෝකයෙහි සත්ත්වයෝ මේ සංඥාවෝ පිරිහීමට යන්නේයයි තත්වූ පරිද්දෙන් දනීද, මොවුහු පැවැත්ම භජනය කරත්යයි තත්වූ පරිද්දෙන් දනිද්ද, මොවුහු විශේෂයට පමුණුවන්නේයයි තත්වූ පරිද්දෙන් දනිද්ද, මොවුහු නිවන භජනය කෙරෙත්යයි තත්වූ පරිද්දෙන් දනිද්ද, ඇවැත්නි, ආනන්දය, යම් කරුණකින් මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් සත්ත්වයෝ මෙලොවම පිරිනිවෙත්ද මේ ඊට හේතුය. මේ ඊට ප්රත්යය.”
|
10. මහාපදෙසසුත්තං | 10. මහාපදෙසදෙසනා සූත්රය |
180
එකං
‘‘කතමෙ, භික්ඛවෙ, චත්තාරො මහාපදෙසා? ඉධ, භික්ඛවෙ, භික්ඛු එවං වදෙය්ය - ‘සම්මුඛා මෙතං, ආවුසො, භගවතො සුතං සම්මුඛා පටිග්ගහිතං - අයං ධම්මො, අයං විනයො, ඉදං සත්ථුසාසන’න්ති. තස්ස, භික්ඛවෙ, භික්ඛුනො භාසිතං නෙව අභිනන්දිතබ්බං නප්පටික්කොසිතබ්බං. අනභිනන්දිත්වා අප්පටික්කොසිත්වා තානි පදබ්යඤ්ජනානි සාධුකං උග්ගහෙත්වා සුත්තෙ ඔතාරෙතබ්බානි
(ඔසාරෙතබ්බානි), විනයෙ සන්දස්සෙතබ්බානි. තානි චෙ සුත්තෙ ඔතාරියමානානි
(ඔසාරියමානානි) විනයෙ සන්දස්සියමානානි න චෙව සුත්තෙ ඔතරන්ති
(ඔසරන්ති (දී. නි. 2.188)) න විනයෙ සන්දිස්සන්ති, නිට්ඨමෙත්ථ ගන්තබ්බං - ‘අද්ධා, ඉදං න චෙව තස්ස භගවතො වචනං අරහතො සම්මාසම්බුද්ධස්ස; ඉමස්ස ච භික්ඛුනො දුග්ගහිත’න්ති. ඉති හෙතං
(ඉති හිදං (සී. ස්යා. කං. ක.)), භික්ඛවෙ, ඡඩ්ඩෙය්යාථ.
(එත්තකො පාඨො දීඝනිකායෙ න දිස්සති, පෙය්යාලමුඛෙන දස්සිතො භවෙය්ය) ‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු එවං වදෙය්ය - ‘සම්මුඛා මෙතං, ආවුසො, භගවතො සුතං සම්මුඛා පටිග්ගහිතං - අයං ධම්මො, අයං විනයො, ඉදං සත්ථුසාසන’න්ති. තස්ස, භික්ඛවෙ, භික්ඛුනො
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු එවං වදෙය්ය - ‘අසුකස්මිං නාම ආවාසෙ සඞ්ඝො විහරති සථෙරො සපාමොක්ඛො. තස්ස මෙ සඞ්ඝස්ස සම්මුඛා සුතං සම්මුඛා පටිග්ගහිතං - අයං ධම්මො, අයං විනයො, ඉදං සත්ථුසාසන’න්ති. තස්ස, භික්ඛවෙ, භික්ඛුනො භාසිතං නෙව අභිනන්දිතබ්බං නප්පටික්කොසිතබ්බං. අනභිනන්දිත්වා
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු එවං වදෙය්ය - ‘අසුකස්මිං නාම ආවාසෙ සඞ්ඝො විහරති සථෙරො සපාමොක්ඛො. තස්ස මෙ සඞ්ඝස්ස සම්මුඛා සුතං සම්මුඛා පටිග්ගහිතං - අයං ධම්මො, අයං විනයො, ඉදං සත්ථුසාසන’න්ති. තස්ස, භික්ඛවෙ, භික්ඛුනො භාසිතං නෙව අභිනන්දිතබ්බං නප්පටික්කොසිතබ්බං. අනභිනන්දිත්වා අප්පටික්කොසිත්වා තානි පදබ්යඤ්ජනානි සාධුකං උග්ගහෙත්වා සුත්තෙ ඔතාරෙතබ්බානි, විනයෙ සන්දස්සෙතබ්බානි. තානි චෙ සුත්තෙ ඔතාරියමානානි, විනයෙ සන්දස්සියමානානි සුත්තෙ චෙව ඔතරන්ති විනයෙ ච
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු එවං වදෙය්ය - ‘අසුකස්මිං නාම ආවාසෙ සම්බහුලා ථෙරා භික්ඛූ විහරන්ති බහුස්සුතා ආගතාගමා ධම්මධරා විනයධරා මාතිකාධරා. තෙසං මෙ ථෙරානං සම්මුඛා සුතං සම්මුඛා පටිග්ගහිතං - අයං ධම්මො, අයං විනයො, ඉදං සත්ථුසාසන’න්ති. තස්ස, භික්ඛවෙ
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු එවං වදෙය්ය - ‘අසුකස්මිං නාම ආවාසෙ සම්බහුලා ථෙරා භික්ඛූ විහරන්ති බහුස්සුතා ආගතාගමා ධම්මධරා විනයධරා මාතිකාධරා. තෙසං මෙ ථෙරානං සම්මුඛා සුතං සම්මුඛා පටිග්ගහිතං - අයං ධම්මො, අයං විනයො, ඉදං සත්ථුසාසන’න්ති. තස්ස, භික්ඛවෙ
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු එවං වදෙය්ය - ‘අසුකස්මිං නාම ආවාසෙ එකො ථෙරො භික්ඛු විහරති බහුස්සුතො
‘‘ඉධ පන, භික්ඛවෙ, භික්ඛු එවං වදෙය්ය - ‘අසුකස්මිං නාම ආවාසෙ එකො ථෙරො භික්ඛු
|
180
“එක් කාලයෙක්හි භාග්යවතුන් වහන්සේ භොග නගරයෙහි, ආනන්ද චෛත්යයෙහි වාසය කරන සේක. එහිදී වනාහි භාග්යවතුන් වහන්සේ, ‘මහණෙනි,’ යි භික්ෂූන් ආමන්ත්රණය කළ සේක. ‘පින්වතුන් වහන්සැ’ යි ඒ භික්ෂූහු භාග්යවතුන් වහන්සේට ප්රතිවචන දුන්හ. භාග්යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළ සේක.
“මහණෙනි, මේ සතර මහා ප්රදේශයන් දේශනා කරන්නෙමි. එය අසව්. මනාකොට මෙනෙහි කරව්. කියන්නෙමියි වදාළ සේක. ඒ භික්ෂූහු, ‘එසේය, ස්වාමීනි’ යි කියා භාග්යවතුන් වහන්සේට ප්රතිවචන දුන්හ. භාග්යවතුන් වහන්සේ මෙය වදාළ සේක.
“මහණෙනි, සතර මහා ප්රදේශයෝ කවරහුද?
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ කෙනෙක්, ‘ඇවැත්නි, මෙය භාග්යවතුන් වහන්සේ ඉදිරිපිටදී අසන ලදී. ඉදිරිපිටදී පිළිගන්නා ලදී. මේ ධර්මය, මේ විනය, මේ ශාස්තෘ ශාසනයයි,’ මෙසේ කියන්නේය.
“මහණෙනි, ඒ භික්ෂුවගේ කීමට නොසතුටු නොවිය යුතුයි. ආක්රොශ නොකටයුතුය. නොසතුටු නොවී, ආක්රොශ නොකොට, ඒ පදයන්, ව්යඤ්ජනයන් මනාකොට උගෙන, සූත්රයන් හා සමකළ යුත්තාහ. විනය හා සැසඳිය යුත්තාහ.
“ඉදින් ඔවුන් සූත්රයන් හා සමාන කරන්නේ, විනය හා සසඳන්නේ, සූත්රයට සමාන නොවෙත්ද, විනය හා නොසැසඳෙත්ද, ඒකාන්තයෙන් මෙය භාග්යවත්, අර්හත්, සම්යක් සම්බුද්ධයන් වහන්සේගේ වචන නොවන්නේමය. මේ භික්ෂුව නපුරුකොට වරදවා ගත් එකකැයි නිෂ්ටාවට යා යුතුය. මහණෙනි, මෙය මෙසේ අත්හරිව්.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ කෙනෙක්, ‘ඇවැත්නි, මෙය භාග්යවතුන් වහන්සේ ඉදිරිපිටදී අසන ලදී. ඉදිරිපිටදී පිළිගන්නා ලදී. මේ ධර්මය, මේ විනය, මේ ශාස්තෘ ශාසනයයි,’ මෙසේ කියන්නේය.
“ඉදින් ඔවුන් සූත්රයන් හා සම කරන්නේ, විනය හා සසඳන්නේ, සූත්ර හා සමද, විනය හා සැසඳෙත්ද, ඒකාන්තයෙන් මෙය ඒ භාග්යවත් අර්හත් සම්යක් සම්බුද්ධයන් වහන්සේගේ වචනය මේ භික්ෂුවද යහපත්සේ උගත්තේයයි නිෂ්ටාවට යා යුත්තාහ.
“මහණෙනි, මේ පළමුවෙනි මහා ප්රදේශය දරව්.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ කෙණෙක් අසවල් ආවාසයෙහි තෙරුන් සහිත, ප්රමුඛයන් සහිත, සංඝයා වසයි. මා විසින් ඒ සංඝයාගේ සම්මුඛයෙන් අසන ලදී. සම්මුඛයෙන් පිළිගන්නා ලදී. මේ ධර්මයය, මේ විනයය, මේ ශාස්තෲ ශාසනයයි’ කියන්නේය.
“මහණෙනි, ඒ භික්ෂුවගේ කීමට නොසතුටු නොවිය යුතුයි. ආක්රොශ නොකටයුතුය. නොසතුටු නොවී, ආක්රොශ නොකොට, ඒ පදයන්, ව්යඤ්ජනයන් මනාකොට උගෙන, සූත්රයන් හා සමකළ යුත්තාහ. විනය හා සැසඳිය යුත්තාහ.
“ඉදින් ඔවුන් සූත්රයන් හා සමාන කරන්නේ, විනය හා සසඳන්නේ, සූත්රයට සමාන නොවෙත්ද, විනය හා නොසැසඳෙත්ද, ඒකාන්තයෙන් මෙය භාග්යවත්, අර්හත්, සම්යක් සම්බුද්ධයන් වහන්සේගේ වචන නොවන්නේමය. මේ භික්ෂුව නපුරුකොට වරදවා ගත් එකකැයි නිෂ්ටාවට යා යුතුය. මහණෙනි, මෙය මෙසේ අත්හරිව්.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ කෙණෙක් අසවල් ආවාසයෙහි තෙරුන් සහිත, ප්රමුඛයන් සහිත, සංඝයා වසයි. මා විසින් ඒ සංඝයාගේ සම්මුඛයෙන් අසන ලදී. සම්මුඛයෙන් පිළිගන්නා ලදී. මේ ධර්මයය, මේ විනයය, මේ ශාස්තෲ ශාසනයයි’ කියන්නේය.
“මහණෙනි, ඒ භික්ෂුවගේ කීමට නොසතුටු නොවිය යුතුයි. ආක්රොශ නොකටයුතුය. නොසතුටු නොවී, ආක්රොශ නොකොට, ඒ පදයන්, ව්යඤ්ජනයන් මනාකොට උගෙන, සූත්රයන් හා සමකළ යුත්තාහ. විනය හා සැසඳිය යුත්තාහ.
“ඉදින් ඔවුන් සූත්රයන් හා සම කරන්නේ, විනය හා සසඳන්නේ, සූත්ර හා සමද, විනය හා සැසඳෙත්ද, ඒකාන්තයෙන් මෙය ඒ භාග්යවත්, අර්හත්, සම්යක් සම්බුද්ධයන් වහන්සේගේ වචනය මේ භික්ෂුවද යහපත් සේ උගත්තේයයි නිෂ්ටාවට යා යුත්තාහ.
“මහණෙනි, මේ දෙවෙනි මහා ප්රදේශය දරව්.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ කෙණෙක් අසවල් ආවාසයෙහි බහුශ්රුතවූ, ආගම දත්, ධර්මධර, විනයධර, මාතිකාධර බොහෝ ස්ථවිර භික්ෂූහු වාසය කරත්. මා විසින් ඒ තෙරුන්ගේ සම්මුඛයෙන් අසන ලදී. සම්මුඛයෙන් පිළිගන්නා ලදී. මේ ධර්ම, මේ විනය, මේ ශාස්තෘ ශාසනයයි කියන්නේය.
“මහණෙනි, ඒ භික්ෂුවගේ වචනයට නොසතුටු නොවිය යුතුය. ආක්රොශ නොකට යුතුය. නොසතුටු නොවී, ආක්රොශ නොකොට, ඒ පදයන්, ඒ ව්යඤ්ජනයන්, මනාකොට උගෙන, සූත්රයන් හා සමකළ යුත්තාහ. විනය හා සැසඳිය යුත්තාහ.
“ඉදින් ඔවුන් සූත්රයන් හා සමාන කරන්නේ, විනය හා සසඳන්නේ, සූත්රයට සමාන නොවෙත්ද, විනය හා නොසැසඳෙත්ද, ඒකාන්තයෙන් මෙය භාග්යවත්, අර්හත්, සම්යක් සම්බුද්ධයන් වහන්සේගේ වචන නොවන්නේමය. මේ භික්ෂුව නපුරුකොට වරදවා ගත් එකකැයි නිෂ්ටාවට යා යුතුය. මහණෙනි, මෙය මෙසේ අත්හරිව්.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ කෙණෙක් අසවල් ආවාසයෙහි බහුශ්රුතවූ, ආගම දත්, ධර්මධර, විනයධර, මාතිකාධර බොහෝ ස්ථවිර භික්ෂූහු වාසය කරත්. මා විසින් ඒ තෙරුන්ගේ සම්මුඛයෙන් අසන ලදී. සම්මුඛයෙන් පිළිගන්නා ලදී. මේ ධර්ම, මේ විනය, මේ ශාස්තෘ ශාසනයයි කියන්නේය.
“මහණෙනි, ඒ භික්ෂුවගේ වචනයට නොසතුටු නොවිය යුතුය. ආක්රොශ නොකට යුතුය. නොසතුටු නොවී, ආක්රොශ නොකොට, ඒ පදයන්, ඒ ව්යඤ්ජනයන්, මනාකොට උගෙන, සූත්රයන් හා සමකළ යුත්තාහ. විනය හා සැසඳිය යුත්තාහ.
“ඉදින් ඔවුන් සූත්රයන් හා සම කරන්නේ, විනය හා සසඳන්නේ, සූත්ර හා සමද, විනය හා සැසඳෙත්ද, ඒකාන්තයෙන් මෙය ඒ භාග්යවත්, අර්හත්, සම්යක් සම්බුද්ධයන් වහන්සේගේ වචනය මේ භික්ෂුවද යහපත් සේ උගත්තේයයි නිෂ්ටාවට යා යුත්තාහ.
“මහණෙනි, මේ තුන්වෙනි මහා ප්රදේශයයි.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ කෙණෙක් අසවල් ආවාසයෙහි බහුශ්රුතවූ, ආගම දත්, ධර්මධර, විනයධර, මාතිකාධර එක් ස්ථවිර භික්ෂු කෙනෙක් වාසය කරත්. මා විසින් ඒ තෙරුන්ගේ සම්මුඛයෙන් අසන ලදී. සම්මුඛයෙන් පිළිගන්නා ලදී. මේ ධර්ම, මේ විනය, මේ ශාස්තෘ ශාසනයයි කියන්නේය.
“මහණෙනි, ඒ භික්ෂුවගේ වචනයට නොසතුටු නොවිය යුතුය. ආක්රොශ නොකට යුතුය. නොසතුටු නොවී, ආක්රොශ නොකොට, ඒ පදයන්, ඒ ව්යඤ්ජනයන්, මනාකොට උගෙණ, සූත්රයන් හා සමකළ යුත්තාහ. විනය හා සැසඳිය යුත්තාහ.
“ඉදින් ඔවුන් සූත්රයන් හා සමාන කරන්නේ, විනය හා සසඳන්නේ, සූත්රයට සමාන නොවෙත්ද, විනය හා නොසැසඳෙත්ද, ඒකාන්තයෙන් මෙය භාග්යවත්, අර්හත්, සම්යක් සම්බුද්ධයන් වහන්සේගේ වචන නොවන්නේමය. මේ භික්ෂුව නපුරුකොට වරදවා ගත් එකකැයි නිෂ්ටාවට යා යුතුය. මහණෙනි, මෙය මෙසේ අත්හරිව්.
“මහණෙනි, මේ ශාසනයෙහි මහණ කෙණෙක් අසවල් ආවාසයෙහි බහුශ්රුතවූ, ආගම දත්, ධර්මධර, විනයධර, මාතිකාධර එක් ස්ථවිර භික්ෂු කෙනෙක් වාසය කරත්. මා විසින් ඒ තෙරුන්ගේ සම්මුඛයෙන් අසන ලදී. සම්මුඛයෙන් පිළිගන්නා ලදී. මේ ධර්ම, මේ විනය, මේ ශාස්තෘ ශාසනයයි කියන්නේය.
“මහණෙනි, ඒ භික්ෂුවගේ වචනයට නොසතුටු නොවිය යුතුය. ආක්රොශ නොකට යුතුය. නොසතුටු නොවී, ආක්රොශ නොකොට, ඒ පදයන්, ඒ ව්යඤ්ජනයන්, මනාකොට උගෙණ, සූත්රයන් හා සමකළ යුත්තාහ. විනය හා සැසඳිය යුත්තාහ.
“ඉදින් ඔවුන් සූත්ර හා සම කරන්නේ, විනය හා සසඳන්නේ, සූත්ර හා සම වෙත්ද, විනය හා සැසඳෙත්ද, ඒකාන්තයෙන් මෙය ඒ භාග්යවත්, අර්හත්, සම්මා සම්බුද්ධයන් වහන්සේගේ වචනය ඒ තෙරුන්ද මනාකොට ගන්නා ලද්දේයයි නිෂ්ටාවට යා යුතුය. මහණෙනි, මේ සතරවෙනි මහා ප්රදේශය දරව්. මහණෙනි, මේ සතර මහා ප්රදේශයෝයි.”
|