අඞ්ගුත්තරනිකායො | අඞ්ගුත්තරනිකායො |
චතුක්කනිපාතපාළි | චතුක්ක නිපාතය |
1. භණ්ඩගාමවග්ගො | 1. භණ්ඩගාම වර්ගය |
1. අනුබුද්ධසුත්තං | 1. භණ්ඩගාම (හෝ) අනුබෝධ සූත්රය |
1
එවං
‘‘චතුන්නං, භික්ඛවෙ, ධම්මානං අනනුබොධා අප්පටිවෙධා එවමිදං දීඝමද්ධානං සන්ධාවිතං සංසරිතං
ඉදමවොච
‘‘සීලං
අනුබුද්ධා ඉමෙ ධම්මා, ගොතමෙන යසස්සිනා.
‘‘ඉති බුද්ධො අභිඤ්ඤාය, ධම්මමක්ඛාසි භික්ඛුනං;
දුක්ඛස්සන්තකරො සත්ථා, චක්ඛුමා පරිනිබ්බුතො’’ති. පඨමං;
|
1
මා විසින් මෙසේ අසන ලදී. එක් කාලයෙක්හි භාග්යවතුන් වහන්සේ වැදෑරට භණ්ඩ ග්රාමයේ වාසය කරණ සේක. එහිදී වනාහි භාග්යවතුන් වහන්සේ, “මහණෙනි” යි කියා භික්ෂූන්ට ආමන්ත්රණය කළ සේක. ඒ භික්ෂූහු, “පින්වතුන් වහන්සැ,” යි භාග්යවතුන් වහන්සේට උත්තර දුන්හ.
භාග්යවතුන් වහන්සේ, “මහණෙනි, ධර්ම සතරක් නොදැනීමෙන්, ප්රතිවේධ නොකිරීමෙන්, මෙසේ මාද, තොපද මේ දීර්ඝ කාලය (සසර) දුවන ලදී. හැසිරෙන ලදී. කවර ධර්ම සතරක්ද යත්?
“මහණෙනි, ආර්ය්ය ශීලය නොදැනීමෙන්, ප්රතිවේධ නොකිරීමෙන්, මෙසේ මාද, තොපද මේ දීර්ඝ කාලය සසර දුවන ලදී. හැසිරෙන ලදී. මහණෙනි, ආර්ය්ය සමාධිය නොදැනීමෙන්, ප්රතිවේධ නොකිරීමෙන්, මෙසේ මාද, තොපද මේ දීර්ඝ කාලය සසර දුවන ලදී. හැසිරෙන ලදී. මහණෙනි, ආර්ය්ය ප්රඥාව නොදැනීමෙන්, ප්රතිවේධ නොකිරීමෙන්, මෙසේ මාද, තොපද මේ දීර්ඝ කාලය සසර දුවන ලදී. හැසිරෙන ලදී. මහණෙනි, ආර්ය්ය විමුක්තිය නොදැනීමෙන්, ප්රතිවේධ නොකිරීමෙන්, මෙසේ මාද, තොපද මේ දීර්ඝ කාලය සසර දුවන ලදී. හැසිරෙන ලදී.
“ඒ ආර්ය්ය ශීලය මා විසින් දැනගන්නා ලදී. ප්රතිවේධ කරණ ලදී. ආර්ය්ය සමාධිය මා විසින් දැනගන්නා ලදී. ප්රතිවේධ කරණ ලදී. ආර්ය්ය ප්රඥාව මා විසින් දැනගන්නා ලදී. ප්රතිවේධ කරණ ලදී. ආර්ය්ය විමුක්තිය (අර්හත් ඵලය) මා විසින් දැනගන්නා ලදී. ප්රතිවේධ කරණ ලදී. භව තෘෂ්ණාව මුලින්ම සිඳින ලදී. භව නෙත්තිය (භව රැහැන) ක්ෂය විය. දැන් පුනර්භවයක් නැතැයි වදාළ සේක. භාග්යවතුන් වහන්සේ මෙය දෙසා මෙසේත් වදාළ සේක.
“ලෝකෝත්තරවූ ශීලයද, සමාධියද, ප්රඥාවද, අර්හත් ඵලයද යන මේ ධර්මයෝ, යසස් ඇත්තාවූ ගෞතමයන් වහන්සේ විසින් දැනගන්නා ලදී. මෙසේ බුදුරජානන් වහන්සේ විසින් විශිෂ්ට ඥානයෙන් දැන භික්ෂූන්ට ධර්මය දේශනා කරණ ලදී. පසැස් ඇති වෘත්ත දුඃඛය කෙළවර කළ ශාස්තෲන් වහන්සේ ක්ලේශ පරිනිර්වාණයෙන් පිරිනිවි සේක.”
|
2. පපතිතසුත්තං | 2. පපතිත සූත්රය |
2
‘‘චතූහි, භික්ඛවෙ, ධම්මෙහි අසමන්නාගතො ‘ඉමස්මා ධම්මවිනයා පපතිතො’ති වුච්චති. කතමෙහි චතූහි? අරියෙන, භික්ඛවෙ, සීලෙන අසමන්නාගතො ‘ඉමස්මා ධම්මවිනයා පපතිතො’ති වුච්චති. අරියෙන, භික්ඛවෙ, සමාධිනා අසමන්නාගතො ‘ඉමස්මා ධම්මවිනයා පපතිතො’ති වුච්චති. අරියාය, භික්ඛවෙ, පඤ්ඤාය අසමන්නාගතො ‘ඉමස්මා ධම්මවිනයා පපතිතො’ති වුච්චති. අරියාය, භික්ඛවෙ, විමුත්තියා අසමන්නාගතො ‘ඉමස්මා ධම්මවිනයා පපතිතො’ති වුච්චති. ඉමෙහි ඛො, භික්ඛවෙ, චතූහි ධම්මෙහි අසමන්නාගතො ‘ඉමස්මා ධම්මවිනයා පපතිතො’ති වුච්චති.
‘‘චතූහි
‘‘චුතා පතන්ති පතිතා, ගිද්ධා ච පුනරාගතා;
කතං කිච්චං රතං රම්මං, සුඛෙනාන්වාගතං සුඛ’’න්ත්න්ත්ති. දුතියං;
|
2
“මහණෙනි, ධර්ම සතරකින් යුක්තවූ තැනැත්තේ මේ ධර්ම විනයෙන් චුතවූයේ වේ. කවර කරුණු සතරකින්ද යත්?
“මහණෙනි, ආර්ය්ය ශීලයෙන් යුක්ත නුවූයේ, මේ ධර්ම විනයෙන් චුතවූයේ වෙයි. මහණෙනි, ආර්ය්ය සමාධියෙන් යුක්ත නුවූයේ, මේ ධර්ම විනයෙන් චුතවූයේ වෙයි. මහණෙනි, ආර්ය්ය ප්රඥාවෙන් යුක්ත නුවූයේ, මේ ධර්ම විනයෙන් චුතවූයේ වෙයි. මහණෙනි, ආර්ය්ය විමුක්තියෙන් (අර්හත් ඵලයෙන්) යුක්ත නුවූයේ, මේ ධර්ම විනයෙන් චුතවූයේ වෙයි.
“මහණෙනි, මේ ධර්ම සතරින් යුක්ත නුවූයේ මේ ධර්ම විනයෙන් වැටුනේය, වුතවූයේය” යි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, ධර්ම සතරකින් යුක්තවූයේ මේ ධර්ම විනයෙන් නොවැටුනේ යයි නියනු ලැබේ. කවර සතර දෙනෙකුගෙන්ද යත්?
“මහණෙනි, ආර්ය්ය ශීලයෙන් යුක්ත වූයේ, මේ ධර්ම විනයෙන් නොවැටුනේ වෙයි. මහණෙනි, ආර්ය්ය සමාධියෙන් යුක්ත වූයේ, මේ ධර්ම විනයෙන් නොවැටුනේ වෙයි. මහණෙනි, ආර්ය්ය ප්රඥාවෙන් යුක්ත වූයේ, මේ ධර්ම විනයෙන් නොවැටුනේ වෙයි. මහණෙනි, අර්හත් ඵලයෙන් යුක්ත වූයේ, මේ ධර්ම විනයෙන් නොවැටුනේ වෙයි.
“මහණෙනි, මේ ධර්ම සතරින් යුක්තවූයේ මේ ධර්ම විනයෙන් වැටුනේය, නොවැටුනේයයි කියනු ලැබේ.
“(යම් කෙනෙක්) චුතවූවාහුද, වැටුණාහුද, (ඔවුහු) වැටෙත්. රාගයෙහි ගිජුවූවාහු නැවත (දුකට) එන්නාහුය. කළයුත්ත කළාවූ, ඇලුම් කටයුතු ගුණයන්හි ඇලුනාහු සැපයෙන් සැපය ලද්දාහ.”
|
3. පඨමඛතසුත්තං | 3. පළමුවැනි ඛත උපහත සූත්රය |
3
‘‘චතූහි
‘‘චතූහි, භික්ඛවෙ, ධම්මෙහි සමන්නාගතො පණ්ඩිතො වියත්තො
(ව්යත්තො (සී. පී.), බ්යත්තො (ස්යා. කං.)) සප්පුරිසො අක්ඛතං අනුපහතං අත්තානං පරිහරති, අනවජ්ජො ච හොති අනනුවජ්ජො ච විඤ්ඤූනං, බහුඤ්ච පුඤ්ඤං පසවති. කතමෙහි චතූහි? අනුවිච්ච පරියොගාහෙත්වා අවණ්ණාරහස්ස අවණ්ණං භාසති
(සු. නි. 663; සං. නි. 1.180) ‘‘යො නින්දියං පසංසති,
තං වා නින්දති යො පසංසියො;
විචිනාති මුඛෙන සො කලිං,
කලිනා තෙන සුඛං න වින්දති.
(සු. නි. 663; සං. නි. 1.180) ‘‘අප්පමත්තො අයං කලි,
යො අක්ඛෙසු ධනපරාජයො;
සබ්බස්සාපි සහාපි අත්තනා,
අයමෙව මහන්තතරො කලි;
යො සුගතෙසු මනං පදොසයෙ.
‘‘සතං
ඡත්තිංසතී පඤ්ච ච අබ්බුදානි;
යමරියගරහී
වාචං මනඤ්ච පණිධාය පාපක’’න්ති. තතියං;
|
3
“මහණෙනි, කරුණු සතරකින් යුක්තවූ, අව්යක්තවූ, අසත්පුරිසවූ බාලයා, සිඳින ලද, නසන ලද, ගුණ ඇති තමන් පරිහරණය කරයි. දොස් සහිත වූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් කරණු ලබන උපවාද සහිත වෙයි. බොහෝ පවුද රැස් කරයි. කවර නම් කරුණු සතරකින්ද යත්,
“නොදැන, පරීක්ෂා නොකොට ගුණ නොකිව යුත්තාගේ ගුණ කියයි. නොදැන, පරීක්ෂා නොකොට ගුණ කිවයුත්තාගේ අගුණ කියයි. නොදැන, පරීක්ෂා නොකොට නොපැහැදියයුතු තැන පහදියි. නොදැන, පරීක්ෂා නොකොට පැහැදියයුතු තැන නොපහදියි.
“මහණෙනි, මේ කරුණු සතරින් යුක්තවූ, අව්යක්තවූ, අසත්පුරිසවූ බාලයා, සිඳින ලද, නසන ලද, ගුණ ඇති තමන් පරිහරණය කරයි. දොස් සහිත වූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් කරණු ලබන උපවාද සහිත වෙයි. බොහෝ පවුද රැස් කරයි.”
“මහණෙනි, කරුණු සතරකින් යුක්තවූ, පණ්ඩිතවූ, ව්යක්තවූ සත්පුරුෂයා, නොසිඳින ලද, නොනසන ලද, ගුණ ඇති තමන් පරිහරණය කරයි. දොස් රහිත වූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් කරණු ලබන උපවාදද රහිත වෙයි. බොහෝ පින්ද රැස් කරයි. කවර කරුණු සතරකින්ද යත්?
“දැන, පරීක්ෂාකොට නුගුණ කිව යුත්තාගේ නුගුණ කියයි. දැන, පරීක්ෂා කොට ගුණ කිවයුත්තාගේ ගුණ කියයි. දැන, පරීක්ෂා කොට නොපැහැදියයුතු තැන නොපහදියි. දැන, පරීක්ෂා කොට පැහැදියයුතු තැන පහදියි.
“මහණෙනි, මේ ධර්ම සතරින් යුක්ත, ව්යක්ත, සත්පුරුෂ පණ්ඩිතයා, නොසිඳින ලද, නොනසන ලද, ගුණ ඇති තමන් පරිහරණය කරයි. දොස් රහිත වූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් කරණ ලද උපවාද රහිතද වෙයි. බොහෝ පින් රැස් කරයි.”
“යමෙක් නින්දා කටයුත්තෙකුට ප්රශංසා කරයිද? යමෙක් ප්රශංසාවට සුදුසුද, ඔහුට නින්දා කෙරේද? හෙතෙම මුවින් පාපයක් රැස් කරයි. ඒ පාපයෙන් සැපයක් නොවිඳී. දාදු ක්රීඩා ආදියෙන් යම් ධනයත් සමග තමන්ගේ විනාශය වේද, ඒ විනාශය ස්වල්ප එකකි. යම් කිසි කෙනෙක් සත්පුරුෂයන් කෙරෙහි සිත නොපහදවයිද, එයම අතිශයින් මහත් විනාශය වෙයි. වචනයද, සිතද පාපයට යොදා යමෙක් ආර්ය්යයන්ට ගරහන්නේද, ඔහු නිරබ්බුද ගණනින් එක් ලක්ෂ සතිසක් සහ අබ්බුද ගනනින් පසක්ද, නිරයෙහි පැසෙයි.”
|
4. දුතියඛතසුත්තං | 4. දෙවෙනි ඛත උපහත සූත්රය |
4
‘‘චතූසු, භික්ඛවෙ, මිච්ඡා පටිපජ්ජමානො බාලො අබ්යත්තො අසප්පුරිසො ඛතං උපහතං අත්තානං පරිහරති සාවජ්ජො ච හොති සානුවජ්ජො ච විඤ්ඤූනං, බහුඤ්ච අපුඤ්ඤං පසවති. කතමෙසු චතූසු? මාතරි, භික්ඛවෙ, මිච්ඡා පටිපජ්ජමානො බාලො අබ්යත්තො අසප්පුරිසො ඛතං උපහතං අත්තානං පරිහරති, සාවජ්ජො ච හොති සානුවජ්ජො ච විඤ්ඤූනං, බහුඤ්ච අපුඤ්ඤං පසවති. පිතරි, භික්ඛවෙ, මිච්ඡා පටිපජ්ජමානො...පෙ.... තථාගතෙ
‘‘චතූසු, භික්ඛවෙ, සම්මා පටිපජ්ජමානො පණ්ඩිතො වියත්තො සප්පුරිසො අක්ඛතං අනුපහතං අත්තානං පරිහරති, අනවජ්ජො ච හොති අනනුවජ්ජො ච විඤ්ඤූනං, බහුඤ්ච පුඤ්ඤං පසවති. කතමෙසු චතූසු? මාතරි, භික්ඛවෙ, සම්මා පටිපජ්ජමානො පණ්ඩිතො වියත්තො සප්පුරිසො අක්ඛතං අනුපහතං අත්තානං පරිහරති, අනවජ්ජො ච හොති අනනුවජ්ජො ච විඤ්ඤූනං, බහුඤ්ච පුඤ්ඤං පසවති. පිතරි, භික්ඛවෙ, සම්මා පටිපජ්ජමානො...පෙ.... තථාගතෙ, භික්ඛවෙ, සම්මා පටිපජ්ජමානො...පෙ.... තථාගතසාවකෙ, භික්ඛවෙ, සම්මා පටිපජ්ජමානො පණ්ඩිතො වියත්තො සප්පුරිසො අක්ඛතං අනුපහතං අත්තානං පරිහරති, අනවජ්ජො ච හොති අනනුවජ්ජො ච විඤ්ඤූනං, බහුඤ්ච පුඤ්ඤං පසවති. ඉමෙසු ඛො, භික්ඛවෙ, චතූසු සම්මා පටිපජ්ජමානො පණ්ඩිතො වියත්තො සප්පුරිසො අක්ඛතං අනුපහතං අත්තානං පරිහරති, අනවජ්ජො ච හොති අනනුවජ්ජො ච විඤ්ඤූනං, බහුඤ්ච පුඤ්ඤං පසවතී’’ති.
‘‘මාතරි
තථාගතෙ වා සම්බුද්ධෙ, අථ වා තස්ස සාවකෙ;
බහුඤ්ච
‘‘තාය නං අධම්මචරියාය
(තාය අධම්මචරියාය (සී. ස්යා. කං. පී.)), මාතාපිතූසු පණ්ඩිතා;
ඉධෙව නං ගරහන්ති, පෙච්චාපායඤ්ච ගච්ඡති.
‘‘මාතරි පිතරි චාපි, යො සම්මා පටිපජ්ජති;
තථාගතෙ වා සම්බුද්ධෙ, අථ වා තස්ස සාවකෙ;
බහුඤ්ච සො පසවති, පුඤ්ඤං එතාදිසො
(පුඤ්ඤම්පි තාදිසො (සී. ස්යා. කං.)) නරො.
‘‘තාය නං ධම්මචරියාය, මාතාපිතූසු පණ්ඩිතා;
ඉධෙව
(ඉධ චෙව (සී.)) නං පසංසන්ති, පෙච්ච සග්ගෙ පමොදතී’’ති
(සග්ගෙ ච මොදතීති (සී.)). චතුත්ථං;
|
4
“මහණෙනි, සතර දෙනෙකු කෙරෙහි වරදවා පිළිපදින, අව්යක්තවූ, අසත්පුරුෂ බාලයා, සිඳින ලද, නසන ලද, ගුණ ඇති ආත්මය පරිහරණය කරයි. දොස් සහිත වූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් උපවාද කරණු ලබන්නේද වෙයි. බොහෝ පවුද රැස් කරයි. කවර සතර දෙනෙකු කෙරෙහිද?
“මහණෙනි, මව කෙරෙහි නිසිසේ නොපිළිපදින. අව්යක්ත, අසත්පුරුෂ බාලයා සිඳින ලද, නසන ලද, ගුණ ඇති ආත්මය පරිහරණය කරයි. දොස් සහිතවූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් උපවාද කරණු ලබන්නේද වෙයි. බොහෝ පවුද රැස් කරයි.
“මහණෙනි, පියා කෙරෙහි නිසිසේ නොපිළිපදින. අව්යක්ත, අසත්පුරුෂ බාලයා සිඳින ලද, නසන ලද, ගුණ ඇති ආත්මය පරිහරණය කරයි. දොස් සහිතවූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් උපවාද කරණු ලබන්නේද වෙයි. බොහෝ පවුද රැස් කරයි.
“මහණෙනි, තථාගතයන් වහන්සේ කෙරෙහි නිසිසේ නොපිළිපදින. අව්යක්ත, අසත්පුරුෂ බාලයා සිඳින ලද, නසන ලද, ගුණ ඇති ආත්මය පරිහරණය කරයි. දොස් සහිතවූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් උපවාද කරණු ලබන්නේද වෙයි. බොහෝ පවුද රැස් කරයි.
“මහණෙනි, තථාගත ශ්රාවකයන් කෙරෙහි නිසිසේ නොපිළිපදින. අව්යක්ත, අස්තපුරුෂ බාලයා සිඳින ලද, නසන ලද, ගුණ ඇති ආත්මය පරිහරණය කරයි. දොස් සහිතවූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් උපවාද කරණු ලබන්නේද වෙයි. බොහෝ පවුද රැස් කරයි.
“මහණෙනි, සතරදෙනෙකු කෙරෙහි මනාකොට පිළිපදින, ව්යක්ත, සත්පුරුෂ පණ්ඩිත තෙම නොසිඳින ලද, නොනසන ලද ගුණ ඇති තමන් පරිහරණය කරයි. දොස් රහිත වූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් කරණ ලද උපවාද රහිත වෙයි. බොහෝ පින්ද රැස් කරයි. කවර සතර දෙනෙකු කෙරෙහිද යත්.
“මහණෙනි, මව කෙරෙහි නිසිසේ පිළිපදින. ව්යක්ත, සත්පුරුෂ පණ්ඩිත තෙම නොසිඳින ලද, නොනසන ලද, ගුණ ඇති තමන් පරිහරණය කරයි. දොස් රහිතවූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් කරණ ලද උපවාද රහිත වෙයි. බොහෝ පින්ද රැස් කරයි.
“මහණෙනි, පියා කෙරෙහි මනාව පිළිපදින. ව්යක්ත, සත්පුරුෂ පණ්ඩිත තෙම නොසිඳින ලද, නොනසන ලද, ගුණ ඇති තමන් පරිහරණය කරයි. දොස් රහිතවූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් කරණ ලද උපවාද රහිත වෙයි. බොහෝ පින්ද රැස් කරයි.
“මහණෙනි, තථාගතයන් වහන්සේ කෙරෙහි මනාව පිළිපදින. ව්යක්ත, සත්පුරුෂ පණ්ඩිත තෙම නොසිඳින ලද, නොනසන ලද, ගුණ ඇති තමන් පරිහරණය කරයි. දොස් රහිතවූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් කරණ ලද උපවාද රහිත වෙයි. බොහෝ පින්ද රැස් කරයි.
“මහණෙනි, තථාගත ශ්රාවකයන් කෙරෙහි මනාව පිළිපදින. ව්යක්ත, සත්පුරුෂ පණ්ඩිත තෙම නොසිඳින ලද, නොනසන ලද, ගුණ ඇති තමන් පරිහරණය කරයි. දොස් රහිතවූයේද වෙයි. නුවණැත්තන් විසින් කරණ ලද උපවාද රහිත වෙයි. බොහෝ පින්ද රැස් කරයි.
“මව කෙරෙහිද, පියා කෙරෙහිද, තථාගත සම්බුද්ධයන් වහන්සේ කෙරහිද, තවද, උන්වහන්සේගේ ශ්රාවකයන් කෙරෙහිද යමෙක් අයහපත් සේ පිළිපදීද, එබඳු ඒ මනුෂ්යයා බොහෝ පව් රැස් කරයි. මවුපියන් කෙරෙහි ඒ අධර්ම හැසිරීමෙන් පණ්ඩිතයෝ ඔහුට ගරහත්. පරලොව අපායටද යයි. මව කෙරෙහිද, පියා කෙරෙහිද, තථාගත බුදුන් කෙරහිද, නොහොත්, උන්වහන්සේගේ ශ්රාවකයන් කෙරෙහිද යමෙක් මනාව පිළිපදීද, එබඳු ඒ මනුෂ්ය තෙම බොහෝ පින්ද රැස් කරයි. මවුපියන් කෙරෙහි ඒ ධර්මචර්ය්යාවෙන් පණ්ඩිතයෝ ඔහුට මෙලොවම ප්රශංසා කරති. පරලොව ස්වර්ගයෙහි ප්රීති වෙයි.”
|
5. අනුසොතසුත්තං | 5. අනුසෝතගාමී සූත්රය |
5
‘‘චත්තාරොමෙ
‘‘කතමො ච, භික්ඛවෙ, පටිසොතගාමී පුග්ගලො? ඉධ, භික්ඛවෙ, එකච්චො පුග්ගලො කාමෙ ච නප්පටිසෙවති, පාපඤ්ච කම්මං න කරොති, සහාපි දුක්ඛෙන සහාපි දොමනස්සෙන අස්සුමුඛොපි රුදමානො පරිපුණ්ණං පරිසුද්ධං බ්රහ්මචරියං චරති. අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, පටිසොතගාමී පුග්ගලො.
‘‘කතමො ච, භික්ඛවෙ, ඨිතත්තො පුග්ගලො? ඉධ, භික්ඛවෙ, එකච්චො පුග්ගලො පඤ්චන්නං ඔරම්භාගියානං සංයොජනානං පරික්ඛයා
‘‘කතමො
‘‘යෙ කෙචි කාමෙසු අසඤ්ඤතා ජනා,
අවීතරාගා ඉධ කාමභොගිනො;
පුනප්පුනං ජාතිජරූපගාමි තෙ
(ජාතිජරූපගාහිනො (සී.), ජාතිජරූපගා හි තෙ (ස්යා. කං.)),
තණ්හාධිපන්නා අනුසොතගාමිනො.
‘‘තස්මා
කාමෙ ච පාපෙ ච අසෙවමානො;
සහාපි දුක්ඛෙන ජහෙය්ය කාමෙ,
පටිසොතගාමීති තමාහු පුග්ගලං.
‘‘යො වෙ කිලෙසානි පහාය පඤ්ච,
පරිපුණ්ණසෙඛො අපරිහානධම්මො;
චෙතොවසිප්පත්තො සමාහිතින්ද්රියො,
ස වෙ ඨිතත්තොති නරො පවුච්චති.
‘‘පරොපරා
විධූපිතා අත්ථගතා න සන්ති;
ස වෙ මුනි
(ස වෙදගූ (සී. ස්යා. කං. පී.)) වුසිතබ්රහ්මචරියො,
ලොකන්තගූ පාරගතොති වුච්චතී’’ති. පඤ්චමං;
|
5
“මහණෙනි, ලෝකයෙහි මේ පුද්ගලයන් සතර දෙනෙක් ඇත්තාහ. විද්යමාන වෙත්. ඒ කවර සතර දෙනෙක්ද යත්?
“කෙලෙස් ජල පහරට අනුව යන පුද්ගලයාය, කෙලෙස් ජල පහරේ උඩු අතට යන පුද්ගලයාය, කෙලෙස් ජල පහරෙහි නැවතී සිටින පුද්ගලයාය, කෙලෙස් ජල පහරින් එතෙරවූ, පරතෙරට ගිය නිවණ නමැති ගොඩ සිටි උතුම් පුද්ගලයාය යන සතර දෙනයි.
“මහණෙනි, ජල පාරට අනුව යන පුද්ගලයා කවරේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් කාමයන් සේවනය කරයිද, පව්කම් රැස් කරයිද, මහණෙනි, මේ අනුසෝතගාමී පුද්ගලයායයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, උඩු අතට යන යන පුද්ගලයා කවරේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් කාමයන් නොසෙවුනේද, පව්කම් නොකරයිද, දුකින්, දොම්නසින්, කඳුළු පිරුණු මුහුණින් අඬමින් නමුත් පරිපූර්ණ බ්රහ්මචර්ය්යයෙහි හැසිරේද, මහණෙනි, මේ උඩු අතට යන පුද්ගලයායයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, නැවතී සිටින පුද්ගලයා කවරේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක් ඔරම්භාගීය සංයෝජන පස ක්ෂයවීමෙන් ඔපපාතික වේද, ඒ ලෝකයෙන් පෙරලා නොඑන ස්වභාව ඇත්තේ එහිම පිරිනිවෙන්නේ වේද, මේ සිටියාවූ පුද්ගලයායයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, කෙලෙස් ජල පහරින් එතරවූ, පරතෙරට ගිය, නිවණ නමැති ගොඩ සිටි උතුම් පුද්ගලයා කවරේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙක්, ආශ්රවයන් ක්ෂයවීමෙන් ආශ්රව රහිත අර්හත්ඵල සමාධියද, අර්හත්ඵල ප්රඥාවද, මෙලොවම තෙමේ විශිෂ්ට ඥාණයෙන් දැන ප්රත්යක්ෂකොට පැමිණ වාසය කරයිද, මහණෙනි, මේ කෙලෙස් ජල පහරින් එතරවූ, පරතෙරට ගිය, නිවණ නමැති ගොඩ සිටි, උතුම් පුද්ගලයායයි කියනු ලැබේ.
“මහණෙනි, මේ පුද්ගලයන් සතර දෙන ලෝකයෙහි ඇත්තාහ. විද්යමාන වෙත් යයි වදාළ සේක.
“මේ ලෝකයෙහි කාමයන්හි සංවරනුවූ, තෘෂ්ණාවට බැසගත්, යම්කිසි ජන කෙනෙක් වෙත්ද, කාම භෝගීවූ, නැවත, නැවත ඉපදීමට, ජරාවට බැස ගන්නාවූ ඔවුහු ශ්රොතයට අනුව යන්නාහුය. එසේ හෙයින් මේ ලෝකයෙහි එළඹ සිටි සිහි ඇති ඤාණවන්ත තෙමේ කාමයන්ද, පාපයන්ද සේවනය නොකරන්නේ, දුකින් වුවත් කාමයන් අත්හරින්නේය. ඒ පුද්ගලයා පටිසෝතගාමීයයි කීහු. යමෙක් ඒකාන්තයෙන් පිරිපුන් ශෙඛ වූයේද, නොපිරිහෙන ස්වභාව ඇත්තේද, චිත්ත වසියට පැමිණියේද, සංසුන් ඉඳුරන් ඇත්තේද, හෙතෙම ඒකාන්තයෙන් සිටි මනුෂ්යයා යයි කියනු ලැබේ. යමෙකු විසින් කුශලාකුශල ධර්මයෝ සංසිඳුවා පිඹහරින ලද්දාහුද, විද්යමාන නොවෙත්ද, අස්තයට යවන ලද්දාහුද, ඥානයේ කෙළවරට ගිය, වැස නිමවන ලද මග බඹසර ඇති, ලෝකයේ කෙළවරට ගිය පුද්ගලයා පරතෙරට පැමිණියේයයි කියනු ලැබේ.”
|
6. අප්පස්සුතසුත්තං | 6. අප්පස්සුත සූත්රය |
6
‘‘චත්තාරොමෙ, භික්ඛවෙ, පුග්ගලා සන්තො සංවිජ්ජමානා ලොකස්මිං. කතමෙ චත්තාරො? අප්පස්සුතො සුතෙන අනුපපන්නො, අප්පස්සුතො සුතෙන උපපන්නො, බහුස්සුතො සුතෙන අනුපපන්නො, බහුස්සුතො සුතෙන උපපන්නො. කථඤ්ච, භික්ඛවෙ, පුග්ගලො අප්පස්සුතො හොති සුතෙන අනුපපන්නො
‘‘කථඤ්ච, භික්ඛවෙ, පුග්ගලො අප්පස්සුතො හොති සුතෙන උපපන්නො? ඉධ, භික්ඛවෙ, එකච්චස්ස පුග්ගලස්ස අප්පකං සුතං හොති - සුත්තං ගෙය්යං වෙය්යාකරණං ගාථා උදානං ඉතිවුත්තකං ජාතකං
‘‘කථඤ්ච, භික්ඛවෙ, පුග්ගලො බහුස්සුතො හොති සුතෙන අනුපපන්නො? ඉධ, භික්ඛවෙ, එකච්චස්ස පුග්ගලස්ස බහුකං සුතං හොති - සුත්තං ගෙය්යං වෙය්යාකරණං ගාථා උදානං ඉතිවුත්තකං ජාතකං අබ්භුතධම්මං වෙදල්ලං. සො තස්ස බහුකස්ස සුතස්ස න අත්ථමඤ්ඤාය ධම්මමඤ්ඤාය
‘‘කථඤ්ච, භික්ඛවෙ, පුග්ගලො බහුස්සුතො හොති සුතෙන උපපන්නො? ඉධ, භික්ඛවෙ, එකච්චස්ස පුග්ගලස්ස බහුකං සුතං හොති - සුත්තං ගෙය්යං වෙය්යාකරණං ගාථා උදානං ඉතිවුත්තකං ජාතකං අබ්භුතධම්මං වෙදල්ලං. සො තස්ස බහුකස්ස සුතස්ස අත්ථමඤ්ඤාය ධම්මමඤ්ඤාය ධම්මානුධම්මප්පටිපන්නො හොති. එවං ඛො, භික්ඛවෙ, පුග්ගලො බහුස්සුතො හොති සුතෙන උපපන්නො. ඉමෙ ඛො, භික්ඛවෙ, චත්තාරො පුග්ගලා සන්තො සංවිජ්ජමානා ලොකස්මි’’න්ති.
‘‘අප්පස්සුතොපි චෙ හොති, සීලෙසු අසමාහිතො;
උභයෙන නං ගරහන්ති, සීලතො ච සුතෙන ච.
‘‘අප්පස්සුතොපි චෙ හොති, සීලෙසු සුසමාහිතො;
සීලතො නං පසංසන්ති, තස්ස සම්පජ්ජතෙ සුතං.
‘‘බහුස්සුතොපි
සීලතො නං ගරහන්ති, නාස්ස සම්පජ්ජතෙ සුතං.
‘‘බහුස්සුතොපි
උභයෙන නං පසංසන්ති, සීලතො ච සුතෙන ච.
‘‘බහුස්සුතං
නෙක්ඛං ජම්බොනදස්සෙව, කො තං නින්දිතුමරහති;
දෙවාපි නං පසංසන්ති, බ්රහ්මුනාපි පසංසිතො’’ති. ඡට්ඨං;
|
6
“මහණෙනි, ලෝකයෙහි මේ පුද්ගලයන් සතර දෙනෙක් ඇත්තාහ. විද්යමාන වෙත්. කවර සතර දෙනෙක්ද යත්?
“ශ්රුතයෙන් නූපන් අල්පශ්රුතයාය, ශ්රුතයෙන් උපන් අල්පශ්රුතයාය, ශ්රුතයෙන් නූපන් බහුශ්රුතයාය, ශ්රුතයෙන් උපන් බහුශ්රුතයාය යන සතර දෙනයි.
“මහණෙනි, ශ්රුතයෙන් නූපන් අල්පශ්රුතයා කවරේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු විසින් සූත්ර, ගෙය්ය, වෛය්යාකරණ, ගාථා, උදාන, ඉතිවුත්තක, ජාතක, අබ්භූතධම්ම, වේදල්ල යන ධර්ම ස්වල්පයක් ඇසූයේ වේද, ස්වල්පයක් ඇසූ ඒ ධර්මයෙහි අර්ත්ථය නොදැන, ධර්මය නොදැන, ධර්මානුධර්මයෙහි නොයෙදුනේ වේද, මහණෙනි, මෙසේ වනාහි මේ පුද්ගලයා ශ්රුතයෙන් නූපන් අල්පශ්රුතයෙක් වේ.
“මහණෙනි, ශ්රුතයෙන් උපන් අල්පශ්රුත පුද්ගලයා කෙසේ වේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු විසින් සූත්ර, ගෙය්ය, වෛය්යාකරණ, ගාථා, උදාන, ඉතිවුත්තක, ජාතක, අබ්භූතධම්ම, වේදල්ල සංඛ්යාත ධර්මය ස්වල්පයක් අසන ලද්දේද, හෙතෙම ස්වල්පයක් අසන ලද ඒ ධර්මයාගේ අර්ත්ථය දැන, ධර්මය දැන, ධර්මානුධර්මයෙහි පිළිපන්නේ වේද, මහණෙනි, මෙසේ වනාහි පුද්ගලයා ශ්රුතයෙන් උපන් අල්පශ්රුතයාවේ.
“මහණෙනි, කෙසේ වනාහි ශ්රුතයෙන් නූපන් බහුශ්රුතයා කවරේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු විසින් සූත්ර, ගෙය්ය, වෛය්යාකරණ, ගාථා, උදාන, ඉතිවුත්තක, ජාතක, අබ්භූතධම්ම, වේදල්ල යන බොහෝ ධර්මයන් අසන ලද්දේ වේද, ඔහු බොහෝ අසන ලද ඒ ධර්මයාගේ අර්ත්ථය දැන, ධර්මය දැන, ධර්මානුධර්මයෙහි පිළිපන්නේ නොවේද, මහණෙනි, මෙසේ වනාහි පුද්ගලතෙම ශ්රුතයෙන් නූපන් බහුශ්රුතයා වේ.
“මහණෙනි, කෙසේ නම් ශ්රුතයෙන් උපන් බහුශ්රුතයා වේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් පුද්ගලයෙකු විසින් සූත්ර, ගෙය්ය, වෛය්යාකරණ, ගාථා, උදාන, ඉතිවුත්තක, ජාතක, අබ්භූතධර්ම, වේදල්ල යන ධර්මයන් බොහෝ කොට අසන ලද්දේ වේද, හෙතෙම බොහෝ අසන ලද ඒ ධර්මයාගේ අර්ත්ථය දැන, ධර්මය දැන, ධර්මානුධර්මයෙහි පිළිපන්නේ වේද, මහණෙනි, මොහු මෙසේ වනාහි ශ්රුතයෙන් උපන් බහුශ්රුතයායයි කියනු ලැබේ. මහණෙනි, මේ පුද්ගලයන් සතර දෙන ලෝකයෙහි ඇත්තාහ. විද්යමාන වෙත්.
“ඉදින් සීලයන්හි පිහිටා සිත එකඟ නොකළ අල්පශ්රුතයෙක් වේද, ඔහු සීලයෙන්ද, ශ්රුතයෙන්ද යන දෙකින්ම ගැරහුම් ලබත්. ඉදින් සීලයන්හි පිහිටා සිත එකඟ කළ අල්පශ්රුතයෙක් වේද, ඔහුට සීලයෙන් ප්රශංසා කරත්. ඔහුට ශ්රුතය සම්පූර්ණ නොවේ. ඉදින් සීලයෙහි සංයම නොවූ බහුශ්රුතයෙක් වේද, ඔහුට සීලයෙන් ගරහත්. ඔහුට ශ්රුතය සම්පූර්ණ වේ. ඉදින් සීලයන්හි සංයමවූ බහුශ්රුතයෙක් වේද, ඔහුට සීලයෙන්ද, ශ්රුතයෙන්ද යන දෙකින් ප්රශංසා කරත්. බහුශ්රුතවූ, ධර්මධරවූ නුවණැත් තාවූ බුද්ධශ්රාවකයා ජම්බොනද ස්වර්ණයක් මෙන් කවරෙක් ඔහුට නින්දා කරන්නට සුදුසුද? ඔහුට දෙවියෝද ප්රශංසා කරත්. බ්රහ්මයා විසින්ද ප්රශංසා කරණ ලදී.”
|
7. සොභනසුත්තං | 7. සංඝ සොභක සූත්රය |
7
‘‘චත්තාරොමෙ, භික්ඛවෙ, වියත්තා විනීතා විසාරදා බහුස්සුතා ධම්මධරා
‘‘යො හොති වියත්තො
(ව්යත්තො (සී. පී.), බ්යත්තො (ස්යා. කං.)) ච විසාරදො ච,
බහුස්සුතො ධම්මධරො ච හොති;
ධම්මස්ස හොති අනුධම්මචාරී,
ස තාදිසො වුච්චති සඞ්ඝසොභනො
(සංඝසොභණො (ක.)).
‘‘භික්ඛු ච සීලසම්පන්නො, භික්ඛුනී ච බහුස්සුතා;
උපාසකො ච යො සද්ධො, යා ච සද්ධා උපාසිකා;
එතෙ ඛො සඞ්ඝං සොභෙන්ති, එතෙ හි සඞ්ඝසොභනා’’ති. සත්තමං;
|
7
“මහණෙනි, ව්යක්තවූ, විනීතවූ, විශාරදවූ, බහුශ්රුතවූ, ධර්මධරවූ, ධර්මානුධර්ම ප්රතිපත්තියෙහි පිළිපන් මේ පුද්ගලයෝ සතර දෙනෙක් සමූහය හොබවත්. කවර සතර දෙනෙක්ද යත්?
“මහණෙනි, ව්යක්තවූ, විනීතවූ, විශාරදවූ, බහුශ්රුතවූ, ධර්මධරවූ, ධර්මානුධර්ම ප්රතිපන්නවූ මහණතෙමේ භික්ෂු සංඝයා හොබවයි.
“මහණෙනි, ව්යක්තවූ, විනීතවූ, විශාරදවූ, බහුශ්රුතවූ, ධර්මධරවූ, ධර්මානුධර්ම ප්රතිපන්නවූ භික්ෂුණිය භික්ෂුණී සංඝයා හොබවයි.
“මහණෙනි, ව්යක්තවූ, විනීතවූ, විශාරදවූ, බහුශ්රුතවූ, ධර්මධරවූ, ධර්මානුධර්ම ප්රතිපන්නවූ උපාසක තෙමේ උපාසක සමූහය හොබවයි.
“මහණෙනි, ව්යක්තවූ, විනීතවූ, විශාරදවූ, බහුශ්රුතවූ, ධර්මධරවූ, ධර්මානුධර්ම ප්රතිපන්නවූ උපාසිකා තොමෝ උපාසිකා සමූහය හොබවයි.
“මහණෙනි, ව්යක්තවූ, විනීතවූ, විශාරදවූ, බහුශ්රුතවූ, ධර්මධරවූ, ධර්මානුධර්ම ප්රතිපන්නවූ මේ සතරදෙන සංඝයා හොබවත්යයි වදාළසේක.
“යමෙක් ව්යක්තවූයේද, විශාරදවූයේද, බහුශ්රුතවූයේද, ධර්මධර වූයේද, ධර්මයට අනුව හැසිරෙන්නේද, එබඳුවූ හෙතෙම සංඝසෝභන පුද්ගලයායයි කියනු ලැබේ. සීලසම්පන්න භික්ෂුවද, බහුශ්රුත භික්ෂුණියද, ශ්රද්ධාවන්ත යම් උපාසකයෙක් ඇද්ද, මොවුහු සමූහය හොබවත්. මොවුහු සංඝ සෝභනයෝයි.”
|
8. වෙසාරජ්ජසුත්තං | 8. චතුවෙසාරජ්ජ සූත්රය |
8
‘‘චත්තාරිමානි
‘‘‘ඛීණාසවස්ස තෙ පටිජානතො ඉමෙ ආසවා අපරික්ඛීණා’ති තත්ර වත මං සමණො වා බ්රාහ්මණො වා දෙවො වා මාරො වා බ්රහ්මා වා කොචි වා ලොකස්මිං සහධම්මෙන පටිචොදෙස්සතීති නිමිත්තමෙතං, භික්ඛවෙ, න සමනුපස්සාමි. එතමහං, භික්ඛවෙ, නිමිත්තං අසමනුපස්සන්තො ඛෙමප්පත්තො අභයප්පත්තො වෙසාරජ්ජප්පත්තො විහරාමි.
‘‘‘යෙ ඛො පන තෙ අන්තරායිකා ධම්මා වුත්තා තෙ පටිසෙවතො නාලං අන්තරායායා’ති තත්ර වත මං සමණො වා බ්රාහ්මණො වා දෙවො වා මාරො වා බ්රහ්මා වා කොචි වා ලොකස්මිං සහධම්මෙන පටිචොදෙස්සතීති නිමිත්තමෙතං, භික්ඛවෙ, න සමනුපස්සාමි. එතමහං, භික්ඛවෙ, නිමිත්තං අසමනුපස්සන්තො ඛෙමප්පත්තො අභයප්පත්තො වෙසාරජ්ජප්පත්තො විහරාමි.
‘‘‘යස්ස ඛො පන තෙ අත්ථාය ධම්මො දෙසිතො සො න නිය්යාති තක්කරස්ස සම්මා දුක්ඛක්ඛයායා’ති තත්ර වත මං සමණො වා බ්රාහ්මණො වා දෙවො වා මාරො වා බ්රහ්මා වා කොචි වා ලොකස්මිං සහධම්මෙන පටිචොදෙස්සතීති නිමිත්තමෙතං, භික්ඛවෙ, න සමනුපස්සාමි. එතමහං, භික්ඛවෙ, නිමිත්තං අසමනුපස්සන්තො ඛෙමප්පත්තො අභයප්පත්තො වෙසාරජ්ජප්පත්තො විහරාමි. ඉමානි ඛො, භික්ඛවෙ, චත්තාරි තථාගතස්ස වෙසාරජ්ජානි, යෙහි වෙසාරජ්ජෙහි සමන්නාගතො තථාගතො ආසභං ඨානං පටිජානාති, පරිසාසු සීහනාදං නදති, බ්රහ්මචක්කං පවත්තෙතී’’ති.
‘‘යෙ
යං
තථාගතං පත්වා න තෙ භවන්ති,
විසාරදං වාදපථාතිවත්තං
(වාදපථාභිවත්තිනං (සී.), වාදපථාති වුත්තං (පී. ක.)).
‘‘යො ධම්මචක්කං අභිභුය්ය කෙවලී
(කෙවලං (ස්යා.), කෙවලො (ක.)),
පවත්තයී සබ්බභූතානුකම්පී;
තං
සත්තා නමස්සන්ති භවස්ස පාරගු’’න්ති. අට්ඨමං;
|
8
“මහණෙනි, යම් විශාරද බවකින් යුක්ත තථාගතයන් වහන්සේ උත්තම ස්ථානය ප්රතිඥා කෙරෙත්ද, පිරිසෙහි සිංහනාද කරයිද, ධර්ම චක්රය පවත්වයිද, තථාගතයන් වහන්සේගේ මේ විශාරද බැව් සතරක් වෙති. කවර සතරක්ද යත්?
“සම්යක් සම්බුද්ධභාවය ප්රතිඥා කරන්නාවූ මට, ‘නුඹ වහන්සේ විසින් මේ ධර්මයෝ අවබෝධ නොකරණ ලදැ’ යි ඒකාන්තයෙන් ඒ කරුණෙහිලා ශ්රමණයෙක් හෝ, බ්රාහ්මණයෙක් හෝ, දෙවියෙක් හෝ, මාරයෙක් හෝ, බ්රහ්මයෙක් හෝ, ලෝකයෙහි කිසිවෙක් කරුණු සහිතව පෙරලා චෝදනා කරන්නේද, මහණෙනි, එබඳු පුද්ගලයෙකු නොදකිමි. මහණෙනි, එබඳු කෙනෙකු නොදක්නාවූ මම, ක්ෂෙම බවට පැමිණ, නිර්භය බවට පැමිණ, විශාරද බවට පැමිණ වෙසෙමි.
“තොපට ක්ෂීණාශ්රව බව ප්රතිඥා කරන්නාවූ මට, ‘මේ ආශ්රවයෝ ක්ෂය නොවූහ’ ඒකාන්තයෙන් ඒ කරුණෙහිලා ශ්රමණයෙක් හෝ, බ්රාහ්මණයෙක් හෝ, දෙවියෙක් හෝ, මාරයෙක් හෝ, බ්රහ්මයෙක් හෝ, ලෝකයෙහි කිසිවෙක් කරුණු සහිතව චෝදනා කරන්නේද, මහණෙනි, එබඳු පුද්ගලයෙකු නොදකිමි. මහණෙනි, එබඳු කෙනෙකු නොදක්නාවූ මම, ක්ෂෙම බවට පැමිණ, නිර්භය බවට පැමිණ, විශාරද බවට පැමිණ වෙසෙමි.
“තොපට මාර්ග ඵලයන්ට අන්තරායකරවූ ධර්ම කෙනෙක් වදාරණ ලද්දාහුද, ‘ඔවුන් සේවනය කරන්නාහට අන්තරායකර නොවේය’ යි මට ඒකාන්තයෙන් ඒ කරුණෙහිලා ශ්රමණයෙක් හෝ, බ්රාහ්මණයෙක් හෝ, දෙවියෙක් හෝ, මාරයෙක් හෝ, බ්රහ්මයෙක් හෝ, ලෝකයෙහි කිසිවෙක් කරුණු සහිතව පෙරලා චෝදනා කරන්නේද, මහණෙනි, එබන්දෙකු නොදකිමි. මහණෙනි, එබන්දෙකු නොදක්නාවූ මම, ක්ෂෙම බවට පැමිණ, නිර්භය බවට පැමිණ, විශාරද බවට පැමිණ වෙසෙමි.
“තොපට තොපට යමක් උදෙසා ධර්මය දේශනා කරණ ලද්දේද, ‘ඒ ධර්මය ඒ අනුව වැඩ කරන්නහුට මනාකොට දුක් කෙළවර කිරීම පිණිස නොපවතීයයි මේ කරුණෙහිලා මට ඒකාන්තයෙන් ශ්රමණයෙක් හෝ, බ්රාහ්මණයෙක් හෝ, දෙවියෙක් හෝ, මාරයෙක් හෝ, බ්රහ්මයෙක් හෝ, ලෝකයෙහි කිසිවෙක් කරුණු සහිතව චෝදනා කරන්නේද, මහණෙනි, එබන්දකු නොදකිමි. මහණෙනි, එබන්දකු නොදක්නාවූ මම, ක්ෂෙම බවට පැමිණ, නිර්භය බවට පැමිණ, විශාරද බවට පැමිණ වෙසෙමි.
“මහණෙනි, යම් විශාරද බවකින් යුක්ත තථාගත තෙම උත්තම ස්ථානය ප්රතිඥා කෙරෙයිද, පිරිසෙහි සිංහනාද කරයිද, ධර්මචක්රය පවත්වයිද, මේ ඒ සතර විශාරද භාවයෝ වෙත්.
“සකස් කරණ ලද යම්කිසි බොහෝ වාද පථයෝ වෙත්ද, යම් ඒ වාද පථ ඇසුරුකළ ශ්රමණ බ්රාහ්මණයෝ වෙත්ද, ඔවුහු විශාරදවූ, වාදපථ ඉක්මවූ, තථාගතයන් වහන්සේ කරා පැමිණ නැතිවෙත්. යමෙක් ඒ සියලු වාද පථයන් මැඩ සියලුදෙනාට හිත කැමැත්තෙන් ධර්ම චක්රය පැවැත්වූයේද, සත්ත්වයෝ භවයාගේ පරතෙරට ගිය, දිව්ය මනුෂ්යයන්ට ශ්රේෂ්ඨවූ, එබඳුවූ බුදුරජානන් වහන්සේට නමස්කාර කරත්.”
|
9. තණ්හුප්පාදසුත්තං | 9. තණ්හුප්පාද සූත්රය |
9
‘‘චත්තාරොමෙ
‘‘තණ්හා දුතියො පුරිසො, දීඝමද්ධාන සංසරං;
ඉත්ථභාවඤ්ඤථාභාවං, සංසාරං නාතිවත්තති.
‘‘එවමාදීනවං ඤත්වා, තණ්හං දුක්ඛස්ස සම්භවං;
වීතතණ්හො අනාදානො, සතො භික්ඛු පරිබ්බජෙ’’ති
(ඉතිවු. 15, 105). නවමං;
|
9
“මහණෙනි, භික්ෂුවට තණ්හාව උපදිනුයේ යම් තැනෙක්හි උපදීද, මේ තෘෂ්ණාව උපදින කරුණු සතරකි. කිනම් කරුණු සතරක්ද යත්?
“මහණෙනි, භික්ෂුවට තෘෂ්ණාව උපදිනුයේ චීවර හේතුකොටගෙන හෝ උපදී. මහණෙනි, භික්ෂුවට තෘෂ්ණාව උපදිනුයේ පිණ්ඩපාතය හේතුකොටගෙන හෝ උපදී. මහණෙනි, භික්ෂුවට තෘෂ්ණාව උපදිනුයේ සේනාසන හේතුකොටගෙන හෝ උපදී. මහණෙනි, භික්ෂුවට තෘෂ්ණාව උපදිනුයේ ගිලන්පස හේතුකොටගෙන හෝ උපදී.
“මහණෙනි, භික්ෂුවට තෘෂ්ණාව උපදිනුයේ යම් තැනෙක්හි උපදීද, මේ තෘෂ්ණාව උපදවන කරුණු සතරයි.
“තෘෂ්ණාව දෙවෙනිකොට ඇති පුරුෂතෙම දීර්ඝ කාලයක් මුළුල්ලෙහි සැරිසරන්නේ, සංසාරය මේ ආත්මභාවයට හෝ අනාගතතාත්මභාවය යන සංසාරය නොඉක්මවත්. තෘෂ්ණාව දුක්ඛයාගේ හේතුවයයි මේ ආදීනවය දැක මහණතෙම පහවූ තෘෂ්ණා ඇත්තේ, තණ්හාවෙන් නොගන්නේ, සිහි ඇත්තේ පිරිනිවෙන්නේය.”
|
10. යොගසුත්තං | 10. යොග විසංයොග සූත්රය |
10
‘‘චත්තාරොමෙ
‘‘භවයොගො
‘‘දිට්ඨියොගො ච කථං හොති? ඉධ, භික්ඛවෙ, එකච්චො දිට්ඨීනං සමුදයඤ්ච අත්ථඞ්ගමඤ්ච අස්සාදඤ්ච ආදීනවඤ්ච නිස්සරණඤ්ච යථාභූතං නප්පජානාති. තස්ස දිට්ඨීනං සමුදයඤ්ච අත්ථඞ්ගමඤ්ච අස්සාදඤ්ච ආදීනවඤ්ච නිස්සරණඤ්ච යථාභූතං අප්පජානතො යො
‘‘අවිජ්ජායොගො
‘‘චත්තාරොමෙ
‘‘භවයොගවිසංයොගො
‘‘දිට්ඨියොගවිසංයොගො ච කථං හොති? ඉධ, භික්ඛවෙ, එකච්චො දිට්ඨීනං සමුදයඤ්ච අත්ථඞ්ගමඤ්ච අස්සාදඤ්ච ආදීනවඤ්ච නිස්සරණඤ්ච
‘‘අවිජ්ජායොගවිසංයොගො ච කථං හොති? ඉධ, භික්ඛවෙ, එකච්චො ඡන්නං ඵස්සායතනානං සමුදයඤ්ච අත්ථඞ්ගමඤ්ච අස්සාදඤ්ච ආදීනවඤ්ච නිස්සරණඤ්ච යථාභූතං පජානාති. තස්ස ඡන්නං ඵස්සායතනානං සමුදයඤ්ච අත්ථඞ්ගමඤ්ච අස්සාදඤ්ච ආදීනවඤ්ච නිස්සරණඤ්ච යථාභූතං පජානතො යා ඡසු ඵස්සායතනෙසු අවිජ්ජා අඤ්ඤාණං සා නානුසෙති. අයං වුච්චති, භික්ඛවෙ, අවිජ්ජායොගවිසංයොගො
‘‘කාමයොගෙන
දිට්ඨියොගෙන සංයුත්තා, අවිජ්ජාය පුරක්ඛතා.
‘‘සත්තා ගච්ඡන්ති සංසාරං, ජාතිමරණගාමිනො;
යෙ ච කාමෙ පරිඤ්ඤාය, භවයොගඤ්ච සබ්බසො.
‘‘දිට්ඨියොගං
සබ්බයොගවිසංයුත්තා, තෙ වෙ යොගාතිගා මුනී’’ති. දසමං;
|
10
“මහණෙනි, මේ (සසරෙහි බඳින අර්ත්ථයෙන්) යෝගයෝ සතර දෙනෙකි. කවර සතර දෙනෙක්ද යත්?
“කාමයෝගය, භවයෝගය, දිට්ඨියෝගය, අවිජ්ජායෝගය යන සතර දෙනයි.
“මහණෙනි, කාමයෝගය කවරේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැමෙක් කාමයන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් නොදනීද, කාමයන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් නොදන්නාවූ ඔහුට කාමයන්හි යම් කාමරාගයක් ඇද්ද, කාම සතුටක් ඇද්ද, කාම ස්නේහයක් ඇද්ද, කාම මූර්ඡාවක් ඇද්ද, කාම පිපාසයක් ඇද්ද, කාම දැවිල්ලක් ඇද්ද, කාමයට බැස ගැන්මක් ඇද්ද, කාම තෘෂ්ණාවක් ඇද්ද, එය උපදී. මහණෙනි, මේ කාමයොගයයි කියනු ලැබේ. කාමයොගය මෙසේයි.
“භවයොගය කෙසේ වේද මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් රූපාරූප භවයන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් නොදනීද, භවයන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් නොදක්නාවූ ඔහුට භවයන්හි යම් භවරාගයක් ඇද්ද, භව සතුටක් ඇද්ද, භව ස්නේහයක් ඇද්ද, භව මූර්ඡාවක් ඇද්ද, භව පිපාසයක් ඇද්ද, භව දැවිල්ලක් ඇද්ද, භවයට බැස ගැන්මක් ඇද්ද, භව තෘෂ්ණාවක් ඇද්ද, එය උපදී. මහණෙනි, මේ භවයොගයයි කියනු ලැබේ. කාමයොගය හා භවයොගය මෙසේයි.
“දෘෂ්ටියෝගය කෙසේ වේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැමෙක් දෘෂ්ටීන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝෂයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් නොදනීද, දෘෂ්ටීන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් නොදක්නාවූ ඔහුට දෘෂ්ටීන්හි යම් දෘෂ්ටිරාගයක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි සතුටක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි ස්නේහයක් ඇද්ද, දෘෂටි මූර්ඡාවක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි පිපාසයක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි දැවිල්ලක් ඇද්ද, දෘෂ්ටියට බැස ගැන්මක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි තෘෂ්ණාවක් ඇද්ද, එය උපදී. මහණෙනි, මේ දෘෂ්ටියොගයයි. කාමයොගය, භවයොගය දෘෂ්ටියොගය මෙසේයි.
“අවිද්යා යොගය කෙසේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැමෙක් සවැදෑරුම් චක්ෂුර්ස්පර්ශාදී කාරණයන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් නොදනීද, ඒ ස්පර්ශායතන සයදෙනාගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් නොදක්නාහට ෂඩ්විද ස්පර්ශායතනයන් කෙරෙහි යම් නොදැනීමයයි කියන ලද අවිද්යාවක් ඇද්ද, එය උපදී. මහණෙනි, මේ අවිජ්ජා යොගයයි කියනු ලැබේ. කාමයොගය, භවයොගය, දිට්ඨියොගය, අවිජ්ජායොගය මෙසේයි.
“ක්ලෙශයන්ගෙන් යුක්තවූ, පුනර්භවය ඇතිකරන්නාවූ, කෙලෙස්දාහය සහිතවූ, දුක් විපාක ඇත්තාවූ, මත්තෙහි ජාති, ජරා, මරණ උපදවන්නාවූ ලාමක අකුසල ධර්මයන්ගෙන් යුක්තවූයේය. එහෙයින් යොගයන්ගෙන් නොමිදුණේයයි කියනු ලැබේ. මහණෙනි, මේ සතර යෝගයෝයි.”
“මහණෙනි, මේ සසරෙහි නොබඳින අර්ත්ථයෙන් විසංයෝගයෝ සතර දෙනෙකි. කවර සතර දෙනෙක්ද යත්?
“කාමයෝග විසංයොගය, භවයෝග විසංයොගය, දිට්ඨියෝග විසංයොගය, අවිජ්ජායෝග විසංයොගය, යන සතරයි.
“මහණෙනි, කාමයෝග විසංයෝගය කවරේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැමෙක් කාමයන්ගේ උත්පත්ති යද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් දනීද, කාමයන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් දක්නාවූ ඔහුට කාමයන්හි යම් කාමරාගයක් ඇද්ද, කාම සතුටක් ඇද්ද, කාම ස්නේහයක් ඇද්ද, කාම මූර්ඡාවක් ඇද්ද, කාම පිපාසයක් ඇද්ද, කාම දැවිල්ලක් ඇද්ද, කාමයට බැස ගැන්මක් ඇද්ද, කාම තෘෂ්ණාවක් ඇද්ද, එය නූපදී. මහණෙනි, මේ කාමයොග විසංයොගයයි කියනු ලැබේ. කාමයොග විසංයොගය මෙසේයි.
“භවයොග විසංයොගය කෙසේ වේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැමෙක් රූපාරූප භවයන්හි උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් දකීද, භවයන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝෂයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් දක්නාවූ ඔහුට භවයන්හි යම් භවරාගයක් ඇද්ද, භව සතුටක් ඇද්ද, භව ස්නේහයක් ඇද්ද, භව මූර්ඡාවක් ඇද්ද, භව පිපාසයක් ඇද්ද, භව දැවිල්ලක් ඇද්ද, භවයට බැස ගැන්මක් ඇද්ද, භව තෘෂ්ණාවක් ඇද්ද, එය නූපදී. මහණෙනි, මේ භවයොග විසංයොගයයි කියනු ලැබේ. කාමයොග විසංයොගය හා භවයොග විසංයොගය මෙසේයි.
“දිට්ඨිටියෝග විසංයොගය කෙසේ වේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැමෙක් දෘෂ්ටීන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් දනීද, දෘෂ්ටීන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් දක්නාවූ ඔහුට දෘෂ්ටීන්හි යම් දෘෂ්ටිරාගයක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි සතුටක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි ස්නේහයක් ඇද්ද, දෘෂටි මූර්ඡාවක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි පිපාසයක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි දැවිල්ලක් ඇද්ද, දෘෂ්ටියට බැස ගැන්මක් ඇද්ද, දෘෂ්ටි තෘෂ්ණාවක් ඇද්ද, එය නූපදී. මහණෙනි, මේ දිට්ඨියොග විසංයොගයයි කියනු ලැබේ. කාමයොග විසංයොගය භවයොග විසංයොගය දෘෂ්ටියොග විසංයොගය මෙසේයි.
“අවිජ්ජායොග විසංයොගය කෙසේ වේද? මහණෙනි, මේ ලෝකයෙහි ඇතැම් කෙනෙක් සවැදෑරුම් චක්ෂුර් ස්පර්ශාදී ආයතනයන්ගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝසයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් දනීද, ඒ ස්පර්ශායතන සයදෙනාගේ උත්පත්තියද, විනාශයද, මධුර භාවයද, දෝෂයද, නික්මීමද තත්වූ පරිද්දෙන් දක්නාහට ෂඩ්විද ස්පර්ශායතනයන් කෙරෙහි යම් නොදැනීමයයි කියන ලද අවිද්යාවක් ඇද්ද, එය නූපදී. මහණෙනි, මේ අවිජ්ජායොග විසංයොගයයි කියනු ලැබේ. කාමයොග විසංයොගය, භවයොග විසංයොගය, දිට්ඨියොග විසංයොගය, අවිජ්ජායොග විසංයොගය මෙසේයි.
“ක්ලෙශයන්ගෙන් යුක්තවූ, පුනර්භවය ඇතිකරන්නාවූ, කෙලෙස්දාහය සහිතවූ, දුක් විපාක ඇත්තාවූ, මත්තෙහි ජාති, ජරා, මරණ උපදවන්නාවූ ලාමක අකුසල ධර්මයන්ගෙන් යුක්ත නුවූයේය. එහෙයින් යොග ක්ෂයවීයයි කියනු ලැබේ. මහණෙනි, මේ සතර විසංයෝගයෝයි.”
“කාමයොගයෙන් යුක්තවූ, භවයොගයෙන්ද යුක්තවූ, දෘෂ්ටියොගයෙන් යුක්තවූ, අවිද්යාවෙන් පෙරටු කරණ ලද, ඉපදීම හා මරණයට යනසුළු සත්ත්වයෝ සසරට යත්. යම්කිසි කෙනෙක් කාමයන්ද, භවයොගයද සර්වප්රකාරයෙන් පිරිසිඳ දැන, දිට්ඨියොගය නසා, අවිද්යායොගය දුරුකරන්නේ, සියලු යොගයන්ගෙන් මිදුනාවූ ඔවුහු ඒකාන්තයෙන් යොගයන් ඉක්මවූ ක්ෂීණාශ්රව මුනිවරයෝයි.”
|